
tv. programma: XXS
zondag 18 juli 2010 om 20:32
Mike, Stella, Lotte, Sandra en Fleur leiden heel verschillende levens, maar hebben één ding gemeen: zij zijn anorexia-patiënten. Voor het nieuwe programma KRO’s XXS volgde Yvon Jaspers hen een jaar lang. Van zelfbereide etentjes bij de hoofdpersoon thuis tot ziekenhuisopnames, alles komt aan bod. Bijzonder, want rond de eetstoornis heerst nog steeds een taboe. “Het is moeilijk om toegang tot die levens te krijgen”, vertelt Jaspers. “In sommige gevallen hadden ze het nog nooit aan iemand verteld en wist ik het eerder dan de moeder.”
Vanavond de eerste aflevering op Ned 3 om 21.20 uur.
Vanavond de eerste aflevering op Ned 3 om 21.20 uur.

zondag 18 juli 2010 om 21:49

zondag 18 juli 2010 om 21:58
zondag 18 juli 2010 om 23:35
Ik heb wel gekeken hoor......maar, ik heb toch zo mijn bedenkingen.
Als je met iemand praat die anorexia heeft dan praat je eigenlijk met de ziekte. Vergelijk het met iemand die depressief is. Dan ga je toch ook niet vragen van....tja, waarom wil je dan eigenlijk dood?
Voor depressie is nu wel een behandeling, hoewel ook niet altijd succesvol. Met anorexia zal het ook zo zijn. Praten helpt in deze gevallen erg weinig.
Als je met iemand praat die anorexia heeft dan praat je eigenlijk met de ziekte. Vergelijk het met iemand die depressief is. Dan ga je toch ook niet vragen van....tja, waarom wil je dan eigenlijk dood?
Voor depressie is nu wel een behandeling, hoewel ook niet altijd succesvol. Met anorexia zal het ook zo zijn. Praten helpt in deze gevallen erg weinig.
zondag 18 juli 2010 om 23:46
ik heb ook zo mijn bedenkingen bij deze Ano- soap met cliffhangers.
Wat heeft het voor zin om patiënten te volgen? heeft toch een hoog "freakshow" gehalte en ik denk dat door dit zo te brengen het "geromantiseerd" kan worden door ano's in de dop. Liever had ik diepgaande interviews gezien met deskundigen (vertel maar wat er met je lijf gebeurt als je structureel te weinig eet) dan dat Yvon, heel behulpzaam een koekje wegmoffelt voor een patiënt, en er in beeld gebracht wordt dat je met 1 cracker en ondergewicht best zwaar kan tillen. Laat maar zien hoe de tanden uit kunnen vallen, dat er chronische ano's zijn die nooit meer vast voedsel kunnen eten. Laat maar zien hoe slokdarmen kapot gaan van het kotsen en laat maar zien wie er allemaal al dood zijn gegaan.
Wat heeft het voor zin om patiënten te volgen? heeft toch een hoog "freakshow" gehalte en ik denk dat door dit zo te brengen het "geromantiseerd" kan worden door ano's in de dop. Liever had ik diepgaande interviews gezien met deskundigen (vertel maar wat er met je lijf gebeurt als je structureel te weinig eet) dan dat Yvon, heel behulpzaam een koekje wegmoffelt voor een patiënt, en er in beeld gebracht wordt dat je met 1 cracker en ondergewicht best zwaar kan tillen. Laat maar zien hoe de tanden uit kunnen vallen, dat er chronische ano's zijn die nooit meer vast voedsel kunnen eten. Laat maar zien hoe slokdarmen kapot gaan van het kotsen en laat maar zien wie er allemaal al dood zijn gegaan.
maandag 19 juli 2010 om 10:40
Ik heb zelf anorexia, al elf jaar.
Ik was niet onder de indruk van deze uitzending.
Ben ook niet kapot van de presentatie door Yvon. Kreeg elke keer het 'Boer zoekt vrouw-gevoel'.
Ik blijf wel kijken, want ik merk dat het mij motiveert nog harder tegen de ziekte te vechten. Ik ben al een heel eind op de goede weg, maar heb minstens net zo diep gezeten als de mensen in deze aflevering. Als ik dit zie, weet ik zeker dat ik nooit meer terug wil naar die hel. Wat dat betreft is het programma voor mij dus weer wél geslaagd.
Ik was niet onder de indruk van deze uitzending.
Ben ook niet kapot van de presentatie door Yvon. Kreeg elke keer het 'Boer zoekt vrouw-gevoel'.
Ik blijf wel kijken, want ik merk dat het mij motiveert nog harder tegen de ziekte te vechten. Ik ben al een heel eind op de goede weg, maar heb minstens net zo diep gezeten als de mensen in deze aflevering. Als ik dit zie, weet ik zeker dat ik nooit meer terug wil naar die hel. Wat dat betreft is het programma voor mij dus weer wél geslaagd.
You don't have to fit into the format

