Entertainment
alle pijlers
Armoede in Nederland. Eigen schuld?
woensdag 20 januari 2016 om 10:44
quote:rosanna08 schreef op 20 januari 2016 @ 10:39:
weet je, het gaat niet om die sigaret, het gaat om de vanzelfsprekendheid waarmee anderen denken te kunnen bepalen waar je je geld aan uit dient te geven
Dat komt omdat het moeilijk voor te stellen is.
Je hebt eigenlijk geen geld, en van het weinige dat je hebt koop je shag of sigaretten?
En dat kost nou juist zoveel geld.
Dus waarom doe je dat?
In principe moet men dat natuurlijk ook helemaal zelf weten, alleen is het zo moeilijk om dat te kunnen begrijpen.
Vooral als er kinderen in het spel zijn.
weet je, het gaat niet om die sigaret, het gaat om de vanzelfsprekendheid waarmee anderen denken te kunnen bepalen waar je je geld aan uit dient te geven
Dat komt omdat het moeilijk voor te stellen is.
Je hebt eigenlijk geen geld, en van het weinige dat je hebt koop je shag of sigaretten?
En dat kost nou juist zoveel geld.
Dus waarom doe je dat?
In principe moet men dat natuurlijk ook helemaal zelf weten, alleen is het zo moeilijk om dat te kunnen begrijpen.
Vooral als er kinderen in het spel zijn.
woensdag 20 januari 2016 om 10:50
quote:hiltje schreef op 20 januari 2016 @ 10:36:
Wow Hanaa, inspirerend verhaal!
Ik ben zelf nooit arm geweest. Wel rijk. Maar toen mijn inkomen halveerde moest ik me ook aanpassen, ook al had ik toen nog steeds meer dan het minimum. En dat heb ik positief opgevat en vond ik een sport. Eigenlijk ben ik in die periode gelukkiger geworden. Het was goed voor me om de prijzen te vergelijken en een weekmenu te maken in plaats van bij de kapper shampoo te kopen van 20,- euro per fles. Ik ben met minder geld veel meer tevreden geworden.
Als ik nu lees dat Redbulletje het leven niet de moeite waard vind als ze niet vrijstaand kan wonen, uit eten kan en verre reizen kan maken, dan vraag ik me af wat nu echte armoede is.
Dat dus! Ik heb de beide situaties mogen ervaren en echt voor mij heeft het qua geluksgevoel geen verschil gemaakt. Ik merkte dat ik soms dingen als vanzelfsprekend ging beschouwen en voelde me zo naar van dat gevoel.
Ik snap niet dat je je leven dan niks meer waard vind? Waarom? Je kunt toch je geluk halen uit dingen die niks kosten? Ik zou nu echt nooit een andere jeugd willen hebben! Ik ben blij dat we van mijn vader die levenslessen hebben gekregen. Mijn vader was ook enorm dankbaar voor het feit dat we een dak boven ons hoofd hadden en kleren aan ons lijf. De weinig keren dat ik wel iets van hem kreeg dat geld kostte zijn voor mij zo waardevol! Mijn moeder die kwartjes en dubbeltjes die ze terug kreeg bij de kassa apart spaarde om ons een keer met 5 kinderen op een ijsje te trakteren, echt voor geen goud had ik dat willen missen! Mijn vader die blij thuis kwam dat hij zijn best had gedaan om naar 3 rommelmarkten te gaan om voor mij mooie goede schoenen te kunnen vinden.
Waarom zou ik me in hemelsnaam arm moeten voelen? Alleen al die herinneringen eraan geven me een rijk gevoel.
Wow Hanaa, inspirerend verhaal!
Ik ben zelf nooit arm geweest. Wel rijk. Maar toen mijn inkomen halveerde moest ik me ook aanpassen, ook al had ik toen nog steeds meer dan het minimum. En dat heb ik positief opgevat en vond ik een sport. Eigenlijk ben ik in die periode gelukkiger geworden. Het was goed voor me om de prijzen te vergelijken en een weekmenu te maken in plaats van bij de kapper shampoo te kopen van 20,- euro per fles. Ik ben met minder geld veel meer tevreden geworden.
Als ik nu lees dat Redbulletje het leven niet de moeite waard vind als ze niet vrijstaand kan wonen, uit eten kan en verre reizen kan maken, dan vraag ik me af wat nu echte armoede is.
Dat dus! Ik heb de beide situaties mogen ervaren en echt voor mij heeft het qua geluksgevoel geen verschil gemaakt. Ik merkte dat ik soms dingen als vanzelfsprekend ging beschouwen en voelde me zo naar van dat gevoel.
Ik snap niet dat je je leven dan niks meer waard vind? Waarom? Je kunt toch je geluk halen uit dingen die niks kosten? Ik zou nu echt nooit een andere jeugd willen hebben! Ik ben blij dat we van mijn vader die levenslessen hebben gekregen. Mijn vader was ook enorm dankbaar voor het feit dat we een dak boven ons hoofd hadden en kleren aan ons lijf. De weinig keren dat ik wel iets van hem kreeg dat geld kostte zijn voor mij zo waardevol! Mijn moeder die kwartjes en dubbeltjes die ze terug kreeg bij de kassa apart spaarde om ons een keer met 5 kinderen op een ijsje te trakteren, echt voor geen goud had ik dat willen missen! Mijn vader die blij thuis kwam dat hij zijn best had gedaan om naar 3 rommelmarkten te gaan om voor mij mooie goede schoenen te kunnen vinden.
