Entertainment
alle pijlers
Tot op het bot
zaterdag 7 december 2013 om 19:18
Ik zag hier ng geen topic over maar kijkt iemand dit? Programma van Bnn over jonge meiden met anorexia. Twijfelde even of ik het hier neer zou zette. Of onder lijf en lijn.
Sophie presenteert en Leontien van Moorsel coacht de meisjes. Vind het een indrukwekkende serie. Natuurlijk weet je dat anorexia heftig is en veel impact heeft maar Bnn brengt het wat mij betreft goed in beeld. En vind Leontien het heel integer doen.
Meer kijkers?
Sophie presenteert en Leontien van Moorsel coacht de meisjes. Vind het een indrukwekkende serie. Natuurlijk weet je dat anorexia heftig is en veel impact heeft maar Bnn brengt het wat mij betreft goed in beeld. En vind Leontien het heel integer doen.
Meer kijkers?
zaterdag 7 december 2013 om 23:32
quote:salandermillenium schreef op 07 december 2013 @ 22:53:
Ik heb boulimia gehad. Wat ik heel herkenbaar vond was het meisje van afgelopen donderdag, die al wel weer op gewicht was en nog heel veel anorexia gedachten heeft. Ik merk pas sinds de laatste maanden dat ik die gedachten een beetje kan loslaten. Ik denk niet meer bij ieder koekje wat ik eet, het moet eruit. Ik heb overigens nooit vreetbuien gehad, maar als ik bijv. 3 chocolaatjes had gegeten of een extra bordje spaghetti moest het eruit. Die dwanggedachten heb ik minder. Ik ben ook gestopt met fitness. Lichamelijk en geestelijk kon ik het helemaal niet trekkenndat fitness, maar heb het 13 jaar gedaan omdat ik bang was anders aan te komen. Wat een rust heeft me dat gegeven. Ik maak nu regelmatig een wandeling in de buitenlucht van een uur, anderhalf uur en gebruik zoveel mogelijk de fiets. Dat is ook beweging en ik kan dat beter aan. Dit even in het kort.
Ik vond dat laatste meisje van donderdag echt een schoonheid, dan kun je zien dat anorexia echt een rotziekte is die je helemaal stukmaakt, ook geestelijk. En Leontien vind ik echt een toffe vrouw. Ze praat dan misschien irritant en ze is me iets te bruin, ik vind het een topmens! Heel goed dat ze zo,n inloophuis gaat openen.
En jouw verhaal... Ook heftig. Vond het meisje, maar eigenlijk die daarvoor ook, beauty's. Ik las idd onlangs je topic over stoppen met sporten. Herkende er wel wat in.
Ik word blijer van wandelen en ja, ook daar val je van af.
Maar wat een kloteziete inderdaad. X
Ik heb boulimia gehad. Wat ik heel herkenbaar vond was het meisje van afgelopen donderdag, die al wel weer op gewicht was en nog heel veel anorexia gedachten heeft. Ik merk pas sinds de laatste maanden dat ik die gedachten een beetje kan loslaten. Ik denk niet meer bij ieder koekje wat ik eet, het moet eruit. Ik heb overigens nooit vreetbuien gehad, maar als ik bijv. 3 chocolaatjes had gegeten of een extra bordje spaghetti moest het eruit. Die dwanggedachten heb ik minder. Ik ben ook gestopt met fitness. Lichamelijk en geestelijk kon ik het helemaal niet trekkenndat fitness, maar heb het 13 jaar gedaan omdat ik bang was anders aan te komen. Wat een rust heeft me dat gegeven. Ik maak nu regelmatig een wandeling in de buitenlucht van een uur, anderhalf uur en gebruik zoveel mogelijk de fiets. Dat is ook beweging en ik kan dat beter aan. Dit even in het kort.
Ik vond dat laatste meisje van donderdag echt een schoonheid, dan kun je zien dat anorexia echt een rotziekte is die je helemaal stukmaakt, ook geestelijk. En Leontien vind ik echt een toffe vrouw. Ze praat dan misschien irritant en ze is me iets te bruin, ik vind het een topmens! Heel goed dat ze zo,n inloophuis gaat openen.
