Zwart en Wit: zo wil ik mensen niet indelen!

10-12-2022 13:58 2070 berichten
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik maak er geen lang relaas van, maar het moet me van het hart dat ik vind dat de termen "zwart" (voor "mensen van kleur") en "wit" (voor "blanken") erg stigmatiserend en polariserend zijn. De termen "blank" en "donker" worden eigenlijk niet meer gebruikt en ik vraag me af waarom: deze termen geven in ieder geval geen tegenstelling weer zoals zwart en wit.
Blank en donker lopen in elkaar over.

Maar weinig "witten" zijn wit, en maar weinig "zwarten" zijn zwart. De meeste mensen zijn er iets tussenin, en ik hoop eigenlijk dat in de toekomst kleur geen enkel issue meer zal zijn. Dat we niet eens meer in de gaten hebben wat voor kleur iemand nou precies heeft. Dat mensen relaties met elkaar aangaan, los van kleur/ras en dat discriminatie op basis van ras of kleur totaal verdwijnt.

Ik ben inmiddels schijtziek van al het gezeik hierover. Welke donker gekleurde wil er nou "zwart" genoemd worden, welke weinig getinte "wit"?
Zo krijg je toch juist een tweedeling?
Te privé
anoniem_6475a3ea475f9 wijzigde dit bericht op 14-12-2022 19:57
98.67% gewijzigd
Alle reacties Link kopieren Quote
Lieneke schreef:
12-12-2022 06:59
Aan mij wordt ook vaak gevraagd waar ik vandaan kom. Ik heb een niet echt Nederlands uiterlijk, men denkt bij mij regelmatig aan een Franse, een Italiaanse.
Daarbij spreek ik met verschillende accenten omdat ik gedurende mijn leven meerdere keren binnen Nederland verhuisd ben. "Jij bent niet van hier!" wordt er dan gezegd.

Hoe dergelijke vragen gesteld worden als je er echt exotisch uitziet weet ik niet, maar ik heb er nooit problemen mee. Al zou er een oordeel inzitten, mij maakt het niet uit hoor. Maar dat gevoel heb ik eigenlijk zelden. Ik vertel gewoon hoe het zit, meestal zijn dat leuke gesprekjes. Mensen vertellen dan vaak ook wat over hun achtergrond.
Het is bij mij niet zo dat dat meerdere keren per maand voorkomt.

Ik heb heel sterk het gevoel dat dergelijke vragen puur belangstellend zijn. Als iemand een bijzondere hond heeft kan ik vragen wat voor hond het is. Of als iemand op een fiets rijdt die mijn aandacht trekt word ik ook nieuwsgierig. Ook kan ik aan een blind persoon bij de bushalte vragen hoe hij de weg altijd maar weer weet te vinden. En als ik een vrouw zie die een erg leuk of bijzonder kapsel heeft dan raak ik graag daarover in gesprek. Het kan van alles zijn.
Naar mensen hun afkomst vraag ik de laatste tien jaar al niet meer. Tenzij het functioneel is. Ik durf het niet meer en ik vind dat best jammer. Want het zou mooie gesprekken kunnen opleveren!
In je laatste zin zit het hele probleem verscholen. En let wel, ik ben overtuigd van je goede intenties, persoonlijk zal ik het je nooit kwalijk nemen, maar het gaat hier om de discussie:

Stel je komt mijn dochter tegen op het werk, of op straat. Waarom zou je haar dan naar haar haarafkomst willen vragen? Zij komt uit Utrecht. Haar moeder komt uit Utrecht. Haar betovergrootvader komt ook uit Utrecht. Is Utrecht dan een antwoord op je vraag? Of hengel je dan naar wat anders? En waarom is dat op dat moment zo belangrijk?

Ik bedoel, wanneer je mijn dochter eventueel beter leert kennen dan zul je vast in een persoonlijk gesprek horen dat haar grootouders een typische Nederlands-koloniale mengeling zijn van van alles en nogwat. Maar in een professioneel gesprek? Of op straat bij de bushalte? Ik vraag jou toch ook niet op de man af wie jouw grootouders precies zijn?

Mijn dochter is geen bijzondere hond.
Aan mijn donkere vriendin werd ook een keer gevraagd: "waar kom jij vandaan?"
Zij: "Amsterdam"

"Nee, ik bedoel: waar ben je geboren?"
Zij: "in het ziekenhuis"

"O, en je ouders?"
Zij: "volgens mij ook allebei in een ziekenhuis!"

