Entertainment
alle pijlers
tv. programma: XXS
zondag 18 juli 2010 om 20:32
Mike, Stella, Lotte, Sandra en Fleur leiden heel verschillende levens, maar hebben één ding gemeen: zij zijn anorexia-patiënten. Voor het nieuwe programma KRO’s XXS volgde Yvon Jaspers hen een jaar lang. Van zelfbereide etentjes bij de hoofdpersoon thuis tot ziekenhuisopnames, alles komt aan bod. Bijzonder, want rond de eetstoornis heerst nog steeds een taboe. “Het is moeilijk om toegang tot die levens te krijgen”, vertelt Jaspers. “In sommige gevallen hadden ze het nog nooit aan iemand verteld en wist ik het eerder dan de moeder.”
Vanavond de eerste aflevering op Ned 3 om 21.20 uur.
Vanavond de eerste aflevering op Ned 3 om 21.20 uur.
vrijdag 13 augustus 2010 om 10:44
quote:Kanga76 schreef op 13 augustus 2010 @ 08:17:
@ lotte, ja ik heb je mailtje ontvangen. Bedankt! Ben alleen nog niet aan het lezen van je blog toe gekomen.
Ah, mooi zo.
Enne..... blog? Zeg maar blogs hoor. Heb even geteld, het zijn er inmiddels 22! In ruim een jaar tijd. Ik wens je dus veel succes
En runner, dank je! 't Was weer even moeilijk, het slechte slapen. Ik laat me dan ook meteen weer zo meeslepen. Kijk, een nacht slecht slapen is geen ramp, maar ik ben dan meteen weer bang dat het dágen, weken zal duren, net als vroeger. Ga met angst in m'n lijf naar bed, en als iets averechts werkt......
Maar het gaat weer beter dus. Nog niet helemaal optimaal, maar ik hoef tenminste geen moeite meer te doen om m'n ogen open te houden.
@ lotte, ja ik heb je mailtje ontvangen. Bedankt! Ben alleen nog niet aan het lezen van je blog toe gekomen.
Ah, mooi zo.
Enne..... blog? Zeg maar blogs hoor. Heb even geteld, het zijn er inmiddels 22! In ruim een jaar tijd. Ik wens je dus veel succes
En runner, dank je! 't Was weer even moeilijk, het slechte slapen. Ik laat me dan ook meteen weer zo meeslepen. Kijk, een nacht slecht slapen is geen ramp, maar ik ben dan meteen weer bang dat het dágen, weken zal duren, net als vroeger. Ga met angst in m'n lijf naar bed, en als iets averechts werkt......
Maar het gaat weer beter dus. Nog niet helemaal optimaal, maar ik hoef tenminste geen moeite meer te doen om m'n ogen open te houden.
You don't have to fit into the format
vrijdag 13 augustus 2010 om 10:48
quote:Lotte35 schreef op 13 augustus 2010 @ 10:44:
[...]
Kijk, een nacht slecht slapen is geen ramp, maar ik ben dan meteen weer bang dat het dágen, weken zal duren, net als vroeger. Ga met angst in m'n lijf naar bed, en als iets averechts werkt.......
Ja, voor je het weet zit je dan in een cirkeltje. Dan kan je niet slapen door de angst om niet te kunnen slapen.
Fijn dat het nu wat beter gaat. Misschien helpen ontspanningsoefeningen voor het slapen gaan?
[...]
Kijk, een nacht slecht slapen is geen ramp, maar ik ben dan meteen weer bang dat het dágen, weken zal duren, net als vroeger. Ga met angst in m'n lijf naar bed, en als iets averechts werkt.......
Ja, voor je het weet zit je dan in een cirkeltje. Dan kan je niet slapen door de angst om niet te kunnen slapen.
Fijn dat het nu wat beter gaat. Misschien helpen ontspanningsoefeningen voor het slapen gaan?
vrijdag 13 augustus 2010 om 11:11
quote:Madelein schreef op 12 augustus 2010 @ 16:48:
Ik vind dit topic meer inzicht geven en duidelijekr dan die hele televisieserie.
Dus een dikke pluim voor al die mensjes die hier zo openhartig zijn en elkaar op een constructieve manier aanmoedigen. (noem even geen namen, bang dat ik iemand vergeet, maar als je twijfelt, dan hoor je erbij hoor en heb ook jij dat schouderklopje verdient!)Wat een aparte foto Madelein.. Of zie ik het niet goed?
