Entertainment
alle pijlers
Dit is de dag- Armoede door de ogen van kinderen
woensdag 15 oktober 2014 om 18:44
Een paar dingen vielen mij op.
Sommige kinderen van deze documentaire zagen er onverzorgd uit. En de huizen waren best rommelig. Dan denk ik armoede heeft toch niets te maken met verzorging en rommeligheid?
Ook was ik verbaasd over het leefgeld van de mensen in de schuldhulpverlening. Sommige kregen iets van 170 euro per week om daar mee boodschappen etc te doen. Moeten ze daar in België meer van doen? In Nederland is het bedrag toch veel lager?
Ik vond die vrouw die eerst een uitkering kreeg en nu een baan heeft er maar 100 euro op vooruit ging erg goed bezig. Die 100 euro extra ging trouwens naar de kinderopvang. Maar ze is bezig voor een goeie toekomst.
Sommige kinderen van deze documentaire zagen er onverzorgd uit. En de huizen waren best rommelig. Dan denk ik armoede heeft toch niets te maken met verzorging en rommeligheid?
Ook was ik verbaasd over het leefgeld van de mensen in de schuldhulpverlening. Sommige kregen iets van 170 euro per week om daar mee boodschappen etc te doen. Moeten ze daar in België meer van doen? In Nederland is het bedrag toch veel lager?
Ik vond die vrouw die eerst een uitkering kreeg en nu een baan heeft er maar 100 euro op vooruit ging erg goed bezig. Die 100 euro extra ging trouwens naar de kinderopvang. Maar ze is bezig voor een goeie toekomst.
woensdag 15 oktober 2014 om 18:50
Ik heb het ook gezien. Ik snap ook niet waarom alles zo rommelig is, dat heeft volgens mij niets te maken met een laag inkomen, om de boel op te ruimen en aan kant te houden hoef je geen geld uit te geven. Die vader die bij de kringloop werkt kan vast wel tegen een zacht prijsje aan fatsoenlijke kleding komen, al is het alleen maar voor de kinderen, het is niet leuk als je om je kleding word gepest op school.
verba volant, scripta manent.
woensdag 15 oktober 2014 om 18:58
Ja, ik heb het ook gezien. Die huizen waren gewoon om ziek van te worden, al die schimmel. . Sommige huizen waren inderdaad rommelig. Misschien dat deze mensen veel spullen bewaren met het idee dat het ooit nog wel eens van pas kan komen?
Wat mij opviel is dat het met name alleenstaande ouders waren. Voor de kinderen is het triest. Ze voelen zich zo minderwaardig in deze prestatiemaatschappij.
Wat mij opviel is dat het met name alleenstaande ouders waren. Voor de kinderen is het triest. Ze voelen zich zo minderwaardig in deze prestatiemaatschappij.
Als je minder wil moeten, moet je minder willen.
woensdag 15 oktober 2014 om 19:07
Die rommeligheid en onverzorgdheid is vaak een symptoom van het probleem. Mijn man heeft beroepshalve veel te maken met mensen aan de onderkant van de maatschappij. De laatste tijd krijgt hij steeds meer te maken met jongeren die al op hun 20e zo diep in de problemen zitten, dat ze er zonder hulp niet meer uit komen. Natuurlijk zijn daar jongeren bij die buiten hun schuld, of door omstandigheden, tegenslagen, enz. aan lager wal zijn geraakt, maar het merendeel heeft te maken met gebrek aan opvoeding, zonder werkmentaliteit, alles maar op afbetaling en wie dan leeft, wie dan zorgt, want dat mobieltje, die scooter, die auto, die dure kleren, daar hebben ze "recht" op. Als ze al zelfstandig wonen, is het één grote bende, want ze zijn te laks om het huis op orde te houden, ook als ze heel de dag niks anders te doen hebben. Gamen, voor de TV hangen, op straat hangen met vrienden, enz., veel meer doen ze niet. Sommigen hebben wel een baan gehad, maar zijn opgestapt of eruit getrapt, want "ze kunnen niet tegen gezag". Ofwel: ze kunnen niet omgaan met kritiek van een baas. Jemig zeg, waarom moet zo'n vent ook zo zeuren als je voor de 10e keer in een maand te laat komt, kan toch gebeuren? En niet eens een joint mogen roken in de pauze, écht belachelijk!
Maar het ligt nooit aan henzelf. Ze krijgen geen kansen, zeggen ze dan.