Het was voor de goede orde voor de grap hoor! Zij heeft geen moeite met dit soort vragen. Ze is trots op haar roots.
Alle reacties Link kopieren Quote
Lieneke schreef:
12-12-2022 06:59
Aan mij wordt ook vaak gevraagd waar ik vandaan kom. Ik heb een niet echt Nederlands uiterlijk, men denkt bij mij regelmatig aan een Franse, een Italiaanse.
Daarbij spreek ik met verschillende accenten omdat ik gedurende mijn leven meerdere keren binnen Nederland verhuisd ben. "Jij bent niet van hier!" wordt er dan gezegd.
Het verschil is misschien dat jou nooit verteld zal worden om terug te gaan naar land van herkomst op het moment dat je een mening hebt, ook al zie je er misschien wat mediterraans uit. Iedereen snapt dat jij ‘gewoon’ Nederlands bent.

Wanneer ik een leuk gesprekje heb met een vreemde over mijn afkomst dan weet ik uit ervaring dat daar nogal vaak een schaduwkant aan kleeft. Zolang het over koetjes en kalfjes gaat is het een leuk gesprek. Ook wanneer de stereotype opmerkingen voorbijkomen blijf ik lachen. Ik blijf meestal lachen, wetende dat een te serieuze wending in het gesprek al gauw zou kunnen leiden tot een ‘als het je hier niet bevalt, waarom ben je dan…’-discussie.
Positive_vibes schreef:
11-12-2022 17:46
Volgens mij is dit iets waar heel vaak het gesprek op spaak loopt.

Mensen worden heel boos als iets van racisme gesuggereerd wordt omdat ze dat opvatten als ‘je dicht me slechte intenties toe’.

Terwijl racisme ook juist heel erg gaat om maatschappelijke patronen, onbewuste vooroordelen en vaak genoeg geen enkele of zelfs goede intenties. Maar daar valt dus bijna geen gesprek over te voeren.
Ja, dit is heel erg waar.
Ik had een manager die een 'grappige' discriminerende opmerking maakte tegen een marokkaanse collega, met daarbij tegen mij: "ik ken hem hoor, dat mag ik wel tegen 'm zeggen".
En een poos later was het een grap tegen mij over christenen met daarbij de opmerking "Dat kun je van mij wel hebben toch?"
Ik had toen niet meteen een weerwoord, maar heb hem er later op aangesproken, dat hij niet degene is die bepaalt wat een ander wel of niet 'kan hebben' aan grappen en dat zijn grap mij op dat moment pijn deed.
Hij was daarvan (tot mijn verrassing) enorm van zijn stuk, had het zich blijkbaar nooit gerealiseerd omdat niemand er ooit wat van zei. Na dat gesprek merkte je dat ie echt zijn best deed en ik heb 'm nooit meer grappen horen maken over religie, afkomst of huidskleur oid.
Waarmee ik dus wil zeggen dat het allemaal begint bij bewustwording.
Elk mens heeft onbewuste vooroordelen en het is belangrijk om die naar boven te halen, zodat je daarna bewust kan besluiten wat je daarmee doet.
Alle reacties Link kopieren Quote
@ Fairway. Ik vind het verschrikkelijk als dit gebeurd. Het gebeurd ook nog steeds in de ZP discussie. Het is zo gemakkelijk op die manier iemand monddood proberen te maken.
In a world where you can be anything, be kind. Banksy
Alle reacties Link kopieren Quote
Pindakaasjes schreef:
12-12-2022 08:25
Aan mijn donkere vriendin werd ook een keer gevraagd: "waar kom jij vandaan?"
Zij: "Amsterdam"

"Nee, ik bedoel: waar ben je geboren?"
Zij: "in het ziekenhuis"

"O, en je ouders?"
Zij: "volgens mij ook allebei in een ziekenhuis!"