Ik vind dit topic meer inzicht geven en duidelijekr dan die hele televisieserie.
Dus een dikke pluim voor al die mensjes die hier zo openhartig zijn en elkaar op een constructieve manier aanmoedigen. (noem even geen namen, bang dat ik iemand vergeet, maar als je twijfelt, dan hoor je erbij hoor en heb ook jij dat schouderklopje verdient!)Wat een aparte foto Madelein.. Of zie ik het niet goed?
Je zorgen maken, is de verkeerde kant op fantaseren.
zondag 15 augustus 2010 om 19:02
Hello dames,i.v.m.drukte heb ik geen tijd gehad om bij te lezen.Ik
zal zo snel mogelijk alles lezen en erop reageren.Ik had een fijn
weekend,relaxen,uitslapen,filmpjes kijken en barbecuen,heerlijk!
Indigoblue,ken ik je?Je zegt dat je van nick bent veranderd.
Wie weet krijg ik straks nog een 10 voor mijn anorexiazelfstudie . Ff serieus,een hoop weten ervan heb ik,maar ik vind het nou ook belangrijk om verschillende verhalen te lezen.
We spreken elkaar snel weer.In ieder een goede begin van de week iedereen hier!
zal zo snel mogelijk alles lezen en erop reageren.Ik had een fijn
weekend,relaxen,uitslapen,filmpjes kijken en barbecuen,heerlijk!
Indigoblue,ken ik je?Je zegt dat je van nick bent veranderd.
Wie weet krijg ik straks nog een 10 voor mijn anorexiazelfstudie . Ff serieus,een hoop weten ervan heb ik,maar ik vind het nou ook belangrijk om verschillende verhalen te lezen.
We spreken elkaar snel weer.In ieder een goede begin van de week iedereen hier!
zondag 15 augustus 2010 om 22:14
quote:Geraldine schreef op 15 augustus 2010 @ 19:02:
Ik had een fijn
weekend,relaxen,uitslapen,filmpjes kijken en barbecuen,heerlijk!
Dat klinkt erg goed, leuk Geraldine!
Heeft er nog iemand gekeken vanavond? Ik vond deze uitzending best oké. Ik moet toegeven dat ik Yvon ook steeds beter 'kan uitstaan'. In het begin ergerde ik me aan haar. Vond haar te populair doen, alsof ze gewoon Boer zoekt vrouw aan het draaien was. Maarja, ik zou ook eigenlijk niet weten hoe het dan anders zou moeten. Ze is gewoon zichzelf, en dat is eigenlijk prima. Ze stelt de vragen die de doorsnee mens ook wil weten, denk ik. En soms reageert ze zelfs zoals ik ook zou doen. Wat voor mij een teken is dat het goed met mij gaat!
Ik had een fijn
weekend,relaxen,uitslapen,filmpjes kijken en barbecuen,heerlijk!
Dat klinkt erg goed, leuk Geraldine!
Heeft er nog iemand gekeken vanavond? Ik vond deze uitzending best oké. Ik moet toegeven dat ik Yvon ook steeds beter 'kan uitstaan'. In het begin ergerde ik me aan haar. Vond haar te populair doen, alsof ze gewoon Boer zoekt vrouw aan het draaien was. Maarja, ik zou ook eigenlijk niet weten hoe het dan anders zou moeten. Ze is gewoon zichzelf, en dat is eigenlijk prima. Ze stelt de vragen die de doorsnee mens ook wil weten, denk ik. En soms reageert ze zelfs zoals ik ook zou doen. Wat voor mij een teken is dat het goed met mij gaat!
You don't have to fit into the format
maandag 16 augustus 2010 om 08:27
Heb het half gezien, viel er halverwege in. Ik erger me ook minder aan Yvonne, misschien ook een kwestie van wennen. Ik heb het idee dat ze wel zichzelf is, en af en toe komt dat wat onhandig over. Maar ja, zo reageert de gemiddelde mens inderdaad op een ES.
