
Armoede in Nederland. Eigen schuld?

dinsdag 19 januari 2016 om 22:51
quote:wasdroger schreef op 19 januari 2016 @ 22:15:
[...]
Ik ben het met je eens. De een koopt een patatje met een frikandel en de ander rookt eens een cigaretjeJa maar eens en keer een sigaret of een keer in de zoveel tijd een patatje halen is iets anders dan twee pakjes per dag roken of iedere dag eten halen bij de snackbar.
[...]
Ik ben het met je eens. De een koopt een patatje met een frikandel en de ander rookt eens een cigaretjeJa maar eens en keer een sigaret of een keer in de zoveel tijd een patatje halen is iets anders dan twee pakjes per dag roken of iedere dag eten halen bij de snackbar.
dinsdag 19 januari 2016 om 22:52
Lilith, je snapt toch wel dat de gemeente betaald krijgt voor al jouw "onbetaalde" werk ervarings stages.
1 van de werkervarings plekken hier waar ze je graag in stoppen (ook voor belastingsonderzoeken) is het inpakken van snoepgoed. Mentos en zo.
4 weken 40 uur per week (zonder reiskosten vergoeding) snoep inpakken om te kijken in hoeverre je nog inzetbaar bent.
Kassa
1 van de werkervarings plekken hier waar ze je graag in stoppen (ook voor belastingsonderzoeken) is het inpakken van snoepgoed. Mentos en zo.
4 weken 40 uur per week (zonder reiskosten vergoeding) snoep inpakken om te kijken in hoeverre je nog inzetbaar bent.
Kassa

dinsdag 19 januari 2016 om 22:56
quote:Honeymoonquiz schreef op 19 januari 2016 @ 22:51:
[...]
Ja maar eens en keer een sigaret of een keer in de zoveel tijd een patatje halen is iets anders dan twee pakjes per dag roken of iedere dag eten halen bij de snackbar.
Hoe weet jij hoeveel iemand rookt en hoe vaak iemand bij de snackbar zit?
Tv beelden zijn héél makkelijk te manipuleren hoor.
10 uur film met 5 sigaretten is heel makkelijk te monteren tot 1 minuut film met 4 sigaretten.
[...]
Ja maar eens en keer een sigaret of een keer in de zoveel tijd een patatje halen is iets anders dan twee pakjes per dag roken of iedere dag eten halen bij de snackbar.
Hoe weet jij hoeveel iemand rookt en hoe vaak iemand bij de snackbar zit?
Tv beelden zijn héél makkelijk te manipuleren hoor.
10 uur film met 5 sigaretten is heel makkelijk te monteren tot 1 minuut film met 4 sigaretten.
dinsdag 19 januari 2016 om 23:06
quote:redbuIIetje schreef op 19 januari 2016 @ 22:18:
[...]
Het verschil is dat het bij rokers vaak niet bij 'een sigaretje' blijft, het zijn vaak zwaar verslaafden die er minstens een slof per week doorheen jagen. En hoe duur is 'n slof? Eurootje of 25? Kun je toch een deel van de week van eten.Weet ik LOL Ik heb zelf 20 jaar gerookt. Maar ik snap ook dat mensen een verzetje nodig hebben. Als je continue moet puzzelen met geld, uit eindelijk ga je daar kapot aan. En ja dan kan je zeggen als je stopt met roken dan heb je iets meer eten.
[...]
Het verschil is dat het bij rokers vaak niet bij 'een sigaretje' blijft, het zijn vaak zwaar verslaafden die er minstens een slof per week doorheen jagen. En hoe duur is 'n slof? Eurootje of 25? Kun je toch een deel van de week van eten.Weet ik LOL Ik heb zelf 20 jaar gerookt. Maar ik snap ook dat mensen een verzetje nodig hebben. Als je continue moet puzzelen met geld, uit eindelijk ga je daar kapot aan. En ja dan kan je zeggen als je stopt met roken dan heb je iets meer eten.
dinsdag 19 januari 2016 om 23:08
quote:Honeymoonquiz schreef op 19 januari 2016 @ 22:51:
[...]
Ja maar eens en keer een sigaret of een keer in de zoveel tijd een patatje halen is iets anders dan twee pakjes per dag roken of iedere dag eten halen bij de snackbar.Klopt. En iedere dag voor 10 euro aan ongezonde meuk in je mik stoppen is ook heel anders dan 1 pakje sigaretten per twee dagen roken.