Het was voor de goede orde voor de grap hoor! Zij heeft geen moeite met dit soort vragen. Ze is trots op haar roots.
Dat zouden de meeste mensen die me kennen ook van mij zeggen. ‘Hij is trots op z’n roots’ :mrgreen:

Eigenlijk is dat een heel vreemde opmerking. De meeste mensen zijn tevreden over zichzelf. Zaken als ‘trots’ spelen alleen in een maatschappelijke discussie waarbij die trots omstreden is. Trots op de boer! Trots op NL! Trots op mijn oude oma van 99 die nog steeds op de fiets…

Mijn roots zijn mijn roots, ik ben er niet trotser op dan een willekeurige Utrechtenaar.
LoiseauVélo schreef:
12-12-2022 08:45
Ja, dit is heel erg waar.
Ik had een manager die een 'grappige' discriminerende opmerking maakte tegen een marokkaanse collega, met daarbij tegen mij: "ik ken hem hoor, dat mag ik wel tegen 'm zeggen".
En een poos later was het een grap tegen mij over christenen met daarbij de opmerking "Dat kun je van mij wel hebben toch?"
Ik had toen niet meteen een weerwoord, maar heb hem er later op aangesproken, dat hij niet degene is die bepaalt wat een ander wel of niet 'kan hebben' aan grappen en dat zijn grap mij op dat moment pijn deed.
Hij was daarvan (tot mijn verrassing) enorm van zijn stuk, had het zich blijkbaar nooit gerealiseerd omdat niemand er ooit wat van zei. Na dat gesprek merkte je dat ie echt zijn best deed en ik heb 'm nooit meer grappen horen maken over religie, afkomst of huidskleur oid.
Waarmee ik dus wil zeggen dat het allemaal begint bij bewustwording.
Elk mens heeft onbewuste vooroordelen en het is belangrijk om die naar boven te halen, zodat je daarna bewust kan besluiten wat je daarmee doet.
Probleem is natuurlijk dat onbewuste vooroordelen precies dat zijn: onbewust, we weten niet welke vooroordelen we precies hebben want ze komen niet tot ons bewustzijn. We kunnen onbewust iemand negatiever beoordelen dan een ander en we kunnen onbewust (over)compenseren. Juist omdat het onbewust is weet je niet hoe je het bewust moet aanpassen.
Alle reacties Link kopieren Quote
Fairway schreef:
12-12-2022 08:52


Mijn roots zijn mijn roots, ik ben er niet trotser op dan een willekeurige Utrechtenaar.

Utrechter, Utrechter! Utrechtenaar is van oorsprong een scheldwoord. Al moeten we het eigenlijk gewoon herclaimen.
"Wine in the morning, and some breakfast at night. Oh baby, I'm beginning to see the light!"
Alle reacties Link kopieren Quote
Zenmomentje schreef:
12-12-2022 09:00
Probleem is natuurlijk dat onbewuste vooroordelen precies dat zijn: onbewust, we weten niet welke vooroordelen we precies hebben want ze komen niet tot ons bewustzijn. We kunnen onbewust iemand negatiever beoordelen dan een ander en we kunnen onbewust (over)compenseren. Juist omdat het onbewust is weet je niet hoe je het bewust moet aanpassen.
Klopt, maar we zouden wel met zijn allen kunnen beginnen met 1. niet zo beledigd te zijn als iets wordt aangekaart en 2. te stoppen met racisme te reduceren tot iets wat uitsluitend afhankelijk is van de intentie.
Alle reacties Link kopieren Quote
LaFolie schreef:
12-12-2022 09:04
Utrechter, Utrechter! Utrechtenaar is van oorsprong een scheldwoord. Al moeten we het eigenlijk gewoon herclaimen.
Hahaha, sorry, Utrechter dan! (Voor de goede orde, we wonen niet uit Utrecht, ik naam Utrecht en de Utrechters als voorbeeld, ik wil wel een béétje anoniem blijven met de roots van mijn gezin ;) )
Fairway schreef:
12-12-2022 08:52
Dat zouden de meeste mensen die me kennen ook van mij zeggen. ‘Hij is trots op z’n roots’ :mrgreen:

Eigenlijk is dat een heel vreemde opmerking. De meeste mensen zijn tevreden over zichzelf. Zaken als ‘trots’ spelen alleen in een maatschappelijke discussie waarbij die trots omstreden is. Trots op de boer! Trots op NL! Trots op mijn oude oma van 99 die nog steeds op de fiets…

Mijn roots zijn mijn roots, ik ben er niet trotser op dan een willekeurige Utrechtenaar.

