Actueel
alle pijlers
Zoveelste familiedrama
maandag 12 september 2011 om 11:30
Zaterdag las ik het berichtjen op nu.nl over een jongetje van 16 maanden dat hoogstwaarschijnlijk omgebracht was. Vanmorgen las ik de blog hier op viva: Blog? Ik wordt er kwaad van, ontzettend kwaad dat er zoveel mensen kinderen, hun eigen kinderen, dit soort gruwelijkheden aandoen. Wat bezielt zo'n vader? Ik kan me, helaas maar al te goed, levendig voorstellen wat di moeder doormaakt. Waarom zoeken mensen die dusdanig in de knel komen dat ze een kind kunnen ombrengen nie gewoon hulp, wat is dat toch dat mensen elkaar dit aan kunnen doen?
Wat ik hiemee wil, m'n gevoel kwijt denk ik..
Wat ik hiemee wil, m'n gevoel kwijt denk ik..
maandag 12 september 2011 om 11:37
Er wordt weleens geopperd dat we ver van de natuur afstaan en ons omringd hebben met beschaving. Het zijn dit soort berichten die mij er steeds meer van overtuigen dat beschaving maar een laklaagje is.
In de natuur gebeurt het vaak dat mannetjes hun jong dood bijten, ik kan me zo voorstellen dat het bij mensen niet anders werkt..
Ik ben klaar voor alle kritiek
In de natuur gebeurt het vaak dat mannetjes hun jong dood bijten, ik kan me zo voorstellen dat het bij mensen niet anders werkt..
Ik ben klaar voor alle kritiek
maandag 12 september 2011 om 11:40
maandag 12 september 2011 om 11:54
Dat beestje bij de naam kan ik dan weer niet cateautje, maar daar heb je wel gelijk in. Ik ben ook erg tegen alle details die tegenwoordig naar buiten komen. Die zijn m.i alleen maar pijnlijk om te lezen. Zowel voor de lezers als voor alle betrokkenen.
Ooit was ik die moeder, al heb ik geen kans gekregen een poging te oen mijn zoontje te redden. Een klein stukje in de krant, zonder poespas en details. En ik ben nog steeds dankbaar dat het toen nog ngewoon was alles breed uit te meten. Het werd er niet minder erg door, maar het heeft mijn kind wel meer zijn waardigheid laten behouden.
Ooit was ik die moeder, al heb ik geen kans gekregen een poging te oen mijn zoontje te redden. Een klein stukje in de krant, zonder poespas en details. En ik ben nog steeds dankbaar dat het toen nog ngewoon was alles breed uit te meten. Het werd er niet minder erg door, maar het heeft mijn kind wel meer zijn waardigheid laten behouden.
maandag 12 september 2011 om 11:54
Ik vind het echt verschrikkelijk, walgelijk en kan me er niets bij voorstellen. Heb echt met rillingen op mijn rug de berichten gelezen. Wat mij betreft mogen die details wel achterwegen bllijven. Helaas is in de praktijk gebleken dat er zieke mensen zijn die door dit soort berichtgeving op ideeen worden gebracht.
maandag 12 september 2011 om 11:57
@Sun, ik word ook altijd zo verdrietig als ik zoiets lees (ik heb de blog nog niet gelezen). Dan wil ik altijd roepen "Breng dat kindje maar naar mij! Ik zal er wel voor zorgen..." Ik heb er geen woorden voor, maar het is zo intens verdrietig als ik me zo'n onschuldig kindje voorstel....
Ik weet dat het misschien erg klinkt, maar dat dit soort familiedrama's de hoofdmoot zijn in onze moordcijfers betekent dat dit een erg veilig land is. k denk dat het familiedrama genoemd wordt, om het te onderscheiden van andere moorden, met een criminele achtergrond. Nou zeg ik niet dat dit niet crimineel is, maar wel "anders". Dit heeft psychische/psychiatrische achtergronden. Dat maakt het niet minder verdrietig, maar wel heel anders als een afrekening onder criminelen, of iemand die een ander doodmaakt in de dronken vechtpartij op vrijdagavond.
