Coronavirus COVID-19
alle pijlers
Corona en effecten op jullie relatie: lachen en huilen
woensdag 27 januari 2021 om 22:10
Kon 1-2-3 geen topic hierover vinden. Plaats hem ook hier ipv Relaties, want denk echt dat het een Corona ding is. Even gal spuwen/hart luchten en hopelijk ook herkenning vinden. Gedeelde smart is halve smart 
Situatie:
30ers. Jaar samen nu. Kenden/zijn samen een paar maanden toen de Corona echt los ging in maart 2020. Wonen samen in 2 huizen. Bonusmoeder van 2 jongens 5 en 8 jaar. Ivm Corona zijn ze nu wat vaker bij vriend om de zorgtaken te verdelen.
Ik heb een pittige baan in een cruciaal beroep die ik prima vanuit huis kan doen. Hij werkt ook veel thuis. En we zijn nu veel samen. Misschien nu teveel.... Ik kan niet werktelefoongjes plegen oid als de kinderen er zijn. Bij vriend thuis geen goede 2e werkplek. Dus het is echt even zoeken wie er met de kinderen bezig gaat en wie kan overleggen boven op bed of een geïmproviseerde bureau op de kinderkamer.
De laatste 2 weken zijn echt pittig. 2 kindweekenden achter elkaar en doordeweeks 2 avonden alleen gehad met elkaar. Ik merk de laatste dagen dat ik helemaal klaar ben met de situatie. Vriend zit sinds 2 weken ook slecht in zijn vel. Hij mist perspectief en de leuke dingen van het leven die nu niet kunnen door de Corona. Hij is chagrijnig, is vaak moe (slaapt ook lang en tussendoor ook dutjes) snauwerig naar mij en de kinderen. Probeert wel elke dag een stuk te lopen en dit helpt hem. Toen ik vorige week aangaf dat ik dit echt niet meer trek, schrok hij ervan en verbeterde het. Vandaag beiden 'vrij', maar kinderen hebben thuisonderwijs. In the end heb ik het meeste gedaan met zijn jongste kind. Lief kind en verdienen beiden echt mijn aandacht, maar vriendlief mag ook meer doen voor zijn kinderen.
Ik voel mij sinds vanvond leeg en vind hem en onze relatie stom. Ik ga morgen terug naar mijn eigen huis en daar kijk ik echt naar uit. Hij gaat mee terug omdat mijn kat ook mee terug gaat. Ik heb mijn auto thuis gelaten omdat ik dacht dat we deze 2 weken prima zouden gaan doen. Achteraf gezien was ik anders eerder naar eigen huis gegaan. Ben echt toe aan even niet al die ballen met de kinderen en werk. En ook even aan bijkomen en alleen zijn. Kan vriend ook (quality) tijd doorbrengen met zijn kinderen.
Onze relatie is warm en liefdevol. Nu met momenten is het wat moeilijker. Zeker omdat we zelf ook meer stress ervaren door de situatie. Niet gek. Het komt echt wel goed, maar het is wel even lastig als er weinig perspectief is. Dat vaccineren gebeurd gelukkig, maar voordat alles weer een beetje terug is.
Hoe is het met jullie relatie door de Corona? Gaat het slechter of juist beter? Ben benieuwd naar jullie verhalen. Mag ook over kapot serviesgoed zijn Ik probeer met name de positiviteit en de kracht erin te houden Het komt echt wel weer goed.
Oh ja. Lief en leed delen met zussen en vriendinnen helpen. Relativeert enorm dat ik niet de enige ben dat ik met een chagrijnige vent op de bank zit
Situatie:
30ers. Jaar samen nu. Kenden/zijn samen een paar maanden toen de Corona echt los ging in maart 2020. Wonen samen in 2 huizen. Bonusmoeder van 2 jongens 5 en 8 jaar. Ivm Corona zijn ze nu wat vaker bij vriend om de zorgtaken te verdelen.
Ik heb een pittige baan in een cruciaal beroep die ik prima vanuit huis kan doen. Hij werkt ook veel thuis. En we zijn nu veel samen. Misschien nu teveel.... Ik kan niet werktelefoongjes plegen oid als de kinderen er zijn. Bij vriend thuis geen goede 2e werkplek. Dus het is echt even zoeken wie er met de kinderen bezig gaat en wie kan overleggen boven op bed of een geïmproviseerde bureau op de kinderkamer.
De laatste 2 weken zijn echt pittig. 2 kindweekenden achter elkaar en doordeweeks 2 avonden alleen gehad met elkaar. Ik merk de laatste dagen dat ik helemaal klaar ben met de situatie. Vriend zit sinds 2 weken ook slecht in zijn vel. Hij mist perspectief en de leuke dingen van het leven die nu niet kunnen door de Corona. Hij is chagrijnig, is vaak moe (slaapt ook lang en tussendoor ook dutjes) snauwerig naar mij en de kinderen. Probeert wel elke dag een stuk te lopen en dit helpt hem. Toen ik vorige week aangaf dat ik dit echt niet meer trek, schrok hij ervan en verbeterde het. Vandaag beiden 'vrij', maar kinderen hebben thuisonderwijs. In the end heb ik het meeste gedaan met zijn jongste kind. Lief kind en verdienen beiden echt mijn aandacht, maar vriendlief mag ook meer doen voor zijn kinderen.
