Over mijn lijk 2012

De vierde serie alweer en weer terug van een seizoen weggeweest als presentator PATRICK LODIERS

Van de vorige 3 series leeft alleen Wiebe nog



Je bent jong, in de kracht van je leven, maar je hebt te horen gekregen dat je niet lang meer te leven hebt. Wat dan?



In Over Mijn Lijk worden 5 jonge mensen gevolgd die ongeneeslijk ziek zijn, maar toch alles uit het leven proberen te halen. Inmiddels zijn er al drie series van het programma op TV uitgezonden. Ook het vierde seizoen wordt gepresenteerd door Patrick Lodiers.



Over Mijn Lijk zie je vanaf 16 augustus iedere donderdag 22:20 uur bij BNN op 1! #overmijnlijk





Dit seizoen volgen we Marieke, Ronald, Amber, Mehtap en Jip.



Marieke:



"Mijn naam is Marieke en ik ben 37 jaar. In 2009 werd er eierstokkanker bij mij geconstateerd. Na enkele chemo’s en een zware operatie leek de kanker te zijn verdwenen. Helaas… in november 2010 was de kanker terug. ‘Als je het positief benadert, heb je nog 2 jaar’, zeiden de doktoren. Dat was natuurlijk schrikken. Ik heb er meer vertrouwen in. En wat zegt ’t eigenlijk zo’n prognose? Er is uiteindelijk maar één iemand die bepaalt of mijn leven klaar is en dat ben ik. Maar goed, het is ook een beetje naïef te denken dat ik de tachtig nog haal. En dus bereid ik me langzamerhand voor op wat onvermijdelijk is. Het ‘ooit’ wat ik had, is er niet meer en als het er nog wel is, dan is het naar voren geschoven. En dus focus ik me op alle dingen die ik nog zou willen doen en plan ik die nu op korte termijn. Daarom heb ik een ‘bucketlist’ gemaakt. Zo wil ik nog een keer op een brommer rijden, bridgen met bejaarden, op safari gaan en een zeehond vrijlaten. Iets wat hoog bovenaan de lijst staat is dat ik nog wil trouwen. En dat ga ik doen met mijn liefde Lukas!"





Ronald:



"Ik ben Ronald, 32 jaar en erg gelukkig met mijn vrouw Daniëlle. In februari 2010, twee weken nadat we erachter kwamen dat we in verwachting waren van ons dochtertje Evi, kreeg ik te horen dat ik darmkanker had, met uitzaaiingen in de lever. Zonder kans op genezing. Ik zei meteen: vanaf nu gaan we alleen nog maar leuke dingen doen. Ik ben meteen gestopt met werken en vanaf dat moment hebben Daniëlle en ik, en later met Evi, zoveel mogelijk geleefd, en daar gaan we, als het aan mij ligt, nog zo lang mogelijk mee door! Mijn passies zijn ijshockey en muziek. Ik bekijk veel ijshockeywedstrijden in binnen- en buitenland, en ik bezoek veel concerten. Met mijn band ‘The Liszt’ heb ik ook twee platen gemaakt en zelf veel opgetreden. Mijn humor is de zwarte, dus fijngevoelige mensen, wees gewaarschuwd…"





Amber:



"Ik ben Amber en ik ben 18 jaar. Zonder ooit met asbest in aanraking te zijn geweest, kreeg ik in maart 2010 te horen dat ik asbestkanker heb. Het was zo onwerkelijk. Eerst sta je elke dag in de turnzaal, want ik was fanatiek turnster, en dan ben je opeens ziek en kun je bijna niets meer. Dan blijkt het ook nog eens niet te genezen te zijn. Leuke activiteiten houden me op de been. Zoals winkelen met mijn moeder of het bezoeken van Nick & Simon concerten. Dat zijn mijn helden. Ik heb ze al een aantal keer ontmoet. Ik slaap zelfs onder een dekbed van ze!"





