Coronavirus COVID-19
alle pijlers
De persoonlijke impact...
zondag 19 juli 2020 om 16:20
...en de vraag of ik daar alleen in sta.
Voordat de coronacrisis uitbrak was ik volop bezig met het maken van plannen en het organiseren van bezigheden en ik keek er echt naar uit.
In de eerste instantie dat de quarantaineperiode aanbrak drong het nog niet zo tot me door, maar al snel begon ik het op m'n heupen te krijgen toen ik hoorde dat ik een drievoudige risicofactor heb en het vaccin nog zeker anderhalf jaar op zich zou laten wachten. De moed zakte me in de schoenen.
Alles waar ik mee bezig ben geweest is opgeschort tot weet ik veel wanneer en ik zit hier nagenoeg opgesloten in huis.
In de eerste instantie is er iemand geweest die boodschappen voor me deed, maar daar werd ik gillend gek van, dat zelfs dat ene uitje niet meer kon, dus dat heb ik be-eindigd en ben weer zelf boodschappen gaan doen en dat gaat tot nu toe goed.
Waar ik tegenaan loop is dat ik steeds onrustiger slaap en zelfs tot bewustzijn kom als ik mezelf op mijn tanden en kiezen hoor en voel knarsen, dus het zit diep, maar ik kan er niet precies mij vinger op leggen waar ik iets aan moet veranderen en vooral ook, hoe.
Zijn er meerderen die hier tegenaan lopen? Zo ja, hebben jullie er iets op gevonden om er ontspannen mee om te gaan? Zijn er bezigheden die rust brengen?
Voordat de coronacrisis uitbrak was ik volop bezig met het maken van plannen en het organiseren van bezigheden en ik keek er echt naar uit.
In de eerste instantie dat de quarantaineperiode aanbrak drong het nog niet zo tot me door, maar al snel begon ik het op m'n heupen te krijgen toen ik hoorde dat ik een drievoudige risicofactor heb en het vaccin nog zeker anderhalf jaar op zich zou laten wachten. De moed zakte me in de schoenen.
Alles waar ik mee bezig ben geweest is opgeschort tot weet ik veel wanneer en ik zit hier nagenoeg opgesloten in huis.
In de eerste instantie is er iemand geweest die boodschappen voor me deed, maar daar werd ik gillend gek van, dat zelfs dat ene uitje niet meer kon, dus dat heb ik be-eindigd en ben weer zelf boodschappen gaan doen en dat gaat tot nu toe goed.
Waar ik tegenaan loop is dat ik steeds onrustiger slaap en zelfs tot bewustzijn kom als ik mezelf op mijn tanden en kiezen hoor en voel knarsen, dus het zit diep, maar ik kan er niet precies mij vinger op leggen waar ik iets aan moet veranderen en vooral ook, hoe.
Zijn er meerderen die hier tegenaan lopen? Zo ja, hebben jullie er iets op gevonden om er ontspannen mee om te gaan? Zijn er bezigheden die rust brengen?
maandag 20 juli 2020 om 13:57
Ik had zelf een nogal heftige periode achter de rug, waarbij ik een paar jaar lang van het één in het ander terecht kwam. Net toen alles een beetje begon te normaliseren, kwam corona.
Ik behoor zelf niet tot een risicogroep, maar heb wel de mantelzorg voor mijn bejaarde ouders dus in die zin ben ik erg voorzichtig. Ik moet zeggen dat ik het in het begin niet eens zo erg vond; de rust was welkom zeg maar en gedwongen niets kunnen hielp daaraan mee. Ik zat ook niet echt opgesloten in huis. Ik heb een hond waarmee ik uiteraard veel buiten kom, en dat kon ook goed omdat het hier in het park echt veel rustiger was dan normaal. Maar op een gegeven moment begon het toch wel te kriebelen en begon ik het behoorlijk langdradig te vinden. Gelukkig komt alles nu weer een beetje op gang, maar ik merk wel dat ik moeite heb om zelf mijn draai te vinden.
