Actueel
alle pijlers
Zoveelste familiedrama
maandag 12 september 2011 om 11:30
Zaterdag las ik het berichtjen op nu.nl over een jongetje van 16 maanden dat hoogstwaarschijnlijk omgebracht was. Vanmorgen las ik de blog hier op viva: Blog? Ik wordt er kwaad van, ontzettend kwaad dat er zoveel mensen kinderen, hun eigen kinderen, dit soort gruwelijkheden aandoen. Wat bezielt zo'n vader? Ik kan me, helaas maar al te goed, levendig voorstellen wat di moeder doormaakt. Waarom zoeken mensen die dusdanig in de knel komen dat ze een kind kunnen ombrengen nie gewoon hulp, wat is dat toch dat mensen elkaar dit aan kunnen doen?
Wat ik hiemee wil, m'n gevoel kwijt denk ik..
Wat ik hiemee wil, m'n gevoel kwijt denk ik..
maandag 12 september 2011 om 12:48
Ik probeer me er zo min mogelijk mee bezig te houden cateautje, maar dit soort nieuws geheel buitensluiten lukt niet. Al is het maar omdat ik voor mijn werk op de hoogte moet blijven, deels ook juist over dit soort excessen. Helemaal omzeilen is dus geen mogelijkheid. Het raakt alleen wel erg hard soms.
Moet eerlijk toegeven dat ik het vaak wel van me af kan zetten en na een paar keer diep ademen door kan gaan, maar dit kwam door hoe de blog geschreven was en door de details erg dichtbij. Pijnlijk in elk geval.
Thx voor de 's
Moet eerlijk toegeven dat ik het vaak wel van me af kan zetten en na een paar keer diep ademen door kan gaan, maar dit kwam door hoe de blog geschreven was en door de details erg dichtbij. Pijnlijk in elk geval.
Thx voor de 's
maandag 12 september 2011 om 13:02
quote:Cateautje schreef op 12 september 2011 @ 12:03:
[...]
Hoewel ik zelf moeder ben, kan ik me er niets bij voorstellen hoe het moet zijn om mijn kind te verliezen, zoiets is gewoon te groot, teveel.
Voor ieder nabestaande ligt het natuurlijk anders. Jij bent dankbaar voor het kleine berichtje, een ander zoekt de publiciteit, daar valt geen peil op te trekken.
Het is waar dat de details ons bespaard mogen blijven, niemand wordt er beter van om alle te weten. Anderzijds geeft het wel een open beeld van waar mensen toe in staat zijn, want er zijn nog heel veel mensen die denken dat zoiets gewoon niet kan en de realiteit van wie wij, de mens, werkelijk zijn, onder een deken van wegkijken wordt bedekt en dat is natuurlijk ook niet goed.
Geen flauw idee hoe je dit overleeft en ik weet ook echt niet wat ik tegen je moet zeggen. Ik hoop van harte dat je het leven kan omhelzen, maar zou het ook begrijpen als je dat niet lukt.Zoals gezegd, het is te groot, het gaat mijn begripsvermogen geheel te boven.
Genoeg gezegd.
Je verwoord compleet mijn gevoel. Hier ook een moeder van een klein ventje. Mijn hoofd en hart kunnen het niet begrijpen. meemaken.
Sune, voor jou een
[...]
Hoewel ik zelf moeder ben, kan ik me er niets bij voorstellen hoe het moet zijn om mijn kind te verliezen, zoiets is gewoon te groot, teveel.
Voor ieder nabestaande ligt het natuurlijk anders. Jij bent dankbaar voor het kleine berichtje, een ander zoekt de publiciteit, daar valt geen peil op te trekken.
Het is waar dat de details ons bespaard mogen blijven, niemand wordt er beter van om alle te weten. Anderzijds geeft het wel een open beeld van waar mensen toe in staat zijn, want er zijn nog heel veel mensen die denken dat zoiets gewoon niet kan en de realiteit van wie wij, de mens, werkelijk zijn, onder een deken van wegkijken wordt bedekt en dat is natuurlijk ook niet goed.
Geen flauw idee hoe je dit overleeft en ik weet ook echt niet wat ik tegen je moet zeggen. Ik hoop van harte dat je het leven kan omhelzen, maar zou het ook begrijpen als je dat niet lukt.Zoals gezegd, het is te groot, het gaat mijn begripsvermogen geheel te boven.
Genoeg gezegd.
