Niets liever dan een kind.

Anoniem262821034 schreef: ↑

12-09-2019 00:12

*edit/toevoeging.
Het doet me denken aan iemand die ook ZO ZO ZO graag een kind wilde, obsessief. Het duurde heel lang maar uiteindelijk wel via de natuurlijke weg. Toen was ze eindelijk zwanger, maar ze is heel de zwangerschap spuugziek geweest dus de roze wolk was ver te zoeken. Na de bevalling een enorme PPD waarbij ze met het kind over de rand van het balkon heeft gestaan, het een kussen over het gezichtje heeft gedrukt, uiteraard niet meer alleen mocht zijn, en binnen het jaar trok haar man het niet meer en zijn ze gescheiden.
Natuurlijk is het nooit helemaal te zeggen of er een verband is, maar ik denk echt dat haar obsessie en tegenvallende zwangerschap erg hebben bijgedragen aan het diepe gat waar ze in viel.

Wel herkenbaar.
Ik heb ook iemand gekend die al iets van 10 jaar zwanger wilde raken. Haar hele leven/relatie leek om niets anders meer te draaien. Na vele dure behandelingen en verdrietige mislukkingen, raakte ze zwanger door Icsi.
Een meervoudig gehandicapt kindje werd geboren..
Na nog 3 jaren van ziekenhuis in en uit met het kind, speciale daycare en therapie, bezweek hun relatie onder de druk.
Zij raakte in een depressie, het kind kwam bij Oma te wonen en uiteindelijk in een instelling.
Heel tragisch allemaal.. en ja, ik heb wel eens gedacht (en ik weet dat ik dat niet mag denken) maar, waarom?
Waarom hebben jullie dit op de hals gehaald..

Heb t ook gezien. Waarschijnlijk mis ik empathie want ik kan me dus echt niet voorstellen hoe het is om zo'n vurige kinderwens te hebben dat je daar alles voor gaat doen. Dat je leven alleen zin heeft als je een kind krijgt.

Zelf heb ik kinderen omdat het me 'wel leuk' leek maar als t niet zo lukken, zou ik daar ook vrede mee hebben. We hadden een fijn en interessant leven zonder kinderen, en hadden dat prima kunnen voortzetten. Mijn man stond er net zo in, de kinderen zijn gekomen en meestal inderdaad 'wel leuk' maar er zijn ook momenten dat ik met weemoed terugdenk aan het kinderloze bestaan, en onze kinderloze vrienden benijd.

Ik denk dat t een soort controledrang is, of niet kunnen/willen accepteren dat je leven niet zo loopt als je gehoopt had. En met de huidige technologie is zoveel mogelijk dat de deur jarenlang op een kiertje blijft staan. Gewoon 'nee het kan niet' is even moeilijk, maar daarna kun je verder.

Nouschi schreef: ↑

12-09-2019 08:20

Ik ken een kind van een vader en moeder en die is daar heel ongelukkig onder. En hij zegt dit ook bij meerdere kinderen te herkennen.

Het hangt wel af van hoe dat donorschap is ingevuld. Het niet hebben van informatie over je biologische herkomst, maw niet weten wie je vader is, wordt bij veel donorkinderen wel degelijk een issue

NorthCape schreef: ↑

12-09-2019 08:24

Heftig programma, wordt alleen zo typisch SBS neer gezet, veel herhaling en de doorgaan in de drama. Het programma geeft volgens mij wel redelijk weer hoe de ‘mmm’ eraan toe gaat. Wat een beeld geeft wat mensen in mijn omgeving door moeten maken.

Op precies het zelfde tijdstip wordt het programma van lauren, ik wil en kind uit gezonden. Zelfde insteek alleen wat ingewikkelder combinaties.

In het progamma SBS zeggen ze de hele tijd dat 1 op de 6 mensen problemen hebben met vruchtbaarheid. Wat wordt hiermee gezegd, dat 1 op de 6 stellen die een kind wil een medisch traject door moet? Dat lijkt mij erg veel!

