Eten
alle pijlers
Een gerecht weigeren in restaurant
zaterdag 12 maart 2016 om 13:41
Hoi allemaal!
Ik ben benieuwd naar jullie mening over het volgende;
Dochter is gisteravond met de familie van haar vriend uit eten geweest. Het was nogal een chique bedoening zeg maar. 6 gangen enzo. Vooraf was door de ouders het "feestmenu" bepaald. Bij de 3e gang kreeg iedereen dus levertjes. Nou gruwt mijn dochter van orgaanvlees... Zij heeft deze gang beleefd geweigerd. Tot groot ongenoegen van de vader van haar vriend. Die vond dat dus duidelijk niet kunnen en heeft dat ook laten merken. Dochter kwam dus een beetje verdrietig thuis.. Nou vind mijn man ook dat ze uit fatsoen gewoon een paar hapjes had moeten eten en de rest maar laten staan. Ik vind het zelf prima dat ze het geweigerd heeft. Wat vinden jullie?
Ik ben benieuwd naar jullie mening over het volgende;
Dochter is gisteravond met de familie van haar vriend uit eten geweest. Het was nogal een chique bedoening zeg maar. 6 gangen enzo. Vooraf was door de ouders het "feestmenu" bepaald. Bij de 3e gang kreeg iedereen dus levertjes. Nou gruwt mijn dochter van orgaanvlees... Zij heeft deze gang beleefd geweigerd. Tot groot ongenoegen van de vader van haar vriend. Die vond dat dus duidelijk niet kunnen en heeft dat ook laten merken. Dochter kwam dus een beetje verdrietig thuis.. Nou vind mijn man ook dat ze uit fatsoen gewoon een paar hapjes had moeten eten en de rest maar laten staan. Ik vind het zelf prima dat ze het geweigerd heeft. Wat vinden jullie?
woensdag 16 maart 2016 om 12:48
Tussen kakdorp en tokkietown zit denk ik nog een heeeeel groot tussengebied van doorsnee families in doorsnee dorpen met doorsnee gebruiken. En denk dat daarbij voor de meesten echt geen chique restaurants horen. Niet dat daar tegenover meteen alleen de plaatselijke snackbar of een of andere vreetschuur moet worden geplaatst maar denk dat in mijn omgeving meer gekozen wordt voor een gemoedelijk ala carte restaurant. Niks chics aan en heel goed betaalbaar maar ook zeker geen ordinaire tent ofzo. Ik denk dat de meeste mensen in mijn omgeving voor een dergelijke eetgelegenheid kiezen ongeacht hun inkomen en opleidingsniveau. Etiquette komt er in deze restaurants zelden aan te pas en ik denk dat de meeste 17-jarigen echt geen idee hebben... sterker nog; ik zelf ook niet echt en denk velen met mij... ook denk ik dat dit niet regionaal gebonden is en dat van noord tot zuid en van oost tot west de "gewone restaurants" door verreweg het grootste deel van de bevolking ook het meest bezocht worden.
woensdag 16 maart 2016 om 12:59
In mijn ogen is een gerecht weigeren niet eens een gebrek aan etiquette, maar gewoon basisfatsoen.
Je weet dat het niet erg aardig en netjes is om niet eens te proeven, het lijkt mij niet dat dat heel veel met een klassenverschil te maken heeft, ook in achterbuurten eet men gewoon wat de pot schaft, toch?
En als iemand je iets aanbied neem je dat in principe gewoon aan.
Tuurlijk is het verder geen enorm drama ofzo, maar het lijkt mij dat de gemiddelde zeventienjarige best weet dat je zoiets eigenlijk niet doet.
Je weet dat het niet erg aardig en netjes is om niet eens te proeven, het lijkt mij niet dat dat heel veel met een klassenverschil te maken heeft, ook in achterbuurten eet men gewoon wat de pot schaft, toch?
En als iemand je iets aanbied neem je dat in principe gewoon aan.
Tuurlijk is het verder geen enorm drama ofzo, maar het lijkt mij dat de gemiddelde zeventienjarige best weet dat je zoiets eigenlijk niet doet.
woensdag 16 maart 2016 om 13:02
Oh, dat geloof ik best, NYC, maar valt jou niet op dat wat "doorsnee" is in de loop der jaren behoorlijk veranderd is? In mijn jeugd stond er op de kaart van een "doorsnee" restaurant varkenshaas en dan kon je kiezen uit pepersaus of champignonroomsaus en kreeg je er een bakje met gebakken aardappeltjes en sperzieboontjes oid bij. Tegenwoordig staat datzelfde gerecht op de "nostalgische" kaart van Van der Valk en staat er op het "doorsnee" menu Veluwse weidehoenfilet gevuld met salami, bieslook en pijnboompitten, met een rode wijnjus en Magret de canard met paksoi en een honing-sesamsaus en Gegrilde lamsschouder met harissa saus, pasta en auberginekaviaar.
Dat is dus "doorsnee" voor het gemiddelde kind. Ik zie daar toch echt allerlei ingrediënten op staan die in mijn jeugd sowieso niet te krijgen waren in Nederland, of alleen in de poepsjieke restaurants. Mijn opa heeft echt nog nooit van harissa gehoord, durf ik te wedden, en paksoi zou hij toen hij in de kinderen zat nog niet herkennen als het op zijn hoofd viel. Hell, paksoi was in mijn jeugd ook nog niet te krijgen in de gewone supermarkt, ik kan me nog herinneren dat broccoli zijn intrede deed en ik ben pas begin 40.
Dat is dus "doorsnee" voor het gemiddelde kind. Ik zie daar toch echt allerlei ingrediënten op staan die in mijn jeugd sowieso niet te krijgen waren in Nederland, of alleen in de poepsjieke restaurants. Mijn opa heeft echt nog nooit van harissa gehoord, durf ik te wedden, en paksoi zou hij toen hij in de kinderen zat nog niet herkennen als het op zijn hoofd viel. Hell, paksoi was in mijn jeugd ook nog niet te krijgen in de gewone supermarkt, ik kan me nog herinneren dat broccoli zijn intrede deed en ik ben pas begin 40.
Am Yisrael Chai!
woensdag 16 maart 2016 om 13:05
quote:fashionvictim schreef op 16 maart 2016 @ 12:44:
[...]
Je zou er ook inhoudelijk op in kunnen gaan.
Oke.
Je herkent het beeld niet?
Nee.
Jij kent geen piepjonge vloggers die elke dag culinaire hoogstandjes posten op hun Instagram account met ingrediënten waar ik als ruim volwassene zelfs nog nooit van gehoord heb?
-Het is geen onderwerp dat me op een dusdanige wijze boeit, dat ik er in mijn vrije tijd naar op zoek ga. Dus nee.
Ik ben op zoek naar andere dingen.
Jij hebt nog nooit programma's als Masterchef junior gezien waar kinderen van 10 gerechten staan te maken die jij als volwassene nog nooit gegeten hebt, laat staan dat je ze kan koken?
-Ik heb het eens voorbij zien komen, maar ik zet het af omdat ik vind dat kinderen te zeer onder druk staan en ik twijfel of dit goed is voor de ontwikkeling. En als ik kinderen van 10 zie huilen omdat ze het niveau van een topchef niet kunnen halen, maar menen dat wel te moeten kunnen, dan vind ik dat zielig. Voor die kinderen. Dat ze menen zich te moeten meten met een professional. En dat is niet leeftijdsadequaat, in mijn ogen.
