Coronavirus COVID-19
alle pijlers
De persoonlijke impact...
zondag 19 juli 2020 om 16:20
...en de vraag of ik daar alleen in sta.
Voordat de coronacrisis uitbrak was ik volop bezig met het maken van plannen en het organiseren van bezigheden en ik keek er echt naar uit.
In de eerste instantie dat de quarantaineperiode aanbrak drong het nog niet zo tot me door, maar al snel begon ik het op m'n heupen te krijgen toen ik hoorde dat ik een drievoudige risicofactor heb en het vaccin nog zeker anderhalf jaar op zich zou laten wachten. De moed zakte me in de schoenen.
Alles waar ik mee bezig ben geweest is opgeschort tot weet ik veel wanneer en ik zit hier nagenoeg opgesloten in huis.
In de eerste instantie is er iemand geweest die boodschappen voor me deed, maar daar werd ik gillend gek van, dat zelfs dat ene uitje niet meer kon, dus dat heb ik be-eindigd en ben weer zelf boodschappen gaan doen en dat gaat tot nu toe goed.
Waar ik tegenaan loop is dat ik steeds onrustiger slaap en zelfs tot bewustzijn kom als ik mezelf op mijn tanden en kiezen hoor en voel knarsen, dus het zit diep, maar ik kan er niet precies mij vinger op leggen waar ik iets aan moet veranderen en vooral ook, hoe.
Zijn er meerderen die hier tegenaan lopen? Zo ja, hebben jullie er iets op gevonden om er ontspannen mee om te gaan? Zijn er bezigheden die rust brengen?
Voordat de coronacrisis uitbrak was ik volop bezig met het maken van plannen en het organiseren van bezigheden en ik keek er echt naar uit.
In de eerste instantie dat de quarantaineperiode aanbrak drong het nog niet zo tot me door, maar al snel begon ik het op m'n heupen te krijgen toen ik hoorde dat ik een drievoudige risicofactor heb en het vaccin nog zeker anderhalf jaar op zich zou laten wachten. De moed zakte me in de schoenen.
Alles waar ik mee bezig ben geweest is opgeschort tot weet ik veel wanneer en ik zit hier nagenoeg opgesloten in huis.
In de eerste instantie is er iemand geweest die boodschappen voor me deed, maar daar werd ik gillend gek van, dat zelfs dat ene uitje niet meer kon, dus dat heb ik be-eindigd en ben weer zelf boodschappen gaan doen en dat gaat tot nu toe goed.
Waar ik tegenaan loop is dat ik steeds onrustiger slaap en zelfs tot bewustzijn kom als ik mezelf op mijn tanden en kiezen hoor en voel knarsen, dus het zit diep, maar ik kan er niet precies mij vinger op leggen waar ik iets aan moet veranderen en vooral ook, hoe.
Zijn er meerderen die hier tegenaan lopen? Zo ja, hebben jullie er iets op gevonden om er ontspannen mee om te gaan? Zijn er bezigheden die rust brengen?
zondag 19 juli 2020 om 21:52
Als je het topic had gelezen dan had je dat geweten.Kroonprinses schreef: ↑19-07-2020 21:50Dat is balen voor je dat je al vijf jaar in die tunnel zit. Meen ik echt.
Dan zit ik er naast en neem mijn woorden terug. Ik gun je dat er snel een einde aan komt en aan sommige van je reacties te lezen ga je dingen ondernemen en vaker buiten vertoeven, good for you!
maandag 20 juli 2020 om 10:13
Ik heb niet het hele topic gelezen, maar reagerend op je openingspost: ik ervaar dit jaar tot op heden op de meeste vlakken als een bittere teleurstelling. Dat klinkt vreselijk deprimerend, maar ik ben eind vorig jaar 30 geworden en heb een paar pittige jaren achter de rug. Ik had me voorgenomen dit jaar nou eens echt goed te gaan genieten van het leven en leuke dingen te gaan doen - dit is dus natuurlijk totaal in de soep gelopen. Ik heb bijna 4 maanden thuis gewerkt, waar ik een praktisch beroep heb en dus haast niks te doen had. Daardoor zat ik in een eindeloze spiraal van me schuldig voelen en me stierlijk vervelen. Ik ben een extravert, sociaal mens en heb de afgelopen periode als een deprimerende grijze brei van weken die allemaal op elkaar leken beschouwd. Ik snap er dan ook niks van dat het alweer bijna augustus is. Ik voel me een hond die al weken achter elkaar in z'n bench heeft moeten blijven, en nu ECHT HEEL GRAAG weer naar buiten wil om een rondje door het park te rennen.
