Geld & Recht
alle pijlers
Co-ouderschap beeindigen ??
donderdag 14 januari 2010 om 23:24
Ik zit met een dilemma. De situatie is als volgt:
Ik ben in 2003 gescheiden. Na een flitsscheiding hebben mijn ex-man en ik gekozen voor het co-ouderschap. Samen hebben wij een dochter van 15 jaar die om de week bij de ander verblijft. De kosten voor de opvoeding van onze dochter worden door ons gezamenlijk betaald. Ik ontvang geen partneralimentatie. We wonen 300 meter van elkaar vandaan en de omgang tussen ons beiden was goed te noemen.
Mijn ex-man is 5 jaar geleden opnieuw hertrouwd en daar wringt de schoen. De omgang tussen mijn dochter en "stiefmoeder" verloopt steeds moeizamer. In het verleden heeft mijn dochter meerdere keren aangegeven ( met duidelijke en concrete voorbeelden die mijn hart braken) dat zij niet meer naar haar vader wilde vanwege deze vrouw. Ik heb mijn dochter toen aangeraden het gesprek aan te gaan met haar vader. Dit gesprek heeft geleid tot een "tijdelijke" verbetering. We zijn nu op een punt gekomen dat zij in een loyaliteitsconflict zit. Zij wil niet meer bij haar vader zijn vanwege deze vrouw, maar is erg verdrietig als zij haar vader minder zou zien. Inmiddels heb ik het afgelopen jaar meerdere malen de signalen van mijn dochter met hem besproken, maar ik vind hem erg eenzijdig in zijn beleving. Daarnaast vinden veel van de incidenten plaats op de momenten dat hij zelf niet thuis is.
Nu zou ik willen weten:
- Wat zijn de rechten van mijn dochter ?
- Welke juridische stappen zou ik moeten zetten om het co-
ouderschap evt. te beëindigen ?
- Heeft het feit dat ik gescheiden ben via een flitsscheiding invloed
op de stappen die evt. genomen moeten worden?
- Welke financiële rechten krijg ik als alleenstaande ouder.?
Groet Tikkel
Ik ben in 2003 gescheiden. Na een flitsscheiding hebben mijn ex-man en ik gekozen voor het co-ouderschap. Samen hebben wij een dochter van 15 jaar die om de week bij de ander verblijft. De kosten voor de opvoeding van onze dochter worden door ons gezamenlijk betaald. Ik ontvang geen partneralimentatie. We wonen 300 meter van elkaar vandaan en de omgang tussen ons beiden was goed te noemen.
Mijn ex-man is 5 jaar geleden opnieuw hertrouwd en daar wringt de schoen. De omgang tussen mijn dochter en "stiefmoeder" verloopt steeds moeizamer. In het verleden heeft mijn dochter meerdere keren aangegeven ( met duidelijke en concrete voorbeelden die mijn hart braken) dat zij niet meer naar haar vader wilde vanwege deze vrouw. Ik heb mijn dochter toen aangeraden het gesprek aan te gaan met haar vader. Dit gesprek heeft geleid tot een "tijdelijke" verbetering. We zijn nu op een punt gekomen dat zij in een loyaliteitsconflict zit. Zij wil niet meer bij haar vader zijn vanwege deze vrouw, maar is erg verdrietig als zij haar vader minder zou zien. Inmiddels heb ik het afgelopen jaar meerdere malen de signalen van mijn dochter met hem besproken, maar ik vind hem erg eenzijdig in zijn beleving. Daarnaast vinden veel van de incidenten plaats op de momenten dat hij zelf niet thuis is.
Nu zou ik willen weten:
- Wat zijn de rechten van mijn dochter ?
- Welke juridische stappen zou ik moeten zetten om het co-
ouderschap evt. te beëindigen ?
- Heeft het feit dat ik gescheiden ben via een flitsscheiding invloed
op de stappen die evt. genomen moeten worden?
- Welke financiële rechten krijg ik als alleenstaande ouder.?
Groet Tikkel
donderdag 14 januari 2010 om 23:37
Achjee Tikkel, wat een vervelende situatie!
Hier wel gescheiden, maar geen co ouderschap, dus daar kan ik je geen tips in geven..
Als zoiets makkelijk terug gedraaid kan worden, is het dan een optie dat je dochter savonds een paar uurtjes op bezoek gaat bij haar vader, aangezien jullie zo dicht bij elkaar wonen?
