Actueel
alle pijlers
Zingeving
maandag 5 oktober 2009 om 12:06
In een recente discussie stelde een mede-forummer dat zij geen noodzaak zag in het uitwerken van de de consequenties van een door haar voorgestelde wettelijke beperking. Ze had haar mening gegeven, en verder was het aan 'Den Haag' om er iets mee te doen.
In zijn boek 'Het Einde van de Psychotherapie' stelt de Belgische hoogleraar Paul Verhaeghe dat velen van de psychotherapeut verwachten dat hij/zij hen helpt met zingeving, na het wegvallen van de religie en ideologie die tot voor kort de mens tot baken was. Iets wat de psychotherapie helemaal niet kan leveren.
Citaat uit het boek:
"Inderdaad is zinverlening tegenwoordig een probleem, zonder dat dit daarom psychiatrische proporties hoeft aan te nemen. Onze individuele vrijheid heeft een prijs: we zijn ons scherper bewust van existentiële keuzes die we moeten maken, zonder daarbij nog op een beveiligende groepsidentiteit te kunnen terugvallen. Waar de vorige generaties zeer goed wisten wie ze waren en wat wel of niet kon op grond van het dwingende karakter van groepen waartoe zij behoorden, maakt de huidige generatie precies het omgekeerde mee. De positieve kant daarvan komt neer op meer keuzemogelijkheden. De negatieve kant op de noodzaak tot, of zelfs de verplichting, om te moeten kiezen. You can't have your cookie and eat it. Het merendeel onder ons heeft daar niet direct veel zin in, en laat de keuze liever over aan een ander. Met als bijkomend voordeel dat, in geval van mislukking, die ander de zwartepiet krijgt toegespeeld."
Is dat wat we overal om ons heen zien? Die steeds verder aanzwellende, chronische ontevredenheid, met verwijzing naar 'ze' als schuldige?
In zijn boek 'Het Einde van de Psychotherapie' stelt de Belgische hoogleraar Paul Verhaeghe dat velen van de psychotherapeut verwachten dat hij/zij hen helpt met zingeving, na het wegvallen van de religie en ideologie die tot voor kort de mens tot baken was. Iets wat de psychotherapie helemaal niet kan leveren.
Citaat uit het boek:
"Inderdaad is zinverlening tegenwoordig een probleem, zonder dat dit daarom psychiatrische proporties hoeft aan te nemen. Onze individuele vrijheid heeft een prijs: we zijn ons scherper bewust van existentiële keuzes die we moeten maken, zonder daarbij nog op een beveiligende groepsidentiteit te kunnen terugvallen. Waar de vorige generaties zeer goed wisten wie ze waren en wat wel of niet kon op grond van het dwingende karakter van groepen waartoe zij behoorden, maakt de huidige generatie precies het omgekeerde mee. De positieve kant daarvan komt neer op meer keuzemogelijkheden. De negatieve kant op de noodzaak tot, of zelfs de verplichting, om te moeten kiezen. You can't have your cookie and eat it. Het merendeel onder ons heeft daar niet direct veel zin in, en laat de keuze liever over aan een ander. Met als bijkomend voordeel dat, in geval van mislukking, die ander de zwartepiet krijgt toegespeeld."
Is dat wat we overal om ons heen zien? Die steeds verder aanzwellende, chronische ontevredenheid, met verwijzing naar 'ze' als schuldige?
maandag 5 oktober 2009 om 20:28
Ik was al bang dat dit een aanklacht ging worden tegen de psychiatrie.
Wel, ik denk dat er altijd al mensen zijn geweest die ontevreden waren, maar dat in onze tijd er gewoon een groepje slimmeriken is geweest die dit uitbuiten dmv zelfhulpboekjes, achterlijke films als The Shit hoe het het ook alweer (jeweetwel, men heeft het dan over kwantumfysica, te lachwekkend voor woorden), etctera.
En ja, eens met ColeTurner. (ik vind je onderschrift wel wat afgezaagd, helemaaaal niet bij een Mr Zwieber passen )
Wel, ik denk dat er altijd al mensen zijn geweest die ontevreden waren, maar dat in onze tijd er gewoon een groepje slimmeriken is geweest die dit uitbuiten dmv zelfhulpboekjes, achterlijke films als The Shit hoe het het ook alweer (jeweetwel, men heeft het dan over kwantumfysica, te lachwekkend voor woorden), etctera.
En ja, eens met ColeTurner. (ik vind je onderschrift wel wat afgezaagd, helemaaaal niet bij een Mr Zwieber passen )
maandag 5 oktober 2009 om 21:24
quote:jaap schreef op 05 oktober 2009 @ 17:41:
[...]
Okay, misschien een te grote stap. De wetenschap heeft natuurlijk wel een antwoord op de eindigheid van het menselijk leven. Het is eindig, en daarna is er niks meer. Daar draait de wetenschap eigenlijk niet omheen.
Maar het is dat besef van die eindigheid die de keuzes die ons worden voorgelegd zo beklemmend maken. Wie gelooft in een herkansing, of dat dit 'aardse bestaan' wordt gevolgd door een leven aan Gods zijde in de Hemel, maakt zich er niet zo héél erg druk over. Vandaar dat ik er op die manier naar verwees.
Oh nee hoor, die stap is zeker niet te groot.
Niet om te bevatten althans.
Wat ik er mee aan wilde geven is dat kleinere stappen voor veel mensen al groot genoeg zijn en daar al genoeg worsteling door ervaren.
[...]
Okay, misschien een te grote stap. De wetenschap heeft natuurlijk wel een antwoord op de eindigheid van het menselijk leven. Het is eindig, en daarna is er niks meer. Daar draait de wetenschap eigenlijk niet omheen.
Maar het is dat besef van die eindigheid die de keuzes die ons worden voorgelegd zo beklemmend maken. Wie gelooft in een herkansing, of dat dit 'aardse bestaan' wordt gevolgd door een leven aan Gods zijde in de Hemel, maakt zich er niet zo héél erg druk over. Vandaar dat ik er op die manier naar verwees.
Oh nee hoor, die stap is zeker niet te groot.
Niet om te bevatten althans.
Wat ik er mee aan wilde geven is dat kleinere stappen voor veel mensen al groot genoeg zijn en daar al genoeg worsteling door ervaren.
maandag 5 oktober 2009 om 21:27
quote:FritsvanEgters schreef op 05 oktober 2009 @ 17:41:
[...]
@nieuwsgierigmeisje: deze laatste alinea. Jaap heeft een aantal stokpaardjes en ik vermoedde dat het, met een omweg, toch weer opnieuw over de onverdraagzame Nederlander leek te gaan. Dat is niet het geval, zegt hij, dus geloof ik hem.
