Entertainment
alle pijlers
pauw en witteman kattentas
vrijdag 15 mei 2009 om 10:11
ik weet dat tegenwoordiger veel kan , maar dat Pauw en Witteman zoveel zendtijd besteden aan zo'n ziek en gestoord persoon die van haar kat een handtas heeft gemaakt nadat ze hem eigenhandig gedood heeft, is onbegrijpelijk.
Echt kotsmisselijk mens, die het hele gebeuren ook nog gefilmd heeft en natuurlijk op internet geplemt heeft.
Hierna heeft ze ong. 100.00 haatmails gekregen en die weer uitgegeven in boekvorm.
Ik kan in ieder geval geen enkel sympathie voor zo'n persoon opbrengen.
Echt kotsmisselijk mens, die het hele gebeuren ook nog gefilmd heeft en natuurlijk op internet geplemt heeft.
Hierna heeft ze ong. 100.00 haatmails gekregen en die weer uitgegeven in boekvorm.
Ik kan in ieder geval geen enkel sympathie voor zo'n persoon opbrengen.
vrijdag 15 mei 2009 om 10:15
Van je zelfgedode kat een tas maken??!?!? Ik ben blij dat ik niet naar P&W kijk geloof ik.
In een ver grijs verleden had ik een rugzakjetas. Daar zat een zwart namaakbontje op. En aangezien ik een zwarte kat heb, heb ik daar een keer een geintje over gemaakt. "Goh, Ratteke, nieuwe tas?" "Ja, poes is dood en toen heb ik er een tas van laten maken...". Geintje werd niet gewaardeerd...
In een ver grijs verleden had ik een rugzakjetas. Daar zat een zwart namaakbontje op. En aangezien ik een zwarte kat heb, heb ik daar een keer een geintje over gemaakt. "Goh, Ratteke, nieuwe tas?" "Ja, poes is dood en toen heb ik er een tas van laten maken...". Geintje werd niet gewaardeerd...
vrijdag 15 mei 2009 om 10:19
Whahahaa... wat een giller. Ik bedoel, dat mensen hier niet doorheen prikken en inzien wat ze bedoelt.
Dat is Katinka aka Tinkebell, een kunstenares die jullie dit laat geloven om haar punt te maken over hoe wij met dieren omgaan: "Waarom wel tassen van koeien maar niet van katten?!" De tas is inderdaad gemaakt van een dode kat, maar niet eigenhandig gedood door haar. Dit is wel haar verhaal, om juist een dergelijke reactie te veroorzaken. Dode katten en honden zijn vrij makkelijk te verkrijgen. (Zelf zou ik mijn katten, als ik ze ooit moet laten inslapen, nooit voor 'destructie' achterlaten bij de dierenarts...)
Meer info:
http://www.tinkebell.com/
Ben trouwens groot bewonderaar hoe zij deze problematiek aanpakt. Wanneer was zij in de uitzending?
Dat is Katinka aka Tinkebell, een kunstenares die jullie dit laat geloven om haar punt te maken over hoe wij met dieren omgaan: "Waarom wel tassen van koeien maar niet van katten?!" De tas is inderdaad gemaakt van een dode kat, maar niet eigenhandig gedood door haar. Dit is wel haar verhaal, om juist een dergelijke reactie te veroorzaken. Dode katten en honden zijn vrij makkelijk te verkrijgen. (Zelf zou ik mijn katten, als ik ze ooit moet laten inslapen, nooit voor 'destructie' achterlaten bij de dierenarts...)
Meer info:
http://www.tinkebell.com/
Ben trouwens groot bewonderaar hoe zij deze problematiek aanpakt. Wanneer was zij in de uitzending?
vrijdag 15 mei 2009 om 10:27
vrijdag 15 mei 2009 om 10:28
Ik vond het bere-interessant, dat mensen op haar reageren met mails sturen waarin ze haar de meest gruwelijke dingen toewensen omdat ze dit gedaan heeft.
Ik vond dat ze goed duidelijk maakte dat het een statement is, om mensen aan het denken te zetten over hoe het dier verworden is tot een consumptiegoed (bio-industrie) versus het geliefde huisdier dat kuipjes Sheba geserveerd krijgt.
Alsof daar geen kipjes inzitten die officieel eerst in een bak water waar stroom door geleid wordt knock out moeten zijn voordat ze aan de pootjes worden opgehangen om ze vervolgens te gutten en ontveren etc. maar het komt regelmatig voor dat de beestjes dit bad overleven en dan levend aan de zo'n rail worden gehangen en machinaal van hun ingewanden worden ontdaan.
Dan heb je nog de varkens die onverdoofd gecastreerd worden, de kipfilets die zo hard groeien aan het kuiken dat het sterft aan een hartverzakking of door het gewicht door zn poten zakt etc etc.