Ik voel mij sinds vanvond leeg en vind hem en onze relatie stom. Ik ga morgen terug naar mijn eigen huis en daar kijk ik echt naar uit. Hij gaat mee terug omdat mijn kat ook mee terug gaat. Ik heb mijn auto thuis gelaten omdat ik dacht dat we deze 2 weken prima zouden gaan doen. Achteraf gezien was ik anders eerder naar eigen huis gegaan. Ben echt toe aan even niet al die ballen met de kinderen en werk. En ook even aan bijkomen en alleen zijn. Kan vriend ook (quality) tijd doorbrengen met zijn kinderen.
Onze relatie is warm en liefdevol. Nu met momenten is het wat moeilijker. Zeker omdat we zelf ook meer stress ervaren door de situatie. Niet gek. Het komt echt wel goed, maar het is wel even lastig als er weinig perspectief is. Dat vaccineren gebeurd gelukkig, maar voordat alles weer een beetje terug is.
Hoe is het met jullie relatie door de Corona? Gaat het slechter of juist beter? Ben benieuwd naar jullie verhalen. Mag ook over kapot serviesgoed zijn Ik probeer met name de positiviteit en de kracht erin te houden
Het komt echt wel weer goed.Oh ja. Lief en leed delen met zussen en vriendinnen helpen. Relativeert enorm dat ik niet de enige ben dat ik met een chagrijnige vent op de bank zit
moderatorviva wijzigde dit bericht op 28-01-2021 08:16
Reden: Titel aangepast
Reden: Titel aangepast
0.00% gewijzigd
vrijdag 29 januari 2021 om 20:42
Ik snap niet helemaal waarom hij er zo doorheen zit. Hij ziet zijn kinderen dus maar weinig, maar die paar dagen zijn al te veel? Terwijl hij zeker de helft van de week voor zichzelf heeft? Wat vindt hij dan precies zo zwaar en moeilijk?
En jij hebt nu een paar keer geholpen met zijn kinderen en zit er compleet doorheen? Mis ik iets of klopt er iets niet in je verhaal?
En jij hebt nu een paar keer geholpen met zijn kinderen en zit er compleet doorheen? Mis ik iets of klopt er iets niet in je verhaal?
vrijdag 29 januari 2021 om 21:07
Viel nog inderdaad mee met wanneer er reacties kwamen met: zou je hier wel blij mee moeten zijn? Run Forrest runrosadebree schreef: ↑29-01-2021 14:59Lovestar, ben je inmiddels in je eigen huis? Hoe bevalt het? Ik hoop dat je een fijn rustig en kindvrij weekend voor de boeg hebt, waarin je zelf even kan bijtanken.
Ik las dat je de reacties pittig vond. Ik vind het eerlijk gezegd meevallen, in veel soortgelijke topics roepen mensen meteen: Dumpen die hap
Ik hoop echt dat dit topic je wel aan het denken zet. Je komt over als een pleaser, iemand die graag een glimlach opzet om de lieve vrede te bewaren (dat doe je hier ook, je reageert lief op vrij pittige reacties). Dat is een mooie eigenschap maar het moet niet ten koste gaan van jezelf. Wat jij deed voor je vriend en zijn kinderen is een kadootje voor je vriend, en zo moet hij het ook echt gaan zien.
Ik ben inmiddels (denkt hard na) 15 jaar op het forum. Heb hele actieve periodes gehad en op veel topics meegelezen. Veel op Relaties, dus ik ken de klappen van de zweep van een afstand. Ik ben trouwens eentje die het vaak opneem voor de TO. Niet in alles. Overigens ben ik net wel terug gaan 'bijten'
Dus misschien kom je wel terug op je bericht 
Misschien toch nog een beetje de prikkelbaarheid van vandaag, maar ook echt een stukje forumding. Ik kan er ergens wel om lachen. Of huilen als ik straks de reacties lees op mijn reacties Maar goed, mensen nemen de moeite om te reageren en dan is terug reageren wel zo aardig ook. Ik wil niet zo'n TO zijn die niet meer terug komt als er geen reacties zijn die in mijn straatje passen.