Ok, ik kende Jaap en zijn stokpaardjes nog niet.
Eens een frisse kijk op de zaak is ook niet verkeerd blijkbaar
[...]
@nieuwsgierigmeisje: deze laatste alinea. Jaap heeft een aantal stokpaardjes en ik vermoedde dat het, met een omweg, toch weer opnieuw over de onverdraagzame Nederlander leek te gaan. Dat is niet het geval, zegt hij, dus geloof ik hem.
Ok, ik kende Jaap en zijn stokpaardjes nog niet.
Eens een frisse kijk op de zaak is ook niet verkeerd blijkbaar
maandag 5 oktober 2009 om 21:34
quote:tyche schreef op 05 oktober 2009 @ 19:21:
Ik wil ook nog even opmerken dat religie niet hetzelfde is als kerkgang en dat zingeving niet hetzelfde is als religie. Of geloof echt is afgenomen betwijfel ik, en ik ben ook benieuwd of seculieren vaker met een existentiële crisis kampen dan spirituelen/gelovigen, en of dat dan komt door een gebrek aan religie.
Eens dat het niet hetzelfde is.
Maar denk wel dat het gevoel van 'ergens bij horen' zoals dat vroeger gepaard ging met de verzuiling al een grote stap in de richting van je identiteit was. Niet dat dat beter was, maar met dat dat weg is gevallen en geloof/religie/zingeving een meer individuelere aangelegenheid is geworden (zoals de rest van de maatschappij, wat m.i. dus ook zeker niet los van elkaar gezien kan worden) is de keuze vrijheid ontzettend veel groter geworden. En dat is niet altijd makkelijk, en dát zie je (wellicht/deels) terug in wat 'we' als moderne sociale (dan wel psychische) stoornissen zien.
Ik wil ook nog even opmerken dat religie niet hetzelfde is als kerkgang en dat zingeving niet hetzelfde is als religie. Of geloof echt is afgenomen betwijfel ik, en ik ben ook benieuwd of seculieren vaker met een existentiële crisis kampen dan spirituelen/gelovigen, en of dat dan komt door een gebrek aan religie.
Eens dat het niet hetzelfde is.
Maar denk wel dat het gevoel van 'ergens bij horen' zoals dat vroeger gepaard ging met de verzuiling al een grote stap in de richting van je identiteit was. Niet dat dat beter was, maar met dat dat weg is gevallen en geloof/religie/zingeving een meer individuelere aangelegenheid is geworden (zoals de rest van de maatschappij, wat m.i. dus ook zeker niet los van elkaar gezien kan worden) is de keuze vrijheid ontzettend veel groter geworden. En dat is niet altijd makkelijk, en dát zie je (wellicht/deels) terug in wat 'we' als moderne sociale (dan wel psychische) stoornissen zien.
maandag 5 oktober 2009 om 21:36
quote:Digitalis schreef op 05 oktober 2009 @ 20:28:
En ja, eens met ColeTurner. (ik vind je onderschrift wel wat afgezaagd, helemaaaal niet bij een Mr Zwieber passen )Het is afgezaagd, maar ook relativerend. Ik heb ooit een vrije vertaling gelezen met betrekking tot het maken van stedenbouwkundige plannen. Het heeft ook een beetje een relatie met het begrip 'maakbare samenleving'. Ik heb mijn motto (tijdelijk) aangepast en ga met Zwieber op zoek naar een meer passend motto.
En ja, eens met ColeTurner. (ik vind je onderschrift wel wat afgezaagd, helemaaaal niet bij een Mr Zwieber passen )Het is afgezaagd, maar ook relativerend. Ik heb ooit een vrije vertaling gelezen met betrekking tot het maken van stedenbouwkundige plannen. Het heeft ook een beetje een relatie met het begrip 'maakbare samenleving'. Ik heb mijn motto (tijdelijk) aangepast en ga met Zwieber op zoek naar een meer passend motto.
maandag 5 oktober 2009 om 23:17
quote:nieuwsgierigmeisje schreef op 05 oktober 2009 @ 21:34:
[...]
Eens dat het niet hetzelfde is.
Maar denk wel dat het gevoel van 'ergens bij horen' zoals dat vroeger gepaard ging met de verzuiling al een grote stap in de richting van je identiteit was. Niet dat dat beter was, maar met dat dat weg is gevallen en geloof/religie/zingeving een meer individuelere aangelegenheid is geworden (zoals de rest van de maatschappij, wat m.i. dus ook zeker niet los van elkaar gezien kan worden) is de keuze vrijheid ontzettend veel groter geworden. En dat is niet altijd makkelijk, en dát zie je (wellicht/deels) terug in wat 'we' als moderne sociale (dan wel psychische) stoornissen zien.
Ben het geheel met je eens.
Als ik het goed begrijp gaat dit topic (ook) over wat normaal/gezond is. Mensen zijn geneigd die twee dingen als inwisselbaar te zien; normaal zijn is net zo belangrijk als gezond zijn en andersom is afwijken of raar zijn al snel een teken van gekte. Wat dat betreft vind ik het goed dat meneer Verhaeghe vragen stelt bij de gevestigde ideeën (hoewel ze als het goed is altijd meebewegen met de wetenschap).
Dat individualisering meer verantwoordelijkheid en onzekerheid met zich meebrengt, snap ik. Het individu staat centraal, met alle druk en snelle conclusies van dien.
Maar ik betwijfel eigenlijk of er een groot verschil met 'vroeger', of we wel zo individualistisch zijn (of juist niet waren). Ook nu is er identiteitsvorming n.a.v. de groep waar je toe behoort. Dat er heel veel groepen zijn die niet meer zo exclusief en duidelijk omlijnd zijn, en er meer keuzevrijheid is tot welke groep men wil behoren, doet aan dat principe niet zoveel af.
Ik denk dat nu, net zoals vroeger, groepen worden gekozen (voor zover we al niet aan allerlei onbewuste mechanismen gehoorzamen) waar men zich bij aansluit. Die groepen zien er nu anders uit dan vroeger, maar ze zijn er wél. Ook nu bepaalt de maatschappij (al die groepen bij elkaar) wat normaal en goed en gezond is, en wat er moet gebeuren met hen die niet aan dat beeld voldoen. Dat er nu mensen zijn die moeite hebben met de keuze voor een bepaalde identiteit/richting/ideologie, betekent niet dat die mensen er vroeger niet waren. Maar nu zijn ze zichtbaarder, en er zijn legio oplossingen voor mensen die niet passen (en mogen die niet werken, dan stoppen we ze allemaal bij elkaar en noemen dat 'kliniek' of 'gevangenis'.
[...]
Eens dat het niet hetzelfde is.
