Eten
alle pijlers
Een gerecht weigeren in restaurant
zaterdag 12 maart 2016 om 13:41
Hoi allemaal!
Ik ben benieuwd naar jullie mening over het volgende;
Dochter is gisteravond met de familie van haar vriend uit eten geweest. Het was nogal een chique bedoening zeg maar. 6 gangen enzo. Vooraf was door de ouders het "feestmenu" bepaald. Bij de 3e gang kreeg iedereen dus levertjes. Nou gruwt mijn dochter van orgaanvlees... Zij heeft deze gang beleefd geweigerd. Tot groot ongenoegen van de vader van haar vriend. Die vond dat dus duidelijk niet kunnen en heeft dat ook laten merken. Dochter kwam dus een beetje verdrietig thuis.. Nou vind mijn man ook dat ze uit fatsoen gewoon een paar hapjes had moeten eten en de rest maar laten staan. Ik vind het zelf prima dat ze het geweigerd heeft. Wat vinden jullie?
Ik ben benieuwd naar jullie mening over het volgende;
Dochter is gisteravond met de familie van haar vriend uit eten geweest. Het was nogal een chique bedoening zeg maar. 6 gangen enzo. Vooraf was door de ouders het "feestmenu" bepaald. Bij de 3e gang kreeg iedereen dus levertjes. Nou gruwt mijn dochter van orgaanvlees... Zij heeft deze gang beleefd geweigerd. Tot groot ongenoegen van de vader van haar vriend. Die vond dat dus duidelijk niet kunnen en heeft dat ook laten merken. Dochter kwam dus een beetje verdrietig thuis.. Nou vind mijn man ook dat ze uit fatsoen gewoon een paar hapjes had moeten eten en de rest maar laten staan. Ik vind het zelf prima dat ze het geweigerd heeft. Wat vinden jullie?
woensdag 16 maart 2016 om 11:50
quote:fashionvictim schreef op 16 maart 2016 @ 11:32:
[...]
Sorry, maar ik vind dat wel gek. En dan heeft die schoonvader toch gewoon gelijk als hij zegt dat ze "een andere keukentafel" gewend is. Ik zit naar aanleiding van jouw opmerking - die ik dus erg gek vond - eens te denken, maar ik ken volgens mij geen enkel kind (allemaal beduidend jonger dan 17) dat nog nooit in een restaurant heeft gegeten. En de kinderen die nog nooit in een chic restaurant hebben gegeten zijn op de vingers van 1 hand te tellen, ik ken er zo uit het hoofd maar 2 en die komen beide ook een niet-westerse cultuur waar bijvoorbeeld ook niet met mes en vork wordt gegeten. Maar zelfs die twee zijn al meermaals in een restaurant geweest, onder andere met ons.
Oh, had dat eerder gezegd, want jouw situatie geldt natuurlijk voor iedereen!
En dan nog; of andere mensen ooit in een restaurant zijn geweest of niet, draagt dat in jouw ogen echt iets bij aan de vraag of dit meisje op dit diner netjes handelde?
[...]
Sorry, maar ik vind dat wel gek. En dan heeft die schoonvader toch gewoon gelijk als hij zegt dat ze "een andere keukentafel" gewend is. Ik zit naar aanleiding van jouw opmerking - die ik dus erg gek vond - eens te denken, maar ik ken volgens mij geen enkel kind (allemaal beduidend jonger dan 17) dat nog nooit in een restaurant heeft gegeten. En de kinderen die nog nooit in een chic restaurant hebben gegeten zijn op de vingers van 1 hand te tellen, ik ken er zo uit het hoofd maar 2 en die komen beide ook een niet-westerse cultuur waar bijvoorbeeld ook niet met mes en vork wordt gegeten. Maar zelfs die twee zijn al meermaals in een restaurant geweest, onder andere met ons.
Oh, had dat eerder gezegd, want jouw situatie geldt natuurlijk voor iedereen!
En dan nog; of andere mensen ooit in een restaurant zijn geweest of niet, draagt dat in jouw ogen echt iets bij aan de vraag of dit meisje op dit diner netjes handelde?
woensdag 16 maart 2016 om 11:50
quote:charlottew88 schreef op 16 maart 2016 @ 11:49:
[...]
Ja dat of wij zijn alle drie patatetende met de mond open etende frikandeltokkies, met in de ene hand een blikje Aldibier onderuitgezakt op de bank terwijl wij boeren die nog nooit een chic restaurant van binnen hebben gezien.Heb ik toch mijn webcam nog aanstaan. Damn.
[...]
Ja dat of wij zijn alle drie patatetende met de mond open etende frikandeltokkies, met in de ene hand een blikje Aldibier onderuitgezakt op de bank terwijl wij boeren die nog nooit een chic restaurant van binnen hebben gezien.Heb ik toch mijn webcam nog aanstaan. Damn.
woensdag 16 maart 2016 om 11:50
quote:barbaracartland schreef op 16 maart 2016 @ 11:48:
[...]
Maar die 17-jarige zou wel een heel leuke meid kunnen zijn. Ze zou vwo kunnen doen en met schitterende cijfers kunnen slagen. Of ze een opleiding tot verzorgende kunnen doen en tientallen bejaarden de aandacht geven die ze verdienen. Ze zou vrijwilligerswerk kunnen doen en andere mensen heel blij maken. Ze zou een lieve dochter kunnen zijn en een goede vriendin. Allemaal zaken die ik veel belangrijker vind dan of ze al dan niet wekelijks in een sterrenrestaurant zit. Want dat is natuurlijk niet waar het om gaat, uiteindelijk.Alweer eens met Babs
[...]