En ja! Zo fijn om kindvrij te zijn
Nu ben ik die stiefheks, loeder niet zo aardige vriendin van papa. Zielig voor die kinderen 
Maar nee, ik vind ze echt wel lief en geef om ze, maar het kost mij wel energie.
vrijdag 29 januari 2021 om 21:14
Wat voelt wat zo? Dat ik hun 3e verzorger ben? Oh nee, geen rammelende eierstokken oid. Ik ben gewoon lief en verzorgend. De jongste is blij 's ochtends en vraagt: wat gaan we samen doen (zowel aan mij als aan zijn vader). Dan smelt ik en vind ik het echt geen probleem om even te puzzelen met hem of leren hoe hij streepjes moet zetten in zo'n oefenschriftding. Ik vind het prima om te denken dat ik zo laat een monkeyplatter moet maken.
Ik vind het trouwens een goed idee. Er was ook iemand die haar kind een paar dagen eerder naar vader liet gaan als het even te druk/veel werd. Waarom zou ik het idee niet kunnen voorstellen bij vriend en die vervolgens aan moeder. Misschien werkt dit prima voor hun.
vrijdag 29 januari 2021 om 21:23
Ik moet eerlijk zeggen, de volgende dag ging het een stuk beter inderdaad. Gelukkig maar dat het een dag/avond duurdeMaleficent schreef: ↑29-01-2021 09:50Als dit een topic is om jolig te klagen hoe zwaar het is met een relatie en thuisonderwijs, dan begint het toch steeds gekker te worden.
Jullie hebben de kinderen niet eens fulltime thuiszoals de meeste ouders die nog bij elkaar zijn. En die moeten wel de hele week werken en roeien met de riemen die ze hebben. Want ook de mensen die zogezegd niet cruciaal zijn kunnen nog knetterdrukke banen hebben met veel verantwoordelijkheden.
Sorry maar ik vind je vriend echt een natte scheet met zijn gemiep. Hij heeft het lekker voor elkaar zo. De zorgtaken zijn verdeelt tussen zijn ex en jou, hij hoeft maar een paar uur per week te helpen met school en zelfs dat zorgt al voor gesnauw naar jou en de kinderen. En geklaag dat het zo zwaar is. En jij praat het allemaal maar goed voor hem. In je eerste posting geef je er zware bewoordingen aan. Dat je het niet meer trekt. Dat je je werk niet goed kan doen. Nu ga je dat allemaal nuanceren en wij lezen het te zwaar.
Ben je niet blij voor mij dan dat mijn misère maar een dag duurde? Ik kan inderdaad niet goed mijn werk doen. Kost mij meer tijd en energie om er heen te plannen dan als ik alleen thuis zou zijn. Op die bewuste dag, dacht ik echt bleeeeeeeeeeeeeegh
Maar goed, je vind die reacties wel redelijk of ik wel moet nadenken of ik met deze man moet zijn? Dat ik rammelende eierstokken moet hebben, want waarom zou ik anders lief zijn voor die vriend. Het is een wonder dat ik nog geen deurmat ben genoemd omdat ik mij liet afsnauwen door mijn vriend (ik heb later tegen vriend gezegd, niet in bijzijn van de kinderen dus dat zijn gedrag niet acceptabel is). En wat een domme koe dat ik ben dat ik voor het karretje van mijn vriend heb laten spannen om voor zijn kinderen te zorgen.
Niet alle reacties die er gekomen zijn allemaal zo, gelukkig, Want anders zou ik nooit meer een topic openen van Vivaforum. Ik lees ook echt wel dingen waar ik wat aan heb, relativeert en ook de gedeelde smart. Ook al is mijn situatie anders dan van die persoon.
vrijdag 29 januari 2021 om 21:31
Eerlijk? Ja. Op het moment dat hij klaar was met zijn overleg, was hij gaar. Dus hij vroeg of hij even kon gaan liggen. Ik zei ja, want kan moeilijk nee zeggen toen ik zijn hoofd zag. We hebben overigens eerder die dag ook even op bed gelegen samen. Oudste zat aan zijn werk in de meeting met zijn klas en de jongste zat op de Ipad.impala schreef: ↑29-01-2021 14:19Ja even terug naar de op.
Je schrijft:Vandaag beiden 'vrij', maar kinderen hebben thuisonderwijs. In the end heb ik het meeste gedaan met zijn jongste kind. Lief kind en verdienen beiden echt mijn aandacht, maar vriendlief mag ook meer doen voor zijn kinderen.
Waarom was hij zelf niet bezig met zijn kind? Deed hij weer een dutje?
Ik krijg wel een vermoeden waarom hij is gescheiden. De ergernis die nu bij jou begint op te komen, zal zijn ex vast herkennen.
Zeg ik eerlijk.