Het zijn haar eigen woorden. Dus spreek voor jezelf.
Alle reacties Link kopieren Quote
Fairway schreef:
12-12-2022 08:17
In je laatste zin zit het hele probleem verscholen. En let wel, ik ben overtuigd van je goede intenties, persoonlijk zal ik het je nooit kwalijk nemen, maar het gaat hier om de discussie:

Stel je komt mijn dochter tegen op het werk, of op straat. Waarom zou je haar dan naar haar haarafkomst willen vragen? Zij komt uit Utrecht. Haar moeder komt uit Utrecht. Haar betovergrootvader komt ook uit Utrecht. Is Utrecht dan een antwoord op je vraag? Of hengel je dan naar wat anders? En waarom is dat op dat moment zo belangrijk?

Ik bedoel, wanneer je mijn dochter eventueel beter leert kennen dan zul je vast in een persoonlijk gesprek horen dat haar grootouders een typische Nederlands-koloniale mengeling zijn van van alles en nogwat. Maar in een professioneel gesprek? Of op straat bij de bushalte? Ik vraag jou toch ook niet op de man af wie jouw grootouders precies zijn?

Mijn dochter is geen bijzondere hond.

Ik vind dit wel een erg negatieve reactie. Misschien druk ik me niet erg duidelijk uit, maar je reactie verbaast me omdat ik ook aangeef nooit iemand te vragen waar hij of zij vandaan komt. juist niet, ik durf dat al jaren niet meer.
Als ik iemand met een bepaald accent hoor spreken denk ik: "Hee, waar zou hij vandaan komen? " Dat kan ik ook hebben bij een autonummerbord dat ik niet kan plaatsen. Ik heb het nooit vanwege iemands huidskleur, maar bijvoorbeeld wel vanwege kleding. Ik doe het alleen nooit omdat ik bang ben iemand te beledigen of zo.
Bij een bijzondere hond, of kat, of een leuk kapsel, of weet ik veel wat kan er soms een gesprek ontstaan. Ik ben echt een dierengek.
Ik vind het jammer dat dat niet kan op het gebied van afkomst. Soms hoor ik een taal en dat denk ik: "Wat voor taal is dat? Het lijkt Noors. Misschien IJslands? " Of: "Hee, ik hoor Nederlandse woorden, maar ook iets Portugees of zo. Wat is dit voor taal? "
Maar ik spreek niemand aan.

Op zondag kom ik vaak mensen tegen in heel speciale gewaden. Dan ben ik benieuwd of ze een bepaald geloof aanhangen. Maar geen haar op mijn hoofd die ernaar waagt te vragen.
Dokje schreef:
12-12-2022 06:19
Ik krijg ook al heel mijn leven de vraag waar ik vandaan kom en heb daar werkelijk nog nooit iets anders in gezien dan belangstelling. Mijn vrienden krijgen die vraag ook en zien er ook niks anders in dan belangstelling. Ongeacht huidskleur overigens. Want wat hang je veel aan huidskleur op.

Met mijn biculturele achtergrond kan ik me werkelijk helemaal niks voorstellen bij dat slachtofferisme en die achtergrond is minstens zo gruwelijk. Hetzelfde zie ik in mijn omgeving bij vrienden.

Wat is er zo aantrekkelijk aan je slachtoffer voelen? Je roots kunnen ook een verhaal met zich meebrengen zonder je slachtoffer te voelen. Waarom dan toch die keuze om je slachtoffer te voelen?
Ik ben geen slachtoffer hoor! Ik geef alleen aan dat de reden dat men het vraagt toch is omdat ze zien dat ik een andere etnische achtergrond heb. Dus zo kleurenblind zijn we niet.
Lieneke schreef:
12-12-2022 06:59
Aan mij wordt ook vaak gevraagd waar ik vandaan kom. Ik heb een niet echt Nederlands uiterlijk, men denkt bij mij regelmatig aan een Franse, een Italiaanse.
Daarbij spreek ik met verschillende accenten omdat ik gedurende mijn leven meerdere keren binnen Nederland verhuisd ben. "Jij bent niet van hier!" wordt er dan gezegd.

Hoe dergelijke vragen gesteld worden als je er echt exotisch uitziet weet ik niet, maar ik heb er nooit problemen mee. Al zou er een oordeel inzitten, mij maakt het niet uit hoor. Maar dat gevoel heb ik eigenlijk zelden. Ik vertel gewoon hoe het zit, meestal zijn dat leuke gesprekjes. Mensen vertellen dan vaak ook wat over hun achtergrond.
Het is bij mij niet zo dat dat meerdere keren per maand voorkomt.