Mehtap:



"Mijn naam is Mehtap, ik ben 14 jaar en van oorsprong Turkse. Toen ik 9 jaar was kreeg ik heel erge pijn aan mijn nek. Een ruggenmergtumor was de veroorzaker en ik moest hieraan zo snel mogelijk geopereerd worden. Daar heb ik een dwarslaesie aan overgehouden. Maar ik wil het liefst zo normaal mogelijk leven. Ondanks mijn beperkingen. Het is nou eenmaal zo; ik kan er verder niets aan doen. Zo hou ik enorm van ‘hangen’ met vriendinnen op straat of thuis, lekker kletsen over van alles en nog wat. De islam is onze godsdienst. Mijn moeder vindt het belachelijk dat kanker taboe is onder de meeste moslims. Wij vinden dat je daar gewoon over moet kunnen praten hoor! Dat lucht ook lekker op soms!"





Jip:



"Ik ben Jip en ik ben 23 jaar. Op 23 juni 2008 kreeg ik te horen dat er botkanker in mijn pols zat. Vanaf het begin putte ik kracht uit de gedachte dat het leven je gebeurt terwijl je andere plannen maakt (quote John Lennon). Maar ja, oké, ik heb dus kanker. Daar heb ik geen invloed op. Het ergste wat er in mijn ogen kon gebeuren was mijn hand verliezen. Nou, weg is ie!"

Op de site staat toch al wie wanneer is overleden..?

quote:pyridine schreef op 17 augustus 2012 @ 09:33:

Ik denk niet dat je op dit topic hoeft te verzwijgen hoe het de mensen is vergaan. Het is geen spannende thriller waarvan je de lol bederft door het einde te vertellen. Het is het echte leven. Het gaat niet om het eind van het plot maar om de levensinstelling van deze mensen.

Maar als iemand daar anders over denkt, laat het vooral even weten.



Inderdaad Pyridine, het is geen kwestie van een spoiler of zoiets.



Bijzonder programma, indrukwekkend en verdrietig.

quote:hgjb schreef op 01 maart 2010 @ 08:52:

Ja, ik vind het sensatie als je er zonodig mee op tv moet.was dat nu weer voor een kut reactie???

Ik zag het nu voor het eerst. Ben er eigenlijk best wel stil van. Dat je nog zo optimistisch bent als je de dood in de ogen kijkt vind ik onvoorstelbaar.

Mooi maar heftig programma.

Ik weet dat het geen thriller is maar toch ga ik niet op de site kijken hoe het afgelopen is.

Eerste aflevering gemist, kan iemand mij vertellen wanneer die herhaald wordt? Heb op het moment alleen mobiel internet maar krijg het niet zo gauw gevonden.

quote:loes88 schreef op 17 augustus 2012 @ 22:00:

Eerste aflevering gemist, kan iemand mij vertellen wanneer die herhaald wordt? Heb op het moment alleen mobiel internet maar krijg het niet zo gauw gevonden.Klik op www.overmijnlijk.nlen je bent op de site om de eerste aflevering terug te zien.



Indrukwekkend weer dit keer. Patrick doet het echt een stuk relaxter dan Yvonne. De grapjes die hij maakt komen er spontaan uit, dat was bij Yvonne echt niet het geval.

Och, kijk het nu. Die prachtige jonge mensen.

Verschrikkelijk.

Die Amber, zo ontzettend jong en zo'n zwaar lot. Heb ook zo met haar moeder te doen.

Nee klopt helemaal. Het is geen spannende thriller, het is bittere realiteit. Wat mij betreft mag het ook gewoon genoemd worden hier, wie er nog leeft en wie niet.

quote:ElleMichelle schreef op 17 augustus 2012 @ 14:21:

Wat is stomme opmerking inderdaad.Ze doen niet mee uit sensatie maar om anderen te laten zien hoe kanker je leven verandert en oa ook om je kind nog een soort levend dagboek te geven.Ik zou het als ouder en als kind juist heel mooi vinden om dit nog eens te kunnen kijken,herkijken etc,het is een blijvende nagedachtenis en dat hoeft niet altijd alleen maar leuk en in goede tijden te zijn maar ook juist andersom,het laatste wat men meemaakt.