En leer lijkt een bijproduct van de vleesindustrie maar als je een paar laarzen van de allerzachtste suede wil kan het zijn dat dat huid is van een ongeboren veulen, gewoon omdat er vraag is naar die kwaliteit suede, etc etc etc.
Dit meisje heeft haar kat zelf gedood en gevild, wat ik alleen maar stoer vind, ik bedoel, ik eet vlees maar ik zie mezelf echt geen dier doden laat staan villen en uitbenen, dat is veel te bloederig en confronterend, dat laat ik voor mij doen, hypocrisie ten top, dáár gaat het haar m.i. om.
Haha ik zie al voor me dat 1 van die vrouwen die langskwamen die haar die horrormail stuurden met iemand on death row schrijft omdat ie iemand verkracht en vermoord heeft.
It's a sick society en dat heeft ze toch maar even heel duidelijk gemaakt, en dat daar 1 kat het leven voor heeft gelaten na het leven van een toch al slecht kattenleven (werd bij vorige eigenaar door de kinderen van de trap gegooid) nou daar kan ik, in het licht van wat zij daarmee onder de aandacht wil brengen, geen moeite mee hebben maar alleen maar toejuichen.
Ik vond dat ze goed duidelijk maakte dat het een statement is, om mensen aan het denken te zetten over hoe het dier verworden is tot een consumptiegoed (bio-industrie) versus het geliefde huisdier dat kuipjes Sheba geserveerd krijgt.
Alsof daar geen kipjes inzitten die officieel eerst in een bak water waar stroom door geleid wordt knock out moeten zijn voordat ze aan de pootjes worden opgehangen om ze vervolgens te gutten en ontveren etc. maar het komt regelmatig voor dat de beestjes dit bad overleven en dan levend aan de zo'n rail worden gehangen en machinaal van hun ingewanden worden ontdaan.
Dan heb je nog de varkens die onverdoofd gecastreerd worden, de kipfilets die zo hard groeien aan het kuiken dat het sterft aan een hartverzakking of door het gewicht door zn poten zakt etc etc.
En leer lijkt een bijproduct van de vleesindustrie maar als je een paar laarzen van de allerzachtste suede wil kan het zijn dat dat huid is van een ongeboren veulen, gewoon omdat er vraag is naar die kwaliteit suede, etc etc etc.
Dit meisje heeft haar kat zelf gedood en gevild, wat ik alleen maar stoer vind, ik bedoel, ik eet vlees maar ik zie mezelf echt geen dier doden laat staan villen en uitbenen, dat is veel te bloederig en confronterend, dat laat ik voor mij doen, hypocrisie ten top, dáár gaat het haar m.i. om.
Haha ik zie al voor me dat 1 van die vrouwen die langskwamen die haar die horrormail stuurden met iemand on death row schrijft omdat ie iemand verkracht en vermoord heeft.
It's a sick society en dat heeft ze toch maar even heel duidelijk gemaakt, en dat daar 1 kat het leven voor heeft gelaten na het leven van een toch al slecht kattenleven (werd bij vorige eigenaar door de kinderen van de trap gegooid) nou daar kan ik, in het licht van wat zij daarmee onder de aandacht wil brengen, geen moeite mee hebben maar alleen maar toejuichen.
vrijdag 15 mei 2009 om 10:29
Thanks Schravel!
Uitleg in een artikel uit het NRC:
http://www.nrc.nl/kunst/a ... naiuml_eve_dierenactivist
Meer werk van haar:
En dit is ze:
Uitleg in een artikel uit het NRC:
http://www.nrc.nl/kunst/a ... naiuml_eve_dierenactivist
Meer werk van haar:
En dit is ze:
vrijdag 15 mei 2009 om 10:31
Oh, nu lees ik het dat ze de haatmails in boekvorm heeft uitgebracht, dat vind ik dan wel weer grappig.
Ik snap haar punt wel, maar op een gegeven moment is dat natuurlijk ook een beetje een gimmick. Ik hoop dat ze ook nog wat anders in huis heeft.
Die kattentas van haar, dat doet me eigenlijk niet zoveel. Er wordt in de industrie zo slecht met beesten omgegaan, maar ja, dat zien we niet, of willen we niet zien.
Ik snap haar punt wel, maar op een gegeven moment is dat natuurlijk ook een beetje een gimmick. Ik hoop dat ze ook nog wat anders in huis heeft.
Die kattentas van haar, dat doet me eigenlijk niet zoveel. Er wordt in de industrie zo slecht met beesten omgegaan, maar ja, dat zien we niet, of willen we niet zien.
vrijdag 15 mei 2009 om 10:31
het ging erom dat ze meerdere keren met de dood bedreigd is. Ze heeft over de 100.000 hate-mails gehad waar de ergste dingen in stonden. Daar heeft ze een boek over gemaakt. En een aantal van die mensen opgespoord en met naam en foto in het boek gezet. En dan krijg je weer de wet op privacy etc. Dus waarschijnlijk straks weer een rel en nog meer aandacht.