Ik ben overigens niet structureel moe. Vriend wel sinds 2 maanden ofzo. En hij doet sindsdien bijna elke dag extra even op bed liggen 15 min-30 min. Ik heb al tegen hem gezegd dat hij dit in de gaten moeten houden. Bloed prikken (voor vitamine D bv) of misschien naar de POH-GGZ gaan. Hij hoort mij wel, maar blijkbaar is het nog niet nodig. Grotendeels van de tijd functioneert hij wel. We hebben bv vandaag prima samen gewerkt. Niet op bed geleden.
vrijdag 29 januari 2021 om 21:38
Ravenna_90 schreef: ↑29-01-2021 15:19Niet alle reacties gelezen maar mijn/onze situatie wordt ook steeds minder gezellig hier. Sinds ruim een jaar samen en samenwonend sinds oktober. Beide gewend om minimaal 60 uur in de week te werken. (Horeca en Hotel). Beide zijn ondernemer&bedrijfsleider in de horeca van verschillende zaken. Van mijn kant uit is er op het moment geen werk meer, ik werk 3 dagen per week een paar uur om op te ruimen en te poetsen. Vriend heeft eigen onderneming, ziet elke week zijn cijfers dieper in de min gaan en kan de rekeningen die oplopen allemaal niet meer betalen.
Inmiddels leven we van een loon van 1 persoon wat slechts voor 80% uitbetaald wordt, waarmee we net de vaste lasten kunnen dekken en kunnen eten, ruimte voor extra zaken zit er niet meer in, al het spaargeld zit in de onderneming en vriend zit fulltime thuis en doet niks anders dan slechter worden over alle zaken.
In het begin nog relatief veel kunnen wandelen/dingen doen. Inmiddels compleet uitgeblust. Ondanks het feit dat we geen kinderen hebben wordt de situatie steeds somberder en weet ik ook echt niet meer hoe ik ons uit deze situatie kan trekken. Afgezien van hopen dat het een korte winter wordt en over 2 maanden de zon weer gaat schijnen zodat we meer buiten kunnen komen....
Geen bericht om zielig te doen, maar wel eens fijn om het van me af te kunnen schrijven! Ik snap dat als je kinderen hebt en ook beide thuis werkt dat het juist een mega stressvolle tijd is, hier is de verveling en downheid die juist echt killing is
Wat lijkt mij dat jullie veel zorgen hebben. Over de toekomst en ook financieel/praktisch. Je mag gerust meer van je af schrijven. Dit is niet exclusief mijn topic.Ik weet niet of je vriend het onderzocht heeft en of je behoefte heb aan tips. Bij de gemeente kan je een afspraak maken met een BBZ-consulent (besluit bijstandsverlening zelfstandigen). Die kan met hem kijken of zijn onderneming nog levensvatbaar is en of hij misschien een lening kan krijgen van de gemeente. Ik zeg maar wat, maar misschien heb je er niet aan gedacht. Of https://www.overrood.nl/. Eerste gesprek is vrijblijvend.
Je bericht relativeert enorm.....Niet dat je ellende hiervoor dient, maar ik realiseer mij dat ik naast dat ik mag zeuren, vooral moet kijken naar wat ik wél heb. Dan is de stress of de jongste zijn taakje af hebt iets in het kader van 'lekker belangrijk'
vrijdag 29 januari 2021 om 21:45
Zo herkenbaar! Die sociale contacten laadt je van op en zo wel meer positieve effecten. Respect trouwens dat je aan de regels houdt. Genoeg mensen die wél elkaar blijven opzoeken. Daar wil ik ook niet al te kritisch zijn, want wie weet hebben ze ook écht dat bezoek nodig.mijter schreef: ↑29-01-2021 20:25Lovestar dikke knuffel! Ik ben nu ongeveer 20 jaar samen met mijn man en we hebben al veel samen meegemaakt en eerlijk gezegd hebben we nog nooit zo vaak ruzie gehad als afgelopen jaar. Door intensieve zorg voor onze jongste dochter en mantelzorg erachteraan voor onze ouders hebben we in het verleden weinig tijd gehad voor elkaar en voor sociale contacten. Nu waren we dat weer een beetje aan het opbouwen, gooit corona roet in het eten. Ik heb persoonlijk moeite met de laatste corona adviezen van maar 1 bezoek per dag. Ik mis de sociale contacten erg, ik heb een cruciaal beroep maar moest veel vanuit huis werken. Ik baal ervan dat we niet met t gezin met ander bevriend gezin ( een van de weinige) en onze ouders mogen afspreken. Wat mij betreft zou dit dan ook gewoon doorgang mogen vinden alleen mijn man wil dit niet. Hij werkt fulltime buitenshuis en komt daardoor we.meer in contact met anderen, zijn baas speelt met de mazen van de wet maar daar zegt hij niks van maar thuis wil hij wel alles regels precies naleven...