Inderdaad!

En voor mezelf: als ik OML kijk, besef ik me weer eens extra wat een ongelooflijke rijkdom het is om gezond te zijn, en dat mijn naasten ook allemaal gezond zijn!

En verder bewoner ik me telkens weer hoe positief eigenlijk alle deelnemers zijn ingesteld, en dat ik daar alleen maar van kan leren! (en dat dus ook doe)

Ik heb net de eerste uitzending terug gezien op uitzending gemist.



Heftig weer ja .Dat 'evenement ' ( zo kan ik het eigenlijk niet noemen, maar ja, hoe dan?) van Jip: ik zou er persoonlijk niet echt in geloven dat het helpt. Maar ja ten eerste: als je letterlijk ten dode opgeschreven bent zou ik denk ik ook ALLES aangrijpen omdat nog proberen te veranderen. En ten tweede: hij had wel gelijk. Of het nu helpt of niet, het is mooi dat zoveeel mensen voor jou bij elkaar komen en iets willen doen. Ik zou er zelf wel ongemakkelijk van worden. In het midden moeten zitten en dan 400 mensen om je heen...

Wel knap hoe Jip met zijn ziekte omgaat. Heeft een goed gevoel voor humor. Eb dabn merk je inderdaad toch dat Patrick het beter doet. Bij hem lijkt het een soort tweede natuur, zoals hij precies aan kan voelen wat hij wel en niet kan zeggen inderdaad.





Marieke doet mij denken aan de vrouw uit de vorige serie die ook eierstok kanker had. Ik ben haar naam kwijt... Ook nu vind ik weer dat Patrick goed met haar ( en man) omgaat en het ook bewonderenswaardig hoe ze er zelf mee omgaat.



Ronald: iedere keer als ik dat dochtertje zag brak mijn hart. Hoe oneerlijk....



Amber: vreselijk lijkt me dat. Je krijgt gewoon pats boem een ziekte waar niks meer aan te doen is.... Erg hoor... 18 jaar pas. Altijd veel gesport en dan krijg je dit. Wat een nachtmerrie. Of ja, was het maar een nachtmerrie....



Dat Turkse meisje: volgens mij is zij inderdaad niet meer ziek maar hebben ze er toch voor gekozen haar 'mee te laten doen 'omdat ze verder niemand konden vinden in deze situatie uit een andere cultuur. Ik vind het goed, omdat we nu ook kunnen zien hoe daar in een andere cultuur mee omgegaan wordt. Maar ik vind het ook een beetje raar. Want nu wordt het bij haar een beetje een 'Je Zal het maar hebben "verhaal. Niet dat dat heel veel uitmaakt, maar het is dan toch anders als bij de anderen,

quote:ElleMichelle schreef op 17 augustus 2012 @ 07:31:



Zo zie je maar weer eens dat je zo kanker kunt krijgen,zelfs een soort zoals asbestkanker terwijl je nog nooit in aanraking bent gekomen met asbest.....Ik heb net de herhaling gezien, erg aangrijpend. Ja dat snapte ik ook niet van die asbestkanker. Maar misschien komt daar nog duidelijkheid over later hoe dat kan als je nog nooit met asbest in aanraking bent geweest.

quote:Mylene_Valerie schreef op 21 augustus 2012 @ 09:29:

[...]





Ik heb net de herhaling gezien, erg aangrijpend. Ja dat snapte ik ook niet van die asbestkanker. Maar misschien komt daar nog duidelijkheid over later hoe dat kan als je nog nooit met asbest in aanraking bent geweest.

In het begin van het stukje van Amber werd dat toch een klein beetje verteld? Dat het officieel anders heet, maar dat deze vorm van kanker in de volksmond asbestkanker wordt genoemd omdat de meeste mensen die het krijgen met asbest in aanraking zijn gekomen. De kans dat je het krijgt zonder dat je met asbest in aanraking bent gekomen is zo enorm klein, maar aan Amber zie je maar weer dat die kans er altijd is. Net zoals mensen die nooit hebben gerookt en toch longkanker krijgen. Heftig



Ik vond het een 'mooie' eerste aflevering. Fijn inderdaad dat Patrick het weer presenteert, ik vind het hem net even iets natuurlijker afgaan allemaal.