Maar denk wel dat het gevoel van 'ergens bij horen' zoals dat vroeger gepaard ging met de verzuiling al een grote stap in de richting van je identiteit was. Niet dat dat beter was, maar met dat dat weg is gevallen en geloof/religie/zingeving een meer individuelere aangelegenheid is geworden (zoals de rest van de maatschappij, wat m.i. dus ook zeker niet los van elkaar gezien kan worden) is de keuze vrijheid ontzettend veel groter geworden. En dat is niet altijd makkelijk, en dát zie je (wellicht/deels) terug in wat 'we' als moderne sociale (dan wel psychische) stoornissen zien.
Ben het geheel met je eens.
Als ik het goed begrijp gaat dit topic (ook) over wat normaal/gezond is. Mensen zijn geneigd die twee dingen als inwisselbaar te zien; normaal zijn is net zo belangrijk als gezond zijn en andersom is afwijken of raar zijn al snel een teken van gekte. Wat dat betreft vind ik het goed dat meneer Verhaeghe vragen stelt bij de gevestigde ideeën (hoewel ze als het goed is altijd meebewegen met de wetenschap).
Dat individualisering meer verantwoordelijkheid en onzekerheid met zich meebrengt, snap ik. Het individu staat centraal, met alle druk en snelle conclusies van dien.
Maar ik betwijfel eigenlijk of er een groot verschil met 'vroeger', of we wel zo individualistisch zijn (of juist niet waren). Ook nu is er identiteitsvorming n.a.v. de groep waar je toe behoort. Dat er heel veel groepen zijn die niet meer zo exclusief en duidelijk omlijnd zijn, en er meer keuzevrijheid is tot welke groep men wil behoren, doet aan dat principe niet zoveel af.
Ik denk dat nu, net zoals vroeger, groepen worden gekozen (voor zover we al niet aan allerlei onbewuste mechanismen gehoorzamen) waar men zich bij aansluit. Die groepen zien er nu anders uit dan vroeger, maar ze zijn er wél. Ook nu bepaalt de maatschappij (al die groepen bij elkaar) wat normaal en goed en gezond is, en wat er moet gebeuren met hen die niet aan dat beeld voldoen. Dat er nu mensen zijn die moeite hebben met de keuze voor een bepaalde identiteit/richting/ideologie, betekent niet dat die mensen er vroeger niet waren. Maar nu zijn ze zichtbaarder, en er zijn legio oplossingen voor mensen die niet passen (en mogen die niet werken, dan stoppen we ze allemaal bij elkaar en noemen dat 'kliniek' of 'gevangenis'.
What a nuanced anxiety
maandag 5 oktober 2009 om 23:44
quote:jaap schreef op 05 oktober 2009 @ 18:08:
@ Frits.
Je reactie is zinnig en bewijst vooralsnog dat we erover kunnen praten zonder dat de vlammen uit het dak slaan. Het meer algemene karakter zou net zo goed juist verval kunnen voorkomen, omdat het makkelijker is elkaar in algemene termen te vinden, dan in een discussie over een heel specifiek geval.
De urgentie van een verbroederende 'gezamenlijke noemer' lijkt mij iets wat de meesten die tot nu hebben gereageerd verbindt. Maar uiteraard kan dat al snel tot 'oorlog' leiden als ieder van ons zijn eigen recent verworven, tamelijk specifieke dogma aanbiedt als referentie.
Mensen hebben behoefte aan veiligheid en geborgenheid. Dat is het wat religie en ideolgie te bieden hebben. Maar dat staat tot op zekere hoogte weer op gespannen voet met de vrijheid die we ook allemaal zeggen te beminnen. En dat conflict zien we dagelijks terug op het forum.
Waar je wijst op de negatieve invloed van bureaucratie en organisaties die de 'menselijk maat' zijn ontgroeid, ben ik het hardgrondig met je eens. Overzichtelijkheid doet afbreuk aan de behoefte van bestuurders om 'maatwerk' te leveren, maar dat hele ideaal van die 'maakbare samenleving' is bedreigend. Het voedt de gedachte dat je 'ergens' iets tekort komt. Dat anderen er met 'jouw' geld of voordeeltjes vandoor gaan.
Kun je de laatste alinea nog even toelichten, want die begrijp ik niet helemaal.
Wat de 'tamelijk specifieke dogma's' betreft (die een tot elkaar komen van verschillende groepen volgens jou in de weg kunnen staan), kun je daar een paar voorbeelden van noemen?
@ Frits.
Je reactie is zinnig en bewijst vooralsnog dat we erover kunnen praten zonder dat de vlammen uit het dak slaan. Het meer algemene karakter zou net zo goed juist verval kunnen voorkomen, omdat het makkelijker is elkaar in algemene termen te vinden, dan in een discussie over een heel specifiek geval.
De urgentie van een verbroederende 'gezamenlijke noemer' lijkt mij iets wat de meesten die tot nu hebben gereageerd verbindt. Maar uiteraard kan dat al snel tot 'oorlog' leiden als ieder van ons zijn eigen recent verworven, tamelijk specifieke dogma aanbiedt als referentie.
Mensen hebben behoefte aan veiligheid en geborgenheid. Dat is het wat religie en ideolgie te bieden hebben. Maar dat staat tot op zekere hoogte weer op gespannen voet met de vrijheid die we ook allemaal zeggen te beminnen. En dat conflict zien we dagelijks terug op het forum.
Waar je wijst op de negatieve invloed van bureaucratie en organisaties die de 'menselijk maat' zijn ontgroeid, ben ik het hardgrondig met je eens. Overzichtelijkheid doet afbreuk aan de behoefte van bestuurders om 'maatwerk' te leveren, maar dat hele ideaal van die 'maakbare samenleving' is bedreigend. Het voedt de gedachte dat je 'ergens' iets tekort komt. Dat anderen er met 'jouw' geld of voordeeltjes vandoor gaan.
Kun je de laatste alinea nog even toelichten, want die begrijp ik niet helemaal.
Wat de 'tamelijk specifieke dogma's' betreft (die een tot elkaar komen van verschillende groepen volgens jou in de weg kunnen staan), kun je daar een paar voorbeelden van noemen?
dinsdag 6 oktober 2009 om 01:24
quote:sarah2ndlife schreef op 06 oktober 2009 @ 01:18:
vrede is mijn zingeving en volgens mij is nou net het geloof die ervoor zorgt dat er geen vrede is.Het is een andere discussie maar ga er toch even op in. Het is niet het geloof wat zorgt dat er geen vrede is. Het is de mens die het geloof gebruikt/misbruikt om te zorgen dat er geen vrede is. Haal het geloof weg en een ander stokpaardje wordt gebruikt om geweld te brengen. Daarmee is het geloof al eeuwen een middel geworden ipv het doel (voor God/Allah/Pino)
vrede is mijn zingeving en volgens mij is nou net het geloof die ervoor zorgt dat er geen vrede is.Het is een andere discussie maar ga er toch even op in. Het is niet het geloof wat zorgt dat er geen vrede is. Het is de mens die het geloof gebruikt/misbruikt om te zorgen dat er geen vrede is. Haal het geloof weg en een ander stokpaardje wordt gebruikt om geweld te brengen. Daarmee is het geloof al eeuwen een middel geworden ipv het doel (voor God/Allah/Pino)
dinsdag 6 oktober 2009 om 02:16
tja, wat was er eerst, het ei of de kip.