Je verwoord compleet mijn gevoel. Hier ook een moeder van een klein ventje. Mijn hoofd en hart kunnen het niet begrijpen. meemaken.
Sune, voor jou een
maandag 12 september 2011 om 13:12
Ik kan me niet voorstellen hoe je dan denkt, als dit je enige oplossing is. Maar ik denk ook dat dat juist de reden is dat de andere ouder dit niet ziet aankomen. Logisch, want zoiets doe je toch niet? Nooit?
Ik kan er werkelijk niet bij, hoe je leven in elkaar zit als dit je enige oplossing is. Het is niet te begrijpen. De term 'familiedrama' snap ik ook niet helemaal. Ja, het is een drama voor de (achtergebleven) familie, maar dat is een moord ook. En iemand het leven afnemen die dat niet wil, dat is moord. Hoe dan ook.
Sunemom, mijn hart huilt voor je. Ik denk dat er geen ergere dingen zijn dan wat jij hebt meegemaakt / meemaakt.
Ik kan er werkelijk niet bij, hoe je leven in elkaar zit als dit je enige oplossing is. Het is niet te begrijpen. De term 'familiedrama' snap ik ook niet helemaal. Ja, het is een drama voor de (achtergebleven) familie, maar dat is een moord ook. En iemand het leven afnemen die dat niet wil, dat is moord. Hoe dan ook.
Sunemom, mijn hart huilt voor je. Ik denk dat er geen ergere dingen zijn dan wat jij hebt meegemaakt / meemaakt.
maandag 12 september 2011 om 13:14
Ik vind de specifieke informatie in de blog compleet overbodig en onnodig.
Als er in een blog het plot van een film, boek of serie wordt verklapt, wordt dat met het nodige spoileralarm aangekondigd, om je te beschermen tegen info die je wellicht niet wilt. In deze blog wordt de info over dit drama wel heel bot neergekalkt. Met welk nut?
Als er in een blog het plot van een film, boek of serie wordt verklapt, wordt dat met het nodige spoileralarm aangekondigd, om je te beschermen tegen info die je wellicht niet wilt. In deze blog wordt de info over dit drama wel heel bot neergekalkt. Met welk nut?
maandag 12 september 2011 om 14:13
Afschuwelijk
Een vriend van mij kent de vader van vroeger. Dat maakt het zo bizar. Je hoort wel vaker van dit soort verhalen en dan hoor je> de vader/moeder was zo'n normale man/vrouw, normale baan, leuk gezin etc etc
Maar dat iemand in je omgeving zoiets doet, dat kun je je toch nooit voorstellen. Maar volgens die vriend was ie dus echt normaal/aardig etc
Hoe kan dat dan toch gebeuren? Hoe kan iemand zo knakken?
Dan vraag ik me toch af of ik ook zo ver zou kunnen doorslaan, of mijn eigen vriend. Nee, natuurlijk niet. Maar dat moet de moeder ook gedacht hebben.
Geen woorden voor. Vreselijk voor die moeder, wat moet zij in paniek zijn geweest en wat heeft ze nu voor een leven?
Sunemom ook jij heel veel sterkte, ik heb je verhaal ook een keer op dit forum gelezen
Het raakt me altijd zo...
Een vriend van mij kent de vader van vroeger. Dat maakt het zo bizar. Je hoort wel vaker van dit soort verhalen en dan hoor je> de vader/moeder was zo'n normale man/vrouw, normale baan, leuk gezin etc etc
Maar dat iemand in je omgeving zoiets doet, dat kun je je toch nooit voorstellen. Maar volgens die vriend was ie dus echt normaal/aardig etc
Hoe kan dat dan toch gebeuren? Hoe kan iemand zo knakken?
Dan vraag ik me toch af of ik ook zo ver zou kunnen doorslaan, of mijn eigen vriend. Nee, natuurlijk niet. Maar dat moet de moeder ook gedacht hebben.
Geen woorden voor. Vreselijk voor die moeder, wat moet zij in paniek zijn geweest en wat heeft ze nu voor een leven?
Sunemom ook jij heel veel sterkte, ik heb je verhaal ook een keer op dit forum gelezen
Het raakt me altijd zo...
maandag 12 september 2011 om 16:08
arm jochie...
