Entertainment
alle pijlers
Antonie Kamerling overleden
donderdag 7 oktober 2010 om 10:13
Anthonie Kamerling overleden ZEVENHOVEN - De Nederlandse acteur en zanger Antonie Kamerling (44) is in de nacht van woensdag op donderdag overleden. Het lichaam van de acteur werd gevonden in een woning in zijn woonplaats Zevenhoven.
Het management van Kamerling heeft het overlijden van de acteur bevestigd. Over de verdere omstandigheden rond de dood van Kamerling is niks bekend.
Hij laat zijn vrouw isa Hoes en twee kinderen achter, zijn zoon Merlijn en dochter Vlinder. Zijn zus Liesbeth Kamerling is tevens actrice.
-------
Jee, wat jong!
Het management van Kamerling heeft het overlijden van de acteur bevestigd. Over de verdere omstandigheden rond de dood van Kamerling is niks bekend.
Hij laat zijn vrouw isa Hoes en twee kinderen achter, zijn zoon Merlijn en dochter Vlinder. Zijn zus Liesbeth Kamerling is tevens actrice.
-------
Jee, wat jong!
donderdag 7 oktober 2010 om 15:33
quote:tuttjemeteenrietje schreef op 07 oktober 2010 @ 12:56:
En als iemand besluit om bij terminale kanker te kiezen voor euthenasie, dan is het dapper en logisch , maar als iemand die van binnen opgevreten word door een depressie zelfmoord pleegt is het ineens egoïstisch
Het is egoïstisch om te verwachten van een mens dat deze doorgaat omdat JIJ die persoon niet kunt missen
Baas in eigen leven, dus ook over eigen dood, hoe onacceptabel dit ook moge klinken
Ik snap je post en wat je er mee wilt zeggen. Maar toch vind ik niet dat je die 2 dingen met elkaar kan vergelijken. Bij terminale kanker weet je zeker dat je doodgaat, bij een depressie is dat niet het geval.
Je kan je afvragen wat erger is...
En als iemand besluit om bij terminale kanker te kiezen voor euthenasie, dan is het dapper en logisch , maar als iemand die van binnen opgevreten word door een depressie zelfmoord pleegt is het ineens egoïstisch
Het is egoïstisch om te verwachten van een mens dat deze doorgaat omdat JIJ die persoon niet kunt missen
Baas in eigen leven, dus ook over eigen dood, hoe onacceptabel dit ook moge klinken
Ik snap je post en wat je er mee wilt zeggen. Maar toch vind ik niet dat je die 2 dingen met elkaar kan vergelijken. Bij terminale kanker weet je zeker dat je doodgaat, bij een depressie is dat niet het geval.
Je kan je afvragen wat erger is...
donderdag 7 oktober 2010 om 15:36
quote:Nightfall schreef op 07 oktober 2010 @ 13:39:
[...]
Uiteindelijk is het net als bij een verdoving van de tandarts. Als je je lip aanraakt weet je dat je niets voelt, ook niet als je streelt, bijt, enz.
Dat is een raar idee.
Zo voelt een depressie, je weet dat je je blij, boos, verdrietig moet voelen, maar hoe hard je ook duwt, het gevoel komt niet.
Dat vond ik een behoorlijke slopende wetenschap. Wat was ik als mens nog waard als niets me meer raakte en ik voor niemand meer iets kon voelen?Krijg kippenvel als ik jouw stukje lees. Hoop dat je het te boven bent gekomen (of hoe noem je dat) gezien je in verleden tijd spreekt. Wow...heftig.
[...]
Uiteindelijk is het net als bij een verdoving van de tandarts. Als je je lip aanraakt weet je dat je niets voelt, ook niet als je streelt, bijt, enz.
Dat is een raar idee.
Zo voelt een depressie, je weet dat je je blij, boos, verdrietig moet voelen, maar hoe hard je ook duwt, het gevoel komt niet.
Dat vond ik een behoorlijke slopende wetenschap. Wat was ik als mens nog waard als niets me meer raakte en ik voor niemand meer iets kon voelen?Krijg kippenvel als ik jouw stukje lees. Hoop dat je het te boven bent gekomen (of hoe noem je dat) gezien je in verleden tijd spreekt. Wow...heftig.
donderdag 7 oktober 2010 om 15:36
quote:Flashy schreef op 07 oktober 2010 @ 15:03:
Of zoals mijn fysiotherapeut vanmorgen zei: Dan heb je nog zulke mooie huizen, en nog zoveel geld, toch kunnen ook die mensen niet gelukkig zijn.