Los van de gerechten die ze maken. Dat an sich is natuurlijk heel knap. Maar er zijn meer dingen die ik knap vind.
Jouw kids kunnen niet met stokjes eten, terwijl je dat zelf als ruim volwassene al stuntelend met kinderstokjes hebt moeten leren?
Nou, dan ga je er voor het gemak vanuit dat ik kinderen heb.
Helaas is dat niet zo.
En met stokjes eten, dat is voor mij nooit een probleem geweest.
En daar komt het.
Je verondersteld een heleboel.
Terwijl iedereen die hier post wel snapt dat er een basis moet zijn.
Netjes en beleefd moet zijn. Niet smakken, met mes en vork eten. Niet schreeuwen e.d.
Maar hoe je nu precies een gang weigert, dat is net iets meer dan de basis. Denk ik.
Dan weet ik ook niet nee.
En in plaats van het iemand te willen leren, veroordeel je iemand.
Worden er zaken aan de haren bij gesleept die als een tang op een varken slaan.
Je wilt je kennis niet delen. Je wilt je meer voelen. En dát zegt meer over jou, dan over al die mensen die best wel hadden willen weten hoe ze op een correcte manier een bord met eten weigeren.
En in plaats van je erbij neer te leggen dat er dus toch meerdere wegen naar Rome leiden, haal je er vanalles bij, om maar duidelijk te maken dat jij het wel weet.
En dat jou manier de enige manier is.
Vol verontwaardiging roep je hier vanalles, en ik geef je even het voordeel van de twijfel, zonder erbij stil te staan hoe hautain en denigrerend je overkomt.
Iemand van 'jouw stand' zou beter moeten weten.
Wijsheid komt met de jaren zullen we maar zeggen.
En ik veroordeel ook wel eens, net zo goed.
Maar als ik mijn kennis kan en mag delen, dan voel ik me een rijk persoon.
[...]
Je zou er ook inhoudelijk op in kunnen gaan.
Oke.
Je herkent het beeld niet?
Nee.
Jij kent geen piepjonge vloggers die elke dag culinaire hoogstandjes posten op hun Instagram account met ingrediënten waar ik als ruim volwassene zelfs nog nooit van gehoord heb?
-Het is geen onderwerp dat me op een dusdanige wijze boeit, dat ik er in mijn vrije tijd naar op zoek ga. Dus nee.
Ik ben op zoek naar andere dingen.
Jij hebt nog nooit programma's als Masterchef junior gezien waar kinderen van 10 gerechten staan te maken die jij als volwassene nog nooit gegeten hebt, laat staan dat je ze kan koken?
-Ik heb het eens voorbij zien komen, maar ik zet het af omdat ik vind dat kinderen te zeer onder druk staan en ik twijfel of dit goed is voor de ontwikkeling. En als ik kinderen van 10 zie huilen omdat ze het niveau van een topchef niet kunnen halen, maar menen dat wel te moeten kunnen, dan vind ik dat zielig. Voor die kinderen. Dat ze menen zich te moeten meten met een professional. En dat is niet leeftijdsadequaat, in mijn ogen.
Los van de gerechten die ze maken. Dat an sich is natuurlijk heel knap. Maar er zijn meer dingen die ik knap vind.
Jouw kids kunnen niet met stokjes eten, terwijl je dat zelf als ruim volwassene al stuntelend met kinderstokjes hebt moeten leren?
Nou, dan ga je er voor het gemak vanuit dat ik kinderen heb.
Helaas is dat niet zo.
En met stokjes eten, dat is voor mij nooit een probleem geweest.
En daar komt het.
Je verondersteld een heleboel.
Terwijl iedereen die hier post wel snapt dat er een basis moet zijn.
Netjes en beleefd moet zijn. Niet smakken, met mes en vork eten. Niet schreeuwen e.d.
Maar hoe je nu precies een gang weigert, dat is net iets meer dan de basis. Denk ik.
Dan weet ik ook niet nee.
En in plaats van het iemand te willen leren, veroordeel je iemand.
Worden er zaken aan de haren bij gesleept die als een tang op een varken slaan.
Je wilt je kennis niet delen. Je wilt je meer voelen. En dát zegt meer over jou, dan over al die mensen die best wel hadden willen weten hoe ze op een correcte manier een bord met eten weigeren.
En in plaats van je erbij neer te leggen dat er dus toch meerdere wegen naar Rome leiden, haal je er vanalles bij, om maar duidelijk te maken dat jij het wel weet.
En dat jou manier de enige manier is.
Vol verontwaardiging roep je hier vanalles, en ik geef je even het voordeel van de twijfel, zonder erbij stil te staan hoe hautain en denigrerend je overkomt.
Iemand van 'jouw stand' zou beter moeten weten.
Wijsheid komt met de jaren zullen we maar zeggen.
En ik veroordeel ook wel eens, net zo goed.
Maar als ik mijn kennis kan en mag delen, dan voel ik me een rijk persoon.
Scherven brengen geluk
woensdag 16 maart 2016 om 13:05
quote:fashionvictim schreef op 16 maart 2016 @ 12:09:
[...]
Dat betwijfel ik toch ook niet? Als mijn zoon er op zou vallen zal het vast een leuk meisje zijn. Dat wil alleen niet zeggen dat ik niet verbaasd zou zijn als ze er beroerde tafelmanieren op na zou houden.
Zoals ik net zei, mijn zoon heeft ook 2 vriendjes die beide niet met mes en vork bleken te kunnen eten. Dat verbaasde me ook enorm. Zijn overigens superleuke, beleefde, lieve jochies, en het feit dat ze niet met mes en vork konden eten was bovendien goed verklaarbaar. Dat neemt niet weg dat mijn man en ik hier thuis samen met beide knullen hebben zitten oefenen totdat ze het wel konden, want tja, wij hadden daar verder geen negatief oordeel over, het zou toch jammer zijn als ze straks beide met succes de -uiteraard ook kakkineuze - middelbare school hebben afgerond maar alsnog minder kansen krijgen omdat ze zoiets basaals als eten met mes en vork niet kunnen.
Je kan lullen wat je wil, maar zulke dingen spelen namelijk wel degelijk mee in je toekomstperspectieven.
Ah, ik zal het onthouden, toch op CV vermelden dat ik met mes en vork kan eten.
Als je je, na de middelbare school, aanmeld voor een MBO/HBO/universiteit, komt het met mes en vork eten dan ter sprake?
Als je een sollicitatiegesprek hebt voor een baan als ICT er , ik noem maar wat, moet je dan een bordje proef eten ofzo?
En als je weet hoe je tong moet fileren, wordt je dan wegens grote maatschappelijke verdiensten voorgedragen voor een lintje?
Wat is de verdienste van dat 'sjieke gedoe'? Wel breed maatschappelijk nut dient het? Wat word je er zelf beter van? In hoeverre beïnvloedt het je welbevinden? Welke voordelen levert het op? Heb je er lichamelijk profijt van?
[...]
Dat betwijfel ik toch ook niet? Als mijn zoon er op zou vallen zal het vast een leuk meisje zijn. Dat wil alleen niet zeggen dat ik niet verbaasd zou zijn als ze er beroerde tafelmanieren op na zou houden.
