Vrienden die vaak komen eten, niet wederzijds

Ik kan me wel een beetje indenken dat je, je nu zo voelt. Het moet wel van twee kanten komen met eetafspraken vind ik. Dus niet alleen bij jullie maar ook eens dat zij jullie uitnodigen om bij hen te eten.



Misschien kun je het eens aankaarten bij je vrienden? Dat je het erg gezellig vindt dat ze bij jullie komen eten maar dat het je ook leuk lijkt om eens bij hen te eten. Ik zou niet het woord hotel of wat dan ook in de mond leggen. Maar wel duidelijk aangeven dat het wel erg vaak bij jullie is en heel weinig tot nooit bij hen.



Ik vind dit soort dingen best lastig want je wilt mensen natuurlijk ook niet kwetsen.

Ik zou het gewoon een keer luchtig opmerken; "Nou, de volgende keer kom ik eens bij jou/jullie lunchen, gezellig!".

Als dat geen optie is kun je ook bij de volgende afspraak zeggen; "Ja hoor, leuk! Haal jij dan even wat boodschappen onderweg?".

Gewoon eens een keer zeggen: 'Volgende keer bij jullie?'



Of 'Wat maken jullie de volgende keer voor ons?' Hoeft niet op een rottoon, maar kun je gewoon als grapje zeggen.



Zoiets. Als de boodschap dan nog niet duidelijk is...



En anders...ja, als je ze zelf uitnodigt, dan werk je er zelf aan mee. Dus ik zou niet meer zo veel uitnodigen als het niet wederzijds is.



En dat die vriend zegt dat hij apart geen brood heeft meegnomen naar zijn werk. Ja halloooooo, zo werkt dat dus niet.



Ik vind niet dat je zeurt.

Die vriend komt speciaal bij jou lunchen voor een bammetje met pindakaas??? Wat voor geweldige pindakaas heb jij dan wel niet in huis?



Maar waarom zou je ze blijven uitnodigen als het je irriteert? Je runt toch geen eetcafé?! Het lijkt mij wel prettig om niet de enige te zijn die altijd in de keuken staat. Spreek buiten de deur af of laat ze hun eigen pindakaas aanschaffen...

Ja ik herken het, maar dan vooral als "uitvreter" zijnde

Misschien dat je bij de volgende afspraak kunt aangeven dat jij (of jullie) nu eens verrast willen worden op een homemade maaltijd?!?

Dat hebben onze vrienden op een gegeven moment wel gedaan en ik moet eerlijk bekennen, het was ons niet eens opgevallen dat wij nooit en zei wel aan het kokkerelen waren. Nu wisselen we het dus af, wel zo leuk voor alle partijen en mijn kookkunsten zijn er door vooruit gegaan.

Mmm, ik herken het niet gelukkig.

Ik vind wel dat wanneer je het leuk vindt om mensen graag goed te verzorgen dat jouw keus is. Echter, ze hoeven niet naar je toe te gaan om zich bij wijze van spreken vol te vreten, terwijl jullie daar nooit worden uitgenodigd.

Je kunt ook gewoon de boel omdraaien, dus een keer zeggen dat je graag naar hen wilt komen, omdat het altijd andersom is. Ik ben alleen bang dat je dan niet moet verwachten dat je ook in de watten wordt gelegd. Sommige mensen zien dit soort dingen niet.

Mensen die het bij naam noemen, zou je eens een opmerking terug kunnen geven, in de trant van een grapje, maar dan heb je het wel gezegd.

Mensen die thuis geen pindakaas hebben en het daarom bij een ander eten vind ik ronduit sneu, en ik zou dat ook best durven zeggen.

Hopelijk kun je er wat mee.

Ligt eraan hoe de balans verder is. Een vriend van mij blijft heel vaak hier slapen, maar ik nooit daar. Dat is omdat ik daar zelf geen zin in heb en ook niet uit mezelf ga. Ik kan natuurlijk verwachten speciaal uitgenodigt te worden, maar dat doe ik ook niet. En hij is meer het type 'ja dat weet je toch'. (En dat is dan ook echt zo).