Maar! In weze heb ik niks te klagen. Ik ben mijn baan niet kwijtgeraakt, heb geen vakantieuren in hoeven leveren en heb 100% doorbetaald gekregen. Ik heb geen kleine kinderen en niemand in mijn directe omgeving is ziek geworden door corona. Desalniettemin vond (vind) ik het een heftige tijd.
Maar! In weze heb ik niks te klagen. Ik ben mijn baan niet kwijtgeraakt, heb geen vakantieuren in hoeven leveren en heb 100% doorbetaald gekregen. Ik heb geen kleine kinderen en niemand in mijn directe omgeving is ziek geworden door corona. Desalniettemin vond (vind) ik het een heftige tijd.
maandag 20 juli 2020 om 10:49
Of jij moet beter lezen. Ik kon er goed uithalen dat Andersom de kansen bij dit bedrijf bedoelde.
Dus dat jij dat er niet uithaalt kan ook betekenen dat jij beter moet lezen.
maandag 20 juli 2020 om 10:59
maandag 20 juli 2020 om 11:18
maandag 20 juli 2020 om 11:20
Zoveel mogelijk de natuur in, het bos, de weilanden, het strand.
Buiten, buiten en nog eens buiten.
Geen media voor het slapen gaan, telefoon op vliegtuigstand.
Rustige muziek, goed op je ademhaling letten en als je de rust in lijf voelt richting bed.
Klinkt een beetje als een pre burn out verschijnselen
Zorg alsjeblieft goed voor jezelf en blijf vooral praten over je gevoel, de emoties.
Buiten, buiten en nog eens buiten.
Geen media voor het slapen gaan, telefoon op vliegtuigstand.
Rustige muziek, goed op je ademhaling letten en als je de rust in lijf voelt richting bed.
Klinkt een beetje als een pre burn out verschijnselen
Zorg alsjeblieft goed voor jezelf en blijf vooral praten over je gevoel, de emoties.
maandag 20 juli 2020 om 11:30
maandag 20 juli 2020 om 11:39
Ik heb geen angsten Roos, maar dat nodigt me tegelijkertijd niet uit tot het ondernemen van dwaasheden.
maandag 20 juli 2020 om 11:41
Mijn OP was heel duidelijk. Ik nodigde mensen uit om over de impact van de coronaquarantaine te praten en dat kwam jij niet doen.Kroonprinses schreef: ↑20-07-2020 11:30Sorry, ben niet zo perfect en maak fouten. Lees soms verkeerd en soms te voorbarig met conclusies trekken. Desalniettemin wens ik je sterkte de komende tijd en iedereen die een rot tijd doormaakt nu.
maandag 20 juli 2020 om 11:49
Je schrijft ook dat de onrust diep zit en je je vinger er niet op kunt leggen. En of er anderen zijn die tegen hetzelfde aanlopen en hoe zij daarmee omgaan. Ik las dat als uitnodiging om inzichten te delen. Je blijft een boze indruk geven alsof je je ergert aan mensen die je niet begrijpen. Begrijp jij jezelf wel?
Ik heb geschreven dat de impact van dit virus op mijn leven vooralsnog nihil is in negatieve zin. Wijd ik daar meer over uit dan was deze hele lockdown goed voor me geweest. Eindelijk de rem op een rat race waar ik in meeging en me vermoeide. Nu na maandenlang thuiswerken en toekomen aan zaken die mij aan het hart liggen, heeft me dit een enorme boost gegeven.
maandag 20 juli 2020 om 11:50
Kroonprinses schreef: ↑20-07-2020 11:49Je schrijft ook dat de onrust diep zit en je je vinger er niet op kunt leggen. En of er anderen zijn die tegen hetzelfde aanlopen en hoe zij daarmee omgaan. Ik las dat als uitnodiging om inzichten te delen. Je blijft een boze indruk geven alsof je je ergert aan mensen die je niet begrijpen. Begrijp jij jezelf wel?