En jouw verhaal... Ook heftig. Vond het meisje, maar eigenlijk die daarvoor ook, beauty's. Ik las idd onlangs je topic over stoppen met sporten. Herkende er wel wat in.
Ik word blijer van wandelen en ja, ook daar val je van af.
Maar wat een kloteziete inderdaad. X
zondag 8 december 2013 om 00:11
Ik helaas ook al jaren eetstoornis. Al zo'n 15 jaar. Ga er voor in behandeling. Heb eerst anorexia gehad en omgeslagen in boulimia. Heb geen eetbuien maar als voor mij gevoel te veel eet of iets extra heb gehad, moet het er uit. Altijd bezig met lijnen en de weegschaal en altijd in mijn hoofd bezig met voeding. Praat er nooit met iemand over en heb pas geleden pas de stap genomen om hulp te zoeken. Vind het eng/spannend. Vooral omdat ik zelf nu de controle heb. Ben bang dat te verliezen en vervolgens dik te worden.
Groetjes mij
Groetjes mij
zondag 8 december 2013 om 00:18
quote:langeleis schreef op 08 december 2013 @ 00:11:
Ik helaas ook al jaren eetstoornis. Al zo'n 15 jaar. Ga er voor in behandeling. Heb eerst anorexia gehad en omgeslagen in boulimia. Heb geen eetbuien maar als voor mij gevoel te veel eet of iets extra heb gehad, moet het er uit. Altijd bezig met lijnen en de weegschaal en altijd in mijn hoofd bezig met voeding. Praat er nooit met iemand over en heb pas geleden pas de stap genomen om hulp te zoeken. Vind het eng/spannend. Vooral omdat ik zelf nu de controle heb. Ben bang dat te verliezen en vervolgens dik te worden.
Groetjes mijJee, heel veel sterkte en goed dat je hulp hebt gezocht. Ben je evht te dik of ben je evht dun en vind jij jezelf nog te dik?
Ik helaas ook al jaren eetstoornis. Al zo'n 15 jaar. Ga er voor in behandeling. Heb eerst anorexia gehad en omgeslagen in boulimia. Heb geen eetbuien maar als voor mij gevoel te veel eet of iets extra heb gehad, moet het er uit. Altijd bezig met lijnen en de weegschaal en altijd in mijn hoofd bezig met voeding. Praat er nooit met iemand over en heb pas geleden pas de stap genomen om hulp te zoeken. Vind het eng/spannend. Vooral omdat ik zelf nu de controle heb. Ben bang dat te verliezen en vervolgens dik te worden.
Groetjes mijJee, heel veel sterkte en goed dat je hulp hebt gezocht. Ben je evht te dik of ben je evht dun en vind jij jezelf nog te dik?
zondag 8 december 2013 om 00:36
Wow salander en Lotte, wat heftig. Zo gek, ik lees jullie reacties vaker op het forum, maar nooit geweten dat jullie ook een eetstoornis hadden, je maakt toch een soort beeld van de mensen hier, maar niet gedacht dat jullie ook een eetstoornis hadden/hebben.
Salander, wat knap dat je hebt gekozen niet meer te sporten. In begin wel moeilijk zeker?
Lotte, wat maakte dat die knop om ging?
Salander, wat knap dat je hebt gekozen niet meer te sporten. In begin wel moeilijk zeker?
Lotte, wat maakte dat die knop om ging?
zondag 8 december 2013 om 09:53
quote:noah88 schreef op 08 december 2013 @ 00:36:
Wow salander en Lotte, wat heftig. Zo gek, ik lees jullie reacties vaker op het forum, maar nooit geweten dat jullie ook een eetstoornis hadden, je maakt toch een soort beeld van de mensen hier, maar niet gedacht dat jullie ook een eetstoornis hadden
Terwijl ik er toch al heel veel over geschreven heb hier, door de jaren heen. Net als jij ben ik er ook open over. In het begin was ik dat niet hoor. Ik schaamde me ervoor, vooral omdat het me niet lukte het tij te keren.
'De knop' is in fases omgegaan bij mij (en is dus nog altijd niet helemáál om). Elf jaar geleden heb ik in therapie (negen maanden deeltijd in een groep) weer leren eten. Toen ik stopte zat ik nog een paar kilo onder het voor mij vastgestelde minimumgewicht. Lichamelijk ging het toen dus best goed, maar in m'n hoofd was de anorexia nog net zo sterk.
