Coronavirus COVID-19
alle pijlers
De persoonlijke impact...
zondag 19 juli 2020 om 16:20
...en de vraag of ik daar alleen in sta.
Voordat de coronacrisis uitbrak was ik volop bezig met het maken van plannen en het organiseren van bezigheden en ik keek er echt naar uit.
In de eerste instantie dat de quarantaineperiode aanbrak drong het nog niet zo tot me door, maar al snel begon ik het op m'n heupen te krijgen toen ik hoorde dat ik een drievoudige risicofactor heb en het vaccin nog zeker anderhalf jaar op zich zou laten wachten. De moed zakte me in de schoenen.
Alles waar ik mee bezig ben geweest is opgeschort tot weet ik veel wanneer en ik zit hier nagenoeg opgesloten in huis.
In de eerste instantie is er iemand geweest die boodschappen voor me deed, maar daar werd ik gillend gek van, dat zelfs dat ene uitje niet meer kon, dus dat heb ik be-eindigd en ben weer zelf boodschappen gaan doen en dat gaat tot nu toe goed.
Waar ik tegenaan loop is dat ik steeds onrustiger slaap en zelfs tot bewustzijn kom als ik mezelf op mijn tanden en kiezen hoor en voel knarsen, dus het zit diep, maar ik kan er niet precies mij vinger op leggen waar ik iets aan moet veranderen en vooral ook, hoe.
Zijn er meerderen die hier tegenaan lopen? Zo ja, hebben jullie er iets op gevonden om er ontspannen mee om te gaan? Zijn er bezigheden die rust brengen?
Voordat de coronacrisis uitbrak was ik volop bezig met het maken van plannen en het organiseren van bezigheden en ik keek er echt naar uit.
In de eerste instantie dat de quarantaineperiode aanbrak drong het nog niet zo tot me door, maar al snel begon ik het op m'n heupen te krijgen toen ik hoorde dat ik een drievoudige risicofactor heb en het vaccin nog zeker anderhalf jaar op zich zou laten wachten. De moed zakte me in de schoenen.
Alles waar ik mee bezig ben geweest is opgeschort tot weet ik veel wanneer en ik zit hier nagenoeg opgesloten in huis.
In de eerste instantie is er iemand geweest die boodschappen voor me deed, maar daar werd ik gillend gek van, dat zelfs dat ene uitje niet meer kon, dus dat heb ik be-eindigd en ben weer zelf boodschappen gaan doen en dat gaat tot nu toe goed.
Waar ik tegenaan loop is dat ik steeds onrustiger slaap en zelfs tot bewustzijn kom als ik mezelf op mijn tanden en kiezen hoor en voel knarsen, dus het zit diep, maar ik kan er niet precies mij vinger op leggen waar ik iets aan moet veranderen en vooral ook, hoe.
Zijn er meerderen die hier tegenaan lopen? Zo ja, hebben jullie er iets op gevonden om er ontspannen mee om te gaan? Zijn er bezigheden die rust brengen?
dinsdag 21 juli 2020 om 07:24
Het ging mij vooral om de opmerking "en toch vind ik het leven geen doffe ellende". Die vond ik nogal raar, gegeven de context.
Alsof je tegen iemand met een gebroken been zegt: ik sprong toch heel vaak van dat muurtje af en mijn been deed nooit pijn.
Helaas heb ik geen tips voor je anders dan hier al staan. Sterkte.
If you can't be good, be colourful (Pete Conrad)
dinsdag 21 juli 2020 om 17:24
Wat een nare verhalen hier, je zou maar iemand verkiezen in deze tijd.
Ik heb dankzij mijn kinderen genoeg te doen, maar ik ben normaal creatief en merk dat dat nu pas weer een beetje terugkomt.
Het gespannen slapen herken ik cateau, blijkbaar geeft ons lichaam ons iets aan. Ik begrijp alleen niet waarom anderen die noodzaak niet voelen. Zowel man als ik voelen in ons buik dat er iets bijzonders, donkers, aan de hand is.