Mijn dochter en haar vriend werken beide in branches die weinig of niet door de crisis geraakt zijn, dus dat is fijn. Zoon werkt in de evenementensector en was van de één op de andere dag zijn werk kwijt. Gelukkig heeft hij vrij snel tijdelijk ander werk gevonden, en inmiddels heeft hij gehoord dat hij daar nog minstens enkele maanden vooruit kan, dus dat is ook een opluchting. Ik kan me heel goed voorstellen dat het een grote zorg is als je kinderen vastlopen op zo'n jonge leeftijd.
@cateautje: ik doe zelf yoga via youtube. Als dat je iets lijkt zou je eens kunnen kijken bij yogaplaza. Dat zijn fijne oefeningen op ieder niveau, en het wordt rustig en goed uitgelegd.
Verder wil ik iedereen sterkte wensen die het nodig heeft in deze moeilijke tijd
Ik behoor zelf niet tot een risicogroep, maar heb wel de mantelzorg voor mijn bejaarde ouders dus in die zin ben ik erg voorzichtig. Ik moet zeggen dat ik het in het begin niet eens zo erg vond; de rust was welkom zeg maar en gedwongen niets kunnen hielp daaraan mee. Ik zat ook niet echt opgesloten in huis. Ik heb een hond waarmee ik uiteraard veel buiten kom, en dat kon ook goed omdat het hier in het park echt veel rustiger was dan normaal. Maar op een gegeven moment begon het toch wel te kriebelen en begon ik het behoorlijk langdradig te vinden. Gelukkig komt alles nu weer een beetje op gang, maar ik merk wel dat ik moeite heb om zelf mijn draai te vinden.
Mijn dochter en haar vriend werken beide in branches die weinig of niet door de crisis geraakt zijn, dus dat is fijn. Zoon werkt in de evenementensector en was van de één op de andere dag zijn werk kwijt. Gelukkig heeft hij vrij snel tijdelijk ander werk gevonden, en inmiddels heeft hij gehoord dat hij daar nog minstens enkele maanden vooruit kan, dus dat is ook een opluchting. Ik kan me heel goed voorstellen dat het een grote zorg is als je kinderen vastlopen op zo'n jonge leeftijd.
@cateautje: ik doe zelf yoga via youtube. Als dat je iets lijkt zou je eens kunnen kijken bij yogaplaza. Dat zijn fijne oefeningen op ieder niveau, en het wordt rustig en goed uitgelegd.
Verder wil ik iedereen sterkte wensen die het nodig heeft in deze moeilijke tijd
maandag 20 juli 2020 om 14:13
Fijn dat het goed gekomen is met je zoon.
Je schrijft langdradig Astromeria en dat is precies waar ik tegenop zie tot dat vaccin er is. De dagen zijn leeg te noemen. Ik hou een journaal bij en mijn verhalen over de dagen worden steeds korter.
Ben wel veel in mijn huisje bezig, de puntjes op de i aan het zetten, het allemaal nog leuker maken, maar ja, dat is ook geen dagelijkse dagtaak.
Ik ben al talloze malen begonnen aan yoga op you tube, maar kan het in mijn eentje niet opbrengen. Ik vind het prettig om alleen te wonen en normaal gesproken kom ik ook altijd tijd tekort en heb het prima naar mijn zin, maar sommige zaken wil ik delen, samen doen en dat is maar goed ook, anders word ik straks zo'n wereldvreemd kattenvrouwtje.
Je schrijft langdradig Astromeria en dat is precies waar ik tegenop zie tot dat vaccin er is. De dagen zijn leeg te noemen. Ik hou een journaal bij en mijn verhalen over de dagen worden steeds korter.
Ben wel veel in mijn huisje bezig, de puntjes op de i aan het zetten, het allemaal nog leuker maken, maar ja, dat is ook geen dagelijkse dagtaak.