Waarom zou ik me in hemelsnaam arm moeten voelen? Alleen al die herinneringen eraan geven me een rijk gevoel.
woensdag 20 januari 2016 om 11:14
Trouwens ik vind sommigen in het programma echt niet arm. Ze wonen in vrij grote sociale huurhuizen, met 3 slaapkamers en een zolder, voor- en achtertuin met schuurtje, een aparte keuken en huiskamer. Ik woon in een klein appartementje met maar 2 kleine slaapkamers waarbij mijn zoon door ruimtegebrek bij mij op de kamer moet slapen, geen tuin, geen kelder, geen balkon. Zo een heel huis is onbetaalbaar voor mij.
Alleen al door dat te zien weet ik bijna 100 procent dat armoede een gevoel is, want niet in staat zijn te zien wat je wel hebt (in mijn ogen is dat in het programma een kast van een huis met tuin en al hebben) komt voor mij over als alleen zien wat je niet hebt ipv wat je wel hebt en jezelf daardoor zelf een armoede gevoel geven.
Je kunt misschien soms moeilijk rond komen ja, maar jezelf arm noemen gaat mij echt te ver (en dat zegt iemand die nu zelf in de ´armoede` zit met haar 2 kids en zich totaal niet arm voelt)
Alleen al door dat te zien weet ik bijna 100 procent dat armoede een gevoel is, want niet in staat zijn te zien wat je wel hebt (in mijn ogen is dat in het programma een kast van een huis met tuin en al hebben) komt voor mij over als alleen zien wat je niet hebt ipv wat je wel hebt en jezelf daardoor zelf een armoede gevoel geven.
Je kunt misschien soms moeilijk rond komen ja, maar jezelf arm noemen gaat mij echt te ver (en dat zegt iemand die nu zelf in de ´armoede` zit met haar 2 kids en zich totaal niet arm voelt)
woensdag 20 januari 2016 om 11:15
quote:Hanaa schreef op 20 januari 2016 @ 10:24:
Ik ben ook opgegroeid in armoede. Gezin met 5 kinderen, alles tweedehands, nooit op een sport gezeten, geen enkele buitenschoolse activiteit,voordat ik mijn 1e bijbaantje kreeg droeg ik enkel en alleen tweedehands kleren of kleren van mijn oudste broer (lees: truien waar gewoon met koeienletters BIG BOY op stond, ik schaamde me dood op school als kind), nooit de Efteling oid gezien van binnen-mijn 1e Efteling bezoekje was toen ik het zelf betaalde op mijn 23e) verwarming zoveel mogelijk uit, max 2 x per week mogen douchen, een deel van mijn bijbaantje afstaan om onbetaalde facturen te kunnen betalen, 1 keer per 5 jaar eens op vakantie geweest etc etc
Maar mijn ouders hebben geen domme keuzes gemaakt, mijn vader werkte hard totdat hij afgekeurd werd. Hij leerde ons overleven met weinig geld, leerde ons nooit geld uit te geven wat er niet was, nooit iets lenen waarvan je weet dat je het niet terug kunt betalen, alternatieven te zoeken voor dingen/activiteiten die geld kosten, de waarde van geld etc etc dus ik ben eerlijk gezegd meer dankbaar voor die periode omdat ik daardoor zo gedreven werd om te gaan studeren en er iets van te maken.
Ik herken ook de sociale uitsluiting niet. Ik zat op een middelbare school waar 98 procent van de leerlingen kwamen uit de hogere klassen van de maatschappij (lees: kinderen van notarissen; advocaten, ondernemers, kasten van huizen als ik bij ze thuis kwam etc). Ik werd gewaardeerd om wie ik was, ze kwamen bij mij thuis en zagen duidelijk armoede (relatief gezien he) maar nooit trokken ze hun neus voor ons op, integendeel ze vonden mijn vrolijkheid, optimisme, dankbaarheid zo geweldig omdat zij beseften dat zij veel dingen als vanzelfsprekend zagen.
Ik ben afgestudeerd aan het hbo, fulltime gaan werken, samen met mijn ex-man twee huizen kunnen kopen, 2 appartementen die we nog verhuurden aan mensen, een eigen zaak ernaast en ik behoorde ineens tot de betere klassen. Voelde ik me meer gelukkig dan als kind dat opgroeide in de armoede? Nee eigenlijk niet, soms vond ik het best wel bezwaarlijk om ineens zoveel geld te hebben wetende dat ik het nu makkelijk kon uitgeven maar anderen niet en waarom had ik wel de kans gekregen om uit die armoede te raken en anderen weer niet? Maar echt een wezenlijk verschil van geluk heb ik echt niet ervaren eerlijk gezegd
Uiteindelijk ben ik gescheiden, werd ik een alleenstaande moeder van 2 kinderen, kwam in een burnout terecht, verloor mijn baan na 7 jaar en behoorde ik weer tot de zgn armoede gezinnen. Voel ik me nu ongelukkiger dan toen mijn ex en ik nog samen waren en het financieel heel goed hadden? Nee niet echt, wel vanwege de nasleep van mijn scheiding, maar niet omdat ik financieel weer ´terug ben gezakt`. Ik leef op de manier die mijn vader ons had geleerd, namelijk geen geld uitgeven wat er niet is. Momenteel volg ik een opleiding, maar ik weet nu al dat als ik straks weer aan het werk zal zijn ik het niet meer zo breed zal hebben als vroeger, maar ook niet meer zo arm als in de tijd bij mijn ouders. Momenteel behoor ik dus officieel ook tot de mensen die in armoede zitten.
