Entertainment
alle pijlers
Emma wil leven (documentaire BNN)
dinsdag 22 november 2016 om 18:44
Al dagen zie ik een voorstukje van deze documentaire voorbij komen. Vanavond om 21.20 op BNN: Emma wil leven.
Het lijkt mij een zeer heftige documentaire. De beelden die ik gezien heb vond ik al heel erg heftig overkomen. Toch wil ik 'm wel gaan kijken. Ik heb zelf nooit een eetstoornis ontwikkelt (gelukkig) maar wel altijd eetproblemen gehad, vandaar dat dit mij ook interesseert. Daarnaast werk ik veel met kinderen en jongeren en denk ik dat het goed is om bewust te zijn van zo'n slopende ziekte.
Emma wil leven
Op haar twaalfde werd Emma gediagnosticeerd met de dodelijke ziekte anorexia nervosa. Dat wat begint met een drang naar controle, resulteert in het verlies van controle. Op achttienjarige leeftijd is ze uitbehandeld en heeft ze nog maar een wens: ze wil naar een kliniek in Portugal, een laatste kans op overleven. Na zes jaar van gedwongen opnamen, extreme eenzaamheid, gedwongen voeding en zware strijd vraagt ze haar ouders het onmogelijke: om haar te laten gaan. Wonder boven wonder krijgt ze in Portugal een enorme opleving. Ze krijgt hoop en legt op camera de belangrijkste beslissing van haar leven vast: ze kiest voor het leven. Maar het blijkt te laat: de schade aan haar lichaam is zo enorm, dat deze het langzaamaan opgeeft. Uiteindelijk bezwijkt Emma tijdens haar strijd. In de film komen Emma zelf, haar artsen, behandelaars, ouders en vriendinnen aan het woord.
Kijken jullie ook?
Het lijkt mij een zeer heftige documentaire. De beelden die ik gezien heb vond ik al heel erg heftig overkomen. Toch wil ik 'm wel gaan kijken. Ik heb zelf nooit een eetstoornis ontwikkelt (gelukkig) maar wel altijd eetproblemen gehad, vandaar dat dit mij ook interesseert. Daarnaast werk ik veel met kinderen en jongeren en denk ik dat het goed is om bewust te zijn van zo'n slopende ziekte.
Emma wil leven
Op haar twaalfde werd Emma gediagnosticeerd met de dodelijke ziekte anorexia nervosa. Dat wat begint met een drang naar controle, resulteert in het verlies van controle. Op achttienjarige leeftijd is ze uitbehandeld en heeft ze nog maar een wens: ze wil naar een kliniek in Portugal, een laatste kans op overleven. Na zes jaar van gedwongen opnamen, extreme eenzaamheid, gedwongen voeding en zware strijd vraagt ze haar ouders het onmogelijke: om haar te laten gaan. Wonder boven wonder krijgt ze in Portugal een enorme opleving. Ze krijgt hoop en legt op camera de belangrijkste beslissing van haar leven vast: ze kiest voor het leven. Maar het blijkt te laat: de schade aan haar lichaam is zo enorm, dat deze het langzaamaan opgeeft. Uiteindelijk bezwijkt Emma tijdens haar strijd. In de film komen Emma zelf, haar artsen, behandelaars, ouders en vriendinnen aan het woord.
Kijken jullie ook?
dinsdag 22 november 2016 om 20:05
quote:sugarmiss schreef op 22 november 2016 @ 19:50:
Het verbaast mij niet dat kinderen steeds jonger qnorexia krijgen.
Op de school van mijn kind krijgen ze in groep 1 en 2 al les over gezond eten.
Alleen gast het dan helemaal niet over gezond eten. Dat je lichaam energie nodig heeft om te kunnen functioneren. Dat je eiwitten nodig hebt voor spieropbouw en calcium en vitamine d om je botten sterk te houden. Wasr vitamine a of c in zit en wat het voor je lichaam doet.