Ik ben al talloze malen begonnen aan yoga op you tube, maar kan het in mijn eentje niet opbrengen. Ik vind het prettig om alleen te wonen en normaal gesproken kom ik ook altijd tijd tekort en heb het prima naar mijn zin, maar sommige zaken wil ik delen, samen doen en dat is maar goed ook, anders word ik straks zo'n wereldvreemd kattenvrouwtje.
maandag 20 juli 2020 om 15:00
Ik merk dat ook in contact met vriendinnen: ik heb er een paar die wel in een risicogroep zitten en dus weinig kanten op kunnen. In het begin belden en appten we veel, maar nu is het meer; ik heb eigenlijk weinig te vertellen...Cateautje schreef: ↑20-07-2020 14:13Fijn dat het goed gekomen is met je zoon.
Je schrijft langdradig Astromeria en dat is precies waar ik tegenop zie tot dat vaccin er is. De dagen zijn leeg te noemen. Ik hou een journaal bij en mijn verhalen over de dagen worden steeds korter.
Ben wel veel in mijn huisje bezig, de puntjes op de i aan het zetten, het allemaal nog leuker maken, maar ja, dat is ook geen dagelijkse dagtaak.
Ik ben al talloze malen begonnen aan yoga op you tube, maar kan het in mijn eentje niet opbrengen. Ik vind het prettig om alleen te wonen en normaal gesproken kom ik ook altijd tijd tekort en heb het prima naar mijn zin, maar sommige zaken wil ik delen, samen doen en dat is maar goed ook, anders word ik straks zo'n wereldvreemd kattenvrouwtje.
Ik ben zelf ook in huis aan de slag gegaan, geeft wel een goed gevoel maar inderdaad ook daar zitten grenzen aan.
Wat yoga betreft, moet ik mezelf er ook wel toe zetten hoor. Maar het geeft me altijd wel een goed gevoel. Ik wil zelf ook graag naar yogales gaan (ik heb dat jaren geleden ook gedaan). Nu hou ik mezelf voor dat ik alvast oefen
Hopelijk komen er snel betere tijden, in ieder geval wordt er aan alle kanten hard gewerkt aan een vaccin, dus misschien is dat het lichtje aan het einde van de tunnel
maandag 20 juli 2020 om 16:30
Ik snap het we cateautje. Je had je voorgenomen om juist vanalles aan en op te pakken en in ruil daarvoor is de situatie vrij onzeker. Geen stip op de horizon.
Bij mij is het niet een mega drama, meer een teleurstelling waar ik toch soms wel verdrietig van kan worden. Ik ben zwanger en het loopt volledig anders dan ik van te voren had gehoopt. Ik had ook voornemens en plannen en ze pakken anders uit. Ik wilde vanalles ondernemen en veel delen (itt bij de eerste daar was ik juist veel met man aan het cocoonen). Ik had leuke plannen. Ik ben overal alleen geweest (echo’s, afspraken enz), alles wat ik wilde doen was gecanceld, (op de buren en de opvang na) heeft niemand überhaupt in het echt gezien dat ik zwanger ben. Straks is er opeens een kindje bij. Ik had een beeld bij een tweede zwangerschap en hoe het gaat is ongeveer het tegenovergestelde. Een solistische bedoeling. Ik had echt niet constant met mensen over mijn groeiende buik of roze wolk willen praten. Alleen nu valt het helemaal weg doordat ik ook nauwelijks mensen zie.
De maatregelen zijn wat versoepeld, door het werk van man kunnen wij als gezin nog niet uit de quarantaine. Ik werk vanuit huis en verder leven wij nog hetzelfde als voor 1 juni. Ik ga zelf bijna met verlof en tot die tijd moet ik vanuit huis werken. De situatie op werk man veranderd wel binnenkort. Dus dan kunnen we wel weer langs bij familie ed. En ook eindelijk dat terrasje
Gezondheid is het belangrijkste. En uiteindelijk gaat het om het kindje en niet alleen om die 9 maanden ervoor. Kan er wel van balen af en toe. Ik hoop dat er snel een vaccin of oplossing komt voor degene die hier nog wel langer in zitten.