[...]
Ja maar eens en keer een sigaret of een keer in de zoveel tijd een patatje halen is iets anders dan twee pakjes per dag roken of iedere dag eten halen bij de snackbar.Klopt. En iedere dag voor 10 euro aan ongezonde meuk in je mik stoppen is ook heel anders dan 1 pakje sigaretten per twee dagen roken.
Time for the real me to emerge, Possum! Get out the gladiolas!
dinsdag 19 januari 2016 om 23:28
quote:granny71 schreef op 19 januari 2016 @ 22:52:
Lilith, je snapt toch wel dat de gemeente betaald krijgt voor al jouw "onbetaalde" werk ervarings stages.
1 van de werkervarings plekken hier waar ze je graag in stoppen (ook voor belastingsonderzoeken) is het inpakken van snoepgoed. Mentos en zo.
4 weken 40 uur per week (zonder reiskosten vergoeding) snoep inpakken om te kijken in hoeverre je nog inzetbaar bent.
KassaDat gaat dan weer ten koste van de mensen die werken in een sociale werkplaats, daar worden bijvoorbeeld die voordeelverpakkingen van vier halen, drie betalen gemaakt.
Lilith, je snapt toch wel dat de gemeente betaald krijgt voor al jouw "onbetaalde" werk ervarings stages.
1 van de werkervarings plekken hier waar ze je graag in stoppen (ook voor belastingsonderzoeken) is het inpakken van snoepgoed. Mentos en zo.
4 weken 40 uur per week (zonder reiskosten vergoeding) snoep inpakken om te kijken in hoeverre je nog inzetbaar bent.
KassaDat gaat dan weer ten koste van de mensen die werken in een sociale werkplaats, daar worden bijvoorbeeld die voordeelverpakkingen van vier halen, drie betalen gemaakt.
verba volant, scripta manent.

dinsdag 19 januari 2016 om 23:58
quote:granny71 schreef op 19 januari 2016 @ 22:56:
[...]
Hoe weet jij hoeveel iemand rookt en hoe vaak iemand bij de snackbar zit?
Tv beelden zijn héél makkelijk te manipuleren hoor.
10 uur film met 5 sigaretten is heel makkelijk te monteren tot 1 minuut film met 4 sigaretten.
Dat weet ik ook niet. En ik zeg het ook niet direct nav de tv-uitzending maar als reacties op forummers die zeggen dat af en toe een sigaret of iets lekkers moet kunnen en dat dat niet verantwoord hoeft te worden. Waar ik mee eens ben overigens. Alleen gaat de problematiek van bepaalde mensen wat verder dan 'af en toe' een sigaret of een glas wijn ter ontspanning.
Overigens zijn er genoeg rokers die zelf best toegeven hoeveel ze roken, dat hoef je niet altijd te raden.
[...]
Hoe weet jij hoeveel iemand rookt en hoe vaak iemand bij de snackbar zit?
Tv beelden zijn héél makkelijk te manipuleren hoor.
10 uur film met 5 sigaretten is heel makkelijk te monteren tot 1 minuut film met 4 sigaretten.
Dat weet ik ook niet. En ik zeg het ook niet direct nav de tv-uitzending maar als reacties op forummers die zeggen dat af en toe een sigaret of iets lekkers moet kunnen en dat dat niet verantwoord hoeft te worden. Waar ik mee eens ben overigens. Alleen gaat de problematiek van bepaalde mensen wat verder dan 'af en toe' een sigaret of een glas wijn ter ontspanning.
Overigens zijn er genoeg rokers die zelf best toegeven hoeveel ze roken, dat hoef je niet altijd te raden.

woensdag 20 januari 2016 om 00:01
Ik vond Marij juist vreselijk, voelt zich nog tegoed voor een 'baan onder haar niveau', ze liet zich wel kennen vond ik. En Erik met dat stroom, tja dat kan ook echt niet. Wel jammer dat op deze manier de twee uiterst denkenden Erik en Marij niet echt nader tot elkaar komen. Het grote aantal beelden van beroepsuitkeringstrekkers ten opzichte van de minder in beeld gebrachte pechvogels die buiten hun schuld in een armoedesituatie terecht zijn gekomen, helpt ook niet mee, maar Marij's houding vind ik nou ook niet echt bevorderend voor het sympathie krijgen voor mensen die in armoede leven. Ze bereikt precies het tegenovergestelde met haar gedrag.
woensdag 20 januari 2016 om 00:35
Ben nu ook aan het kijken afl 1. Het eerst wat me opvalt is dat die studente sita naar buiten loopt en paf het bedrag van 70 euro per week word genoemd voor een moeder met 2 kinderen. Dat is haar leefgeld omdat ze dwi (bijstand) heeft.