Weet je. Misschien ervaren ze het ook niet echt als een 'gunst' ofzo. Dat hij broodjes met pindakaas toevallig geweldig vind dat kan natuurlijk, maar ik zie dat ook als niet bijzonder. Dat is net zoiets in mijn ogen als iemand een glas water geven. Kost bijna niks en is zo gemaakt ook nog. Ik bedoel als je nou uitgebreid voor ze hebt staan koken, en dat heel vaak voor komt, dan snap ik je, maar van die simpele dingen, dan zou ik ook niet direct het gevoel hebben van omg ik heb zn pindakaas op gemaakt ik MOET wat terug doen!! (Ik snap wel dat je dat ook niet meteen wil zeggen, maar ik bedoel, ik zou dat gevoel al niet eens hebben).



Om hier een gesprek over aan te gaan... pf. Ik zou het echt miereneukerig vinden als een vriend(in) dat zou doen. Als ik me aan zoiets zou gaan storen zou ik diegene gewoon niet uitnodigen of voor iets meer interactiefs. Ik heb wel een kennis die zich nogal laat bedienen, die nodig ik dan ook gewoon niet zo vaak uit en die komt eigenlijk ook alleen 'op uitnodiging' want daar heb ik gewoon niet altijd zin in. Als ik zelf vaak bij mensen ben doe ik altijd iets terug, maar niet altijd in dezelfde vorm. Misschien dat jouw vrienden die balans wel als ok ervaren omdat zij voor hun gevoel wel dingen terug doen.

Ik heb ook altijd jarenlang de vrijgezelle vrienden van mijn partner over de vloer gehad en dan het liefst tegen etenstijd.

Op een gegeven moment liep het echt de spuigaten uit en nam één van hen voor zichzelf chinees mee, om het vervolgens bij ons op te eten. Zonder te vragen of wij misschien ook wilde.

Ook altijd mijn toenmalige beste vriendin te eten gehad en ik maar lekkere dingen klaarmaken. Totdat ik een keer omhoog zat met bier tijdens een feestje. Gevraagd of zij misschien wat biertjes kon missen. Het antwoord was uiteraard nee. Toen trok ik de koelkast open en daar lag allemaal bier.

Toen ging er eindelijk een lichtje op dat sommige mensen je gewoon uitnemen.

Als het andere genoemde niet werkt...

Wat dacht je van: "de pindakaas en het brood zijn op"...

Hardstikke leuk hoor dat mensen jouw brood en pindakaas zo lekker vinden maar het is gebruikelijk om zelf in je eigen lunch te voorzien, brood met pindakaas kost idd weinig maar het gaat om het idee....Je kan niet zomaar verwachten op tijdens dat het jou uitkomt ineens bij vrienden gaan lunchen/dineren en nooit wat terugdoen...

Jeetje Kaar! Wat zul jij je op dat moment rot gevoeld hebben zeg!

Oeps, ik ben ook degene die "misbruik" maakt van vrienden . Maar ik ben me daar wel van bewust gelukkig. Wij hebben een stel vrienden die geweldig kunnen koken en ons regelmatig uitnodigen voor een heerlijk etentje.



Mijn kookkunsten daarentegen zijn niet zo geweldig dus eens in de zoveel tijd nemen wij hun (op onze kosten) mee uit eten!!



Maar even terug on-topic. Ik vind wel dat je er iets van mag zeggen en ik begrijp ook wel hoe je je voelt. Dus bv. jezelf eens bij een ander uitnodigen op een leuke manier (ook hierboven al vemeld) vind ik zeker kunnen.

Bij ons komen ook graag mensen over de vloer. Ik ben gezegend met een man die ook graag uitgebreid kookt.

En de opmerking dat ze graag komen omdat er bij ons altijd iets lekkers is vinden wij alleen een compliment. Andersom gaan we ook wat minder bij vrienden langs. Dat is zo gegroeid (kinderen gekregen, een bende huisdieren en minder draagkracht bij vrienden) en wij vinden het wel prima zo.

Het hoeft niet altijd luxe te zijn wat je een ander voorzet. Dat doen wij ook niet altijd. Het gaat vooral om het samen zijn. En als dat een boterham met pindakaas is, glas drinken ernaast en lekker bijkletsen is dat ook prima. Al draai ik er mijn hand niet voor om om vriend dan te vragen onderweg even zelf brood te halen. Of duidelijk te maken dat ik me nu net ingesteld had op die leuke lunchroom in de stad.