Nee de nadruk ligt op niet te veel eten want dan wordt je te dik.
De nadruk ligt op alles wat je niet moet eten omdat het ongezond is.
Als je vanaf je vierde al zo geindoctrineerd wordt dat je vooral niet te veel en een heleboel dingen niet moet eten omdat dit zo vreselijk slecht voor je is. Vindt ik het niet raar dat kinderen op een gegeven moment niet meer willen eten.
Tel daar een moeder bij op die mee doet met de anti koolhydraten en anti suiker hype en alles moet ook nog mager zijn dan is de eetstoornis in de kiem al ontstaan.Wat jij beschrijft is precies de reden dat steeds jongere kinderen anorexia ontwikkelen.
Het verbaast mij niet dat kinderen steeds jonger qnorexia krijgen.
Op de school van mijn kind krijgen ze in groep 1 en 2 al les over gezond eten.
Alleen gast het dan helemaal niet over gezond eten. Dat je lichaam energie nodig heeft om te kunnen functioneren. Dat je eiwitten nodig hebt voor spieropbouw en calcium en vitamine d om je botten sterk te houden. Wasr vitamine a of c in zit en wat het voor je lichaam doet.
Nee de nadruk ligt op niet te veel eten want dan wordt je te dik.
De nadruk ligt op alles wat je niet moet eten omdat het ongezond is.
Als je vanaf je vierde al zo geindoctrineerd wordt dat je vooral niet te veel en een heleboel dingen niet moet eten omdat dit zo vreselijk slecht voor je is. Vindt ik het niet raar dat kinderen op een gegeven moment niet meer willen eten.
Tel daar een moeder bij op die mee doet met de anti koolhydraten en anti suiker hype en alles moet ook nog mager zijn dan is de eetstoornis in de kiem al ontstaan.Wat jij beschrijft is precies de reden dat steeds jongere kinderen anorexia ontwikkelen.
Ontbijt: Een Smoothie banaan Lunch: Een cracker/avocado en guinoa salade Diner:57 pizza broodjes,13 donuts,2 bakken gefrituurde kipkluif, 9 Rosé
dinsdag 22 november 2016 om 20:09
quote:blijfgewoonbianca schreef op 22 november 2016 @ 19:16:
Bwat is er zo bijzonder aan die kliniek in Poortugal ?
De kliniek zelf zit in Nederland.
Deze specifieke behandeling (be-leef) vindt plaats in Portugal.
De nadruk ligt hiet totaal niet op de eten zelf, maar juist op de achterliggende redenen waarom iemand de ziekte heeft. Wil je iets behandelen dan moet je het bij de oorzaak zoeken en niet bij de symptomen. En schijnbaar is daar (bijna) alle andere klinieken weinig tot geen aandacht voor.
Bwat is er zo bijzonder aan die kliniek in Poortugal ?
De kliniek zelf zit in Nederland.
Deze specifieke behandeling (be-leef) vindt plaats in Portugal.
De nadruk ligt hiet totaal niet op de eten zelf, maar juist op de achterliggende redenen waarom iemand de ziekte heeft. Wil je iets behandelen dan moet je het bij de oorzaak zoeken en niet bij de symptomen. En schijnbaar is daar (bijna) alle andere klinieken weinig tot geen aandacht voor.
dinsdag 22 november 2016 om 20:13
quote:spuit_111 schreef op 22 november 2016 @ 19:46:
[...]