En Marieke doet me heel erg denken aan Sandra uit de vorige serie.

quote:Re__ske schreef op 21 augustus 2012 @ 08:40:

Ik heb net de eerste uitzending terug gezien op uitzending gemist.



Heftig weer ja .Dat 'evenement ' ( zo kan ik het eigenlijk niet noemen, maar ja, hoe dan?) van Jip: ik zou er persoonlijk niet echt in geloven dat het helpt. Maar ja ten eerste: als je letterlijk ten dode opgeschreven bent zou ik denk ik ook ALLES aangrijpen omdat nog proberen te veranderen. En ten tweede: hij had wel gelijk. Of het nu helpt of niet, het is mooi dat zoveeel mensen voor jou bij elkaar komen en iets willen doen. Ik zou er zelf wel ongemakkelijk van worden. In het midden moeten zitten en dan 400 mensen om je heen...





Dat Turkse meisje: volgens mij is zij inderdaad niet meer ziek maar hebben ze er toch voor gekozen haar 'mee te laten doen 'omdat ze verder niemand konden vinden in deze situatie uit een andere cultuur. Ik vind het goed, omdat we nu ook kunnen zien hoe daar in een andere cultuur mee omgegaan wordt. Maar ik vind het ook een beetje raar. Want nu wordt het bij haar een beetje een 'Je Zal het maar hebben "verhaal. Niet dat dat heel veel uitmaakt, maar het is dan toch anders als bij de anderen,



Sommige stukjes in je post irriteren mij een beetje.

Jip doet dit evenement niet om ALLES aan te grijpen, ik had het idee dat deze jongen hier echt kracht uit putte. Laat hem dat doen, hij had zelf wel door dat het waarschijnlijk geen nut had. Mensen met kanker, en een geschiedenis van steeds weer uitzaaiingen, kennen hu lichaam van binnen en van buiten en hij voelde aan dat het niet goed zat.



Dat stukje over Methap is een beetje dubbel. Je schrijft dat ze er eigenlijk niet in thuis hoort omdat ze (meen jij) niet meer ziek is, maar dat is helemaal nog niet aan de orde geweest. Volgende week komt haar verhaal voorbij en dan horen we hoe en wat er met haar is.



Sorry als je je aangevallen voelt, maar zo lees ik je post.

quote:duvelke15 schreef op 21 augustus 2012 @ 22:32:

[...]





Sommige stukjes in je post irriteren mij een beetje.

Jip doet dit evenement niet om ALLES aan te grijpen, ik had het idee dat deze jongen hier echt kracht uit putte. Laat hem dat doen, hij had zelf wel door dat het waarschijnlijk geen nut had. Mensen met kanker, en een geschiedenis van steeds weer uitzaaiingen, kennen hu lichaam van binnen en van buiten en hij voelde aan dat het niet goed zat.



Dat stukje over Methap is een beetje dubbel. Je schrijft dat ze er eigenlijk niet in thuis hoort omdat ze (meen jij) niet meer ziek is, maar dat is helemaal nog niet aan de orde geweest. Volgende week komt haar verhaal voorbij en dan horen we hoe en wat er met haar is.



Sorry als je je aangevallen voelt, maar zo lees ik je post.





Wat betreft Jip: ik snap wat je bedoelt, natuurlijk putte hij er ook kracht uit. Maar die voice-over zei bijvoorbeeld: 'Als Jip wil genezen is er een wonder nodig.' Daardoor kreeg ik een beetje het idee dat het ook om genezing ging en ja, sommige mensen geloven daar wel in, daarom had ik het eigenlijk ( ook) zo opgevat.