Misschien zit bij TO daar ook een beetje het probleem. Ze staat wel klaar, maar durft blijkbaar niet aan te geven dat zij ook soms wat te wensen heeft.

hmmmm ik herken het wel hoor. Maar dat is een krenterige vrijgezel die ook altijd als laatste betaald voor een rondje wanneer bijna iedereen al naar huis is.

Ik nodig hem regelmatig uit voor een borrel en eten etc omdat ik niet altijd zin heb om bij hem in de stad (lees kroeg waar ik mag betalen) af te spreken. Maar de keren dat hij mij heeft gevraagd zijn van de afgelopen 10 jaar op 10 vingers te tellen. Ik zeg er wel eens wat van maar daar wordt geen gehoor aangegeven. Er zijn meer vrienden zoals ik, en hij wordt overal uitgenodigd, en als ik dan eens klaag dat alles zo duur is etc. zegt ie tegen mij dat ik niet moet zeuren want ik verdien genoeg, hij komt toch ook rond met iets minder.

Waarschijnlijk zal je ze niet zomaar niet meer willen uitnodigen toch?

Misschien kan je volgende keer bij het uitnodigen gelijk een lokatie noemen?



"vanaaf een vorkje prikken bij ..........., daar hebben ze altijd zo'n lekkere pasta. Zo kan ik hem niet maken."

"hmmmmmmm nou wij hebben meer zin in een etentje thuis"

"okay, dan zien we jullie om 19.00 bij jullie thuis. Wat ga je maken?"

Ik herken het ook. Ik vind het leuk om veel mensen over de vloer te hebben en nodig ze zelf uit. Ook om te bbq-en, gourmetten etc. Maar dat is vaak niet wederzijds.



1 goede vriend heeft het nu door en neemt af en toe wat extra's mee (lekkere fles wijn van vakantie, ijs als toetje etc.). Als we een film huren betaald hij. Als we gaan samen naar aan vriendin die ver weg woont dan rijden wij altijd en als hij dan benzinegeld over maakt drukt hij er 25 euro oid bij op omdat hij zo vaak bij ons eet. En ik moet zeggen dat ik dat wel waardeer! We hebben veel vrienden die ons nooit uitnodigen en ik moet ook zeggen dat ik er steeds minder zin in heb om hun te vragen. Mooiste is nog wel dat deze vrienden verbaasd waren dat ze niet voor de hele dag voor onze bruiloft uit zijn genodigd! A. is niemand dat en B zien we ze 8 keer per jaar op verjaardagen bij anderen of ons of als wij contact met hun zoeken. Tja.... Maar goed ik nodig dus steeds minder vaak bepaalde mensen bij ons thuis uit om te komen eten want het gaat nu al jaren zo.

quote:Becky26 schreef op 15 juli 2008 @ 14:34:

hmmmm ik herken het wel hoor. Maar dat is een krenterige vrijgezel die ook altijd als laatste betaald voor een rondje wanneer bijna iedereen al naar huis is.

Ik nodig hem regelmatig uit voor een borrel en eten etc omdat ik niet altijd zin heb om bij hem in de stad (lees kroeg waar ik mag betalen) af te spreken. Maar de keren dat hij mij heeft gevraagd zijn van de afgelopen 10 jaar op 10 vingers te tellen. Ik zeg er wel eens wat van maar daar wordt geen gehoor aangegeven. Er zijn meer vrienden zoals ik, en hij wordt overal uitgenodigd, en als ik dan eens klaag dat alles zo duur is etc. zegt ie tegen mij dat ik niet moet zeuren want ik verdien genoeg, hij komt toch ook rond met iets minder.Waarom nodig je zo iemand nog uit?

Haha, herkenbaar! Over het algemeen is het zo dat het allemaal goed gaat, over en weer, maar ook hier zitten er een paar uitvreters tussen.

Ongelooflijk hoe sommige mensen het voor elkaar krijgen om zich bij jou helemaal te komen volproppen, zich op hun wenken te laten bedienen en nooit een keer jou zullen uitnodigen of een keer iets mee brengen (flesje wijn, wat dan ook).

En al is het heel fijn om te horen omdat ik zo lekker kan koken en wij altijd lekkere dingen in huis hebben, ik vind het ook wel eens fijn om ergens te gast te zijn.

Ik erger me daar behoorlijk aan, en nodig ze steeds minder uit.



