Entertainment
alle pijlers
Waarom werken vrouwen niet? (NPO3)
dinsdag 8 december 2020 om 10:39
Met het grote verschil, dat je werk alleen van jou is. Je takenpakket op je werk is niet van je partner en daar heeft die ander niks mee te maken, dus dat hoef je niet te verdelen. Die last wordt verdeeld onder een heel team: een manager, daarboven vaak nog een manager die de grote lijn uitzet, met daaronder degene die de taken uitvoeren en zich meer focussen op de tweede shift.
Thuis zou je ook alle shifts moeten verdelen, maar voor veel mensen is die derde shift onzichtbaar werk en er wordt weinig over gesproken. Dat jij niet snapt wat het is, zegt genoeg. Het is wel de reden dat veel vrouwen zich overbelast voelen, terwijl mannen ook veel doen, maar zich niet overbelast voelen. Veel mannen voelen zich in hun vrije tijd ook echt vrij, terwijl veel vrouwen dat heel anders ervaren. Die moeten namelijk altijd in de gaten houden, of alles wel is geregeld en of het niet in de soep loopt als zij eventjes twee tellen niet opletten.
Ik denk echt dat hier een groot deel van de druk vandaan komt die veel moeders ervaren en die ervoor zorgt dat zij minder willen werken. Wij hebben een eerlijke verdeling en toch merk ik af en toe dat het begint te verschuiven. Mijn man en kinderen stellen mij bijvoorbeeld ontzettend veel vragen gedurende de dag (hoe moet dit, waar ligt dat, wanneer gaan we zus, hoe laat gaan we zo, heb je dat al geregeld, is dat geld al overgemaakt, heb je die afspraak al gemaakt, welke spullen moeten er mee naar ... heb je al gevraagd aan die en die of...)
Af en toe stoort me dit wel, want waarom word ik geacht al die dingen te weten? Kunnen ze zelf niet iets opzoeken? Iets vragen? Iets zoeken? Iets in de gaten houden? En zelfs als ik dit vervolgens uitspreek, dan ben ik degene die hen daarop wijst. Je wordt als het ware in die rol gedwongen als vrouw. Hoe vooruitstrevend wij ook zijn, toch sluipen dit soort patronen erin.
dinsdag 8 december 2020 om 10:54
wat voor ons werkt, is dat heel duidelijk is, wie verantwoordelijk is voor welk "project"HawaZon schreef: ↑08-12-2020 09:23Je hebt het niet tegen mij, maar je snapt toch wel wat de derde shift is?
Kijk naar een bedrijf, daar heb je managers die de boel aansturen, die overzicht houden en die taken delegeren, die in de gaten houden dat over drie maanden dit en dat moet gebeuren en dat je daar deze week aan moet beginnen, wil je het over drie maanden af hebben.
Of dat volgende week project A t/m K tegelijk afgerond moeten zijn en dat je maar drie uur per dag hebt, dus dat je vandaag beter alvast project A, G en K kunt gaan doen, omdat dat op de andere dagen niet mogelijk is, maar dat project B prima nog tot het laatst uitgesteld kan worden.
Dat allemaal weten, in je hoofd hebben, aansturen, delegeren, dat is de derde shift.
Vrouwen worden nog altijd geacht de manager te zijn van hun gezin. Zelfs met een eerlijke verdeling is in 95% van de gevallen de vrouw de manager van het gezin. Zelfs als de man bereid is om alles te doen en hij echt welwillig is om zijn eerlijke deel op zich te nemen, kijkt hij nog altijd naar zijn vrouw met de vraag Wat moet ik doen? Of zelfs: Wat kan ik voor JOU doen, ipv dat hij zelf de taak van de manager pakt en zelf bedenkt wat hij kan doen en snapt dat hij het niet voor zijn vrouw doet, om haar te ontlasten (hoe lief bedoeld ook), maar omdat het om zijn huishouden en zijn kinderen gaat, waar hij primair verantwoordelijk voor is.
Mijn man heeft het project "sport", en regelt alles daar omheen. Ook is zijn familie, zijn project. Als hij zijn moeder wel/geen kado geeft, moet hij zelf weten.