Maar die 17-jarige zou wel een heel leuke meid kunnen zijn. Ze zou vwo kunnen doen en met schitterende cijfers kunnen slagen. Of ze een opleiding tot verzorgende kunnen doen en tientallen bejaarden de aandacht geven die ze verdienen. Ze zou vrijwilligerswerk kunnen doen en andere mensen heel blij maken. Ze zou een lieve dochter kunnen zijn en een goede vriendin. Allemaal zaken die ik veel belangrijker vind dan of ze al dan niet wekelijks in een sterrenrestaurant zit. Want dat is natuurlijk niet waar het om gaat, uiteindelijk.Alweer eens met Babs
I’m doing superhero stuff. I’m staying focused. If anybody comes in here looking for trouble, oh, they’re going to meet my partners. We’re talking about paw and order.
woensdag 16 maart 2016 om 11:52
woensdag 16 maart 2016 om 11:53
quote:Lady_Voldemort schreef op 16 maart 2016 @ 09:28:
Het land zou te klein zijn als Wim-Lex en plein public badinerende opmerkingen zou maken over iemands (vermeende) afkomst. Maar zo'n omhooggevallen frietboer moet dat allemaal maar wel mogen? Raar.Zo grappig dat de potten de ketel hier steeds verwijten maken.
Het land zou te klein zijn als Wim-Lex en plein public badinerende opmerkingen zou maken over iemands (vermeende) afkomst. Maar zo'n omhooggevallen frietboer moet dat allemaal maar wel mogen? Raar.Zo grappig dat de potten de ketel hier steeds verwijten maken.
.
woensdag 16 maart 2016 om 11:54
quote:fashionvictim schreef op 16 maart 2016 @ 11:44:
[...]
Ik zeg toch ook niet dat ik niet geloof dat ze bestaan, ze zullen ongetwijfeld bestaan. Maar ik persoonlijk zou hoogstverbaasd zijn als mijn zoon tegen de tijd dat hij 17 is met een vriendinnetje thuis komt dat nog nooit in een duur of chic restaurant heeft gegeten, want in onze omgeving is dat vrij normaal. Mijn zoon heeft zelfs meerdere vriendjes/bekenden wiens ouders zelfs eigenaar zijn van dure restaurants, en zelf was hij volgens mij 2 ofzo toen hij voor het eerst in een chic restaurant kwam, en dat is hier in de omgeving vrij normaal. Dus een 17-jarige die niet weet hoe het hoort in een sjieker etablissement dan de plaatselijke Chinees of eetcafé valt denk ik best uit de toon.Dit blijft een drogredenering. Ik eet regelmatig in sterrenrestaurants, heb minstens maandelijks een chic diner voor mijn werk, en heb enkele keren op hoog niveau (ambassade) aan een poepsjiek diner gezeten. En ik weet mij uitstekend te gedragen, mocht je daarover twijfelen. Maar als je mij iets voor wil zetten dat ik niet eet, dan weiger ik ook. En velen met mij.
[...]
Ik zeg toch ook niet dat ik niet geloof dat ze bestaan, ze zullen ongetwijfeld bestaan. Maar ik persoonlijk zou hoogstverbaasd zijn als mijn zoon tegen de tijd dat hij 17 is met een vriendinnetje thuis komt dat nog nooit in een duur of chic restaurant heeft gegeten, want in onze omgeving is dat vrij normaal. Mijn zoon heeft zelfs meerdere vriendjes/bekenden wiens ouders zelfs eigenaar zijn van dure restaurants, en zelf was hij volgens mij 2 ofzo toen hij voor het eerst in een chic restaurant kwam, en dat is hier in de omgeving vrij normaal. Dus een 17-jarige die niet weet hoe het hoort in een sjieker etablissement dan de plaatselijke Chinees of eetcafé valt denk ik best uit de toon.Dit blijft een drogredenering. Ik eet regelmatig in sterrenrestaurants, heb minstens maandelijks een chic diner voor mijn werk, en heb enkele keren op hoog niveau (ambassade) aan een poepsjiek diner gezeten. En ik weet mij uitstekend te gedragen, mocht je daarover twijfelen. Maar als je mij iets voor wil zetten dat ik niet eet, dan weiger ik ook. En velen met mij.
Anarchie is leuk, maar je blijft van mijn kaas af
woensdag 16 maart 2016 om 11:55
quote:Glassnijdersuus schreef op 16 maart 2016 @ 11:43:
[...]
Tja, we wonen natuurlijk niet allemaal in Aerdenhout-Zuid in Bloemendaal.
Jouw maatstaf is niet leidend. Maar dat was jou nog niet geheel duidelijk?
Is niet erg hoor. Kan iedereen gebeuren.
En het is ook niet erg dat je niet snapt dat de opmerking van schoonpa niet gaat om 'gelijk hebben'Sorry, maar ik denk dat je je vergist in hoezeer de tijdsgeest is veranderd. 20 jaar geleden was het nog heel apart als je weleens sushi at, tegenwoordig eten de klasgenootjes van mijn kind het allemaal, en nee, dat zijn niet alleen zijn klasgenootjes in ons - inderdaad kakkineuze - dorp. Ook in onze oude woonplaats - Tokkietown pur sang, waar ik ook nog eens in een volksbuurt woonde - eten de kids sushi, hebben ze dure smartphones en weten op hun 12e al wat designerkleding is. Ze denken allemaal dat ze Kim Kardashian zijn, bij wijze van spreken.
[...]
Tja, we wonen natuurlijk niet allemaal in Aerdenhout-Zuid in Bloemendaal.
Jouw maatstaf is niet leidend. Maar dat was jou nog niet geheel duidelijk?
Is niet erg hoor. Kan iedereen gebeuren.
En het is ook niet erg dat je niet snapt dat de opmerking van schoonpa niet gaat om 'gelijk hebben'Sorry, maar ik denk dat je je vergist in hoezeer de tijdsgeest is veranderd. 20 jaar geleden was het nog heel apart als je weleens sushi at, tegenwoordig eten de klasgenootjes van mijn kind het allemaal, en nee, dat zijn niet alleen zijn klasgenootjes in ons - inderdaad kakkineuze - dorp. Ook in onze oude woonplaats - Tokkietown pur sang, waar ik ook nog eens in een volksbuurt woonde - eten de kids sushi, hebben ze dure smartphones en weten op hun 12e al wat designerkleding is. Ze denken allemaal dat ze Kim Kardashian zijn, bij wijze van spreken.
Am Yisrael Chai!
woensdag 16 maart 2016 om 11:57
quote:handigmetgeld schreef op 16 maart 2016 @ 11:54:
[...]