Ik begin me trouwens wel wat te ergeren aan die jongen. Er komt weinig of niets uit, hij zit alleen maar wat te grinnen. Waarschijnlijk weet hij zich geen houding te geven, of zijn het zenuwen of onzekerheid. Maar ik vraag me af waarom hij met dit programma mee doet.
Omdat ergenissen vaak meer over jezelf zeggen, dan over de ander, heb ik er nog eens over nagedacht. Waarom irriteert me dit zo? Nou, waarschijnlijk vooral aan het feit dat hij zelf weinig 'actie' lijkt te ondernemen m.b.t. zijn herstel. Ik vermoed dat hij het idee heeft dat hij met hulp wel 'genezen' zal. Iemand pakt straks zijn handje vast, en dat gaat het allemaal goed komen. Nou, een een ander gaat het niet voor je doen, je zal zelf keihard aan de slag moeten.....
Ik begin me trouwens wel wat te ergeren aan die jongen. Er komt weinig of niets uit, hij zit alleen maar wat te grinnen. Waarschijnlijk weet hij zich geen houding te geven, of zijn het zenuwen of onzekerheid. Maar ik vraag me af waarom hij met dit programma mee doet.
Omdat ergenissen vaak meer over jezelf zeggen, dan over de ander, heb ik er nog eens over nagedacht. Waarom irriteert me dit zo? Nou, waarschijnlijk vooral aan het feit dat hij zelf weinig 'actie' lijkt te ondernemen m.b.t. zijn herstel. Ik vermoed dat hij het idee heeft dat hij met hulp wel 'genezen' zal. Iemand pakt straks zijn handje vast, en dat gaat het allemaal goed komen. Nou, een een ander gaat het niet voor je doen, je zal zelf keihard aan de slag moeten.....
maandag 16 augustus 2010 om 08:33
Geraldine, je kent me wel, als je even terugleest dan vind je het.
Lotte, ik heb ook gekeken en vond het deze keer inderdaad ook oké! Jammer dat er zoveel geswitcht wordt tussen iedereen. Het greep me best aan, dat gesprek met het gezin van Lotte (dat jonge meisje, dat is toch Lotte?) En ook de stukken met Stella. Ach, misschien was ik er ook gewoon gevoelig voor gisteravond. Yvon vind ik ook nog niet echt goed, maarja, ben er intussen aan gewend Ik denk inderdaad dat de insteek is dat zij zo gewoon mogelijk moet doen, niet veel er vanaf moet weten, maar de vragen stellen die "gewone" mensen ook zouden stellen.
Ik vond het wel bizar dat toen die jongen vertelde dat hij maar 1 cracker had gegeten sinds gisterochtend iedereen zo rustig deed. Die moeder ook....maar goed, misschien als de camera's weg zijn...
Ik had hier nog een heel stuk getypt over hoe het gaat enz. maar heb het toch weg gehaald. Past beter in het nasleep topic.
Lotte, ik heb ook gekeken en vond het deze keer inderdaad ook oké! Jammer dat er zoveel geswitcht wordt tussen iedereen. Het greep me best aan, dat gesprek met het gezin van Lotte (dat jonge meisje, dat is toch Lotte?) En ook de stukken met Stella. Ach, misschien was ik er ook gewoon gevoelig voor gisteravond. Yvon vind ik ook nog niet echt goed, maarja, ben er intussen aan gewend Ik denk inderdaad dat de insteek is dat zij zo gewoon mogelijk moet doen, niet veel er vanaf moet weten, maar de vragen stellen die "gewone" mensen ook zouden stellen.
Ik vond het wel bizar dat toen die jongen vertelde dat hij maar 1 cracker had gegeten sinds gisterochtend iedereen zo rustig deed. Die moeder ook....maar goed, misschien als de camera's weg zijn...
Ik had hier nog een heel stuk getypt over hoe het gaat enz. maar heb het toch weg gehaald. Past beter in het nasleep topic.
maandag 16 augustus 2010 om 08:35
maandag 16 augustus 2010 om 08:43
quote:indigoblue schreef op 16 augustus 2010 @ 08:35:
Kanga, ik denk dat zich nog erg vastklampt aan zijn eetstoornis. Hij doet er wat luchtig over, denk ik, omdat hij bang is dat als hij te veel laat zien dat het hem afgepakt wordt. Snap je wat ik bedoel? Dat lacherige, dat "mwah, valt allemaal wel mee" ik denk dat hij bang is voor de confrontatie.Ja, dat denk ik ook. Maar daarom snap ik dus niet dat hij meedoet aan het programma.