Teruggevallen dus. Maar toch weer opgekrabbeld. Op eigen kracht, omdat ik niet weer in therapie wilde en ik gewoon moest toegeven dat dat hele magere geen leven was. Ik kon níks.
Op een gegeven moment heel rustig begonnen met vrijwilligerswerk. Dat is een belangrijke factor geweest in mijn herstel. Weer nodig zijn in de maatschappij, iets uitmaken, ertoe doen.
Nu werk ik alweer vier jaar betaald, en het gaat goed. 'Het normale leven' is voor mij de beste therapie. Van de anorexia is nog een klein stukje over. Ik ben extreem perfectionistisch, en moet het gevoel hebben de touwtjes in handen te hebben. Dat gevoel, die veiligheid, geeft de anorexia me nog. Als ik een goede dag heb gehad op mijn werk, is het eten 's avonds makkelijker dan wanneer het niet lekker liep. Mijn gevoel over mezelf en mijn eetgedrag zijn nauw met elkaar verbonden.
Wow salander en Lotte, wat heftig. Zo gek, ik lees jullie reacties vaker op het forum, maar nooit geweten dat jullie ook een eetstoornis hadden, je maakt toch een soort beeld van de mensen hier, maar niet gedacht dat jullie ook een eetstoornis hadden
Terwijl ik er toch al heel veel over geschreven heb hier, door de jaren heen. Net als jij ben ik er ook open over. In het begin was ik dat niet hoor. Ik schaamde me ervoor, vooral omdat het me niet lukte het tij te keren.
'De knop' is in fases omgegaan bij mij (en is dus nog altijd niet helemáál om). Elf jaar geleden heb ik in therapie (negen maanden deeltijd in een groep) weer leren eten. Toen ik stopte zat ik nog een paar kilo onder het voor mij vastgestelde minimumgewicht. Lichamelijk ging het toen dus best goed, maar in m'n hoofd was de anorexia nog net zo sterk.
Teruggevallen dus. Maar toch weer opgekrabbeld. Op eigen kracht, omdat ik niet weer in therapie wilde en ik gewoon moest toegeven dat dat hele magere geen leven was. Ik kon níks.
Op een gegeven moment heel rustig begonnen met vrijwilligerswerk. Dat is een belangrijke factor geweest in mijn herstel. Weer nodig zijn in de maatschappij, iets uitmaken, ertoe doen.
Nu werk ik alweer vier jaar betaald, en het gaat goed. 'Het normale leven' is voor mij de beste therapie. Van de anorexia is nog een klein stukje over. Ik ben extreem perfectionistisch, en moet het gevoel hebben de touwtjes in handen te hebben. Dat gevoel, die veiligheid, geeft de anorexia me nog. Als ik een goede dag heb gehad op mijn werk, is het eten 's avonds makkelijker dan wanneer het niet lekker liep. Mijn gevoel over mezelf en mijn eetgedrag zijn nauw met elkaar verbonden.
You don't have to fit into the format
zondag 8 december 2013 om 09:56
Ik volg de serie ook en vind hem ontzettend mooi gemaakt. En wat is Leontien een lief en mooi mens, ik zou willen dat ik zo iemand naast me had gehad in mijn jarenlange strijd tegen anorexia.
Ik heb ruim 8 jaar anorexia gehad, in een ernstige vorm en een paar keer op het randje van de dood gebalanceerd. Ik zie in het programma beelden voorbijkomen die er confronterend zijn: klinieken waar ik ook heb gezeten, sondevoeding, uitgemergelde lichamen en vooral ook de strijd in de gezinnen.
Anorexia is zo'n klote ziekte, het maakt echt alles kapot en ik vind dat dit mooi in beeld wordt gebracht.
Hoorde ook wel reacties dat sommigen het niet nodig vinden dat ze gewicht en lengte noemen in het programma en de meisjes zo mager in ondergoed in beeld brengen. Kan ik me voorstellen omdat het voor meisjes die in een eetstoornis triggerend kan werken, maar ik denk ook dat het goed is.
Laat maar zien hoe ziek die meisjes zijn.