Velen komen uit gezinnen waar het niet veel anders was. Dus in die zin kennen ze ook niks anders. Maar er zit ook vaak 0,0 motivatie in om de schouders er zelf eens onder te zetten. Als ze het niet op een dienblaadje aangedragen krijgen, is het al te veel moeite. Want hé, die uitkering komt toch wel. En tof man, die 80.000 euro schuld (of meer) is gewoonweg kwijtgescholden door de rechtbank, persoonlijk faillissement, weet je wel, dus waar maak je je druk om?
Sommige mensen interesseert het gewoonweg geen lor. En ja, dan krijgen ze een vriendje/vriendinnetje (van hetzelfde allooi vaak) en dan gaat het verhaal verder met een volgende generatie.
Maar het ligt nooit aan henzelf. Ze krijgen geen kansen, zeggen ze dan.
Velen komen uit gezinnen waar het niet veel anders was. Dus in die zin kennen ze ook niks anders. Maar er zit ook vaak 0,0 motivatie in om de schouders er zelf eens onder te zetten. Als ze het niet op een dienblaadje aangedragen krijgen, is het al te veel moeite. Want hé, die uitkering komt toch wel. En tof man, die 80.000 euro schuld (of meer) is gewoonweg kwijtgescholden door de rechtbank, persoonlijk faillissement, weet je wel, dus waar maak je je druk om?
Sommige mensen interesseert het gewoonweg geen lor. En ja, dan krijgen ze een vriendje/vriendinnetje (van hetzelfde allooi vaak) en dan gaat het verhaal verder met een volgende generatie.
Time for the real me to emerge, Possum! Get out the gladiolas!
woensdag 15 oktober 2014 om 19:14
woensdag 15 oktober 2014 om 19:15
Ik snap wat je zegt Pejeka, maar deze gezinnen hadden zo op het eerste oog geen dure spullen. De kinderen vertelde ook dat ze geen mobieltje of wii of iets van de strekking hadden.
Wel is het voor deze kinderen van belang dat ze het niet doorgeven aan de volgende generatie. Ik hoop dat deze kinderen kunnen studeren en later geen zorgen hebben over geld.
Wel is het voor deze kinderen van belang dat ze het niet doorgeven aan de volgende generatie. Ik hoop dat deze kinderen kunnen studeren en later geen zorgen hebben over geld.
woensdag 15 oktober 2014 om 19:17
Ik heb het ook gezien, indrukwekkend inderdaad. Ik vond het vooral heel erg dat meerdere kinderen aangaven dat ze uitgelachen of gepest werden door andere kinderen, alleen maar omdat ze niet zoveel geld hadden. Dat jongetje van die alleenstaande vader vond ik heel intelligent overkomen, die komt er wel denk ik.
woensdag 15 oktober 2014 om 19:19
Sommige keuzes van de ouders uit deze docu snapte ik echt niet. Zoals de moeder die voor de communie van haar dochter aan iedereen had gevraagd om toch vooral geen cadeaus te kopen, omdat ze het zelf ook niet kon kopen. Dat is toch niet in het belang van je kind hoe je dan denkt? Ik denk dat het voor dat meisje juist leuk geweest zou zijn om wat cadeautjes te krijgen, als het er anders nooit af kan.
Ook dat huis met alle schimmel: afschuwelijk om in te wonen natuurlijk en de moeder zei dat de kinderen er regelmatig ziek van werden. Maar wat kost nou een fles schoonmaakazijn? 30 cent, dan ga je het toch schoonpoetsen? En de was laten drogen op het balkon in plaats van in de woonkamer, zodat het niet zo vochtig wordt?
En ook als je amper geld hebt kan je volgens mij nog steeds je gordijnen open trekken zodat er lekker licht en lucht binnenkomt, in plaats van in zo'n donkere benauwde kamer te gaan zitten.
Ook dat huis met alle schimmel: afschuwelijk om in te wonen natuurlijk en de moeder zei dat de kinderen er regelmatig ziek van werden. Maar wat kost nou een fles schoonmaakazijn? 30 cent, dan ga je het toch schoonpoetsen? En de was laten drogen op het balkon in plaats van in de woonkamer, zodat het niet zo vochtig wordt?
En ook als je amper geld hebt kan je volgens mij nog steeds je gordijnen open trekken zodat er lekker licht en lucht binnenkomt, in plaats van in zo'n donkere benauwde kamer te gaan zitten.