Stressed is just desserts spelled backwards
vrijdag 15 mei 2009 om 10:31
En nog meer info:
"Slap, stil en met een tong van stof
17-11-2008 13:55 | Clasina van den Heuvel
Kunstenares Katinka Simonse alias Tinkebell. stelt commercialisering en maakbaarheid van de huisdieren(branche) aan de kaak.
Kunstenares Katinka Simonse alias Tinkebell. stelt commercialisering en maakbaarheid van de huisdieren(branche) aan de kaak.
foto 1 van 4 Foto's
Speelgoed. Zogenaamd.
Speelgoed. Zogenaamd.
foto 2 van 4 Foto's
De ene dag een hond, de andere dag een kat.
De ene dag een hond, de andere dag een kat.
foto 3 van 4 Foto's
Glazen ogen. Schreeuw verstopt achter stof.
Glazen ogen. Schreeuw verstopt achter stof.
foto 4 van 4 Foto's
Een wit konijn hipt door het oude Volkskrantgebouw in Amsterdam, het neusje wipt op en neer. Een grote bruine hond kijkt bewegingloos toe, hoewel zijn poten helemaal rond kunnen draaien. Hij is dood. Net zo dood als het witte konijn, dat een mechaniekje van een speelgoedbeest in zijn buik heeft. Kunstenares Katinka Simonse (29) gebruikte hun vachten om de wereld iets mee te delen.
Het is stil. In een kamer met zo veel huisdieren zou gesnor en gesnurk moeten klinken. Maar dit is geen gewone kamer, dit is een expositie: ”Baby Bunnies”. Vorige week was hij te zien in Amsterdam. Hard aanvoelende katten liggen op stoelen; honden bevolken de vloer. Een minipaard staat roerloos naast de bank. Zijn lijf lijkt op My Little Pony.
Dat populaire speelgoedpaardje is precies wat Katinka Simonse -oftewel Tinkebell.- voor dit object inspireerde. Bij de draaiende poten van de grote hond op de grond dacht ze aan ouderwetse teddyberen waarvan armen en benen eindeloos kunnen worden rondgedraaid. In een glazen kast ligt een Popple: een opgezet schoothondje dat binnenstebuiten kan worden gekeerd en dan in een kat verandert. Moraal: met zo’n ’knuffel’ kunnen mensen toegeven aan hun grillen en de ene dag een hond hebben en de andere dag een kat.
Toegetakeld
Behalve de hond/kat Popple springt een andere kat eruit in de collectie. Figuurlijk dan. Hij is zachtgelooid, en dus zacht en flexibel, waar de andere hardgelooid en onbeweeglijk voelen. Er lijkt een verband om zijn poot te zitten. Het was een zwerfkat, vertelt Katinka. Een verkeersslachtoffer dat ze voor haar deur vond. „Ik vond hem mooi omdat hij zo toegetakeld was.” Ze pakt hem op. „Durf je ’m aan te raken?”
Een hippend konijntje dat niet leeft, een zachtgelooide zwerfkat… Treurig.
„Ik wil iets laten zien. Vrolijk worden is niet belangrijk.” Met een schuin oog naar het konijn: „Hoewel ik om deze wel moet lachen. Maar ik ben eraan gewend; ik woon tussen deze objecten.”
Hoe vindt zíj het om dode dieren vast te pakken? „Het is nu materiaal voor me”, zegt Katinka. „Maar ik moest er wel aan wennen. Je werkt met iets wat een levend wezen is geweest. De eerste keer zat ik met trillende handen te naaien. Ook omdat het erg kostbaar materiaal is. Het is duur, ik moet voor elk nieuw dier sparen.” Ze haalt de beesten bij een preparateur.
Maar dit soort dingen doe je niet met dieren, ook al zijn ze dood, vinden dierenbeschermingsorganisaties. Ze volgen op de voet wat kunstenares Tinkebell. zoal presenteert. Ze houden haar al in de gaten sinds ze een paar jaar geleden haar zieke kat doodde en er een tasje van maakte. Zodra ze de kans krijgen, maken ze een eind aan haar expositie, zoals begin dit jaar, toen de Landelijke Inspectiedienst Dierenbescherming (LID) haar tentoonstelling ”Save the Pets” in Amsterdam binnenviel. Daar renden honderd hamsters in plastic ballen rond.
Een halfjaar daarvoor nam de politie ruim vijftig kuikens in beslag en werd Tinkebell. meegenomen naar het bureau. Op een tentoonstelling presenteerde ze 61 haantjes, die ze kort daarvoor van een wisse dood had gered. Bij een broedbedrijf zouden de dieren zeker worden vergast of versnipperd. Ze beloofde dat ze de kuikens aan het eind van de expositie zelf door de versnipperaar zou halen, tenzij bezoekers ze zouden kopen. Kijkers konden voor 15 euro een exemplaar adopteren - wat bijna niemand deed.