De laatste aflevering vond ik inderdaad ook heel goed. Heel goed om te laten zien hoe je lijf dan wel weer "normaal" is maar hoe krom het dan nog wel kan zitten in je hoofd. Ontzettend herkenbaar ook.
Ik ben zelf echt genezen van mijn anorexia, maar dat is niet in één keer gegaan. Het heeft echt moeten slijten en hoewel ik nu alles eet en er niet meer mee bezig ben, denk ik wel dat het altijd een zwak punt zal blijven.
Ik hoop dat ze de meisjes over een jaar ook nog eens opzoeken en volgen, want bij sommige had ik niet het gevoel dat ze er al waren helaas.
Ik heb ruim 8 jaar anorexia gehad, in een ernstige vorm en een paar keer op het randje van de dood gebalanceerd. Ik zie in het programma beelden voorbijkomen die er confronterend zijn: klinieken waar ik ook heb gezeten, sondevoeding, uitgemergelde lichamen en vooral ook de strijd in de gezinnen.
Anorexia is zo'n klote ziekte, het maakt echt alles kapot en ik vind dat dit mooi in beeld wordt gebracht.
Hoorde ook wel reacties dat sommigen het niet nodig vinden dat ze gewicht en lengte noemen in het programma en de meisjes zo mager in ondergoed in beeld brengen. Kan ik me voorstellen omdat het voor meisjes die in een eetstoornis triggerend kan werken, maar ik denk ook dat het goed is.
Laat maar zien hoe ziek die meisjes zijn.
De laatste aflevering vond ik inderdaad ook heel goed. Heel goed om te laten zien hoe je lijf dan wel weer "normaal" is maar hoe krom het dan nog wel kan zitten in je hoofd. Ontzettend herkenbaar ook.
Ik ben zelf echt genezen van mijn anorexia, maar dat is niet in één keer gegaan. Het heeft echt moeten slijten en hoewel ik nu alles eet en er niet meer mee bezig ben, denk ik wel dat het altijd een zwak punt zal blijven.
Ik hoop dat ze de meisjes over een jaar ook nog eens opzoeken en volgen, want bij sommige had ik niet het gevoel dat ze er al waren helaas.
zondag 8 december 2013 om 09:57
Bedankt voor jullie lieve reacties. Langeleis, jij bent de eerste van wie ik hoor dat je ook geen eetbuien hebt om het erna weer eruit te gooien. Ik hoor altijd van eetbuien en dan braken. Zo zie je maar weer, je bent er nooit alleen in. Om te stoppen met sporten moest er wel een knop om. Ik wandel altijd 1x per week met een vriendin en dan voelde ik me niet zo beroerd dan als ik gesport had. Ineens, uit het niets, zei ik op zaterdagochtend tegen mijn man een week of 6 geleden, ik stop ermee, ik ga niet meer naar de sportschool, ik ben er klaar mee. Ik ben diezelfde ochtend nog nieuwe wandelschoenen gaan kopen en ben meteen daarna een uur in het bos gaan wandelen. Ik probeer zo,n 2 tot 3 keer per week te wandelen, al is het maar gewoon in mijn wijk. De frisse lucht doet me ook al goed. Als het regent dan ga ik niet, ik voel me dan ook niet schuldig. Dat had ik wel als ik niet sportte. Op dinsdag pas ik altijd op mijn jongste neefje en als ik mijn 2 andere neefjes van school ga halen, op de bakfiets, ga ik vaak wat eerder weg en dan fiets ik nog een extra rondje. Vind mijn neefje leuk, en ik ook. Zo ben ik ook tevreden met mijn beweging, en het gaat nog ontspannender ook. Ik heb ook een topic op lijf en lijn, na 13 jaar ellende stop ik ermee! Als jullie nog wat meer willen weten daarover. En weet je wat nu nog het alleridiootste is? Ik heb 13 jaar gefitnesst, 2x per week, en ik ben er nog geen gram van afgevallen! Ik ging pas afvallen toen ik naar een dietiste ging en een ander eetpatroon ging toepassen. Behalve mijn boulimia, waar ik nu dus niet meer zoveel last van heb, heb ik borderline en een bipolaire stoornis. 