Ik heb project "belasting" en project "school".
Bijvoorbeeld het project "koken" verschilt per dag, maar we weten van te voren wie wat doet.
En dan loslaten he? Als hij geen kado voor zijn moeder heeft, tja dan niet. Gaat altijd goed, hij rijdt op weg naar haar verjaardag nog wel even langs een boekwinkel
dinsdag 8 december 2020 om 10:55
Ik herken volledig wat jij schrijft! Dat gevoel dat je als moeder continu alert moet zijn ofzo. Ik zeg ook heel vaak tegen mijn kinderen dat papa er ook is en ze het aan hem mogen vragen. Mijn man kan ook dingen vragen aan mij waarop ik antwoord dat hij het zelf mag bedenken, want inderdaad het is een patroon dat ik het vaak wel regel. Ik vind het soms heel vermoeiendHawaZon schreef: ↑08-12-2020 10:39Met het grote verschil, dat je werk alleen van jou is. Je takenpakket op je werk is niet van je partner en daar heeft die ander niks mee te maken, dus dat hoef je niet te verdelen. Die last wordt verdeeld onder een heel team: een manager, daarboven vaak nog een manager die de grote lijn uitzet, met daaronder degene die de taken uitvoeren en zich meer focussen op de tweede shift.
Thuis zou je ook alle shifts moeten verdelen, maar voor veel mensen is die derde shift onzichtbaar werk en er wordt weinig over gesproken. Dat jij niet snapt wat het is, zegt genoeg. Het is wel de reden dat veel vrouwen zich overbelast voelen, terwijl mannen ook veel doen, maar zich niet overbelast voelen. Veel mannen voelen zich in hun vrije tijd ook echt vrij, terwijl veel vrouwen dat heel anders ervaren. Die moeten namelijk altijd in de gaten houden, of alles wel is geregeld en of het niet in de soep loopt als zij eventjes twee tellen niet opletten.
Ik denk echt dat hier een groot deel van de druk vandaan komt die veel moeders ervaren en die ervoor zorgt dat zij minder willen werken. Wij hebben een eerlijke verdeling en toch merk ik af en toe dat het begint te verschuiven. Mijn man en kinderen stellen mij bijvoorbeeld ontzettend veel vragen gedurende de dag (hoe moet dit, waar ligt dat, wanneer gaan we zus, hoe laat gaan we zo, heb je dat al geregeld, is dat geld al overgemaakt, heb je die afspraak al gemaakt, welke spullen moeten er mee naar ... heb je al gevraagd aan die en die of...)
Af en toe stoort me dit wel, want waarom word ik geacht al die dingen te weten? Kunnen ze zelf niet iets opzoeken? Iets vragen? Iets zoeken? Iets in de gaten houden? En zelfs als ik dit vervolgens uitspreek, dan ben ik degene die hen daarop wijst. Je wordt als het ware in die rol gedwongen als vrouw. Hoe vooruitstrevend wij ook zijn, toch sluipen dit soort patronen erin.
dinsdag 8 december 2020 om 11:01
Ceder schreef: ↑08-12-2020 10:19Ah, jammer: dit dreigt een herhaling van 10 pagina's geleden te worden.
(Je zou "organisatie" van de Tweede Dienst als Derde Dienst kunnen definiëren, maar dat doe je bij de Eerste Dienst ook niet: werkoverleg is daar ook gewoon een onderdeel van de dienst.)
Perlala: toch graag jouw reactie. Jij hebt het gelijk verdeeld zeg je, maar mijn conclusie dat je een eventuele Derde shift dus ook kunt en moet delen en het deel van de ander loslaten deel je niet. Ben benieuwd.
Jawel, die conclusie deel ik wel. Wij werken met domeinen en inderdaad laat ik de verantwoordelijkheid dan volledig bij mijn man en andersom.
Voor mij is de tweede shift de uitvoering en de derde shift het management.