Kanga, ik denk dat zich nog erg vastklampt aan zijn eetstoornis. Hij doet er wat luchtig over, denk ik, omdat hij bang is dat als hij te veel laat zien dat het hem afgepakt wordt. Snap je wat ik bedoel? Dat lacherige, dat "mwah, valt allemaal wel mee" ik denk dat hij bang is voor de confrontatie.Ja, dat denk ik ook. Maar daarom snap ik dus niet dat hij meedoet aan het programma.
maandag 16 augustus 2010 om 10:53
Ik denk inderdaad dat Mike op dit moment gewoon niet kán vechten. Hij is echt heel ver heen. Ik herken mezelf heel erg in hem, van de tijd dat ik zelf zat te wachten op hulp.
Bij mij ging het allemaal heel snel, omdat de huisarts en psycholoog me als 'spoedgeval' zagen. Binnen twee weken had ik deeltijdtherapie. Toch kreeg ik het in die twee weken nog voor elkaar drie kilo af te vallen, terwijl ik al zo licht was.
Dat is bij hem nu ook het geval. Hij wacht op hulp, maar tot hij die krijgt heeft hij niet de kracht er zelf al iets aan te doen.
Bij mij ging het allemaal heel snel, omdat de huisarts en psycholoog me als 'spoedgeval' zagen. Binnen twee weken had ik deeltijdtherapie. Toch kreeg ik het in die twee weken nog voor elkaar drie kilo af te vallen, terwijl ik al zo licht was.
Dat is bij hem nu ook het geval. Hij wacht op hulp, maar tot hij die krijgt heeft hij niet de kracht er zelf al iets aan te doen.
You don't have to fit into the format
woensdag 18 augustus 2010 om 18:53
Ik heb het zondag ook gezien. Ik vind de manier waarop Yvon het doet best goed. Ze stelt idd vragen die vanuit haar standpunt als 'leek en buitenstaander' heel logisch zijn. Veel diepgaander kan ook niet in een programma als dit. Ik denk dat ze zo wel aardig laten zien hoe dezelfde ziekte bij verschillende mensen in praktijk 'eruit ziet'. Dat je dus als buitenstaander best eens helemaal niets door kunt hebben om maar wat te noemen.
zondag 22 augustus 2010 om 22:08
Heeft er nog iemand gekeken vanavond?
Ik vond het stuk over Lotte uiteraard triest, maar ook erg triggerend......
Ikzelf ben enorm op de goede weg, en absoluut niet van plan weer af te gaan vallen. Toch schoot vanavond bij het zien van Lotte door mijn hoofd: 'Bij welk gewicht zou ik bezwijken...? En zou het me lukken dat te bereiken....?'
Nogmaals, ik ga het niet uitproberen, want ik wil het niet, maar ik kan me voorstellen dat als je nog heel erg met de anorexia worstelt. dit een lastige aflevering was.
Ik vond het stuk over Lotte uiteraard triest, maar ook erg triggerend......
Ikzelf ben enorm op de goede weg, en absoluut niet van plan weer af te gaan vallen. Toch schoot vanavond bij het zien van Lotte door mijn hoofd: 'Bij welk gewicht zou ik bezwijken...? En zou het me lukken dat te bereiken....?'
Nogmaals, ik ga het niet uitproberen, want ik wil het niet, maar ik kan me voorstellen dat als je nog heel erg met de anorexia worstelt. dit een lastige aflevering was.
You don't have to fit into the format
zondag 22 augustus 2010 om 22:44
Lotte, ik heb ook gekeken. Vond het niet veel anders dan de andere afleveringen.
Lotte zegt dat er in zekere zin nu wat veranderd is, maar eerlijk gezegd geloof ik dat niet zo. Hoe dieper je gaat, hoe langer de weg terug is. Ik krijg een beetje een nare bijsmaak van haar. Alsof ze er trots op is dat ze nog een keer zo ontzettend diep gegaan is.
Bij Stella krijg ik echt het idee dat ze aan het vechten is. Ze heeft het met heel veel dingen echt nog heel moeilijk, maar probeert wel heel hard vol te houden. En ik heb het al eerder gezegd, maar in mijn ogen vecht je pas echt tégen de ziekte wanneer je ondanks al je angsten blijft eten en een gezond gewicht blijft behouden.