10 jaar geleden ben ik met lithium begonnen en kwam daar 15 kilo van aan. Maar voor die tijd had ik al boulimia hoor, terwijl ik, zoals ik het nu zie, gewoon mager was. Dus die 15 kilo kwam erbij en dan krijg je ook nog die lullige opmerkingen uit je omgeving, waar ik totaal van flipte. Ik hoef jullie dat waarschijnlijk niet uit te leggen hoe dat voelt. Nu kan ik zeggen, dat heeft wel 10 jaar geduurd, ik ben nog niet te dik, maar ben wel voller geworden dan ik was. Ik ben niet ontevreden over mijn figuur, maar mijn buik is wel te dik. Hoeveel buikspieroefeningen en krachttraining ikmwel niet gedaan heb, geen millimeter is eraf. Ik doe het niet meer. Ik zal goed blijven zorgen voor mijn lichaam en figuur, maar niet meer met dwang en tegenzin. Zoals ik nu naar mijzelf kijk, zie ik iemand die er goed uitziet voor in de 40, en die buik, Tsja, iedereen heeft wel iets aan zijn lichaam wat hij niet mooi vindt. Maar als iemand een opmerking over mijn uiterlijk maakt, dan is het zo weer mis, dus het evenwicht is wankel. Zo het is een heel verhaal geworden.
O ja, ik heb net voor het eerst in jaren, 2 boterhammen met chocoladevlokken gegeten, en ik heb ervan genoten. Ik zal het niet elke dag gaan eten, maar een keer in het weekend sta ik mezelf wel toe.
O ja, ik heb net voor het eerst in jaren, 2 boterhammen met chocoladevlokken gegeten, en ik heb ervan genoten. Ik zal het niet elke dag gaan eten, maar een keer in het weekend sta ik mezelf wel toe.
zondag 8 december 2013 om 10:01
Er was toch ook zo'n hype in amerika. Weet even niet meer hoe het heet maar die meiden gingen zichzelf helemaal uithongeren omdat ze slank wilde zijn met kerst. Zag je ook allerlei foto's voorbij komen op die sites Twitter, tumblr etc. Ze hadden het een naam gegeven , weet het even niet meer maar dat ging ook helemaal de verkeerde kant op
.
zondag 8 december 2013 om 10:12
quote:theamuts schreef op zondag 08 december 2013 10:07 Het lijkt me heel moeilijk om anorexia te hebben, en ik vind het heel erg dapper van die meiden dat ze het gevecht aangaan hiermee.
Maar wat me opviel was hoe dun Sophie zelf was. Zou ze zelf ook een eetstoornis hebben? Oh daar heb ik niet op gelet. Even terug kijken. Maar wanneer iemand dun is hoeft iemand niet altijd een eetstoornis te hebben natuurlijk. Ik weeg ong 48 kilo (ben ook wel heel klein hoor) maar ben dus erg dun maar heb geen eetstoornis ben niet bezig met afvallen etc en eet gewoon alles en normaal.
Maar wat me opviel was hoe dun Sophie zelf was. Zou ze zelf ook een eetstoornis hebben? Oh daar heb ik niet op gelet. Even terug kijken. Maar wanneer iemand dun is hoeft iemand niet altijd een eetstoornis te hebben natuurlijk. Ik weeg ong 48 kilo (ben ook wel heel klein hoor) maar ben dus erg dun maar heb geen eetstoornis ben niet bezig met afvallen etc en eet gewoon alles en normaal.
.
zondag 8 december 2013 om 10:18
Herkenbaar Salandermillenium. Ik heb ook nooit grbraakt of gelaxeerd. Ik at vrijwel neetstoorniswandelde (maar dan soort snelwandelen) heel obsessief 3 uur per dag. En eigenlijk was dat toen mjjn grootste probleem. Ik was zó moe en uitgemergeld (op zijn laagst 29 kilo bij 1.74) maar dat lopen móest gewoon. In de zwaarste herfststormen, door de sneeuw, met 35 graden, het MOEST. Het hele dorp en omgeving kenden mij, ze kwamen me overal tegen, mijn moeder werd erop aangesproken maar ik ging gewoon door. Afschuwelijk als ik daaraan terugdenk
Sophie is inderdaad ook wel dun, is me wel vaker opgevallen, ik weet niet of zij een eetstoornis heeft, maar denk het niet anders hadden ze het wel verteld.