Bij mij is het niet een mega drama, meer een teleurstelling waar ik toch soms wel verdrietig van kan worden. Ik ben zwanger en het loopt volledig anders dan ik van te voren had gehoopt. Ik had ook voornemens en plannen en ze pakken anders uit. Ik wilde vanalles ondernemen en veel delen (itt bij de eerste daar was ik juist veel met man aan het cocoonen). Ik had leuke plannen. Ik ben overal alleen geweest (echo’s, afspraken enz), alles wat ik wilde doen was gecanceld, (op de buren en de opvang na) heeft niemand überhaupt in het echt gezien dat ik zwanger ben. Straks is er opeens een kindje bij. Ik had een beeld bij een tweede zwangerschap en hoe het gaat is ongeveer het tegenovergestelde. Een solistische bedoeling. Ik had echt niet constant met mensen over mijn groeiende buik of roze wolk willen praten. Alleen nu valt het helemaal weg doordat ik ook nauwelijks mensen zie.
De maatregelen zijn wat versoepeld, door het werk van man kunnen wij als gezin nog niet uit de quarantaine. Ik werk vanuit huis en verder leven wij nog hetzelfde als voor 1 juni. Ik ga zelf bijna met verlof en tot die tijd moet ik vanuit huis werken. De situatie op werk man veranderd wel binnenkort. Dus dan kunnen we wel weer langs bij familie ed. En ook eindelijk dat terrasje
Gezondheid is het belangrijkste. En uiteindelijk gaat het om het kindje en niet alleen om die 9 maanden ervoor. Kan er wel van balen af en toe. Ik hoop dat er snel een vaccin of oplossing komt voor degene die hier nog wel langer in zitten.
maandag 20 juli 2020 om 16:45
Ik begrijp jullie. Hier ook psychische problematiek (hou het bewust een beetje in het midden hoe of wat) en leek echt net een ietsje beter te gaan en toen kwam corona. Voor mij is de klap echt intens geweest en nog steeds wel. En het heeft op heel veel vlakken verstrekkende gevolgen. Die ook onomkeerbaar zijn.
Met mijn kinderen gaat het ook helemaal niet zo lekker en mensen hebben nogal de neiging om dat heel gauw te onderschatten en wegens privacy kan ik daar hier helaas niet te veel over uitweiden. Maar ik begrijp het gewoon zo goed allemaal. We hebben hoop nodig, licht aan het einde van de tunnel. Het is nu allemaal zo uitzichtloos en we weten nog zo weinig.
Het zou mij al helpen als ik zou weten: nog anderhalf jaar: houd vol! Maar nu weten we niks. En het kan nog maanden duren maar ook nog jaren. Ik kan het krijgen en er aan dood gaan. Of niet. En ik snap wel dat ik mezelf ook morgen te pletter kan rijden maar het heeft alles met controle te maken. En je kan jezelf maar tot zoverre beschermen maar in dit geval zijn we zo afhankelijk van onze omgeving. We kunnen het niet alleen.
En ik geef toe: ik ben best bang om het virus te krijgen. Ik heb 2 auto-immuunziektes die op de lijst staan waardoor ik een flinke risico groep ben. Plus ik heb kinderen met chronische ziektes en ik werk in het ziekenhuis. Dus ik ben echt volcontinu op mijn hoede. En dat vreet energie.
Houd vol allemaal. Houd vol <3
Met mijn kinderen gaat het ook helemaal niet zo lekker en mensen hebben nogal de neiging om dat heel gauw te onderschatten en wegens privacy kan ik daar hier helaas niet te veel over uitweiden. Maar ik begrijp het gewoon zo goed allemaal. We hebben hoop nodig, licht aan het einde van de tunnel. Het is nu allemaal zo uitzichtloos en we weten nog zo weinig.