En knuffel terug
Is het een optie dat jij wel met een bevriend gezin mag afspreken? Evt samen met je dochter? Ik snap dat je man dat niet wil, maar jij hebt dat wellicht echt echt nodig. Of is dit een onderwerp waar jullie vaak ruzie over hebben?
vrijdag 29 januari 2021 om 21:45
Ik heb een pittige baan in een cruciaal beroep die ik prima vanuit huis kan doen. Hij werkt ook veel thuis. En we zijn nu veel samen. Misschien nu teveel.... Ik kan niet werktelefoongjes plegen oid als de kinderen er zijn. Bij vriend thuis geen goede 2e werkplekLovestar schreef: ↑29-01-2021 20:24Ik maak het luchtig, omdat het niet de einde is van een relatie oid. Ik zat er even doorheen toen ik de topic opende. Gewoon om mijn hart te luchten, lachen en huilen met anderen die dit herkennen. Het hoeft echt niet allemaal mega zwaar tot aan analyseren wat er in de vorige relatie van mijn vriend verkeerd ging. Want misschien wel patronen.
Ik wil niet overkomen als zo zure forummer die niet tegen kritiek kan oid (en anders als dat zo is, tja) maar vind echt dat het soms sterk uit zijn verband gerukt wordt. Ik ben geen samengesteld gezin, waarom noem ik mijzelf bonusmoeder (zit wat in, ik noem maar mijzelf bonusverzorger nu) en hoe durf ik en zeker mijn vriend te denken dat ik de kinderen eerder heb leren kennen eerder dan de relatie een jaar oud is.
Als ik er wat grapjes over maak, dan verdien ik het niet om serieus genomen te worden? Oh nu zeur ik dat er teveel gelachen wordt?
Hoe jij jezelf noemt doet er niet toe.
Het gaat mij om bovenstaande. En daar gaf ik (en anderen) , waarom ga je niet thuiswerken in je eigen huis? Veel efficiënter dat dit gedoe.
Alle andere tijd kun je alsnog bij hem zitten
vrijdag 29 januari 2021 om 21:46
30ers. Jaar samen nu. Kenden/zijn samen een paar maanden toen de Corona echt los ging in maart 2020Lovestar schreef: ↑28-01-2021 10:19@Rosalind
Dat het even wat minder is, komt met name door het thuisonderwijs dat de kinderen nu hebben. Daarvoor waren we ook veel samen (niet de hele tijd dus). Dat ging goed en we hebben het fijn samen
Ik zag de kinderen eens in de 2 weken een dag of een weekend of een dag en een weekend. Nu dus veel meer.
Misschien trek ik het teveel naar mij toe, maar ik zie het een moment van zelfreflectie en ook hierin mijn eigen verantwoordelijkheid nemen. We hebben beiden hier een aandeel in.
En een nieuwe relatie beginnen/hebben gedurende Corona tijd is niet ideaal......We missen inderdaad het afspreken met elkaar. Na borrelen met vrienden/vriendinnen nog naar elkaars huis gaan. Afspreken om elkaar te zien. Maar goed, we zijn gelukkig met elkaar
Hoe is dit alles ontstaan? Jullie hebben de kinderen blijkbaar direct betrokken in jullie beginnende relatie. Vrij direct kwam de lockdown en waren jullie opeens een soort van gezin.
Dat kan toch ook niet. Jullie zijn beiden te hard van stapel gelopen.
Blijf lekker in je eigen huis en kom samen als zijn kinderen er niet zijn. Anders geef je deze relatie ook geen eerlijke kans. En dat is voor die kinderen heel naar als jij weer verdwijnt .
Een relatie opbouwen in deze Corona tijd is zwaar waardeloos, dus ik begrijp de impulsieve acties wel. Je wil toch bij elkaar zijn, je kan nergens heen etc.
vrijdag 29 januari 2021 om 21:51
Wat is het toch een schatje. Ik snap wel dat hij verdrietig is. Zijn kersverse verkering laat haar eigen werk liggen zodat ze zijn bloedjes kan lesgegeven en hij een lekker tukkie kan doen. Daar zouden we allemaal verdrietig van worden.Lovestar schreef: ↑29-01-2021 20:32Hij kwam er vanmiddag zelf mee. Verdrietig, want hij had er weer over nagedacht dat hij wederom te weinig deed in deze relatie. Hij vertelde dat ie weet van zichzelf dat ie niet goed is in dingen te overzien. Dingen plannen en dat hij dingen erop laat aankomen. Ik zei dat ie inderdaad niet echt proactief is en een aanpakker. Dat is juist wat soms kinderen in een opvoeding nodig hebben. Ze zijn van jou afhankelijk en ook als het wat minder met je gaat, moet je er zijn voor ze (misschien af en toe een klein snauwtje kan gebeuren). Hij begreep het wel en gaat kijken hoe hij het volgende week gaat aanpakken.
Hij wilt minder dingen doen in de ochtend. Want dan werkt hij zelf het lekkerst. Hij wilt meer dingen doen in de middag. Dan is de oudste ook klaar en die heeft dan minder last van de geluiden, praten etc. Nou prima plan van aanpak.