Ik vond het niet triggerend. Wanneer ik zelf nog diep erin gezeten had, zou ik dat wel vinden, omdat je dan denkt dat het met jou wel meevalt en je nog veel dieper kunt gaan. Nu heb ik dit helemaal niet (meer). Ik merk zelfs dat ik me soms begin te ergeren aan sommige mensen die steeds maar weer dezelfde uitspraken doen en 'excuses' (in mijn ogen dan) gebruiken. Ergens ben ik hier wel blij om, want dat betekent dat ik zelf nu zo rationeel ernaar kan kijken dat ik zeker weet dat ik nooit meer daarna terug wil.
Maar ergens is hat natuurlijk ook niet reeel van me, omdat het voor hen wel zo voelt. Ik ben zelf ook zo geweest en toen deed ik hetzelfde denk ik achteraf gezien. Maar toch geloof ik ook weer niet dat je eindeloos zo kunt zij (zoals met Fleur al 10 jaar). Ik ben ook een tijd oprecht zo de weg kwijt geweest en besefte totaal niet wat er met me aan de hand was. Maar als je wat langer ziek bent (en een keer opgenomen bent geweest) dan komt er m.i. wel een keer wat inzicht in je ziekte (en Fleur lijkt me verder echt geen domme meid).
Dan krijg ik dus wat meer het 'excuus' gevoel erbij. Dan heb ik best begrip voor mensen die bv na een behandeling in een kliniek toch weer heel erg terugvallen. Maar zo lang de status quo handhaven op zo'n laag gewicht? Tja, ik weet het niet. Ik geloof dat dat een keuze is. Waarom laat je je in godsnaam dan niet opnemen, om in ieder geval te kijken of je er met hulp komt? Want bij Fleur krijg ik het idee dat ze het als haar probleem zien waar niemand zich mee moet bemoeien. Tja, dan denk ik idd niet dat het haar gaat lukken beter te worden. Het is al zo moeilijk en dan ook nog alleen?
Maar goed, dat is mijn mening.
Lotte zegt dat er in zekere zin nu wat veranderd is, maar eerlijk gezegd geloof ik dat niet zo. Hoe dieper je gaat, hoe langer de weg terug is. Ik krijg een beetje een nare bijsmaak van haar. Alsof ze er trots op is dat ze nog een keer zo ontzettend diep gegaan is.
Bij Stella krijg ik echt het idee dat ze aan het vechten is. Ze heeft het met heel veel dingen echt nog heel moeilijk, maar probeert wel heel hard vol te houden. En ik heb het al eerder gezegd, maar in mijn ogen vecht je pas echt tégen de ziekte wanneer je ondanks al je angsten blijft eten en een gezond gewicht blijft behouden.
Ik vond het niet triggerend. Wanneer ik zelf nog diep erin gezeten had, zou ik dat wel vinden, omdat je dan denkt dat het met jou wel meevalt en je nog veel dieper kunt gaan. Nu heb ik dit helemaal niet (meer). Ik merk zelfs dat ik me soms begin te ergeren aan sommige mensen die steeds maar weer dezelfde uitspraken doen en 'excuses' (in mijn ogen dan) gebruiken. Ergens ben ik hier wel blij om, want dat betekent dat ik zelf nu zo rationeel ernaar kan kijken dat ik zeker weet dat ik nooit meer daarna terug wil.
Maar ergens is hat natuurlijk ook niet reeel van me, omdat het voor hen wel zo voelt. Ik ben zelf ook zo geweest en toen deed ik hetzelfde denk ik achteraf gezien. Maar toch geloof ik ook weer niet dat je eindeloos zo kunt zij (zoals met Fleur al 10 jaar). Ik ben ook een tijd oprecht zo de weg kwijt geweest en besefte totaal niet wat er met me aan de hand was. Maar als je wat langer ziek bent (en een keer opgenomen bent geweest) dan komt er m.i. wel een keer wat inzicht in je ziekte (en Fleur lijkt me verder echt geen domme meid).