Ook in België een doorgedraaide gek die zijn dochter de kop heeft ingeslagen helaas zichzelf niet..
http://www.hln.be/hln/nl/957/Belgie/art ... d-in.dhtml
Ook in België een doorgedraaide gek die zijn dochter de kop heeft ingeslagen helaas zichzelf niet..
http://www.hln.be/hln/nl/957/Belgie/art ... d-in.dhtml
maandag 12 september 2011 om 16:22
Sommige ouders zijn nu eenmaal woedend op een kind. Het wekt geen troetelgevoelens in ze op. Ze voelen het als een hinderpaal. Ze denken dat ze gelukkiger zouden zijn geweest zonder dat kind. Het bestaat nu eenmaal en ik zou het als een feit aannemen. Wel bestraffen/uitschakelen natuurlijk, want kinderen zijn weerloos en misschien kunnen ze een beter leven krijgen bij een pleeggezin.
Maar ik vind het niet zinvol om je op te gaan fokken tegen een ouder (of pedosexueel, of kil, mislukt persoon) die duidelijk een kneus is.
Maar ik vind het niet zinvol om je op te gaan fokken tegen een ouder (of pedosexueel, of kil, mislukt persoon) die duidelijk een kneus is.
maandag 12 september 2011 om 16:41
Misschien hebben sommige van die mannen die hun familie ombrengen wel een psychose? Dan weet je niet meer wat je doet. En dan word je daarna "wakker" en besef je wat je gedaan hebt. Dan zit er nog maar 1 ding op... je beroofd jezelf van het leven. Omdat je niet kan leven met het idee wat je gedaan hebt. En omdat je weet wat mensen allemaal menen te moeten zeggen.
Ik ken een man, heel aardig, vriendelijk, vol met humor. Hij heeft twee kinderen met zijn vrouw. En zijn oudste zoon kan hem zó het bloed onder de nagels vandaan halen dat hij al twee keer een deur gemold heeft.
Nou zou je denken: Beter die deur dan z'n zoon, maar die agressie is toch niet normaal?
Ik ken een man, heel aardig, vriendelijk, vol met humor. Hij heeft twee kinderen met zijn vrouw. En zijn oudste zoon kan hem zó het bloed onder de nagels vandaan halen dat hij al twee keer een deur gemold heeft.
Nou zou je denken: Beter die deur dan z'n zoon, maar die agressie is toch niet normaal?
maandag 12 september 2011 om 17:04
quote:Sunemom schreef op 12 september 2011 @ 12:35:
Ik begrijp niet waarom mensen hun agressie op kinderen botvieren. Kinderen zijn zo onschuldig. Laag m ze zo toe te takenlen..
Holy cow, ik begrijp dat jij een kindje bent kwijt geraakt dmv moord? Holy, holy, holy shit!!!!!!!!!!!!! Wat erg voor je
Dit is echt een moeders en vaders nachtmerrie!!!
Heel soms doen mensen niet de kinderen pijn om de kinderen, maar om de andere ouder te raken!
Welke gek hangt zijn kind op om er vervolgens een foto van te maken en deze te verzenden naar de moeder! Welke idioot doet zoiets barbaars en intens gemeen!!!
Echt geen woorden voor!
Ik begrijp niet waarom mensen hun agressie op kinderen botvieren. Kinderen zijn zo onschuldig. Laag m ze zo toe te takenlen..
Holy cow, ik begrijp dat jij een kindje bent kwijt geraakt dmv moord? Holy, holy, holy shit!!!!!!!!!!!!! Wat erg voor je
Dit is echt een moeders en vaders nachtmerrie!!!
Heel soms doen mensen niet de kinderen pijn om de kinderen, maar om de andere ouder te raken!
Welke gek hangt zijn kind op om er vervolgens een foto van te maken en deze te verzenden naar de moeder! Welke idioot doet zoiets barbaars en intens gemeen!!!
Echt geen woorden voor!
maandag 12 september 2011 om 17:12
quote:Bahco schreef op 12 september 2011 @ 16:22:
Sommige ouders zijn nu eenmaal woedend op een kind. Het wekt geen troetelgevoelens in ze op. Ze voelen het als een hinderpaal. Ze denken dat ze gelukkiger zouden zijn geweest zonder dat kind. Het bestaat nu eenmaal en ik zou het als een feit aannemen. Wel bestraffen/uitschakelen natuurlijk, want kinderen zijn weerloos en misschien kunnen ze een beter leven krijgen bij een pleeggezin.
Maar ik vind het niet zinvol om je op te gaan fokken tegen een ouder (of pedosexueel, of kil, mislukt persoon) die duidelijk een kneus is.Tegen wie dan wel? Ik wordt daar dus wel heel kwaad van.. Maargoed dat moet je dus maar als feit aannemen...