Zeg maar Spijker.
woensdag 15 oktober 2014 om 19:20
woensdag 15 oktober 2014 om 19:22
Die rommeligheid viel mij ook op. Ik ben in armoede (voor NLse begrippen dan) opgegroeid maar ons huis (en wij) was altijd verzorgd en netjes. Maar volgens mij is het bij veel mensen dat ze zo moedeloos worden van de situatie dat er een soort van frustratieluiheid in sluipt en ze nergens meer motivatie voor hebben.
woensdag 15 oktober 2014 om 19:23
quote:
pejeka, 7 minuten geleden
Die rommeligheid en onverzorgdheid is vaak een symptoom van het probleem. Mijn man heeft beroepshalve veel te maken met mensen aan de onderkant van de maatschappij. De laatste tijd krijgt hij steeds meer te maken met jongeren die al op hun 20e zo diep in de problemen zitten, dat ze er zonder hulp niet meer uit komen. Natuurlijk zijn daar jongeren bij die buiten hun schuld, of door omstandigheden, tegenslagen, enz. aan lager wal zijn geraakt, maar het merendeel heeft te maken met gebrek aan opvoeding, zonder werkmentaliteit, alles maar op afbetaling en wie dan leeft, wie dan zorgt, want dat mobieltje, die scooter, die auto, die dure kleren, daar hebben ze "recht" op. Als ze al zelfstandig wonen, is het één grote bende, want ze zijn te laks om het huis op orde te houden, ook als ze heel de dag niks anders te doen hebben. Gamen, voor de TV hangen, op straat hangen met vrienden, enz., veel meer doen ze niet. Sommigen hebben wel een baan gehad, maar zijn opgestapt of eruit getrapt, want "ze kunnen niet tegen gezag". Ofwel: ze kunnen niet omgaan met kritiek van een baas. Jemig zeg, waarom moet zo'n vent ook zo zeuren als je voor de 10e keer in een maand te laat komt, kan toch gebeuren? En niet eens een joint mogen roken in de pauze, écht belachelijk!
Maar het ligt nooit aan henzelf. Ze krijgen geen kansen, zeggen ze dan.
Velen komen uit gezinnen waar het niet veel anders was. Dus in die zin kennen ze ook niks anders. Maar er zit ook vaak 0,0 motivatie in om de schouders er zelf eens onder te zetten. Als ze het niet op een dienblaadje aangedragen krijgen, is het al te veel moeite. Want hé, die uitkering komt toch wel. En tof man, die 80.000 euro schuld (of meer) is gewoonweg kwijtgescholden door de rechtbank, persoonlijk faillissement, weet je wel, dus waar maak je je druk om?
Sommige mensen interesseert het gewoonweg geen lor. En ja, dan krijgen ze een vriendje/vriendinnetje (van hetzelfde allooi vaak) en dan gaat het verhaal verder met een volgende generatie.Dit is ook inderdaad mijn ervaring met wat je de onderkant van de samenleving zou kunnen noemen. Het idee 'recht' op luxe goederen hebben, 'recht' op een uitkering te hebben en niet tegen 'gezag' kunnen. Ik vond het echt heel moeilijk om zelf gemotiveerd te blijven voor het vrijwilligerswerk wat ik heb gedaan. Het was behoorlijk zinloos en het waren heus geen kansloze jongeren, hun gedrag en instelling was wel buitengewoon kansloos. Jammer.
pejeka, 7 minuten geleden
Die rommeligheid en onverzorgdheid is vaak een symptoom van het probleem. Mijn man heeft beroepshalve veel te maken met mensen aan de onderkant van de maatschappij. De laatste tijd krijgt hij steeds meer te maken met jongeren die al op hun 20e zo diep in de problemen zitten, dat ze er zonder hulp niet meer uit komen. Natuurlijk zijn daar jongeren bij die buiten hun schuld, of door omstandigheden, tegenslagen, enz. aan lager wal zijn geraakt, maar het merendeel heeft te maken met gebrek aan opvoeding, zonder werkmentaliteit, alles maar op afbetaling en wie dan leeft, wie dan zorgt, want dat mobieltje, die scooter, die auto, die dure kleren, daar hebben ze "recht" op. Als ze al zelfstandig wonen, is het één grote bende, want ze zijn te laks om het huis op orde te houden, ook als ze heel de dag niks anders te doen hebben. Gamen, voor de TV hangen, op straat hangen met vrienden, enz., veel meer doen ze niet. Sommigen hebben wel een baan gehad, maar zijn opgestapt of eruit getrapt, want "ze kunnen niet tegen gezag". Ofwel: ze kunnen niet omgaan met kritiek van een baas. Jemig zeg, waarom moet zo'n vent ook zo zeuren als je voor de 10e keer in een maand te laat komt, kan toch gebeuren? En niet eens een joint mogen roken in de pauze, écht belachelijk!