Nee, volgens mij betekent het dat (de vrouw van) een stel niet binnen één jaar op natuurlijke wijze zwanger raakt. Dus ook als het langer duurt om natuurlijk zwanger te raken, wordt het al gezien als problemen met de vruchtbaarheid.

nootboek schreef: ↑

12-09-2019 11:57

Heb t ook gezien. Waarschijnlijk mis ik empathie want ik kan me dus echt niet voorstellen hoe het is om zo'n vurige kinderwens te hebben dat je daar alles voor gaat doen. Dat je leven alleen zin heeft als je een kind krijgt.

Zelf heb ik kinderen omdat het me 'wel leuk' leek maar als t niet zo lukken, zou ik daar ook vrede mee hebben. We hadden een fijn en interessant leven zonder kinderen, en hadden dat prima kunnen voortzetten. Mijn man stond er net zo in, de kinderen zijn gekomen en meestal inderdaad 'wel leuk' maar er zijn ook momenten dat ik met weemoed terugdenk aan het kinderloze bestaan, en onze kinderloze vrienden benijd.

Ik denk dat t een soort controledrang is, of niet kunnen/willen accepteren dat je leven niet zo loopt als je gehoopt had. En met de huidige technologie is zoveel mogelijk dat de deur jarenlang op een kiertje blijft staan. Gewoon 'nee het kan niet' is even moeilijk, maar daarna kun je verder.

Dit zou inderdaad makkelijker zijn. Dan zit er een eindpunt aan.

staafmixer schreef: ↑

12-09-2019 12:17

Met het geld ophalen bedoelden ik dat ik een site tegenkwam waar je kon doneren voor een behandeling voor inseminatie door een donor.

Van het stel wat al 15 pogingen heeft ondernomen

Het kan echt een grote kostenpost zijn om zwanger te willen raken buiten traditionele situaties om.

Ik ben erg gelukkig dat ik een bekende donor had/heb.

Ik heb t gezien en met verbazing gekeken.
Ik raak ook niet zwanger zonder medische oorzaak. T zou moeten kunnen op de natuurlijke manier. Ook wij mochten de mmm in en zijn hier niet aan begonnen.
Wil je dan niet genoeg? Ik weet t niet voor ons bewuste keuze om ons leven niet kapot te laten gaan om koste wat kost een kind te krijgen. Wij zijn ontzettend gelukkig samen. maken elk jaar mooie verre reis en genieten van de kinderen van anderen.
Ik kan me er werkelijk niks bij voorstellen om überhaupt al 15 pogingen te doen laat staan daarna nog door gaan.
Wij hebben om ons heen vaak genoeg gezien dat koste wat kost je relatie op spel zet en daar zit je dan met je kind maar zonder partner, word je ook niet blij van al zullen degene dat nooit toegeven want uiteindelijk hebben ze wat ze willen, een kind.

nootboek schreef: ↑

12-09-2019 11:57

Heb t ook gezien. Waarschijnlijk mis ik empathie want ik kan me dus echt niet voorstellen hoe het is om zo'n vurige kinderwens te hebben dat je daar alles voor gaat doen. Dat je leven alleen zin heeft als je een kind krijgt.

Zelf heb ik kinderen omdat het me 'wel leuk' leek maar als t niet zo lukken, zou ik daar ook vrede mee hebben. We hadden een fijn en interessant leven zonder kinderen, en hadden dat prima kunnen voortzetten. Mijn man stond er net zo in, de kinderen zijn gekomen en meestal inderdaad 'wel leuk' maar er zijn ook momenten dat ik met weemoed terugdenk aan het kinderloze bestaan, en onze kinderloze vrienden benijd.

Ik denk dat t een soort controledrang is, of niet kunnen/willen accepteren dat je leven niet zo loopt als je gehoopt had. En met de huidige technologie is zoveel mogelijk dat de deur jarenlang op een kiertje blijft staan. Gewoon 'nee het kan niet' is even moeilijk, maar daarna kun je verder.

Maar als t niet was gelukt, weet je niet hoe je op dat moment gereageerd zou hebben. Van te voren kun je zeggen ( en denken) "we zien wel en zo niet dan niet", maar daarin kan je mening veranderen.

rosings schreef: ↑

12-09-2019 12:31

Het kan echt een grote kostenpost zijn om zwanger te willen raken buiten traditionele situaties om.

Ik ben erg gelukkig dat ik een bekende donor had/heb.

Dat geloof ik meteen. Maar moeten anderen dat dan maar gaan betalen? Ik vind dat echt veel en veel te ver gaan.

