Entertainment
alle pijlers
Tot op het bot
zaterdag 7 december 2013 om 19:18
Ik zag hier ng geen topic over maar kijkt iemand dit? Programma van Bnn over jonge meiden met anorexia. Twijfelde even of ik het hier neer zou zette. Of onder lijf en lijn.
Sophie presenteert en Leontien van Moorsel coacht de meisjes. Vind het een indrukwekkende serie. Natuurlijk weet je dat anorexia heftig is en veel impact heeft maar Bnn brengt het wat mij betreft goed in beeld. En vind Leontien het heel integer doen.
Meer kijkers?
Sophie presenteert en Leontien van Moorsel coacht de meisjes. Vind het een indrukwekkende serie. Natuurlijk weet je dat anorexia heftig is en veel impact heeft maar Bnn brengt het wat mij betreft goed in beeld. En vind Leontien het heel integer doen.
Meer kijkers?
maandag 16 december 2013 om 20:36
Ik kan me denk ik enigszins voorstellen wat er in het hoofd van een anorexiapatient omgaat, al heb ik de ziekte zelf nooit gehad. Ik heb er echter wel veel over gelezen. Ik vind het programma erg goed maar vraag me net als een aantal van jullie af of sommige patienten wel echt "genezen" zijn als het jaar om is.
Maar... ik vind sommige meisjes echt gruwelijk verwend overkomen. Vooral bij Carmen kreeg ik heel sterk het gevoel dat het niet willen eten en die hysterische huilbuien een vorm van aandacht vragen waren en dat daar eigenlijk veel "harder" tegen opgetreden zou moeten worden, vooral door haar familie.
Verder vond ik haar wel een leuke meid en ook ontzettend mooi. Maar ik ik al zei: wel verwend en wellicht houdt dat de eetstoornis ook voor een deel in stand. Maar misschien denk ik nu teveel als een buitenstaander (ben ik ook).
Maar... ik vind sommige meisjes echt gruwelijk verwend overkomen. Vooral bij Carmen kreeg ik heel sterk het gevoel dat het niet willen eten en die hysterische huilbuien een vorm van aandacht vragen waren en dat daar eigenlijk veel "harder" tegen opgetreden zou moeten worden, vooral door haar familie.
Verder vond ik haar wel een leuke meid en ook ontzettend mooi. Maar ik ik al zei: wel verwend en wellicht houdt dat de eetstoornis ook voor een deel in stand. Maar misschien denk ik nu teveel als een buitenstaander (ben ik ook).
vrijdag 20 december 2013 om 13:48
vrijdag 20 december 2013 om 14:12
Nou, ik vind het ook idioot dat ze een BMI van 18 als gezond gewicht beschouwen, dat wilde ik ook wel als streefgewicht destijds, bij ons was gezond gewicht minimaal een BMI van 20.
Ik vind het heel knap wat dat meisje van gisteren bereikt heeft, maar ik heb er toch weer mijn twijfels over, ik vind niet dat ze op een gezonde manier met bewegen omgaat en als ik zag hoe moeilijk ze nog deed bij dat pasta buffet voordat ze de halve marathon ging lopen...ik weet het niet, het is allemaal nog erg wankel.
Verder weer heel herkenbaar inderdaad. Ik voelde ook echt de paniek als er onverwachte dingen werden aangekondigd en met het opscheppen.
Volgens mij was dit meisje minder geobsedeerd door de weegschaal maar meer over het eten. Wat, wanneer, hoeveel etc. Ik had het zelf trouwens allebei.
Jammer dat het afgelopen is, ik hoop dat er nog een terugblik komt met hoe het nu met die meiden gaat.
Ik vind het heel knap wat dat meisje van gisteren bereikt heeft, maar ik heb er toch weer mijn twijfels over, ik vind niet dat ze op een gezonde manier met bewegen omgaat en als ik zag hoe moeilijk ze nog deed bij dat pasta buffet voordat ze de halve marathon ging lopen...ik weet het niet, het is allemaal nog erg wankel.
Verder weer heel herkenbaar inderdaad. Ik voelde ook echt de paniek als er onverwachte dingen werden aangekondigd en met het opscheppen.
Volgens mij was dit meisje minder geobsedeerd door de weegschaal maar meer over het eten. Wat, wanneer, hoeveel etc. Ik had het zelf trouwens allebei.