Sommige bijbelse verhalen zijn wel duidelijk en stuiten mij tegen de welgevormde borsten.
maar ik kan me wel vinden hoor in wat je zegt.
Het is niet het geloof, maar de vertegenwoordigers die er een zooitje van maken.
Ik blijf het zeggen, deze hele discussie geeft maar weer aan, dat geloof in jezelf het begin is van al het moois.
Dan tikt Jaap mij wel op de vingers als ik in ik vorm spreek, maar begin bij jezelf en geloof in jezelf , dan hoef je geen externe zingeving te zoeken of een verwijzing naar ZE.
En geloof in jezelf bedoel ik : jij en degenen die belangrijk voor je zijn , die van je houden waar jij van houd en allen die er bijkomen.
Als die ketting zou kunnen bestaan was de samenleving een stuk prettiger.
Maar de meeste mensen leven voor de buitenwereld en dan ben je jezelf kwijt, want wat wil de buitenwereld, die is heel groot hoor en iedereen wil het anders,ziet het anders.
en dan doen ZE het dus fout, want het lukt je niet, dus geloof in jezelf en de mensen waar je van houdt etcetcetc.
mag ik een simpele muts zijn en geen psychologie hebben gestudeerd, maar zo zie ik het en dit zal nooit lukken, niet iedereen is sterk genoeg om zich niks aan te trekken van wat een ander van hem denkt, wordt onzeker en gaat zoeken.
en dan zijn we weer bij OP.
Sommige bijbelse verhalen zijn wel duidelijk en stuiten mij tegen de welgevormde borsten.
maar ik kan me wel vinden hoor in wat je zegt.
Het is niet het geloof, maar de vertegenwoordigers die er een zooitje van maken.
Ik blijf het zeggen, deze hele discussie geeft maar weer aan, dat geloof in jezelf het begin is van al het moois.
Dan tikt Jaap mij wel op de vingers als ik in ik vorm spreek, maar begin bij jezelf en geloof in jezelf , dan hoef je geen externe zingeving te zoeken of een verwijzing naar ZE.
En geloof in jezelf bedoel ik : jij en degenen die belangrijk voor je zijn , die van je houden waar jij van houd en allen die er bijkomen.
Als die ketting zou kunnen bestaan was de samenleving een stuk prettiger.
Maar de meeste mensen leven voor de buitenwereld en dan ben je jezelf kwijt, want wat wil de buitenwereld, die is heel groot hoor en iedereen wil het anders,ziet het anders.
en dan doen ZE het dus fout, want het lukt je niet, dus geloof in jezelf en de mensen waar je van houdt etcetcetc.
mag ik een simpele muts zijn en geen psychologie hebben gestudeerd, maar zo zie ik het en dit zal nooit lukken, niet iedereen is sterk genoeg om zich niks aan te trekken van wat een ander van hem denkt, wordt onzeker en gaat zoeken.
en dan zijn we weer bij OP.
dinsdag 6 oktober 2009 om 08:26
dinsdag 6 oktober 2009 om 09:42
elninjoo, volgens mij maakt dat veel mensen ook onzeker, die verantwoordelijkheid. Immers, als 'alles' kan, betkent dat je ook de verkeerde keus kan maken. en dan is het je eigen schuld. Kan je niet meer zeggen "Ik mocht van mijn ouders niet studeren", of het op een religie afschuiven "Ik ben nou eenmaal van de laagste kaste, dus hogerop kom ik nooit". Met de vrijheid aan keuzes die we hebben, komt ook een hoop onzekerheid. Niet alleen in de wijfel over wat we kiezen om te doen, maar ook omdat we bang zijn dat we fout kiezen. (Hoewel Sarah het al duidelijk zei: Niet kiezen is ook een keuze)
Nu heb ik daar zelf gelukkig niet zo heel erg last van (vind 'what if' scenarios nooit zo interessant, niet in films en niet in mijn eigen leven), maar ik zag eens een interessant filmpje erover op TED, van een psycholloog (want ik heb het natuurlijk allemaal niet zelf bedacht). Volgens mij was het deze: Paradox of choice (de beste man had van mij wel een wat leukere outfit aan kunnen trekken).
Nu heb ik daar zelf gelukkig niet zo heel erg last van (vind 'what if' scenarios nooit zo interessant, niet in films en niet in mijn eigen leven), maar ik zag eens een interessant filmpje erover op TED, van een psycholloog (want ik heb het natuurlijk allemaal niet zelf bedacht). Volgens mij was het deze: Paradox of choice (de beste man had van mij wel een wat leukere outfit aan kunnen trekken).
dinsdag 6 oktober 2009 om 09:49
Wat zingeving, wetenschap en godsdienst betreft, zelfs in de meest die-hard rationalisten kun je de de resten van christendom/jodendom vinden. Zo besluit Richard Dawkins zijn "The Selfsih Gene" boek (overigens erg intressant hoor) dat de mens dan in ieder geval toch nog wel vrije wil heeft en geen slaaf is van zijn genen, dit in tegenstelling tot alle andere organismen. Nou, zo'n anthropocentrische instelling is echt niet het gevolg van een wetenschappelijke wereld visie, maar des te meer christendom klinkt er in door.
(Maar goed, dit heb ik ook niet van mezelf natuurlijk, maar van John N Gray, filosoof in Oxford (nee niet die mannen 'Mannen komen van...')
(Maar goed, dit heb ik ook niet van mezelf natuurlijk, maar van John N Gray, filosoof in Oxford (nee niet die mannen 'Mannen komen van...')
anoniem_58421 wijzigde dit bericht op 06-10-2009 11:34
Reden: wel het boek goed spellen natuurlijk :)
Reden: wel het boek goed spellen natuurlijk :)
% gewijzigd
dinsdag 6 oktober 2009 om 10:01
Heb ik het nou mis?