Het zou mij al helpen als ik zou weten: nog anderhalf jaar: houd vol! Maar nu weten we niks. En het kan nog maanden duren maar ook nog jaren. Ik kan het krijgen en er aan dood gaan. Of niet. En ik snap wel dat ik mezelf ook morgen te pletter kan rijden maar het heeft alles met controle te maken. En je kan jezelf maar tot zoverre beschermen maar in dit geval zijn we zo afhankelijk van onze omgeving. We kunnen het niet alleen.
En ik geef toe: ik ben best bang om het virus te krijgen. Ik heb 2 auto-immuunziektes die op de lijst staan waardoor ik een flinke risico groep ben. Plus ik heb kinderen met chronische ziektes en ik werk in het ziekenhuis. Dus ik ben echt volcontinu op mijn hoede. En dat vreet energie.
Houd vol allemaal. Houd vol <3
maandag 20 juli 2020 om 16:53
Het is continu incasseren. Afscheid nemen van wensen, hoop, verwachtingen. Alles waar je naar uit keek is voor onbepaalde tijd on-hold gezet en niemand heeft nog echt antwoorden. We zitten thuis. We wachten. En we zitten nog meer thuis. Hopende dat we niet ziek worden. Alle dagen lopen zo een beetje in elkaar over en soms heb je geen zin of puf meer om uberhaupt je aan te kleden of je huis op te ruimen want: who cares?sjansje schreef: ↑20-07-2020 12:12Ik merk dat ik moe ben, ik slaap slecht en droom veel.
Met grootse plannen begonnen aan dit jaar; stedentrips, concerten, festivals en een fijne vakantie in het verschiet.
En toen overleed in januari een lief familielid. Nog voor de lockdown werd mijn vader ziek en moest worden opgenomen op de ic. De lockdown kwam, en we mochten niet meer op bezoek. Ondertussen kon mijn dochter niet meer naar speciaal onderwijs en stage op een dagbesteding. Zelf moesten we 2 weken in quarantaine. Mijn vader stierf na 4 weken ziekenhuis. Nu midden in de afwikkeling van de erfenis samen met mijn stiefmoeder.
En daarbij zijn we nu met mijn familie bij toerbeurt aan het waken bij mijn oma.
En het jaar is pas half om...Ben er wel klaar mee.
Dus Cateautje, ik snap je!
Hier ook een kennis overleden (aan corona) en meerdere zieken. Ook op mijn werk. Ik heb het echt letterlijk van dichtbij meegemaakt en ik weet wat voor een sloper dit virus is. Ik ben enorm nederig aan dit virus en ik erken in hem ook keihard mijn meerdere. Ik vind van mezelf dat ik dus voorzichtiger dan voorzichtig moet zijn. Maar de praktijk is afschuwelijk om vol te houden in een land waarin voor de meesten corona een abstract gegeven is en jouw angst als waanzin en angsthazerij wordt afgedaan. Jij bent in deze pandemie met je handgel het aluhoedje en jouw voorzichtigheid is blijkbaar reden om van alles van je te vinden. De eenzaamheid maakt je helemaal gek. Je lontje is kort en het licht dooft langzaam. En zoveel onbegrip. Het is een gestreden strijd lijkt het soms wel.
Als je koffiekopje al sneller halfleeg is dan halfvol dan kan zoiets als corona je er echt helemaal onder krijgen. En je voelt je in deze samenleving dan enorm ongezien en ongehoord. Dat is misschien dan nog wel het ergste..