Ik heb geschreven dat de impact van dit virus op mijn leven vooralsnog nihil is in negatieve zin. Wijd ik daar meer over uit dan was deze hele lockdown goed voor me geweest. Eindelijk de rem op een rat race waar ik in meeging en me vermoeide. Nu na maandenlang thuiswerken en toekomen aan zaken die mij aan het hart liggen, heeft me dit een enorme boost gegeven.
Echt, die psychologie van de koude grond moet je maar bij het grof vuil zetten.
maandag 20 juli 2020 om 11:58
Je bent als een groenteboer die het hoogste woord voert op een vergadering van luxe autofabrikanten.
maandag 20 juli 2020 om 12:02
Hier is de impact ook groot. Zijn halverwege de 30 en ons leven stond al op zijn kop.
We zitten allebei in de risicogroep en voor man is het risico nog groter dan voor mijzelf. Man is vanaf begin maart geen winkel e.d. meer in geweest. We zien wel wat andere mensen maar alleen in onze eigen tuin op afstand.
Man zat al bij huis en is in de afgelopen maanden afgekeurd door UWV. Zit dus in een rouwproces over het nooit meer mee kunnen draaien qua werk in de maatschappij en het verwerken van zijn progressieve aandoening. Mijn afleiding, naar kantoor gaan is ook helemaal weg. Ik werk de hele week vanuit huis. Werkgever houdt dit zo tot iig eind van dit jaar. Daar hebben we wel een aantal weken flink aan moeten wennen. Inmiddels gaat het wel goed. We proberen het thuis zo gezellig en leuk mogelijk te maken. Gelukkig nog net op tijd een zwembad op de kop kunnen tikken, koken uitgebreider en proberen nieuwe recepten, series kijken op netflix enz.
Wordt er wel moedeloos van dat veel mensen heel makkelijk worden en de anderhalve meter nu aan hun laars lappen. Zelfs sommige van onze naaste familieleden moeten we er steeds op wijzen dat Corona voor ons funest kan zijn. Langzaamaan worden er weer meer mensen besmet. Ik zal niet zeggen dat ik continue in angst leef, maar man wat zou ik er een boel voor over hebben dat alles weer normaal was!
We zitten allebei in de risicogroep en voor man is het risico nog groter dan voor mijzelf. Man is vanaf begin maart geen winkel e.d. meer in geweest. We zien wel wat andere mensen maar alleen in onze eigen tuin op afstand.
Man zat al bij huis en is in de afgelopen maanden afgekeurd door UWV. Zit dus in een rouwproces over het nooit meer mee kunnen draaien qua werk in de maatschappij en het verwerken van zijn progressieve aandoening. Mijn afleiding, naar kantoor gaan is ook helemaal weg. Ik werk de hele week vanuit huis. Werkgever houdt dit zo tot iig eind van dit jaar. Daar hebben we wel een aantal weken flink aan moeten wennen. Inmiddels gaat het wel goed. We proberen het thuis zo gezellig en leuk mogelijk te maken. Gelukkig nog net op tijd een zwembad op de kop kunnen tikken, koken uitgebreider en proberen nieuwe recepten, series kijken op netflix enz.
Wordt er wel moedeloos van dat veel mensen heel makkelijk worden en de anderhalve meter nu aan hun laars lappen. Zelfs sommige van onze naaste familieleden moeten we er steeds op wijzen dat Corona voor ons funest kan zijn. Langzaamaan worden er weer meer mensen besmet. Ik zal niet zeggen dat ik continue in angst leef, maar man wat zou ik er een boel voor over hebben dat alles weer normaal was!
maandag 20 juli 2020 om 12:11
Qua werk heb ik er vrijwel geen last van, het thuiswerken gaat prima en bevalt ook prima.wat ik ronduit vervelend vond was het combineren van thuisonderwijs en 2 fulltime banen waar de hoeveelheid werk ook nog eens exponentieel toenam terwijl andere kinderen met ouders uit zgn vitale beroepen wel gewoon naar school konden. Gelukkig is die episode alweer voorbij.