Sommige ouders zijn nu eenmaal woedend op een kind. Het wekt geen troetelgevoelens in ze op. Ze voelen het als een hinderpaal. Ze denken dat ze gelukkiger zouden zijn geweest zonder dat kind. Het bestaat nu eenmaal en ik zou het als een feit aannemen. Wel bestraffen/uitschakelen natuurlijk, want kinderen zijn weerloos en misschien kunnen ze een beter leven krijgen bij een pleeggezin.
Maar ik vind het niet zinvol om je op te gaan fokken tegen een ouder (of pedosexueel, of kil, mislukt persoon) die duidelijk een kneus is.Tegen wie dan wel? Ik wordt daar dus wel heel kwaad van.. Maargoed dat moet je dus maar als feit aannemen...
maandag 12 september 2011 om 17:16
maandag 12 september 2011 om 17:22
Ik kreeg geen foto, maar 'gewoon' een rouwkaart. Mijn kind was geadopteerd en wij waren in een rechtzaak verwikkeld vanwege die, niet legitieme, adoptie. Vanuit het niets kwam een rouwkaart, details hebben maanden tot jaren (pas na ruim 8 jaar wist ik dat hij gecremeerd was) op zich laten wachten.
En ja dit soort berichten doet mij altijd pijn. Hoe kunnen mensen, waarom gebeuren dergelijke dingen. Wat moet er wel niet in je hoofd gebeuren wil je een kind om kunnen brengen. Ik wordt daar fysiek ziek van in elk geval.
Wat jij schrijft Schilderpalet dat spookt al die jaren al door mijn hoofd, had mijn zoon het wl oveleefd als we het adoptiegezin met rust hadden gelaten. Ja hij werd mishandeld en misbruikt, maar misschien dat hij het wel had kunnen overleven als ik geen zaak tegen zijn adoptievader was begonnen. Het gezin werd al onderzocht door de kinderbescherming, dan hadden ze hem er misschien levend weg kunnen halen. En zo blijft er door allerlei omstandigheden en vanuit allerlei invalshoeken regelmatig een enorm schuldgevoel knagen.
En ja dit soort berichten doet mij altijd pijn. Hoe kunnen mensen, waarom gebeuren dergelijke dingen. Wat moet er wel niet in je hoofd gebeuren wil je een kind om kunnen brengen. Ik wordt daar fysiek ziek van in elk geval.
Wat jij schrijft Schilderpalet dat spookt al die jaren al door mijn hoofd, had mijn zoon het wl oveleefd als we het adoptiegezin met rust hadden gelaten. Ja hij werd mishandeld en misbruikt, maar misschien dat hij het wel had kunnen overleven als ik geen zaak tegen zijn adoptievader was begonnen. Het gezin werd al onderzocht door de kinderbescherming, dan hadden ze hem er misschien levend weg kunnen halen. En zo blijft er door allerlei omstandigheden en vanuit allerlei invalshoeken regelmatig een enorm schuldgevoel knagen.
maandag 12 september 2011 om 17:31
Voel je alsjeblieft niet schuldig Sunemom. Je kind kan niet meer mishandeld en misbruikt worden en is nu beschermd tegen alle pijn die een mens aangedaan kan worden. Een tijdje geleden was er een programma op tv over volwassenen die in hun kindertijd dat allemaal mee hebben moeten maken en er waren er bij dat waren na 45 jaar nog steeds geestelijke wrakken. Daarmee bedoel ik natuurlijk niet iets ergs voor je zoon, maar hij heeft geen pijn en geen leed meer. Ik hoop dat je kan proberen om daar een beetje vrede van te krijgen, want je kind is niet geholpen met jouw schuldgevoel. Wees goed voor jezelf, kwel jezelf daar niet mee.