Dit blijft een drogredenering. Ik eet regelmatig in sterrenrestaurants, heb minstens maandelijks een chiq diner voor mijn werk, en heb enkele keren op hoog niveau (ambassade) aan een poepsjiek diner gezeten. En ik weet mij uitstekend te gedragen, mocht je daarover twijfelen. Maar als je mij iets voor wil zetten dat ik niet eet, dan weiger ik ook. En velen met mij.Ik zou de spelling bij sjiek houden, als chic te lastig is.
[...]
Dit blijft een drogredenering. Ik eet regelmatig in sterrenrestaurants, heb minstens maandelijks een chiq diner voor mijn werk, en heb enkele keren op hoog niveau (ambassade) aan een poepsjiek diner gezeten. En ik weet mij uitstekend te gedragen, mocht je daarover twijfelen. Maar als je mij iets voor wil zetten dat ik niet eet, dan weiger ik ook. En velen met mij.Ik zou de spelling bij sjiek houden, als chic te lastig is.
.
woensdag 16 maart 2016 om 11:57
quote:fashionvictim schreef op 16 maart 2016 @ 11:44:
[...]
Ik zeg toch ook niet dat ik niet geloof dat ze bestaan, ze zullen ongetwijfeld bestaan. Maar ik persoonlijk zou hoogstverbaasd zijn als mijn zoon tegen de tijd dat hij 17 is met een vriendinnetje thuis komt dat nog nooit in een duur of chic restaurant heeft gegeten, want in onze omgeving is dat vrij normaal. Mijn zoon heeft zelfs meerdere vriendjes/bekenden wiens ouders zelfs eigenaar zijn van dure restaurants, en zelf was hij volgens mij 2 ofzo toen hij voor het eerst in een chic restaurant kwam, en dat is hier in de omgeving vrij normaal. Dus een 17-jarige die niet weet hoe het hoort in een sjieker etablissement dan de plaatselijke Chinees of eetcafé valt denk ik best uit de toon. Maar goed, er zullen echt hordes zijn die nooit in de betere restaurants komen Maar dan ga je toch als je hoort dat je meegenomen word even kijken wat er wel en niet van je verwacht word? Gewoon even kijken of er misschien iets voorgeschreven word kwa kleding, wat voor menu ze hebben en ojee, slakken, hoe eet je dat eigenlijk?
Lijkt me een heel normaal juist als je nog nooit in zo'n gelegenheid geweest bent. Een ow mag ik dan mijn gympen aan en we krijgen toch geen vieze glibberdingen was één van de eerste dingen die een vriendinnetje riep toen die eens bij ons sliep en mee mocht En toen waren we iets van 10 ofzo. Dus een 10 jarige doet al wat een 17 jarige niet zou kunnen? .
[...]
Ik zeg toch ook niet dat ik niet geloof dat ze bestaan, ze zullen ongetwijfeld bestaan. Maar ik persoonlijk zou hoogstverbaasd zijn als mijn zoon tegen de tijd dat hij 17 is met een vriendinnetje thuis komt dat nog nooit in een duur of chic restaurant heeft gegeten, want in onze omgeving is dat vrij normaal. Mijn zoon heeft zelfs meerdere vriendjes/bekenden wiens ouders zelfs eigenaar zijn van dure restaurants, en zelf was hij volgens mij 2 ofzo toen hij voor het eerst in een chic restaurant kwam, en dat is hier in de omgeving vrij normaal. Dus een 17-jarige die niet weet hoe het hoort in een sjieker etablissement dan de plaatselijke Chinees of eetcafé valt denk ik best uit de toon. Maar goed, er zullen echt hordes zijn die nooit in de betere restaurants komen Maar dan ga je toch als je hoort dat je meegenomen word even kijken wat er wel en niet van je verwacht word? Gewoon even kijken of er misschien iets voorgeschreven word kwa kleding, wat voor menu ze hebben en ojee, slakken, hoe eet je dat eigenlijk?
Lijkt me een heel normaal juist als je nog nooit in zo'n gelegenheid geweest bent. Een ow mag ik dan mijn gympen aan en we krijgen toch geen vieze glibberdingen was één van de eerste dingen die een vriendinnetje riep toen die eens bij ons sliep en mee mocht En toen waren we iets van 10 ofzo. Dus een 10 jarige doet al wat een 17 jarige niet zou kunnen? .
woensdag 16 maart 2016 om 11:58
quote:fashionvictim schreef op 16 maart 2016 @ 11:32:
[...]
En de kinderen die nog nooit in een chic restaurant hebben gegeten zijn op de vingers van 1 hand te tellen, ik ken er zo uit het hoofd maar 2 en.
Als ik zo eens naar de klasgenootjes van mijn kinderen kijk,en naar hun vriendjes/vriendinnetjes,zal het op de vingers van 1 hand te tellen zijn welke kinderen er wèl in een chic restaurant gegeten hebben.
Een 'gewoon' restaurant wel,maar niet in de categorie waarover we het nu hebben.
Mijn kinderen trouwens ook niet.Voor dat geld maak ik andere keuzes.
[...]
En de kinderen die nog nooit in een chic restaurant hebben gegeten zijn op de vingers van 1 hand te tellen, ik ken er zo uit het hoofd maar 2 en.
Als ik zo eens naar de klasgenootjes van mijn kinderen kijk,en naar hun vriendjes/vriendinnetjes,zal het op de vingers van 1 hand te tellen zijn welke kinderen er wèl in een chic restaurant gegeten hebben.
Een 'gewoon' restaurant wel,maar niet in de categorie waarover we het nu hebben.
Mijn kinderen trouwens ook niet.Voor dat geld maak ik andere keuzes.
woensdag 16 maart 2016 om 11:59
quote:barbaracartland schreef op 16 maart 2016 @ 11:48:
[...]