Liefs en knuffel voor jou.
maandag 20 juli 2020 om 17:14
maandag 20 juli 2020 om 17:37
Ja wat fijn nieuws is dit .Cateautje schreef: ↑20-07-2020 17:14Er is een vaccin gemaakt in Oxford en dat geeft bij 1000 mensen heel goede resultaten, hoor ik net op het nieuws. Nederland heeft met een paar andere landen een contract voor dit vaccin getekend voor 300 miljoen vaccins, dus lieve dames, het komt eraan, wanneer staat nog open, maar er is uitzicht.
maandag 20 juli 2020 om 17:51
Maar dat kán dan ook gewoon. Zelfs in de totale lockdown mocht en kon dat. Gewoon ff een rondje. De wereld in als in kilometers uit je buurt nee, dat mocht niet en moet je nu ook nog mee uitkijken. Maar de deur niet uit heeft nooit gehoeven hier in Nederland.
maandag 20 juli 2020 om 17:52
Ik denk eerder dat ik je een spiegel voor houd en dat het beeld je niet aanstaat.
Je bent excuses en redenen aan het verzinnen om niet te hoeven lijkt het. Wat je allemaal opnoemt kan namelijk gewoon.
maandag 20 juli 2020 om 17:56
Rare post. Blokje om, op een bankje gaan zitten in park of aan water (als er niemand zit) dat kan allemaal best.blauwebessensap schreef: ↑19-07-2020 19:00Ja en als je dan gaat of toch iets gaat doen toeptoeteren diezelfde mensen als je ze op de regels aanspreekt omdat je een risico groep bent zat jíj maar had moeten binnen blijven en dat je zélf de keuze hebt gemaakt om mensen te zien/ naar toe te gaan en dat je dús niet moet zeuren.
Ja hoor. Koekoek.
We doen het sámen!
Sa-men.
Dus jij en ik. En ik en jij.
Wij.
Voor jezelf en voor die ander.
Ik heb wél bezwaar tegen het "ik wil dus ik ga" syndroom wat een aantal schijnen te hebben. Ze noemen het een intelligente lockdown maar ja om het te snappen moet je blijkbaar idd wat intelligentie bezitten.
Niet naar plekken waar iedereen naar toe zou willen, niet te ver uit je buurt. Maar blokje om, een stuk bos waarvan je weet dat het altijd rustig is etc dat kan best.
Snap je het nu?
maandag 20 juli 2020 om 18:01
Als je nu niet in één huis kan zitten dan had die relatie wel uit gegaan na pensioen. Bedrijven failliet. Eigenlijk zijn er maar weinig die failliet hadden hóéven gaan.Andersom schreef: ↑19-07-2020 20:23Dus we mogen niet boos over verdrietig zijn van alles dat naar de kloten gaat? Bedrijven die failliet gaan, mensen die hun baan kwijt raken, relaties die er zwaar onder te lijden hebben, mensen die het geestelijk heel zwaar hebben.
Alles lost zich vanzelf op als we kijken naar wat er wel kan? Geloof je het zelf?
Maar ja blijven hangen in gewoontes hè. Neem de bloemen. Doordraaien, zonde, geen inkomen etc. Het vervoer hebben ze al. Breng ze dan ipv naar de veiling naar markten, bloemenwinkels etc. Omdenken is niet iedere ondernemer zijn sterkste kant.
maandag 20 juli 2020 om 18:03
Wat bedoel je met open mind? Want die toon je niet. Dit kan niet, dat kan niet.. En dat terwijl er heel veel gewoon wél kan. Jouw mind is zo gesloten als het maar kan lijkt het.
maandag 20 juli 2020 om 18:05
Ik zit nu 19 jaar in de shit. (djeez wat lang eigenlijk al) Als ik zo zou denken als jij (en ja ik glij die kant wel op hoor, te vaak zelfs) dan had ik er een eind aan gemaakt. Je moet jezelf een schop onder de hol verkopen. DOE gewoon iets, al is het maar een blokje om.
Maak het gezellig, praat met je buren (met afstand) ook al heb je geen zin.