Wat ik wil zeggen; armoede is ook een gevoel, ik heb echt heel weinig te besteden op dit moment, ook mbt uitgaven voor mijn kinderen moet ik veel nadenken, als de laptop of kapot gaat dan baal ik ook want het is een grote hap uit mijn budget, maar ik voel me echt werkelijk waar niet arm. Ja ik kan minder kopen dan Jan Modaal en ik zit ook elke maand te rekenen, maar ik ben zo blij dat ik elke maand rond kan komen met mijn kinderen, ik voel me niet minder omdat ik geen verre vakanties kan betalen, geen auto kan kopen, mijn zoon geen playstation kan geven, geen huis kan betalen voor mijn kids maar een klein appartementje moeten bewonen waar we zo dicht op elkaars huid zitten, maar we budgetteren en ik denk dat ik mijn kinderen niets te kort doe omdat ik ze wijs op wat we wel hebben. Intussen merk ik dat mijn kinderen die houding ook hebben overgenomen en daardoor alleen al voel ik me rijk momenteel.Je schrijft dat je vindt dat je ouders geen domme keuzes hebben gemaakt, maar 5 kinderen nemen terwijl ze daar geen geld voor hebben vind ik verre van slim. Als ze het bij 1 of 2 hadden gehouden hadden ze jullie n betere jeugd kunnen bieden en zelf ook nog ergens van kunnen genieten.
Ik ben ook opgegroeid in armoede. Gezin met 5 kinderen, alles tweedehands, nooit op een sport gezeten, geen enkele buitenschoolse activiteit,voordat ik mijn 1e bijbaantje kreeg droeg ik enkel en alleen tweedehands kleren of kleren van mijn oudste broer (lees: truien waar gewoon met koeienletters BIG BOY op stond, ik schaamde me dood op school als kind), nooit de Efteling oid gezien van binnen-mijn 1e Efteling bezoekje was toen ik het zelf betaalde op mijn 23e) verwarming zoveel mogelijk uit, max 2 x per week mogen douchen, een deel van mijn bijbaantje afstaan om onbetaalde facturen te kunnen betalen, 1 keer per 5 jaar eens op vakantie geweest etc etc
Maar mijn ouders hebben geen domme keuzes gemaakt, mijn vader werkte hard totdat hij afgekeurd werd. Hij leerde ons overleven met weinig geld, leerde ons nooit geld uit te geven wat er niet was, nooit iets lenen waarvan je weet dat je het niet terug kunt betalen, alternatieven te zoeken voor dingen/activiteiten die geld kosten, de waarde van geld etc etc dus ik ben eerlijk gezegd meer dankbaar voor die periode omdat ik daardoor zo gedreven werd om te gaan studeren en er iets van te maken.
Ik herken ook de sociale uitsluiting niet. Ik zat op een middelbare school waar 98 procent van de leerlingen kwamen uit de hogere klassen van de maatschappij (lees: kinderen van notarissen; advocaten, ondernemers, kasten van huizen als ik bij ze thuis kwam etc). Ik werd gewaardeerd om wie ik was, ze kwamen bij mij thuis en zagen duidelijk armoede (relatief gezien he) maar nooit trokken ze hun neus voor ons op, integendeel ze vonden mijn vrolijkheid, optimisme, dankbaarheid zo geweldig omdat zij beseften dat zij veel dingen als vanzelfsprekend zagen.
Ik ben afgestudeerd aan het hbo, fulltime gaan werken, samen met mijn ex-man twee huizen kunnen kopen, 2 appartementen die we nog verhuurden aan mensen, een eigen zaak ernaast en ik behoorde ineens tot de betere klassen. Voelde ik me meer gelukkig dan als kind dat opgroeide in de armoede? Nee eigenlijk niet, soms vond ik het best wel bezwaarlijk om ineens zoveel geld te hebben wetende dat ik het nu makkelijk kon uitgeven maar anderen niet en waarom had ik wel de kans gekregen om uit die armoede te raken en anderen weer niet? Maar echt een wezenlijk verschil van geluk heb ik echt niet ervaren eerlijk gezegd
Uiteindelijk ben ik gescheiden, werd ik een alleenstaande moeder van 2 kinderen, kwam in een burnout terecht, verloor mijn baan na 7 jaar en behoorde ik weer tot de zgn armoede gezinnen. Voel ik me nu ongelukkiger dan toen mijn ex en ik nog samen waren en het financieel heel goed hadden? Nee niet echt, wel vanwege de nasleep van mijn scheiding, maar niet omdat ik financieel weer ´terug ben gezakt`. Ik leef op de manier die mijn vader ons had geleerd, namelijk geen geld uitgeven wat er niet is. Momenteel volg ik een opleiding, maar ik weet nu al dat als ik straks weer aan het werk zal zijn ik het niet meer zo breed zal hebben als vroeger, maar ook niet meer zo arm als in de tijd bij mijn ouders. Momenteel behoor ik dus officieel ook tot de mensen die in armoede zitten.