Maar die 17-jarige zou wel een heel leuke meid kunnen zijn. Ze zou vwo kunnen doen en met schitterende cijfers kunnen slagen. Of ze een opleiding tot verzorgende kunnen doen en tientallen bejaarden de aandacht geven die ze verdienen. Ze zou vrijwilligerswerk kunnen doen en andere mensen heel blij maken. Ze zou een lieve dochter kunnen zijn en een goede vriendin. Allemaal zaken die ik veel belangrijker vind dan of ze al dan niet wekelijks in een sterrenrestaurant zit. Want dat is natuurlijk niet waar het om gaat, uiteindelijk.+100
[...]
Maar die 17-jarige zou wel een heel leuke meid kunnen zijn. Ze zou vwo kunnen doen en met schitterende cijfers kunnen slagen. Of ze een opleiding tot verzorgende kunnen doen en tientallen bejaarden de aandacht geven die ze verdienen. Ze zou vrijwilligerswerk kunnen doen en andere mensen heel blij maken. Ze zou een lieve dochter kunnen zijn en een goede vriendin. Allemaal zaken die ik veel belangrijker vind dan of ze al dan niet wekelijks in een sterrenrestaurant zit. Want dat is natuurlijk niet waar het om gaat, uiteindelijk.+100
woensdag 16 maart 2016 om 12:00
quote:nina1966 schreef op 16 maart 2016 @ 11:57:
[...]
Maar goed, er zullen echt hordes zijn die nooit in de betere restaurants komen Maar dan ga je toch als je hoort dat je meegenomen word even kijken wat er wel en niet van je verwacht word? Gewoon even kijken of er misschien iets voorgeschreven word kwa kleding, wat voor menu ze hebben en ojee, slakken, hoe eet je dat eigenlijk?
Lijkt me een heel normaal juist als je nog nooit in zo'n gelegenheid geweest bent. Een ow mag ik dan mijn gympen aan en we krijgen toch geen vieze glibberdingen was één van de eerste dingen die een vriendinnetje riep toen die eens bij ons sliep en mee mocht En toen waren we iets van 10 ofzo. Dus een 10 jarige doet al wat een 17 jarige niet zou kunnen? .Het is maar wat je beter noemt, ik heb ooit met een bruiloft in een sterrenrestaurant gegeten, het was echt vies en het zag er niet uit.
[...]
Maar goed, er zullen echt hordes zijn die nooit in de betere restaurants komen Maar dan ga je toch als je hoort dat je meegenomen word even kijken wat er wel en niet van je verwacht word? Gewoon even kijken of er misschien iets voorgeschreven word kwa kleding, wat voor menu ze hebben en ojee, slakken, hoe eet je dat eigenlijk?
Lijkt me een heel normaal juist als je nog nooit in zo'n gelegenheid geweest bent. Een ow mag ik dan mijn gympen aan en we krijgen toch geen vieze glibberdingen was één van de eerste dingen die een vriendinnetje riep toen die eens bij ons sliep en mee mocht En toen waren we iets van 10 ofzo. Dus een 10 jarige doet al wat een 17 jarige niet zou kunnen? .Het is maar wat je beter noemt, ik heb ooit met een bruiloft in een sterrenrestaurant gegeten, het was echt vies en het zag er niet uit.
woensdag 16 maart 2016 om 12:03
quote:fashionvictim schreef op 16 maart 2016 @ 11:55:
[...]
Sorry, maar ik denk dat je je vergist in hoezeer de tijdsgeest is veranderd. 20 jaar geleden was het nog heel apart als je weleens sushi at, tegenwoordig eten de klasgenootjes van mijn kind het allemaal, en nee, dat zijn niet alleen zijn klasgenootjes in ons - inderdaad kakkineuze - dorp. Ook in onze oude woonplaats - Tokkietown pur sang, waar ik ook nog eens in een volksbuurt woonde - eten de kids sushi, hebben ze dure smartphones en weten op hun 12e al wat designerkleding is. Ze denken allemaal dat ze Kim Kardashian zijn, bij wijze van spreken.
Wat in vredesnaam heeft tijdgeest hiermee te maken?
Of sushi?
Of Kim Kardashian?
Of smartphones?
Het gaat er om dat jij blijft drammen vanuit jou referentiekader en steken onder water blijft geven.
En dat is totaal niet sjiek. Of volgens de etiquette.
En daaraan kun je zien dat je dus kunt gaan wonen waar je wil. Maar je ware aard zal altijd naar boven komen.
Je voert, volgens mij, een toneelstuk op, om jezelf beter te voelen. En dat is dan, als het zo is, eigenlijk heel triest voor jou. Want waarom heb je dat zo nodig? Dat toneelstuk?
Waarom denk jij dat je dat moet opvoeren?
Omdat je denkt dat je niet goed genoeg bent?
Omdat je anders zou worden afgewezen?
Niet meetelt?
Doe eens aardig en kom eens van je paard af, zou ik zeggen. Gaat er een hele wereld voor je open.
Mag je best op mijn eenhoorn zitten. Voor even dan
[...]
Sorry, maar ik denk dat je je vergist in hoezeer de tijdsgeest is veranderd. 20 jaar geleden was het nog heel apart als je weleens sushi at, tegenwoordig eten de klasgenootjes van mijn kind het allemaal, en nee, dat zijn niet alleen zijn klasgenootjes in ons - inderdaad kakkineuze - dorp. Ook in onze oude woonplaats - Tokkietown pur sang, waar ik ook nog eens in een volksbuurt woonde - eten de kids sushi, hebben ze dure smartphones en weten op hun 12e al wat designerkleding is. Ze denken allemaal dat ze Kim Kardashian zijn, bij wijze van spreken.
Wat in vredesnaam heeft tijdgeest hiermee te maken?
Of sushi?
Of Kim Kardashian?
Of smartphones?
Het gaat er om dat jij blijft drammen vanuit jou referentiekader en steken onder water blijft geven.
En dat is totaal niet sjiek. Of volgens de etiquette.
En daaraan kun je zien dat je dus kunt gaan wonen waar je wil. Maar je ware aard zal altijd naar boven komen.
Je voert, volgens mij, een toneelstuk op, om jezelf beter te voelen. En dat is dan, als het zo is, eigenlijk heel triest voor jou. Want waarom heb je dat zo nodig? Dat toneelstuk?
Waarom denk jij dat je dat moet opvoeren?