Dan krijg ik dus wat meer het 'excuus' gevoel erbij. Dan heb ik best begrip voor mensen die bv na een behandeling in een kliniek toch weer heel erg terugvallen. Maar zo lang de status quo handhaven op zo'n laag gewicht? Tja, ik weet het niet. Ik geloof dat dat een keuze is. Waarom laat je je in godsnaam dan niet opnemen, om in ieder geval te kijken of je er met hulp komt? Want bij Fleur krijg ik het idee dat ze het als haar probleem zien waar niemand zich mee moet bemoeien. Tja, dan denk ik idd niet dat het haar gaat lukken beter te worden. Het is al zo moeilijk en dan ook nog alleen?
Maar goed, dat is mijn mening.
maandag 23 augustus 2010 om 08:15
Ik denk dat vooral Fleur zelf het als haar probleem ziet en dat ze haar familie er niet mee wil belasten. En de familie heeft dat, na al die jaren, geaccepteerd. Vind dat wel begrijpelijk.
Volgende week de laatste aflevering volgens mij? In elk geval krijg je te zien hoe het nu met de mensen gaat. Ligt het aan mij, of ontbrak Fleur in de vooruitblik op volgende week?
Volgende week de laatste aflevering volgens mij? In elk geval krijg je te zien hoe het nu met de mensen gaat. Ligt het aan mij, of ontbrak Fleur in de vooruitblik op volgende week?
maandag 23 augustus 2010 om 09:57
Ik kom nu waarschijnlijk binnenstampen als een olifant in een porceleinkast, heb ook niet het hele topic gelezen, maar ik begrijp niets van deze ziekte.
Het ziet er echt niet uit, zo mager als die meiden zijn. Alleen Stella vind ik een prachtmeid.
Iedereen zegt, ga alsjeblieft eten anders ga je dood, iedereen maakt zich zorgen en toch blijven ze maar doorgaan met vermageren. Is het niet ergens ook een schreeuw om aandacht? Door die anorexia sta je automatisch in de belangstelling.
Vooral van Lotte krijg ik de rillingen, zo jong en dan al zo bezig zichzelf kapot te maken, dat is toch niet normaal? Is er niet meer mis met haar?
En Fleur, haar moeder zou zoveel mogelijk moeten genieten van de tijd die ze nog heeft, en in plaats daarvan moet ze zich ook nog zorgen maken om haar dochter, waarom doet ze haar moeder dat aan?
Ik hoop niet dat ik mensen kwets maar ik begrijp het gewoon niet.
Het ziet er echt niet uit, zo mager als die meiden zijn. Alleen Stella vind ik een prachtmeid.
Iedereen zegt, ga alsjeblieft eten anders ga je dood, iedereen maakt zich zorgen en toch blijven ze maar doorgaan met vermageren. Is het niet ergens ook een schreeuw om aandacht? Door die anorexia sta je automatisch in de belangstelling.
Vooral van Lotte krijg ik de rillingen, zo jong en dan al zo bezig zichzelf kapot te maken, dat is toch niet normaal? Is er niet meer mis met haar?
En Fleur, haar moeder zou zoveel mogelijk moeten genieten van de tijd die ze nog heeft, en in plaats daarvan moet ze zich ook nog zorgen maken om haar dochter, waarom doet ze haar moeder dat aan?
Ik hoop niet dat ik mensen kwets maar ik begrijp het gewoon niet.
maandag 23 augustus 2010 om 10:48
Het is ook niet te begrijpen okapi.
Uit eindelijk gaat anorexia niet om eten, niet om gewicht en niet om uiterlijk, want geen normaal denkend persoon zou zich tot de (bijna) dood verhongeren.
De uiterlijke verschijnselen (extreem mager zijn, niet willen aankomen, niet durven eten) zijn in de meeste gevallen een symptoom van achterliggende problemen. Anorexia draait in veel gevallen om controle (houden). Het eten is eigenlijk een metafoor voor de echte problematiek.
Het is niet zo 1-2-3 uit te leggen, want het geheel van anorexia en de achterliggende problematiek is zeer complex en ook voor iedereen anders. Naarmate je langer anorexia hebt wordt het ook een gewoonte, je wordt een soort van gehersenspoeld waardoor het dan ook echt wel om eten draait. Je bent dan werkelijk als de dood om ook maar een hapje te eten uit angst dat je aan zult komen. En in de spiegel zie je ook echt een dikke koe, ook al zit je ver onder een gezond gewicht.