Wat ik wil zeggen; armoede is ook een gevoel, ik heb echt heel weinig te besteden op dit moment, ook mbt uitgaven voor mijn kinderen moet ik veel nadenken, als de laptop of kapot gaat dan baal ik ook want het is een grote hap uit mijn budget, maar ik voel me echt werkelijk waar niet arm. Ja ik kan minder kopen dan Jan Modaal en ik zit ook elke maand te rekenen, maar ik ben zo blij dat ik elke maand rond kan komen met mijn kinderen, ik voel me niet minder omdat ik geen verre vakanties kan betalen, geen auto kan kopen, mijn zoon geen playstation kan geven, geen huis kan betalen voor mijn kids maar een klein appartementje moeten bewonen waar we zo dicht op elkaars huid zitten, maar we budgetteren en ik denk dat ik mijn kinderen niets te kort doe omdat ik ze wijs op wat we wel hebben. Intussen merk ik dat mijn kinderen die houding ook hebben overgenomen en daardoor alleen al voel ik me rijk momenteel.Je schrijft dat je vindt dat je ouders geen domme keuzes hebben gemaakt, maar 5 kinderen nemen terwijl ze daar geen geld voor hebben vind ik verre van slim. Als ze het bij 1 of 2 hadden gehouden hadden ze jullie n betere jeugd kunnen bieden en zelf ook nog ergens van kunnen genieten.
Shoot first, ask questions later!
woensdag 20 januari 2016 om 11:23
quote:redbuIIetje schreef op 20 januari 2016 @ 11:15:
[...]
Je schrijft dat je vindt dat je ouders geen domme keuzes hebben gemaakt, maar 5 kinderen nemen terwijl ze daar geen geld voor hebben vind ik verre van slim. Als ze het bij 1 of 2 hadden gehouden hadden ze jullie n betere jeugd kunnen bieden en zelf ook nog ergens van kunnen genieten.Blijkbaar kun jij je dat niet voorstellen, maar dit gezin was juist heel gelukkig met elkaar, als gezin, zonder veel geld. Tevreden kunnen zijn met wat je hebt is heel waardevol!
[...]
Je schrijft dat je vindt dat je ouders geen domme keuzes hebben gemaakt, maar 5 kinderen nemen terwijl ze daar geen geld voor hebben vind ik verre van slim. Als ze het bij 1 of 2 hadden gehouden hadden ze jullie n betere jeugd kunnen bieden en zelf ook nog ergens van kunnen genieten.Blijkbaar kun jij je dat niet voorstellen, maar dit gezin was juist heel gelukkig met elkaar, als gezin, zonder veel geld. Tevreden kunnen zijn met wat je hebt is heel waardevol!
woensdag 20 januari 2016 om 11:26
quote:redbuIIetje schreef op 20 januari 2016 @ 11:15:
[...]
Je schrijft dat je vindt dat je ouders geen domme keuzes hebben gemaakt, maar 5 kinderen nemen terwijl ze daar geen geld voor hebben vind ik verre van slim. Als ze het bij 1 of 2 hadden gehouden hadden ze jullie n betere jeugd kunnen bieden en zelf ook nog ergens van kunnen genieten.
Nee geen domme keuzes, de laatste was niet gepland maar goed. Ik snap niet dat jij een fijne jeugd alleen maar linkt met het financieel heel breed moeten hebben? Waarom is dat in jouw ogen?
Besef je werkelijk niet dat ik erg dankbaar ben? Dat ik echt wel een hele fijne jeugd heb gehad, weet je hoeveel lol we hadden als kind om creatief om te gaan met spullen en dingen. Als we nu allemaal samenkomen bij mijn ouders hebben we zoveel plezier als we terugkijken op die periode. Nog een broer van mij is uit de ´armoede` gestapt, is nu zelfstandig ondernemer, bezit vastgoed en nog altijd staan de levenslessen van mijn vader in zijn geheugen gegrift.
[...]
Je schrijft dat je vindt dat je ouders geen domme keuzes hebben gemaakt, maar 5 kinderen nemen terwijl ze daar geen geld voor hebben vind ik verre van slim. Als ze het bij 1 of 2 hadden gehouden hadden ze jullie n betere jeugd kunnen bieden en zelf ook nog ergens van kunnen genieten.
Nee geen domme keuzes, de laatste was niet gepland maar goed. Ik snap niet dat jij een fijne jeugd alleen maar linkt met het financieel heel breed moeten hebben? Waarom is dat in jouw ogen?
Besef je werkelijk niet dat ik erg dankbaar ben? Dat ik echt wel een hele fijne jeugd heb gehad, weet je hoeveel lol we hadden als kind om creatief om te gaan met spullen en dingen. Als we nu allemaal samenkomen bij mijn ouders hebben we zoveel plezier als we terugkijken op die periode. Nog een broer van mij is uit de ´armoede` gestapt, is nu zelfstandig ondernemer, bezit vastgoed en nog altijd staan de levenslessen van mijn vader in zijn geheugen gegrift.
woensdag 20 januari 2016 om 11:27
quote:LunaLoona schreef op 20 januari 2016 @ 11:23:
[...]
Blijkbaar kun jij je dat niet voorstellen, maar dit gezin was juist heel gelukkig met elkaar, als gezin, zonder veel geld. Tevreden kunnen zijn met wat je hebt is heel waardevol!Juist! Daarom zeg ik dat armoede echt een gevoel is, dat bevestigd redbulletje steeds voor mij door haar reacties.