Sophie is inderdaad ook wel dun, is me wel vaker opgevallen, ik weet niet of zij een eetstoornis heeft, maar denk het niet anders hadden ze het wel verteld.
zondag 8 december 2013 om 10:26
Ik hed trouwens nu een heel gezond gewicht, maar ben wel wat voller geworden door 2 zwangerschappen en medicatie en het zit vooral op mijn buik en taille. Dat vind ik best wel een moeilijk, ik heb heel lang terugverlangd naar mijn dunne lijf. Dat voelde veilig ofzo. Maar ik ben ook zo trots dat mijn lichaam naar alles wat ik het heb aangedaan twee kinderen heeft gedragen en gebaard!
Daar denk ik dan maar aan als ik in de spiegel kijk en boos of verdrietig kan worden.
Daar denk ik dan maar aan als ik in de spiegel kijk en boos of verdrietig kan worden.
zondag 8 december 2013 om 10:34
Ik vind het wel een mooie serie. Het wordt mij wel ietsjes duidelijker wat er in de koppies van die meiden omgaat.
Waar ik me wel aan heb geërgerd is dat meisje dat een hondje zou krijgen als het goed ging. Want een paar maanden later was ze 12 uur per dag van huis voor haar studie (wat ik op zich wel een hele prestatie vond) en kon ze er helemaal niet voor zorgen.
t Is gewoon niet zo handig een huisdier te nemen in je puberteit als je nog niet weet waar je gaat wonen/werken etc.
Slecht idee om dat als beloning te geven.
Waar ik me wel aan heb geërgerd is dat meisje dat een hondje zou krijgen als het goed ging. Want een paar maanden later was ze 12 uur per dag van huis voor haar studie (wat ik op zich wel een hele prestatie vond) en kon ze er helemaal niet voor zorgen.
t Is gewoon niet zo handig een huisdier te nemen in je puberteit als je nog niet weet waar je gaat wonen/werken etc.
Slecht idee om dat als beloning te geven.
Life isn't about waiting for the storm to pass, it's about learning how to dance in the rain
zondag 8 december 2013 om 10:34
Goh, gisteren nog heel het forum afgestruind omdat ik niet kon geloven dat er niet een topic was over dit programma....en nu zijn er ineens 3 blz.
Ik vind het heel goed in beeld gebracht, vooral dat die broers en vaders er ook zo onder lijden.
Maar wat ik me wel nog steeds afvraag van Leontien, is dat ik had gelezen dat ze er zo lang mee door was gegaan (bijna niks eten bedoel ik dan) omdat haar prestaties nog steeds beter werden...is dat nu waar? of een fabeltje?
Verder vind ik het soms erg naief dat de eetstoornis verleden tijd zou zijn door 1 gesprekje met Leontien, je weet van te voren dat het niet zo simpel is.
Ik vind het heel goed in beeld gebracht, vooral dat die broers en vaders er ook zo onder lijden.
Maar wat ik me wel nog steeds afvraag van Leontien, is dat ik had gelezen dat ze er zo lang mee door was gegaan (bijna niks eten bedoel ik dan) omdat haar prestaties nog steeds beter werden...is dat nu waar? of een fabeltje?
Verder vind ik het soms erg naief dat de eetstoornis verleden tijd zou zijn door 1 gesprekje met Leontien, je weet van te voren dat het niet zo simpel is.
If you say one more time that islam is NOT a believe of peace..I will kill you!
zondag 8 december 2013 om 10:34
Biep77, daar moet ik dus ook voor uitkijken, dat is ook mijn valkuil. Gisteren heb ik een beetje dwangmatig 2 uur gewandeld terwijl ik het heel koud had. Ik kom thuis, begin daardoor juist meer te eten omdat ik natuurlijk aardig wat verbruikt heb (niet gebraakt) en val uitgeput op de bank in slaap. Ik moet het gewoon bij een uur houden, anders gaat het dus niet goed. Maar jeetje, 29 kilo, dat is toch levensbedreigend? Heftig hoor. Nu zit ik alweer te denken om vandaag weer te gaan wandelen maar het moet geen verplichting worden, bovendien heb ik nog andere dingen te doen vandaag. Morgen ga ik sowieso weer wandelen met een vriendin, dus mijn beweging krijg ik wel.