Ik heb een progressieve bindweefselziekte waardoor ik op termijn niet meer zal kunnen lopen en niet makkelijk meer zal kunnen reizen dus ik baal verder eigenlijk voornamelijk van de huidige reisrestricties; onze rondreis door Costa Rica waar we aanstaande vrijdag naartoe zouden vliegen gaat niet door en in plaats daarvan gaan we nu naar Noorwegen; vast ook mooi maar iets dat ik over 5 jaar waarschijnlijk ook nog wel kan, terwijl de lange vlucht naar Costa Rica maar de vraag is.
Ik heb een progressieve bindweefselziekte waardoor ik op termijn niet meer zal kunnen lopen en niet makkelijk meer zal kunnen reizen dus ik baal verder eigenlijk voornamelijk van de huidige reisrestricties; onze rondreis door Costa Rica waar we aanstaande vrijdag naartoe zouden vliegen gaat niet door en in plaats daarvan gaan we nu naar Noorwegen; vast ook mooi maar iets dat ik over 5 jaar waarschijnlijk ook nog wel kan, terwijl de lange vlucht naar Costa Rica maar de vraag is.
maandag 20 juli 2020 om 12:11
Kan me de tijd nog goed herinneren toen ik het oordeel kreeg van nooit meer werken en dat was inderdaad een rouwproces, maar het goede nieuws is is dat je man zich langzaam maar zeker zal kunnen voegen in zijn nieuwe leven en ook bezigheden zal vinden die hem goed doen voelen, al is het eventjes afwachten op een vaccin natuurlijk.groenebroek schreef: ↑20-07-2020 12:02Hier is de impact ook groot. Zijn halverwege de 30 en ons leven stond al op zijn kop.
We zitten allebei in de risicogroep en voor man is het risico nog groter dan voor mijzelf. Man is vanaf begin maart geen winkel e.d. meer in geweest. We zien wel wat andere mensen maar alleen in onze eigen tuin op afstand.
Man zat al bij huis en is in de afgelopen maanden afgekeurd door UWV. Zit dus in een rouwproces over het nooit meer mee kunnen draaien qua werk in de maatschappij en het verwerken van zijn progressieve aandoening. Mijn afleiding, naar kantoor gaan is ook helemaal weg. Ik werk de hele week vanuit huis. Werkgever houdt dit zo tot iig eind van dit jaar. Daar hebben we wel een aantal weken flink aan moeten wennen. Inmiddels gaat het wel goed. We proberen het thuis zo gezellig en leuk mogelijk te maken. Gelukkig nog net op tijd een zwembad op de kop kunnen tikken, koken uitgebreider en proberen nieuwe recepten, series kijken op netflix enz.
Wordt er wel moedeloos van dat veel mensen heel makkelijk worden en de anderhalve meter nu aan hun laars lappen. Zelfs sommige van onze naaste familieleden moeten we er steeds op wijzen dat Corona voor ons funest kan zijn. Langzaamaan worden er weer meer mensen besmet. Ik zal niet zeggen dat ik continue in angst leef, maar man wat zou ik er een boel voor over hebben dat alles weer normaal was!
Mensen hebben er massaal zat van en willen weer kroelen, met all kwalijke gevolgen van dien. De opnames lopen weer op nadat de versoepelingen zijn vrijgegeven en dat is natuurlijk iets om moedeloos van te worden, maar zoals gewoonlijk is het aan de randdebielen die een dergelijke situatie bepalen, zo gaat het met alles, ook als je je keurig aan de verkeerswetten houdt kan je nog te pletter worden gereden door zo'n randdebiel. Het is niet anders.
Wel fijn toch, dat jij je werk nog hebt, ook al moet dat dan thuis? Een goede reden om straks als alles weer gaat draaien een hernieuwd kennismakingsborrel te houden op het werk.
Hou vol, ooit komt het weer goed.
maandag 20 juli 2020 om 12:12
Ik merk dat ik moe ben, ik slaap slecht en droom veel.