Ik zou overigens die ene vriend van jou een hele stapel potten pindakaas cadeau geven voor zijn verjaardag. Waarom heeft hij die zelf niet in huis? Wat kost zo'n pot nou?

Ik moet ineens denken aan een jongen die tijdens mijn studententijd eens bij mij kwam eten. Ik had lekker gekookt. Ik zou ook eens bij hem komen eten dus op een goede avond had ie me uitgenodigt. Kreeg ik bami met alleen maar een zakje kruidenmix erdoor met van die gedroogde stukjes groente er in. Geen groente, vlees. nog geen gebakken eitje of satesausje. Hij was een huisgenoot van vriendinnen en toen zij vertrokken waren heb ik hem ook nooit meer gezien.

mijn moeder heeft precies hetzelfde.

zij kan zo ontzettend goed koken. een 5 sterren restaurant is er niets bij.

ze nodigt vaak mensen uit, maar wordt bijna nooit terug uitgenodigd.

we hebben maar bedacht dat dat komt omdat mensen dan niet meer durven omdat ze niet tegen zon diner op kunnen boxen.

quote:shining schreef op 15 juli 2008 @ 14:08:

Gewoon eens een keer zeggen: 'Volgende keer bij jullie?'



Of 'Wat maken jullie de volgende keer voor ons?' Hoeft niet op een rottoon, maar kun je gewoon als grapje zeggen.



Zoiets. Als de boodschap dan nog niet duidelijk is...



En anders...ja, als je ze zelf uitnodigt, dan werk je er zelf aan mee. Dus ik zou niet meer zo veel uitnodigen als het niet wederzijds is.



En dat die vriend zegt dat hij apart geen brood heeft meegnomen naar zijn werk. Ja halloooooo, zo werkt dat dus niet.



Ik vind niet dat je zeurt.



Mee eens.



Vroeger dat ik samenwoonde was het een zoete inval hier. Altijd lekkere hapjes en veel drank. Toen konden we het makkelijk betalen maar wat heb ik mij vaak geergerd omdat ik naast een fulltime baan voor al het eten moest zorgen. Het ging zelfs zo ver dat ik hapjes mee moest nemen als wij naar andere gingen.

Ex vond dat ik mij aanstelde en het maar moest doen.



Nadat het uit was en de nare vrienden van hem kwijt was is alles gelukkig heel relaxed geworden. Ik vind het heerlijk om voor andere hapjes te maken maar het gaat zonder er over gesproken te hebben vanzelfsprekend. Soms ik bij hun, soms bij mij. Niemand heeft meer die hoge verwachtingen van mij waardoor ik niet gestressed ben. Wat een heerlijkheid. Mijn eigen vriendinnen begrijpen het zonder er over te praten. Zit ik krap in het geld nemen we allemaal wat mee, anders is het de volgende keer weer bij een ander. Had ik maar jaren geleden mijn mond open getrokken (bij die andere vrienden).



Nee ik zou echt willen zeggen, zeg het een keer. Ik weet hoe moeilijk het is maar sommige mensen beseffen het zich misschien niet eens. En lees de andere goeie tips dat je anders jezelf de volgende keer bij hun uitnodigd. En die andere tips zijn ook een keer de moeite waard.



Ik weet dat ik er sjagrijnig van werd dat elk weekend de hele koelkast leeg was en aan de visite al 2 kratten bier enzo. Er was een vriend van mijn ex die elk weekend kwam slapen en die dronk in zijn eentje al een kratje bier. Na maanden zei hij, ik vind dat ik wat terug moet doen, jullie komen naar mijn huis en blijven slapen en we gaan wat eten en ik betaal. Oke.



Wij erheen. Heel lief had hij 1 flesje rose voor mij gehaald (ben niet zo'n bier drinker). In een eetcafe een patatje met hamburger gegeten.

Na het eten dat we weg wilde begon hij aan tafel te huilen. Ja hij zat krap en of ik de rekening wilde betalen. Mijn ex dacht zoek het maar uit. Dus ik heb het maar betaald. Maar heb toch maar gezegd dat elk weekend bij ons slapen mij teveel werd.



Als je het zo leest is het misschien heel naar en hard van mij maar al maanden was mijn huis een hotel. Nooit heeft hij een kopje naar de keuken gebracht en toen had ik een bedrijf en werkte 7 dagen in de week, ik was gewoon op.