Op het uur U wilde Tinkebell. de haantjes inderdaad versnipperen, wat op de valreep werd voorkomen. Verontwaardiging alom richting de kunstenares.
Met haar werk wil Tinkebell. -steevast gehuld in roze, omdat ze de wereld wil verbeteren en dit de vriendelijkste kleur is die ze zich kan voorstellen- de commercialisering en maakbaarheid van huisdieren(branche) aan de kaak stellen. En de hypocrisie.
Wanneer kwam je op het idee?
„Een jaar of tien geleden, toen ik in het tweede jaar van de Fontys Academie voor Beeldende Vorming in Tilburg zat. Op een markt kocht ik een tweedehands, metalen vogelkooi; een roze. In mijn huis had ik een knaloranje muur. Bij die muur en in die kooi wilde ik een perfect blauwe vogel. Die vond ik. Het ging lang goed. Ik had ook katten toen. In de kooi stond een laddertje. Op een dag kwam ik thuis en was de vogel tussen de tralies en het omgevallen laddertje beland. Ik denk dat een kat hem had opgejaagd. Overal zat bloed.”
Katinka maakte foto’s van het drama. Ze fotografeerde ook haar katten om te kijken wie het schuldigst keek. Eenmaal afgedrukt bleken de foto’s indrukwekkend qua kleur en beeld. „Ik had de dode vogel weggegooid. Op dat moment besloot ik: Als ik ooit nog iets met een dood dier heb, bewaar ik het.”
De beelden gebruikte ze in een project voor haar opleiding. Het kreeg de naam ”Who killed my bird?” „Toen kwamen er al rellen van. De directeur van de opleiding wilde dat ik de foto’s weghaalde.”
Onmogelijkheid
De Dierenbescherming wees haar erop dat dieren alleen in „natuurlijke omgeving” moeten worden gefotografeerd. De organisatie zelf maakte kort daarna reclame met een haas in een zeer onnatuurlijke omgeving, aldus Katinka, en sindsdien staan de landelijke dierenbeschermers en de kunstenares op gespannen voet met elkaar. Ze ontkomen niet aan haar kritiek, net zo min als de ’gewone’ consument.
Hebben huisdieren het niet goed in Nederland? Mensen geven er in dit land met elkaar zo’n 1,5 miljard aan uit.
„Goed is relatief. Mensen behandelen hun dier alsof het een mens is, maar het is geen mens. Neem hypoallergene katten, die worden genetisch gemanipuleerd zodat niemand allergisch voor hen wordt. Dan spreek je over een product, los van de vraag of er goed voor zo’n dier wordt gezorgd. Dat heb ik letterlijk genomen in mijn project ”Baby Bunnies”. Ik protesteer tegen de dubbele moraal van mensen. De meesten eten wel vlees, maar zouden nooit zelf een dier slachten. De Dierenbescherming wijst naar anderen. Ik zeg: Wij doen het verkeerd. Ik leef in dezelfde wereld, in hetzelfde land. Ik doe dit ook.”
Hoe kan het beter?
„Ik weet het niet. Aan de ene kant laat ik een onmogelijkheid zien. Kinderboerderijen -waar mensen met de overgebleven haantjes naartoe gingen- zeiden: Wij maken ze ook dood. In het wild maken de dieren elkáár af. Maar intussen worden er jaarlijks 30 miljoen mannetjeskuikens gedood in Nederland. Er schijnt genetische manipulatie mogelijk te zijn die ervoor zorgt dat er alleen kippen uit de eieren komen.”
Toch genetische manipulatie? Voor een hypoallergene kat vind je het niet kunnen.
„Als het om zo’n enorme industrie gaat, vind ik er wel wat voor te zeggen.”
Waar ligt voor jou de grens?
„Ik zou nooit zomaar een dier doden. Eigenlijk kan ik het ook niet. In zo’n project als met de kuikens gaat er een knop om. Je bereidt je maanden voor. Hoewel de dieren niet zijn gedood, heb ik de dag waarop het zou gebeuren een ontzettend zware dag gehad. Je moet doen wat je eigenlijk niet wilt. Ik doe het niet, wij doen dit met z’n allen. Al zou ik de haantjes door de versnipperaar hebben gehaald, dan zou ik doen wat eigenlijk al was gebeurd. Niemand wilde ze redden.”
Klik hier!
Wie kan miljoenen versnipperde kuikens verdragen?
Zou ze het gedaan hebben, de kuikens door de versnipperaar halen? Ja, zegt Tinkebell.. En ze doet weer zoiets, als het nodig is. Eerder sneuvelden er goudvissen in naam der kunst. Heiligt het doel de middelen?