Ik hoop ook voor iedereen hier dat het vaccin snel gevonden wordt. Maar ik vrees dat we nog een tweede golf krijgen.
Geen tips, veel sterkte.
Ik heb dankzij mijn kinderen genoeg te doen, maar ik ben normaal creatief en merk dat dat nu pas weer een beetje terugkomt.
Het gespannen slapen herken ik cateau, blijkbaar geeft ons lichaam ons iets aan. Ik begrijp alleen niet waarom anderen die noodzaak niet voelen. Zowel man als ik voelen in ons buik dat er iets bijzonders, donkers, aan de hand is.
Ik hoop ook voor iedereen hier dat het vaccin snel gevonden wordt. Maar ik vrees dat we nog een tweede golf krijgen.
Geen tips, veel sterkte.
dinsdag 21 juli 2020 om 18:48
Welke staat zitten jullie? Sinds jaar op die plek of pas sinds een jaar in de VS?EllaBowie schreef: ↑20-07-2020 21:13Wij zitten in hetzelfde schuitje, ook de VS. Gelukkig geen Arizona. We zijn een jaar geleden verhuisd dus hebben het niet echt naar ons zin hier. Zitten vast in een appartement en kennen vrijwel niemand. Ik ben ook zwanger dus vind het helemaal lastig dat we niet naar Nederland kunnen voor vakantie of familie hier naartoe kunnen komen (ook benauwend dat we niet terug mogen). Maar probeer het positief in te zien, het gaat in ieder geval goed met ons en familieSoms vind ik alles bij elkaar wel veel, Corona en de onrust politiek gezien.
TO, je staat er niet alleen in! Ik kan mij helemaal voorstellen dat als je ook nog een risico hebt deze periode heel lastig is. Een vriendin van mij kan helemaal het huis niet uit aangezien ze een imuunziekte heeft. We spelen regelmatig Kolonisten van Catan via de ipad met haar en haar kinderen (met zoom of FaceTime). Dan speel je tegen elkaar. Ze drinken met z’n allen wijn en het is altijd erg gezellig. Misschien is zo iets ook wat voor jou?
Oh ja wat lijkt me dat lastig, helemaal ook nog eens zwanger.
Ja ik vind het ook veel, weinig vertrouwen in hoe de VS corona aan pakt en dan idd de politieke onrust hier.
dinsdag 21 juli 2020 om 19:11
Wat bedoel je met donkers?Het-groepje schreef: ↑21-07-2020 17:24Wat een nare verhalen hier, je zou maar iemand verkiezen in deze tijd.
Ik heb dankzij mijn kinderen genoeg te doen, maar ik ben normaal creatief en merk dat dat nu pas weer een beetje terugkomt.
Het gespannen slapen herken ik cateau, blijkbaar geeft ons lichaam ons iets aan. Ik begrijp alleen niet waarom anderen die noodzaak niet voelen. Zowel man als ik voelen in ons buik dat er iets bijzonders, donkers, aan de hand is.
Ik hoop ook voor iedereen hier dat het vaccin snel gevonden wordt. Maar ik vrees dat we nog een tweede golf krijgen.
Geen tips, veel sterkte.
dinsdag 21 juli 2020 om 19:12
Dat gevoel ken ik.Het-groepje schreef: ↑21-07-2020 17:24Wat een nare verhalen hier, je zou maar iemand verkiezen in deze tijd.
Ik heb dankzij mijn kinderen genoeg te doen, maar ik ben normaal creatief en merk dat dat nu pas weer een beetje terugkomt.
Het gespannen slapen herken ik cateau, blijkbaar geeft ons lichaam ons iets aan. Ik begrijp alleen niet waarom anderen die noodzaak niet voelen. Zowel man als ik voelen in ons buik dat er iets bijzonders, donkers, aan de hand is.
Ik hoop ook voor iedereen hier dat het vaccin snel gevonden wordt. Maar ik vrees dat we nog een tweede golf krijgen.