Dat vind ik echt een domme opmerking van je fysiotherapeut.
Mensen die ernstig ziek worden hebben ook geen zak aan een mooi huis en geld. Een zware depressie hebben wordt echt wel onderschat door het gros van de mensen.
Of zoals mijn fysiotherapeut vanmorgen zei: Dan heb je nog zulke mooie huizen, en nog zoveel geld, toch kunnen ook die mensen niet gelukkig zijn.
Dat vind ik echt een domme opmerking van je fysiotherapeut.
Mensen die ernstig ziek worden hebben ook geen zak aan een mooi huis en geld. Een zware depressie hebben wordt echt wel onderschat door het gros van de mensen.
Stressed is just desserts spelled backwards
donderdag 7 oktober 2010 om 15:37
quote:Rik78 schreef op 07 oktober 2010 @ 15:33:
[...]
Ik snap je post en wat je er mee wilt zeggen. Maar toch vind ik niet dat je die 2 dingen met elkaar kan vergelijken. Bij terminale kanker weet je zeker dat je doodgaat, bij een depressie is dat niet het geval.
Je kan je afvragen wat erger is...En waarom zou je je dat willen afvragen,waarom moet leed/verdriet toch altijd worden vergeleken
[...]
Ik snap je post en wat je er mee wilt zeggen. Maar toch vind ik niet dat je die 2 dingen met elkaar kan vergelijken. Bij terminale kanker weet je zeker dat je doodgaat, bij een depressie is dat niet het geval.
Je kan je afvragen wat erger is...En waarom zou je je dat willen afvragen,waarom moet leed/verdriet toch altijd worden vergeleken
"The time is always right to do what's right." -Martin Luther King
donderdag 7 oktober 2010 om 15:37
donderdag 7 oktober 2010 om 15:38
quote:Rik78 schreef op 07 oktober 2010 @ 15:33:
[...]
Ik snap je post en wat je er mee wilt zeggen. Maar toch vind ik niet dat je die 2 dingen met elkaar kan vergelijken. Bij terminale kanker weet je zeker dat je doodgaat, bij een depressie is dat niet het geval.
Je kan je afvragen wat erger is...
Maar mensen die depressief zijn kunnen in een ernstige psychose raken en dat ze niet meer weten wat ze doen. Ook dit is een zeer ernstig ziektebeeld. Niet te vergelijken met elkaar. En dat moet je dan ook maar misschien beter niet doen.
[...]
Ik snap je post en wat je er mee wilt zeggen. Maar toch vind ik niet dat je die 2 dingen met elkaar kan vergelijken. Bij terminale kanker weet je zeker dat je doodgaat, bij een depressie is dat niet het geval.
Je kan je afvragen wat erger is...
Maar mensen die depressief zijn kunnen in een ernstige psychose raken en dat ze niet meer weten wat ze doen. Ook dit is een zeer ernstig ziektebeeld. Niet te vergelijken met elkaar. En dat moet je dan ook maar misschien beter niet doen.
Stressed is just desserts spelled backwards
donderdag 7 oktober 2010 om 15:39
donderdag 7 oktober 2010 om 15:39
quote:Maleficent schreef op 07 oktober 2010 @ 15:36:
[...]
Dat vind ik echt een domme opmerking van je fysiotherapeut.
Mensen die ernstig ziek worden hebben ook geen zak aan een mooi huis en geld. Een zware depressie hebben wordt echt wel onderschat door het gros van de mensen.Mee eens. Fysiotherapeut snapt er dus niets van.
[...]
Dat vind ik echt een domme opmerking van je fysiotherapeut.
Mensen die ernstig ziek worden hebben ook geen zak aan een mooi huis en geld. Een zware depressie hebben wordt echt wel onderschat door het gros van de mensen.Mee eens. Fysiotherapeut snapt er dus niets van.
donderdag 7 oktober 2010 om 15:40
quote:Maleficent schreef op 07 oktober 2010 @ 15:38:
[...]
Maar mensen die depressief zijn kunnen in een ernstige psychose raken en dat ze niet meer weten wat ze doen. Ook dit is een zeer ernstig ziektebeeld. Niet te vergelijken met elkaar. En dat moet je dan ook maar misschien beter niet doen.Ik schrijf toch ook dat je dat niet met elkaar kan vergelijken, dat deed de eerdere poster.
[...]