Het heeft helemaal niks te maken met de wens een geraamte te worden. Extreem afvallen is een symptoom van de ziekte, niet het doel. Anorexia heeft vooral te maken met angst, perfectionisme en de behoefte ergens controle over uit te oefenen. Je lichaamsgewicht is dan een betrekkelijk makkelijke keuze want daar kan je invloed op hebben, terwijl dat niet geldt voor bijvoorbeeld je lengte. Het is doelen stellen voor jezelf en hopen dat je wel tevreden en gelukkig bent als dat is gelukt. Alleen gebeurt dat niet, dus zal je doel wel niet streng genoeg geweest zijn he? Dus moet je er dan nog 10 kilo af. En dan ben je nog steeds niet tevreden en gelukkig, dus repeat.Ik wilde dit net typen. Het heeft echt (heel vaak) niets met eten te maken. Het ontstaat vaak in situaties waarin jongeren de controle over dingen kwijt raken (ouders gaan scheiden, school gaat niet goed, verhuizing, van alles kan het triggeren). Anorexia geeft ze die controle terug.
[...]
Het heeft helemaal niks te maken met de wens een geraamte te worden. Extreem afvallen is een symptoom van de ziekte, niet het doel. Anorexia heeft vooral te maken met angst, perfectionisme en de behoefte ergens controle over uit te oefenen. Je lichaamsgewicht is dan een betrekkelijk makkelijke keuze want daar kan je invloed op hebben, terwijl dat niet geldt voor bijvoorbeeld je lengte. Het is doelen stellen voor jezelf en hopen dat je wel tevreden en gelukkig bent als dat is gelukt. Alleen gebeurt dat niet, dus zal je doel wel niet streng genoeg geweest zijn he? Dus moet je er dan nog 10 kilo af. En dan ben je nog steeds niet tevreden en gelukkig, dus repeat.Ik wilde dit net typen. Het heeft echt (heel vaak) niets met eten te maken. Het ontstaat vaak in situaties waarin jongeren de controle over dingen kwijt raken (ouders gaan scheiden, school gaat niet goed, verhuizing, van alles kan het triggeren). Anorexia geeft ze die controle terug.
dinsdag 22 november 2016 om 20:14
quote:spuit_111 schreef op 22 november 2016 @ 19:46:
[...]
Het heeft helemaal niks te maken met de wens een geraamte te worden. Extreem afvallen is een symptoom van de ziekte, niet het doel. Anorexia heeft vooral te maken met angst, perfectionisme en de behoefte ergens controle over uit te oefenen. Je lichaamsgewicht is dan een betrekkelijk makkelijke keuze want daar kan je invloed op hebben, terwijl dat niet geldt voor bijvoorbeeld je lengte. Het is doelen stellen voor jezelf en hopen dat je wel tevreden en gelukkig bent als dat is gelukt. Alleen gebeurt dat niet, dus zal je doel wel niet streng genoeg geweest zijn he? Dus moet je er dan nog 10 kilo af. En dan ben je nog steeds niet tevreden en gelukkig, dus repeat.
Heel herkenbaar!
Onze vriendin wil de bodem van de put bereiken.... Welke bodem? Als je vraag wat voor haar de bodem is weet ze dat niet. Nee, want er is geen bodem voor de anorexia. De anorexia zelf gaat door tot de dood.
Ze zegt ook ik ben geen Anne (niet haar echte naam!) meer, ik ben nog maar een paar procent Anne, de rest is anorexia.
Het is heeeel erg moeilijk iemand in deze situatie te helpen.
[...]
Het heeft helemaal niks te maken met de wens een geraamte te worden. Extreem afvallen is een symptoom van de ziekte, niet het doel. Anorexia heeft vooral te maken met angst, perfectionisme en de behoefte ergens controle over uit te oefenen. Je lichaamsgewicht is dan een betrekkelijk makkelijke keuze want daar kan je invloed op hebben, terwijl dat niet geldt voor bijvoorbeeld je lengte. Het is doelen stellen voor jezelf en hopen dat je wel tevreden en gelukkig bent als dat is gelukt. Alleen gebeurt dat niet, dus zal je doel wel niet streng genoeg geweest zijn he? Dus moet je er dan nog 10 kilo af. En dan ben je nog steeds niet tevreden en gelukkig, dus repeat.