Geen tips, veel sterkte.
dinsdag 21 juli 2020 om 19:51
sinds december
Dus we hebben weinig hier. Daarvoor woonden we op rijafstand van Nederland. Gelukkig gaat het niet zoals in Arizona, maar ik weet niet of het zo blijft. Hoe lang woon jij in de VS?
anoniem_397598 wijzigde dit bericht op 22-07-2020 15:57
Reden: Herkenbaar
Reden: Herkenbaar
3.73% gewijzigd
dinsdag 21 juli 2020 om 20:00
Sjansje en Koko, gecondoleerd. Wat een verdrietige verhalen.
Ik heb zelf geen last van het virus, wel van de maatregelen. Van de ene op de ander dag mijn inkomen als zzp’er kwijt. Hard gewerkt aan alternatieven bedenken die vervolgens ook niet doorgingen. Plannen bedenken over hoe dit op te lossen als er in de herfst een tweede golf komt. Schakelen, schakelen, schakelen. Bezorgd over vrienden in de risicogroep. Over familie die kind in instelling niet mocht bezoeken en vrienden die hun dementerende ouders zagen afglijden.
Dus ja, ik ben heel moe en ik slaap slecht. De eerste weken droomde ik ook heel heftig, dat is gelukkig over. Wat je aan dat slechte slapen kan doen: geen idee, ik heb alle ‘gewone’ dingen al geprobeerd.
Het gevoel dat alles waar je mee bezig was voor onbepaalde tijd is opgeschort, ken ik ook. Ik heb dat proberen op te lossen door haalbare doelen te stellen. Bijvoorbeeld: komende maanden vijf lange fietstochten maken, een ladenkast opruimen en kijken of ik iemand ergens mee kan helpen.
Wat mij opvrolijkt zijn de mensen die in deze tijd juist opbloeien. Die genieten van de relatieve rust in de stad of van het gedwongen thuisblijven. Ik sprak zelfs iemand in de zorg die beweerde “de tijd van haar leven” te hebben!
En ik geniet heel erg van een blauwe lucht zonder vliegtuigstrepen. (Hoewel ik gister iemand sprak die z’n baan bij KLM kwijtraakt, ik weet dat er ook een andere kant aan zit...)
Ik heb zelf geen last van het virus, wel van de maatregelen. Van de ene op de ander dag mijn inkomen als zzp’er kwijt. Hard gewerkt aan alternatieven bedenken die vervolgens ook niet doorgingen. Plannen bedenken over hoe dit op te lossen als er in de herfst een tweede golf komt. Schakelen, schakelen, schakelen. Bezorgd over vrienden in de risicogroep. Over familie die kind in instelling niet mocht bezoeken en vrienden die hun dementerende ouders zagen afglijden.
Dus ja, ik ben heel moe en ik slaap slecht. De eerste weken droomde ik ook heel heftig, dat is gelukkig over. Wat je aan dat slechte slapen kan doen: geen idee, ik heb alle ‘gewone’ dingen al geprobeerd.
Het gevoel dat alles waar je mee bezig was voor onbepaalde tijd is opgeschort, ken ik ook. Ik heb dat proberen op te lossen door haalbare doelen te stellen. Bijvoorbeeld: komende maanden vijf lange fietstochten maken, een ladenkast opruimen en kijken of ik iemand ergens mee kan helpen.
Wat mij opvrolijkt zijn de mensen die in deze tijd juist opbloeien. Die genieten van de relatieve rust in de stad of van het gedwongen thuisblijven. Ik sprak zelfs iemand in de zorg die beweerde “de tijd van haar leven” te hebben!
En ik geniet heel erg van een blauwe lucht zonder vliegtuigstrepen. (Hoewel ik gister iemand sprak die z’n baan bij KLM kwijtraakt, ik weet dat er ook een andere kant aan zit...)
dinsdag 21 juli 2020 om 22:40
Aah ok ja jemig wat een periode ook om ergens nieuw te zijn want nieuwe mensen leren kennen gaat niet zo momenteel.