[...]
Blijkbaar kun jij je dat niet voorstellen, maar dit gezin was juist heel gelukkig met elkaar, als gezin, zonder veel geld. Tevreden kunnen zijn met wat je hebt is heel waardevol!Juist! Daarom zeg ik dat armoede echt een gevoel is, dat bevestigd redbulletje steeds voor mij door haar reacties.
woensdag 20 januari 2016 om 11:45
Dat stelen van stroom van de buren vond ik wel heel erg fout. Was die stroom van die aardige buurman die hun heet water en koffie gaf of van een andere buurman?
Tim (of hoe die jongen met dat donkere haar ook mag heten), met hem kan ik me het meeste in vinden.
Marije, daar heb ik helemaal niks mee. Luie donder. Die moet door haar gemeente gauw aan het werk worden gezet en als ze dat niet wil, keer op keer een maatregel opgelegd krijgen totdat haar uitkering ingetrokken kan worden. Weg met dat soort mensen.
Tim (of hoe die jongen met dat donkere haar ook mag heten), met hem kan ik me het meeste in vinden.
Marije, daar heb ik helemaal niks mee. Luie donder. Die moet door haar gemeente gauw aan het werk worden gezet en als ze dat niet wil, keer op keer een maatregel opgelegd krijgen totdat haar uitkering ingetrokken kan worden. Weg met dat soort mensen.
woensdag 20 januari 2016 om 11:46
quote:milna schreef op 20 januari 2016 @ 11:38:
[...]
Waarom ging je moeder dan niet werken?Ze heeft ook daarna gewerkt (schoonmaakwerk) maar kreeg daardoor rugproblemen waardoor ze een tijdlang gewoon plat heeft moeten liggen maar niet meer haar werk mocht doen van de dokter. Daarnaast had mijn vader de volledige opvoeding niet aangekund vanwege zijn gezondheid.
[...]
Waarom ging je moeder dan niet werken?Ze heeft ook daarna gewerkt (schoonmaakwerk) maar kreeg daardoor rugproblemen waardoor ze een tijdlang gewoon plat heeft moeten liggen maar niet meer haar werk mocht doen van de dokter. Daarnaast had mijn vader de volledige opvoeding niet aangekund vanwege zijn gezondheid.
woensdag 20 januari 2016 om 11:50
quote:Hanaa schreef op 20 januari 2016 @ 11:46:
[...]
Ze heeft ook daarna gewerkt (schoonmaakwerk) maar kreeg daardoor rugproblemen waardoor ze een tijdlang gewoon plat heeft moeten liggen maar niet meer haar werk mocht doen van de dokter.
Sorry, maar mijn collega vergaat elke dag van de rugpijn, krijgt prikken in zijn rug en hij werkt elke dag. En zo zijn er veel meer.
Dat 'ik mag niet werken van de dokter' is zo'n onzin-verhaal. Je moeder kiest ervoor om 5 kinderen te krijgen en kiest ervoor om niet te werken vanwege wat rugpijn. Al werkte ze maar 2 uur per dag, dan zou dat nog beter zijn dan geheel van een uitkering leven met maar liefst 7 (!) mensen.
Heb je enig idee hoeveel werknemers naar hun werk gaan met pijn? En zouden je ouders ook niet werken als ze in een land zouden wonen waar de sociale zekerheid niet zo goed geregeld is als hier?
[...]
Ze heeft ook daarna gewerkt (schoonmaakwerk) maar kreeg daardoor rugproblemen waardoor ze een tijdlang gewoon plat heeft moeten liggen maar niet meer haar werk mocht doen van de dokter.
Sorry, maar mijn collega vergaat elke dag van de rugpijn, krijgt prikken in zijn rug en hij werkt elke dag. En zo zijn er veel meer.
Dat 'ik mag niet werken van de dokter' is zo'n onzin-verhaal. Je moeder kiest ervoor om 5 kinderen te krijgen en kiest ervoor om niet te werken vanwege wat rugpijn. Al werkte ze maar 2 uur per dag, dan zou dat nog beter zijn dan geheel van een uitkering leven met maar liefst 7 (!) mensen.
Heb je enig idee hoeveel werknemers naar hun werk gaan met pijn? En zouden je ouders ook niet werken als ze in een land zouden wonen waar de sociale zekerheid niet zo goed geregeld is als hier?
woensdag 20 januari 2016 om 11:52
quote:milna schreef op 20 januari 2016 @ 11:46:
[...]
Inderdaad.
Waarom probeer je me een ´arm gevoel`aan te praten terwijl ik aangeef dat wij dat als gezin helemaal niet zo hebben ervaren?
Waarom denk je dat ik als kind meer had willen hebben (afgezien van de trui van mijn broer met bog boy erop) maar op de rommelmarkt scoorden we ook kleren so what? Ik vind het triest dat ik me pas ´rijk` mag voelen als ik een goedgevulde portemonnee zou hebben oid
[...]
Inderdaad.
Waarom probeer je me een ´arm gevoel`aan te praten terwijl ik aangeef dat wij dat als gezin helemaal niet zo hebben ervaren?
Waarom denk je dat ik als kind meer had willen hebben (afgezien van de trui van mijn broer met bog boy erop) maar op de rommelmarkt scoorden we ook kleren so what? Ik vind het triest dat ik me pas ´rijk` mag voelen als ik een goedgevulde portemonnee zou hebben oid
woensdag 20 januari 2016 om 11:53
quote:milna schreef op 20 januari 2016 @ 11:50:
[...]