In sommige gevallen kan niet eten en nog verder vermageren wel degelijk een (onbewuste) schreeuw om aandacht zijn. "Kijk! Het gaat niet goed met mij!!" Veel mensen ontwikkelen anorexia in de al vaak moeilijke puberteit, ze realiseren zich niet wat er met zich gebeurt en beschikken nog niet over de vaardigeheden om dit in te zien of te overzien, maar ook niet om dit te kunnen communiceren. De problemen worden dan geuit middels (niet) eten en afvallen. Maar ook hier, dit is voor iedereen anders.
Wat voor mij als een huis staat is dat anorexia een symptoom is van een achterliggende problematiek. Ik heb dit jaren lang niet kunnen (h)erkennen, maar naarmate ik beter ben geworden ben ik het meer gaan inzien.
Ik heb overigens niet gekeken gisteren. Kijk nog wel een keertje via uitzending gemist.
Uit eindelijk gaat anorexia niet om eten, niet om gewicht en niet om uiterlijk, want geen normaal denkend persoon zou zich tot de (bijna) dood verhongeren.
De uiterlijke verschijnselen (extreem mager zijn, niet willen aankomen, niet durven eten) zijn in de meeste gevallen een symptoom van achterliggende problemen. Anorexia draait in veel gevallen om controle (houden). Het eten is eigenlijk een metafoor voor de echte problematiek.
Het is niet zo 1-2-3 uit te leggen, want het geheel van anorexia en de achterliggende problematiek is zeer complex en ook voor iedereen anders. Naarmate je langer anorexia hebt wordt het ook een gewoonte, je wordt een soort van gehersenspoeld waardoor het dan ook echt wel om eten draait. Je bent dan werkelijk als de dood om ook maar een hapje te eten uit angst dat je aan zult komen. En in de spiegel zie je ook echt een dikke koe, ook al zit je ver onder een gezond gewicht.
In sommige gevallen kan niet eten en nog verder vermageren wel degelijk een (onbewuste) schreeuw om aandacht zijn. "Kijk! Het gaat niet goed met mij!!" Veel mensen ontwikkelen anorexia in de al vaak moeilijke puberteit, ze realiseren zich niet wat er met zich gebeurt en beschikken nog niet over de vaardigeheden om dit in te zien of te overzien, maar ook niet om dit te kunnen communiceren. De problemen worden dan geuit middels (niet) eten en afvallen. Maar ook hier, dit is voor iedereen anders.
Wat voor mij als een huis staat is dat anorexia een symptoom is van een achterliggende problematiek. Ik heb dit jaren lang niet kunnen (h)erkennen, maar naarmate ik beter ben geworden ben ik het meer gaan inzien.
Ik heb overigens niet gekeken gisteren. Kijk nog wel een keertje via uitzending gemist.
maandag 23 augustus 2010 om 11:01
quote:dominique schreef op 22 augustus 2010 @ 22:44:
Ik krijg een beetje een nare bijsmaak van haar. Alsof ze er trots op is dat ze nog een keer zo ontzettend diep gegaan is.
Dit ben ik met je eens. En ik weet gewoon zéker, zoals ik al eerder schreef, dat dit erg triggerend werkt voor heel veel meiden en jongens met anorexia. Veel van hen zullen toch denken (en dat durf ik te zeggen, omdat ik dat vroeger zelf ook dacht) dat je pas écht anorexia hebt gehad, als je met een slangetje in je neus in het ziekenhuis hebt gelegen.
Wat erg om te zien trouwens, dat die familie van Fleur zich er eigenlijk bij heeft neergelegd dat het min of meer een aflopende zaak is. Haar zus zou niet opkijken van een telefoontje dat Fleur dood gevonden is, haar vader verwacht dat ze niet al te lang meer zal leven, als haar moeder eenmaal is overleden. Triest, maar het laat wel duidelijk zien dat iedereen machteloos staat, als degene met anorexia zelf er niets aan doet. Ze staan allemaal om haar heen, maar NIEMAND kan haar helpen. Wat is dat toch bizar.
quote:okapi73 schreef op 23 augustus 2010 @ 09:57:
Ik kom nu waarschijnlijk binnenstampen als een olifant in een porceleinkast, heb ook niet het hele topic gelezen, maar ik begrijp niets van deze ziekte.