Ik heb heel sterk het gevoel dat dergelijke vragen puur belangstellend zijn. Als iemand een bijzondere hond heeft kan ik vragen wat voor hond het is. Of als iemand op een fiets rijdt die mijn aandacht trekt word ik ook nieuwsgierig. Ook kan ik aan een blind persoon bij de bushalte vragen hoe hij de weg altijd maar weer weet te vinden. En als ik een vrouw zie die een erg leuk of bijzonder kapsel heeft dan raak ik graag daarover in gesprek. Het kan van alles zijn.
Naar mensen hun afkomst vraag ik de laatste tien jaar al niet meer. Tenzij het functioneel is. Ik durf het niet meer en ik vind dat best jammer. Want het zou mooie gesprekken kunnen opleveren!
Mijn punt was ook vooral, mensen zijn helemaal niet kleurenblind.

Maar als ik op dergelijke vraag antwoord dat ik uit Nederland of uit Amsterdam kom, dan wordt dat niet geaccepteerd. Nee, waar kom ik écht vandaan. Het benadrukt het verschil dat mensen klaarblijkelijk dus toch zien.
anoniem_677683ba4a1a0 wijzigde dit bericht op 12-12-2022 09:41
6.66% gewijzigd
Positive_vibes schreef:
12-12-2022 09:13
Klopt, maar we zouden wel met zijn allen kunnen beginnen met 1. niet zo beledigd te zijn als iets wordt aangekaart en 2. te stoppen met racisme te reduceren tot iets wat uitsluitend afhankelijk is van de intentie.
Juist als duidelijk wordt dat het aangeven dat iets racistisch is/kan zijn niet meteen betekent het een beschuldiging van intentioneel onderscheid maken is, kan het 'beledigd zijn' doen afnemen natuurlijk. Maar in de praktijk (bv. van het onderwijs) vind ik het vooral belangrijk hoe ermee om te gaan en dan is 'bewust zijndat iedereen onbewuste vooroordelen heeft' gewoon niet genoeg.
Dat ik er als enige in de coupé vriendelijk op wordt gewezen dat ik in de 1e klas zit zie ik toch echt wel als een ingebakken vooroordeel. Maar daar zal ik ook wel overgevoelig zijn. Nogmaals, ik ben geen slachtoffer. Ik constateer slechts dat mensen kleur zien.

Het voorbeeld van de bijzondere hond of hoe de blinde de weg weet illustreert dat extra. Je bent bijzonder, anders dan de norm. Dus komen er bewust of onbewust gedachten en vragen in mensen op. De blinde vraagt niet aan de ziende hoe die altijd de weg vindt.
Lorem_Ipsum schreef:
12-12-2022 09:48
Dat ik er als enige in de coupé vriendelijk op wordt gewezen dat ik in de 1e klas zit zie ik toch echt wel als een ingebakken vooroordeel. Maar daar zal ik ook wel overgevoelig zijn. Nogmaals, ik ben geen slachtoffer. Ik constateer slechts dat mensen kleur zien.
Dat spreek ik niet tegen (ik weet niet of je op mij reageert?) Mensen hebben onbewuste vooroordelen (en ook bewuste trouwens, die je in jouw voorbeeld ook zou kunnen zien). Wat ik lastig vind is hoe met onbewuste vooroordelen om te gaan in de praktijk (en daarmee wil ik dus niet zeggen dat er dan maar niks mee gedaan moet worden, maar echt een vraag naar: hoe kunnen we dat het beste doen). Want alleen bewust zijn dat je ze hebt, dan weet je nog niet welke en hoe je dat dan met bewuste acties het beste uit kunt bannen.
Alle reacties Link kopieren Quote
Natuurlijk zien mensen kleur, tenzij ze blind zijn. Daar is niets mis mee zolang er geen vooroordelen aan vast hangen. Het boeit mijn kinderen echt helemaal niets welke kleur iemand heeft, dat wil niet zeggen dat ze het niet zien. Mijn oudste vindt het bijvoorbeeld hilarisch dat ik rood word in de zon en hij niet :@
Lieneke schreef:
11-12-2022 16:02
Mmmmm, ik.
Het is ook werkelijk mijn beleving! Ik probeer goed te doen, maar echt goed is het nooit. Inderdaad vermoeiend...

