Entertainment
alle pijlers
Tot op het bot
zaterdag 7 december 2013 om 19:18
Ik zag hier ng geen topic over maar kijkt iemand dit? Programma van Bnn over jonge meiden met anorexia. Twijfelde even of ik het hier neer zou zette. Of onder lijf en lijn.
Sophie presenteert en Leontien van Moorsel coacht de meisjes. Vind het een indrukwekkende serie. Natuurlijk weet je dat anorexia heftig is en veel impact heeft maar Bnn brengt het wat mij betreft goed in beeld. En vind Leontien het heel integer doen.
Meer kijkers?
Sophie presenteert en Leontien van Moorsel coacht de meisjes. Vind het een indrukwekkende serie. Natuurlijk weet je dat anorexia heftig is en veel impact heeft maar Bnn brengt het wat mij betreft goed in beeld. En vind Leontien het heel integer doen.
Meer kijkers?
zaterdag 7 december 2013 om 20:25
En het klopt wat meerderen hier zeggen: het is een enorme last voor het gezin. Ze noemen het ook een gezinsziekte. Voor ouders moet het vreselijk zijn om te zien hoe je kind roofbouw pleegt op haar eigen lichaam. En blijkbaar hebben zusjes/broertjes het goed door en ervaren ze ook de constant aanwezige stress.
zaterdag 7 december 2013 om 20:50
Ik denk dat het in iedere familie heftig is, ook bij de mijne ja. Mijn ouders wisten echt niet wat ze met me aan moesten. Moeilijke is ook: over eten en niet eten heb je zelf echt de controle. Niemand anders, tenzij je opgenomen bent. En onderschat de impact van thinspiration sites niet, sites waarop je wordt gestimuleerd en foto's staan van modellen of andere meisjes met anorexia. Toen ik ana had was dit nog niet zo groot als nu. Gevaarlijke daarvan is: het sociale netwerk van deze meisjes wordt steeds kleiner omdat ze veel dingen afzeggen zodat ze niet hoeven mee te eten. Op die sites vinden ze aansluiting, gelijkgestemden die elkaar stimuleren tot zichzelf uithongeren. Die meiden voelen zich op die sites wèl begrepen, in tegenstelling tot de mensen in het 'normale' leven.
zaterdag 7 december 2013 om 20:58
quote:jippie55 schreef op zaterdag 07 december 2013 20:53 Ja, ik kan daar wel inkomen, de isolatie. Maar wat ik niet snap: als je zulke foto's ziet op zo'n site, vond je dat dan mooi? Zoals Rafaella bijvoorbeeld, dat vind ik schrikken en echt niet mooi.Mooi weet ik niet, maar wel het verlangen zo te worden. Daarom was vooral de 1e aflevering voor mij confronterend; ik heb ongeveer hetzelfde gewogen, bij dezelfde lengte. En heb mezelf nooit, absoluut nooit zo mager gezien als die meid.
zaterdag 7 december 2013 om 21:02
zaterdag 7 december 2013 om 21:14
De volledige genezing van anorexia staat op 40%, 40% geneest gedeeltelijk en 20% niet. Daarvan overlijdt 5-10%, soms door zelfdoding. Het is ook 1 van de geestelijke ziektes waarbij de kans op overlijden het hoogst is.
Voor mij: ik kan ermee leven, ik reken er niet op volledig te genezen. Zolang ik maar redelijk normaal mijn leven mee kan leiden vind ik het goed. Nog steeds triggert de weegschaal, teveel maakt me gestrest, te weinig geeft een goed gevoel maar zodra ik iets afval, vallen mijn borsten helemaal weg. Dit is dan ook een manier voor mijn vriend om te zien of ik ben afgevallen , naast de weegschaal.
Zijn er nog meer mensen die enige ervaring hebben met een eetstoornis, anorexia/boulimia/NAO?
Voor mij: ik kan ermee leven, ik reken er niet op volledig te genezen. Zolang ik maar redelijk normaal mijn leven mee kan leiden vind ik het goed. Nog steeds triggert de weegschaal, teveel maakt me gestrest, te weinig geeft een goed gevoel maar zodra ik iets afval, vallen mijn borsten helemaal weg. Dit is dan ook een manier voor mijn vriend om te zien of ik ben afgevallen , naast de weegschaal.