Vrijwel alle taken uit de tweede shift zijn uit te besteden aan anderen, in ons geval besteden wij een deel van de schoonmaak en een deel van de opvang uit aan onze oppas. Daarbinnen maakt zij ook eigen keuzes, bijvoorbeeld door bij regen mijn kind een regenpak aan te laten trekken als ze naar muziekles moet fietsen.
Maar dat dat regenpak dan al klaarligt, dat het überhaupt gekocht is en vervangen wordt als mijn kind eruit groeit, dat er werkende verlichting op de fiets zit waarmee ze naar muziekles gaat nu het weer vroeger donker wordt, dat de muziekles wordt betaald, dat er tussen de lessen door voldoende wordt geoefend, dat het instrument op tijd onderhouden wordt etc etc, al dat soort dingen horen voor mij bij de derde shift. Die helikopterblik zeg maar. Die kun je normaal gesproken niet uitbesteden, dus het is dan wel fijn als je dat kunt delen met je partner.
Zeker met kinderen tussen de 4-12 zijn er echt ontelbare dingen waar je aan moet denken.
dinsdag 8 december 2020 om 11:30
Ik denk dat we het met elkaar eens zijn.Perlala_Gadeon schreef: ↑08-12-2020 11:01Jawel, die conclusie deel ik wel. Wij werken met domeinen en inderdaad laat ik de verantwoordelijkheid dan volledig bij mijn man en andersom.
Voor mij is de tweede shift de uitvoering en de derde shift het management.
Vrijwel alle taken uit de tweede shift zijn uit te besteden aan anderen, in ons geval besteden wij een deel van de schoonmaak en een deel van de opvang uit aan onze oppas. Daarbinnen maakt zij ook eigen keuzes, bijvoorbeeld door bij regen mijn kind een regenpak aan te laten trekken als ze naar muziekles moet fietsen.
Maar dat dat regenpak dan al klaarligt, dat het überhaupt gekocht is en vervangen wordt als mijn kind eruit groeit, dat er werkende verlichting op de fiets zit waarmee ze naar muziekles gaat nu het weer vroeger donker wordt, dat de muziekles wordt betaald, dat er tussen de lessen door voldoende wordt geoefend, dat het instrument op tijd onderhouden wordt etc etc, al dat soort dingen horen voor mij bij de derde shift. Die helikopterblik zeg maar. Die kun je normaal gesproken niet uitbesteden, dus het is dan wel fijn als je dat kunt delen met je partner.
Zeker met kinderen tussen de 4-12 zijn er echt ontelbare dingen waar je aan moet denken.
Of de Derde Dienst bestaat of niet is meer een definitie kwestie: als dingen gedaan moeten worden moeten ze altijd georganiseerd worden en als leiding van een gezin ga je daar altijd over.
Ik denk dat het inderdaad wel handig is voor het onderscheid tussen wat je wel en niet kunt uitbesteden: functioneel zeker zinnig.
Maar als mensen klagen over een ongelijke verdeling omdat zij altijd die Derde Shift hebben dan blijft het volgens mij zo dat je ofwel een partner hebt gekozen die dat niet doet (al dan niet afgesproken met elkaar) ofwel dat je zelf niet los kunt laten. Anders was ook die derde shift ook gewoon verdeeld, net zoals bij Perlala en Captain Hindsight.
dinsdag 8 december 2020 om 11:42
Maar hoe was dat dan tussen jou en je lief voordat jullie kinderen kregen?newspaper schreef: ↑08-12-2020 10:55Ik herken volledig wat jij schrijft! Dat gevoel dat je als moeder continu alert moet zijn ofzo. [...] Mijn man kan ook dingen vragen aan mij waarop ik antwoord dat hij het zelf mag bedenken, want inderdaad het is een patroon dat ik het vaak wel regel. Ik vind het soms heel vermoeiend
dinsdag 8 december 2020 om 11:43
Ceder schreef: ↑08-12-2020 11:30
Maar als mensen klagen over een ongelijke verdeling omdat zij altijd die Derde Shift hebben dan blijft het volgens mij zo dat je ofwel een partner hebt gekozen die dat niet doet (al dan niet afgesproken met elkaar) ofwel dat je zelf niet los kunt laten. Anders was ook die derde shift ook gewoon verdeeld, net zoals bij Perlala en Captain Hindsight.