Sorry, maar mijn collega vergaat elke dag van de rugpijn, krijgt prikken in zijn rug en hij werkt elke dag. En zo zijn er veel meer.
Dat 'ik mag niet werken van de dokter' is zo'n onzin-verhaal. Je moeder kiest ervoor om 5 kinderen te krijgen en kiest ervoor om niet te werken vanwege wat rugpijn. Al werkte ze maar 2 uur per dag, dan zou dat nog beter zijn dan geheel van een uitkering leven met maar liefst 7 (!) mensen.
Heb je enig idee hoeveel werknemers naar hun werk gaan met pijn? En zouden je ouders ook niet werken als ze in een land zouden wonen waar de sociale zekerheid niet zo goed geregeld is als hier?joehoee wat probeer je me nu aan te praten dat ik ongelukkig moest zijn als kind (begin jaren 80) en nu nog altijd mijn ouders kwalijk moest nemen?
[...]
Sorry, maar mijn collega vergaat elke dag van de rugpijn, krijgt prikken in zijn rug en hij werkt elke dag. En zo zijn er veel meer.
Dat 'ik mag niet werken van de dokter' is zo'n onzin-verhaal. Je moeder kiest ervoor om 5 kinderen te krijgen en kiest ervoor om niet te werken vanwege wat rugpijn. Al werkte ze maar 2 uur per dag, dan zou dat nog beter zijn dan geheel van een uitkering leven met maar liefst 7 (!) mensen.
Heb je enig idee hoeveel werknemers naar hun werk gaan met pijn? En zouden je ouders ook niet werken als ze in een land zouden wonen waar de sociale zekerheid niet zo goed geregeld is als hier?joehoee wat probeer je me nu aan te praten dat ik ongelukkig moest zijn als kind (begin jaren 80) en nu nog altijd mijn ouders kwalijk moest nemen?
woensdag 20 januari 2016 om 11:54
woensdag 20 januari 2016 om 11:57
quote:Hanaa schreef op 20 januari 2016 @ 11:52:
[...]
Waarom probeer je me een ´arm gevoel`aan te praten terwijl ik aangeef dat wij dat als gezin helemaal niet zo hebben ervaren?
Ik probeer je geen 'arm gevoel' aan te praten. Het gaat mij om de keuzes die jouw (of andere, er zijn er meer) ouders gemaakt hebben om 5 kinderen te krijgen en vervolgens met 7 (!) mensen volledig op de samenleving te teren.
[...]
Waarom probeer je me een ´arm gevoel`aan te praten terwijl ik aangeef dat wij dat als gezin helemaal niet zo hebben ervaren?
Ik probeer je geen 'arm gevoel' aan te praten. Het gaat mij om de keuzes die jouw (of andere, er zijn er meer) ouders gemaakt hebben om 5 kinderen te krijgen en vervolgens met 7 (!) mensen volledig op de samenleving te teren.
woensdag 20 januari 2016 om 11:58
Armoede in Nederland is sowieso erg relatief. Vergelijk de arme buurten van Nederland eens met die van onze buurlanden. Dan is het hier toch een stuk beter toeven. En zoals Jan Pronk al zei: er zal altijd een armste 10% van de bevolking zijn, ongeacht de hoogte van uitkeringen en andere voorzieningen. En dat wil wat zeggen als een diehard socialist als Pronk dat zegt....
woensdag 20 januari 2016 om 11:59
quote:rosanna08 schreef op 20 januari 2016 @ 10:39:
weet je, het gaat niet om die sigaret, het gaat om de vanzelfsprekendheid waarmee anderen denken te kunnen bepalen waar je je geld aan uit dient te geven Nee het gaat om de vanzelfsprekendheid waarbij een onnodig en ongezond iets voorgaat op voedsel voor je kinderen. En aangezien het gemeenschapsgeld is mag er commentaar op gegeven worden als het duidelijk zo mis gaat. Je krijgt een x bedrag en daar is echt waar prima van rond te komen. Maar ja als je idd 2 dagen voedsel voor het hele gezin er in je eentje in de week doorheen jaagt aan peuken dan kun je je toch wel voorstellen dat mensen daar commentaar op hebben?
weet je, het gaat niet om die sigaret, het gaat om de vanzelfsprekendheid waarmee anderen denken te kunnen bepalen waar je je geld aan uit dient te geven Nee het gaat om de vanzelfsprekendheid waarbij een onnodig en ongezond iets voorgaat op voedsel voor je kinderen. En aangezien het gemeenschapsgeld is mag er commentaar op gegeven worden als het duidelijk zo mis gaat. Je krijgt een x bedrag en daar is echt waar prima van rond te komen. Maar ja als je idd 2 dagen voedsel voor het hele gezin er in je eentje in de week doorheen jaagt aan peuken dan kun je je toch wel voorstellen dat mensen daar commentaar op hebben?
woensdag 20 januari 2016 om 12:01
quote:Hanaa schreef op 20 januari 2016 @ 11:53:
[...]
joehoee wat probeer je me nu aan te praten dat ik ongelukkig moest zijn als kind (begin jaren 80) en nu nog altijd mijn ouders kwalijk moest nemen?
Ik heb het niet over jou.