Ik reageer nog even. Had deze over het hoofd gezien. Ik bedoelde "wie zegt dat?" als grapje hoor. Ik was de knipoog vergeten ;)
Maar ben het met je eens hoor, de meeste mensen deugen.
En de sfeer zoals die gisteren hier op dit topic was, zo grimmig, vijandig. Daar merk ik in het dagelijks leven gelukkig weinig van. Niet bij vrienden, niet bij collega's, niet bij de bushalte. Net als bij de corona hysterie/woede (wap en anti wap) is het vooral de media/sociale media waar het zo voortleeft en opgezweept wordt denk ik. Nogmaals: in het multiculturele team op mijn werk merk ik nooit iets van dit soort spanningen of de krampachtige voorzichtigheid. Bang om iets verkeerds te zeggen.
Miek_ schreef:
12-12-2022 09:55
Natuurlijk zien mensen kleur, tenzij ze blind zijn. Daar is niets mis mee zolang er geen vooroordelen aan vast hangen. Het boeit mijn kinderen echt helemaal niets welke kleur iemand heeft, dat wil niet zeggen dat ze het niet zien. Mijn oudste vindt het bijvoorbeeld hilarisch dat ik rood word in de zon en hij niet :@
Er werd hier op een bepaald moment in het topic gedaan of niemand kleur zag en waarom delen we mensen zo in? Nou, omdat er feitelijk een verdeling is, die je niet kunt ontkennen. Dus is het niet erg om mensen zwart of wit te noemen. Mensen zijn wat ze zijn. Dat is niet positief of negatief.

Dezelfde mensen die hier ontkennen dat ze in kleur denken geven zelf daarna voorbeelden waaruit blijkt dat ze wel degelijk in kleur denken.
Alle reacties Link kopieren Quote
Dubbel
fairway wijzigde dit bericht op 12-12-2022 10:08
98.84% gewijzigd
Alle reacties Link kopieren Quote
Pindakaasjes schreef:
12-12-2022 09:20
Het zijn haar eigen woorden. Dus spreek voor jezelf.
Ik spreek altijd voor mezelf. Ik vraag me alleen af waarom een vriendin aan jou vertelt dat ze trots is op haar roots, zeker als het haar letterlijke woorden zijn. Zeg je tegen jouw vriendin ook dat je trots bent op jouw (neem ik even aan) Nederlandse roots? Dat is toch best gek in een normaal gesprek?

Ik probeer dus voorzichtig aan te geven dat er meestal meer speelt wanneer mensen dit zeggen en dat een uitspraak ‘mijn vriendin is trots op haar roots’ echt niet zo neutraal is als je op het eerste gezicht denkt.
Alle reacties Link kopieren Quote
Lieneke schreef:
12-12-2022 09:30
Ik vind dit wel een erg negatieve reactie. Misschien druk ik me niet erg duidelijk uit, maar je reactie verbaast me omdat ik ook aangeef nooit iemand te vragen waar hij of zij vandaan komt. juist niet, ik durf dat al jaren niet meer.
Juist omdat je aangeeft dat je huiverig bent om naar iemands afkomst te vragen kwam ik met mijn reactie. Je mag vragen wat je wil, maar ik probeer juist aan te geven waarom je vraag anno 2022 in Nederland niet altijd even vanzelfsprekend is. Daar hoef je niet bang van te worden, het gaat er om dat je snapt waaróm.

Als je zegt dat je al jaren niet meer durft te vragen naar iemands afkomst, dan krijg ik toch het idee dat je je onnodig in een hoekje gedrukt voelt, maar dat is helemaal niet nodig.
Alle reacties Link kopieren Quote
Lorem_Ipsum schreef:
12-12-2022 10:02
Er werd hier op een bepaald moment in het topic gedaan of niemand kleur zag en waarom delen we mensen zo in? Nou, omdat er feitelijk een verdeling is, die je niet kunt ontkennen. Dus is het niet erg om mensen zwart of wit te noemen. Mensen zijn wat ze zijn. Dat is niet positief of negatief.

Dezelfde mensen die hier ontkennen dat ze in kleur denken geven zelf daarna voorbeelden waaruit blijkt dat ze wel degelijk in kleur denken.
Op die manier, nu snap ik je. Natuurlijk zie je kleur, daar gaat het ook niet om. Het gaat erom of je er een (voor)oordeel aan hangt of niet.

Gebruikersavatar
Anonymous
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn

Terug naar boven