Dan heeft ze dus schuld wat afgelost moet worden. Waarom word dat niet gemeld? Nu komt het toch over alsof je met bijstand "maar' 70 euro per week overhoud. Dat is dus niet zo dan word je gekort.
Dan heeft ze dus schuld wat afgelost moet worden. Waarom word dat niet gemeld? Nu komt het toch over alsof je met bijstand "maar' 70 euro per week overhoud. Dat is dus niet zo dan word je gekort.
woensdag 20 januari 2016 om 06:16
quote:Flashy schreef op 19 januari 2016 @ 11:40:
In mijn omgeving zijn ook een aantal mensen met bijstand of andere uitkering (wajong bijvoorbeeld).
Diegene in de bijstand is altijd zielig, heeft van alles, loopt bij een dierenvoedselbank zodat ze van haar weekgeld kan sparen(voor extra`s), krijgt (nieuwe)kleding als ze het nodig heeft daar is een budget voor buiten het weekgeld om etc,
Krijgt altijd van alles en iedereen iets toegestopt want o zo zielig.
En klaagt altijd, over alles!!!
Diegene in de Wajong doet zich niet zielig voor maar kan bijna niks(lichamelijk gehandicapt), heeft bijna net zoveel te besteden als de andere persoon (minder als je het uitrekent qua kleding en dergelijke) en kan straks waarschijnlijk een broodnodig traject niet volgen omdat vervoerskosten niet vergoed worden.
Deze persoon klaagt nooit en is tevreden met wat de persoon heeft.
Hoe meer je klaagt, hoe zieliger je bent en hoe meer je van anderen krijgt.
Iemand die zich schaamt of niet klaagt krijg gewoon minder omdat mensen het minder snel doorhebben of denken die red het wel.Ik heb een tante in de familie die altijd aan het klagen was over het ziek en zeer wat ze had, een andere tante, van het type "Ik red mijn reet en ik heb nooit geen hulp gehad en wil het ook niet" kwam dan altijd met het spreekwoord "Klagers hebben geen nood, zwijgers hebben geen brood!".
In mijn omgeving zijn ook een aantal mensen met bijstand of andere uitkering (wajong bijvoorbeeld).
Diegene in de bijstand is altijd zielig, heeft van alles, loopt bij een dierenvoedselbank zodat ze van haar weekgeld kan sparen(voor extra`s), krijgt (nieuwe)kleding als ze het nodig heeft daar is een budget voor buiten het weekgeld om etc,
Krijgt altijd van alles en iedereen iets toegestopt want o zo zielig.
En klaagt altijd, over alles!!!
Diegene in de Wajong doet zich niet zielig voor maar kan bijna niks(lichamelijk gehandicapt), heeft bijna net zoveel te besteden als de andere persoon (minder als je het uitrekent qua kleding en dergelijke) en kan straks waarschijnlijk een broodnodig traject niet volgen omdat vervoerskosten niet vergoed worden.
Deze persoon klaagt nooit en is tevreden met wat de persoon heeft.
Hoe meer je klaagt, hoe zieliger je bent en hoe meer je van anderen krijgt.
Iemand die zich schaamt of niet klaagt krijg gewoon minder omdat mensen het minder snel doorhebben of denken die red het wel.Ik heb een tante in de familie die altijd aan het klagen was over het ziek en zeer wat ze had, een andere tante, van het type "Ik red mijn reet en ik heb nooit geen hulp gehad en wil het ook niet" kwam dan altijd met het spreekwoord "Klagers hebben geen nood, zwijgers hebben geen brood!".