Die vrouw die in het hotel haar spermadonor ging ontmoeten en daar ter plekken zijn zaad heeft ingespoten begrijp ik niet. Hoe weet ze dat hij geen ziektes heeft?

Anoniem262821034 schreef: ↑

12-09-2019 13:16

Dat geloof ik meteen. Maar moeten anderen dat dan maar gaan betalen? Ik vind dat echt veel en veel te ver gaan.

Moeten niet nee, maar een crowdfunding is ook geen moeten. Het is een vraag. Die iedereen ook mag negeren.

rosings schreef: ↑

12-09-2019 13:35

Moeten niet nee, maar een crowdfunding is ook geen moeten. Het is een vraag. Die iedereen ook mag negeren.

Ik heb liever dat men via crowdfunding geld bij elkaar haalt, dan dan alles maar vergoed wordt door de verzekeraar.

dianaf schreef: ↑

12-09-2019 13:37

Ik heb liever dat men via crowdfunding geld bij elkaar haalt, dan dan alles maar vergoed wordt door de verzekeraar.

Dat zeker, maar ik zou er zelf niet om durven vragen hoor. Het blijft tenslotte een persoonlijke wens, geen medisch noodzakelijk iets.

En soms creëren die acties hoop waar die er eigenlijk niet meer is.

watdachtjehiervan schreef: ↑

12-09-2019 13:27

Die vrouw die in het hotel haar spermadonor ging ontmoeten en daar ter plekken zijn zaad heeft ingespoten begrijp ik niet. Hoe weet ze dat hij geen ziektes heeft?

Dit vond ik heel eng ik snap haar wens maar op deze manier vind ik nogal wat. Maar goed mijn mening doet er niet toe uiteraard .

Heb even zitten googelen en kwam dit tegen: https://www.doneeractie.nl/alles-voor-een-kindje/-35540

Raar verhaal, bij Beau zeiden ze dat ze toch veel meer behandelingen zonder donor hadden gehad, of ben ik nu gek?

Ik heb het nog niet gezien, maar het staat wel op de planning. Lauren heb ik al wel gezien.

nootboek schreef: ↑

12-09-2019 11:57

Heb t ook gezien. Waarschijnlijk mis ik empathie want ik kan me dus echt niet voorstellen hoe het is om zo'n vurige kinderwens te hebben dat je daar alles voor gaat doen. Dat je leven alleen zin heeft als je een kind krijgt.

Zelf heb ik kinderen omdat het me 'wel leuk' leek maar als t niet zo lukken, zou ik daar ook vrede mee hebben. We hadden een fijn en interessant leven zonder kinderen, en hadden dat prima kunnen voortzetten. Mijn man stond er net zo in, de kinderen zijn gekomen en meestal inderdaad 'wel leuk' maar er zijn ook momenten dat ik met weemoed terugdenk aan het kinderloze bestaan, en onze kinderloze vrienden benijd.

Ik denk dat t een soort controledrang is, of niet kunnen/willen accepteren dat je leven niet zo loopt als je gehoopt had. En met de huidige technologie is zoveel mogelijk dat de deur jarenlang op een kiertje blijft staan. Gewoon 'nee het kan niet' is even moeilijk, maar daarna kun je verder.

Ik ben het eens met simbalabimba, je weet niet hoe je gereageerd zou hebben. Mijn ervaring is wel dat het in veel gevallen simpel begint met bijvoorbeeld alleen wat hormoonstimulatie en je uiteindelijk eindigt met ICSI en allemaal gekke randtoestanden er bij.

Met dat stuk over acceptatie ben ik het met je eens, ze spreken in het ziekenhuis ook zelfs over kansen. Toen wij aan de mmm begonnen heb ik ook wel eens geopperd om gewoon gelijk met grof geschut (=ivf) te beginnen, onder het mom: "als dat niet werkt dan kan het dus gewoon niet". Maar dat was niet mogelijk in ons geval want we hadden ook nog "kansen", zelf proberen en met iui. Maar ik wil geen kans, ik wil een kind. En als dat er niet in zit, dan is dat zwaar k*t natuurlijk, maar dan weet ik het liever gelijk dan dat ik jaren in limboland leef voordat ik daar achter kom.