Zoals ik net zei, mijn zoon heeft ook 2 vriendjes die beide niet met mes en vork bleken te kunnen eten. Dat verbaasde me ook enorm. Zijn overigens superleuke, beleefde, lieve jochies, en het feit dat ze niet met mes en vork konden eten was bovendien goed verklaarbaar. Dat neemt niet weg dat mijn man en ik hier thuis samen met beide knullen hebben zitten oefenen totdat ze het wel konden, want tja, wij hadden daar verder geen negatief oordeel over, het zou toch jammer zijn als ze straks beide met succes de -uiteraard ook kakkineuze - middelbare school hebben afgerond maar alsnog minder kansen krijgen omdat ze zoiets basaals als eten met mes en vork niet kunnen.
Je kan lullen wat je wil, maar zulke dingen spelen namelijk wel degelijk mee in je toekomstperspectieven.
Ah, ik zal het onthouden, toch op CV vermelden dat ik met mes en vork kan eten.
Als je je, na de middelbare school, aanmeld voor een MBO/HBO/universiteit, komt het met mes en vork eten dan ter sprake?
Als je een sollicitatiegesprek hebt voor een baan als ICT er , ik noem maar wat, moet je dan een bordje proef eten ofzo?
En als je weet hoe je tong moet fileren, wordt je dan wegens grote maatschappelijke verdiensten voorgedragen voor een lintje?
Wat is de verdienste van dat 'sjieke gedoe'? Wel breed maatschappelijk nut dient het? Wat word je er zelf beter van? In hoeverre beïnvloedt het je welbevinden? Welke voordelen levert het op? Heb je er lichamelijk profijt van?
“Intelligentie zonder vriendelijkheid is een zeer gevaarlijk wapen”. (Francoise Sagan)
"De moord die niet mocht worden opgelost". (Maaike Vaatstra)
"De moord die niet mocht worden opgelost". (Maaike Vaatstra)
woensdag 16 maart 2016 om 13:11
quote:paleviolet schreef op 16 maart 2016 @ 12:59:
In mijn ogen is een gerecht weigeren niet eens een gebrek aan etiquette, maar gewoon basisfatsoen.
Eens. De vergelijking met het weigeren van een kado is al vaker gemaakt. Is dat ook iets dat een 17-jarige nog niet begrijpt, dat je niet zegt 'neem maar weer mee' of 'ik hoef het niet' als je een kado krijgt aangeboden dat je niet bevalt?
Je neemt het glimlachend aan, en daarna kan je ermee doen wat je wil. Niemand dwingt je het kado ook te gebruiken.
Dat geldt voor een bordje eten dat je tijdens een diner krijgt aangeboden precies zo.
In mijn ogen is een gerecht weigeren niet eens een gebrek aan etiquette, maar gewoon basisfatsoen.
Eens. De vergelijking met het weigeren van een kado is al vaker gemaakt. Is dat ook iets dat een 17-jarige nog niet begrijpt, dat je niet zegt 'neem maar weer mee' of 'ik hoef het niet' als je een kado krijgt aangeboden dat je niet bevalt?
Je neemt het glimlachend aan, en daarna kan je ermee doen wat je wil. Niemand dwingt je het kado ook te gebruiken.
Dat geldt voor een bordje eten dat je tijdens een diner krijgt aangeboden precies zo.
.
woensdag 16 maart 2016 om 13:11
quote:paleviolet schreef op 16 maart 2016 @ 12:59:
In mijn ogen is een gerecht weigeren niet eens een gebrek aan etiquette, maar gewoon basisfatsoen.
Je weet dat het niet erg aardig en netjes is om niet eens te proeven, het lijkt mij niet dat dat heel veel met een klassenverschil te maken heeft, ook in achterbuurten eet men gewoon wat de pot schaft, toch?
En als iemand je iets aanbied neem je dat in principe gewoon aan.
Tuurlijk is het verder geen enorm drama ofzo, maar het lijkt mij dat de gemiddelde zeventienjarige best weet dat je zoiets eigenlijk niet doet.Misschien is dat weigeren wel met het idee dat er iemand anders een plezier mee kan worden gedaan. Met een wel aangenomen bord, waar de garnering van links naar rechts is geschoven, kun je niks meer. Goed eten verdwijnt in de kliko. Met een bord dat niet op tafel heeft gestaan, kun je nog wat.
In mijn ogen is een gerecht weigeren niet eens een gebrek aan etiquette, maar gewoon basisfatsoen.
Je weet dat het niet erg aardig en netjes is om niet eens te proeven, het lijkt mij niet dat dat heel veel met een klassenverschil te maken heeft, ook in achterbuurten eet men gewoon wat de pot schaft, toch?
En als iemand je iets aanbied neem je dat in principe gewoon aan.
Tuurlijk is het verder geen enorm drama ofzo, maar het lijkt mij dat de gemiddelde zeventienjarige best weet dat je zoiets eigenlijk niet doet.Misschien is dat weigeren wel met het idee dat er iemand anders een plezier mee kan worden gedaan. Met een wel aangenomen bord, waar de garnering van links naar rechts is geschoven, kun je niks meer. Goed eten verdwijnt in de kliko. Met een bord dat niet op tafel heeft gestaan, kun je nog wat.
“Intelligentie zonder vriendelijkheid is een zeer gevaarlijk wapen”. (Francoise Sagan)
"De moord die niet mocht worden opgelost". (Maaike Vaatstra)
"De moord die niet mocht worden opgelost". (Maaike Vaatstra)
woensdag 16 maart 2016 om 13:13
ik denk dat er echt wel kringen zijn, zeker binnen het zakenleven, waarin er wel degelijk gelet wordt op hoe je je bij zakenlunches en diners gedraagt en dat dat van invloed kan zijn op promoties ed. Dat zal niet bewust zijn, maar het bepaalt wel het beeld wat een ander van je vormt.
FV, ik geloof zeker wel dat er genoeg kinderen zijn die van kleins af aan mee gaan naar goede restaurants, die met de paplepel van alles binnenkrijgen, maar echt, er zijn er ook genoeg waar dat niet voor geldt en daar ben jij dan weer blind voor
FV, ik geloof zeker wel dat er genoeg kinderen zijn die van kleins af aan mee gaan naar goede restaurants, die met de paplepel van alles binnenkrijgen, maar echt, er zijn er ook genoeg waar dat niet voor geldt en daar ben jij dan weer blind voor
I was born in the sign of water, and it's there that I feel my best
woensdag 16 maart 2016 om 13:13
quote:simbalabimba schreef op 16 maart 2016 @ 13:11:
[...]
Misschien is dat weigeren wel met het idee dat er iemand anders een plezier mee kan worden gedaan. Met een wel aangenomen bord, waar de garnering van links naar rechts is geschoven, kun je niks meer. Goed eten verdwijnt in de kliko. Met een bord dat niet op tafel heeft gestaan, kun je nog wat.
Dacht je dat een bord eten dat wordt teruggestuurd niet in de kliko verdwijnt?
En opnieuw de vergelijking met een kado: geef je dat dan terug aan de gever met de woorden: neem maar weer mee, want bij mij zou het toch in de kliko verdwijnen?
[...]
Misschien is dat weigeren wel met het idee dat er iemand anders een plezier mee kan worden gedaan. Met een wel aangenomen bord, waar de garnering van links naar rechts is geschoven, kun je niks meer. Goed eten verdwijnt in de kliko. Met een bord dat niet op tafel heeft gestaan, kun je nog wat.