Ik weet dat het misschien erg klinkt, maar dat dit soort familiedrama's de hoofdmoot zijn in onze moordcijfers betekent dat dit een erg veilig land is. k denk dat het familiedrama genoemd wordt, om het te onderscheiden van andere moorden, met een criminele achtergrond. Nou zeg ik niet dat dit niet crimineel is, maar wel "anders". Dit heeft psychische/psychiatrische achtergronden. Dat maakt het niet minder verdrietig, maar wel heel anders als een afrekening onder criminelen, of iemand die een ander doodmaakt in de dronken vechtpartij op vrijdagavond.
maandag 12 september 2011 om 12:03
quote:Sunemom schreef op 12 september 2011 @ 11:54:
Dat beestje bij de naam kan ik dan weer niet cateautje, maar daar heb je wel gelijk in. Ik ben ook erg tegen alle details die tegenwoordig naar buiten komen. Die zijn m.i alleen maar pijnlijk om te lezen. Zowel voor de lezers als voor alle betrokkenen.
Ooit was ik die moeder, al heb ik geen kans gekregen een poging te oen mijn zoontje te redden. Een klein stukje in de krant, zonder poespas en details. En ik ben nog steeds dankbaar dat het toen nog ngewoon was alles breed uit te meten. Het werd er niet minder erg door, maar het heeft mijn kind wel meer zijn waardigheid laten behouden.
Hoewel ik zelf moeder ben, kan ik me er niets bij voorstellen hoe het moet zijn om mijn kind te verliezen, zoiets is gewoon te groot, teveel.
Voor ieder nabestaande ligt het natuurlijk anders. Jij bent dankbaar voor het kleine berichtje, een ander zoekt de publiciteit, daar valt geen peil op te trekken.
Het is waar dat de details ons bespaard mogen blijven, niemand wordt er beter van om alle te weten. Anderzijds geeft het wel een open beeld van waar mensen toe in staat zijn, want er zijn nog heel veel mensen die denken dat zoiets gewoon niet kan en de realiteit van wie wij, de mens, werkelijk zijn, onder een deken van wegkijken wordt bedekt en dat is natuurlijk ook niet goed.
Geen flauw idee hoe je dit overleeft en ik weet ook echt niet wat ik tegen je moet zeggen. Ik hoop van harte dat je het leven kan omhelzen, maar zou het ook begrijpen als je dat niet lukt.Zoals gezegd, het is te groot, het gaat mijn begripsvermogen geheel te boven.
Genoeg gezegd.
Dat beestje bij de naam kan ik dan weer niet cateautje, maar daar heb je wel gelijk in. Ik ben ook erg tegen alle details die tegenwoordig naar buiten komen. Die zijn m.i alleen maar pijnlijk om te lezen. Zowel voor de lezers als voor alle betrokkenen.
Ooit was ik die moeder, al heb ik geen kans gekregen een poging te oen mijn zoontje te redden. Een klein stukje in de krant, zonder poespas en details. En ik ben nog steeds dankbaar dat het toen nog ngewoon was alles breed uit te meten. Het werd er niet minder erg door, maar het heeft mijn kind wel meer zijn waardigheid laten behouden.
Hoewel ik zelf moeder ben, kan ik me er niets bij voorstellen hoe het moet zijn om mijn kind te verliezen, zoiets is gewoon te groot, teveel.
Voor ieder nabestaande ligt het natuurlijk anders. Jij bent dankbaar voor het kleine berichtje, een ander zoekt de publiciteit, daar valt geen peil op te trekken.
Het is waar dat de details ons bespaard mogen blijven, niemand wordt er beter van om alle te weten. Anderzijds geeft het wel een open beeld van waar mensen toe in staat zijn, want er zijn nog heel veel mensen die denken dat zoiets gewoon niet kan en de realiteit van wie wij, de mens, werkelijk zijn, onder een deken van wegkijken wordt bedekt en dat is natuurlijk ook niet goed.
Geen flauw idee hoe je dit overleeft en ik weet ook echt niet wat ik tegen je moet zeggen. Ik hoop van harte dat je het leven kan omhelzen, maar zou het ook begrijpen als je dat niet lukt.Zoals gezegd, het is te groot, het gaat mijn begripsvermogen geheel te boven.
Genoeg gezegd.
maandag 12 september 2011 om 12:16
Je kent me niet Sunemom, maar ik ken je verhaal. Ik heb het wel eens gelezen hier.
Elke keer als ik dit soort gruwelheden lees, moet ik aan jou denken.
De blog had ik liever niet gelezen. Maar hij komt zo op je scherm, en toch klik je hem dan aan.