De Deense kunstenaar Marco Evaristti liet in 2000 voor het eerst ”Helena - the goldfish blender” zien. Hij stopte goudvissen in een gehaktmolen om te laten zien dat mensen over leven en dood kunnen beslissen. Bezoekers van verschillende tentoonstellingen zetten de blender aan.
Dierenbeschermers protesteerden luid en duidelijk. Een Goudviscommando bevrijdde de vissen op een tentoonstelling in Oostenrijk. Ook hier dook het verwijt van hypocrisie op: niemand heeft er moeite mee als een vis wordt gedood om te worden opgegeten. De rechter besloot dat de vissen niet hadden geleden en de kunstenaar ging vrijuit.
Bij de Nederlandse kunstenaar Theo van Meerendonk waren eveneens goudvissen het haasje. Hij smeerde achttien dieren in met verf en liet ze op een doek spartelen tot ze dood waren. Hij protesteerde hiermee tegen de maatschappij die miljoenen gezonde dieren slacht - in vissenkommen stopt, waarvan een deel sterft door zuurstofgebrek, of voor de vakantie in de wc wordt doorgespoeld. Eén vis wordt geofferd om andere vissen te redden, is zijn boodschap."
"Slap, stil en met een tong van stof
17-11-2008 13:55 | Clasina van den Heuvel
Kunstenares Katinka Simonse alias Tinkebell. stelt commercialisering en maakbaarheid van de huisdieren(branche) aan de kaak.
Kunstenares Katinka Simonse alias Tinkebell. stelt commercialisering en maakbaarheid van de huisdieren(branche) aan de kaak.
foto 1 van 4 Foto's
Speelgoed. Zogenaamd.
Speelgoed. Zogenaamd.
foto 2 van 4 Foto's
De ene dag een hond, de andere dag een kat.
De ene dag een hond, de andere dag een kat.
foto 3 van 4 Foto's
Glazen ogen. Schreeuw verstopt achter stof.
Glazen ogen. Schreeuw verstopt achter stof.
foto 4 van 4 Foto's
Een wit konijn hipt door het oude Volkskrantgebouw in Amsterdam, het neusje wipt op en neer. Een grote bruine hond kijkt bewegingloos toe, hoewel zijn poten helemaal rond kunnen draaien. Hij is dood. Net zo dood als het witte konijn, dat een mechaniekje van een speelgoedbeest in zijn buik heeft. Kunstenares Katinka Simonse (29) gebruikte hun vachten om de wereld iets mee te delen.
Het is stil. In een kamer met zo veel huisdieren zou gesnor en gesnurk moeten klinken. Maar dit is geen gewone kamer, dit is een expositie: ”Baby Bunnies”. Vorige week was hij te zien in Amsterdam. Hard aanvoelende katten liggen op stoelen; honden bevolken de vloer. Een minipaard staat roerloos naast de bank. Zijn lijf lijkt op My Little Pony.
Dat populaire speelgoedpaardje is precies wat Katinka Simonse -oftewel Tinkebell.- voor dit object inspireerde. Bij de draaiende poten van de grote hond op de grond dacht ze aan ouderwetse teddyberen waarvan armen en benen eindeloos kunnen worden rondgedraaid. In een glazen kast ligt een Popple: een opgezet schoothondje dat binnenstebuiten kan worden gekeerd en dan in een kat verandert. Moraal: met zo’n ’knuffel’ kunnen mensen toegeven aan hun grillen en de ene dag een hond hebben en de andere dag een kat.
Toegetakeld
Behalve de hond/kat Popple springt een andere kat eruit in de collectie. Figuurlijk dan. Hij is zachtgelooid, en dus zacht en flexibel, waar de andere hardgelooid en onbeweeglijk voelen. Er lijkt een verband om zijn poot te zitten. Het was een zwerfkat, vertelt Katinka. Een verkeersslachtoffer dat ze voor haar deur vond. „Ik vond hem mooi omdat hij zo toegetakeld was.” Ze pakt hem op. „Durf je ’m aan te raken?”
Een hippend konijntje dat niet leeft, een zachtgelooide zwerfkat… Treurig.
„Ik wil iets laten zien. Vrolijk worden is niet belangrijk.” Met een schuin oog naar het konijn: „Hoewel ik om deze wel moet lachen. Maar ik ben eraan gewend; ik woon tussen deze objecten.”
Hoe vindt zíj het om dode dieren vast te pakken? „Het is nu materiaal voor me”, zegt Katinka. „Maar ik moest er wel aan wennen. Je werkt met iets wat een levend wezen is geweest. De eerste keer zat ik met trillende handen te naaien. Ook omdat het erg kostbaar materiaal is. Het is duur, ik moet voor elk nieuw dier sparen.” Ze haalt de beesten bij een preparateur.