woensdag 20 januari 2016 om 07:46
quote:pussywillow schreef op 20 januari 2016 @ 00:01:
Ik vond Marij juist vreselijk, voelt zich nog tegoed voor een 'baan onder haar niveau', ze liet zich wel kennen vond ik. En Erik met dat stroom, tja dat kan ook echt niet. Wel jammer dat op deze manier de twee uiterst denkenden Erik en Marij niet echt nader tot elkaar komen. Het grote aantal beelden van beroepsuitkeringstrekkers ten opzichte van de minder in beeld gebrachte pechvogels die buiten hun schuld in een armoedesituatie terecht zijn gekomen, helpt ook niet mee, maar Marij's houding vind ik nou ook niet echt bevorderend voor het sympathie krijgen voor mensen die in armoede leven. Ze bereikt precies het tegenovergestelde met haar gedrag.Vind die Marij echt een halve Tokkie. Veel blabla maar ze viel gisteren behoorlijk door de mand. Met al die negativiteit kom je sowieso nergens.
Ik vond Marij juist vreselijk, voelt zich nog tegoed voor een 'baan onder haar niveau', ze liet zich wel kennen vond ik. En Erik met dat stroom, tja dat kan ook echt niet. Wel jammer dat op deze manier de twee uiterst denkenden Erik en Marij niet echt nader tot elkaar komen. Het grote aantal beelden van beroepsuitkeringstrekkers ten opzichte van de minder in beeld gebrachte pechvogels die buiten hun schuld in een armoedesituatie terecht zijn gekomen, helpt ook niet mee, maar Marij's houding vind ik nou ook niet echt bevorderend voor het sympathie krijgen voor mensen die in armoede leven. Ze bereikt precies het tegenovergestelde met haar gedrag.Vind die Marij echt een halve Tokkie. Veel blabla maar ze viel gisteren behoorlijk door de mand. Met al die negativiteit kom je sowieso nergens.

woensdag 20 januari 2016 om 10:24
Ik ben ook opgegroeid in armoede. Gezin met 5 kinderen, alles tweedehands, nooit op een sport gezeten, geen enkele buitenschoolse activiteit,voordat ik mijn 1e bijbaantje kreeg droeg ik enkel en alleen tweedehands kleren of kleren van mijn oudste broer (lees: truien waar gewoon met koeienletters BIG BOY op stond, ik schaamde me dood op school als kind), nooit de Efteling oid gezien van binnen-mijn 1e Efteling bezoekje was toen ik het zelf betaalde op mijn 23e) verwarming zoveel mogelijk uit, max 2 x per week mogen douchen, een deel van mijn bijbaantje afstaan om onbetaalde facturen te kunnen betalen, 1 keer per 5 jaar eens op vakantie geweest etc etc
Maar mijn ouders hebben geen domme keuzes gemaakt, mijn vader werkte hard totdat hij afgekeurd werd. Hij leerde ons overleven met weinig geld, leerde ons nooit geld uit te geven wat er niet was, nooit iets lenen waarvan je weet dat je het niet terug kunt betalen, alternatieven te zoeken voor dingen/activiteiten die geld kosten, de waarde van geld etc etc dus ik ben eerlijk gezegd meer dankbaar voor die periode omdat ik daardoor zo gedreven werd om te gaan studeren en er iets van te maken.
Ik herken ook de sociale uitsluiting niet. Ik zat op een middelbare school waar 98 procent van de leerlingen kwamen uit de hogere klassen van de maatschappij (lees: kinderen van notarissen; advocaten, ondernemers, kasten van huizen als ik bij ze thuis kwam etc). Ik werd gewaardeerd om wie ik was, ze kwamen bij mij thuis en zagen duidelijk armoede (relatief gezien he) maar nooit trokken ze hun neus voor ons op, integendeel ze vonden mijn vrolijkheid, optimisme, dankbaarheid zo geweldig omdat zij beseften dat zij veel dingen als vanzelfsprekend zagen.
Ik ben afgestudeerd aan het hbo, fulltime gaan werken, samen met mijn ex-man twee huizen kunnen kopen, 2 appartementen die we nog verhuurden aan mensen, een eigen zaak ernaast en ik behoorde ineens tot de betere klassen. Voelde ik me meer gelukkig dan als kind dat opgroeide in de armoede? Nee eigenlijk niet, soms vond ik het best wel bezwaarlijk om ineens zoveel geld te hebben wetende dat ik het nu makkelijk kon uitgeven maar anderen niet en waarom had ik wel de kans gekregen om uit die armoede te raken en anderen weer niet? Maar echt een wezenlijk verschil van geluk heb ik echt niet ervaren eerlijk gezegd
Uiteindelijk ben ik gescheiden, werd ik een alleenstaande moeder van 2 kinderen, kwam in een burnout terecht, verloor mijn baan na 7 jaar en behoorde ik weer tot de zgn armoede gezinnen. Voel ik me nu ongelukkiger dan toen mijn ex en ik nog samen waren en het financieel heel goed hadden? Nee niet echt, wel vanwege de nasleep van mijn scheiding, maar niet omdat ik financieel weer ´terug ben gezakt`. Ik leef op de manier die mijn vader ons had geleerd, namelijk geen geld uitgeven wat er niet is. Momenteel volg ik een opleiding, maar ik weet nu al dat als ik straks weer aan het werk zal zijn ik het niet meer zo breed zal hebben als vroeger, maar ook niet meer zo arm als in de tijd bij mijn ouders. Momenteel behoor ik dus officieel ook tot de mensen die in armoede zitten.