Inmiddels 5 jaar in AZ en daarvoor 2 jaar in Pennsylvania.
Gelukkig heb ik hier een nederlandse beste vriendin gevonden dus dat helpt de heimwee behoorlijk
woensdag 22 juli 2020 om 09:54
Zo'n soort gevoel heb ik ook, maar dan meer alsof het een zomerdag is en er in de verte een enorme donderbui hangt waarvan je niet weet of hij nou echt gaat losbarsten, of dat het bij een flinke bui blijft. Intussen lopen mensen in het zonnetje alsof er niets aan de hand is.Het-groepje schreef: ↑21-07-2020 17:24Wat een nare verhalen hier, je zou maar iemand verkiezen in deze tijd.
Ik heb dankzij mijn kinderen genoeg te doen, maar ik ben normaal creatief en merk dat dat nu pas weer een beetje terugkomt.
Het gespannen slapen herken ik cateau, blijkbaar geeft ons lichaam ons iets aan. Ik begrijp alleen niet waarom anderen die noodzaak niet voelen. Zowel man als ik voelen in ons buik dat er iets bijzonders, donkers, aan de hand is.
Ik hoop ook voor iedereen hier dat het vaccin snel gevonden wordt. Maar ik vrees dat we nog een tweede golf krijgen.
Geen tips, veel sterkte.
woensdag 22 juli 2020 om 10:16
woensdag 22 juli 2020 om 17:14
Ja.
Het doet me goed.
woensdag 22 juli 2020 om 17:17
Dankjewel! Is fijn om te weten.
woensdag 22 juli 2020 om 17:35
Ja, het is heel goed te doen zo, beter dan 35 graden, wat mij betreft.Astromeria schreef: ↑22-07-2020 17:22Goed Cateautje! Het is vandaag ook heerlijk weer om buiten te zijn.
woensdag 22 juli 2020 om 17:45
Het is niet dat er oorlog is en elk moment een bom naar beneden kan vallen.Astromeria schreef: ↑22-07-2020 09:54Zo'n soort gevoel heb ik ook, maar dan meer alsof het een zomerdag is en er in de verte een enorme donderbui hangt waarvan je niet weet of hij nou echt gaat losbarsten, of dat het bij een flinke bui blijft. Intussen lopen mensen in het zonnetje alsof er niets aan de hand is.
woensdag 22 juli 2020 om 17:47
Er zijn meer slachtoffers gevallen tot nu toe door corona dan een gemiddelde bom ooit zou kunnen veroorzaken. Punt is, dit oorlogstuig, daar kan je bijna niet voor schuilen.Edelhertje schreef: ↑22-07-2020 17:45Het is niet dat er oorlog is en elk moment een bom naar beneden kan vallen.
woensdag 22 juli 2020 om 19:00
Ik heb liever kans op Corona dan kans op een bom in mijn achtertuin. Een bom is 100 procent dodelijk. Corona 1-2 procent.
woensdag 22 juli 2020 om 19:02
Ja, dat snap ik. Een jaar is wel erg lang. Hoe kan dat dan? Je kunt nu toch weer naar Nederland?
woensdag 22 juli 2020 om 19:03
Ja, dat snap ik. Een jaar is wel erg lang. Hoe kan dat dan? Je kunt nu toch weer naar Nederland?
woensdag 22 juli 2020 om 20:46
Het is wel zo, dat mijn hele sector aan het instorten is en dat komt niet zomaar weer goed.Edelhertje schreef: ↑22-07-2020 17:45Het is niet dat er oorlog is en elk moment een bom naar beneden kan vallen.
woensdag 22 juli 2020 om 20:52
Ja dat kan, maar ik vind het een risico. Stel dat ik in het vliegtuig wat oploop en dat op hen overbreng. Mijn vader (risicogroep) zou het niet overleven. Of dat ik in NL vast kom te zitten.
We hebben in goed overleg besloten het uit te stellen. Niet leuk maar het is even niet anders.