Maar het ligt nooit aan henzelf. Ze krijgen geen kansen, zeggen ze dan.
Velen komen uit gezinnen waar het niet veel anders was. Dus in die zin kennen ze ook niks anders. Maar er zit ook vaak 0,0 motivatie in om de schouders er zelf eens onder te zetten. Als ze het niet op een dienblaadje aangedragen krijgen, is het al te veel moeite. Want hé, die uitkering komt toch wel. En tof man, die 80.000 euro schuld (of meer) is gewoonweg kwijtgescholden door de rechtbank, persoonlijk faillissement, weet je wel, dus waar maak je je druk om?
Sommige mensen interesseert het gewoonweg geen lor. En ja, dan krijgen ze een vriendje/vriendinnetje (van hetzelfde allooi vaak) en dan gaat het verhaal verder met een volgende generatie.Dit is ook inderdaad mijn ervaring met wat je de onderkant van de samenleving zou kunnen noemen. Het idee 'recht' op luxe goederen hebben, 'recht' op een uitkering te hebben en niet tegen 'gezag' kunnen. Ik vond het echt heel moeilijk om zelf gemotiveerd te blijven voor het vrijwilligerswerk wat ik heb gedaan. Het was behoorlijk zinloos en het waren heus geen kansloze jongeren, hun gedrag en instelling was wel buitengewoon kansloos. Jammer.
You know how I know? Because I reeaally think so!
woensdag 15 oktober 2014 om 19:24
quote:fientje1982 schreef op 15 oktober 2014 @ 19:15:
Ik snap wat je zegt Pejeka, maar deze gezinnen hadden zo op het eerste oog geen dure spullen. De kinderen vertelde ook dat ze geen mobieltje of wii of iets van de strekking hadden.
Wel is het voor deze kinderen van belang dat ze het niet doorgeven aan de volgende generatie. Ik hoop dat deze kinderen kunnen studeren en later geen zorgen hebben over geld.Het ging me ook niet zozeer om de dure spullen, maar om de mentaliteit van "laat maar waaien". Opruimen en netjes houden kost geen geld. Ook een huis zonder luxe of met tweedehands meubels kan er gezellig uitzien. Je hoeft niet in de troep te leven, dat is echt een keuze.
Ik snap wat je zegt Pejeka, maar deze gezinnen hadden zo op het eerste oog geen dure spullen. De kinderen vertelde ook dat ze geen mobieltje of wii of iets van de strekking hadden.
Wel is het voor deze kinderen van belang dat ze het niet doorgeven aan de volgende generatie. Ik hoop dat deze kinderen kunnen studeren en later geen zorgen hebben over geld.Het ging me ook niet zozeer om de dure spullen, maar om de mentaliteit van "laat maar waaien". Opruimen en netjes houden kost geen geld. Ook een huis zonder luxe of met tweedehands meubels kan er gezellig uitzien. Je hoeft niet in de troep te leven, dat is echt een keuze.
Time for the real me to emerge, Possum! Get out the gladiolas!
woensdag 15 oktober 2014 om 19:25
quote:MrsStanleyWalker schreef op 15 oktober 2014 @ 19:23:
[...]
Dit is ook inderdaad mijn ervaring met wat je de onderkant van de samenleving zou kunnen noemen. Het idee 'recht' op luxe goederen hebben, 'recht' op een uitkering te hebben en niet tegen 'gezag' kunnen. Ik vond het echt heel moeilijk om zelf gemotiveerd te blijven voor het vrijwilligerswerk wat ik heb gedaan. Het was behoorlijk zinloos en het waren heus geen kansloze jongeren, hun gedrag en instelling was wel buitengewoon kansloos. Jammer.Je hebt het programma zeker niet gezien?
[...]