Dacht je dat een bord eten dat wordt teruggestuurd niet in de kliko verdwijnt?
En opnieuw de vergelijking met een kado: geef je dat dan terug aan de gever met de woorden: neem maar weer mee, want bij mij zou het toch in de kliko verdwijnen?
.
woensdag 16 maart 2016 om 13:13
quote:simbalabimba schreef op 16 maart 2016 @ 13:11:
[...]
Misschien is dat weigeren wel met het idee dat er iemand anders een plezier mee kan worden gedaan. Met een wel aangenomen bord, waar de garnering van links naar rechts is geschoven, kun je niks meer. Goed eten verdwijnt in de kliko. Met een bord dat niet op tafel heeft gestaan, kun je nog wat.Dat is echt niet zo. Denk je nou serieus dat het weer opgewarmd en doorgeschoven wordt? Echt je reinste onzin.
[...]
Misschien is dat weigeren wel met het idee dat er iemand anders een plezier mee kan worden gedaan. Met een wel aangenomen bord, waar de garnering van links naar rechts is geschoven, kun je niks meer. Goed eten verdwijnt in de kliko. Met een bord dat niet op tafel heeft gestaan, kun je nog wat.Dat is echt niet zo. Denk je nou serieus dat het weer opgewarmd en doorgeschoven wordt? Echt je reinste onzin.
woensdag 16 maart 2016 om 13:19
quote:simbalabimba schreef op 16 maart 2016 @ 13:11:
[...]
Misschien is dat weigeren wel met het idee dat er iemand anders een plezier mee kan worden gedaan. Met een wel aangenomen bord, waar de garnering van links naar rechts is geschoven, kun je niks meer. Goed eten verdwijnt in de kliko. Met een bord dat niet op tafel heeft gestaan, kun je nog wat.Zoiets gebeurt misschien in de plaatselijke snackbar, de Keuringsdienst moet daar niet achter komen, maar in een restaurant gaat onaangeroerd eten in de kliko of naar de huiskat. Geen enkel restaurant zal zijn cliëntele een tweedehands gerecht voorschotelen.
[...]
Misschien is dat weigeren wel met het idee dat er iemand anders een plezier mee kan worden gedaan. Met een wel aangenomen bord, waar de garnering van links naar rechts is geschoven, kun je niks meer. Goed eten verdwijnt in de kliko. Met een bord dat niet op tafel heeft gestaan, kun je nog wat.Zoiets gebeurt misschien in de plaatselijke snackbar, de Keuringsdienst moet daar niet achter komen, maar in een restaurant gaat onaangeroerd eten in de kliko of naar de huiskat. Geen enkel restaurant zal zijn cliëntele een tweedehands gerecht voorschotelen.
verba volant, scripta manent.
woensdag 16 maart 2016 om 13:20
quote:simbalabimba schreef op 16 maart 2016 @ 13:05:
[...]
Ah, ik zal het onthouden, toch op CV vermelden dat ik met mes en vork kan eten.
Als je je, na de middelbare school, aanmeld voor een MBO/HBO/universiteit, komt het met mes en vork eten dan ter sprake?
Als je een sollicitatiegesprek hebt voor een baan als ICT er , ik noem maar wat, moet je dan een bordje proef eten ofzo?
En als je weet hoe je tong moet fileren, wordt je dan wegens grote maatschappelijke verdiensten voorgedragen voor een lintje?
Wat is de verdienste van dat 'sjieke gedoe'? Wel breed maatschappelijk nut dient het? Wat word je er zelf beter van? In hoeverre beïnvloedt het je welbevinden? Welke voordelen levert het op? Heb je er lichamelijk profijt van?Met mes en vork eten kan je moeilijk "sjiek gedoe" noemen. En prima als jij vindt dat een kind dat niet hoeft te kunnen, dit specifieke kind werd op de basisschool al gepest omdat hij niet met mes en vork kon eten en aangezien hij rete-intelligent, lief, beleefd, zorgzaam, grappig en aardig is, leek het mij en mijn man leuker en beter voor hem om hem gewoon te leren hoe dat precies werkt, dan net te doen alsof we niet in de gaten hadden dat hij het niet kon, en hem vervolgens op elke sociale gelegenheid een flater te laten slaan. Daar is ie ons te dierbaar voor.
[...]
Ah, ik zal het onthouden, toch op CV vermelden dat ik met mes en vork kan eten.
Als je je, na de middelbare school, aanmeld voor een MBO/HBO/universiteit, komt het met mes en vork eten dan ter sprake?
Als je een sollicitatiegesprek hebt voor een baan als ICT er , ik noem maar wat, moet je dan een bordje proef eten ofzo?
En als je weet hoe je tong moet fileren, wordt je dan wegens grote maatschappelijke verdiensten voorgedragen voor een lintje?
Wat is de verdienste van dat 'sjieke gedoe'? Wel breed maatschappelijk nut dient het? Wat word je er zelf beter van? In hoeverre beïnvloedt het je welbevinden? Welke voordelen levert het op? Heb je er lichamelijk profijt van?Met mes en vork eten kan je moeilijk "sjiek gedoe" noemen. En prima als jij vindt dat een kind dat niet hoeft te kunnen, dit specifieke kind werd op de basisschool al gepest omdat hij niet met mes en vork kon eten en aangezien hij rete-intelligent, lief, beleefd, zorgzaam, grappig en aardig is, leek het mij en mijn man leuker en beter voor hem om hem gewoon te leren hoe dat precies werkt, dan net te doen alsof we niet in de gaten hadden dat hij het niet kon, en hem vervolgens op elke sociale gelegenheid een flater te laten slaan. Daar is ie ons te dierbaar voor.
Am Yisrael Chai!
woensdag 16 maart 2016 om 13:23
quote:rosanna08 schreef op 16 maart 2016 @ 13:13:
ik denk dat er echt wel kringen zijn, zeker binnen het zakenleven, waarin er wel degelijk gelet wordt op hoe je je bij zakenlunches en diners gedraagt en dat dat van invloed kan zijn op promoties ed. Dat zal niet bewust zijn, maar het bepaalt wel het beeld wat een ander van je vormt.
FV, ik geloof zeker wel dat er genoeg kinderen zijn die van kleins af aan mee gaan naar goede restaurants, die met de paplepel van alles binnenkrijgen, maar echt, er zijn er ook genoeg waar dat niet voor geldt en daar ben jij dan weer blind voor Ik ben er helemaal niet blind voor, ik geloof direct dat dat zo is. Ik denk dan alleen wel weer dat er hier in dit topic onderschat wordt hoe "doorsnee" en "normaal" exotisch/duur/sjiek eten tegenwoordig al lang is. Ik denk dat er hier erg vanuit het eigen referentiekader van de eigen jeugd wordt gesproken, en dat voor de kids van tegenwoordig geldt dat ze veel meer kennen/weten/mee in aanraking komen dan wij dat in onze jeugd deden.
ik denk dat er echt wel kringen zijn, zeker binnen het zakenleven, waarin er wel degelijk gelet wordt op hoe je je bij zakenlunches en diners gedraagt en dat dat van invloed kan zijn op promoties ed. Dat zal niet bewust zijn, maar het bepaalt wel het beeld wat een ander van je vormt.