Maar mensen die depressief zijn kunnen in een ernstige psychose raken en dat ze niet meer weten wat ze doen. Ook dit is een zeer ernstig ziektebeeld. Niet te vergelijken met elkaar. En dat moet je dan ook maar misschien beter niet doen.Ik schrijf toch ook dat je dat niet met elkaar kan vergelijken, dat deed de eerdere poster.
donderdag 7 oktober 2010 om 15:42
quote:Nightfall schreef op 07 oktober 2010 @ 13:39:
[...]
Uiteindelijk is het net als bij een verdoving van de tandarts. Als je je lip aanraakt weet je dat je niets voelt, ook niet als je streelt, bijt, enz.
Dat is een raar idee.
Zo voelt een depressie, je weet dat je je blij, boos, verdrietig moet voelen, maar hoe hard je ook duwt, het gevoel komt niet.
Dat vond ik een behoorlijke slopende wetenschap. Wat was ik als mens nog waard als niets me meer raakte en ik voor niemand meer iets kon voelen?Ik weet het en it sucks hard.
[...]
Uiteindelijk is het net als bij een verdoving van de tandarts. Als je je lip aanraakt weet je dat je niets voelt, ook niet als je streelt, bijt, enz.
Dat is een raar idee.
Zo voelt een depressie, je weet dat je je blij, boos, verdrietig moet voelen, maar hoe hard je ook duwt, het gevoel komt niet.
Dat vond ik een behoorlijke slopende wetenschap. Wat was ik als mens nog waard als niets me meer raakte en ik voor niemand meer iets kon voelen?Ik weet het en it sucks hard.
donderdag 7 oktober 2010 om 15:45
quote:Nightfall schreef op 07 oktober 2010 @ 13:39:
[...]
Uiteindelijk is het net als bij een verdoving van de tandarts. Als je je lip aanraakt weet je dat je niets voelt, ook niet als je streelt, bijt, enz.
Dat is een raar idee.
Zo voelt een depressie, je weet dat je je blij, boos, verdrietig moet voelen, maar hoe hard je ook duwt, het gevoel komt niet.
Dat vond ik een behoorlijke slopende wetenschap. Wat was ik als mens nog waard als niets me meer raakte en ik voor niemand meer iets kon voelen?Wat ontzettend goed en mooi omschreven. Ik denk dat ik nu begrijp hoe een depressie zou kunne aanvullen....
[...]
Uiteindelijk is het net als bij een verdoving van de tandarts. Als je je lip aanraakt weet je dat je niets voelt, ook niet als je streelt, bijt, enz.
Dat is een raar idee.
Zo voelt een depressie, je weet dat je je blij, boos, verdrietig moet voelen, maar hoe hard je ook duwt, het gevoel komt niet.
Dat vond ik een behoorlijke slopende wetenschap. Wat was ik als mens nog waard als niets me meer raakte en ik voor niemand meer iets kon voelen?Wat ontzettend goed en mooi omschreven. Ik denk dat ik nu begrijp hoe een depressie zou kunne aanvullen....
donderdag 7 oktober 2010 om 15:47
Hier een dochter van een vader met bipolaire depressie die jaren geleden een einde aan zijn leven heeft gemaakt.
Tientallen keren zijn afscheidsbrief gelezen. Het heeft mij lang geduurd het te accepteren. Totdat ik ook depressief werd en later duidelijk werd dat ik ook een bipolaire stoornis heb en aan dezelfde kant stond als mijn vader. Toen pas begreep ik zijn afscheidsbrief. Ik dacht toen namelijk hetzelfde.
Gelukkig was er op tijd goede hulp voor mij en ben ik er redelijk boven op gekomen.
Ik wens zijn familie en dochters veel sterkte met het verlies.
Tientallen keren zijn afscheidsbrief gelezen. Het heeft mij lang geduurd het te accepteren. Totdat ik ook depressief werd en later duidelijk werd dat ik ook een bipolaire stoornis heb en aan dezelfde kant stond als mijn vader. Toen pas begreep ik zijn afscheidsbrief. Ik dacht toen namelijk hetzelfde.
Gelukkig was er op tijd goede hulp voor mij en ben ik er redelijk boven op gekomen.