Details zijn mij te heftig. Zit bijna te janken en heb mijn eten maar weg gezet.
Gatverdamme. Hoe kun je?! Hoe kan iemand dit soort dingen doen. Ik kan er met mijn pet niet bij. Wat zijn er toch een zieke mensen.
Elke keer als ik dit soort gruwelheden lees, moet ik aan jou denken.
De blog had ik liever niet gelezen. Maar hij komt zo op je scherm, en toch klik je hem dan aan.
Details zijn mij te heftig. Zit bijna te janken en heb mijn eten maar weg gezet.
Gatverdamme. Hoe kun je?! Hoe kan iemand dit soort dingen doen. Ik kan er met mijn pet niet bij. Wat zijn er toch een zieke mensen.
Who in the world do I think that I am... I suppose that depends on who I believe
maandag 12 september 2011 om 12:28
Ik heb de blog ook gelezen vanmorgen en ik wilde vragen waarom al die gruwelijke details gedeeld moesten worden, maar ik heb het maar niet gedaan...ik kan zoiets niet meer uit mijn hoofd krijgen, zo afschuwelijk, krijg het er koud, warm van ellendigheid en benauwd van. Arm klein mannetje, totaal weerloos.
Ik heb zelf een dochter van net 1 jaar en dan ga je de situatie toch met jezelf vergelijken...hoe KAN zoiets?
Sunemom...
Ik heb zelf een dochter van net 1 jaar en dan ga je de situatie toch met jezelf vergelijken...hoe KAN zoiets?
Sunemom...
maandag 12 september 2011 om 12:33
quote:Cateautje schreef op 12 september 2011 @ 12:03:
Geen flauw idee hoe je dit overleeft en ik weet ook echt niet wat ik tegen je moet zeggen. Ik hoop van harte dat je het leven kan omhelzen, maar zou het ook begrijpen als je dat niet lukt.Zoals gezegd, het is te groot, het gaat mijn begripsvermogen geheel te boven.
Mooi gezegd. Hier sluit ik me graag bij aan.
Geen flauw idee hoe je dit overleeft en ik weet ook echt niet wat ik tegen je moet zeggen. Ik hoop van harte dat je het leven kan omhelzen, maar zou het ook begrijpen als je dat niet lukt.Zoals gezegd, het is te groot, het gaat mijn begripsvermogen geheel te boven.
Mooi gezegd. Hier sluit ik me graag bij aan.
maandag 12 september 2011 om 12:35
Ik veroordeel ouders die de publiciteit zoeken ook niet hoor cateautje, zoals de ouders van millie dat bijvoorbeeld gedaan hebben heb ik respect voor. Ik zou het zelf nooit doen, maar ik kan me in deze tijd wel voorstellen dat je het doet. Juist omdat er al zo vreselijk veel bekend is. Soms zijn 'details' al bekend voordat ouders ze goed en wel weten. Voor mij was het een soort 'lifesaver' dat het niet breed uitgemeten werd. Mijn zoon werd omgebracht door zijn adoptievader een situatie sie ingewikkeld genoeg was zonder een berg media.
Dit soort berichtjes komen altijd heel hard binnen. Momenteel gaat het eigenlijk al niet zo goed met mij en dan ben je nog 'raakbaarder' dan normaal. Daarbij raken de details in dit verhaal heel veel aan en dat raakt niet dat ramt mij omver.
Ik begrijp niet waarom mensen hun agressie op kinderen botvieren. Kinderen zijn zo onschuldig. Laag m ze zo toe te takenlen..
Dit soort berichtjes komen altijd heel hard binnen. Momenteel gaat het eigenlijk al niet zo goed met mij en dan ben je nog 'raakbaarder' dan normaal. Daarbij raken de details in dit verhaal heel veel aan en dat raakt niet dat ramt mij omver.
Ik begrijp niet waarom mensen hun agressie op kinderen botvieren. Kinderen zijn zo onschuldig. Laag m ze zo toe te takenlen..
maandag 12 september 2011 om 12:41
quote:Sunemom schreef op 12 september 2011 @ 12:35:
Ik veroordeel ouders die de publiciteit zoeken ook niet hoor cateautje, zoals de ouders van millie dat bijvoorbeeld gedaan hebben heb ik respect voor. Ik zou het zelf nooit doen, maar ik kan me in deze tijd wel voorstellen dat je het doet. Juist omdat er al zo vreselijk veel bekend is. Soms zijn 'details' al bekend voordat ouders ze goed en wel weten. Voor mij was het een soort 'lifesaver' dat het niet breed uitgemeten werd. Mijn zoon werd omgebracht door zijn adoptievader een situatie sie ingewikkeld genoeg was zonder een berg media.
