Entertainment
alle pijlers
Concert Lady Gaga Gisteren 15 Mei
maandag 17 mei 2010 om 17:43
quote:Zamirah schreef op 16 mei 2010 @ 20:48:
Gravinnetje, waar ik niet zo goed tegen kan dat Marels dan wel doet alsof ze er erg veel verstand van heeft, terwijl ze er eigenlijk geen jota van snapt.
Dat geeft niks maar doe dan ook niet net alsof. Ik heb ook geen verstand van computers, boeien.Oke ik snap je punt.
Gravinnetje, waar ik niet zo goed tegen kan dat Marels dan wel doet alsof ze er erg veel verstand van heeft, terwijl ze er eigenlijk geen jota van snapt.
Dat geeft niks maar doe dan ook niet net alsof. Ik heb ook geen verstand van computers, boeien.Oke ik snap je punt.
maandag 17 mei 2010 om 18:45
quote:Marels schreef op 16 mei 2010 @ 17:33:
[...]
Hier reageerde ik op en dat impliceert dus echt wel dat het haar niet om de muziek gaat, maar om het beroemd worden.
En daar ben ik te romantisch voor.
Ik snap wel wat jij bedoelt met je laatste zin, maar wat je over Lady Gaga beweert is niet waar. Ze wilde dan wel een superster worden, maar dit wilde ze voornamelijk (als ik de interviews mag geloven) om te laten zien dat je niet per sé een barbie-kloon hoeft te zijn die "hit me baby one more time" op het podium kweelt. Zoals ik al zei is de show van Gaga niet te vergelijken met een concert van de gemiddelde popster (de term popster hoort ook absoluut niet bij LG). Die popsterretjes staan daar voor het publiek en houden het zo "netjes" mogelijk met hun zoetsappige nummertjes. Compleet afgestemd op het publiek. Ze treden op om het publiek te vermaken. En dus is het wel vermakelijk om naar te kijken.
Maar LG leeft in een soort eigen wereld op het podium en tóch heeft ze massa's fans, omdat ze iets doet wat 95% van de mensheid niet durft: toegeven aan het diepste van haar gevoel, haar impulsen, bijna haar krankzinnigheid. Zo treed je niet op, zo perform je niet, zo bén je. En als je zo leeft, ongeacht of je er goed in bent (en toevallig is LG dat wel) dan pas ben je een artiest. En niet omdat je zo goed gitaar kunt spelen volgens de juiste akkoorden, want dat kan in feite iedereen leren.
[...]
Hier reageerde ik op en dat impliceert dus echt wel dat het haar niet om de muziek gaat, maar om het beroemd worden.
En daar ben ik te romantisch voor.
Ik snap wel wat jij bedoelt met je laatste zin, maar wat je over Lady Gaga beweert is niet waar. Ze wilde dan wel een superster worden, maar dit wilde ze voornamelijk (als ik de interviews mag geloven) om te laten zien dat je niet per sé een barbie-kloon hoeft te zijn die "hit me baby one more time" op het podium kweelt. Zoals ik al zei is de show van Gaga niet te vergelijken met een concert van de gemiddelde popster (de term popster hoort ook absoluut niet bij LG). Die popsterretjes staan daar voor het publiek en houden het zo "netjes" mogelijk met hun zoetsappige nummertjes. Compleet afgestemd op het publiek. Ze treden op om het publiek te vermaken. En dus is het wel vermakelijk om naar te kijken.
Maar LG leeft in een soort eigen wereld op het podium en tóch heeft ze massa's fans, omdat ze iets doet wat 95% van de mensheid niet durft: toegeven aan het diepste van haar gevoel, haar impulsen, bijna haar krankzinnigheid. Zo treed je niet op, zo perform je niet, zo bén je. En als je zo leeft, ongeacht of je er goed in bent (en toevallig is LG dat wel) dan pas ben je een artiest. En niet omdat je zo goed gitaar kunt spelen volgens de juiste akkoorden, want dat kan in feite iedereen leren.
maandag 17 mei 2010 om 19:44
Ik ben geen liefhebber, maar deze versie van Pokerface vond ik wel leuk:
http://www.youtube.com/watch?v=A2guQYivZ6w
http://www.youtube.com/watch?v=A2guQYivZ6w
dinsdag 18 mei 2010 om 09:59
quote:Marels schreef op 16 mei 2010 @ 17:50:
Ik vind de verhalen achter muziek mooi. De romantische musici die schrijven vanuit hun gevoel, schrijven omdat ze een emotie, een verhaal over willen brengen naar hun publiek. Die hun ziel en zaligheid in hun muziek leggen. Dat is wat mij raakt in muziek, en in bepaalde artiesten.
Dat weet je dus helemaal niet. Ik heb ooit eens John Lennon in gesprek gezien met twee van zijn fanatieke fans, en hij moest echt heel hard lachen, om hetgeen zij in zijn muziek meenden te horen. Van allerlei interpretaties hadden ze bedacht, hele verhalen over zijn beweegredenen om een nummer zo te schrijven en uit te voeren. En geen ervan klopte.
Musiceren blijft toch gewoon een beroep, wat jij daar ook als luisteraar voor conclusies aan verbindt.
Ik vind de verhalen achter muziek mooi. De romantische musici die schrijven vanuit hun gevoel, schrijven omdat ze een emotie, een verhaal over willen brengen naar hun publiek. Die hun ziel en zaligheid in hun muziek leggen. Dat is wat mij raakt in muziek, en in bepaalde artiesten.
Dat weet je dus helemaal niet. Ik heb ooit eens John Lennon in gesprek gezien met twee van zijn fanatieke fans, en hij moest echt heel hard lachen, om hetgeen zij in zijn muziek meenden te horen. Van allerlei interpretaties hadden ze bedacht, hele verhalen over zijn beweegredenen om een nummer zo te schrijven en uit te voeren. En geen ervan klopte.
Musiceren blijft toch gewoon een beroep, wat jij daar ook als luisteraar voor conclusies aan verbindt.
dinsdag 18 mei 2010 om 14:35
quote:xxxRosalitaxxx schreef op 17 mei 2010 @ 19:44:
Ik ben geen liefhebber, maar deze versie van Pokerface vond ik wel leuk:
http://www.youtube.com/watch?v=A2guQYivZ6w
en deze briljante bad romance versie
http://www.youtube.com/wa ... I&feature=player_embedded
Ik ben geen liefhebber, maar deze versie van Pokerface vond ik wel leuk:
http://www.youtube.com/watch?v=A2guQYivZ6w
en deze briljante bad romance versie
http://www.youtube.com/wa ... I&feature=player_embedded
dinsdag 30 november 2010 om 14:30