Heel herkenbaar!
Onze vriendin wil de bodem van de put bereiken.... Welke bodem? Als je vraag wat voor haar de bodem is weet ze dat niet. Nee, want er is geen bodem voor de anorexia. De anorexia zelf gaat door tot de dood.
Ze zegt ook ik ben geen Anne (niet haar echte naam!) meer, ik ben nog maar een paar procent Anne, de rest is anorexia.
Het is heeeel erg moeilijk iemand in deze situatie te helpen.
dinsdag 22 november 2016 om 20:17
dinsdag 22 november 2016 om 20:20
quote:brennwert schreef op 22 november 2016 @ 20:17:
Ik ga het proberen te kijken, helaas erger ik me altijd kapot aan Jessica Villerius, niet alleen de methodiek van vragen stellen, maar ook haar stemgebruik. Hopelijk gaat ze zelf niet meer interviewen maar blijft ze meer op de achtergrond, want mooie documentaires kan ze wel maken.Ik erger me daar ook zo gruwelijk aan. Kan haast niet naar haar luisteren!
Ik ga het proberen te kijken, helaas erger ik me altijd kapot aan Jessica Villerius, niet alleen de methodiek van vragen stellen, maar ook haar stemgebruik. Hopelijk gaat ze zelf niet meer interviewen maar blijft ze meer op de achtergrond, want mooie documentaires kan ze wel maken.Ik erger me daar ook zo gruwelijk aan. Kan haast niet naar haar luisteren!
dinsdag 22 november 2016 om 20:28
Ik weet nog niet of ik ga kijken.
Mijn zusje heeft anorexia (gehad). Nog geen jaar geleden was ze nog (was al de 3e keer) opgenomen voor haar eetstoornis.
Ook voor de naasten is het heftig om van dichtbij mee te maken. Je staat machteloos. Ik kon van alles zeggen, en heb ook heel veel voor haar gedaan maar uiteindelijk moest ze het zelf doen.
Mijn zusje heeft anorexia (gehad). Nog geen jaar geleden was ze nog (was al de 3e keer) opgenomen voor haar eetstoornis.
Ook voor de naasten is het heftig om van dichtbij mee te maken. Je staat machteloos. Ik kon van alles zeggen, en heb ook heel veel voor haar gedaan maar uiteindelijk moest ze het zelf doen.
dinsdag 22 november 2016 om 20:32
quote:reisa1978 schreef op 22 november 2016 @ 19:07:
[...]
Ik zie het bij heel gewone meisjes, niet bijzonder mooi of intelligent. Gewoon, zomaar een meisje.En toch heeft retrostar gelijk. Het komt tegenwoordig vaker voor bij 'het gemiddelde meisje', maar vroeger was het een ziekte waar vooral meisjes met een hoger IQ aan leden.
[...]
Ik zie het bij heel gewone meisjes, niet bijzonder mooi of intelligent. Gewoon, zomaar een meisje.En toch heeft retrostar gelijk. Het komt tegenwoordig vaker voor bij 'het gemiddelde meisje', maar vroeger was het een ziekte waar vooral meisjes met een hoger IQ aan leden.
dinsdag 22 november 2016 om 20:35
Een eetstoornis heeft naast nadelen ook voordelen voor de patiënt. Hoe onbegrijpelijk ook.
Het is voor een buitenstaander heel moeilijk of niet te begrijpen. De mensen die zich er geen voorstelling van kunnen maken mogen in hun handen klappen.
Het is een vernietigende psychiatrische ziekte. Alles of niets, irreëele gedachten, ongezonde handelingen. Vaak met een oorsprong op heel ander vlak dan eten en gewicht zelf.
Het is een dodelijke ziekte omdat de patiënt zich letterlijk kan doodhongeren en omdat het suicidecijfer onder de betroffen patiënten zeer hoog is.
