Entertainment
alle pijlers
Emma wil leven (documentaire BNN)
dinsdag 22 november 2016 om 18:44
Al dagen zie ik een voorstukje van deze documentaire voorbij komen. Vanavond om 21.20 op BNN: Emma wil leven.
Het lijkt mij een zeer heftige documentaire. De beelden die ik gezien heb vond ik al heel erg heftig overkomen. Toch wil ik 'm wel gaan kijken. Ik heb zelf nooit een eetstoornis ontwikkelt (gelukkig) maar wel altijd eetproblemen gehad, vandaar dat dit mij ook interesseert. Daarnaast werk ik veel met kinderen en jongeren en denk ik dat het goed is om bewust te zijn van zo'n slopende ziekte.
Emma wil leven
Op haar twaalfde werd Emma gediagnosticeerd met de dodelijke ziekte anorexia nervosa. Dat wat begint met een drang naar controle, resulteert in het verlies van controle. Op achttienjarige leeftijd is ze uitbehandeld en heeft ze nog maar een wens: ze wil naar een kliniek in Portugal, een laatste kans op overleven. Na zes jaar van gedwongen opnamen, extreme eenzaamheid, gedwongen voeding en zware strijd vraagt ze haar ouders het onmogelijke: om haar te laten gaan. Wonder boven wonder krijgt ze in Portugal een enorme opleving. Ze krijgt hoop en legt op camera de belangrijkste beslissing van haar leven vast: ze kiest voor het leven. Maar het blijkt te laat: de schade aan haar lichaam is zo enorm, dat deze het langzaamaan opgeeft. Uiteindelijk bezwijkt Emma tijdens haar strijd. In de film komen Emma zelf, haar artsen, behandelaars, ouders en vriendinnen aan het woord.
Kijken jullie ook?
Het lijkt mij een zeer heftige documentaire. De beelden die ik gezien heb vond ik al heel erg heftig overkomen. Toch wil ik 'm wel gaan kijken. Ik heb zelf nooit een eetstoornis ontwikkelt (gelukkig) maar wel altijd eetproblemen gehad, vandaar dat dit mij ook interesseert. Daarnaast werk ik veel met kinderen en jongeren en denk ik dat het goed is om bewust te zijn van zo'n slopende ziekte.
Emma wil leven
Op haar twaalfde werd Emma gediagnosticeerd met de dodelijke ziekte anorexia nervosa. Dat wat begint met een drang naar controle, resulteert in het verlies van controle. Op achttienjarige leeftijd is ze uitbehandeld en heeft ze nog maar een wens: ze wil naar een kliniek in Portugal, een laatste kans op overleven. Na zes jaar van gedwongen opnamen, extreme eenzaamheid, gedwongen voeding en zware strijd vraagt ze haar ouders het onmogelijke: om haar te laten gaan. Wonder boven wonder krijgt ze in Portugal een enorme opleving. Ze krijgt hoop en legt op camera de belangrijkste beslissing van haar leven vast: ze kiest voor het leven. Maar het blijkt te laat: de schade aan haar lichaam is zo enorm, dat deze het langzaamaan opgeeft. Uiteindelijk bezwijkt Emma tijdens haar strijd. In de film komen Emma zelf, haar artsen, behandelaars, ouders en vriendinnen aan het woord.
Kijken jullie ook?
dinsdag 22 november 2016 om 21:01
quote:meid-27 schreef op 22 november 2016 @ 20:14:
[...]
Heel herkenbaar!
Onze vriendin wil de bodem van de put bereiken.... Welke bodem? Als je vraag wat voor haar de bodem is weet ze dat niet. Nee, want er is geen bodem voor de anorexia. De anorexia zelf gaat door tot de dood.
Ze zegt ook ik ben geen Anne (niet haar echte naam!) meer, ik ben nog maar een paar procent Anne, de rest is anorexia.
Het is heeeel erg moeilijk iemand in deze situatie te helpen.Klopt, je kan iemand alleen helpen als die zelf geholpen wil worden. Dat geldt voor een alcohol- of drugsverslaving, maar ook voor anorexia. Het is heel zwaar voor de omgeving daardoor, misschien wel bijna net zo zwaar als voor de patient zelf. Want je kan weinig, alleen wachten tot die bodem wel komt en hopen dat iemand dan toch het licht (of een lichtje) ziet. Sterkte. En voor wat het waard is: anorecten willen doorgaans helemaal niet dood, bij het grootste deel komt die bodem (en roep om hulp) uiteindelijk wél.
[...]
Heel herkenbaar!
Onze vriendin wil de bodem van de put bereiken.... Welke bodem? Als je vraag wat voor haar de bodem is weet ze dat niet. Nee, want er is geen bodem voor de anorexia. De anorexia zelf gaat door tot de dood.
Ze zegt ook ik ben geen Anne (niet haar echte naam!) meer, ik ben nog maar een paar procent Anne, de rest is anorexia.
Het is heeeel erg moeilijk iemand in deze situatie te helpen.Klopt, je kan iemand alleen helpen als die zelf geholpen wil worden. Dat geldt voor een alcohol- of drugsverslaving, maar ook voor anorexia. Het is heel zwaar voor de omgeving daardoor, misschien wel bijna net zo zwaar als voor de patient zelf. Want je kan weinig, alleen wachten tot die bodem wel komt en hopen dat iemand dan toch het licht (of een lichtje) ziet. Sterkte. En voor wat het waard is: anorecten willen doorgaans helemaal niet dood, bij het grootste deel komt die bodem (en roep om hulp) uiteindelijk wél.
dinsdag 22 november 2016 om 21:25
dinsdag 22 november 2016 om 21:40
quote:Tamboti schreef op 22 november 2016 @ 21:37:
Pfff, heftig zeg. En wat lijken die ouders onaangedaan. Dat zijn ze vast niet maar ik vind het daardoor extra moeilijk om naar te kijken.Ja dat vind ik eigenlijk ook wel.
Pfff, heftig zeg. En wat lijken die ouders onaangedaan. Dat zijn ze vast niet maar ik vind het daardoor extra moeilijk om naar te kijken.Ja dat vind ik eigenlijk ook wel.
Ontbijt: Een Smoothie banaan Lunch: Een cracker/avocado en guinoa salade Diner:57 pizza broodjes,13 donuts,2 bakken gefrituurde kipkluif, 9 Rosé