Ik wens zijn familie en dochters veel sterkte met het verlies.
donderdag 7 oktober 2010 om 15:55
Ik wil toch wel even wat nuanceren: er wordt hier heel veel en heel vaak geroepen dat iemand die zelfmoord pleegt dat doet omdat de depressie dusdanig is dat - vul alles wat gezegd is maar aan - en er werd ook heel erg gevallen over de opmerking van Taha, maar in misschien wel evenveel gevallen kan zelfmoord ook een bijwerking van bijvoorbeeld verkeerde anti-depressiva zijn. In sommige bijsluiters staat het zelfs gewoon in het rijtje "bijwerkingen" na hoofdpijn en misselijkheid, bij wijze van spreken.
Ook is onderzocht dat mensen bij wie de zelfmoordpoging mislukt (omdat ze bijvoorbeeld net op tijd gevonden worden, niet per se omdat ze een halfslachtige poging hebben gedaan) in echt enorme percentages (ik weet het precieze aantal niet meer, maar het was in de range van 75% of hoger) achteraf blij zijn dat de poging mislukt is omdat ze helemaal niet dood wilden.
Ik snap de opmerkingen van o.a. Taha en anderen dan ook goed en denk er zelf ook zo over. Zeker als ik dan net deze link beluister, die toch niet zo gek lang geleden is, of dat interview wat eerder werd gepost wat ook redelijk recent is, dan líjkt Antonie niet over te komen als iemand die nog steeds ondraaglijk lijdt onder depressies. En natuurlijk, schijn bedriegt, en zeker in de spotlight loop je nou ook weer niet met je ik-ben-zo-depressief-dat-ik-eruit-wil-stappen te koop, dat weet ik allemaal wel en hoe Antonie zich echt voelde weet ik natuurlijk niet.
Wat ik echter wel weet, deels uit ervaring, deels omdat ik vrij intensief met het onderwerp bezig ben om een andere reden, dat suicidale depressie in veel gevallen wel degelijk een momentopname is. En dat maakt zelfmoord, in mijn ogen, voor de nabestaanden echt heel erg wrang en lijkt mij, zoals anderen ook al zeiden, moeilijker te verteren dan andere doodsoorzaken.
Hoe dan ook, ik vind het vreselijk nieuws en heb er hoofdpijn van. Die arme kinderen. Die arme ouders. Die arme Isa. Bah.
Ook is onderzocht dat mensen bij wie de zelfmoordpoging mislukt (omdat ze bijvoorbeeld net op tijd gevonden worden, niet per se omdat ze een halfslachtige poging hebben gedaan) in echt enorme percentages (ik weet het precieze aantal niet meer, maar het was in de range van 75% of hoger) achteraf blij zijn dat de poging mislukt is omdat ze helemaal niet dood wilden.
Ik snap de opmerkingen van o.a. Taha en anderen dan ook goed en denk er zelf ook zo over. Zeker als ik dan net deze link beluister, die toch niet zo gek lang geleden is, of dat interview wat eerder werd gepost wat ook redelijk recent is, dan líjkt Antonie niet over te komen als iemand die nog steeds ondraaglijk lijdt onder depressies. En natuurlijk, schijn bedriegt, en zeker in de spotlight loop je nou ook weer niet met je ik-ben-zo-depressief-dat-ik-eruit-wil-stappen te koop, dat weet ik allemaal wel en hoe Antonie zich echt voelde weet ik natuurlijk niet.
Wat ik echter wel weet, deels uit ervaring, deels omdat ik vrij intensief met het onderwerp bezig ben om een andere reden, dat suicidale depressie in veel gevallen wel degelijk een momentopname is. En dat maakt zelfmoord, in mijn ogen, voor de nabestaanden echt heel erg wrang en lijkt mij, zoals anderen ook al zeiden, moeilijker te verteren dan andere doodsoorzaken.
Hoe dan ook, ik vind het vreselijk nieuws en heb er hoofdpijn van. Die arme kinderen. Die arme ouders. Die arme Isa. Bah.
Am Yisrael Chai!
donderdag 7 oktober 2010 om 16:03
quote:Maleficent schreef op 07 oktober 2010 @ 15:36:
[...]
Dat vind ik echt een domme opmerking van je fysiotherapeut.
Mensen die ernstig ziek worden hebben ook geen zak aan een mooi huis en geld. Een zware depressie hebben wordt echt wel onderschat door het gros van de mensen.Je moet die opmerking echt anders zien Maleficient. Laten we het zo zeggen: gelukkige mensen krijgen niet zo snel een depressie. Geld en roem maakt dus blijkbaar niet gelukkig. Dat is toch geen gekke opmerking van die fysio?
[...]
Dat vind ik echt een domme opmerking van je fysiotherapeut.