Zijn er nog meer mensen die enige ervaring hebben met een eetstoornis, anorexia/boulimia/NAO?
zaterdag 7 december 2013 om 21:47
Leontien van Moorsel heeft zelf anorexia gehad. De eerste keer dat ze de Tour Féminin won, deed ze dit op een blaadje sla en een potje witte bonen in tomatensaus, als ik me niet vergis. Mooi dat ze haar 'kennis' van anorexia nu kan gebruiken om andere meiden te helpen.
You know how I know? Because I reeaally think so!
zaterdag 7 december 2013 om 22:06
quote:noah88 schreef op 07 december 2013 @ 21:14:
Voor mij: ik kan ermee leven, ik reken er niet op volledig te genezen. Zolang ik maar redelijk normaal mijn leven mee kan leiden vind ik het goed. Nog steeds triggert de weegschaal, teveel maakt me gestrest, te weinig geeft een goed gevoel maar zodra ik iets afval, vallen mijn borsten helemaal weg. Dit is dan ook een manier voor mijn vriend om te zien of ik ben afgevallen , naast de weegschaal.
Zijn er nog meer mensen die enige ervaring hebben met een eetstoornis, anorexia/boulimia/NAO?
Ja, ik. Met anorexia.
En je tekst had zomaar de mijne kunnen zijn (behalve dan die vriend ).
Voor mij: ik kan ermee leven, ik reken er niet op volledig te genezen. Zolang ik maar redelijk normaal mijn leven mee kan leiden vind ik het goed. Nog steeds triggert de weegschaal, teveel maakt me gestrest, te weinig geeft een goed gevoel maar zodra ik iets afval, vallen mijn borsten helemaal weg. Dit is dan ook een manier voor mijn vriend om te zien of ik ben afgevallen , naast de weegschaal.
Zijn er nog meer mensen die enige ervaring hebben met een eetstoornis, anorexia/boulimia/NAO?
Ja, ik. Met anorexia.
En je tekst had zomaar de mijne kunnen zijn (behalve dan die vriend ).
You don't have to fit into the format
zaterdag 7 december 2013 om 22:40
zaterdag 7 december 2013 om 22:43
Overigens, over dat open zijn: is voor mij de manier om niet terug te vallen. Dat stiekeme is voor mij enorme trigger en mensen die ik vaak zie weten er allemaal van, vaak niet hoe erg het is geweest, maar dat het wel iets is wat af en toe de kop opsteekt.
De andere mensen met een eetstoornis: weet jullie omgeving van de eetproblematiek?
De andere mensen met een eetstoornis: weet jullie omgeving van de eetproblematiek?
zaterdag 7 december 2013 om 22:53
Ik heb boulimia gehad. Wat ik heel herkenbaar vond was het meisje van afgelopen donderdag, die al wel weer op gewicht was en nog heel veel anorexia gedachten heeft. Ik merk pas sinds de laatste maanden dat ik die gedachten een beetje kan loslaten. Ik denk niet meer bij ieder koekje wat ik eet, het moet eruit. Ik heb overigens nooit vreetbuien gehad, maar als ik bijv. 3 chocolaatjes had gegeten of een extra bordje spaghetti moest het eruit. Die dwanggedachten heb ik minder. Ik ben ook gestopt met fitness. Lichamelijk en geestelijk kon ik het helemaal niet trekkenndat fitness, maar heb het 13 jaar gedaan omdat ik bang was anders aan te komen. Wat een rust heeft me dat gegeven. Ik maak nu regelmatig een wandeling in de buitenlucht van een uur, anderhalf uur en gebruik zoveel mogelijk de fiets. Dat is ook beweging en ik kan dat beter aan. Dit even in het kort.
Ik vond dat laatste meisje van donderdag echt een schoonheid, dan kun je zien dat anorexia echt een rotziekte is die je helemaal stukmaakt, ook geestelijk. En Leontien vind ik echt een toffe vrouw. Ze praat dan misschien irritant en ze is me iets te bruin, ik vind het een topmens! Heel goed dat ze zo,n inloophuis gaat openen.