Inderdaad, dat van die olifant in die kast heb je aardig omschreven
Ik doe het ook weleens hoor, reageren in een topic terwijl ik niet eerst de rest lees. Soms heb je geen tijd, geen zin, of je moet gewoon direct vanuit je gevoel even reageren op iets.
Maar in dit geval raad ik je toch aan, zoals Kanga al zegt, wél even het topic door te nemen. Dan zul je zien dat de manier waarop je tegen anorexia aankijkt wel erg kort door de bocht is.
Begrijpelijk hoor, want het is een ziekte die niet te bevatten is. Sowieso niet voor iemand die het zelf niet heeft (gehad), maar vaak ook niet voor (ex) patiënten. Ik bedoel; ik heb het zelf gehad. Laten we zeggen voor 100%, toen ging het erg slecht. Nu heb ik het nog voor zo'n 30%, dat wil zeggen dat het enórm veel beter gaat, maar dat ik er nog niet helemaal vanaf ben.
Ik weet dus wat het is, hoe het voelt, wat het met je doet. En toch heb ook ík de neiging om te zeggen: Pak die lui bij kop en kont, en laat ze ETEN!! Sleur Fleur bij die draaimolen vandaan, en laat haar in vredesnaam opnemen!
Maar zo werkt het niet. De gebruiksaanwijzing voor anorexia is vele malen ingewikkelder.
Ik krijg een beetje een nare bijsmaak van haar. Alsof ze er trots op is dat ze nog een keer zo ontzettend diep gegaan is.
Dit ben ik met je eens. En ik weet gewoon zéker, zoals ik al eerder schreef, dat dit erg triggerend werkt voor heel veel meiden en jongens met anorexia. Veel van hen zullen toch denken (en dat durf ik te zeggen, omdat ik dat vroeger zelf ook dacht) dat je pas écht anorexia hebt gehad, als je met een slangetje in je neus in het ziekenhuis hebt gelegen.
Wat erg om te zien trouwens, dat die familie van Fleur zich er eigenlijk bij heeft neergelegd dat het min of meer een aflopende zaak is. Haar zus zou niet opkijken van een telefoontje dat Fleur dood gevonden is, haar vader verwacht dat ze niet al te lang meer zal leven, als haar moeder eenmaal is overleden. Triest, maar het laat wel duidelijk zien dat iedereen machteloos staat, als degene met anorexia zelf er niets aan doet. Ze staan allemaal om haar heen, maar NIEMAND kan haar helpen. Wat is dat toch bizar.
quote:okapi73 schreef op 23 augustus 2010 @ 09:57:
Ik kom nu waarschijnlijk binnenstampen als een olifant in een porceleinkast, heb ook niet het hele topic gelezen, maar ik begrijp niets van deze ziekte.
Inderdaad, dat van die olifant in die kast heb je aardig omschreven
Ik doe het ook weleens hoor, reageren in een topic terwijl ik niet eerst de rest lees. Soms heb je geen tijd, geen zin, of je moet gewoon direct vanuit je gevoel even reageren op iets.
Maar in dit geval raad ik je toch aan, zoals Kanga al zegt, wél even het topic door te nemen. Dan zul je zien dat de manier waarop je tegen anorexia aankijkt wel erg kort door de bocht is.
Begrijpelijk hoor, want het is een ziekte die niet te bevatten is. Sowieso niet voor iemand die het zelf niet heeft (gehad), maar vaak ook niet voor (ex) patiënten. Ik bedoel; ik heb het zelf gehad. Laten we zeggen voor 100%, toen ging het erg slecht. Nu heb ik het nog voor zo'n 30%, dat wil zeggen dat het enórm veel beter gaat, maar dat ik er nog niet helemaal vanaf ben.
Ik weet dus wat het is, hoe het voelt, wat het met je doet. En toch heb ook ík de neiging om te zeggen: Pak die lui bij kop en kont, en laat ze ETEN!! Sleur Fleur bij die draaimolen vandaan, en laat haar in vredesnaam opnemen!
Maar zo werkt het niet. De gebruiksaanwijzing voor anorexia is vele malen ingewikkelder.
You don't have to fit into the format