Het is voor een buitenstaander heel moeilijk of niet te begrijpen. De mensen die zich er geen voorstelling van kunnen maken mogen in hun handen klappen.
Het is een vernietigende psychiatrische ziekte. Alles of niets, irreëele gedachten, ongezonde handelingen. Vaak met een oorsprong op heel ander vlak dan eten en gewicht zelf.
Het is een dodelijke ziekte omdat de patiënt zich letterlijk kan doodhongeren en omdat het suicidecijfer onder de betroffen patiënten zeer hoog is.
dinsdag 22 november 2016 om 20:45
quote:Vikhui schreef op 22 november 2016 @ 20:39:
Wat Troeteltje zegt is waar. Ergens kijk ik stiekem ook niet terug op een heel slechte periode, want het gaf voordelen voor mij op dat moment. Toch zou ik nooit meer zoiets willen.Kun je iets kwijt over wat voor voordelen het voor je had destijds? Ik vind het interessant om in gedachten te houden bij het bekijken van de documentaire.
Wat Troeteltje zegt is waar. Ergens kijk ik stiekem ook niet terug op een heel slechte periode, want het gaf voordelen voor mij op dat moment. Toch zou ik nooit meer zoiets willen.Kun je iets kwijt over wat voor voordelen het voor je had destijds? Ik vind het interessant om in gedachten te houden bij het bekijken van de documentaire.
dinsdag 22 november 2016 om 20:51
quote:brennwert schreef op 22 november 2016 @ 20:45:
[...]
Kun je iets kwijt over wat voor voordelen het voor je had destijds? Ik vind het interessant om in gedachten te houden bij het bekijken van de documentaire.
Voor mij was het ontstaan van mijn eetstoornis een combinatie van verschillende factoren. Ik was in mijn jeugd al tegen veel dingen aangelopen waar ik geen controle over had en waar ik geen invloed op kon uitoefenen. In verband met herkenning wil ik niet teveel in detail treden, maar door een nare ervaring als tiener voelde de controle over eten ineens als enige 'redmiddel'. Met mensen praten over mijn gevoel durfde ik niet goed, dus op deze manier kanaliseerde ik al die emoties en ik zette ze om in iets lichamelijks. Dat is dus ook het enorme voordeel dat anorexia gaf: je hoeft angst, verdriet, enzovoort helemaal niet meer te voelen want je bent de hele dag bezig met andere dingen en je eigen structuur van kleine beetjes eten en veel bewegen.
Het meisje uit de documentaire ken ik niet en ik weet dus ook niet waar de oorzaak van haar eetstoornis ligt, maar dit is hoe ik het heb ervaren voor mijzelf.
[...]
Kun je iets kwijt over wat voor voordelen het voor je had destijds? Ik vind het interessant om in gedachten te houden bij het bekijken van de documentaire.
Voor mij was het ontstaan van mijn eetstoornis een combinatie van verschillende factoren. Ik was in mijn jeugd al tegen veel dingen aangelopen waar ik geen controle over had en waar ik geen invloed op kon uitoefenen. In verband met herkenning wil ik niet teveel in detail treden, maar door een nare ervaring als tiener voelde de controle over eten ineens als enige 'redmiddel'. Met mensen praten over mijn gevoel durfde ik niet goed, dus op deze manier kanaliseerde ik al die emoties en ik zette ze om in iets lichamelijks. Dat is dus ook het enorme voordeel dat anorexia gaf: je hoeft angst, verdriet, enzovoort helemaal niet meer te voelen want je bent de hele dag bezig met andere dingen en je eigen structuur van kleine beetjes eten en veel bewegen.
Het meisje uit de documentaire ken ik niet en ik weet dus ook niet waar de oorzaak van haar eetstoornis ligt, maar dit is hoe ik het heb ervaren voor mijzelf.
dinsdag 22 november 2016 om 20:52
quote:Troeteltje schreef op 22 november 2016 @ 20:47:
Ik schrijf daarnet wel dat ik het ga kijken. Wellicht duurt dat nog een tijd. Misschien ben ik er nog niet klaar voor, durf ik het nog niet aan.