En ik ben thuis
vrijdag 29 januari 2021 om 21:51
Wat is het toch een schatje. Ik snap wel dat hij verdrietig is. Zijn kersverse verkering laat haar eigen werk liggen zodat ze zijn bloedjes kan lesgegeven en hij een lekker tukkie kan doen. Daar zouden we allemaal verdrietig van worden.Lovestar schreef: ↑29-01-2021 20:32Hij kwam er vanmiddag zelf mee. Verdrietig, want hij had er weer over nagedacht dat hij wederom te weinig deed in deze relatie. Hij vertelde dat ie weet van zichzelf dat ie niet goed is in dingen te overzien. Dingen plannen en dat hij dingen erop laat aankomen. Ik zei dat ie inderdaad niet echt proactief is en een aanpakker. Dat is juist wat soms kinderen in een opvoeding nodig hebben. Ze zijn van jou afhankelijk en ook als het wat minder met je gaat, moet je er zijn voor ze (misschien af en toe een klein snauwtje kan gebeuren). Hij begreep het wel en gaat kijken hoe hij het volgende week gaat aanpakken.
Hij wilt minder dingen doen in de ochtend. Want dan werkt hij zelf het lekkerst. Hij wilt meer dingen doen in de middag. Dan is de oudste ook klaar en die heeft dan minder last van de geluiden, praten etc. Nou prima plan van aanpak.
En ik ben thuis
vrijdag 29 januari 2021 om 21:58
Ik ook niet. Hij ook niet. Vandaar dat ik al een paar keer geopperd heb om zijn waardes te laten checken bij de huisarts. Even het lichamelijk uitsluiten. Of naar de POH-GGZ voor het psycho-sociale. Hij is zo negatief en pessimistisch over de toekomst qua activiteiten en Corona. Ik snap het wel. Onze relatie ontstond in het najaar. We hebben hele plannen gemaakt voor fesitvals, uit eten, weekendjes weg (we hebben alweer een weekendje weg geannuleerd, maar deze keer niet meer vlucht herboeken. Deze was dus vorig jaar mei gepland en stond weer voor dit jaar mei gepland). Er is geen uitzicht op wanneer de Corona weg is of wanneer hij/wij leuke dingen kunnen doen. Voorheen sprak hij denk eens in de 3 weken af met zijn beste vrienden. We gingen regelmatig uit eten. De avonden lijken nu heel erg op elkaar. Hij weet dat het door de Corona-situatie komt, maar heeft de oplossing niet echt. Hij heeft zoiets van: ik kan wel gaan praten met iemand (de poh bedoelt ie), maar die kan niet ervoor zorgen dat de horeca weer open is. Ik snap hem wel.Majime schreef: ↑29-01-2021 20:42Ik snap niet helemaal waarom hij er zo doorheen zit. Hij ziet zijn kinderen dus maar weinig, maar die paar dagen zijn al te veel? Terwijl hij zeker de helft van de week voor zichzelf heeft? Wat vindt hij dan precies zo zwaar en moeilijk?
En jij hebt nu een paar keer geholpen met zijn kinderen en zit er compleet doorheen? Mis ik iets of klopt er iets niet in je verhaal?
Eerste week van thuisonderwijs heeft ie zelf gedaan en ging redelijk. Jongste zat veel op de Ipad. 2e en 3e week was ik er. Ik, maar ik bemoeide mij teveel ermee hebben we samen (en het forum
) geconcludeerd, vind dat de jongste meeste van zijn taakjes moest doen 12 op zijn blaadje (beetje rare zin, maar jullie snappen hem). Kwam ie van moeder op dinsdagavond, zagen we dat zij niks gedaan had van de kaart. Maar misschien wel andere dingen gedaan? Je hebt van die school/educatieve apps. Dus wij doen er veel van die kaart (aantal per dag dus, sommige combineren met buitenspelen ed), zodat moeder een paar op de donderdagmiddag en vrijdag kan doen. Week weer rond.Compleet erdoor heen zoals suïcidaal niet. Maar wel prikkelbaar, somber en pessimistisch over de toekomst. Ik zei eerder dat ik een chagrijnige vent op de bank heb zitten, maar dat is echt niet 24/7. Ik denk dat zijn emmer vrij vol zit en weinig mogelijkheden om deze te legen. Combinatie dat hij niet goed dingen kan overzien, plannen, organiseren en plannen: voilà. Kind wat om zijn aandacht vraagt bij een taakje is hem teveel. Hij zei tegen mij dat ie niet veel geduld had toen hij het 2x uitgelegd had. Kind ging het wellicht ook echt niet snappen, maar dat kon ie even niet zelf bedenken op zo'n moment.
vrijdag 29 januari 2021 om 22:10
Nee, was daarvoor niet. Ja, weleens een gaar na 4 uur overleg in een warme ruimte. Klaag ook vaker over hoofdpijn realiseer ik mij opeens. Heeft geen oogproblemen (als in bijziend/verziend oid). Maar misschien last van veel schermkijken?