Omdat je denkt dat je niet goed genoeg bent?
Omdat je anders zou worden afgewezen?
Niet meetelt?
Doe eens aardig en kom eens van je paard af, zou ik zeggen. Gaat er een hele wereld voor je open.
Mag je best op mijn eenhoorn zitten. Voor even dan
Scherven brengen geluk
woensdag 16 maart 2016 om 12:05
Wat zijn mensen toch ver van de basis afgeraakt. Dat je je op een bepaalde manier "hoort" te gedragen als je ergens in een duur restaurant eet.
Kijk dat je niet harde boeren en scheten laat, of je eten uitspuugt, dat weet iedereen wel, maar al die overdreven regels. Mensen zijn echt veel te ver afgeraakt van wat echt belangrijk is.
Kijk dat je niet harde boeren en scheten laat, of je eten uitspuugt, dat weet iedereen wel, maar al die overdreven regels. Mensen zijn echt veel te ver afgeraakt van wat echt belangrijk is.
woensdag 16 maart 2016 om 12:09
quote:barbaracartland schreef op 16 maart 2016 @ 11:48:
[...]
Maar die 17-jarige zou wel een heel leuke meid kunnen zijn. Ze zou vwo kunnen doen en met schitterende cijfers kunnen slagen. Of ze een opleiding tot verzorgende kunnen doen en tientallen bejaarden de aandacht geven die ze verdienen. Ze zou vrijwilligerswerk kunnen doen en andere mensen heel blij maken. Ze zou een lieve dochter kunnen zijn en een goede vriendin. Allemaal zaken die ik veel belangrijker vind dan of ze al dan niet wekelijks in een sterrenrestaurant zit. Want dat is natuurlijk niet waar het om gaat, uiteindelijk.
Dat betwijfel ik toch ook niet? Als mijn zoon er op zou vallen zal het vast een leuk meisje zijn. Dat wil alleen niet zeggen dat ik niet verbaasd zou zijn als ze er beroerde tafelmanieren op na zou houden.
Zoals ik net zei, mijn zoon heeft ook 2 vriendjes die beide niet met mes en vork bleken te kunnen eten. Dat verbaasde me ook enorm. Zijn overigens superleuke, beleefde, lieve jochies, en het feit dat ze niet met mes en vork konden eten was bovendien goed verklaarbaar. Dat neemt niet weg dat mijn man en ik hier thuis samen met beide knullen hebben zitten oefenen totdat ze het wel konden, want tja, wij hadden daar verder geen negatief oordeel over, het zou toch jammer zijn als ze straks beide met succes de -uiteraard ook kakkineuze - middelbare school hebben afgerond maar alsnog minder kansen krijgen omdat ze zoiets basaals als eten met mes en vork niet kunnen.
Je kan lullen wat je wil, maar zulke dingen spelen namelijk wel degelijk mee in je toekomstperspectieven.
[...]
Maar die 17-jarige zou wel een heel leuke meid kunnen zijn. Ze zou vwo kunnen doen en met schitterende cijfers kunnen slagen. Of ze een opleiding tot verzorgende kunnen doen en tientallen bejaarden de aandacht geven die ze verdienen. Ze zou vrijwilligerswerk kunnen doen en andere mensen heel blij maken. Ze zou een lieve dochter kunnen zijn en een goede vriendin. Allemaal zaken die ik veel belangrijker vind dan of ze al dan niet wekelijks in een sterrenrestaurant zit. Want dat is natuurlijk niet waar het om gaat, uiteindelijk.
Dat betwijfel ik toch ook niet? Als mijn zoon er op zou vallen zal het vast een leuk meisje zijn. Dat wil alleen niet zeggen dat ik niet verbaasd zou zijn als ze er beroerde tafelmanieren op na zou houden.
Zoals ik net zei, mijn zoon heeft ook 2 vriendjes die beide niet met mes en vork bleken te kunnen eten. Dat verbaasde me ook enorm. Zijn overigens superleuke, beleefde, lieve jochies, en het feit dat ze niet met mes en vork konden eten was bovendien goed verklaarbaar. Dat neemt niet weg dat mijn man en ik hier thuis samen met beide knullen hebben zitten oefenen totdat ze het wel konden, want tja, wij hadden daar verder geen negatief oordeel over, het zou toch jammer zijn als ze straks beide met succes de -uiteraard ook kakkineuze - middelbare school hebben afgerond maar alsnog minder kansen krijgen omdat ze zoiets basaals als eten met mes en vork niet kunnen.
Je kan lullen wat je wil, maar zulke dingen spelen namelijk wel degelijk mee in je toekomstperspectieven.
Am Yisrael Chai!
woensdag 16 maart 2016 om 12:20
quote:fashionvictim schreef op 16 maart 2016 @ 11:32:
[...]
Sorry, maar ik vind dat wel gek. En dan heeft die schoonvader toch gewoon gelijk als hij zegt dat ze "een andere keukentafel" gewend is. Ik zit naar aanleiding van jouw opmerking - die ik dus erg gek vond - eens te denken, maar ik ken volgens mij geen enkel kind (allemaal beduidend jonger dan 17) dat nog nooit in een restaurant heeft gegeten. En de kinderen die nog nooit in een chic restaurant hebben gegeten zijn op de vingers van 1 hand te tellen, ik ken er zo uit het hoofd maar 2 en die komen beide ook een niet-westerse cultuur waar bijvoorbeeld ook niet met mes en vork wordt gegeten. Maar zelfs die twee zijn al meermaals in een restaurant geweest, onder andere met ons.
Wow
Ik woon in een achterstandswijk, en echt.. kinderen zijn blij als ze naar de Mac kunnen. Verder is het Chinees en Pizza. Dus nee.. het gros van de kinderen heeft nog nooit in een duur restaurant gegeten. En ja, dat is dan inderdaad een 'andere tafel', daarin had de vader gelijk. Maar dochter deed in dit geval niets verkeerd, zijn de mensen, die zich wél in de hoogste kringen bevinden, hier op het forum het redelijk over eens. De schoonvader deed wél aan alle kanten iets verkeerd. Welke tafel zou je dan willen?
[...]