Wat betreft Methap: Heb je gelijk in, is nog niet aan de orde geweest. Ik basseerde dat op dat in het programma gezegd wordt en op de site staat dat ze een tumor heeft ( gehad) en nu een dwarslassie heeft. Terwijl bij de anderen echt termen worden gebruikt als 'uitbehandeld ' en zo. Maar ik was idd wat snel met mijn mening.

Re_ske het zij je vergeven. Kwam gewoon een beetje verkeerd binnen gisteravond. Ik sanp ook wat jij bedoeld, we zullen zien wat het wordt. Jip heeft iig de strijd verloren en dat is jammer genoe, zo'n leuke jongen in de bloei van zijn leven.

Als je al weet dat Jip is overleden dan kan ik me voorstellen dat mijn eerste post anders bij je binnen komt. Ik wist dat dus niet. Ik wil dat liever niet weten. Niet om een soort 'spanning 'er in te houden, daar is het inderdaad het programma niet voor, maar je kijkt er toch anders naar als je het al weet. Ik kan het niet zo goed uitleggen. Het klinkt stom, maar als dan op tv in beeld is dat iemand is overleden / de afscheidsdienst dan denk ik altijd: shit, degene heeft toch écht de strijd verloren. Terwijl je eigenlijk al weet dat dat gaat gebeuren, maar op de één of andere manier hoop ik altijd dat ze toch nog langer kunnen blijven leven. Net zoals bij Wiebe het geval is en bij Lonneke en Bob het geval was.



Wat Jip betreft was ik er al bang voor: iemand schreef het hier al, degene die vroeg overlijden komen in het begin het meest in beeld.



Erg triest inderdaad. Jong, op de beelden van vorige week nog zo vrolijk en ook wel positief, voor zover dat in zijn situatie kon.



Wat een k ziekte is het toch...

Sorry als ik een heel klein beetje op de feiten vooruit gelopen heb. Helaas is hij er niet meer, ik kijk dan naar zijn beelden met het idee "wat draagt deze jongen zijn ziekte "goed"". Klinkt ook stom, maar hij komt op mij zo positief over(ondanks alles) dat ik het zo ervaar.



Ik heb zelf ervaring met deze rotziekte en hoe snel het kan gaan(mijn vader is binnen 1 maand overleden), daarom heb ik heel veel bewondering voor hoe deze jongeren hun ziekte en toekomstperspectief dragen.

Nogmaals, geen negatieve gedachten ofzo richting jou, maar de post kwam ff verkeerd binnen.

Dat begrijp ik ja, dat het ff niet lekker binnen kwam.

Zeker als je idd ook zoiets dergelijks met je vader hebt meegemaakt.



Ik heb inmiddels ook op de site gekeken. Helaas klopte mijn ggevoel en zijn de mensen waarvan ik vreesde dat ze er al niet meer waren er inderdaad niet meer.

Echt erg ja... Als je dan ook weer het voorstukje van vanavond ziet waarin o.a. ook Jip weer naar voren komt... Ik denk dat je van hem idd kunt zeggen dat hij het dapper heeft gedragen, zijn ziekte.

ik ga ook kijken

vind het een erg indrukkend programma

Wat een lieve, zorgzame vrouw - de moeder van Mehtap (Metahp?)!

Ik vanavond toch wel gekeken, en wat een leuke meid leek die Amber me. Het leven is niet eerlijk.

Wat betreft Methapp heb ik dus te snel mijn conclusie getrokken . Ze heeft een soort tikken tijdbom in haar lijf... Die onzekerheid lijkt me ook slopend...



Amber heeft er echt moeite mee dat mee dat ze fysiek niet meer actief kan zijn. Logisch ...



Mooie beelden van Marieke... Ze zag er mooi.uit. Qua uiterlijk niet echt zie. Maar dat was niet zo helaas ...

Mooie aflevering. Die bruiloft! En arme Jip en Amber, zo ziek... Pfoeh.



En de moeder van Mehtap komt heel lief over inderdaad.

Amber en Marieke zijn ook al overleden. Ik snap niks van de website, ik zie alleen maar oude blogs