Dit soort berichtjes komen altijd heel hard binnen. Momenteel gaat het eigenlijk al niet zo goed met mij en dan ben je nog 'raakbaarder' dan normaal. Daarbij raken de details in dit verhaal heel veel aan en dat raakt niet dat ramt mij omver.
Ik begrijp niet waarom mensen hun agressie op kinderen botvieren. Kinderen zijn zo onschuldig. Laag m ze zo toe te takenlen..
Ja, in mijn hart zou ik het liefst alle kinderen beschermen tegen tegenslag, in welke vorm dan ook, maar dat kan nu eenmaal niet en er zit niets anders op dan het los te laten.
Ik kan me wel voorstellen dat je je met dit soort nieuws bezig houdt. Mijn moeder heeft zelfmoord gepleegd en ik ben ook best wel lang met het onderwerp bezig geweest. Ik merkte alleen op een gegeven moment dat toen ik het losliet en me op andere dingen ging concentreren, dat het steeds milder werd in mijn hart en in mijn hoofd. Misschien is het voor jou een optie om te proberen je er niet meer mee bezig te houden, anders blijft het allemaal zo vers.
Ik veroordeel ouders die de publiciteit zoeken ook niet hoor cateautje, zoals de ouders van millie dat bijvoorbeeld gedaan hebben heb ik respect voor. Ik zou het zelf nooit doen, maar ik kan me in deze tijd wel voorstellen dat je het doet. Juist omdat er al zo vreselijk veel bekend is. Soms zijn 'details' al bekend voordat ouders ze goed en wel weten. Voor mij was het een soort 'lifesaver' dat het niet breed uitgemeten werd. Mijn zoon werd omgebracht door zijn adoptievader een situatie sie ingewikkeld genoeg was zonder een berg media.
Dit soort berichtjes komen altijd heel hard binnen. Momenteel gaat het eigenlijk al niet zo goed met mij en dan ben je nog 'raakbaarder' dan normaal. Daarbij raken de details in dit verhaal heel veel aan en dat raakt niet dat ramt mij omver.
Ik begrijp niet waarom mensen hun agressie op kinderen botvieren. Kinderen zijn zo onschuldig. Laag m ze zo toe te takenlen..
Ja, in mijn hart zou ik het liefst alle kinderen beschermen tegen tegenslag, in welke vorm dan ook, maar dat kan nu eenmaal niet en er zit niets anders op dan het los te laten.
Ik kan me wel voorstellen dat je je met dit soort nieuws bezig houdt. Mijn moeder heeft zelfmoord gepleegd en ik ben ook best wel lang met het onderwerp bezig geweest. Ik merkte alleen op een gegeven moment dat toen ik het losliet en me op andere dingen ging concentreren, dat het steeds milder werd in mijn hart en in mijn hoofd. Misschien is het voor jou een optie om te proberen je er niet meer mee bezig te houden, anders blijft het allemaal zo vers.
maandag 12 september 2011 om 12:42
Natuurlijk grijpt zo'n bericht jou enorm aan Sunemom:
Deze man moet psychisch heel ziek zijn geweest. Het eerste wat ik me dan toch afvraag is: "Wat heeft hem zo ziek gemaakt?" en "Heeft niemand dat opgemerkt?" Of was er misschien drugs in het spel en heeft dit hem doen doordraaien? Ik begrijp het niet, gelukkig maar. Ik wil graag blijven geloven dat dit heel heel ver van mij af staat. Dat dit niet in mijn fijne dorp zal gebeuren...
Deze man moet psychisch heel ziek zijn geweest. Het eerste wat ik me dan toch afvraag is: "Wat heeft hem zo ziek gemaakt?" en "Heeft niemand dat opgemerkt?" Of was er misschien drugs in het spel en heeft dit hem doen doordraaien? Ik begrijp het niet, gelukkig maar. Ik wil graag blijven geloven dat dit heel heel ver van mij af staat. Dat dit niet in mijn fijne dorp zal gebeuren...