Ik vond dat laatste meisje van donderdag echt een schoonheid, dan kun je zien dat anorexia echt een rotziekte is die je helemaal stukmaakt, ook geestelijk. En Leontien vind ik echt een toffe vrouw. Ze praat dan misschien irritant en ze is me iets te bruin, ik vind het een topmens! Heel goed dat ze zo,n inloophuis gaat openen.
zaterdag 7 december 2013 om 22:58
quote:noah88 schreef op 07 december 2013 @ 22:40:
@Lotte: waarin merk je bij jou nog dat de eetstoornis aanwezig is?
Het feit dat ik heel veel structuur nodig heb.
In alles eigenlijk, maar vooral op eetgebied.
Ik volg nog altijd globaal een eetlijst. Zolang ik dat doe, gaat het prima.
Moet ik daar, om wat voor reden dan ook, van afwijken, maak ik er meestal een zooitje van (lees: eet ik te weinig).
Ik heb al meer dan tien jaar anorexia.
Héél erg gehad (op sterven na dood), en nu nog worstelend met het laatste stukje. Ik weet dat ik er nooit helemaal vanaf zal komen. Daarmee bedoel ik, dat ik nooit meer echt zorgeloos zal eten. Ik geniet wel intens van eten, lust heel veel, eet ook vrijwel alles nu. Maar alles binnen mijn (te strakke) stramien.
@Lotte: waarin merk je bij jou nog dat de eetstoornis aanwezig is?
Het feit dat ik heel veel structuur nodig heb.
In alles eigenlijk, maar vooral op eetgebied.
Ik volg nog altijd globaal een eetlijst. Zolang ik dat doe, gaat het prima.
Moet ik daar, om wat voor reden dan ook, van afwijken, maak ik er meestal een zooitje van (lees: eet ik te weinig).
Ik heb al meer dan tien jaar anorexia.
Héél erg gehad (op sterven na dood), en nu nog worstelend met het laatste stukje. Ik weet dat ik er nooit helemaal vanaf zal komen. Daarmee bedoel ik, dat ik nooit meer echt zorgeloos zal eten. Ik geniet wel intens van eten, lust heel veel, eet ook vrijwel alles nu. Maar alles binnen mijn (te strakke) stramien.
You don't have to fit into the format
zaterdag 7 december 2013 om 22:58
quote:noah88 schreef op zaterdag 07 december 2013 22:40 Respect terug . Wat fijn dat die docent dat zag, vaak is het ook een soort aanvoelen he?
@Lotte: waarin merk je bij jou nog dat de eetstoornis aanwezig is?
Ginny: betekent NAO bij jou dat je wisselt tussen eetbuien en hongeren? Of op een andere manier? "Respect terug . Wat fijn dat die docent dat zag, vaak is het ook een soort aanvoelen he?"
Ja, heel belangrijk!
Het is goed dat docenten daar wel op letten, en daar aandacht aan besteden.
@Lotte: waarin merk je bij jou nog dat de eetstoornis aanwezig is?
Ginny: betekent NAO bij jou dat je wisselt tussen eetbuien en hongeren? Of op een andere manier? "Respect terug . Wat fijn dat die docent dat zag, vaak is het ook een soort aanvoelen he?"
Ja, heel belangrijk!
Het is goed dat docenten daar wel op letten, en daar aandacht aan besteden.
zaterdag 7 december 2013 om 23:00
quote:Lotte35 schreef op zaterdag 07 december 2013 22:58 <blockquote><div>quote:</div><div class="message-quote-div"><b><a href="noah88 in "Tot op het bot"" class="messagelink">noah88 schreef op 07 december 2013 @ 22:40</a>:</b>
@Lotte: waarin merk je bij jou nog dat de eetstoornis aanwezig is?
</div></blockquote>
Het feit dat ik heel veel structuur nodig heb.
In alles eigenlijk, maar vooral op eetgebied.
Ik volg nog altijd globaal een eetlijst. Zolang ik dat doe, gaat het prima.
Moet ik daar, om wat voor reden dan ook, van afwijken, maak ik er meestal een zooitje van (lees: eet ik te weinig).
Ik heb al meer dan tien jaar anorexia.
Héél erg gehad (op sterven na dood), en nu nog worstelend met het laatste stukje. Ik weet dat ik er nooit helemaal vanaf zal komen. Daarmee bedoel ik, dat ik nooit meer echt zorgeloos zal eten. Ik geniet wel intens van eten, lust heel veel, eet ook vrijwel alles nu. Maar alles binnen mijn (te strakke) stramien. Heftig.