Ik schrijf daarnet wel dat ik het ga kijken. Wellicht duurt dat nog een tijd. Misschien ben ik er nog niet klaar voor, durf ik het nog niet aan.
Ontbijt: Een Smoothie banaan Lunch: Een cracker/avocado en guinoa salade Diner:57 pizza broodjes,13 donuts,2 bakken gefrituurde kipkluif, 9 Rosé
dinsdag 22 november 2016 om 20:52
Ik ga het kijken vanavond.
Ik heb zelf vanaf mijn 15e een eetstoornis, afwisselend met betere en slechte tijden.
Nu vind ik mijzelf redelijk stabiel de laatste jaren, maar 100% genezen kan ik het niet noemen ( en vrees ook dat ik dat niet kan bereiken )
Mijn lijf heeft er flinke klappen van gekregen.
Het zal wel pittig zijn te zien.
Dit meisje is er wel echt heel extreem aan toe geweest, bah.. Wat een rotziekte
Ik heb zelf vanaf mijn 15e een eetstoornis, afwisselend met betere en slechte tijden.
Nu vind ik mijzelf redelijk stabiel de laatste jaren, maar 100% genezen kan ik het niet noemen ( en vrees ook dat ik dat niet kan bereiken )
Mijn lijf heeft er flinke klappen van gekregen.
Het zal wel pittig zijn te zien.
Dit meisje is er wel echt heel extreem aan toe geweest, bah.. Wat een rotziekte
dinsdag 22 november 2016 om 20:58
quote:meid-27 schreef op 22 november 2016 @ 20:09:
[...]
De kliniek zelf zit in Nederland.
Deze specifieke behandeling (be-leef) vindt plaats in Portugal.
De nadruk ligt hiet totaal niet op de eten zelf, maar juist op de achterliggende redenen waarom iemand de ziekte heeft. Wil je iets behandelen dan moet je het bij de oorzaak zoeken en niet bij de symptomen. En schijnbaar is daar (bijna) alle andere klinieken weinig tot geen aandacht voor.Maar dat is niet om te pesten. Het is omdat je iemand simpelweg niet tot nauwelijks kan helpen als ze zo ontzettend veel ondergewicht heeft. Hongeren en ondergewicht leggen je emoties compleet stil. Dan heb je dus weinig aan therapie. En echt, ik heb ze vervloekt in de kliniek met hun gezeik over eten de hele tijd. Bovendien heb ik daarna nog massa's therapie nodig gehad, want met alleen weer eten ben je er dus nog voor geen meter. Maar het was wel nodig om eerst wat extra massa te verzamelen. Daar hadden ze gewoon gelijk in.
[...]
De kliniek zelf zit in Nederland.
Deze specifieke behandeling (be-leef) vindt plaats in Portugal.
De nadruk ligt hiet totaal niet op de eten zelf, maar juist op de achterliggende redenen waarom iemand de ziekte heeft. Wil je iets behandelen dan moet je het bij de oorzaak zoeken en niet bij de symptomen. En schijnbaar is daar (bijna) alle andere klinieken weinig tot geen aandacht voor.Maar dat is niet om te pesten. Het is omdat je iemand simpelweg niet tot nauwelijks kan helpen als ze zo ontzettend veel ondergewicht heeft. Hongeren en ondergewicht leggen je emoties compleet stil. Dan heb je dus weinig aan therapie. En echt, ik heb ze vervloekt in de kliniek met hun gezeik over eten de hele tijd. Bovendien heb ik daarna nog massa's therapie nodig gehad, want met alleen weer eten ben je er dus nog voor geen meter. Maar het was wel nodig om eerst wat extra massa te verzamelen. Daar hadden ze gewoon gelijk in.