Maar dit soort dingen doe je niet met dieren, ook al zijn ze dood, vinden dierenbeschermingsorganisaties. Ze volgen op de voet wat kunstenares Tinkebell. zoal presenteert. Ze houden haar al in de gaten sinds ze een paar jaar geleden haar zieke kat doodde en er een tasje van maakte. Zodra ze de kans krijgen, maken ze een eind aan haar expositie, zoals begin dit jaar, toen de Landelijke Inspectiedienst Dierenbescherming (LID) haar tentoonstelling ”Save the Pets” in Amsterdam binnenviel. Daar renden honderd hamsters in plastic ballen rond.
Een halfjaar daarvoor nam de politie ruim vijftig kuikens in beslag en werd Tinkebell. meegenomen naar het bureau. Op een tentoonstelling presenteerde ze 61 haantjes, die ze kort daarvoor van een wisse dood had gered. Bij een broedbedrijf zouden de dieren zeker worden vergast of versnipperd. Ze beloofde dat ze de kuikens aan het eind van de expositie zelf door de versnipperaar zou halen, tenzij bezoekers ze zouden kopen. Kijkers konden voor 15 euro een exemplaar adopteren - wat bijna niemand deed.
Op het uur U wilde Tinkebell. de haantjes inderdaad versnipperen, wat op de valreep werd voorkomen. Verontwaardiging alom richting de kunstenares.
Met haar werk wil Tinkebell. -steevast gehuld in roze, omdat ze de wereld wil verbeteren en dit de vriendelijkste kleur is die ze zich kan voorstellen- de commercialisering en maakbaarheid van huisdieren(branche) aan de kaak stellen. En de hypocrisie.
Wanneer kwam je op het idee?
„Een jaar of tien geleden, toen ik in het tweede jaar van de Fontys Academie voor Beeldende Vorming in Tilburg zat. Op een markt kocht ik een tweedehands, metalen vogelkooi; een roze. In mijn huis had ik een knaloranje muur. Bij die muur en in die kooi wilde ik een perfect blauwe vogel. Die vond ik. Het ging lang goed. Ik had ook katten toen. In de kooi stond een laddertje. Op een dag kwam ik thuis en was de vogel tussen de tralies en het omgevallen laddertje beland. Ik denk dat een kat hem had opgejaagd. Overal zat bloed.”
Katinka maakte foto’s van het drama. Ze fotografeerde ook haar katten om te kijken wie het schuldigst keek. Eenmaal afgedrukt bleken de foto’s indrukwekkend qua kleur en beeld. „Ik had de dode vogel weggegooid. Op dat moment besloot ik: Als ik ooit nog iets met een dood dier heb, bewaar ik het.”
De beelden gebruikte ze in een project voor haar opleiding. Het kreeg de naam ”Who killed my bird?” „Toen kwamen er al rellen van. De directeur van de opleiding wilde dat ik de foto’s weghaalde.”
Onmogelijkheid
De Dierenbescherming wees haar erop dat dieren alleen in „natuurlijke omgeving” moeten worden gefotografeerd. De organisatie zelf maakte kort daarna reclame met een haas in een zeer onnatuurlijke omgeving, aldus Katinka, en sindsdien staan de landelijke dierenbeschermers en de kunstenares op gespannen voet met elkaar. Ze ontkomen niet aan haar kritiek, net zo min als de ’gewone’ consument.
Hebben huisdieren het niet goed in Nederland? Mensen geven er in dit land met elkaar zo’n 1,5 miljard aan uit.
„Goed is relatief. Mensen behandelen hun dier alsof het een mens is, maar het is geen mens. Neem hypoallergene katten, die worden genetisch gemanipuleerd zodat niemand allergisch voor hen wordt. Dan spreek je over een product, los van de vraag of er goed voor zo’n dier wordt gezorgd. Dat heb ik letterlijk genomen in mijn project ”Baby Bunnies”. Ik protesteer tegen de dubbele moraal van mensen. De meesten eten wel vlees, maar zouden nooit zelf een dier slachten. De Dierenbescherming wijst naar anderen. Ik zeg: Wij doen het verkeerd. Ik leef in dezelfde wereld, in hetzelfde land. Ik doe dit ook.”
Hoe kan het beter?
„Ik weet het niet. Aan de ene kant laat ik een onmogelijkheid zien. Kinderboerderijen -waar mensen met de overgebleven haantjes naartoe gingen- zeiden: Wij maken ze ook dood. In het wild maken de dieren elkáár af. Maar intussen worden er jaarlijks 30 miljoen mannetjeskuikens gedood in Nederland. Er schijnt genetische manipulatie mogelijk te zijn die ervoor zorgt dat er alleen kippen uit de eieren komen.”
Toch genetische manipulatie? Voor een hypoallergene kat vind je het niet kunnen.
„Als het om zo’n enorme industrie gaat, vind ik er wel wat voor te zeggen.”
Waar ligt voor jou de grens?