Sorry, maar ik vind dat wel gek. En dan heeft die schoonvader toch gewoon gelijk als hij zegt dat ze "een andere keukentafel" gewend is. Ik zit naar aanleiding van jouw opmerking - die ik dus erg gek vond - eens te denken, maar ik ken volgens mij geen enkel kind (allemaal beduidend jonger dan 17) dat nog nooit in een restaurant heeft gegeten. En de kinderen die nog nooit in een chic restaurant hebben gegeten zijn op de vingers van 1 hand te tellen, ik ken er zo uit het hoofd maar 2 en die komen beide ook een niet-westerse cultuur waar bijvoorbeeld ook niet met mes en vork wordt gegeten. Maar zelfs die twee zijn al meermaals in een restaurant geweest, onder andere met ons.
Wow
Ik woon in een achterstandswijk, en echt.. kinderen zijn blij als ze naar de Mac kunnen. Verder is het Chinees en Pizza. Dus nee.. het gros van de kinderen heeft nog nooit in een duur restaurant gegeten. En ja, dat is dan inderdaad een 'andere tafel', daarin had de vader gelijk. Maar dochter deed in dit geval niets verkeerd, zijn de mensen, die zich wél in de hoogste kringen bevinden, hier op het forum het redelijk over eens. De schoonvader deed wél aan alle kanten iets verkeerd. Welke tafel zou je dan willen?
Later is nu
woensdag 16 maart 2016 om 12:27
Volledig zijpad van de discussie: in NL worden de kinderen toch kunstmatig "klein" gehouden qua eten ?
De meeste kindergerechten zijn om te huilen zo weinig creatief - verder dan friet appelmoes frikandel/kipnugget lijkt niet te lukken in de meeste restaurants (zelf in de betere middenklassers). Het moet toch niet zo moeilijk zijn om een "klein" fatsoenlijk gerecht te koken en verkopen. In de meeste omringende landen is er i.i.g. meer keuze op de menukaart. En dan is de opstap naar artisjok/ganzenlever iets minder groot.
Omgekeerd werd ik eens gevraagd in een restaurant in Duitsland of ik wel wist wat dochter van 8 besteld had en of ze echt wel bloedworst lustte. Ja, want dat kende ze van bij oma. De hele bediening stond er bewonderend naar te kijken terwijl het bordje netjes leeg ging. Terwijl je mij dat echt niet moet voorzetten. De opvoeding is ruim en gebeurt niet alleen thuis (je kunt je kinderen niet overal op voorbereiden). Als het goed was gedaan door schoonvader had hij deze gelegenheid kunnen gebruiken om het meisje wat bij te brengen in plaats van haar voor schut te zetten.
Zo heb ik thuis echt niet met stokjes leren eten. Dat heb ik me ook stuntelend en proberend eigen moeten maken.
De meeste kindergerechten zijn om te huilen zo weinig creatief - verder dan friet appelmoes frikandel/kipnugget lijkt niet te lukken in de meeste restaurants (zelf in de betere middenklassers). Het moet toch niet zo moeilijk zijn om een "klein" fatsoenlijk gerecht te koken en verkopen. In de meeste omringende landen is er i.i.g. meer keuze op de menukaart. En dan is de opstap naar artisjok/ganzenlever iets minder groot.
Omgekeerd werd ik eens gevraagd in een restaurant in Duitsland of ik wel wist wat dochter van 8 besteld had en of ze echt wel bloedworst lustte. Ja, want dat kende ze van bij oma. De hele bediening stond er bewonderend naar te kijken terwijl het bordje netjes leeg ging. Terwijl je mij dat echt niet moet voorzetten. De opvoeding is ruim en gebeurt niet alleen thuis (je kunt je kinderen niet overal op voorbereiden). Als het goed was gedaan door schoonvader had hij deze gelegenheid kunnen gebruiken om het meisje wat bij te brengen in plaats van haar voor schut te zetten.
Zo heb ik thuis echt niet met stokjes leren eten. Dat heb ik me ook stuntelend en proberend eigen moeten maken.
Even if you are on the right track, you will get run over if you just sit there.â€
woensdag 16 maart 2016 om 12:31
quote:Glassnijdersuus schreef op 16 maart 2016 @ 12:03:
[...]
Wat in vredesnaam heeft tijdgeest hiermee te maken?
Of sushi?
Of Kim Kardashian?
Of smartphones?
Het gaat er om dat jij blijft drammen vanuit jou referentiekader en steken onder water blijft geven.
En dat is totaal niet sjiek. Of volgens de etiquette.
En daaraan kun je zien dat je dus kunt gaan wonen waar je wil. Maar je ware aard zal altijd naar boven komen.
Je voert, volgens mij, een toneelstuk op, om jezelf beter te voelen. En dat is dan, als het zo is, eigenlijk heel triest voor jou. Want waarom heb je dat zo nodig? Dat toneelstuk?
Waarom denk jij dat je dat moet opvoeren?
Omdat je denkt dat je niet goed genoeg bent?
Omdat je anders zou worden afgewezen?
Niet meetelt?
Doe eens aardig en kom eens van je paard af, zou ik zeggen. Gaat er een hele wereld voor je open.
Mag je best op mijn eenhoorn zitten. Voor even dan
Pff, wat een sneue post.
Wat tijdsgeest ermee te maken heeft? Mijn punt was dat ik het wereldvreemde beeld van de gemiddelde 17-jarige dat hier geschetst wordt totaal niet herken. Het valt mij juist al jaren op dat "de jeugd van tegenwoordig" zoveel wereldwijzer en decadenter is dan mijn generatie of die van mijn ouders.
Ik heb stagiairs van nog geen 20 die op een doodgewone doordeweekse dag "even wat gaan eten met een vriendinnetje" in tenten waar de generatie van mijn ouders alleen naar toe ging als je iets heel bijzonders te vieren had. Die elke vakantie reizen maken waar je in mijn jeugd je hele leven naar uitkeek. Die kleding (en tassen, en schoenen) dragen waar mijn generatie nog van denkt dat je dat soort dingen alleen koopt voor Hele Speciale Gelegenheden.