FV, ik geloof zeker wel dat er genoeg kinderen zijn die van kleins af aan mee gaan naar goede restaurants, die met de paplepel van alles binnenkrijgen, maar echt, er zijn er ook genoeg waar dat niet voor geldt en daar ben jij dan weer blind voor Ik ben er helemaal niet blind voor, ik geloof direct dat dat zo is. Ik denk dan alleen wel weer dat er hier in dit topic onderschat wordt hoe "doorsnee" en "normaal" exotisch/duur/sjiek eten tegenwoordig al lang is. Ik denk dat er hier erg vanuit het eigen referentiekader van de eigen jeugd wordt gesproken, en dat voor de kids van tegenwoordig geldt dat ze veel meer kennen/weten/mee in aanraking komen dan wij dat in onze jeugd deden.
Am Yisrael Chai!
woensdag 16 maart 2016 om 13:23
Maar vaak genoeg als je een cadeau krijgt geeft de gever aan dat je het eventueel nog zou kunnen ruilen. Zo heb ik ooit eens van twee mensen hetzelfde boek gehad, dat ookal in mijn boekenkast stond. Nu verwacht ik niet van mensen dat ze mijn hele bibliotheek uit hun hoofd kennen, maar vond het wel fijn dat ik gewoon kon zeggen "sorry, maar deze heb ik al" en dat ik toen het geschenk kon ruilen.
Wat eten betreft: Ik moet ook opletten op wat ik eet, dus eet ik liever alleen dingen waar ik van geniet. Je hoeft echt niet alles te accepteren wat men aanbiedt; als ik liever geen slagroomtaart eet, kan ik best vriendelijk en beleefd zeggen"Heel lief dat je het aanbiedt, maar, nee, dankje, ik doe aan de lijn.
Zo lijkt me dat befeed weigeren in een restaurant prima moet kunnen. Het hele idee is toch dat mensen genieten van gezellig samenzijn en lekker eten. Eenden-of ganzelever beschouw ik als dierenmishandeling en eet ik uit principe niet en bepaalde soorten orgaanvlees daar gruw ik echt van. Dus is er geen sprake van genieten en geef ik de gastheer graag de gelegenheid om mij iets voor te zetten waar ik wel van geniet. En mijn ervaring is juist dat de meeste koks het een sport/uitdaging vinden om dan snel een fantastisch gerechtje te serveren dat ik wel met smaak opeet. Waardoor ik extra tevreden ben over betreffend restaurant. iets dat ik mijezel en de gastheer ontneem als ik het ongewenste bord toch accepteer en onaangeroerd laat staan.
Wat eten betreft: Ik moet ook opletten op wat ik eet, dus eet ik liever alleen dingen waar ik van geniet. Je hoeft echt niet alles te accepteren wat men aanbiedt; als ik liever geen slagroomtaart eet, kan ik best vriendelijk en beleefd zeggen"Heel lief dat je het aanbiedt, maar, nee, dankje, ik doe aan de lijn.
Zo lijkt me dat befeed weigeren in een restaurant prima moet kunnen. Het hele idee is toch dat mensen genieten van gezellig samenzijn en lekker eten. Eenden-of ganzelever beschouw ik als dierenmishandeling en eet ik uit principe niet en bepaalde soorten orgaanvlees daar gruw ik echt van. Dus is er geen sprake van genieten en geef ik de gastheer graag de gelegenheid om mij iets voor te zetten waar ik wel van geniet. En mijn ervaring is juist dat de meeste koks het een sport/uitdaging vinden om dan snel een fantastisch gerechtje te serveren dat ik wel met smaak opeet. Waardoor ik extra tevreden ben over betreffend restaurant. iets dat ik mijezel en de gastheer ontneem als ik het ongewenste bord toch accepteer en onaangeroerd laat staan.
woensdag 16 maart 2016 om 13:34
quote:fashionvictim schreef op 16 maart 2016 @ 12:09:
[...]
Dat betwijfel ik toch ook niet? Als mijn zoon er op zou vallen zal het vast een leuk meisje zijn. Dat wil alleen niet zeggen dat ik niet verbaasd zou zijn als ze er beroerde tafelmanieren op na zou houden.
Zoals ik net zei, mijn zoon heeft ook 2 vriendjes die beide niet met mes en vork bleken te kunnen eten. Dat verbaasde me ook enorm. Zijn overigens superleuke, beleefde, lieve jochies, en het feit dat ze niet met mes en vork konden eten was bovendien goed verklaarbaar. Dat neemt niet weg dat mijn man en ik hier thuis samen met beide knullen hebben zitten oefenen totdat ze het wel konden, want tja, wij hadden daar verder geen negatief oordeel over, het zou toch jammer zijn als ze straks beide met succes de -uiteraard ook kakkineuze - middelbare school hebben afgerond maar alsnog minder kansen krijgen omdat ze zoiets basaals als eten met mes en vork niet kunnen.
Je kan lullen wat je wil, maar zulke dingen spelen namelijk wel degelijk mee in je toekomstperspectieven.
Ik kan heel netjes met mes en vork eten, ik ben beleefd en ik leer graag bij. Dat heeft me ver gebracht. Maar wellicht was ik nog verder gekomen als ik die magische dingen beheers die hier steeds genoemd worden, maar die niet uitgesproken worden. Ik kom van een andere keukentafel, maar dat maakt me niet slecht in mijn beroep.
En ik vind je eerste alinea eigenlijk heel lief en ik snap wat je bedoelt. Ik doe, op mijn manier, ook ontwikkelingswerk in tokkietown, door gemengd fruit te serveren als er kindjes komen spelen.
Kun je je niet voorstellen, FV, dat sommige deelnemers hier en ik vooral (want ik kan niet voor anderen spreken) het idee hebben dat ze gewogen worden en te licht bevonden?
[...]
Dat betwijfel ik toch ook niet? Als mijn zoon er op zou vallen zal het vast een leuk meisje zijn. Dat wil alleen niet zeggen dat ik niet verbaasd zou zijn als ze er beroerde tafelmanieren op na zou houden.
Zoals ik net zei, mijn zoon heeft ook 2 vriendjes die beide niet met mes en vork bleken te kunnen eten. Dat verbaasde me ook enorm. Zijn overigens superleuke, beleefde, lieve jochies, en het feit dat ze niet met mes en vork konden eten was bovendien goed verklaarbaar. Dat neemt niet weg dat mijn man en ik hier thuis samen met beide knullen hebben zitten oefenen totdat ze het wel konden, want tja, wij hadden daar verder geen negatief oordeel over, het zou toch jammer zijn als ze straks beide met succes de -uiteraard ook kakkineuze - middelbare school hebben afgerond maar alsnog minder kansen krijgen omdat ze zoiets basaals als eten met mes en vork niet kunnen.
Je kan lullen wat je wil, maar zulke dingen spelen namelijk wel degelijk mee in je toekomstperspectieven.
Ik kan heel netjes met mes en vork eten, ik ben beleefd en ik leer graag bij. Dat heeft me ver gebracht. Maar wellicht was ik nog verder gekomen als ik die magische dingen beheers die hier steeds genoemd worden, maar die niet uitgesproken worden. Ik kom van een andere keukentafel, maar dat maakt me niet slecht in mijn beroep.
En ik vind je eerste alinea eigenlijk heel lief en ik snap wat je bedoelt. Ik doe, op mijn manier, ook ontwikkelingswerk in tokkietown, door gemengd fruit te serveren als er kindjes komen spelen.