Ik dacht dat het ging over het verloren contakt met de innerlijke diepte. Mensen die een leegte voelen die een psych.therapeut niet kan opvullen dit i.v.m. dat steeds minder mensen iets hebben met een religie maar het naar waarschijnlijkheid toch nodig hebben...om zich bijzonder te noemen of de zin van het leven daar in te ontdekken.Misschien dat daarom dit gevoel van leegte wordt opgevuld door sommige mensen door te zoeken naar kortstondige bevredigingen wat uiteindelijk weer schadelijk blijkt te werken en ontevredenheid in werking stelt.
Ik dacht dat het ging over het verloren contakt met de innerlijke diepte. Mensen die een leegte voelen die een psych.therapeut niet kan opvullen dit i.v.m. dat steeds minder mensen iets hebben met een religie maar het naar waarschijnlijkheid toch nodig hebben...om zich bijzonder te noemen of de zin van het leven daar in te ontdekken.Misschien dat daarom dit gevoel van leegte wordt opgevuld door sommige mensen door te zoeken naar kortstondige bevredigingen wat uiteindelijk weer schadelijk blijkt te werken en ontevredenheid in werking stelt.
dinsdag 6 oktober 2009 om 10:41
quote:tyche schreef op 05 oktober 2009 @ 23:17:
(..)
Maar ik betwijfel eigenlijk of er een groot verschil met 'vroeger', of we wel zo individualistisch zijn (of juist niet waren). Ook nu is er identiteitsvorming n.a.v. de groep waar je toe behoort. Dat er heel veel groepen zijn die niet meer zo exclusief en duidelijk omlijnd zijn, en er meer keuzevrijheid is tot welke groep men wil behoren, doet aan dat principe niet zoveel af.(..)Allereerst is 'normaal' een term die ontleend is aan de statistiek, en die in deze zin markeert dat de wetenschap zich, na Darwin, van die rekenmethode ging bedienen om 'meetbare' resultaten te krijgen binnen de menswetenschappen. Sir Francis Galton wordt daarin gezien als degene die 'normaal' invoerde, als onderdeel van zijn pogingen om middels eugenetica te komen tot een verbetering van de menselijke soort. Dit leidde bij de Nazi's en Stalinisten tot 'Sociaal Darwinisme'. Maar dat 'normaal' en het Sociaal Darwinisme niet dood en begraven zijn, maar zich weer in een groeiende aanhang kunnen verblijden, dat is helder.
De groepen waar je het over hebt, hebben overduidelijk een geheel ander karakter dan de groepen van 'vroeger', die gevoed werden door religie en ideologie. Ze zijn volledig 'fluïde'.
Voorzover het groepen zijn die je kunt beschouwen als alomvattend ('levensstijl'), kun je er geen lid van worden. Er is amper een rationele, maar bijna alleen een zuiver emotionele basis, en het vergt geen enkele vorm van geïnstitutionaliseerde opoffering om er onderdeel van uit te maken. Alleen 'peer pressure'.
Daarnaast zijn er wel selecte clubs ('pressure groups') die zich organiseren rond een beperkt thema, maar dat is toch duidelijk iets anders. Ook al is het absoluut waar dat ze niet zelden worden misbruikt als gezelligheidsvereniging om het geschetste verlies te compenseren. Maar in dat opzicht zijn ze een onbetrouwbare vluchthaven.
De vluchtigheid is juist wél van betekenis. Het ene moment ben je 'punker', en het volgende moment bestaat die groep niet meer. Of jouw materiële situatie maakt je binnen die groep tot een 'outcast'. Hetzelfde voor 'Yup' of 'DINK'.
(..)
Maar ik betwijfel eigenlijk of er een groot verschil met 'vroeger', of we wel zo individualistisch zijn (of juist niet waren). Ook nu is er identiteitsvorming n.a.v. de groep waar je toe behoort. Dat er heel veel groepen zijn die niet meer zo exclusief en duidelijk omlijnd zijn, en er meer keuzevrijheid is tot welke groep men wil behoren, doet aan dat principe niet zoveel af.(..)Allereerst is 'normaal' een term die ontleend is aan de statistiek, en die in deze zin markeert dat de wetenschap zich, na Darwin, van die rekenmethode ging bedienen om 'meetbare' resultaten te krijgen binnen de menswetenschappen. Sir Francis Galton wordt daarin gezien als degene die 'normaal' invoerde, als onderdeel van zijn pogingen om middels eugenetica te komen tot een verbetering van de menselijke soort. Dit leidde bij de Nazi's en Stalinisten tot 'Sociaal Darwinisme'. Maar dat 'normaal' en het Sociaal Darwinisme niet dood en begraven zijn, maar zich weer in een groeiende aanhang kunnen verblijden, dat is helder.
De groepen waar je het over hebt, hebben overduidelijk een geheel ander karakter dan de groepen van 'vroeger', die gevoed werden door religie en ideologie. Ze zijn volledig 'fluïde'.
Voorzover het groepen zijn die je kunt beschouwen als alomvattend ('levensstijl'), kun je er geen lid van worden. Er is amper een rationele, maar bijna alleen een zuiver emotionele basis, en het vergt geen enkele vorm van geïnstitutionaliseerde opoffering om er onderdeel van uit te maken. Alleen 'peer pressure'.
Daarnaast zijn er wel selecte clubs ('pressure groups') die zich organiseren rond een beperkt thema, maar dat is toch duidelijk iets anders. Ook al is het absoluut waar dat ze niet zelden worden misbruikt als gezelligheidsvereniging om het geschetste verlies te compenseren. Maar in dat opzicht zijn ze een onbetrouwbare vluchthaven.
De vluchtigheid is juist wél van betekenis. Het ene moment ben je 'punker', en het volgende moment bestaat die groep niet meer. Of jouw materiële situatie maakt je binnen die groep tot een 'outcast'. Hetzelfde voor 'Yup' of 'DINK'.
dinsdag 6 oktober 2009 om 11:00
quote:FritsvanEgters schreef op 05 oktober 2009 @ 23:44:
Kun je de laatste alinea nog even toelichten, want die begrijp ik niet helemaal.
Wat de 'tamelijk specifieke dogma's' betreft (die een tot elkaar komen van verschillende groepen volgens jou in de weg kunnen staan), kun je daar een paar voorbeelden van noemen?
In theorie is het leveren van 'maatwerk' door de overheid ieders ideaal. Het probleem is alleen dat jouw 'maat' de mijne niet is. En daar begint het gelazer. Als de overheid zich inspant om voor jou 'maatwerk' te leveren, is de kans groot dat ik mij benadeeld voel, en andersom. Solidariteit moet daarom georganiseerd zijn, en blijven, op een elementair niveau, waarin iedereen met een hart zich kan vinden. Wie dat te karig vindt, zoekt maar gelijkgestemden om aanvullende zorg te organiseren, waarbij de kosten/lasten over de leden van die groep worden verdeeld.