Máák dat rondje op de snor en stel dat niet steeds uit.
maandag 20 juli 2020 om 18:06
Waar schrijf ik dat iets niet kan? Of is het zo dat jij dat graag zo vertaald zodat je lekker slim tegen mij kan doen?strings-attached schreef: ↑20-07-2020 18:03Wat bedoel je met open mind? Want die toon je niet. Dit kan niet, dat kan niet.. En dat terwijl er heel veel gewoon wél kan. Jouw mind is zo gesloten als het maar kan lijkt het.
anoniem_64c64bf305ae7 wijzigde dit bericht op 20-07-2020 18:06
0.40% gewijzigd
maandag 20 juli 2020 om 18:09
Ik merk genoeg, maar leef er om heen. Wel jammer dat bepaalde evenementen niet doorgaan of heel anders zijn nu.Lady*Voldemort schreef: ↑19-07-2020 20:58Het heeft zo weinig nut, al die boosheid en verdriet. Vind ik dan.
Maar ik heb gemakkelijk praten natuurlijk, het enige wat ik ervan heb gemerkt is dat mijn Doe Maar concert niet doorgaat in oktober, Hoewel dat soort beuzelarijen voor sommigen ook al aanleiding zijn tot woede en dat snap ik dan ook weer niet zo.
Ik ga graag naar fantasy evenementen. Maar ja, meer tijd om mijn kostuum af te maken
maandag 20 juli 2020 om 18:09
Dit is te zielig voor woorden.strings-attached schreef: ↑20-07-2020 18:07Ik denk een soort bevestiging dat ze de deur echt niet uit hoeft, dat het allemaal de schuld van buitenaf is en dat ze er zelf idd niets voor hoeft te doen?
Echt over en uit nu.
maandag 20 juli 2020 om 18:11
strings-attached schreef: ↑20-07-2020 18:01Als je nu niet in één huis kan zitten dan had die relatie wel uit gegaan na pensioen. Bedrijven failliet. Eigenlijk zijn er maar weinig die failliet hadden hóéven gaan.
Maar ja blijven hangen in gewoontes hè. Neem de bloemen. Doordraaien, zonde, geen inkomen etc. Het vervoer hebben ze al. Breng ze dan ipv naar de veiling naar markten, bloemenwinkels etc. Omdenken is niet iedere ondernemer zijn sterkste kant.
Tuurlijk joh, de horeca moest dicht. Kon de ondernemer niks aan doen. Niet alle horeca ligt daar waar afhalen of thuisbezorgen een goed optie is. En dan nog hadden ze vaak te veel personeel in dienst voor de beperkte diensten die geleverd werden.
Kappers konden ook weinig creatieve oplossingen bedenken om toch nog iets te verdienen. Maar dat lag geheel aan henzelf, dat snapt iedereen.
maandag 20 juli 2020 om 18:11
Nee hoor rouw lekker een eind weg. Maar het stilleggen van je leven aan iets van buitenaf de schuld geven is onzin natuurlijk. Rouw en ga verder.Andersom schreef: ↑19-07-2020 21:04Het lost nog niet iets op, maar is misschien een stukje van de verwerking.
Als mensen een dierbare verliezen moet er ruimte zijn voor rouwen. En zo nog meer dingen hoor. Toen ik ooit mijn baan verloor mocht/moest ik ook ruimte geven aan het verdriet daarover. Maar als je beginnende carrière door zo'n virus om zeep wordt geholpen moet je zonder iets van 'rouw' vrolijk opnieuw beginnen, want je bent nog jong enzo.....
maandag 20 juli 2020 om 18:14
Jaja, het is JOUW topic en we mogen het alleen over JOU hebben dus.
Laat het maar duidelijk zijn.
maandag 20 juli 2020 om 18:17
strings-attached schreef: ↑20-07-2020 18:09Ik merk genoeg, maar leef er om heen. Wel jammer dat bepaalde evenementen niet doorgaan of heel anders zijn nu.
Ik ga graag naar fantasy evenementen. Maar ja, meer tijd om mijn kostuum af te maken
Dan merk je misschien niet alles, want je kunt niet om alles heen leven. Ik probeer om veel heen te leven en dat lukte best aardig tot nu toe.