„Ik zou nooit zomaar een dier doden. Eigenlijk kan ik het ook niet. In zo’n project als met de kuikens gaat er een knop om. Je bereidt je maanden voor. Hoewel de dieren niet zijn gedood, heb ik de dag waarop het zou gebeuren een ontzettend zware dag gehad. Je moet doen wat je eigenlijk niet wilt. Ik doe het niet, wij doen dit met z’n allen. Al zou ik de haantjes door de versnipperaar hebben gehaald, dan zou ik doen wat eigenlijk al was gebeurd. Niemand wilde ze redden.”
Klik hier!
Wie kan miljoenen versnipperde kuikens verdragen?
Zou ze het gedaan hebben, de kuikens door de versnipperaar halen? Ja, zegt Tinkebell.. En ze doet weer zoiets, als het nodig is. Eerder sneuvelden er goudvissen in naam der kunst. Heiligt het doel de middelen?
De Deense kunstenaar Marco Evaristti liet in 2000 voor het eerst ”Helena - the goldfish blender” zien. Hij stopte goudvissen in een gehaktmolen om te laten zien dat mensen over leven en dood kunnen beslissen. Bezoekers van verschillende tentoonstellingen zetten de blender aan.
Dierenbeschermers protesteerden luid en duidelijk. Een Goudviscommando bevrijdde de vissen op een tentoonstelling in Oostenrijk. Ook hier dook het verwijt van hypocrisie op: niemand heeft er moeite mee als een vis wordt gedood om te worden opgegeten. De rechter besloot dat de vissen niet hadden geleden en de kunstenaar ging vrijuit.
Bij de Nederlandse kunstenaar Theo van Meerendonk waren eveneens goudvissen het haasje. Hij smeerde achttien dieren in met verf en liet ze op een doek spartelen tot ze dood waren. Hij protesteerde hiermee tegen de maatschappij die miljoenen gezonde dieren slacht - in vissenkommen stopt, waarvan een deel sterft door zuurstofgebrek, of voor de vakantie in de wc wordt doorgespoeld. Eén vis wordt geofferd om andere vissen te redden, is zijn boodschap."
vrijdag 15 mei 2009 om 10:43
quote:Maleficent schreef op 15 mei 2009 @ 10:31:
het ging erom dat ze meerdere keren met de dood bedreigd is. Ze heeft over de 100.000 hate-mails gehad waar de ergste dingen in stonden. Daar heeft ze een boek over gemaakt. En een aantal van die mensen opgespoord en met naam en foto in het boek gezet. En dan krijg je weer de wet op privacy etc. Dus waarschijnlijk straks weer een rel en nog meer aandacht.Ow, dat vind ik dan wel weer een interessante discussie. Wat is erger: Iemand met de dood bedreigen, of dan van die persoon het openbaar maken. *Gaat toch maar even naar Uitzendinggemist.nl*
het ging erom dat ze meerdere keren met de dood bedreigd is. Ze heeft over de 100.000 hate-mails gehad waar de ergste dingen in stonden. Daar heeft ze een boek over gemaakt. En een aantal van die mensen opgespoord en met naam en foto in het boek gezet. En dan krijg je weer de wet op privacy etc. Dus waarschijnlijk straks weer een rel en nog meer aandacht.Ow, dat vind ik dan wel weer een interessante discussie. Wat is erger: Iemand met de dood bedreigen, of dan van die persoon het openbaar maken. *Gaat toch maar even naar Uitzendinggemist.nl*
vrijdag 15 mei 2009 om 10:48
quote:heejhallo schreef op 15 mei 2009 @ 10:43:
[...]
Ow, dat vind ik dan wel weer een interessante discussie. Wat is erger: Iemand met de dood bedreigen, of dan van die persoon het openbaar maken. *Gaat toch maar even naar Uitzendinggemist.nl*
Nou dat was inderdaad de discussie. En Moscowitz zat erbij en vertelde over de juridische kant van de wet op privacy. Ze lieten ook een filmpje zien van een vrouw die dus een haatmail gestuurd had, maar die met een hondenband omliep te schreeuwen dat ze uitgelaten wilde worden
Ik vind het ook een stom object, die kattentas, maar als je het niet eens bent met iemand kan je dat ook in een nette mail vertellen, vind ik. Je hoeft niet iemand verkrachtingen en brute moordpartijen toe te wensen, dan spoor je ook niet helemaal.
[...]
Ow, dat vind ik dan wel weer een interessante discussie. Wat is erger: Iemand met de dood bedreigen, of dan van die persoon het openbaar maken. *Gaat toch maar even naar Uitzendinggemist.nl*
Nou dat was inderdaad de discussie. En Moscowitz zat erbij en vertelde over de juridische kant van de wet op privacy. Ze lieten ook een filmpje zien van een vrouw die dus een haatmail gestuurd had, maar die met een hondenband omliep te schreeuwen dat ze uitgelaten wilde worden
Ik vind het ook een stom object, die kattentas, maar als je het niet eens bent met iemand kan je dat ook in een nette mail vertellen, vind ik. Je hoeft niet iemand verkrachtingen en brute moordpartijen toe te wensen, dan spoor je ook niet helemaal.