Kun je je niet voorstellen, FV, dat sommige deelnemers hier en ik vooral (want ik kan niet voor anderen spreken) het idee hebben dat ze gewogen worden en te licht bevonden?
woensdag 16 maart 2016 om 13:34
quote:fashionvictim schreef op 16 maart 2016 @ 13:20:
[...]
Met mes en vork eten kan je moeilijk "sjiek gedoe" noemen. En prima als jij vindt dat een kind dat niet hoeft te kunnen, dit specifieke kind werd op de basisschool al gepest omdat hij niet met mes en vork kon eten en aangezien hij rete-intelligent, lief, beleefd, zorgzaam, grappig en aardig is, leek het mij en mijn man leuker en beter voor hem om hem gewoon te leren hoe dat precies werkt, dan net te doen alsof we niet in de gaten hadden dat hij het niet kon, en hem vervolgens op elke sociale gelegenheid een flater te laten slaan. Daar is ie ons te dierbaar voor."Sjiek gedoe" staat tussen aanhalingstekens (= ") , is niet (perse) van toepassing op het met mes en vork eten.
Ik hoop dat er ook mensen zijn die de wel met mes en vork eters leren, anderen niet te pesten.
quote:Ah, ik zal het onthouden, toch op CV vermelden dat ik met mes en vork kan eten.
Als je je, na de middelbare school, aanmeld voor een MBO/HBO/universiteit, komt het met mes en vork eten dan ter sprake?
Als je een sollicitatiegesprek hebt voor een baan als ICT er , ik noem maar wat, moet je dan een bordje proef eten ofzo?
En als je weet hoe je tong moet fileren, wordt je dan wegens grote maatschappelijke verdiensten voorgedragen voor een lintje?
Wat is de verdienste van dat 'sjieke gedoe'?
Wel breed maatschappelijk nut dient het? Wat word je er zelf beter van? In hoeverre beïnvloedt het je welbevinden? Welke voordelen levert het op? Heb je er lichamelijk profijt van?
[...]
Met mes en vork eten kan je moeilijk "sjiek gedoe" noemen. En prima als jij vindt dat een kind dat niet hoeft te kunnen, dit specifieke kind werd op de basisschool al gepest omdat hij niet met mes en vork kon eten en aangezien hij rete-intelligent, lief, beleefd, zorgzaam, grappig en aardig is, leek het mij en mijn man leuker en beter voor hem om hem gewoon te leren hoe dat precies werkt, dan net te doen alsof we niet in de gaten hadden dat hij het niet kon, en hem vervolgens op elke sociale gelegenheid een flater te laten slaan. Daar is ie ons te dierbaar voor."Sjiek gedoe" staat tussen aanhalingstekens (= ") , is niet (perse) van toepassing op het met mes en vork eten.
Ik hoop dat er ook mensen zijn die de wel met mes en vork eters leren, anderen niet te pesten.
quote:Ah, ik zal het onthouden, toch op CV vermelden dat ik met mes en vork kan eten.
Als je je, na de middelbare school, aanmeld voor een MBO/HBO/universiteit, komt het met mes en vork eten dan ter sprake?
Als je een sollicitatiegesprek hebt voor een baan als ICT er , ik noem maar wat, moet je dan een bordje proef eten ofzo?
En als je weet hoe je tong moet fileren, wordt je dan wegens grote maatschappelijke verdiensten voorgedragen voor een lintje?
Wat is de verdienste van dat 'sjieke gedoe'?
Wel breed maatschappelijk nut dient het? Wat word je er zelf beter van? In hoeverre beïnvloedt het je welbevinden? Welke voordelen levert het op? Heb je er lichamelijk profijt van?
“Intelligentie zonder vriendelijkheid is een zeer gevaarlijk wapen”. (Francoise Sagan)
"De moord die niet mocht worden opgelost". (Maaike Vaatstra)
"De moord die niet mocht worden opgelost". (Maaike Vaatstra)
woensdag 16 maart 2016 om 13:35
quote:paleviolet schreef op 16 maart 2016 @ 12:59:
In mijn ogen is een gerecht weigeren niet eens een gebrek aan etiquette, maar gewoon basisfatsoen.
Je weet dat het niet erg aardig en netjes is om niet eens te proeven, het lijkt mij niet dat dat heel veel met een klassenverschil te maken heeft, ook in achterbuurten eet men gewoon wat de pot schaft, toch?
En als iemand je iets aanbied neem je dat in principe gewoon aan.
Tuurlijk is het verder geen enorm drama ofzo, maar het lijkt mij dat de gemiddelde zeventienjarige best weet dat je zoiets eigenlijk niet doet.
Ik eet over het algemeen wél wat de pot schaft
Ik eet géén lever. Ik proef ook geen lever, want dan krijg ik kokhalsneigingen. Ook niet zo beleefd tegenover restaurant en gastheer lijkt me. En dan vind ik het dus basisfatsoen om te weigeren. PUNT>
Wat is daar nou moeilijk aan?
En hoe fatsoenlijk is het om iemand kinderachtig te vinden (wat hier steeds gezegd wordt, nu niet direct door jou) als iemand zijn volwassen beslissing neemt iets niet te eten, om wat voor reden dan ook?
In mijn ogen is een gerecht weigeren niet eens een gebrek aan etiquette, maar gewoon basisfatsoen.
Je weet dat het niet erg aardig en netjes is om niet eens te proeven, het lijkt mij niet dat dat heel veel met een klassenverschil te maken heeft, ook in achterbuurten eet men gewoon wat de pot schaft, toch?
En als iemand je iets aanbied neem je dat in principe gewoon aan.
Tuurlijk is het verder geen enorm drama ofzo, maar het lijkt mij dat de gemiddelde zeventienjarige best weet dat je zoiets eigenlijk niet doet.
Ik eet over het algemeen wél wat de pot schaft
Ik eet géén lever. Ik proef ook geen lever, want dan krijg ik kokhalsneigingen. Ook niet zo beleefd tegenover restaurant en gastheer lijkt me. En dan vind ik het dus basisfatsoen om te weigeren. PUNT>
Wat is daar nou moeilijk aan?
En hoe fatsoenlijk is het om iemand kinderachtig te vinden (wat hier steeds gezegd wordt, nu niet direct door jou) als iemand zijn volwassen beslissing neemt iets niet te eten, om wat voor reden dan ook?
Later is nu
woensdag 16 maart 2016 om 13:37
quote:Glassnijdersuus schreef op 16 maart 2016 @ 13:05:
[...]
Nou, dan ga je er voor het gemak vanuit dat ik kinderen heb.
Helaas is dat niet zo.
En met stokjes eten, dat is voor mij nooit een probleem geweest.
En daar komt het.
Je verondersteld een heleboel.
Terwijl iedereen die hier post wel snapt dat er een basis moet zijn.
Netjes en beleefd moet zijn. Niet smakken, met mes en vork eten. Niet schreeuwen e.d.
Maar hoe je nu precies een gang weigert, dat is net iets meer dan de basis. Denk ik.
Dan weet ik ook niet nee.
En in plaats van het iemand te willen leren, veroordeel je iemand.
Worden er zaken aan de haren bij gesleept die als een tang op een varken slaan.
Je wilt je kennis niet delen. Je wilt je meer voelen. En dát zegt meer over jou, dan over al die mensen die best wel hadden willen weten hoe ze op een correcte manier een bord met eten weigeren.