maandag 19 juli 2010 om 10:50
@ Lotte,
Wat fijn dat het beter met je gaat!! Beter worden is hard werken en ik vind het erg knap dat je het gevecht aan gaat en aan blijft gaan. Volhouden is vaak het moeilijkst.
@ Meds: ik denk dat het inderdaad dat een programma zoals jij het schetst meer informatiewaarde heeft voor buitenstaanders. Maar ik denk dat het voor mensen die zelf aan de ziekte lijden niet zo zinnig is. Ze weten best dat het niet gezond is. Ik ben nog nooit een anorexiapatient tegengekomen die dacht: oh is het ongezond, laat ik er dan maar mee ophouden. Om te genezen moeten de oorzaken weggenomen worden. Dat er over de oorzaken van de ziekte gesproken wordt en de maatschappelijke problemen die erbij komen kijken vind ik wel een meerwaarde.
Wat fijn dat het beter met je gaat!! Beter worden is hard werken en ik vind het erg knap dat je het gevecht aan gaat en aan blijft gaan. Volhouden is vaak het moeilijkst.
@ Meds: ik denk dat het inderdaad dat een programma zoals jij het schetst meer informatiewaarde heeft voor buitenstaanders. Maar ik denk dat het voor mensen die zelf aan de ziekte lijden niet zo zinnig is. Ze weten best dat het niet gezond is. Ik ben nog nooit een anorexiapatient tegengekomen die dacht: oh is het ongezond, laat ik er dan maar mee ophouden. Om te genezen moeten de oorzaken weggenomen worden. Dat er over de oorzaken van de ziekte gesproken wordt en de maatschappelijke problemen die erbij komen kijken vind ik wel een meerwaarde.
maandag 19 juli 2010 om 11:49
quote:sabrina73 schreef op 19 juli 2010 @ 10:50:
@ Lotte,
Wat fijn dat het beter met je gaat!! Beter worden is hard werken en ik vind het erg knap dat je het gevecht aan gaat en aan blijft gaan. Volhouden is vaak het moeilijkst.
Dank je wel, dat vind ik lief van je.
Het was voor mij een kick om te zien hoe ver ik al ben, in vergelijking met de mensen in deze aflevering.
Ik vind het trouwens een godswonder dat Fleur fulltime als verpleegkundige kan werken, met dit gewicht. Ik heb een filmpje op de site van de kro zitten kijken, waarin ze dit vertelt. Daarnaast is ze in haar vrije tijd ook nog eens heel actief, want ze kan niet stilzitten.
Ik vind dit geen goede boodschap naar de buitenwereld toe. Net of je alles maar kunt blijven doen, terwijl je een extreem ondergewicht hebt. Die jongen ook, in de bakkerij. De hele dag werken op één cracker. Tuurlijk, het gebeurt, dat weet ik ook. Maar ze zeggen er niet bij dat op een kwade dag de man met de hamer komt, en dan is het in één keer afgelopen.
Zo is het bij mij ook gegaan. M'n lijf zei gewoon opeens: dit trek ik niet meer. Dat is nu acht jaar geleden, en tot op de dag van vandaag ben ik daar nog niet overheen.
Wat dat betreft sluit ik me dus aan bij Meds; ze mogen best de harde realiteit wat meer tonen.
@ Lotte,
Wat fijn dat het beter met je gaat!! Beter worden is hard werken en ik vind het erg knap dat je het gevecht aan gaat en aan blijft gaan. Volhouden is vaak het moeilijkst.
Dank je wel, dat vind ik lief van je.
Het was voor mij een kick om te zien hoe ver ik al ben, in vergelijking met de mensen in deze aflevering.
Ik vind het trouwens een godswonder dat Fleur fulltime als verpleegkundige kan werken, met dit gewicht. Ik heb een filmpje op de site van de kro zitten kijken, waarin ze dit vertelt. Daarnaast is ze in haar vrije tijd ook nog eens heel actief, want ze kan niet stilzitten.
Ik vind dit geen goede boodschap naar de buitenwereld toe. Net of je alles maar kunt blijven doen, terwijl je een extreem ondergewicht hebt. Die jongen ook, in de bakkerij. De hele dag werken op één cracker. Tuurlijk, het gebeurt, dat weet ik ook. Maar ze zeggen er niet bij dat op een kwade dag de man met de hamer komt, en dan is het in één keer afgelopen.
Zo is het bij mij ook gegaan. M'n lijf zei gewoon opeens: dit trek ik niet meer. Dat is nu acht jaar geleden, en tot op de dag van vandaag ben ik daar nog niet overheen.
Wat dat betreft sluit ik me dus aan bij Meds; ze mogen best de harde realiteit wat meer tonen.
You don't have to fit into the format