Ik heb het over de keuzes van jouw ouders. Of van ouders in het algemeen. Want daar gaat dit topic over. Over keuzes maken.
[...]
joehoee wat probeer je me nu aan te praten dat ik ongelukkig moest zijn als kind (begin jaren 80) en nu nog altijd mijn ouders kwalijk moest nemen?
Ik heb het niet over jou.
Ik heb het over de keuzes van jouw ouders. Of van ouders in het algemeen. Want daar gaat dit topic over. Over keuzes maken.
woensdag 20 januari 2016 om 12:03
Ik heb het idee dat RB en Milna de essentie van het verhaal van Hanaa niet opvatten zoals zij het bedoeld. Hanaa heeft zich juist niet vervelend gevoeld door die armoede. Zij heeft er geen last van gehad en kijkt terug op een gelukkige jeugd. Bovendien is vader afgekeurd toen de kinderen er al waren. Je kunt ze niet terug stoppen of weggeven omdat je inkomen is gedaald.
ach.. ik doe ook maar wat..
woensdag 20 januari 2016 om 12:03
quote:Hanaa schreef op 20 januari 2016 @ 10:24:
Ik ben ook opgegroeid in armoede. Gezin met 5 kinderen, alles tweedehands, nooit op een sport gezeten, geen enkele buitenschoolse activiteit,voordat ik mijn 1e bijbaantje kreeg droeg ik enkel en alleen tweedehands kleren of kleren van mijn oudste broer (lees: truien waar gewoon met koeienletters BIG BOY op stond, ik schaamde me dood op school als kind), nooit de Efteling oid gezien van binnen-mijn 1e Efteling bezoekje was toen ik het zelf betaalde op mijn 23e) verwarming zoveel mogelijk uit, max 2 x per week mogen douchen, een deel van mijn bijbaantje afstaan om onbetaalde facturen te kunnen betalen, 1 keer per 5 jaar eens op vakantie geweest etc etc
Maar mijn ouders hebben geen domme keuzes gemaakt, mijn vader werkte hard totdat hij afgekeurd werd. Hij leerde ons overleven met weinig geld, leerde ons nooit geld uit te geven wat er niet was, nooit iets lenen waarvan je weet dat je het niet terug kunt betalen, alternatieven te zoeken voor dingen/activiteiten die geld kosten, de waarde van geld etc etc dus ik ben eerlijk gezegd meer dankbaar voor die periode omdat ik daardoor zo gedreven werd om te gaan studeren en er iets van te maken.
Ik herken ook de sociale uitsluiting niet. Ik zat op een middelbare school waar 98 procent van de leerlingen kwamen uit de hogere klassen van de maatschappij (lees: kinderen van notarissen; advocaten, ondernemers, kasten van huizen als ik bij ze thuis kwam etc). Ik werd gewaardeerd om wie ik was, ze kwamen bij mij thuis en zagen duidelijk armoede (relatief gezien he) maar nooit trokken ze hun neus voor ons op, integendeel ze vonden mijn vrolijkheid, optimisme, dankbaarheid zo geweldig omdat zij beseften dat zij veel dingen als vanzelfsprekend zagen.
Ik ben afgestudeerd aan het hbo, fulltime gaan werken, samen met mijn ex-man twee huizen kunnen kopen, 2 appartementen die we nog verhuurden aan mensen, een eigen zaak ernaast en ik behoorde ineens tot de betere klassen. Voelde ik me meer gelukkig dan als kind dat opgroeide in de armoede? Nee eigenlijk niet, soms vond ik het best wel bezwaarlijk om ineens zoveel geld te hebben wetende dat ik het nu makkelijk kon uitgeven maar anderen niet en waarom had ik wel de kans gekregen om uit die armoede te raken en anderen weer niet? Maar echt een wezenlijk verschil van geluk heb ik echt niet ervaren eerlijk gezegd
Uiteindelijk ben ik gescheiden, werd ik een alleenstaande moeder van 2 kinderen, kwam in een burnout terecht, verloor mijn baan na 7 jaar en behoorde ik weer tot de zgn armoede gezinnen. Voel ik me nu ongelukkiger dan toen mijn ex en ik nog samen waren en het financieel heel goed hadden? Nee niet echt, wel vanwege de nasleep van mijn scheiding, maar niet omdat ik financieel weer ´terug ben gezakt`. Ik leef op de manier die mijn vader ons had geleerd, namelijk geen geld uitgeven wat er niet is. Momenteel volg ik een opleiding, maar ik weet nu al dat als ik straks weer aan het werk zal zijn ik het niet meer zo breed zal hebben als vroeger, maar ook niet meer zo arm als in de tijd bij mijn ouders. Momenteel behoor ik dus officieel ook tot de mensen die in armoede zitten.
Wat ik wil zeggen; armoede is ook een gevoel, ik heb echt heel weinig te besteden op dit moment, ook mbt uitgaven voor mijn kinderen moet ik veel nadenken, als de laptop of kapot gaat dan baal ik ook want het is een grote hap uit mijn budget, maar ik voel me echt werkelijk waar niet arm. Ja ik kan minder kopen dan Jan Modaal en ik zit ook elke maand te rekenen, maar ik ben zo blij dat ik elke maand rond kan komen met mijn kinderen, ik voel me niet minder omdat ik geen verre vakanties kan betalen, geen auto kan kopen, mijn zoon geen playstation kan geven, geen huis kan betalen voor mijn kids maar een klein appartementje moeten bewonen waar we zo dicht op elkaars huid zitten, maar we budgetteren en ik denk dat ik mijn kinderen niets te kort doe omdat ik ze wijs op wat we wel hebben. Intussen merk ik dat mijn kinderen die houding ook hebben overgenomen en daardoor alleen al voel ik me rijk momenteel.Heel verhaal. Maar 5 kinderen? Dan kregen je ouders zo ongeveer 500 per kwartaal bovenop hun inkomen. En dan ook nog het geld van de bijbaantjes inpikken?