Dit is ook inderdaad mijn ervaring met wat je de onderkant van de samenleving zou kunnen noemen. Het idee 'recht' op luxe goederen hebben, 'recht' op een uitkering te hebben en niet tegen 'gezag' kunnen. Ik vond het echt heel moeilijk om zelf gemotiveerd te blijven voor het vrijwilligerswerk wat ik heb gedaan. Het was behoorlijk zinloos en het waren heus geen kansloze jongeren, hun gedrag en instelling was wel buitengewoon kansloos. Jammer.Je hebt het programma zeker niet gezien?
woensdag 15 oktober 2014 om 19:30
quote:MarianneDavids schreef op 15 oktober 2014 @ 19:20:
Probleem is dat die mensen niet geholpen zijn met geld en de voedselbank, ze zitten in een neerwaartse spiraal waar ze nauwelijks uitkomen omdat er geen toekomstperspectief is. Die ene dochter zou gaan studeren, ik hoop van harte dat het lukt.Maar wat die mensen niet beseffen, is dat ze die neerwaartse spiraal voor een groot deel ook zelf creëren. Juist door alles maar te laten zitten, de boel de boel maar te laten, voor zichzelf een deprimerende leefomgeving te creëren. Gesteld dat ik in financiële moeilijkheden zou komen, dan knap ik er echt niet van op door van mijn huis een smerige zwijnenstal te maken en elke dag temidden van de troep op de vieze bank te gaan hangen. Daar zou ik alleen nog maar verder van afzakken, lijkt me.
Probleem is dat die mensen niet geholpen zijn met geld en de voedselbank, ze zitten in een neerwaartse spiraal waar ze nauwelijks uitkomen omdat er geen toekomstperspectief is. Die ene dochter zou gaan studeren, ik hoop van harte dat het lukt.Maar wat die mensen niet beseffen, is dat ze die neerwaartse spiraal voor een groot deel ook zelf creëren. Juist door alles maar te laten zitten, de boel de boel maar te laten, voor zichzelf een deprimerende leefomgeving te creëren. Gesteld dat ik in financiële moeilijkheden zou komen, dan knap ik er echt niet van op door van mijn huis een smerige zwijnenstal te maken en elke dag temidden van de troep op de vieze bank te gaan hangen. Daar zou ik alleen nog maar verder van afzakken, lijkt me.
Time for the real me to emerge, Possum! Get out the gladiolas!
woensdag 15 oktober 2014 om 19:34
Ik denk dat je in de praktijk meer meekrijgt dan van een TV-programma, Pamelacourson. Ik heb het inderdaad niet gezien, geen tijd om een uur voor de buis te hangen en niks te doen helaas. Zou wel willen dat ik ooit op mijn kont kon zitten, maar helaas.
You know how I know? Because I reeaally think so!
woensdag 15 oktober 2014 om 19:36
quote:pejeka schreef op 15 oktober 2014 @ 19:07:
Die rommeligheid en onverzorgdheid is vaak een symptoom van het probleem. Mijn man heeft beroepshalve veel te maken met mensen aan de onderkant van de maatschappij. De laatste tijd krijgt hij steeds meer te maken met jongeren die al op hun 20e zo diep in de problemen zitten, dat ze er zonder hulp niet meer uit komen. Natuurlijk zijn daar jongeren bij die buiten hun schuld, of door omstandigheden, tegenslagen, enz. aan lager wal zijn geraakt, maar het merendeel heeft te maken met gebrek aan opvoeding, zonder werkmentaliteit, alles maar op afbetaling en wie dan leeft, wie dan zorgt, want dat mobieltje, die scooter, die auto, die dure kleren, daar hebben ze "recht" op. Als ze al zelfstandig wonen, is het één grote bende, want ze zijn te laks om het huis op orde te houden, ook als ze heel de dag niks anders te doen hebben. Gamen, voor de TV hangen, op straat hangen met vrienden, enz., veel meer doen ze niet. Sommigen hebben wel een baan gehad, maar zijn opgestapt of eruit getrapt, want "ze kunnen niet tegen gezag". Ofwel: ze kunnen niet omgaan met kritiek van een baas. Jemig zeg, waarom moet zo'n vent ook zo zeuren als je voor de 10e keer in een maand te laat komt, kan toch gebeuren? En niet eens een joint mogen roken in de pauze, écht belachelijk!
Maar het ligt nooit aan henzelf. Ze krijgen geen kansen, zeggen ze dan.
Velen komen uit gezinnen waar het niet veel anders was. Dus in die zin kennen ze ook niks anders. Maar er zit ook vaak 0,0 motivatie in om de schouders er zelf eens onder te zetten. Als ze het niet op een dienblaadje aangedragen krijgen, is het al te veel moeite. Want hé, die uitkering komt toch wel. En tof man, die 80.000 euro schuld (of meer) is gewoonweg kwijtgescholden door de rechtbank, persoonlijk faillissement, weet je wel, dus waar maak je je druk om?