Met grootse plannen begonnen aan dit jaar; stedentrips, concerten, festivals en een fijne vakantie in het verschiet.
En toen overleed in januari een lief familielid. Nog voor de lockdown werd mijn vader ziek en moest worden opgenomen op de ic. De lockdown kwam, en we mochten niet meer op bezoek. Ondertussen kon mijn dochter niet meer naar speciaal onderwijs en stage op een dagbesteding. Zelf moesten we 2 weken in quarantaine. Mijn vader stierf na 4 weken ziekenhuis. Nu midden in de afwikkeling van de erfenis samen met mijn stiefmoeder.
En daarbij zijn we nu met mijn familie bij toerbeurt aan het waken bij mijn oma.
En het jaar is pas half om...Ben er wel klaar mee.
Dus Cateautje, ik snap je!
Met grootse plannen begonnen aan dit jaar; stedentrips, concerten, festivals en een fijne vakantie in het verschiet.
En toen overleed in januari een lief familielid. Nog voor de lockdown werd mijn vader ziek en moest worden opgenomen op de ic. De lockdown kwam, en we mochten niet meer op bezoek. Ondertussen kon mijn dochter niet meer naar speciaal onderwijs en stage op een dagbesteding. Zelf moesten we 2 weken in quarantaine. Mijn vader stierf na 4 weken ziekenhuis. Nu midden in de afwikkeling van de erfenis samen met mijn stiefmoeder.
En daarbij zijn we nu met mijn familie bij toerbeurt aan het waken bij mijn oma.
En het jaar is pas half om...Ben er wel klaar mee.
Dus Cateautje, ik snap je!
maandag 20 juli 2020 om 12:15
Het is heel erg dat er zoveel mensen zijn die een eenmaal in het leven avontuur op moeten geven hierdoor.Adelaar81 schreef: ↑20-07-2020 12:11Qua werk heb ik er vrijwel geen last van, het thuiswerken gaat prima en bevalt ook prima.wat ik ronduit vervelend vond was het combineren van thuisonderwijs en 2 fulltime banen waar de hoeveelheid werk ook nog eens exponentieel toenam terwijl andere kinderen met ouders uit zgn vitale beroepen wel gewoon naar school konden. Gelukkig is die episode alweer voorbij.
Ik heb een progressieve bindweefselziekte waardoor ik op termijn niet meer zal kunnen lopen en niet makkelijk meer zal kunnen reizen dus ik baal verder eigenlijk voornamelijk van de huidige reisrestricties; onze rondreis door Costa Rica waar we aanstaande vrijdag naartoe zouden vliegen gaat niet door en in plaats daarvan gaan we nu naar Noorwegen; vast ook mooi maar iets dat ik over 5 jaar waarschijnlijk ook nog wel kan, terwijl de lange vlucht naar Costa Rica maar de vraag is.
Het valt me ook op dat bij veel mensen alles tegelijk komt, alsof het allemaal niet op kan.
Ik hoop toch dat je heerlijk kunt genieten van je vakantie, de natuur in Noorwegen is ook prachtig.
maandag 20 juli 2020 om 12:17
Hier ben ik even stil van.sjansje schreef: ↑20-07-2020 12:12Ik merk dat ik moe ben, ik slaap slecht en droom veel.
Met grootse plannen begonnen aan dit jaar; stedentrips, concerten, festivals en een fijne vakantie in het verschiet.
En toen overleed in januari een lief familielid. Nog voor de lockdown werd mijn vader ziek en moest worden opgenomen op de ic. De lockdown kwam, en we mochten niet meer op bezoek. Ondertussen kon mijn dochter niet meer naar speciaal onderwijs en stage op een dagbesteding. Zelf moesten we 2 weken in quarantaine. Mijn vader stierf na 4 weken ziekenhuis. Nu midden in de afwikkeling van de erfenis samen met mijn stiefmoeder.
En daarbij zijn we nu met mijn familie bij toerbeurt aan het waken bij mijn oma.
En het jaar is pas half om...Ben er wel klaar mee.
Dus Cateautje, ik snap je!