@Lotte: waarin merk je bij jou nog dat de eetstoornis aanwezig is?
</div></blockquote>
Het feit dat ik heel veel structuur nodig heb.
In alles eigenlijk, maar vooral op eetgebied.
Ik volg nog altijd globaal een eetlijst. Zolang ik dat doe, gaat het prima.
Moet ik daar, om wat voor reden dan ook, van afwijken, maak ik er meestal een zooitje van (lees: eet ik te weinig).
Ik heb al meer dan tien jaar anorexia.
Héél erg gehad (op sterven na dood), en nu nog worstelend met het laatste stukje. Ik weet dat ik er nooit helemaal vanaf zal komen. Daarmee bedoel ik, dat ik nooit meer echt zorgeloos zal eten. Ik geniet wel intens van eten, lust heel veel, eet ook vrijwel alles nu. Maar alles binnen mijn (te strakke) stramien. Heftig.
zaterdag 7 december 2013 om 23:11
Bedankt voor jullie reactie.
Op zich gaat het al beter met me dan ik had durven hopen hoor.
Op mijn dieptepunt kon ik niet werken, had ik paniekaanvallen, sliep ik amper en kon ik nauwelijks het huis uit.
Nu werk ik alweer vier jaar. Tot voor kort alleen de middagen, maar sinds ongeveer een maand ook weer af en toe een hele dag. Ik heb de anorexia dus wel voor een groot gedeelte overwonnen, maar niet helemaal. Het is zo'n hardnekkige, gemene, waardeloze ziekte. Ik zou het m'n grootste vijand niet gunnen.
Op zich gaat het al beter met me dan ik had durven hopen hoor.
Op mijn dieptepunt kon ik niet werken, had ik paniekaanvallen, sliep ik amper en kon ik nauwelijks het huis uit.
Nu werk ik alweer vier jaar. Tot voor kort alleen de middagen, maar sinds ongeveer een maand ook weer af en toe een hele dag. Ik heb de anorexia dus wel voor een groot gedeelte overwonnen, maar niet helemaal. Het is zo'n hardnekkige, gemene, waardeloze ziekte. Ik zou het m'n grootste vijand niet gunnen.
You don't have to fit into the format
zaterdag 7 december 2013 om 23:29
quote:Lotte35 schreef op 07 december 2013 @ 22:58:
[...]
Het feit dat ik heel veel structuur nodig heb.
In alles eigenlijk, maar vooral op eetgebied.
Ik volg nog altijd globaal een eetlijst. Zolang ik dat doe, gaat het prima.
Moet ik daar, om wat voor reden dan ook, van afwijken, maak ik er meestal een zooitje van (lees: eet ik te weinig).
Ik heb al meer dan tien jaar anorexia.
Héél erg gehad (op sterven na dood), en nu nog worstelend met het laatste stukje. Ik weet dat ik er nooit helemaal vanaf zal komen. Daarmee bedoel ik, dat ik nooit meer echt zorgeloos zal eten. Ik geniet wel intens van eten, lust heel veel, eet ook vrijwel alles nu. Maar alles binnen mijn (te strakke) stramien.Jeetje lotte, ik,lees je al lang maar wat ellendig dit, zoals t was dan. Ook erg dat je weet dat je er nooit van af zal komen. Fij. Dat structuur helpt!
[...]
Het feit dat ik heel veel structuur nodig heb.
In alles eigenlijk, maar vooral op eetgebied.
Ik volg nog altijd globaal een eetlijst. Zolang ik dat doe, gaat het prima.
Moet ik daar, om wat voor reden dan ook, van afwijken, maak ik er meestal een zooitje van (lees: eet ik te weinig).
Ik heb al meer dan tien jaar anorexia.
Héél erg gehad (op sterven na dood), en nu nog worstelend met het laatste stukje. Ik weet dat ik er nooit helemaal vanaf zal komen. Daarmee bedoel ik, dat ik nooit meer echt zorgeloos zal eten. Ik geniet wel intens van eten, lust heel veel, eet ook vrijwel alles nu. Maar alles binnen mijn (te strakke) stramien.Jeetje lotte, ik,lees je al lang maar wat ellendig dit, zoals t was dan. Ook erg dat je weet dat je er nooit van af zal komen. Fij. Dat structuur helpt!