Sommige mensen interesseert het gewoonweg geen lor. En ja, dan krijgen ze een vriendje/vriendinnetje (van hetzelfde allooi vaak) en dan gaat het verhaal verder met een volgende generatie.
Ik herken daar weinig van en ik werk met dezelfde mensen. Vaak is het een combinatie van gebrek aan vaardigheden, die hebben ze niet van huis uit meegekregen, gebrek aan weten wat 'normaal' is omdat ze dat ook niet hebben meegekregen. Veel zitten al vanaf hun 12e of eerder in internaten, pleeggezinnen enzovoorts. Ik kom zat jongeren tegen die niet weten dat je niet zomaar kunt zeggen 'ik betaal de huur deze maand niet, ik moet andere dingen betalen', gewoon omdat dat is wat ze thuis geleerd hebben. Dat in combinatie met soms stoornissen (ook alweer erfelijk) en soms een laag IQ en inderdaad weinig kansen maakt het wel wat minder zwart wit dan jij het stelt.
Onverschilligheid is ook aangeleerd. Ik kreeg laatst van iemand te horen, ook zo'n meisje, die het daadwerkelijk eng vond om over straat te gaan en mensen te ontmoeten: er is toch geen plek voor mij in de maatschappij, niemand zit op mij te wachten.
Dat krijg je, na driekwart van je leven 'een probleemgeval' te zijn geweest met hulpverlening om je heen ipv een gezin.
Eigen verantwoordelijkheid blijft, daar moeten mensen op gewezen worden, maar ik weet oprecht niet of ik het nu beter had gedaan in zo'n situatie.
Die rommeligheid en onverzorgdheid is vaak een symptoom van het probleem. Mijn man heeft beroepshalve veel te maken met mensen aan de onderkant van de maatschappij. De laatste tijd krijgt hij steeds meer te maken met jongeren die al op hun 20e zo diep in de problemen zitten, dat ze er zonder hulp niet meer uit komen. Natuurlijk zijn daar jongeren bij die buiten hun schuld, of door omstandigheden, tegenslagen, enz. aan lager wal zijn geraakt, maar het merendeel heeft te maken met gebrek aan opvoeding, zonder werkmentaliteit, alles maar op afbetaling en wie dan leeft, wie dan zorgt, want dat mobieltje, die scooter, die auto, die dure kleren, daar hebben ze "recht" op. Als ze al zelfstandig wonen, is het één grote bende, want ze zijn te laks om het huis op orde te houden, ook als ze heel de dag niks anders te doen hebben. Gamen, voor de TV hangen, op straat hangen met vrienden, enz., veel meer doen ze niet. Sommigen hebben wel een baan gehad, maar zijn opgestapt of eruit getrapt, want "ze kunnen niet tegen gezag". Ofwel: ze kunnen niet omgaan met kritiek van een baas. Jemig zeg, waarom moet zo'n vent ook zo zeuren als je voor de 10e keer in een maand te laat komt, kan toch gebeuren? En niet eens een joint mogen roken in de pauze, écht belachelijk!
Maar het ligt nooit aan henzelf. Ze krijgen geen kansen, zeggen ze dan.
Velen komen uit gezinnen waar het niet veel anders was. Dus in die zin kennen ze ook niks anders. Maar er zit ook vaak 0,0 motivatie in om de schouders er zelf eens onder te zetten. Als ze het niet op een dienblaadje aangedragen krijgen, is het al te veel moeite. Want hé, die uitkering komt toch wel. En tof man, die 80.000 euro schuld (of meer) is gewoonweg kwijtgescholden door de rechtbank, persoonlijk faillissement, weet je wel, dus waar maak je je druk om?
Sommige mensen interesseert het gewoonweg geen lor. En ja, dan krijgen ze een vriendje/vriendinnetje (van hetzelfde allooi vaak) en dan gaat het verhaal verder met een volgende generatie.
Ik herken daar weinig van en ik werk met dezelfde mensen. Vaak is het een combinatie van gebrek aan vaardigheden, die hebben ze niet van huis uit meegekregen, gebrek aan weten wat 'normaal' is omdat ze dat ook niet hebben meegekregen. Veel zitten al vanaf hun 12e of eerder in internaten, pleeggezinnen enzovoorts. Ik kom zat jongeren tegen die niet weten dat je niet zomaar kunt zeggen 'ik betaal de huur deze maand niet, ik moet andere dingen betalen', gewoon omdat dat is wat ze thuis geleerd hebben. Dat in combinatie met soms stoornissen (ook alweer erfelijk) en soms een laag IQ en inderdaad weinig kansen maakt het wel wat minder zwart wit dan jij het stelt.