En in plaats van je erbij neer te leggen dat er dus toch meerdere wegen naar Rome leiden, haal je er vanalles bij, om maar duidelijk te maken dat jij het wel weet.
En dat jou manier de enige manier is.
Vol verontwaardiging roep je hier vanalles, en ik geef je even het voordeel van de twijfel, zonder erbij stil te staan hoe hautain en denigrerend je overkomt.
Iemand van 'jouw stand' zou beter moeten weten.
Wijsheid komt met de jaren zullen we maar zeggen.
En ik veroordeel ook wel eens, net zo goed.
Maar als ik mijn kennis kan en mag delen, dan voel ik me een rijk persoon.
Persoonlijk vind ik dat een bord eten dat al wordt opgediend niet weer terug sturen ongeveer net zo basaal als met mes en vork eten, niet met open mond kauwen en niet smakken. Gewoon basisfatsoen, dat niks met afkomst of milieu te maken heeft. Wat mij betreft is het gewoon vrij basaal om VOORAF te melden dat je bepaalde zaken niet eet, en als je dat zelf nagelaten hebt, dan is dat je eigen domme schuld en zit er dus niks anders op dan gewoon netjes hetgeen opeten of proeven wat je krijgt. Zoals ik mijn eigen kind leer als ie zit te mekkeren dat iets niet lekker is: "dan eet je het maar zonder dat je het lekker vindt".
Dat staat dus volkomen los van milieu wat mij betreft. Juist de mensen die zitten te verdedigen dat je best een bord eten dat al geserveerd is terug kunt sturen met de boodschap "lussiknie", die halen er steeds milieu bij. Schoonvader is een omhooggevallen frietboer die zich beter voelt dan anderen, en iedereen die hier vindt dat het not done is om een bord op die manier terug te sturen is een omhooggevallen arrogante kakker die zich beter voelt dan anderen. En iedereen die vindt dat dat prima kan zou in hun ogen een Tokkie zijn.
Dat is eerder jullie eigen minderwaardigheidscomplex dat spreekt dan dat iemand hier daadwerkelijk zoiets geïnsinueerd heeft.
[...]
Nou, dan ga je er voor het gemak vanuit dat ik kinderen heb.
Helaas is dat niet zo.
En met stokjes eten, dat is voor mij nooit een probleem geweest.
En daar komt het.
Je verondersteld een heleboel.
Terwijl iedereen die hier post wel snapt dat er een basis moet zijn.
Netjes en beleefd moet zijn. Niet smakken, met mes en vork eten. Niet schreeuwen e.d.
Maar hoe je nu precies een gang weigert, dat is net iets meer dan de basis. Denk ik.
Dan weet ik ook niet nee.
En in plaats van het iemand te willen leren, veroordeel je iemand.
Worden er zaken aan de haren bij gesleept die als een tang op een varken slaan.
Je wilt je kennis niet delen. Je wilt je meer voelen. En dát zegt meer over jou, dan over al die mensen die best wel hadden willen weten hoe ze op een correcte manier een bord met eten weigeren.
En in plaats van je erbij neer te leggen dat er dus toch meerdere wegen naar Rome leiden, haal je er vanalles bij, om maar duidelijk te maken dat jij het wel weet.
En dat jou manier de enige manier is.
Vol verontwaardiging roep je hier vanalles, en ik geef je even het voordeel van de twijfel, zonder erbij stil te staan hoe hautain en denigrerend je overkomt.
Iemand van 'jouw stand' zou beter moeten weten.
Wijsheid komt met de jaren zullen we maar zeggen.
En ik veroordeel ook wel eens, net zo goed.
Maar als ik mijn kennis kan en mag delen, dan voel ik me een rijk persoon.
Persoonlijk vind ik dat een bord eten dat al wordt opgediend niet weer terug sturen ongeveer net zo basaal als met mes en vork eten, niet met open mond kauwen en niet smakken. Gewoon basisfatsoen, dat niks met afkomst of milieu te maken heeft. Wat mij betreft is het gewoon vrij basaal om VOORAF te melden dat je bepaalde zaken niet eet, en als je dat zelf nagelaten hebt, dan is dat je eigen domme schuld en zit er dus niks anders op dan gewoon netjes hetgeen opeten of proeven wat je krijgt. Zoals ik mijn eigen kind leer als ie zit te mekkeren dat iets niet lekker is: "dan eet je het maar zonder dat je het lekker vindt".
Dat staat dus volkomen los van milieu wat mij betreft. Juist de mensen die zitten te verdedigen dat je best een bord eten dat al geserveerd is terug kunt sturen met de boodschap "lussiknie", die halen er steeds milieu bij. Schoonvader is een omhooggevallen frietboer die zich beter voelt dan anderen, en iedereen die hier vindt dat het not done is om een bord op die manier terug te sturen is een omhooggevallen arrogante kakker die zich beter voelt dan anderen. En iedereen die vindt dat dat prima kan zou in hun ogen een Tokkie zijn.
Dat is eerder jullie eigen minderwaardigheidscomplex dat spreekt dan dat iemand hier daadwerkelijk zoiets geïnsinueerd heeft.
Am Yisrael Chai!
woensdag 16 maart 2016 om 13:41
quote:fashionvictim schreef op 16 maart 2016 @ 13:20:
[...]
Met mes en vork eten kan je moeilijk "sjiek gedoe" noemen. En prima als jij vindt dat een kind dat niet hoeft te kunnen, dit specifieke kind werd op de basisschool al gepest omdat hij niet met mes en vork kon eten en aangezien hij rete-intelligent, lief, beleefd, zorgzaam, grappig en aardig is, leek het mij en mijn man leuker en beter voor hem om hem gewoon te leren hoe dat precies werkt, dan net te doen alsof we niet in de gaten hadden dat hij het niet kon, en hem vervolgens op elke sociale gelegenheid een flater te laten slaan. Daar is ie ons te dierbaar voor.
En nu wil je een compliment?
Heb je dit dan ook besproken met de ouders/ouder/opvoeder van dit kind?
Dat je vond dat dit een gebrek aan opvoeding is en jij en je man hem dit, zonder enige vorm van overleg, hebben aangeleerd?
Denk je niet dat als die jongen zo slim en beleefd is, als je beweert, hij zelf in de gaten had gekregen dat het er bij jullie anders aan toe gaat? Als dat al zo is.
En zich misschien was gaan afvragen hoe dat kan? En waarom dit is?
Dus ipv zelf te laten ontdekken, ga je je met de opvoeding van een ander bemoeien.
En weet je wat het erge is.
Als je nu sympathiek over zou komen in mijn ogen, zou ik het stiekum ook wel fijn vinden.
Dat gevoel van 'een kind voed je met de hele buurt op'
Dan zou ik denken, toch fijn dat zo'n kind overal wat leert waar het in de toekomst zijn voordeel mee kan doen.
Maar jou intenties lijken zo anders
[...]
Met mes en vork eten kan je moeilijk "sjiek gedoe" noemen. En prima als jij vindt dat een kind dat niet hoeft te kunnen, dit specifieke kind werd op de basisschool al gepest omdat hij niet met mes en vork kon eten en aangezien hij rete-intelligent, lief, beleefd, zorgzaam, grappig en aardig is, leek het mij en mijn man leuker en beter voor hem om hem gewoon te leren hoe dat precies werkt, dan net te doen alsof we niet in de gaten hadden dat hij het niet kon, en hem vervolgens op elke sociale gelegenheid een flater te laten slaan. Daar is ie ons te dierbaar voor.