Anoniem262821034 schreef: ↑

12-09-2019 14:13

Heb even zitten googelen en kwam dit tegen: https://www.doneeractie.nl/alles-voor-een-kindje/-35540

Raar verhaal, bij Beau zeiden ze dat ze toch veel meer behandelingen zonder donor hadden gehad, of ben ik nu gek?

Misschien noemen ze daar een terugplaatsing ook een behandeling? Je krijgt 3x IVF vergoedt maar dat zijn 3 puncties, als daaruit meerdere embryo's ontstaan kun je dus meerdere terugplaatsingen hebben binnen 1 IVF.

andrea82 schreef: ↑

11-09-2019 23:48

Vind het een mooi programma. Heb zelf ook lange tijd in de medische molen gezeten om een kind te krijgen. Dat is gelukkig gelukt. Een tweede is nooit gelukt. De emoties herken ik wel, al heb ik de wens voor een tweede nooit zo heftig beleeft als dat stel met het kindje. Natuurlijk verdriet en afscheid van een wens, maar de dankbaarheid voor in elk geval 1 kind was groot. Pijn doet het zeker, maar je zegeningen tellen gaf mij de juiste positiviteit.

Heb echt te doen met de stellen die zoveel pogingen hebben gedaan en nog met lege handen staan... Hopelijk voor hen ooit een kind.

En over de opmerkingen hierboven: zonder kind was mijn levenskwaliteit echt niet minder, wel anders, maar ook absoluut goed. Ik ken de jaren van pijn en verdriet, maar was denk ik wel realistisch daarin. Ook zonder kind is geluk echt te vinden. Maar dat zal voor iedereen anders zijn.

Hier ben ik het zo ontzettend mee eens en ervaar dit ook zo. Ik geloof ook echt dat ik sinds mijn doorgaande zwangerschap en de komst van mijn dochter gelukkiger ben dan daarvoor. Bij ons komt er ook geen tweede en hoewel ik dat enerzijds soms jammer vind, overheerst de dankbaarheid.

Toen wij begonnen met proberen zwanger te worden stond ik daar in eerste instantie heel nuchter -bijna zoals Nootboek het hier vrij zakelijk beschrijft.
Mijn ervaring is echter dat je ook meegezogen wordt in de trajecten die fysiek, lichamelijk, in mijn geval ook financieel, nogal wat van mensen en koppels vragen.

Rouw vanwege kinderloosheid wordt naar mijn idee soms onderschat door mensen die zelf relatief makkelijk zwanger worden en mensen die zelf bewust kinderloos zijn. Iemand die ongewenst kinderloos is (en tevens behandelingen staakt) is dat altijd: het is een gegeven waarmee iemand continu, bewust en onbewust, mee wordt geconfronteerd en dat terwijl het kunnen krijgen van kinderen door veel mensen als vanzelfsprekendheid wordt gezien. Door mij ook ruim voordat we de MMM in gingen... En toen we eenmaal de eerste mislukte ICSI behandeling hadden en het vervolgens 7 maanden zou duren voordat we weer gezien zouden worden, zijn wij naar een prive kliniek gegaan. Ettelijke tien-duizenden £££ en twee vroege miskramen verder, heb ik -uiteindelijk- moeder mogen worden van onze allerlaatste cryo. En als die poging niet gelukt was had ik er waarschijnlijk nog een poging tegen aan gegooid, al dan niet met donor materiaal, want er was een duidelijk probleem met mijn man's vruchtbaarheid. Hoewel ik ook besef dat dit voor veel mensen absurd klinkt (waarom niet gewoon accepteren dat het je niet gegeven zou zijn?) weet ik uit eigen ervaring ook dat je steeds verder de grenzen op zoekt en het krijgen van een kind een "all consuming" project gaat worden. Mijn grootste angst was om kinderloos te blijven.

En ongewenst kinderloos zijn gaat vaak ook veel verder dan alleen kinderloos blijven. Het is afscheid nemen van een droom/wens of toekomsbeeld. Een wens die de meeste wensouders vaak zelf ook als een vanzelfsprekendheid beschouw(d)en en zich dan moeten realiseren dat dit een gepasseerd station is. Iemand moet dan afscheid nemen van een kinderwens, zijn of haar status als ouder, zijn of haar toekomstbeeld, het ouderschapschap en alles wat daarbij hoort. Zoveel dingen die een ongewenst kinderloze nooit zal weten en moet missen...