Onverschilligheid is ook aangeleerd. Ik kreeg laatst van iemand te horen, ook zo'n meisje, die het daadwerkelijk eng vond om over straat te gaan en mensen te ontmoeten: er is toch geen plek voor mij in de maatschappij, niemand zit op mij te wachten.
Dat krijg je, na driekwart van je leven 'een probleemgeval' te zijn geweest met hulpverlening om je heen ipv een gezin.
Eigen verantwoordelijkheid blijft, daar moeten mensen op gewezen worden, maar ik weet oprecht niet of ik het nu beter had gedaan in zo'n situatie.
woensdag 15 oktober 2014 om 19:37
quote:MrsStanleyWalker schreef op 15 oktober 2014 @ 19:34:
Ik denk dat je in de praktijk meer meekrijgt dan van een TV-programma, Pamelacourson. Ik heb het inderdaad niet gezien, geen tijd om een uur voor de buis te hangen en niks te doen helaas. Zou wel willen dat ik ooit op mijn kont kon zitten, maar helaas.Wauw, hard gewerkt vandaag en je portie nuance en empathie opgebruikt voor de dag?
Ik denk dat je in de praktijk meer meekrijgt dan van een TV-programma, Pamelacourson. Ik heb het inderdaad niet gezien, geen tijd om een uur voor de buis te hangen en niks te doen helaas. Zou wel willen dat ik ooit op mijn kont kon zitten, maar helaas.Wauw, hard gewerkt vandaag en je portie nuance en empathie opgebruikt voor de dag?
woensdag 15 oktober 2014 om 19:43
quote:Thordis, 59 seconden geleden
Wauw, hard gewerkt vandaag en je portie nuance en empathie opgebruikt voor de dag?
Op sommige dagen vind ik nuance en de hoefte om van anderen om zaken voorzichtig gebracht te krijgen, nutteloze tijdverspilling. Die dagen heb jij vast ook weleens.
Denk je soms dat alleen kinderen die in armoede leven het gevoel hebben dat de wereld niet op ze zit te wachten? Dat is een redelijk universeel gevoel. Het geeft wel blijk van enig realiteitsgevoel, vind ik.
Wauw, hard gewerkt vandaag en je portie nuance en empathie opgebruikt voor de dag?
Op sommige dagen vind ik nuance en de hoefte om van anderen om zaken voorzichtig gebracht te krijgen, nutteloze tijdverspilling. Die dagen heb jij vast ook weleens.
Denk je soms dat alleen kinderen die in armoede leven het gevoel hebben dat de wereld niet op ze zit te wachten? Dat is een redelijk universeel gevoel. Het geeft wel blijk van enig realiteitsgevoel, vind ik.
You know how I know? Because I reeaally think so!
woensdag 15 oktober 2014 om 19:48
quote:Thordis schreef op 15 oktober 2014 @ 19:36:
[...]
Ik herken daar weinig van en ik werk met dezelfde mensen. Vaak is het een combinatie van gebrek aan vaardigheden, die hebben ze niet van huis uit meegekregen, gebrek aan weten wat 'normaal' is omdat ze dat ook niet hebben meegekregen. Veel zitten al vanaf hun 12e of eerder in internaten, pleeggezinnen enzovoorts. Ik kom zat jongeren tegen die niet weten dat je niet zomaar kunt zeggen 'ik betaal de huur deze maand niet, ik moet andere dingen betalen', gewoon omdat dat is wat ze thuis geleerd hebben. Dat in combinatie met soms stoornissen (ook alweer erfelijk) en soms een laag IQ en inderdaad weinig kansen maakt het wel wat minder zwart wit dan jij het stelt.
Onverschilligheid is ook aangeleerd. Ik kreeg laatst van iemand te horen, ook zo'n meisje, die het daadwerkelijk eng vond om over straat te gaan en mensen te ontmoeten: er is toch geen plek voor mij in de maatschappij, niemand zit op mij te wachten.
Dat krijg je, na driekwart van je leven 'een probleemgeval' te zijn geweest met hulpverlening om je heen ipv een gezin.