Met 'specifieke dogma's' verwijs ik naar hetzelfde idee, maar dan op het gebied van regelgeving. Iemand kan een ontiegelijke hekel hebben aan homo's, en allerlei rationalisaties bedenken waarom homo's uit de samenleving geweerd zouden moeten worden, tenzij ze zich bekeren tot de heterosexualiteit, maar daar kan het collectief niet aan toegeven, zonder het gevaar te lopen uiteen te spatten. Voorbeelden van min of meer identieke eisen die strijdig zijn met het uitgangspunt van een vrije en open samenleving te over in dit tijdsgewricht.
Kun je de laatste alinea nog even toelichten, want die begrijp ik niet helemaal.
Wat de 'tamelijk specifieke dogma's' betreft (die een tot elkaar komen van verschillende groepen volgens jou in de weg kunnen staan), kun je daar een paar voorbeelden van noemen?
In theorie is het leveren van 'maatwerk' door de overheid ieders ideaal. Het probleem is alleen dat jouw 'maat' de mijne niet is. En daar begint het gelazer. Als de overheid zich inspant om voor jou 'maatwerk' te leveren, is de kans groot dat ik mij benadeeld voel, en andersom. Solidariteit moet daarom georganiseerd zijn, en blijven, op een elementair niveau, waarin iedereen met een hart zich kan vinden. Wie dat te karig vindt, zoekt maar gelijkgestemden om aanvullende zorg te organiseren, waarbij de kosten/lasten over de leden van die groep worden verdeeld.
Met 'specifieke dogma's' verwijs ik naar hetzelfde idee, maar dan op het gebied van regelgeving. Iemand kan een ontiegelijke hekel hebben aan homo's, en allerlei rationalisaties bedenken waarom homo's uit de samenleving geweerd zouden moeten worden, tenzij ze zich bekeren tot de heterosexualiteit, maar daar kan het collectief niet aan toegeven, zonder het gevaar te lopen uiteen te spatten. Voorbeelden van min of meer identieke eisen die strijdig zijn met het uitgangspunt van een vrije en open samenleving te over in dit tijdsgewricht.
dinsdag 6 oktober 2009 om 11:05
quote:elninjoo schreef op 06 oktober 2009 @ 08:26:
Ben 't helemaal met jouw reply eens, Sarah!
Geloven in jezelf is idd oplossing. Je bent zelf grotendeels verantwoordelijk voor je geluk (ongelukken en ziektes uitgezonderd) en kunt niet meer met 'n vingertje wijzen naar 'n hogere macht als je iets niet zelf kunt bereiken.Wat je zegt, is dat niemand het recht heeft ontevreden te zijn. Wie ontevreden is, moet de oorzaak bij zichzelf zoeken. En niet bij anderen. Maar waarom krijg ik uit andere bijdragen van jou (en Sarah) dan de indruk dat jullie dit niet op jezelf betrekken?
Ben 't helemaal met jouw reply eens, Sarah!
Geloven in jezelf is idd oplossing. Je bent zelf grotendeels verantwoordelijk voor je geluk (ongelukken en ziektes uitgezonderd) en kunt niet meer met 'n vingertje wijzen naar 'n hogere macht als je iets niet zelf kunt bereiken.Wat je zegt, is dat niemand het recht heeft ontevreden te zijn. Wie ontevreden is, moet de oorzaak bij zichzelf zoeken. En niet bij anderen. Maar waarom krijg ik uit andere bijdragen van jou (en Sarah) dan de indruk dat jullie dit niet op jezelf betrekken?
dinsdag 6 oktober 2009 om 11:18
quote:heejhallo schreef op 06 oktober 2009 @ 09:42:
elninjoo, volgens mij maakt dat veel mensen ook onzeker, die verantwoordelijkheid. Immers, als 'alles' kan, betkent dat je ook de verkeerde keus kan maken. en dan is het je eigen schuld. Kan je niet meer zeggen "Ik mocht van mijn ouders niet studeren", of het op een religie afschuiven "Ik ben nou eenmaal van de laagste kaste, dus hogerop kom ik nooit". Met de vrijheid aan keuzes die we hebben, komt ook een hoop onzekerheid. Niet alleen in de wijfel over wat we kiezen om te doen, maar ook omdat we bang zijn dat we fout kiezen. (Hoewel Sarah het al duidelijk zei: Niet kiezen is ook een keuze)
Nu heb ik daar zelf gelukkig niet zo heel erg last van (vind 'what if' scenarios nooit zo interessant, niet in films en niet in mijn eigen leven), maar ik zag eens een interessant filmpje erover op TED, van een psycholloog (want ik heb het natuurlijk allemaal niet zelf bedacht). Volgens mij was het deze: Paradox of choice (de beste man had van mij wel een wat leukere outfit aan kunnen trekken).
Het boek 'Paradox of Choice' - (Why more is less) (How the culture of abundance robs us of satisfaction), van Barry Schwartz uit 2004, is inderdaad relevant. De secties in het boek: 'When we Choose', 'How we Choose', 'Why we Suffer' en 'What we can Do'.
'Why we Suffer' heeft de volgende hoofdstukken:
- Choice and Happiness
- Missed Opportunities
- "If only...." The problem of Regret
- Why Decisions Disappoint: The Problem of Adaptation
- Why Everything Suffers from Comparison
- Whose Fault is It? Choice, Disappointment, and Depression
De TED-lezing is een goed startpunt. Bedankt voor de 'reminder'!
elninjoo, volgens mij maakt dat veel mensen ook onzeker, die verantwoordelijkheid. Immers, als 'alles' kan, betkent dat je ook de verkeerde keus kan maken. en dan is het je eigen schuld. Kan je niet meer zeggen "Ik mocht van mijn ouders niet studeren", of het op een religie afschuiven "Ik ben nou eenmaal van de laagste kaste, dus hogerop kom ik nooit". Met de vrijheid aan keuzes die we hebben, komt ook een hoop onzekerheid. Niet alleen in de wijfel over wat we kiezen om te doen, maar ook omdat we bang zijn dat we fout kiezen. (Hoewel Sarah het al duidelijk zei: Niet kiezen is ook een keuze)
Nu heb ik daar zelf gelukkig niet zo heel erg last van (vind 'what if' scenarios nooit zo interessant, niet in films en niet in mijn eigen leven), maar ik zag eens een interessant filmpje erover op TED, van een psycholloog (want ik heb het natuurlijk allemaal niet zelf bedacht). Volgens mij was het deze: Paradox of choice (de beste man had van mij wel een wat leukere outfit aan kunnen trekken).
Het boek 'Paradox of Choice' - (Why more is less) (How the culture of abundance robs us of satisfaction), van Barry Schwartz uit 2004, is inderdaad relevant. De secties in het boek: 'When we Choose', 'How we Choose', 'Why we Suffer' en 'What we can Do'.