Mensen die ernstig ziek worden hebben ook geen zak aan een mooi huis en geld. Een zware depressie hebben wordt echt wel onderschat door het gros van de mensen.Je moet die opmerking echt anders zien Maleficient. Laten we het zo zeggen: gelukkige mensen krijgen niet zo snel een depressie. Geld en roem maakt dus blijkbaar niet gelukkig. Dat is toch geen gekke opmerking van die fysio?
donderdag 7 oktober 2010 om 16:04
R I P
Ben er zo verdrietig van!! Omdat ik begrijp denk ik.........
Ik keur het niet goed, maar begrijp wel dat je zover kunt komen.
Het is zo verdomd zwaar om depressief te zijn! Om elke keer weer er boven op te komen. En elke keer weer af te zakken.
Het niet kunnen uitleggen omdat het vaak gewoon niet uit te leggen valt.
Dat maakt zo verdomde eenzaam.
Ik heb net als Fleurtje las ik besloten dat het geen optie meer is nu ik moeder ben.
Dat heeft mij er tot dusver door heen gesleept. Vraag niet hoe maar het is gelukt!
Neemt niet weg dat ik mensen die die keuze wel maken wel begrijp.
Ik vind het zo triest voor Isa , de kinderen, ouder familie, vrienden.
Ze hebben gezien hoe zwaar hij het had maar konden niet meer doen dan ze hebben gedaan. Tenminste daar ga ik vanuit.
Ik wens iedereen die hem heeft gekent en hem zo ongeloofelijk gaat missen alle goeds en kracht toe.
Kon hij nu maar weten hoeveel hij nu al gemist word........heel misschien zou hij dan terug komen........
helaas....
ps: misschien een hele warrige post, maar ik ben ook warrig op het moment, sorry
Ben er zo verdrietig van!! Omdat ik begrijp denk ik.........
Ik keur het niet goed, maar begrijp wel dat je zover kunt komen.
Het is zo verdomd zwaar om depressief te zijn! Om elke keer weer er boven op te komen. En elke keer weer af te zakken.
Het niet kunnen uitleggen omdat het vaak gewoon niet uit te leggen valt.
Dat maakt zo verdomde eenzaam.
Ik heb net als Fleurtje las ik besloten dat het geen optie meer is nu ik moeder ben.
Dat heeft mij er tot dusver door heen gesleept. Vraag niet hoe maar het is gelukt!
Neemt niet weg dat ik mensen die die keuze wel maken wel begrijp.
Ik vind het zo triest voor Isa , de kinderen, ouder familie, vrienden.
Ze hebben gezien hoe zwaar hij het had maar konden niet meer doen dan ze hebben gedaan. Tenminste daar ga ik vanuit.
Ik wens iedereen die hem heeft gekent en hem zo ongeloofelijk gaat missen alle goeds en kracht toe.
Kon hij nu maar weten hoeveel hij nu al gemist word........heel misschien zou hij dan terug komen........
helaas....
ps: misschien een hele warrige post, maar ik ben ook warrig op het moment, sorry
donderdag 7 oktober 2010 om 16:04
Dat is ook waar FV, ik heb deze week een programma gezien op Canvas over antidepressiva en hoe vaak het wordt voorgeschreven en dat er dus zeker een percentage mensen die door de bijwerking ervan nog zieker wordt, dan ze feitelijk zijn.
En ook dat het veel te snel wordt voorgeschreven, zonder dat iemand begeleiding krijgt van een psych oid. Dat is ook mijn ervaring, ik zat 5 minuten te praten met huisarts omdat ik een doorverwijzing wilde naar een psych, en toen kreeg ik al een receptje seroxat mee, dan had ik tenminste vast al wat, omdat ik toch op een wachtlijst kwam, volgens de huisarts. Dat receptje heb ik overigens niet opgehaald.
En ook dat het veel te snel wordt voorgeschreven, zonder dat iemand begeleiding krijgt van een psych oid. Dat is ook mijn ervaring, ik zat 5 minuten te praten met huisarts omdat ik een doorverwijzing wilde naar een psych, en toen kreeg ik al een receptje seroxat mee, dan had ik tenminste vast al wat, omdat ik toch op een wachtlijst kwam, volgens de huisarts. Dat receptje heb ik overigens niet opgehaald.
Stressed is just desserts spelled backwards
donderdag 7 oktober 2010 om 16:06
quote:JohnnyCake schreef op 07 oktober 2010 @ 16:03:
[...]
