Coronavirus COVID-19
alle pijlers
De persoonlijke impact...
zondag 19 juli 2020 om 16:20
...en de vraag of ik daar alleen in sta.
Voordat de coronacrisis uitbrak was ik volop bezig met het maken van plannen en het organiseren van bezigheden en ik keek er echt naar uit.
In de eerste instantie dat de quarantaineperiode aanbrak drong het nog niet zo tot me door, maar al snel begon ik het op m'n heupen te krijgen toen ik hoorde dat ik een drievoudige risicofactor heb en het vaccin nog zeker anderhalf jaar op zich zou laten wachten. De moed zakte me in de schoenen.
Alles waar ik mee bezig ben geweest is opgeschort tot weet ik veel wanneer en ik zit hier nagenoeg opgesloten in huis.
In de eerste instantie is er iemand geweest die boodschappen voor me deed, maar daar werd ik gillend gek van, dat zelfs dat ene uitje niet meer kon, dus dat heb ik be-eindigd en ben weer zelf boodschappen gaan doen en dat gaat tot nu toe goed.
Waar ik tegenaan loop is dat ik steeds onrustiger slaap en zelfs tot bewustzijn kom als ik mezelf op mijn tanden en kiezen hoor en voel knarsen, dus het zit diep, maar ik kan er niet precies mij vinger op leggen waar ik iets aan moet veranderen en vooral ook, hoe.
Zijn er meerderen die hier tegenaan lopen? Zo ja, hebben jullie er iets op gevonden om er ontspannen mee om te gaan? Zijn er bezigheden die rust brengen?
Voordat de coronacrisis uitbrak was ik volop bezig met het maken van plannen en het organiseren van bezigheden en ik keek er echt naar uit.
In de eerste instantie dat de quarantaineperiode aanbrak drong het nog niet zo tot me door, maar al snel begon ik het op m'n heupen te krijgen toen ik hoorde dat ik een drievoudige risicofactor heb en het vaccin nog zeker anderhalf jaar op zich zou laten wachten. De moed zakte me in de schoenen.
Alles waar ik mee bezig ben geweest is opgeschort tot weet ik veel wanneer en ik zit hier nagenoeg opgesloten in huis.
In de eerste instantie is er iemand geweest die boodschappen voor me deed, maar daar werd ik gillend gek van, dat zelfs dat ene uitje niet meer kon, dus dat heb ik be-eindigd en ben weer zelf boodschappen gaan doen en dat gaat tot nu toe goed.
Waar ik tegenaan loop is dat ik steeds onrustiger slaap en zelfs tot bewustzijn kom als ik mezelf op mijn tanden en kiezen hoor en voel knarsen, dus het zit diep, maar ik kan er niet precies mij vinger op leggen waar ik iets aan moet veranderen en vooral ook, hoe.
Zijn er meerderen die hier tegenaan lopen? Zo ja, hebben jullie er iets op gevonden om er ontspannen mee om te gaan? Zijn er bezigheden die rust brengen?
woensdag 22 juli 2020 om 21:31
Fijn dat je een beste vrienden gevonden hebt! Ik kan mij voorstellen dat dat al scheelt met heimwee. Je woont dus al aardig lang in de VSdwynwen schreef: ↑21-07-2020 22:40Aah ok ja jemig wat een periode ook om ergens nieuw te zijn want nieuwe mensen leren kennen gaat niet zo momenteel.
Inmiddels 5 jaar in AZ en daarvoor 2 jaar in Pennsylvania.