zondag 8 december 2013 om 10:36
quote:isa__88 schreef op 08 december 2013 @ 10:23:
Ik las dat Sophie het een tijdje rustiger aan heeft gedaan omdat ze oververmoeid was. Nog net geen burn out. Misschien ziet ze er daarom wat slechter of magerder uit. Zou kunnenHmmm, het viel mij ook op, haar armen en handen...net twijgjes, en dan die psych van de laatste uitzending.....ze was echt magerder als het meisje met de anorexia!
Ik las dat Sophie het een tijdje rustiger aan heeft gedaan omdat ze oververmoeid was. Nog net geen burn out. Misschien ziet ze er daarom wat slechter of magerder uit. Zou kunnenHmmm, het viel mij ook op, haar armen en handen...net twijgjes, en dan die psych van de laatste uitzending.....ze was echt magerder als het meisje met de anorexia!
If you say one more time that islam is NOT a believe of peace..I will kill you!
zondag 8 december 2013 om 11:07
Salandermillenium, ik heb ook geen eetbuien. Enige waar ik de hele dag mee bezig ben is compensatie. Dus als ik een keer zeg maar een paar hapjes neem op een feestje dan moet dat er uit. Ik ben niet dik. Ben slank maar constant bezig met mijn gewicht/figuur. Zo heb ik dan periodes dat ik hele dag leef op 1 cracker en koffie overdag. Dan vliegt het er af. Dan heb ik ook periode dat ik normaal eet en dan sla ik weer door met compenseren. Heb dus geen eetbuien, maar constant de vrees om aan te komen. Juist door de periodes dat ik geen hap door mijn keel krijg, weet ik ook als ik normaal ga eten dat er dan wat aan komt. Dat wil ik dus onder controle houden. Ben wel blij dat het een naam heeft. Moet zeggen dat ik altijd geleefd heb met idee dat mij niks mankeert. Op een gegeven moment ben ik het toch onder ogen gekomen. Heb me aangemeld en moet dus ook gewoon alles vertellen daar. Dat vind ik wel moeilijk. Het is een soort geheim en draagt schaamte met zich mee. Maar de eerste stap is gezet en weet ook dat ze daar gespecialiseerd zijn en dus echt wel weten waarvoor ik er kom. Over het programma, jee wat een knappe meiden! !! Stuk voor stuk! Ze gaan de strijd aan! Heel knap. Ook heel confronterend. Ben zelf ook zo geweest en dus heel herkenbaar. Vooral op zo'n jonge leeftijd waar je veel bezig bent met je lichaam. Hoop voor die meiden dat ze de draad op kunnen pakken en hun lichaam leren accepteren. Zijn toch allemaal mooie meiden. Vooral die Carmen. Jee wat een knappe meid. Zo jammer wat er in haar koppie omgaat.
zondag 8 december 2013 om 11:09
Kijk daarmee uit hoor Salander. Als je merkt dat er ook maar iets dwangmatigs in gaat zitten is dat niet goed. Bij mij werkte het zo dat ik steeds meer mijn grens ging bijstellen. Eerst met eten (steeds meer van mijn lijstje schrappen), daarna met gewicht (eerst had ik als doel 55 kilo, toen vond ik dat 50 wel mooi was, toen wilde ik onder de 40 etc). En dat ging met bewegen ook zo, ik begon met een half uurtje per dag maar ik deed er steeds een schepje bovenop, maar minder kon ik dan niet meer.
En op een gegeven moment zit je zo vast in die spiraal en wil je eruit, maar kun je gewoon niet meer. Zo werkt het echt.
Dus wees eerlijk tegen jezelf, doe je dit omdat je het leuk vindt er er blij van wordt of zoek je compensatie en moet dit van jezelf?
En op een gegeven moment zit je zo vast in die spiraal en wil je eruit, maar kun je gewoon niet meer. Zo werkt het echt.