Jammer dat het afgelopen is, ik hoop dat er nog een terugblik komt met hoe het nu met die meiden gaat.
vrijdag 20 december 2013 om 14:17
En wat ben ik inderdaad blij dat ik dat gevecht met eten en de weegschaal niet meer heb!
Het klinkt heel stom, maar heel af en toe kan ik nog wel eens heimwee hebben naar de tijd dat ik zo mager was. Het veilige en bekende en mijn manier om met moeilijke dingen om te gaan, te vluchten.
Maar als ik dan weer denk aan hoe ik me toen voelde, het 24/7 bezig zijn met eten, de kou en de moeheid en ik zie de wanhoop weer bij die meisjes, dan ben ik zo blij met hoe het nu gaat. Het is edht een klote ziekte!
Het klinkt heel stom, maar heel af en toe kan ik nog wel eens heimwee hebben naar de tijd dat ik zo mager was. Het veilige en bekende en mijn manier om met moeilijke dingen om te gaan, te vluchten.
Maar als ik dan weer denk aan hoe ik me toen voelde, het 24/7 bezig zijn met eten, de kou en de moeheid en ik zie de wanhoop weer bij die meisjes, dan ben ik zo blij met hoe het nu gaat. Het is edht een klote ziekte!
vrijdag 20 december 2013 om 14:19
vrijdag 20 december 2013 om 17:15
Dat is niet zo Calvijn, zij woog 48 kilo bij een lengte van 1.64 en dan heb je geen BMI van 20. Met mijn 1.60 heb ik pas bij 51 kilo een BMI van 20 en zij zat daar echt niet boven.
Heel herkenbaar wat je schrijft biep, ook ik verlang nog weleens terug. Maar ik zou nooit mijn leven op willen geven om weer zo dun te zijn.
En ik vond ook dat ze erg met sport en beweging bezig was, en dat oastabuffet ja, dat was ook echt nog niet goed. Leontien moest haar erop wijzen dat ze genoeg moest opscheppen..
Heel herkenbaar wat je schrijft biep, ook ik verlang nog weleens terug. Maar ik zou nooit mijn leven op willen geven om weer zo dun te zijn.
En ik vond ook dat ze erg met sport en beweging bezig was, en dat oastabuffet ja, dat was ook echt nog niet goed. Leontien moest haar erop wijzen dat ze genoeg moest opscheppen..
vrijdag 20 december 2013 om 18:41
Ik had ook een passie voor sporten en bewegen, zo bracht ik het ook over op mijn omgeving maar geloof me, als je nog behoorlijk diep in de anorexia zit zoals dit meisje dan is het niet alleen de passie van het sporten. Dwangmatig bewegen is vaak onderdeel van anorexia en de scheiding tussen leuk en moeten is vaak moeilijk te vinden.
Ik liep 3,5 uur per dag met 35 kilo. Door weer en wind, met windkracht 12 en bij 40 graden hitte. Ik móest van mezelf, het was een onbedwingbare drang om te bewegen en ik ben wel eens letterlijk naar huis gekropen omdat ik gewoon niet meer kon. Maar ik hield naar mijn omgeving ook vol dat ik het leuk vond en dat het voor mij ontspanning was.
Ik vertel dit omdat je alleen weet hoe het in het hoofd van een anorect gaat als je er zelf hebt gezeten. En daarom doet Leontien het zo goed. Zij wéét wat er in de hoofden van die meiden omgaat en zij kent de trucjes en valkuilen.
En ik herken ze ook en ben ervan overtuigd dat het bij dit meisje niet alleen de passie voor sporten was, daarvoor zat ze nog veel te vast in haar anorectische gedachten.
Ik liep 3,5 uur per dag met 35 kilo. Door weer en wind, met windkracht 12 en bij 40 graden hitte. Ik móest van mezelf, het was een onbedwingbare drang om te bewegen en ik ben wel eens letterlijk naar huis gekropen omdat ik gewoon niet meer kon. Maar ik hield naar mijn omgeving ook vol dat ik het leuk vond en dat het voor mij ontspanning was.
Ik vertel dit omdat je alleen weet hoe het in het hoofd van een anorect gaat als je er zelf hebt gezeten. En daarom doet Leontien het zo goed. Zij wéét wat er in de hoofden van die meiden omgaat en zij kent de trucjes en valkuilen.