En nu wil je een compliment?
Heb je dit dan ook besproken met de ouders/ouder/opvoeder van dit kind?
Dat je vond dat dit een gebrek aan opvoeding is en jij en je man hem dit, zonder enige vorm van overleg, hebben aangeleerd?
Denk je niet dat als die jongen zo slim en beleefd is, als je beweert, hij zelf in de gaten had gekregen dat het er bij jullie anders aan toe gaat? Als dat al zo is.
En zich misschien was gaan afvragen hoe dat kan? En waarom dit is?
Dus ipv zelf te laten ontdekken, ga je je met de opvoeding van een ander bemoeien.
En weet je wat het erge is.
Als je nu sympathiek over zou komen in mijn ogen, zou ik het stiekum ook wel fijn vinden.
Dat gevoel van 'een kind voed je met de hele buurt op'
Dan zou ik denken, toch fijn dat zo'n kind overal wat leert waar het in de toekomst zijn voordeel mee kan doen.
Maar jou intenties lijken zo anders
Scherven brengen geluk
woensdag 16 maart 2016 om 13:44
quote:fashionvictim schreef op 16 maart 2016 @ 13:37:
[...]
Persoonlijk vind ik dat een bord eten dat al wordt opgediend niet weer terug sturen ongeveer net zo basaal als met mes en vork eten, niet met open mond kauwen en niet smakken. Gewoon basisfatsoen, dat niks met afkomst of milieu te maken heeft. Wat mij betreft is het gewoon vrij basaal om VOORAF te melden dat je bepaalde zaken niet eet, en als je dat zelf nagelaten hebt, dan is dat je eigen domme schuld en zit er dus niks anders op dan gewoon netjes hetgeen opeten of proeven wat je krijgt. Zoals ik mijn eigen kind leer als ie zit te mekkeren dat iets niet lekker is: "dan eet je het maar zonder dat je het lekker vindt".
Dat staat dus volkomen los van milieu wat mij betreft. Juist de mensen die zitten te verdedigen dat je best een bord eten dat al geserveerd is terug kunt sturen met de boodschap "lussiknie", die halen er steeds milieu bij. Schoonvader is een omhooggevallen frietboer die zich beter voelt dan anderen, en iedereen die hier vindt dat het not done is om een bord op die manier terug te sturen is een omhooggevallen arrogante kakker die zich beter voelt dan anderen. En iedereen die vindt dat dat prima kan zou in hun ogen een Tokkie zijn.
Dat is eerder jullie eigen minderwaardigheidscomplex dat spreekt dan dat iemand hier daadwerkelijk zoiets geïnsinueerd heeft.Uhhh dus als ik word uitgenodigd voor een diner, moet ik dan een lijstje aan de chef of gastheer geven met wat ik allemaal niet lust? Doe jij dat dan? (weird)
[...]
Persoonlijk vind ik dat een bord eten dat al wordt opgediend niet weer terug sturen ongeveer net zo basaal als met mes en vork eten, niet met open mond kauwen en niet smakken. Gewoon basisfatsoen, dat niks met afkomst of milieu te maken heeft. Wat mij betreft is het gewoon vrij basaal om VOORAF te melden dat je bepaalde zaken niet eet, en als je dat zelf nagelaten hebt, dan is dat je eigen domme schuld en zit er dus niks anders op dan gewoon netjes hetgeen opeten of proeven wat je krijgt. Zoals ik mijn eigen kind leer als ie zit te mekkeren dat iets niet lekker is: "dan eet je het maar zonder dat je het lekker vindt".
Dat staat dus volkomen los van milieu wat mij betreft. Juist de mensen die zitten te verdedigen dat je best een bord eten dat al geserveerd is terug kunt sturen met de boodschap "lussiknie", die halen er steeds milieu bij. Schoonvader is een omhooggevallen frietboer die zich beter voelt dan anderen, en iedereen die hier vindt dat het not done is om een bord op die manier terug te sturen is een omhooggevallen arrogante kakker die zich beter voelt dan anderen. En iedereen die vindt dat dat prima kan zou in hun ogen een Tokkie zijn.
Dat is eerder jullie eigen minderwaardigheidscomplex dat spreekt dan dat iemand hier daadwerkelijk zoiets geïnsinueerd heeft.Uhhh dus als ik word uitgenodigd voor een diner, moet ik dan een lijstje aan de chef of gastheer geven met wat ik allemaal niet lust? Doe jij dat dan? (weird)
woensdag 16 maart 2016 om 13:45
quote:impala schreef op 16 maart 2016 @ 13:13:
[...]
Dacht je dat een bord eten dat wordt teruggestuurd niet in de kliko verdwijnt?
En opnieuw de vergelijking met een kado: geef je dat dan terug aan de gever met de woorden: neem maar weer mee, want bij mij zou het toch in de kliko verdwijnen?
Een bord eten dat teruggestuurd wordt, kan toch gewoon aan de volgende aan tafel gegeven worden ( na eerst evt. teruggegaan zijn naar de keuken) ? Ober geeft even door aan de kok '1 lever minder', klaar toch?
Ik krijg zelden kado's die ik niet leuk vind, er wordt gevraagd wat ik hebben wil. Krijg ik een verrassing, wordt er gezegd 'k weet niet of je het al hebt, of je het leuk vindt, maar als je het niks vindt, hier is de bon'.
Een kado geef ik om iemand een plezier te doen; als ik de plank helemaal mis sla, vind ik dat jammer voor de jarige. Dus zeg ik er zelf ook bij 'ruilen mag'.
[...]
Dacht je dat een bord eten dat wordt teruggestuurd niet in de kliko verdwijnt?
En opnieuw de vergelijking met een kado: geef je dat dan terug aan de gever met de woorden: neem maar weer mee, want bij mij zou het toch in de kliko verdwijnen?
Een bord eten dat teruggestuurd wordt, kan toch gewoon aan de volgende aan tafel gegeven worden ( na eerst evt. teruggegaan zijn naar de keuken) ? Ober geeft even door aan de kok '1 lever minder', klaar toch?
Ik krijg zelden kado's die ik niet leuk vind, er wordt gevraagd wat ik hebben wil. Krijg ik een verrassing, wordt er gezegd 'k weet niet of je het al hebt, of je het leuk vindt, maar als je het niks vindt, hier is de bon'.
Een kado geef ik om iemand een plezier te doen; als ik de plank helemaal mis sla, vind ik dat jammer voor de jarige. Dus zeg ik er zelf ook bij 'ruilen mag'.
“Intelligentie zonder vriendelijkheid is een zeer gevaarlijk wapen”. (Francoise Sagan)
"De moord die niet mocht worden opgelost". (Maaike Vaatstra)
"De moord die niet mocht worden opgelost". (Maaike Vaatstra)
woensdag 16 maart 2016 om 13:45
Nou.. heb ik ook een schouderklopje verdiend. Vriendin van m'n dochter kon ook niet met mes en vork eten, aangezien zij thuis alleen met stokjes eet Het was ons nooit zo opgevallen (ze eet alleen bij ons als we gourmetten, bijvoorbeeld, en dan zijn de stukjes vlees al klein) totdat er in een restaurant een stuk vlees over tafel schoot. Zij wilde het inderdaad graag leren toen
Later is nu