Ik denk zelf dat dat oa door de opmars van internet en social media en dergelijke komt. Mijn moeder was ruim 40 toen ik haar voor het eerst sushi liet proeven. Mijn buurmeisje van 12 kan het zelf maken en post er foto's van op haar Instagram. Mijn zoon van 12 haalt er nog net niet zijn neus voor op ("Alweer sushi?")
Met andere woorden: de tijdsgeest is nogal veranderd. Wat in mijn tijd een poepsjiek en duur restaurant was waar je hooguit 1 keer per jaar kwam is voor de generatie van mijn kinderen gewoon de zoveelste tent "waar je even gaat eten".
Dat een 17-jarige nog nooit in een duur restaurant geweest zal zijn lijkt me daarom nogal vergezocht. ik herken het in ieder geval niet bij de kinderen die ik ken, zowel die uit Tokkietown als die uit mijn kakdorp.
[...]
Wat in vredesnaam heeft tijdgeest hiermee te maken?
Of sushi?
Of Kim Kardashian?
Of smartphones?
Het gaat er om dat jij blijft drammen vanuit jou referentiekader en steken onder water blijft geven.
En dat is totaal niet sjiek. Of volgens de etiquette.
En daaraan kun je zien dat je dus kunt gaan wonen waar je wil. Maar je ware aard zal altijd naar boven komen.
Je voert, volgens mij, een toneelstuk op, om jezelf beter te voelen. En dat is dan, als het zo is, eigenlijk heel triest voor jou. Want waarom heb je dat zo nodig? Dat toneelstuk?
Waarom denk jij dat je dat moet opvoeren?
Omdat je denkt dat je niet goed genoeg bent?
Omdat je anders zou worden afgewezen?
Niet meetelt?
Doe eens aardig en kom eens van je paard af, zou ik zeggen. Gaat er een hele wereld voor je open.
Mag je best op mijn eenhoorn zitten. Voor even dan
Pff, wat een sneue post.
Wat tijdsgeest ermee te maken heeft? Mijn punt was dat ik het wereldvreemde beeld van de gemiddelde 17-jarige dat hier geschetst wordt totaal niet herken. Het valt mij juist al jaren op dat "de jeugd van tegenwoordig" zoveel wereldwijzer en decadenter is dan mijn generatie of die van mijn ouders.
Ik heb stagiairs van nog geen 20 die op een doodgewone doordeweekse dag "even wat gaan eten met een vriendinnetje" in tenten waar de generatie van mijn ouders alleen naar toe ging als je iets heel bijzonders te vieren had. Die elke vakantie reizen maken waar je in mijn jeugd je hele leven naar uitkeek. Die kleding (en tassen, en schoenen) dragen waar mijn generatie nog van denkt dat je dat soort dingen alleen koopt voor Hele Speciale Gelegenheden.
Ik denk zelf dat dat oa door de opmars van internet en social media en dergelijke komt. Mijn moeder was ruim 40 toen ik haar voor het eerst sushi liet proeven. Mijn buurmeisje van 12 kan het zelf maken en post er foto's van op haar Instagram. Mijn zoon van 12 haalt er nog net niet zijn neus voor op ("Alweer sushi?")
Met andere woorden: de tijdsgeest is nogal veranderd. Wat in mijn tijd een poepsjiek en duur restaurant was waar je hooguit 1 keer per jaar kwam is voor de generatie van mijn kinderen gewoon de zoveelste tent "waar je even gaat eten".
Dat een 17-jarige nog nooit in een duur restaurant geweest zal zijn lijkt me daarom nogal vergezocht. ik herken het in ieder geval niet bij de kinderen die ik ken, zowel die uit Tokkietown als die uit mijn kakdorp.
Am Yisrael Chai!
woensdag 16 maart 2016 om 12:37
Ik kom zelf uit een arbeidersmilieu. Zoals ik hierboven al vertelde, verkeer ik beroepsmatig soms in hoge kringen.
Er is in die kringen geen hond die valt over een vermeend gebrek aan etiquette. Als je je netjes gedraagt, niet schreeuwt, niemand in de rede valt, niet te familiair doet , niet met je mond vol praat, geen boer laat, niet slurpt (al heb ik ook etentjes meegemaakt, waar dat juist een teken van beleefdheid was) val je echt niet uit de toon. En dat is échte chic, vind ik. Mensen groothartig accepteren zoals ze zijn.
Er is in die kringen geen hond die valt over een vermeend gebrek aan etiquette. Als je je netjes gedraagt, niet schreeuwt, niemand in de rede valt, niet te familiair doet , niet met je mond vol praat, geen boer laat, niet slurpt (al heb ik ook etentjes meegemaakt, waar dat juist een teken van beleefdheid was) val je echt niet uit de toon. En dat is échte chic, vind ik. Mensen groothartig accepteren zoals ze zijn.
woensdag 16 maart 2016 om 12:39
quote:fashionvictim schreef op 16 maart 2016 @ 12:31:
[...]
Pff, wat een sneue post.
Wat tijdsgeest ermee te maken heeft? Mijn punt was dat ik het wereldvreemde beeld van de gemiddelde 17-jarige dat hier geschetst wordt totaal niet herken. Het valt mij juist al jaren op dat "de jeugd van tegenwoordig" zoveel wereldwijzer en decadenter is dan mijn generatie of die van mijn ouders.
Ik heb stagiairs van nog geen 20 die op een doodgewone doordeweekse dag "even wat gaan eten met een vriendinnetje" in tenten waar de generatie van mijn ouders alleen naar toe ging als je iets heel bijzonders te vieren had. Die elke vakantie reizen maken waar je in mijn jeugd je hele leven naar uitkeek. Die kleding (en tassen, en schoenen) dragen waar mijn generatie nog van denkt dat je dat soort dingen alleen koopt voor Hele Speciale Gelegenheden.
Ik denk zelf dat dat oa door de opmars van internet en social media en dergelijke komt. Mijn moeder was ruim 40 toen ik haar voor het eerst sushi liet proeven. Mijn buurmeisje van 12 kan het zelf maken en post er foto's van op haar Instagram. Mijn zoon van 12 haalt er nog net niet zijn neus voor op ("Alweer sushi?")