En ik herken ze ook en ben ervan overtuigd dat het bij dit meisje niet alleen de passie voor sporten was, daarvoor zat ze nog veel te vast in haar anorectische gedachten.
vrijdag 20 december 2013 om 21:44
Ik denk dat van deze 6 meisjes Nancy (van de aflevering daarvoor)het verste is kwa genezing van anorexia.De rest is al stukken verder en ze hebben ook inzicht in hun ziekte maar zijn toch echt nog niet genezen.Ik snap ook niet waarom men een bmi van 17,5 of 18 als gezond hanteert.Een bmi van 19,5 of zelf 20 is stukken gezonder.Met een gewicht van 48 kilo bij 1.64 heb je een bmi van 17,8.Dat is gewoon veel'st te laag.Verder:Ik vind het een goed programma en Leontien doet het echt goed.Wat een rotziekte is anorexia toch en ik wil iedereen die ertegen vecht een hart onder de riem steken.Blijf vechten,geef de moed niet op hoe moeilijk het ook mag zijn!
zaterdag 21 december 2013 om 20:36
quote:biep77 schreef op 20 december 2013 @ 18:41:
En daarom doet Leontien het zo goed. Zij wéét wat er in de hoofden van die meiden omgaat en zij kent de trucjes en valkuilen.
En ik herken ze ook en ben ervan overtuigd dat het bij dit meisje niet alleen de passie voor sporten was, daarvoor zat ze nog veel te vast in haar anorectische gedachten.Maar dan is het toch best gek dat Leontien met haar een halve marathon gaat lopen?
En daarom doet Leontien het zo goed. Zij wéét wat er in de hoofden van die meiden omgaat en zij kent de trucjes en valkuilen.
En ik herken ze ook en ben ervan overtuigd dat het bij dit meisje niet alleen de passie voor sporten was, daarvoor zat ze nog veel te vast in haar anorectische gedachten.Maar dan is het toch best gek dat Leontien met haar een halve marathon gaat lopen?
zaterdag 21 december 2013 om 22:36
De enige voor wie ik goeie hoop heb is dat meisje dat vrijwilligerswerk ging doen in Afrika. Bij haar leek de knop wel echt om. En dat meisje uit de eerste aflevering, die naar die kliniek in Portugal ging, bij haar ook wel enigszins. (Waarom was zij eigenlijk de enige die naar zoiets toegestuurd werd?)
De rest valt denk ik gewoon weer terug (of ze waren er al niet).
De rest valt denk ik gewoon weer terug (of ze waren er al niet).
zondag 22 december 2013 om 11:54
quote:hettieverzettie schreef op 21 december 2013 @ 20:36:
[...]
Maar dan is het toch best gek dat Leontien met haar een halve marathon gaat lopen?
Ja, dat vind ik ook raar. Het ene moment lijkt Leontien het haarfijn in de gaten te hebben en laat ze zich niet misleiden, het andere moment laat ze de eetstoornis gewoon regeren. Heel raar. Ik zou zeggen: als je echt zo graag een halve marathon wil lopen, ga dan naar BMI 20.
Ik wilde supergraag werken, dat was echt mijn doel. Mocht ook oas met BMI 20. Toen vond ik dat stom, maar nu snap ik het wel.
[...]
Maar dan is het toch best gek dat Leontien met haar een halve marathon gaat lopen?
Ja, dat vind ik ook raar. Het ene moment lijkt Leontien het haarfijn in de gaten te hebben en laat ze zich niet misleiden, het andere moment laat ze de eetstoornis gewoon regeren. Heel raar. Ik zou zeggen: als je echt zo graag een halve marathon wil lopen, ga dan naar BMI 20.
Ik wilde supergraag werken, dat was echt mijn doel. Mocht ook oas met BMI 20. Toen vond ik dat stom, maar nu snap ik het wel.