En zo'n verhaal dat jij aanhaalt Pindakaasje is tragisch, maar ik zou mij zo kunnen voorstellen dat de zorg voor een meervoudig gehandicapt kind naast de verdrietige voorgeschiedenis aan de depressie van de moeder heeft bijgedragen. En dat zou misschien niet eens anders zijn geweest als de moeder spontaan zwanger had kunnen worden...

Natuurlijk - het leven is niet maakbaar en ook met IVF zijn er geen garanties. Helaas zien we hier op het IVF topic ook regelmatig stellen en vrouwen bij wie het uiteindelijk niet lukt en die uitbehandeld zijn. En ja het leven kan ongetwijfeld ook leuk zijn zonder kind, maar ik had het verdomd lastig gevonden om daarmee te (leren) leven.

Nogmaals, ik denk ook echt dat als je zelf nooit een kinderwens hebt gehad of wanneer je zelf vrij gemakkelijk zwanger wordt, je niet kan oordelen over de diepe verlangens van anderen en dat je als buitenstaander bij zo'n programma al snel denkt: "wow die mensen hebben een obsessie - hoe ver ga je, laat je nadenken," etc en dat snap ik ook wel weer.

simbalabimba schreef: ↑

12-09-2019 12:36

Maar als t niet was gelukt, weet je niet hoe je op dat moment gereageerd zou hebben. Van te voren kun je zeggen ( en denken) "we zien wel en zo niet dan niet", maar daarin kan je mening veranderen.

En dit dus! +1

Anoniem262821034 schreef: ↑

12-09-2019 13:16

Dat geloof ik meteen. Maar moeten anderen dat dan maar gaan betalen? Ik vind dat echt veel en veel te ver gaan.

Dat is een hele andere discussie waarin het gaat om de allocatie van deels (gemeenschaps)geld. En ook een discussie waar geen juist antwoord op is, omdat een ieder daar een andere mening over heeft. Is het vergoeden van IVF behandelingen belangrijker dan bijvoorbeeld iemand met uitgezaaide kanker nog 3-6 maanden levensverlenging geven door dure medicatie toe te dienen? Ik weet het niet...

Zo heeft mijn vader heeft amper kwaliteit van leven, maar kost de zorgverzekeraar ettelijke duizenden per maand aan medicatie, opnames, sonde voeding, etc. Hij heeft zelf wel eens gezegd dat hij het niet gek zou vinden als iemand die geldkraan zou willen stoppen want hij kost nogal wat. En dankzij ICSI heeft hij een klein dochter die hij nog wat langer wil meemaken dus hij is wat hem betreft nog niet klaar met leven

Ik geef dit even als voorbeeld om aan te geven dat er afspraken zijn gemaakt en in Nederland krijgt een ieder tot een bepaalde leeftijd (42 als ik mij niet vergis) 3 volle stimulatie pogingen vergoed uit de basis verzekering. Mocht blijken dat uit een stimulatie poging meerdere goede en vervolgens bevruchte eicellen voortkomen, dan kunnen deze worden ingevroren en op een later moment worden teruggeplaatst) dat valt onder diezelfde poging.

Baggal schreef: ↑

12-09-2019 14:33

En ongewenst kinderloos zijn gaat vaak ook veel verder dan alleen kinderloos blijven. Het is afscheid nemen van een droom/wens of toekomsbeeld. Een wens die de meeste wensouders vaak zelf ook als een vanzelfsprekendheid beschouw(d)en en zich dan moeten realiseren dat dit een gepasseerd station is. Iemand moet dan afscheid nemen van een kinderwens, zijn of haar status als ouder, zijn of haar toekomstbeeld, het ouderschapschap en alles wat daarbij hoort. Zoveel dingen die een ongewenst kinderloze nooit zal weten en moet missen...

Een vriendin van mij is 70+ en ongewenst kinderloos, niet alleen heeft ze nooit de vreugde van kinderen gehad, haar broers en zussen zijn allemaal op bruiloften van hun kinderen geweest en nu allemaal opa en oma. Die fases heeft ze ook van de zijlijn moeten toe kijken. Hoe goed de band met neven en nichten ook is.

simbalabimba schreef: ↑

12-09-2019 12:36

Maar als t niet was gelukt, weet je niet hoe je op dat moment gereageerd zou hebben. Van te voren kun je zeggen ( en denken) "we zien wel en zo niet dan niet", maar daarin kan je mening veranderen.