Nu heb ik lekker het geld er niet meer voor en doe alleen uitspattingen voor mensen die mij zeer dierbaar zijn. .

En daar doe ik het met liefde voor.



Dus ook al ben je niet assertief om dat soort dingen te zeggen, het kan een eyeopener zijn voor mensen, en die het niet begrijpen ........ misschien niet zulke goede vrienden als je wilt geloven. Echte vrienden begrijpen het best. Geloof me.



Sterkte.

Kan me je ergernis wel voorstellen hoor Bladie! Je moet alleen oppassen dat je niet een keer ontploft (van het boos worden dan, niet van het eten ). Het is ook weer geen ruzie in een vriendengroep waard. Ik zou inderdaad gewoon eens zeggen als iemand zichzelf uitnodigt "ik heb eens géén zin om te koken..ik kom lekker bij jou eten dat is zo lang geleden!". En dan uiteraard op een aardige toon..dan kan iemand toch niet weigeren lijkt me? (zeker niet als ze zo vaak bij jou te gast zijn geweest).



Overigens kan ik niet koken en haal ik lekker altijd wat als ik gasten krijg, ik betaal dan zelf of de rekening wordt gedeeld.

Hi Bladie,



Heel terecht hoor dat het aan je gaat vreten. Nemen vrienden ook nooit iets mee? Een flesje wijn of bloemen, dat ze nog iets terugdoen?



Bij het maken van de afspraak misschien al aangeven dat het niet bij jou kan: bijvoorbeeld 'ja, dan en dan is goed, kom ik/komen we graag bij jou want het is een dikke bende/ik heb de hele week al mensen over de vloer/verzin iets'



Als ik met 'groepjes' vrienden eet en er wordt rondgemaild over wat we gaan doen en waar het is, zeg ik ook gewoon wel eens 'vorige keer was het bij mij, ik hoor graag wie nu zijn huis beschikbaar stelt' Is (vlgens mij) niet heel lomp, maar wel duidelijk.



Misschien ook een idee om een tijdje geen mensen meer uit te nodigen en dan af te wachten of jij terug uitgenodigd wordt?

ik ben dus iemand die bij anderen eet, maar zelf nodig ik mensen liever niet bij mij uit. Misschien groei ik er nog eens overheen, maar ik ben erg gesteld op rust en geen gedoe in mijn stekkie. Daar tegenover staat wel dat ik altijd een gerecht meeneem, afgestemd met de gastvrouw/heer. Ik maak het voorgerecht of nagerecht en trek daarvoor wel alles uit de kast, geen kant en klaar bakkie ofzo. Het kan ook zijn dat ik luxe borrelhapjes meeneem als het geen diner betreft. Ik voel me wel echt verplicht dat te doen, want ik nodig ze op mijn beurt dus niet bij mij uit. Mensen hebben dat wel min of meer geaccepteerd, maar vinden het ook wel jammer zo weinig mijn huis te zien. Ik hoop dat ik op mijn manier geen 'gebruik' maak van hun gastvrijheid. Misschien kun je het een keer voorstellen aan je gasten, beetje inkleden: zeg zou jij misschien ons kunnen verrassen met een superlekker nagerecht deze keer? Of, ik heb alles in huis maar geen tijd meer voor een lekker voorgerecht/bijgerecht, zou jij dit op je willen nemen? Het zal lastig blijven een patroon te doorbreken, maar het zou wel kunnen,

quote:shining schreef op 15 juli 2008 @ 14:52:

[...]





Waarom nodig je zo iemand nog uit?



Dat is een goede vraag

Ik had het zelf nooit door eigenlijk tot mijn huidige vriend er wat van zei en ik er op ben gaan letten en over na ben gaan denken. Hij was pas op vakantie geweest en ik zei (om mezelf bij hem uit te nodigen) "wanneer is de dia-avond", krijg ik als antwoord "ik zet de foto's wel op een usbstickje en kom ze zo wel laten zien". Ook toen niet bij nagedacht behalve toen hij om half zes op de stoep stond.

Nu zit ik te wachten tot hij ons eens uitnodigd voor een borrel, maar ik denk dat ik lang kan wachten, tot zijn volgende verjaardag, juni 2009