Eigen verantwoordelijkheid blijft, daar moeten mensen op gewezen worden, maar ik weet oprecht niet of ik het nu beter had gedaan in zo'n situatie.Lees de derde alinea van mijn betoog. Daar zeg ik precies hetzelfde: dat ze het van huis uit niet meegekregen hebben.
[...]
Ik herken daar weinig van en ik werk met dezelfde mensen. Vaak is het een combinatie van gebrek aan vaardigheden, die hebben ze niet van huis uit meegekregen, gebrek aan weten wat 'normaal' is omdat ze dat ook niet hebben meegekregen. Veel zitten al vanaf hun 12e of eerder in internaten, pleeggezinnen enzovoorts. Ik kom zat jongeren tegen die niet weten dat je niet zomaar kunt zeggen 'ik betaal de huur deze maand niet, ik moet andere dingen betalen', gewoon omdat dat is wat ze thuis geleerd hebben. Dat in combinatie met soms stoornissen (ook alweer erfelijk) en soms een laag IQ en inderdaad weinig kansen maakt het wel wat minder zwart wit dan jij het stelt.
Onverschilligheid is ook aangeleerd. Ik kreeg laatst van iemand te horen, ook zo'n meisje, die het daadwerkelijk eng vond om over straat te gaan en mensen te ontmoeten: er is toch geen plek voor mij in de maatschappij, niemand zit op mij te wachten.
Dat krijg je, na driekwart van je leven 'een probleemgeval' te zijn geweest met hulpverlening om je heen ipv een gezin.
Eigen verantwoordelijkheid blijft, daar moeten mensen op gewezen worden, maar ik weet oprecht niet of ik het nu beter had gedaan in zo'n situatie.Lees de derde alinea van mijn betoog. Daar zeg ik precies hetzelfde: dat ze het van huis uit niet meegekregen hebben.
Time for the real me to emerge, Possum! Get out the gladiolas!
woensdag 15 oktober 2014 om 19:53
quote:pejeka schreef op 15 oktober 2014 @ 19:30:
[...]
Maar wat die mensen niet beseffen, is dat ze die neerwaartse spiraal voor een groot deel ook zelf creëren. Juist door alles maar te laten zitten, de boel de boel maar te laten, voor zichzelf een deprimerende leefomgeving te creëren. Gesteld dat ik in financiële moeilijkheden zou komen, dan knap ik er echt niet van op door van mijn huis een smerige zwijnenstal te maken en elke dag temidden van de troep op de vieze bank te gaan hangen. Daar zou ik alleen nog maar verder van afzakken, lijkt me.Dat besef dringt waarschijnlijk niet door. Ik heb ook de indruk dat de mensen om wie het gaat weinig meer ondernemen dan een wandeling naar de voedselbank of een goedkope winkel en dat ze verder ontzettend apathisch zijn. De vraag is alleen, zijn ze in die omstandigheden gekomen omdat ze apathisch zijn, of werden ze dat door de omstandigheden, zo van "er is toch niets aan te doen". Het valt me wel op dat het toch meestal gaat om mensen die laaggeschoold zijn, ook daar kunnen ze niet altijd iets aan doen, het gaat over van ouders op kinderen en als die ouders er niet voor vechten om hun kinderen een betere toekomst te kunnen geven houdt het op.
[...]
Maar wat die mensen niet beseffen, is dat ze die neerwaartse spiraal voor een groot deel ook zelf creëren. Juist door alles maar te laten zitten, de boel de boel maar te laten, voor zichzelf een deprimerende leefomgeving te creëren. Gesteld dat ik in financiële moeilijkheden zou komen, dan knap ik er echt niet van op door van mijn huis een smerige zwijnenstal te maken en elke dag temidden van de troep op de vieze bank te gaan hangen. Daar zou ik alleen nog maar verder van afzakken, lijkt me.Dat besef dringt waarschijnlijk niet door. Ik heb ook de indruk dat de mensen om wie het gaat weinig meer ondernemen dan een wandeling naar de voedselbank of een goedkope winkel en dat ze verder ontzettend apathisch zijn. De vraag is alleen, zijn ze in die omstandigheden gekomen omdat ze apathisch zijn, of werden ze dat door de omstandigheden, zo van "er is toch niets aan te doen". Het valt me wel op dat het toch meestal gaat om mensen die laaggeschoold zijn, ook daar kunnen ze niet altijd iets aan doen, het gaat over van ouders op kinderen en als die ouders er niet voor vechten om hun kinderen een betere toekomst te kunnen geven houdt het op.
verba volant, scripta manent.