Ja, dat lijkt mij ook.
Ik vind het inderdaad ook lastig als mensen die verantwoordelijkheid buiten zichzelf leggen, omdat het in mijn ogen letterlijk een kwestie is van doen. Los van alle individuele keuzes die je maakt qua betaald werk. Want dit gaat ook op als de een 40 uur werkt en de ander 20.
dinsdag 8 december 2020 om 12:19
Toen was er veel minder geregel en had je eigenlijk alleen je eigen dingen waar je aan moest denken. Nu met kinderen is dat anders en ik ben daar zelf ook verantwoordelijk voor hoor. Het zijn patronen die er in sluipen op het moment dat wij een gezin werden, ik was meer thuis dan man dus ik had ook meer tijd met de kinderen waardoor ik automatisch ook de regeldingen meer zag liggen bijvoorbeeld. En ik heb dit ook naar me toe getrokken, waardoor het een patroon wordt dat zo onbewust herhaald wordt steeds. Mijn man denkt over bepaalde dingen niet eens na, cadeautjes voor kinderfeestjes bijvoorbeeld. Dat is geen onwil, maar hij bedenkt dat niet dat dit geregeld moet worden.
Ik moet zeggen dat mijn man heel veel doet thuis, naast zijn baan. Maar dat zijn meer vaste taken die hij elke dag/wekelijks doet, maar er zijn dan nog altijd dingen die er tussendoor komen en ik ben op een of andere manier degene die deze dingen ziet. Als ik man vraag om deze dingen op te pakken doet hij dat, het zit hem er dus ook niet in dat hij het niet wil, maar dit zijn komt vaak automatisch bij mij te liggen. Dat zal ook te maken hebben dat ik vaker thuis ben, want werk niet fulltime. En ik heb dat ook altijd gedaan, dus het is ook mijn schuld.
En sommige dingen zijn zo simpel dat ik het wel vermoeiend vind dat hij het überhaupt aan mij vraagt, omdat hij het antwoord zelf ook kan bedenken. Dat vind ik gemakzucht en bijna kinderlijk. Dat zeg ik dan ook hoor en dan snapt ie het ook. Voorbeeld: we gingen afgelopen zondag even naar zijn ouders omdat de kinderen daar hun schoen hadden gezet voor pakjesavond. Vraagt ie aan mij, hoelaat gaan we naar mn ouders? Ik zeg geen idee. Vraagt hij "maar is dat in de ochtend of middag". Ik zeg geen idee. Bel ze even ofzo.
Ik leer steeds meer om dingen niet automatisch te regelen en ik merk dat hij daardoor wel uit zichzelf veel meer dingen oppakt.
dinsdag 8 december 2020 om 12:27
Eens! Toch zijn het vaak patronen die zo ingesleten zijn en je het achteraf pas door hebt.Perlala_Gadeon schreef: ↑08-12-2020 11:43Ja, dat lijkt mij ook.
Ik vind het inderdaad ook lastig als mensen die verantwoordelijkheid buiten zichzelf leggen, omdat het in mijn ogen letterlijk een kwestie is van doen. Los van alle individuele keuzes die je maakt qua betaald werk. Want dit gaat ook op als de een 40 uur werkt en de ander 20.
dinsdag 8 december 2020 om 12:35
en als het voor jullie werkt, dan is dat ook goed he?newspaper schreef: ↑08-12-2020 12:19Toen was er veel minder geregel en had je eigenlijk alleen je eigen dingen waar je aan moest denken. Nu met kinderen is dat anders en ik ben daar zelf ook verantwoordelijk voor hoor. Het zijn patronen die er in sluipen op het moment dat wij een gezin werden, ik was meer thuis dan man dus ik had ook meer tijd met de kinderen waardoor ik automatisch ook de regeldingen meer zag liggen bijvoorbeeld. En ik heb dit ook naar me toe getrokken, waardoor het een patroon wordt dat zo onbewust herhaald wordt steeds. Mijn man denkt over bepaalde dingen niet eens na, cadeautjes voor kinderfeestjes bijvoorbeeld. Dat is geen onwil, maar hij bedenkt dat niet dat dit geregeld moet worden.