Wat ik wil zeggen; armoede is ook een gevoel, ik heb echt heel weinig te besteden op dit moment, ook mbt uitgaven voor mijn kinderen moet ik veel nadenken, als de laptop of kapot gaat dan baal ik ook want het is een grote hap uit mijn budget, maar ik voel me echt werkelijk waar niet arm. Ja ik kan minder kopen dan Jan Modaal en ik zit ook elke maand te rekenen, maar ik ben zo blij dat ik elke maand rond kan komen met mijn kinderen, ik voel me niet minder omdat ik geen verre vakanties kan betalen, geen auto kan kopen, mijn zoon geen playstation kan geven, geen huis kan betalen voor mijn kids maar een klein appartementje moeten bewonen waar we zo dicht op elkaars huid zitten, maar we budgetteren en ik denk dat ik mijn kinderen niets te kort doe omdat ik ze wijs op wat we wel hebben. Intussen merk ik dat mijn kinderen die houding ook hebben overgenomen en daardoor alleen al voel ik me rijk momenteel.
Maar mijn ouders hebben geen domme keuzes gemaakt, mijn vader werkte hard totdat hij afgekeurd werd. Hij leerde ons overleven met weinig geld, leerde ons nooit geld uit te geven wat er niet was, nooit iets lenen waarvan je weet dat je het niet terug kunt betalen, alternatieven te zoeken voor dingen/activiteiten die geld kosten, de waarde van geld etc etc dus ik ben eerlijk gezegd meer dankbaar voor die periode omdat ik daardoor zo gedreven werd om te gaan studeren en er iets van te maken.
Ik herken ook de sociale uitsluiting niet. Ik zat op een middelbare school waar 98 procent van de leerlingen kwamen uit de hogere klassen van de maatschappij (lees: kinderen van notarissen; advocaten, ondernemers, kasten van huizen als ik bij ze thuis kwam etc). Ik werd gewaardeerd om wie ik was, ze kwamen bij mij thuis en zagen duidelijk armoede (relatief gezien he) maar nooit trokken ze hun neus voor ons op, integendeel ze vonden mijn vrolijkheid, optimisme, dankbaarheid zo geweldig omdat zij beseften dat zij veel dingen als vanzelfsprekend zagen.
Ik ben afgestudeerd aan het hbo, fulltime gaan werken, samen met mijn ex-man twee huizen kunnen kopen, 2 appartementen die we nog verhuurden aan mensen, een eigen zaak ernaast en ik behoorde ineens tot de betere klassen. Voelde ik me meer gelukkig dan als kind dat opgroeide in de armoede? Nee eigenlijk niet, soms vond ik het best wel bezwaarlijk om ineens zoveel geld te hebben wetende dat ik het nu makkelijk kon uitgeven maar anderen niet en waarom had ik wel de kans gekregen om uit die armoede te raken en anderen weer niet? Maar echt een wezenlijk verschil van geluk heb ik echt niet ervaren eerlijk gezegd
Uiteindelijk ben ik gescheiden, werd ik een alleenstaande moeder van 2 kinderen, kwam in een burnout terecht, verloor mijn baan na 7 jaar en behoorde ik weer tot de zgn armoede gezinnen. Voel ik me nu ongelukkiger dan toen mijn ex en ik nog samen waren en het financieel heel goed hadden? Nee niet echt, wel vanwege de nasleep van mijn scheiding, maar niet omdat ik financieel weer ´terug ben gezakt`. Ik leef op de manier die mijn vader ons had geleerd, namelijk geen geld uitgeven wat er niet is. Momenteel volg ik een opleiding, maar ik weet nu al dat als ik straks weer aan het werk zal zijn ik het niet meer zo breed zal hebben als vroeger, maar ook niet meer zo arm als in de tijd bij mijn ouders. Momenteel behoor ik dus officieel ook tot de mensen die in armoede zitten.