maandag 12 september 2011 om 17:43
Cateautje ik heb dezelfde achtergrond helaas, maar ik ben toch wel dankbaar dat ik het heb mogen overleven. Ondanks dat ik nog altijd nachtmerries heb enz, vind ik de dood nog altijd geen betere 'oplossing'. Voor mijn zoon vind ik het juit zo vreselijk dt hij nooit de kans heeft gekrgen te ontdkken dt het leven ook mooi en goed kan zijn, hij heeft enkel pijn gekend, daar breekt mijn hart van. Ik had hem zijn leven daardoor graag bespaard
maandag 12 september 2011 om 17:47
quote:Sunemom schreef op 12 september 2011 @ 17:43:
Cateautje ik heb dezelfde achtergrond helaas, maar ik ben toch wel dankbaar dat ik het heb mogen overleven. Ondanks dat ik nog altijd nachtmerries heb enz, vind ik de dood nog altijd geen betere 'oplossing'. Voor mijn zoon vind ik het juit zo vreselijk dt hij nooit de kans heeft gekrgen te ontdkken dt het leven ook mooi en goed kan zijn, hij heeft enkel pijn gekend, daar breekt mijn hart van. Ik had hem zijn leven daardoor graag bespaard Velen geloven het niet, maar hij krijgt nog heel veel kansen om gelukkig te zijn op aarde.
Cateautje ik heb dezelfde achtergrond helaas, maar ik ben toch wel dankbaar dat ik het heb mogen overleven. Ondanks dat ik nog altijd nachtmerries heb enz, vind ik de dood nog altijd geen betere 'oplossing'. Voor mijn zoon vind ik het juit zo vreselijk dt hij nooit de kans heeft gekrgen te ontdkken dt het leven ook mooi en goed kan zijn, hij heeft enkel pijn gekend, daar breekt mijn hart van. Ik had hem zijn leven daardoor graag bespaard Velen geloven het niet, maar hij krijgt nog heel veel kansen om gelukkig te zijn op aarde.
maandag 12 september 2011 om 18:49
Dit voorval is weer vreselijk en het is niet de eerste keer en het zal ook niet de laatste keer zijn. Ik heb naaste familie die werkt in een omgeving waar hij/zij regelmatig wordt geconfronteerd met ernstige kindermishandeling soms de dood ten gevolge hebbende. Vaak komt het niet eens in de publiciteit. Sommige kinderen worden geboren voor het ongeluk en hebben al weinig tot geen kansen voordat ze überhaubt het levenslicht zien.
Neem van mij aan dat deze hulpverleners na zo'n voorval er ook redelijk doorheen zitten!
Het is inderdaad verschrikkelijk dat journalisten van de Televaag de straat op gaan om navraag te doen bij buurtbewoners. Ik vind het nog erger om te lezen dat mensen in de omgeving signaleren dat moeder een vaatje buskruit is, dat de ouders als ze samen zijn altijd ruzie hebben en het kindje dag en nacht huilde. Ik vraag me dan af waarom niemand iets doet vóórdat er dit soort ongelukken gebeuren.
Nu staat er ook weer een stuk op de site van de Televaag over een zwaar mishandelde baby in Amsterdam. Het zijn drama's die helaas geen zeldzaamheid zijn. En de samenleving sluit er het liefste de ogen voor, doet niks en slaakt een kreet van afgrijzen als het in de krant staat.
Sunemom ik vind jouw verhaal buitengewoon triest en het raakt me diep. Gelukkig zijn er een heleboel mishandelde kinderen die na hun rotjeugd hun leven toch op de rit krijgen. Niet dankzij hun ouders maar ondanks hun ouders.
Ik heb daarover een prachtig boek gelezen met als titel "Het Onverwoestbare Kind". Gelukkig kan het ook goed gaan.....
Neem van mij aan dat deze hulpverleners na zo'n voorval er ook redelijk doorheen zitten!
Het is inderdaad verschrikkelijk dat journalisten van de Televaag de straat op gaan om navraag te doen bij buurtbewoners. Ik vind het nog erger om te lezen dat mensen in de omgeving signaleren dat moeder een vaatje buskruit is, dat de ouders als ze samen zijn altijd ruzie hebben en het kindje dag en nacht huilde. Ik vraag me dan af waarom niemand iets doet vóórdat er dit soort ongelukken gebeuren.
Nu staat er ook weer een stuk op de site van de Televaag over een zwaar mishandelde baby in Amsterdam. Het zijn drama's die helaas geen zeldzaamheid zijn. En de samenleving sluit er het liefste de ogen voor, doet niks en slaakt een kreet van afgrijzen als het in de krant staat.
Sunemom ik vind jouw verhaal buitengewoon triest en het raakt me diep. Gelukkig zijn er een heleboel mishandelde kinderen die na hun rotjeugd hun leven toch op de rit krijgen. Niet dankzij hun ouders maar ondanks hun ouders.
Ik heb daarover een prachtig boek gelezen met als titel "Het Onverwoestbare Kind". Gelukkig kan het ook goed gaan.....