zaterdag 30 januari 2021 om 03:10
Lieverd... jij bent niet hun verzorger... ook geen bonusverzorger. Papa en mama zijn de verzorger. Jij bent de vriendin van papa. Die er soms is en leuk doet met de kids. Verder niks. T is echt heel raar hoor dat jij dat doet en als ik je post leest en je probeert een positief sausje aan te geven dan denk ik meid... waar begin je aan zeg... maakt liefde echt zo blind?Lovestar schreef: ↑29-01-2021 20:24Ik maak het luchtig, omdat het niet de einde is van een relatie oid. Ik zat er even doorheen toen ik de topic opende. Gewoon om mijn hart te luchten, lachen en huilen met anderen die dit herkennen. Het hoeft echt niet allemaal mega zwaar tot aan analyseren wat er in de vorige relatie van mijn vriend verkeerd ging. Want misschien wel patronen.
Ik wil niet overkomen als zo zure forummer die niet tegen kritiek kan oid (en anders als dat zo is, tja) maar vind echt dat het soms sterk uit zijn verband gerukt wordt. Ik ben geen samengesteld gezin, waarom noem ik mijzelf bonusmoeder (zit wat in, ik noem maar mijzelf bonusverzorger nu) en hoe durf ik en zeker mijn vriend te denken dat ik de kinderen eerder heb leren kennen eerder dan de relatie een jaar oud is.
Als ik er wat grapjes over maak, dan verdien ik het niet om serieus genomen te worden? Oh nu zeur ik dat er teveel gelachen wordt?
zaterdag 30 januari 2021 om 03:15
Dus je hebt 2 kleine kinderen die nog niet voor zichzelf kunnen zorgen en je gaat overdag op bed liggen omdat je moe bent van een overleg?Lovestar schreef: ↑29-01-2021 21:31Eerlijk? Ja. Op het moment dat hij klaar was met zijn overleg, was hij gaar. Dus hij vroeg of hij even kon gaan liggen. Ik zei ja, want kan moeilijk nee zeggen toen ik zijn hoofd zag. We hebben overigens eerder die dag ook even op bed gelegen samen. Oudste zat aan zijn werk in de meeting met zijn klas en de jongste zat op de Ipad.
Zeg ik eerlijk.
Ik ben overigens niet structureel moe. Vriend wel sinds 2 maanden ofzo. En hij doet sindsdien bijna elke dag extra even op bed liggen 15 min-30 min. Ik heb al tegen hem gezegd dat hij dit in de gaten moeten houden. Bloed prikken (voor vitamine D bv) of misschien naar de POH-GGZ gaan. Hij hoort mij wel, maar blijkbaar is het nog niet nodig. Grotendeels van de tijd functioneert hij wel. We hebben bv vandaag prima samen gewerkt. Niet op bed geleden.
Doet hij dat normaal op kantoor ook?
zaterdag 30 januari 2021 om 07:02
Ik vind het vrij bijzonder (bizar?) dat hij op bed gaat liggen na een overleg terwijl zijn kinderen aan hun schoolwerk zitten. En dat terwijl die kinderen er niet eens de hele week zijn! Alle andere dagen genoeg tijd voor dutjes toch...? Tenzij hij een serieuze aandoening oid heeft maar zo klinkt het niet. Leeft hij verder wel een beetje ok? Gaat hij echt op tijd naar bed, weinig alcohol, gezond eten? Mogelijk dat daar meer in te halen valt zodat die dutjes niet nodig zijn. Het klinkt vooral alsof het hem enorm tegenvalt om zijn kinderen zoveel te hebben als je ziet hoe hij er qua humeur op reageert. Logisch als je ze de hele tijd hebt in combinatie met thuiswerken maar voor die 1.5e dag per week??
Verder vind ik jou vrij lief overkomen. Misschien iets te lief... Zou je niet gewoon gaan afspreken op dagen dat de kinderen er niet zijn? Om het weekend, tussendoor nog die maandag op dinsdag, zoiets?
Verder vind ik jou vrij lief overkomen. Misschien iets te lief... Zou je niet gewoon gaan afspreken op dagen dat de kinderen er niet zijn? Om het weekend, tussendoor nog die maandag op dinsdag, zoiets?
zaterdag 30 januari 2021 om 07:37
Ben je nou zijn vriendin of zijn verzorger?Lovestar schreef: ↑29-01-2021 21:58Ik ook niet. Hij ook niet. Vandaar dat ik al een paar keer geopperd heb om zijn waardes te laten checken bij de huisarts. Even het lichamelijk uitsluiten. Of naar de POH-GGZ voor het psycho-sociale. Hij is zo negatief en pessimistisch over de toekomst qua activiteiten en Corona. Ik snap het wel. Onze relatie ontstond in het najaar. We hebben hele plannen gemaakt voor fesitvals, uit eten, weekendjes weg (we hebben alweer een weekendje weg geannuleerd, maar deze keer niet meer vlucht herboeken. Deze was dus vorig jaar mei gepland en stond weer voor dit jaar mei gepland). Er is geen uitzicht op wanneer de Corona weg is of wanneer hij/wij leuke dingen kunnen doen. Voorheen sprak hij denk eens in de 3 weken af met zijn beste vrienden. We gingen regelmatig uit eten. De avonden lijken nu heel erg op elkaar. Hij weet dat het door de Corona-situatie komt, maar heeft de oplossing niet echt. Hij heeft zoiets van: ik kan wel gaan praten met iemand (de poh bedoelt ie), maar die kan niet ervoor zorgen dat de horeca weer open is. Ik snap hem wel.