'Why we Suffer' heeft de volgende hoofdstukken:
- Choice and Happiness
- Missed Opportunities
- "If only...." The problem of Regret
- Why Decisions Disappoint: The Problem of Adaptation
- Why Everything Suffers from Comparison
- Whose Fault is It? Choice, Disappointment, and Depression
De TED-lezing is een goed startpunt. Bedankt voor de 'reminder'!
dinsdag 6 oktober 2009 om 11:27
quote:permanentia schreef op 06 oktober 2009 @ 10:01:
Heb ik het nou mis?
Ik dacht dat het ging over het verloren contakt met de innerlijke diepte. Mensen die een leegte voelen die een psych.therapeut niet kan opvullen dit i.v.m. dat steeds minder mensen iets hebben met een religie maar het naar waarschijnlijkheid toch nodig hebben...om zich bijzonder te noemen of de zin van het leven daar in te ontdekken.Misschien dat daarom dit gevoel van leegte wordt opgevuld door sommige mensen door te zoeken naar kortstondige bevredigingen wat uiteindelijk weer schadelijk blijkt te werken en ontevredenheid in werking stelt.
Het topic gaat over chronische ontevredenheid in de maatschappij, en de maatschappelijke gevolgen. Veronderstelde oorzaak: Het wegvallen van de zekerheden die geloof of ideologie boden.
Een terugkeer naar geloof of ideologie is niet noodzakelijk het antwoord. Maar Big Pharma exploiteert deze onvrede door 'geluk-uit-een-flesje' te beloven, en dat kon wel eens nóg kwalijker zijn dan een terugkeer naar de status-quo van weleer.
Mijn persoonlijke mening is dat emancipatie van de burger het beste zou zijn, maar hoe bereik je dat?
Heb ik het nou mis?
Ik dacht dat het ging over het verloren contakt met de innerlijke diepte. Mensen die een leegte voelen die een psych.therapeut niet kan opvullen dit i.v.m. dat steeds minder mensen iets hebben met een religie maar het naar waarschijnlijkheid toch nodig hebben...om zich bijzonder te noemen of de zin van het leven daar in te ontdekken.Misschien dat daarom dit gevoel van leegte wordt opgevuld door sommige mensen door te zoeken naar kortstondige bevredigingen wat uiteindelijk weer schadelijk blijkt te werken en ontevredenheid in werking stelt.
Het topic gaat over chronische ontevredenheid in de maatschappij, en de maatschappelijke gevolgen. Veronderstelde oorzaak: Het wegvallen van de zekerheden die geloof of ideologie boden.
Een terugkeer naar geloof of ideologie is niet noodzakelijk het antwoord. Maar Big Pharma exploiteert deze onvrede door 'geluk-uit-een-flesje' te beloven, en dat kon wel eens nóg kwalijker zijn dan een terugkeer naar de status-quo van weleer.
Mijn persoonlijke mening is dat emancipatie van de burger het beste zou zijn, maar hoe bereik je dat?
dinsdag 6 oktober 2009 om 11:36
quote:jaap schreef op 06 oktober 2009 @ 11:05:
[...]
Wat je zegt, is dat niemand het recht heeft ontevreden te zijn. Wie ontevreden is, moet de oorzaak bij zichzelf zoeken. En niet bij anderen. Maar waarom krijg ik uit andere bijdragen van jou (en Sarah) dan de indruk dat jullie dit niet op jezelf betrekken?Je hebt zeker wel 't recht om ontevreden te zijn over bepaalde gang van zaken in bijv. de maatschappij waarin je leeft, dat is iets wat je als individu niet naar je hand kunt zetten. Maar je kunt als individu wel proberen je eigen weg te vinden en optimaal gebruik te maken van de voordelen en proberen de nadelen zoveel mogelijk te ontlopen. Door bij de pakken neer te gaan zitten leg je je lot namelijk in handen van die maatschappij en daar kom je nooit ver mee.
[...]
Wat je zegt, is dat niemand het recht heeft ontevreden te zijn. Wie ontevreden is, moet de oorzaak bij zichzelf zoeken. En niet bij anderen. Maar waarom krijg ik uit andere bijdragen van jou (en Sarah) dan de indruk dat jullie dit niet op jezelf betrekken?Je hebt zeker wel 't recht om ontevreden te zijn over bepaalde gang van zaken in bijv. de maatschappij waarin je leeft, dat is iets wat je als individu niet naar je hand kunt zetten. Maar je kunt als individu wel proberen je eigen weg te vinden en optimaal gebruik te maken van de voordelen en proberen de nadelen zoveel mogelijk te ontlopen. Door bij de pakken neer te gaan zitten leg je je lot namelijk in handen van die maatschappij en daar kom je nooit ver mee.
dinsdag 6 oktober 2009 om 11:47
quote:jaap schreef op 06 oktober 2009 @ 11:05:
[...]
Wat je zegt, is dat niemand het recht heeft ontevreden te zijn. Wie ontevreden is, moet de oorzaak bij zichzelf zoeken. En niet bij anderen. Maar waarom krijg ik uit andere bijdragen van jou (en Sarah) dan de indruk dat jullie dit niet op jezelf betrekken?
dat zei ze helemaal niet, ze zei, dat je grotendeels verantwoordelijk bent voor je eigen geluk, ze zei ook niet dat je de oorzaak bij jezelf moet zoeken, de oorzaak kan wel bij iemand anders liggen, maar het is aan jezelf er wat aan te doen en daar heeft ze gelijk in, het zou mooi zijn als meer mensen daarin zouden geloven , dat jij het idee krijgt dat ik of Elinjoo dat niet opzichzelf betrekt is jouw tekortkoming, want je verdraait teksten.
het lijkt me duidelijk dat om even voor mezelf te spreken wel mijn eigen verantwoording heb genomen om van die ontevredenheid af te komen, en dan weet je verdomd goed wat ik bedoel, hoef ik niet tot in den treure over uit te wijden, zitten mensen ook niet op te wachten.
En toch zeg je dan nog even lik op stuk dat jij het idee hebt etcetc, je kan het niet laten he, om dingen te vergeten, naar de achtergrond te duwen om maar je eigen gelijk te manipuleren, gaat niet op die vlieger bij mij.
[...]