zondag 22 december 2013 om 13:14
Hoe gaan jullie pm met reacties uit jullie omgeving? Ik heb nogal ongegripvolle schoonfamilie en die zijn ook altijd met dik zijn bezig. Ik weet nog goed, ik denk nog regelmatig aan de opmerking van mijn schoonvader 10 jaar geleden toen ik medicijnen moest gaan slikken waar ik van aankwam, wat ik in hemelsnaam at want ik werd dik. Nou, ik sla dan helemaal dicht op zo,n moment en ben daarna in een diepe crisis beland. Ik ben nog altijd bang als iemand iets zegt over dikke mensen of over eten dat ze mij dan aankijken en zeggen want jij bent ook zo dik. En je kunt de klok erop gelijk zetten, als je mijn schoonouders spreekt, dan is er altijd wel een item over dik zijn, eten of dikke mensen. Niet dat ze mij elke keer op iets aanspreken, maar ik ben dan weer gespannen. Laatst was het weer zover. Ik heb een aantal jaren geleden bij een diëtiste gelopen over mijn eetproblemen. Toen gaf ik ook aan bij haar dat ik zo,n moeite heb met hun houding over gewicht. Het is dus ook zo dat als je daar geen koekje of gebak neemt, ze aan blijven dringen of beginnen te drammen dat je zeker aan de lijn bent. Om dat te voorkomen heb ik met haar afgesproken dat ik daar altijd een koekje of zo neem, om dat gezeur te voorkomen.
Zit ik laatst bij mijn schoonouders,bieden ze me een koekje aan, ik neem dus zoals altijd en wat zegt mijn schoonvader, jij bent ook wel een snoeperd he? Nou ik kon hem wel wat doen! Als je niets neemt, ben je aan de lijn, en als je wel wat neemt, ben je een snoeperd! En ik ben trouwens helemaal geen snoeperd, want ik hou niet eens van koekjes. Drop en winegums lust ik ook niet. Waar ik wel gek op ben is chocola, maar ook met mate. Chips eet ik af en toe in het weekend. Dus wat kletst ie nou? Nou weten zij ook niet over mijn problematiek, deels ook omdat het ongeïnteresseerde horken zijn, maar als ze wisten over mijn eetproblemen dan had hij het ook nog gewoon gezegd.
Even voor jullie duidelijkheid, ik heb tot mijn 34e maat 38 gehad, toen maat 42 en sinds mijn dietistebezoek zit ik op maat 40. Ik ben er best tevreden mee, weet dat ik ook ouder wordt en ben ook niet aan het diëten, probeer nu eindelijk eens van eten te genieten.
Ik ben niet dun, niet dik maar heb wel een buikje. Maar daar kan ik mee leven. Als ik in de spiegel kijk zie ik een normaal figuur met rondingen. Mijn man bevestigt dat ook. Hij is ook de enige die wat over mijn figuur mag zeggen zonder dat ik doorsla. Weet je wart ik zo raar vind. Toen ik in mijn slechtste periode vel over been was, vond ik mezelf nog dik, en nu ik rondere vormen heb heb ikd at een stuk minder. Natuurlijk vind iedereen wel eens wat over zijn/haar figuur, maar dat hoort erbij. En wat ik het belangrijkste vind, ik geef bijna niet meer over. Er zijn soms situaties dat mijn man zelfs zegt, toen heb je zeker je vinger in je keel gestoken en dan kan ik heel trots zeggen, nee hoor!
Zit ik laatst bij mijn schoonouders,bieden ze me een koekje aan, ik neem dus zoals altijd en wat zegt mijn schoonvader, jij bent ook wel een snoeperd he? Nou ik kon hem wel wat doen! Als je niets neemt, ben je aan de lijn, en als je wel wat neemt, ben je een snoeperd! En ik ben trouwens helemaal geen snoeperd, want ik hou niet eens van koekjes. Drop en winegums lust ik ook niet. Waar ik wel gek op ben is chocola, maar ook met mate. Chips eet ik af en toe in het weekend. Dus wat kletst ie nou? Nou weten zij ook niet over mijn problematiek, deels ook omdat het ongeïnteresseerde horken zijn, maar als ze wisten over mijn eetproblemen dan had hij het ook nog gewoon gezegd.
Even voor jullie duidelijkheid, ik heb tot mijn 34e maat 38 gehad, toen maat 42 en sinds mijn dietistebezoek zit ik op maat 40. Ik ben er best tevreden mee, weet dat ik ook ouder wordt en ben ook niet aan het diëten, probeer nu eindelijk eens van eten te genieten.