Gelukkig heb ik hier een nederlandse beste vriendin gevonden dus dat helpt de heimwee behoorlijk
woensdag 22 juli 2020 om 21:44
Nee meer dat er oppervlakkig gezien niets aan de hand lijkt, maar dat er een donkere wolk boven hangt (of je het nu hebt over gezondheid of over economie) waarvan je weet dat die niet zomaar zal over drijven en waarvoor je niet echt kunt schuilen.Edelhertje schreef: ↑22-07-2020 17:45Het is niet dat er oorlog is en elk moment een bom naar beneden kan vallen.
woensdag 22 juli 2020 om 21:49
In mijn ogen is er altijd al gevaar geweest. bijv in de vorm van een aanslag die kan plaatsvinden of een diagnose van bijv kanker.Astromeria schreef: ↑22-07-2020 21:44Nee meer dat er oppervlakkig gezien niets aan de hand lijkt, maar dat er een donkere wolk boven hangt (of je het nu hebt over gezondheid of over economie) waarvan je weet dat die niet zomaar zal over drijven en waarvoor je niet echt kunt schuilen.
Maar ik snap dat iedereen dat anders ervaart.
woensdag 22 juli 2020 om 21:59
O ja dat is waar hoor. Ik stam zelfs nog uit de tijd dat "De Bom" letterlijk kon vallenEdelhertje schreef: ↑22-07-2020 21:49In mijn ogen is er altijd al gevaar geweest. bijv in de vorm van een aanslag die kan plaatsvinden of een diagnose van bijv kanker.
Maar ik snap dat iedereen dat anders ervaart.
Het is ook zeker niet zo dat ik nu de hele tijd angstig ben. Het is meer zo'n unheimisch gevoel, alsof we er nog helemaal niet klaar mee zijn, dat me soms overvalt.
woensdag 22 juli 2020 om 22:12
Edelhertje schreef: ↑22-07-2020 21:49In mijn ogen is er altijd al gevaar geweest. bijv in de vorm van een aanslag die kan plaatsvinden of een diagnose van bijv kanker.
Maar ik snap dat iedereen dat anders ervaart.
Die gevaren waren er misschien wel maar je wist niet in welke gedaante of wanneer het zou toeslaan.
Nu is het gevaar een bekend iets en de vraag is of je het wel of niet krijgt. Ondertussen zijn die andere gevaren er ook nog.
Er is voor mij dus een extra en nieuw fenomeen aan de bestaande gevaren toegevoegd.
Niet dat ik daar elk uur van de dag mee bezig ben. Maar nu het heel dichtbij is toch wel weer iets meer.
woensdag 22 juli 2020 om 23:42
Ja, zeker met een vader in een risicogroep ben je extra voorzichtig. Sterkte.Rosalind schreef: ↑22-07-2020 20:52Ja dat kan, maar ik vind het een risico. Stel dat ik in het vliegtuig wat oploop en dat op hen overbreng. Mijn vader (risicogroep) zou het niet overleven. Of dat ik in NL vast kom te zitten.
We hebben in goed overleg besloten het uit te stellen. Niet leuk maar het is even niet anders.
donderdag 23 juli 2020 om 00:55
Ik heb juist last van het feit dat alles weer op gang is gekomen hier in de stad.
Ik vond de rust tijdens de lockdown heerlijk. Geen hordes mensen op straat of in het park, geen overvolle bussen en treinen... ik mis de rust echt.
En hoewel iedereen het anders ervaart, vind ik wel dat mensen wat meer zouden kunnen relativeren. Dan kun je een keer niet naar het buitenland op vakantie, of dan moet je wat meer de tijd nemen bij het boodschappen doen. Nou en, daar kom je wel overheen.
Wat ik me dan wel weer kan voorstellen, is de stress als je zelf risicogroep bent, of je ouders niet kunt bezoeken, of als je zaak failliet gaat. Dat is heftig.
Ik vond de rust tijdens de lockdown heerlijk. Geen hordes mensen op straat of in het park, geen overvolle bussen en treinen... ik mis de rust echt.
En hoewel iedereen het anders ervaart, vind ik wel dat mensen wat meer zouden kunnen relativeren. Dan kun je een keer niet naar het buitenland op vakantie, of dan moet je wat meer de tijd nemen bij het boodschappen doen. Nou en, daar kom je wel overheen.
Wat ik me dan wel weer kan voorstellen, is de stress als je zelf risicogroep bent, of je ouders niet kunt bezoeken, of als je zaak failliet gaat. Dat is heftig.