Je moet die opmerking echt anders zien Maleficient. Laten we het zo zeggen: gelukkige mensen krijgen niet zo snel een depressie. Geld en roem maakt dus blijkbaar niet gelukkig. Dat is toch geen gekke opmerking van die fysio?Nee, maar dat geld en roem gelukkig maakt, dat is ook echt een misvatting.
[...]
Je moet die opmerking echt anders zien Maleficient. Laten we het zo zeggen: gelukkige mensen krijgen niet zo snel een depressie. Geld en roem maakt dus blijkbaar niet gelukkig. Dat is toch geen gekke opmerking van die fysio?Nee, maar dat geld en roem gelukkig maakt, dat is ook echt een misvatting.
Stressed is just desserts spelled backwards
donderdag 7 oktober 2010 om 16:07
quote:JohnnyCake schreef op 07 oktober 2010 @ 16:03:
[...]
Je moet die opmerking echt anders zien Maleficient. Laten we het zo zeggen: gelukkige mensen krijgen niet zo snel een depressie. Geld en roem maakt dus blijkbaar niet gelukkig. Dat is toch geen gekke opmerking van die fysio?Depressie is een ziekte en deze selecteert niet. "gelukkige" mensen kunnen deze ziekte ook net zo makkelijk krijgen!
[...]
Je moet die opmerking echt anders zien Maleficient. Laten we het zo zeggen: gelukkige mensen krijgen niet zo snel een depressie. Geld en roem maakt dus blijkbaar niet gelukkig. Dat is toch geen gekke opmerking van die fysio?Depressie is een ziekte en deze selecteert niet. "gelukkige" mensen kunnen deze ziekte ook net zo makkelijk krijgen!
donderdag 7 oktober 2010 om 16:12
quote:Maleficent schreef op 07 oktober 2010 @ 16:04:
En ook dat het veel te snel wordt voorgeschreven, zonder dat iemand begeleiding krijgt van een psych oid. Dat is ook mijn ervaring, ik zat 5 minuten te praten met huisarts omdat ik een doorverwijzing wilde naar een psych, en toen kreeg ik al een receptje seroxat mee, dan had ik tenminste vast al wat, omdat ik toch op een wachtlijst kwam, volgens de huisarts. Dat receptje heb ik overigens niet opgehaald.Bij psych wordt het ook snel voorgeschreven vind ik. Te snel soms, maar doen ze om behandeling te versnellen.
En ook dat het veel te snel wordt voorgeschreven, zonder dat iemand begeleiding krijgt van een psych oid. Dat is ook mijn ervaring, ik zat 5 minuten te praten met huisarts omdat ik een doorverwijzing wilde naar een psych, en toen kreeg ik al een receptje seroxat mee, dan had ik tenminste vast al wat, omdat ik toch op een wachtlijst kwam, volgens de huisarts. Dat receptje heb ik overigens niet opgehaald.Bij psych wordt het ook snel voorgeschreven vind ik. Te snel soms, maar doen ze om behandeling te versnellen.
donderdag 7 oktober 2010 om 16:13
Nightfall, wat heb je dat goed omschreven!
Want zo is het precies.
Dit raakt me enorm.
Ik ben opgegroeid met 'peter Kelder' en hij was toch altijd mijn idool in die jaren.
Ooit ben ik bij een optreden van hem geweest, en dat was zó leuk.
Hij was niet de beste zanger, maar genoten heb ik zeker!
Maar het raakt me zo omdat ik zelf ook last heb van depressies.
En ondanks dat het nu heel goed met mij gaat, weet ik dat er een dag kan komen dat ik weer terug val.
Zo jong nog, en dan zijn vrouw en 2 kleine kinderen achterlaten.
Wat in en in triest voor Anthonie zelf die geen andere uitweg meer zag, en voor zijn gezin die zonder hem verder moeten....
Want zo is het precies.
Dit raakt me enorm.
Ik ben opgegroeid met 'peter Kelder' en hij was toch altijd mijn idool in die jaren.
Ooit ben ik bij een optreden van hem geweest, en dat was zó leuk.
Hij was niet de beste zanger, maar genoten heb ik zeker!
Maar het raakt me zo omdat ik zelf ook last heb van depressies.
En ondanks dat het nu heel goed met mij gaat, weet ik dat er een dag kan komen dat ik weer terug val.
Zo jong nog, en dan zijn vrouw en 2 kleine kinderen achterlaten.
Wat in en in triest voor Anthonie zelf die geen andere uitweg meer zag, en voor zijn gezin die zonder hem verder moeten....