Met andere woorden: de tijdsgeest is nogal veranderd. Wat in mijn tijd een poepsjiek en duur restaurant was waar je hooguit 1 keer per jaar kwam is voor de generatie van mijn kinderen gewoon de zoveelste tent "waar je even gaat eten".
Dat een 17-jarige nog nooit in een duur restaurant geweest zal zijn lijkt me daarom nogal vergezocht. ik herken het in ieder geval niet bij de kinderen die ik ken, zowel die uit Tokkietown als die uit mijn kakdorp.
Pfff wat een vanuit je eigen referentiekader geschreven post. Wederom.
Maar goed.
Ik ben me aan het aanleren niet meer teveel energie te steken in zaken die niet vooruit te branden zijn.
Trekken aan de dood paard, heet dat, als ik me niet vergis.
Ik ga even mijn eenhoorn verzorgen.
[...]
Pff, wat een sneue post.
Wat tijdsgeest ermee te maken heeft? Mijn punt was dat ik het wereldvreemde beeld van de gemiddelde 17-jarige dat hier geschetst wordt totaal niet herken. Het valt mij juist al jaren op dat "de jeugd van tegenwoordig" zoveel wereldwijzer en decadenter is dan mijn generatie of die van mijn ouders.
Ik heb stagiairs van nog geen 20 die op een doodgewone doordeweekse dag "even wat gaan eten met een vriendinnetje" in tenten waar de generatie van mijn ouders alleen naar toe ging als je iets heel bijzonders te vieren had. Die elke vakantie reizen maken waar je in mijn jeugd je hele leven naar uitkeek. Die kleding (en tassen, en schoenen) dragen waar mijn generatie nog van denkt dat je dat soort dingen alleen koopt voor Hele Speciale Gelegenheden.
Ik denk zelf dat dat oa door de opmars van internet en social media en dergelijke komt. Mijn moeder was ruim 40 toen ik haar voor het eerst sushi liet proeven. Mijn buurmeisje van 12 kan het zelf maken en post er foto's van op haar Instagram. Mijn zoon van 12 haalt er nog net niet zijn neus voor op ("Alweer sushi?")
Met andere woorden: de tijdsgeest is nogal veranderd. Wat in mijn tijd een poepsjiek en duur restaurant was waar je hooguit 1 keer per jaar kwam is voor de generatie van mijn kinderen gewoon de zoveelste tent "waar je even gaat eten".
Dat een 17-jarige nog nooit in een duur restaurant geweest zal zijn lijkt me daarom nogal vergezocht. ik herken het in ieder geval niet bij de kinderen die ik ken, zowel die uit Tokkietown als die uit mijn kakdorp.
Pfff wat een vanuit je eigen referentiekader geschreven post. Wederom.
Maar goed.
Ik ben me aan het aanleren niet meer teveel energie te steken in zaken die niet vooruit te branden zijn.
Trekken aan de dood paard, heet dat, als ik me niet vergis.
Ik ga even mijn eenhoorn verzorgen.
Scherven brengen geluk
woensdag 16 maart 2016 om 12:40
quote:amarna schreef op 16 maart 2016 @ 12:37:
Ik kom zelf uit een arbeidersmilieu. Zoals ik hierboven al vertelde, verkeer ik beroepsmatig soms in hoge kringen.
Er is in die kringen geen hond die valt over een vermeend gebrek aan etiquette. Als je je netjes gedraagt, niet schreeuwt, niemand in de rede valt, niet te familiair doet , niet met je mond vol praat, geen boer laat, niet slurpt (al heb ik ook etentjes meegemaakt, waar dat juist een teken van beleefdheid was) val je echt niet uit de toon. En dat is échte chic, vind ik. Mensen groothartig accepteren zoals ze zijn.
Die laatste 2 zinnen vooral.
Ik kom zelf uit een arbeidersmilieu. Zoals ik hierboven al vertelde, verkeer ik beroepsmatig soms in hoge kringen.
Er is in die kringen geen hond die valt over een vermeend gebrek aan etiquette. Als je je netjes gedraagt, niet schreeuwt, niemand in de rede valt, niet te familiair doet , niet met je mond vol praat, geen boer laat, niet slurpt (al heb ik ook etentjes meegemaakt, waar dat juist een teken van beleefdheid was) val je echt niet uit de toon. En dat is échte chic, vind ik. Mensen groothartig accepteren zoals ze zijn.
Die laatste 2 zinnen vooral.
Scherven brengen geluk
woensdag 16 maart 2016 om 12:44
quote:Glassnijdersuus schreef op 16 maart 2016 @ 12:39:
[...]
Pfff wat een vanuit je eigen referentiekader geschreven post. Wederom.
Je zou er ook inhoudelijk op in kunnen gaan. Je herkent het beeld niet? Jij kent geen piepjonge vloggers die elke dag culinaire hoogstandjes posten op hun Instagram account met ingrediënten waar ik als ruim volwassene zelfs nog nooit van gehoord heb?
Jij hebt nog nooit programma's als Masterchef junior gezien waar kinderen van 10 gerechten staan te maken die jij als volwassene nog nooit gegeten hebt, laat staan dat je ze kan koken?
Jouw kids kunnen niet met stokjes eten, terwijl je dat zelf als ruim volwassene al stuntelend met kinderstokjes hebt moeten leren?
[...]
Pfff wat een vanuit je eigen referentiekader geschreven post. Wederom.
Je zou er ook inhoudelijk op in kunnen gaan. Je herkent het beeld niet? Jij kent geen piepjonge vloggers die elke dag culinaire hoogstandjes posten op hun Instagram account met ingrediënten waar ik als ruim volwassene zelfs nog nooit van gehoord heb?
Jij hebt nog nooit programma's als Masterchef junior gezien waar kinderen van 10 gerechten staan te maken die jij als volwassene nog nooit gegeten hebt, laat staan dat je ze kan koken?
Jouw kids kunnen niet met stokjes eten, terwijl je dat zelf als ruim volwassene al stuntelend met kinderstokjes hebt moeten leren?
Am Yisrael Chai!