Ik ben ook opgegroeid in armoede. Gezin met 5 kinderen, alles tweedehands, nooit op een sport gezeten, geen enkele buitenschoolse activiteit,voordat ik mijn 1e bijbaantje kreeg droeg ik enkel en alleen tweedehands kleren of kleren van mijn oudste broer (lees: truien waar gewoon met koeienletters BIG BOY op stond, ik schaamde me dood op school als kind), nooit de Efteling oid gezien van binnen-mijn 1e Efteling bezoekje was toen ik het zelf betaalde op mijn 23e) verwarming zoveel mogelijk uit, max 2 x per week mogen douchen, een deel van mijn bijbaantje afstaan om onbetaalde facturen te kunnen betalen, 1 keer per 5 jaar eens op vakantie geweest etc etc
Maar mijn ouders hebben geen domme keuzes gemaakt, mijn vader werkte hard totdat hij afgekeurd werd. Hij leerde ons overleven met weinig geld, leerde ons nooit geld uit te geven wat er niet was, nooit iets lenen waarvan je weet dat je het niet terug kunt betalen, alternatieven te zoeken voor dingen/activiteiten die geld kosten, de waarde van geld etc etc dus ik ben eerlijk gezegd meer dankbaar voor die periode omdat ik daardoor zo gedreven werd om te gaan studeren en er iets van te maken.
Ik herken ook de sociale uitsluiting niet. Ik zat op een middelbare school waar 98 procent van de leerlingen kwamen uit de hogere klassen van de maatschappij (lees: kinderen van notarissen; advocaten, ondernemers, kasten van huizen als ik bij ze thuis kwam etc). Ik werd gewaardeerd om wie ik was, ze kwamen bij mij thuis en zagen duidelijk armoede (relatief gezien he) maar nooit trokken ze hun neus voor ons op, integendeel ze vonden mijn vrolijkheid, optimisme, dankbaarheid zo geweldig omdat zij beseften dat zij veel dingen als vanzelfsprekend zagen.
Ik ben afgestudeerd aan het hbo, fulltime gaan werken, samen met mijn ex-man twee huizen kunnen kopen, 2 appartementen die we nog verhuurden aan mensen, een eigen zaak ernaast en ik behoorde ineens tot de betere klassen. Voelde ik me meer gelukkig dan als kind dat opgroeide in de armoede? Nee eigenlijk niet, soms vond ik het best wel bezwaarlijk om ineens zoveel geld te hebben wetende dat ik het nu makkelijk kon uitgeven maar anderen niet en waarom had ik wel de kans gekregen om uit die armoede te raken en anderen weer niet? Maar echt een wezenlijk verschil van geluk heb ik echt niet ervaren eerlijk gezegd
Uiteindelijk ben ik gescheiden, werd ik een alleenstaande moeder van 2 kinderen, kwam in een burnout terecht, verloor mijn baan na 7 jaar en behoorde ik weer tot de zgn armoede gezinnen. Voel ik me nu ongelukkiger dan toen mijn ex en ik nog samen waren en het financieel heel goed hadden? Nee niet echt, wel vanwege de nasleep van mijn scheiding, maar niet omdat ik financieel weer ´terug ben gezakt`. Ik leef op de manier die mijn vader ons had geleerd, namelijk geen geld uitgeven wat er niet is. Momenteel volg ik een opleiding, maar ik weet nu al dat als ik straks weer aan het werk zal zijn ik het niet meer zo breed zal hebben als vroeger, maar ook niet meer zo arm als in de tijd bij mijn ouders. Momenteel behoor ik dus officieel ook tot de mensen die in armoede zitten.
Wat ik wil zeggen; armoede is ook een gevoel, ik heb echt heel weinig te besteden op dit moment, ook mbt uitgaven voor mijn kinderen moet ik veel nadenken, als de laptop of kapot gaat dan baal ik ook want het is een grote hap uit mijn budget, maar ik voel me echt werkelijk waar niet arm. Ja ik kan minder kopen dan Jan Modaal en ik zit ook elke maand te rekenen, maar ik ben zo blij dat ik elke maand rond kan komen met mijn kinderen, ik voel me niet minder omdat ik geen verre vakanties kan betalen, geen auto kan kopen, mijn zoon geen playstation kan geven, geen huis kan betalen voor mijn kids maar een klein appartementje moeten bewonen waar we zo dicht op elkaars huid zitten, maar we budgetteren en ik denk dat ik mijn kinderen niets te kort doe omdat ik ze wijs op wat we wel hebben. Intussen merk ik dat mijn kinderen die houding ook hebben overgenomen en daardoor alleen al voel ik me rijk momenteel.Heel verhaal. Maar 5 kinderen? Dan kregen je ouders zo ongeveer 500 per kwartaal bovenop hun inkomen. En dan ook nog het geld van de bijbaantjes inpikken?