Wat ik wil zeggen; armoede is ook een gevoel, ik heb echt heel weinig te besteden op dit moment, ook mbt uitgaven voor mijn kinderen moet ik veel nadenken, als de laptop of kapot gaat dan baal ik ook want het is een grote hap uit mijn budget, maar ik voel me echt werkelijk waar niet arm. Ja ik kan minder kopen dan Jan Modaal en ik zit ook elke maand te rekenen, maar ik ben zo blij dat ik elke maand rond kan komen met mijn kinderen, ik voel me niet minder omdat ik geen verre vakanties kan betalen, geen auto kan kopen, mijn zoon geen playstation kan geven, geen huis kan betalen voor mijn kids maar een klein appartementje moeten bewonen waar we zo dicht op elkaars huid zitten, maar we budgetteren en ik denk dat ik mijn kinderen niets te kort doe omdat ik ze wijs op wat we wel hebben. Intussen merk ik dat mijn kinderen die houding ook hebben overgenomen en daardoor alleen al voel ik me rijk momenteel.
woensdag 20 januari 2016 om 10:34
Die vergelijking van roken en chocola is niet helemaal juist vind ik.
Als je af en toe een sigaretje rookt, dan is het inderdaad te vergelijken met af en toe een reep chocola voor je zelf kopen.
Die twee dingen kan je met elkaar vergelijken. En dat lijkt me niet zo bezwaarlijk.
Maar je kan niet een rookverslaving van 20 sigaretten op een dag vergelijken met af en toe een reep chocola voor je zelf kopen.
Dan moet je de vergelijking anders formuleren.
Dus elke dag een reep chocola voor jezelf kopen (chocolaverslaving) versus een rookverslaving.
Beiden lijken mij dan niet wenselijk.
Nog een interessant artikel hierover:
https://decorrespondent.n ... en-doen/19645395-f6c9a0bd
Als je af en toe een sigaretje rookt, dan is het inderdaad te vergelijken met af en toe een reep chocola voor je zelf kopen.
Die twee dingen kan je met elkaar vergelijken. En dat lijkt me niet zo bezwaarlijk.
Maar je kan niet een rookverslaving van 20 sigaretten op een dag vergelijken met af en toe een reep chocola voor je zelf kopen.
Dan moet je de vergelijking anders formuleren.
Dus elke dag een reep chocola voor jezelf kopen (chocolaverslaving) versus een rookverslaving.
Beiden lijken mij dan niet wenselijk.
Nog een interessant artikel hierover:
https://decorrespondent.n ... en-doen/19645395-f6c9a0bd
woensdag 20 januari 2016 om 10:36
Wow Hanaa, inspirerend verhaal!
Ik ben zelf nooit arm geweest. Wel rijk. Maar toen mijn inkomen halveerde moest ik me ook aanpassen, ook al had ik toen nog steeds meer dan het minimum. En dat heb ik positief opgevat en vond ik een sport. Eigenlijk ben ik in die periode gelukkiger geworden. Het was goed voor me om de prijzen te vergelijken en een weekmenu te maken in plaats van bij de kapper shampoo te kopen van 20,- euro per fles. Ik ben met minder geld veel meer tevreden geworden.
Als ik nu lees dat Redbulletje het leven niet de moeite waard vind als ze niet vrijstaand kan wonen, uit eten kan en verre reizen kan maken, dan vraag ik me af wat nu echte armoede is.
Ik ben zelf nooit arm geweest. Wel rijk. Maar toen mijn inkomen halveerde moest ik me ook aanpassen, ook al had ik toen nog steeds meer dan het minimum. En dat heb ik positief opgevat en vond ik een sport. Eigenlijk ben ik in die periode gelukkiger geworden. Het was goed voor me om de prijzen te vergelijken en een weekmenu te maken in plaats van bij de kapper shampoo te kopen van 20,- euro per fles. Ik ben met minder geld veel meer tevreden geworden.
Als ik nu lees dat Redbulletje het leven niet de moeite waard vind als ze niet vrijstaand kan wonen, uit eten kan en verre reizen kan maken, dan vraag ik me af wat nu echte armoede is.