Dus wees eerlijk tegen jezelf, doe je dit omdat je het leuk vindt er er blij van wordt of zoek je compensatie en moet dit van jezelf?
zondag 8 december 2013 om 11:16
Ja, die 29 kilo was één van de momenten dat ik echt op het randje gelegen heb. Aan de sondevoeding, maar de anorexia was zo allesoverheersend dat ik de slang er steeds uittrok of mijn voeding liet weglopen. Wanhopige werd iedereen van mij, ook het verplegend personeel. Het is bizar om het zo op te schrijven, maar ik kon op dat moment niet anders, zo gevangen zat ik in die ziekte.
zondag 8 december 2013 om 11:20
Salander: het aankomen door lithium, is dat niet een enorme frustratie geweest? Knap dat je eerlijk zegt dat je ondanks je duidelijke keuze om te stoppen met sporten, het nog steeds wel dwangmatig kan zijn. Beschrijf je heel goed.
Er werd gevraagd over het eten van Leontien en haar prestaties die steeds beter werden: meiden met een eetstoornis kunnen hun lichaam enorm uitbuiten, dit kan betekenen uithongeren maar ook zeer veel sporten. Wat het lichaam daarvan vindt is van ondergeschikt belang, het gaat om hoe ze zich geestelijk voelen. Zie hier de voorbeelden van graatmagere meiden die toch uren per dag sporten.
Dat ze gewicht en lengte noemen vind ij bijzonder omdat het absoluut als trigger kan werken. Maar omdat het meisje uit de eerste aflevering mijn maten en gewicht had (ze was iets kleiner, maar vergelijkbaar) was dit voor mij een eyeopener, inzien dat ik er ongeveer ook zo uit heb gezien. En dat was best een shock.
Er werd gevraagd over het eten van Leontien en haar prestaties die steeds beter werden: meiden met een eetstoornis kunnen hun lichaam enorm uitbuiten, dit kan betekenen uithongeren maar ook zeer veel sporten. Wat het lichaam daarvan vindt is van ondergeschikt belang, het gaat om hoe ze zich geestelijk voelen. Zie hier de voorbeelden van graatmagere meiden die toch uren per dag sporten.
Dat ze gewicht en lengte noemen vind ij bijzonder omdat het absoluut als trigger kan werken. Maar omdat het meisje uit de eerste aflevering mijn maten en gewicht had (ze was iets kleiner, maar vergelijkbaar) was dit voor mij een eyeopener, inzien dat ik er ongeveer ook zo uit heb gezien. En dat was best een shock.
zondag 8 december 2013 om 12:00
quote:mienietjefietje schreef op 08 december 2013 @ 10:34:
Maar wat ik me wel nog steeds afvraag van Leontien, is dat ik had gelezen dat ze er zo lang mee door was gegaan (bijna niks eten bedoel ik dan) omdat haar prestaties nog steeds beter werden...is dat nu waar? of een fabeltje?
Het is echt niet te geloven wat een lichaam aankan.
Ik heb een paar jaar fulltime voor de klas gestaan met fors ondergewicht. Toen ik instortte woonde ik drie jaar op mezelf. Ik werkte dus fulltime, maar had nog nóóit mijn gasfornuis gebruikt, had nog nooit gekookt in mijn eigen huis.
En toen, op een dag, was het opeens op.
Ik bezweek, zowel lichamelijk als geestelijk.
Dat is nu dus alweer jaren geleden, maar eigenlijk ben ik van die klap nog steeds aan 't opkrabbelen.
Maar wat ik me wel nog steeds afvraag van Leontien, is dat ik had gelezen dat ze er zo lang mee door was gegaan (bijna niks eten bedoel ik dan) omdat haar prestaties nog steeds beter werden...is dat nu waar? of een fabeltje?
Het is echt niet te geloven wat een lichaam aankan.
Ik heb een paar jaar fulltime voor de klas gestaan met fors ondergewicht. Toen ik instortte woonde ik drie jaar op mezelf. Ik werkte dus fulltime, maar had nog nóóit mijn gasfornuis gebruikt, had nog nooit gekookt in mijn eigen huis.
En toen, op een dag, was het opeens op.
Ik bezweek, zowel lichamelijk als geestelijk.
Dat is nu dus alweer jaren geleden, maar eigenlijk ben ik van die klap nog steeds aan 't opkrabbelen.
You don't have to fit into the format