Ik moet zeggen dat mijn man heel veel doet thuis, naast zijn baan. Maar dat zijn meer vaste taken die hij elke dag/wekelijks doet, maar er zijn dan nog altijd dingen die er tussendoor komen en ik ben op een of andere manier degene die deze dingen ziet. Als ik man vraag om deze dingen op te pakken doet hij dat, het zit hem er dus ook niet in dat hij het niet wil, maar dit zijn komt vaak automatisch bij mij te liggen. Dat zal ook te maken hebben dat ik vaker thuis ben, want werk niet fulltime. En ik heb dat ook altijd gedaan, dus het is ook mijn schuld.
En sommige dingen zijn zo simpel dat ik het wel vermoeiend vind dat hij het überhaupt aan mij vraagt, omdat hij het antwoord zelf ook kan bedenken. Dat vind ik gemakzucht en bijna kinderlijk. Dat zeg ik dan ook hoor en dan snapt ie het ook. Voorbeeld: we gingen afgelopen zondag even naar zijn ouders omdat de kinderen daar hun schoen hadden gezet voor pakjesavond. Vraagt ie aan mij, hoelaat gaan we naar mn ouders? Ik zeg geen idee. Vraagt hij "maar is dat in de ochtend of middag". Ik zeg geen idee. Bel ze even ofzo.
Ik leer steeds meer om dingen niet automatisch te regelen en ik merk dat hij daardoor wel uit zichzelf veel meer dingen oppakt.
Je kunt overal een principieel gevecht van maken, of het accepteren
wij hebben allebei vaste taken/projecten. En doen ook allebei waar we het best in zijn.
Vreselijk klassiek, maar ik word niet gelukkig van banden plakken en hij vindt dingen plannen geen hol aan
Ik heb geen heel aan boodschappen doen of strijken, hij niet aa de keuken aan kant maken na het eten
dinsdag 8 december 2020 om 12:44
Oh ja absoluut, zo doen wij het ook hoor en dat werkt prima. Mijn strijkt altijd, heb ik een hekel aan en ik zorg voor de boodschappen. Dat zijn ook vaste taken die je allemaal prima kan verdelen.lilalinda schreef: ↑08-12-2020 12:35en als het voor jullie werkt, dan is dat ook goed he?
Je kunt overal een principieel gevecht van maken, of het accepteren
wij hebben allebei vaste taken/projecten. En doen ook allebei waar we het best in zijn.
Vreselijk klassiek, maar ik word niet gelukkig van banden plakken en hij vindt dingen plannen geen hol aan
Ik heb geen heel aan boodschappen doen of strijken, hij niet aa de keuken aan kant maken na het eten
dinsdag 8 december 2020 om 12:46
Ik denk ook dat het er snel inslijt. Maar het is te doorbreken, dat blijkt onder andere uit de verhalen van Andersom.
Wij hebben het altijd al zo gedaan. Waarom het bij ons zo makkelijk ging weet ik eigenlijk niet. Uiteraard hebben we dingen vooraf doorgesproken, maar dat doen er meer en dan loopt het toch vaak spaak als de eerste baby er eenmaal is. Hier leek het gewoon steeds heel logisch om de zaken zo in te richten dat we allebei normaal konden blijven werken.
dinsdag 8 december 2020 om 13:35
Voordat je kinderen hebt is er nauwelijks een gedeelde load, dus er is niet veel om te bespreken, of te verdelen.
Wij waren al bijna tien jaar samen voordat er kinderen kwamen en toen deden we veel meer ons eigen ding. Je kunt dan de deur uitlopen zonder dat je daarmee de ander iets in de schoenen schuift. Dat is zo'n totaal andere situatie.