Als je een serieuze kinderwens hebt snap ik dat ja.

Maar voor mij persoonlijk is het begrip kindeWENS dus al vrij abstract. Het is voor mij nooit een diepe wens geweest. Ook toen we al 'bezig waren' was t me eigenlijk nog om het even of het wel of niet zou lukken, want we hadden ook genoeg ideeen die lastiger te combineren zijn met t ouderschap. Ik denk dat ik dat oergevoel mis ofzo.

Dat 'zwanger worden' je hele leven beheerst (zoals op tv), daar kan ik me dus echt geen voorstelling bij maken. Volgens mij staan de meeste stellen er wel nuchterder in (iig mensen in mn omgeving waarvan ik weet dat ze in zon traject zaten) Ik hoop dat de mensen in dit programma een soort extreme uitzonderingen zijn, anders vind ik t wel schokkend.

nootboek schreef: ↑

12-09-2019 15:14

Als je een serieuze kinderwens hebt snap ik dat ja.

Maar voor mij persoonlijk is het begrip kindeWENS dus al vrij abstract. Het is voor mij nooit een diepe wens geweest. Ook toen we al 'bezig waren' was t me eigenlijk nog om het even of het wel of niet zou lukken, want we hadden ook genoeg ideeen die lastiger te combineren zijn met t ouderschap. Ik denk dat ik dat oergevoel mis ofzo.

Dat 'zwanger worden' je hele leven beheerst (zoals op tv), daar kan ik me dus echt geen voorstelling bij maken. Volgens mij staan de meeste stellen er wel nuchterder in (iig mensen in mn omgeving waarvan ik weet dat ze in zon traject zaten) Ik hoop dat de mensen in dit programma een soort extreme uitzonderingen zijn, anders vind ik t wel schokkend.

Ik heb alleen een stukje gezien, maar ik denk ook wel dat ze de extremen filmen. Ik heb dus wel in zo'n traject gezeten maar 15 behandelingen had ik niet gered hoor.

En het kan natuurlijk heel goed zijn dat als het bij jullie niet lukte je daadwerkelijk had gereageerd van "jammer de bammer, we gaan door met plan B". Die mensen zijn er vast ook, alleen dat is niet zo leuk om een documentaire over te maken

Baggal schreef: ↑

12-09-2019 14:48

Dat is een hele andere discussie waarin het gaat om de allocatie van deels (gemeenschaps)geld. En ook een discussie waar geen juist antwoord op is, omdat een ieder daar een andere mening over heeft. Is het vergoeden van IVF behandelingen belangrijker dan bijvoorbeeld iemand met uitgezaaide kanker nog 3-6 maanden levensverlenging geven door dure medicatie toe te dienen? Ik weet het niet...

Zo heeft mijn vader heeft amper kwaliteit van leven, maar kost de zorgverzekeraar ettelijke duizenden per maand aan medicatie, opnames, sonde voeding, etc. Hij heeft zelf wel eens gezegd dat hij het niet gek zou vinden als iemand die geldkraan zou willen stoppen want hij kost nogal wat. En dankzij ICSI heeft hij een klein dochter die hij nog wat langer wil meemaken dus hij is wat hem betreft nog niet klaar met leven

Ik geef dit even als voorbeeld om aan te geven dat er afspraken zijn gemaakt en in Nederland krijgt een ieder tot een bepaalde leeftijd (42 als ik mij niet vergis) 3 volle stimulatie pogingen vergoed uit de basis verzekering. Mocht blijken dat uit een stimulatie poging meerdere goede en vervolgens bevruchte eicellen voortkomen, dan kunnen deze worden ingevroren en op een later moment worden teruggeplaatst) dat valt onder diezelfde poging.

Ik heb het niet over verzekering, maar over die crowdfunding (en dat is inderdaad geen moeten, maar ik zou er al niet eens om durven vragen. Het voelt voor mij hetzelfde als geld vragen voor een vakantie of auto die je wil kopen).