Eerste week van thuisonderwijs heeft ie zelf gedaan en ging redelijk. Jongste zat veel op de Ipad. 2e en 3e week was ik er. Ik, maar ik bemoeide mij teveel ermee hebben we samen (en het forum
Compleet erdoor heen zoals suïcidaal niet. Maar wel prikkelbaar, somber en pessimistisch over de toekomst. Ik zei eerder dat ik een chagrijnige vent op de bank heb zitten, maar dat is echt niet 24/7. Ik denk dat zijn emmer vrij vol zit en weinig mogelijkheden om deze te legen. Combinatie dat hij niet goed dingen kan overzien, plannen, organiseren en plannen: voilà. Kind wat om zijn aandacht vraagt bij een taakje is hem teveel. Hij zei tegen mij dat ie niet veel geduld had toen hij het 2x uitgelegd had. Kind ging het wellicht ook echt niet snappen, maar dat kon ie even niet zelf bedenken op zo'n moment.
Juist in een tijd als deze leer je mensen echt kennen. Is zijn belastbaarheid alleen nu laag? of kan hij sowieso weinig hebben?
Het lijkt mij een man, op basis van wat je hier schrijft, die wel heel makkelijk een ander de verantwoording geeft. Die even gaat piepen ( en jij begrijpt het allemaal ) en kan gaan liggen na een overleg, het geduld niet heeft om zijn kind te helpen. En weet je? Hij kan dat allemaal want weet je? Jij geeft hem die ruimte.
Jij zorgt, jij regelt, jij doet, en hij? strekt lekker zijn benen en gaat even liggen, want jij regelt het wel.
Je draagt zelfs aan dat hij misschien bloed moet laten prikken ( mama ik ben niet zo lekker huil huil ) Kan hij zelf denken?
Vraagje, hoe lang was hij vrijgezel toen jullie elkaar leerde kennen?
Niet kan plannen, organiseren, overzien, nou wat heerlijk, ooit deed mama dat, toen ex en nu jij. De man is wel gek om het zelf te gaan doen.
zaterdag 30 januari 2021 om 08:52
Lovestar schreef: ↑29-01-2021 21:58Ik, maar ik bemoeide mij teveel ermee hebben we samen (en het forum
Ik pak dit stukje er even uit. Deze moeder wéét dat de vader van haar kinderen weinig moeite steekt in de zorg voor zijn kinderen en dat het welbevinden van de kinderen wat lager op de prioriteitenlijst staat dan zijn eigen welbevinden. Ze zal de tijd die de kinderen doorbrengen bij de vader incalculeren als verloren tijd: mooi meegenomen als ze per ongeluk wat doen daar, maar ze kan er niet op rekenen. Ik denk dat het best waarschijnlijk is dat de kinderen alle taken die ze móeten doen om geen achterstand op te lopen al bij haar hebben gedaan en ze overlaat wat minder noodzakelijk is.
En als je dat idee doortrekt, dat de moeder vooruit plant en steeds rekening moet houden met het feit dat de zorg bij de vader min of meer stil ligt, dan betekent dat ook dingen voor haar eigen leven. Ik neem aan dat ze een baan heeft; dat betekent een hoge werkdruk op maandag en dinsdag als ze de bulk aan noodzakelijk schoolwerk met haar baan combineert; wellicht een inhaalslag van extra werk op woensdag en donderdagochtend en vanaf de middag weer de combinatie met schoolwerk.
Zijn onvermogen of onwil om voor zijn kinderen te zorgen heeft effect op vier mensen: de kinderen natuurlijk, zijn ex en nu ook op jou, nu je zijn ijzers uit het vuur aan het halen bent. Jullie vieren dragen zijn last.
Maar goed, misschien heb ik het mis en heeft ze geen werk. Doet ze ook geen huiswerk met de kinderen, dat kan natuurlijk. Maar dan zou het des te kwalijker zijn dat je vriend ook niet voor zijn kinderen zorgt. Ik zou met bovenstaande in gedachten nog wel kritisch nadenken of je werkelijk wil suggereren dat je vriend zijn kinderen maar eerder naar hun moeder terug moet brengen. Hij doet al zo bedroevend weinig.