Stressed is just desserts spelled backwards
vrijdag 15 mei 2009 om 10:50
Ik vind het een geweldig project en ben van mening dat dit nodig is. Nodig om veel mensen wakker te schudden. Verder wat Zoete zegt. Wanneer gaan de mensen dit zo gruwelijk vinden eens haatmails naar de slachthuizen, fokkerijen etc sturen? Een konijntje met kerst moet kunnen, maar een kat vermoorden....
vrijdag 15 mei 2009 om 11:31
Ik vond overigens het werk met die kuikens minder geslaagd. Ik ben zelf tegen legbatterij dieren, en koop alleen biologisch vlees als ik al vlees eet.
Als ik haar met haar kuikens was tegen gekomen had ik er ook niet eentje gekocht, gewoon omdat ik niet emotioneel geintimideerd wil worden in mijn beslissingen.
Ik vind een schap in de supermarkt, wanneer je eenmaal weet hoe sommige producten gemmaakt worden, confronterender dan een tas gemaakt van een huisdier.
Ik bedoel, hoeveel chocolade wordt niet gemaakt met behulp van kindslaven? Bij goedkope opgespoten kipfileetjes denk ik altijd aan de haantjes die door de gehaktmachine gaan en bij Chicquita bananen denk ik aan hoeveel gif er wel niet op hun plantages wordt gebruikt zodat de werknemers onvruchtbaar worden. (Chiqiuita is een grote dominante speler op de bananenmarkt).
Allemaal veel gruwelijker dan één tas gemaakt van één dode kat.
(Toegegeven, ik denk er niet altijd aan als ik in de supermarkt loop, maar het zijn wel redenen waarom ik een helemaal produkten bewust niet koop)
Als ik haar met haar kuikens was tegen gekomen had ik er ook niet eentje gekocht, gewoon omdat ik niet emotioneel geintimideerd wil worden in mijn beslissingen.
Ik vind een schap in de supermarkt, wanneer je eenmaal weet hoe sommige producten gemmaakt worden, confronterender dan een tas gemaakt van een huisdier.
Ik bedoel, hoeveel chocolade wordt niet gemaakt met behulp van kindslaven? Bij goedkope opgespoten kipfileetjes denk ik altijd aan de haantjes die door de gehaktmachine gaan en bij Chicquita bananen denk ik aan hoeveel gif er wel niet op hun plantages wordt gebruikt zodat de werknemers onvruchtbaar worden. (Chiqiuita is een grote dominante speler op de bananenmarkt).
Allemaal veel gruwelijker dan één tas gemaakt van één dode kat.
(Toegegeven, ik denk er niet altijd aan als ik in de supermarkt loop, maar het zijn wel redenen waarom ik een helemaal produkten bewust niet koop)
vrijdag 15 mei 2009 om 11:33
Ik vond haar een vervelende vrouw. Ze had iets van arrogantie over zich en ik denk dat je een statement ook wel anders duidelijk kan maken.
Provoceren kan best, maar door zo met een dier om te gaan, dat vind ik niet kunnen.
Natuurlijk worden er ook koeien geslacht voor onze tassen en schoenen, maar dat gebeurt volgens strenge regels en ik vind het een beetje raar dat zijn dan zomaar thuis (?) een huisdier doodt.
Provoceren kan best, maar door zo met een dier om te gaan, dat vind ik niet kunnen.
Natuurlijk worden er ook koeien geslacht voor onze tassen en schoenen, maar dat gebeurt volgens strenge regels en ik vind het een beetje raar dat zijn dan zomaar thuis (?) een huisdier doodt.
vrijdag 15 mei 2009 om 11:41
quote:Zoete schreef op 15 mei 2009 @ 11:37:
Maar Vinyl, dat heeft ze dus niet gedaan. Al die honden en katten die ze gebruikt zijn, nadat ze een spuitje hebben gekregen, door de eigenaren bij de dierenarts achtergelaten voor de destructie.
xZoete
Nou ja, dan vind ik het nog vreemd, want ze doet wel alsof ze het zelf heeft gedaan (provoceren dus) en welke dierenarts leent zich nu hiervoor?
Ik vind het een zieke manier van aandacht vragen!
Maar Vinyl, dat heeft ze dus niet gedaan. Al die honden en katten die ze gebruikt zijn, nadat ze een spuitje hebben gekregen, door de eigenaren bij de dierenarts achtergelaten voor de destructie.
xZoete
Nou ja, dan vind ik het nog vreemd, want ze doet wel alsof ze het zelf heeft gedaan (provoceren dus) en welke dierenarts leent zich nu hiervoor?
Ik vind het een zieke manier van aandacht vragen!