Heb jij zelf kinderen? Want het komt op me over alsof je je niet echt kunt voorstellen wat erbij komt kijken om samen met iemand kinderen te hebben?
dinsdag 8 december 2020 om 13:40
Of überhaupt een langdurige relatie.HawaZon schreef: ↑08-12-2020 13:35Voordat je kinderen hebt is er nauwelijks een gedeelde load, dus er is niet veel om te bespreken, of te verdelen.
Wij waren al bijna tien jaar samen voordat er kinderen kwamen en toen deden we veel meer ons eigen ding. Je kunt dan de deur uitlopen zonder dat je daarmee de ander iets in de schoenen schuift. Dat is zo'n totaal andere situatie.
Heb jij zelf kinderen? Want het komt op me over alsof je je niet echt kunt voorstellen wat erbij komt kijken om samen met iemand kinderen te hebben?
Op papier is het allemaal lekker overzichtelijk maar in praktijk zijn mensen toch het product van hun opvoeding, omgeving zoals media en cultuur enzo, hebben ze hun ouders als voorbeeld en spelen er ook emoties mee.
dinsdag 8 december 2020 om 13:44
Klopt, patronen kun je doorbreken en dat is continu er bewust van zijn en daarop handelen. In de waan van de dag met jonge kinderen, banen, allerlei sportclubjes, speelafspraken, doktersafspraken etc schiet je toch vaak in die oude patronen.Perlala_Gadeon schreef: ↑08-12-2020 12:46Ik denk ook dat het er snel inslijt. Maar het is te doorbreken, dat blijkt onder andere uit de verhalen van Andersom.
Wij hebben het altijd al zo gedaan. Waarom het bij ons zo makkelijk ging weet ik eigenlijk niet. Uiteraard hebben we dingen vooraf doorgesproken, maar dat doen er meer en dan loopt het toch vaak spaak als de eerste baby er eenmaal is. Hier leek het gewoon steeds heel logisch om de zaken zo in te richten dat we allebei normaal konden blijven werken.
Maar ik vind ook dat, wanneer je er niet tevreden mee bent, je hier zelf iets in moet veranderen. Ik ben bijvoorbeeld al langere tijd bezig om überhaupt die patronen te zien en dit te doorbreken en dat bevalt me eigenlijk wel goed
dinsdag 8 december 2020 om 13:49
dat is zeker waar, de kern ligt bij jezelf.newspaper schreef: ↑08-12-2020 13:44Klopt, patronen kun je doorbreken en dat is continu er bewust van zijn en daarop handelen. In de waan van de dag met jonge kinderen, banen, allerlei sportclubjes, speelafspraken, doktersafspraken etc schiet je toch vaak in die oude patronen.
Maar ik vind ook dat, wanneer je er niet tevreden mee bent, je hier zelf iets in moet veranderen. Ik ben bijvoorbeeld al langere tijd bezig om überhaupt die patronen te zien en dit te doorbreken en dat bevalt me eigenlijk wel goed
en voor veel vrouwen, ook bij "loslaten". Dus als het zijn ochtend is, om beeb naar KDV te brengen, niet 's avonds al de kleertjes klaar te leggen.
Gewoon de avond vrij zijn, het loslaten en dan gaat beeb maar in een raar pakje naar de opvang. Geeft niks.
dinsdag 8 december 2020 om 14:12
Daarom zou het denk ik ook goed zijn als vaderschapsverlof langer zou zijn. Lichamelijk gezien moet een vrouw aan het begin van haar ouderschap vrij veel thuis zijn. Maar het is een cruciale periode waarin patronen gevormd worden, dus als je dat gelijke patroon dan meteen inzet gaat het beter verwacht ik.newspaper schreef: ↑08-12-2020 12:19Toen was er veel minder geregel en had je eigenlijk alleen je eigen dingen waar je aan moest denken. Nu met kinderen is dat anders en ik ben daar zelf ook verantwoordelijk voor hoor. Het zijn patronen die er in sluipen op het moment dat wij een gezin werden, ik was meer thuis dan man dus ik had ook meer tijd met de kinderen waardoor ik automatisch ook de regeldingen meer zag liggen bijvoorbeeld. [...] Dat zal ook te maken hebben dat ik vaker thuis ben, want werk niet fulltime. En ik heb dat ook altijd gedaan, dus het is ook mijn schuld.