Ik ben niet dun, niet dik maar heb wel een buikje. Maar daar kan ik mee leven. Als ik in de spiegel kijk zie ik een normaal figuur met rondingen. Mijn man bevestigt dat ook. Hij is ook de enige die wat over mijn figuur mag zeggen zonder dat ik doorsla. Weet je wart ik zo raar vind. Toen ik in mijn slechtste periode vel over been was, vond ik mezelf nog dik, en nu ik rondere vormen heb heb ikd at een stuk minder. Natuurlijk vind iedereen wel eens wat over zijn/haar figuur, maar dat hoort erbij. En wat ik het belangrijkste vind, ik geef bijna niet meer over. Er zijn soms situaties dat mijn man zelfs zegt, toen heb je zeker je vinger in je keel gestoken en dan kan ik heel trots zeggen, nee hoor!
zondag 22 december 2013 om 17:30
quote:salandermillenium schreef op 22 december 2013 @ 13:14:
Om dat te voorkomen heb ik met haar afgesproken dat ik daar altijd een koekje of zo neem, om dat gezeur te voorkomen.
Denk je dat je het aandurft om dat niet meer te doen?
Want het is natuurlijk van de gekke dat je het alleen maar doet om gezeur te voorkomen. Sterker nog, wat je ook doet, het is volgens je schoonouders toch nooit goed.
De volgende keer dat de situatie zich voordoet, en ze bijvoorbeeld weer zeggen: 'Ben je aan het lijnen ofzo?', kun je als reactie geven: 'Waarom vragen jullie dat? Ik wil gewoon alleen koffie/thee, kan dat niet?' Je dwingt ze dan na te denken over hun eigen gezeur.
Het is wel lastig dat ze niets weten van je eetprobleem. Als mensen ervan op de hoogte zijn, is het allemaal wat makkelijker. Als ik iets aangeboden krijg wat ik echt niet trek (zoals laatst een stuk banketstaaf op m'n werk), zeg ik gewoon: dat is te lastig voor me, ik sla over. Iedereen respecteert dat dan. Hoewel ik daar bij jouw schoonouders mijn twijfels over heb, als ik je verhaal zo lees.
Onwijs goed trouwens, dat je bijna niet meer overgeeft. Je doet het super!
Om dat te voorkomen heb ik met haar afgesproken dat ik daar altijd een koekje of zo neem, om dat gezeur te voorkomen.
Denk je dat je het aandurft om dat niet meer te doen?
Want het is natuurlijk van de gekke dat je het alleen maar doet om gezeur te voorkomen. Sterker nog, wat je ook doet, het is volgens je schoonouders toch nooit goed.
De volgende keer dat de situatie zich voordoet, en ze bijvoorbeeld weer zeggen: 'Ben je aan het lijnen ofzo?', kun je als reactie geven: 'Waarom vragen jullie dat? Ik wil gewoon alleen koffie/thee, kan dat niet?' Je dwingt ze dan na te denken over hun eigen gezeur.
Het is wel lastig dat ze niets weten van je eetprobleem. Als mensen ervan op de hoogte zijn, is het allemaal wat makkelijker. Als ik iets aangeboden krijg wat ik echt niet trek (zoals laatst een stuk banketstaaf op m'n werk), zeg ik gewoon: dat is te lastig voor me, ik sla over. Iedereen respecteert dat dan. Hoewel ik daar bij jouw schoonouders mijn twijfels over heb, als ik je verhaal zo lees.
Onwijs goed trouwens, dat je bijna niet meer overgeeft. Je doet het super!
You don't have to fit into the format
zaterdag 28 december 2013 om 19:55
salandermillenium,ik had gezegd ''ik maak zelf wel uit of ik wel of
geen koekje neem.''Ik kan me voorstellen dat jij je een opmerking
zoals ''je bent ook wel een snoeperd'' meer aantrekt als een ander iemand simpelweg omdat dit gevoelig voor je je is en zeker ook gezien je eetstoornisverleden.Kan je niet tegen je schoonvader zeggen dat je zo een opmerking irritant vind?En verder:Wat super dat je al zo ver bent gekomen!Ik blijf voor je duimen.
geen koekje neem.''Ik kan me voorstellen dat jij je een opmerking
zoals ''je bent ook wel een snoeperd'' meer aantrekt als een ander iemand simpelweg omdat dit gevoelig voor je je is en zeker ook gezien je eetstoornisverleden.Kan je niet tegen je schoonvader zeggen dat je zo een opmerking irritant vind?En verder:Wat super dat je al zo ver bent gekomen!Ik blijf voor je duimen.