Wat je zegt, is dat niemand het recht heeft ontevreden te zijn. Wie ontevreden is, moet de oorzaak bij zichzelf zoeken. En niet bij anderen. Maar waarom krijg ik uit andere bijdragen van jou (en Sarah) dan de indruk dat jullie dit niet op jezelf betrekken?
dat zei ze helemaal niet, ze zei, dat je grotendeels verantwoordelijk bent voor je eigen geluk, ze zei ook niet dat je de oorzaak bij jezelf moet zoeken, de oorzaak kan wel bij iemand anders liggen, maar het is aan jezelf er wat aan te doen en daar heeft ze gelijk in, het zou mooi zijn als meer mensen daarin zouden geloven , dat jij het idee krijgt dat ik of Elinjoo dat niet opzichzelf betrekt is jouw tekortkoming, want je verdraait teksten.
het lijkt me duidelijk dat om even voor mezelf te spreken wel mijn eigen verantwoording heb genomen om van die ontevredenheid af te komen, en dan weet je verdomd goed wat ik bedoel, hoef ik niet tot in den treure over uit te wijden, zitten mensen ook niet op te wachten.
En toch zeg je dan nog even lik op stuk dat jij het idee hebt etcetc, je kan het niet laten he, om dingen te vergeten, naar de achtergrond te duwen om maar je eigen gelijk te manipuleren, gaat niet op die vlieger bij mij.
dinsdag 6 oktober 2009 om 12:18
@ Sarah
Elninjoo schreef:
(..) kunt niet meer met 'n vingertje wijzen naar 'n hogere macht als je iets niet zelf kunt bereiken.
Maar in haar reactie op mijn reactie schrijft ze:
Je hebt zeker wel 't recht om ontevreden te zijn over bepaalde gang van zaken in bijv. de maatschappij waarin je leeft, dat is iets wat je als individu niet naar je hand kunt zetten.
En daarmee zijn we terug bij 'af'. De controle over je eigen geluk is dus toch niet zo alomvattend als in eerste instantie werd gesuggereerd. En over de chronische onvrede die dat gebrek aan 'grip' oplevert, gaat dit topic.
Elninjoo schreef:
(..) kunt niet meer met 'n vingertje wijzen naar 'n hogere macht als je iets niet zelf kunt bereiken.
Maar in haar reactie op mijn reactie schrijft ze:
Je hebt zeker wel 't recht om ontevreden te zijn over bepaalde gang van zaken in bijv. de maatschappij waarin je leeft, dat is iets wat je als individu niet naar je hand kunt zetten.
En daarmee zijn we terug bij 'af'. De controle over je eigen geluk is dus toch niet zo alomvattend als in eerste instantie werd gesuggereerd. En over de chronische onvrede die dat gebrek aan 'grip' oplevert, gaat dit topic.
dinsdag 6 oktober 2009 om 12:23
quote:jaap schreef op 06 oktober 2009 @ 12:18:
@ Sarah
Elninjoo schreef:
(..) kunt niet meer met 'n vingertje wijzen naar 'n hogere macht als je iets niet zelf kunt bereiken.
Maar in haar reactie op mijn reactie schrijft ze:
Je hebt zeker wel 't recht om ontevreden te zijn over bepaalde gang van zaken in bijv. de maatschappij waarin je leeft, dat is iets wat je als individu niet naar je hand kunt zetten.
En daarmee zijn we terug bij 'af'. De controle over je eigen geluk is dus toch niet zo alomvattend als in eerste instantie werd gesuggereerd. En over de chronische onvrede die dat gebrek aan 'grip' oplevert, gaat dit topic.Jij wil het volgens mij niet begrijpen.
Een hogere macht als 'god' waarbij je je klakkeloos neerlegt bij de zaken die je overkomen is nu niet meer aan de orde. Dus als wij ontevreden zijn over ons leven halen we juist niet onze schouders op en zeggen 'god heeft 't zo gewild'. Nee, wij zorgen dat we er beter uitspringen door alles wat in onze eigen mogelijkheid ligt aan te grijpen om het beter te kunnen krijgen.
En onvrede is juist motivatie om jezelf op te werken.
@ Sarah
Elninjoo schreef:
(..) kunt niet meer met 'n vingertje wijzen naar 'n hogere macht als je iets niet zelf kunt bereiken.
Maar in haar reactie op mijn reactie schrijft ze:
Je hebt zeker wel 't recht om ontevreden te zijn over bepaalde gang van zaken in bijv. de maatschappij waarin je leeft, dat is iets wat je als individu niet naar je hand kunt zetten.
En daarmee zijn we terug bij 'af'. De controle over je eigen geluk is dus toch niet zo alomvattend als in eerste instantie werd gesuggereerd. En over de chronische onvrede die dat gebrek aan 'grip' oplevert, gaat dit topic.Jij wil het volgens mij niet begrijpen.
Een hogere macht als 'god' waarbij je je klakkeloos neerlegt bij de zaken die je overkomen is nu niet meer aan de orde. Dus als wij ontevreden zijn over ons leven halen we juist niet onze schouders op en zeggen 'god heeft 't zo gewild'. Nee, wij zorgen dat we er beter uitspringen door alles wat in onze eigen mogelijkheid ligt aan te grijpen om het beter te kunnen krijgen.
En onvrede is juist motivatie om jezelf op te werken.
dinsdag 6 oktober 2009 om 12:23
Je hebt geen controle over "geluk" want je hebt over een groot aantal factoren in je leven nou eenmaal geen controle.
Ongeluk overkomt iedereen, verlies, verdriet, eenzaamheid, onrecht: al die zaken komen in een mensenleven voor.
Het enige waar je "controle" over hebt is in hoe je ermee omgaat.
Maar of je het nu in jezelf zoekt of met je vingertje naar de buitenwereld wijst: het gevoel van pijn, verdriet of wat dan ook is daarmee niet weg.
Ik denk dat je op de lange termijn gelukkiger wordt van je richten op jezelf en de controle die je daar kunt uitoefenen op je eigen reactie dan wanneer je de verantwoordelijkheid voor je geluk bij de buitenwereld neerlegt.
Maar hoe dan ook horen pijn, ongeluk, verdriet en verlies bij het leven. Bij ieders leven. En grip daarop heb je alleen in die mate waarin je je eigen reactie kunt sturen.
Ongeluk overkomt iedereen, verlies, verdriet, eenzaamheid, onrecht: al die zaken komen in een mensenleven voor.
Het enige waar je "controle" over hebt is in hoe je ermee omgaat.
Maar of je het nu in jezelf zoekt of met je vingertje naar de buitenwereld wijst: het gevoel van pijn, verdriet of wat dan ook is daarmee niet weg.
Ik denk dat je op de lange termijn gelukkiger wordt van je richten op jezelf en de controle die je daar kunt uitoefenen op je eigen reactie dan wanneer je de verantwoordelijkheid voor je geluk bij de buitenwereld neerlegt.
Maar hoe dan ook horen pijn, ongeluk, verdriet en verlies bij het leven. Bij ieders leven. En grip daarop heb je alleen in die mate waarin je je eigen reactie kunt sturen.