"Mama weet jij waar mijn knuffel is?"
"Waar jij hem gelaten hebt"
dinsdag 8 december 2020 om 16:12
Ik vraag me dan af of dat soort ouders dan een soort outfitjes hebben voor hun kind. Of heel erg kritisch zijn op wat hun kind aan "moet"?lilalinda schreef: ↑08-12-2020 13:49dat is zeker waar, de kern ligt bij jezelf.
en voor veel vrouwen, ook bij "loslaten". Dus als het zijn ochtend is, om beeb naar KDV te brengen, niet 's avonds al de kleertjes klaar te leggen.
Gewoon de avond vrij zijn, het loslaten en dan gaat beeb maar in een raar pakje naar de opvang. Geeft niks.
Bij de onze is het gewoon broek, shirt en trui (nu dan).
Als baby was het romper, broek, trui. Of zoiets.
dinsdag 8 december 2020 om 18:21
Vooral zelf laten regelen. Ik heb kinderen succesvol zien opgroeien met vaak verschillende kleuren sokken (gna gna: ze hadden ook een paar andersom verschillend!) en jarenlang dagelijks dezelfde favoriete trui: werkte prima, scheelt je als ouder werk. Praktisch en rustig in je hoofd.captain_hindsight schreef: ↑08-12-2020 16:12Ik vraag me dan af of dat soort ouders dan een soort outfitjes hebben voor hun kind. Of heel erg kritisch zijn op wat hun kind aan "moet"?
Bij de onze is het gewoon broek, shirt en trui (nu dan).
Als baby was het romper, broek, trui. Of zoiets.
dinsdag 8 december 2020 om 18:27
Geen idee! Ik heb dat zelf ook niet.captain_hindsight schreef: ↑08-12-2020 16:12Ik vraag me dan af of dat soort ouders dan een soort outfitjes hebben voor hun kind. Of heel erg kritisch zijn op wat hun kind aan "moet"?
Bij de onze is het gewoon broek, shirt en trui (nu dan).
Als baby was het romper, broek, trui. Of zoiets.
Maar moeders zat, ook op dit forum. Die alles klaarleggen zodat pa het niet fout kan doen
dinsdag 8 december 2020 om 18:29
Sommige moeders slaan erin door, dat is zeker waar. Maar er zijn ook heel veel moeders die niks geks willen/ verwachten, maar waarvan de vader echt weinig initiatief toont.captain_hindsight schreef: ↑08-12-2020 16:12Ik vraag me dan af of dat soort ouders dan een soort outfitjes hebben voor hun kind. Of heel erg kritisch zijn op wat hun kind aan "moet"?
Bij de onze is het gewoon broek, shirt en trui (nu dan).
Als baby was het romper, broek, trui. Of zoiets.
Bij sommige types komt het niet goed als je het loslaat. En dan is het kind de dupe en dat willen die moeders (terecht) niet.
dinsdag 8 december 2020 om 18:45
HawaZon schreef: ↑08-12-2020 18:29Sommige moeders slaan erin door, dat is zeker waar. Maar er zijn ook heel veel moeders die niks geks willen/ verwachten, maar waarvan de vader echt weinig initiatief toont.
Bij sommige types komt het niet goed als je het loslaat. En dan is het kind de dupe en dat willen die moeders (terecht) niet.
Of niet echt de dupe maar wel ongemakkelijk. Mijn vier/vijf/zesjarige dochter had heel, heel, heel veel haar voor zijn jong meisje, lang ook. Echt lastig om daar iets mee te doen. Haar vader stuurde haar met los haar naar school want daar had hij echt geen handigheid in. Kind kwam gewoon voor zeven al naar mij toe op de dag dat vader haar naar school moest brengen. Zij voelde zich echt niet fijn met los haar, of de 'staart' die vader voor elkaar kreeg. Dat kwam ze echt vragen: 'Kun je nog mijn haar doen voor je gaat werken.'
Dus, 'haar' werd/bleef mijn ding ook op zijn dag.