Hier wel gescheiden, maar geen co ouderschap, dus daar kan ik je geen tips in geven..
Als zoiets makkelijk terug gedraaid kan worden, is het dan een optie dat je dochter savonds een paar uurtjes op bezoek gaat bij haar vader, aangezien jullie zo dicht bij elkaar wonen?
donderdag 14 januari 2010 om 23:37
Jee Tikkel.
Okee, ik ben geen expert, maar dit weet ik wel: jouw dochter is ouder dan 12, en dus heeft zij een 'stem' in de omgangsregeling. Echter, het lastige is de scheiding tussen haar vader willen zien en de nieuwe vrouw niet willen zien.
Dat maakt het ingewikkeld, omdat zij getrouwd zijn.
Heeft jouw dochter al eens aangegeven bij haar vader dat ze hem liever alleen ziet? En zo ja, hoe heeft hij daarop gereageerd?
Juridisch gezien kun je naar de rechter, voor zowel de omgangsregeling (bijv. van co-oud naar 1 x in de 14 dagen om iets te noemen) en de bijbehorende alimentatie-aanpassing (eea. gebaseerd op de beider inkomens). Hierbij zal je dochters mening worden meegenomen.
Okee, ik ben geen expert, maar dit weet ik wel: jouw dochter is ouder dan 12, en dus heeft zij een 'stem' in de omgangsregeling. Echter, het lastige is de scheiding tussen haar vader willen zien en de nieuwe vrouw niet willen zien.
Dat maakt het ingewikkeld, omdat zij getrouwd zijn.
Heeft jouw dochter al eens aangegeven bij haar vader dat ze hem liever alleen ziet? En zo ja, hoe heeft hij daarop gereageerd?
Juridisch gezien kun je naar de rechter, voor zowel de omgangsregeling (bijv. van co-oud naar 1 x in de 14 dagen om iets te noemen) en de bijbehorende alimentatie-aanpassing (eea. gebaseerd op de beider inkomens). Hierbij zal je dochters mening worden meegenomen.
donderdag 14 januari 2010 om 23:46
@Elske, Het zou een tijdelijke optie kunnen zijn dat ze de komende tijd hier verblijft en in de avond of om de paar avonden naar haar vader gaat. Ik denk wel dat dat haar misschien wat rust geeft. Alleen gezien het probleem, het feit dat het steeds erger wordt en het feit dat er niets is verbeterd/veranderd het afgelopen jaar, denk ik dat er iets structureels geregeld moet worden.
@Muis, Nee, zij heeft het niet durven zeggen tegen hem. Ik heb het voorzichtig geprobeerd te zeggen, omdat ik niet wil "stoken" in hun huwelijk. Als ik met voorbeelden kom dan merk ik dat hij nauwelijks open staat voor de beleving van mijn dochter.
Ik weet dat zij een stem heeft en dat zij waarschijnlijk permanent bij mij zou "mogen" wonen, maar ik begrijp dus dat een gang naar de advocaat onvermijdelijk is?
@Muis, Nee, zij heeft het niet durven zeggen tegen hem. Ik heb het voorzichtig geprobeerd te zeggen, omdat ik niet wil "stoken" in hun huwelijk. Als ik met voorbeelden kom dan merk ik dat hij nauwelijks open staat voor de beleving van mijn dochter.
Ik weet dat zij een stem heeft en dat zij waarschijnlijk permanent bij mij zou "mogen" wonen, maar ik begrijp dus dat een gang naar de advocaat onvermijdelijk is?
vrijdag 15 januari 2010 om 06:58
Volgens mij mogen kinderen boven de 12 toch zelf beslissen bij wie ze in huis willen wonen? Jullie hebben het grote geluk dat je vlak bij elkaar woont. Lijkt me voor 'n puber, zelfs al heeft ze het bij beide ouders goed, helemaal niet fijn om wekelijks naar 'n ander huis te verhuizen. Hoe zou je het zelf vinden elke week te moeten verkassen? Als ze fulltime bij een van de ouders woont, woont in jullie geval de andere op loopafstand en kan ze vaak genoeg 'n avondje 'n bakkie gaan doen. Als ze haar vader niet wil afvallen, kan ze toch rustig als argument gebruiken dat ze dat heen en weer gesleep zat is en één vaste thuisbasis wil?
vrijdag 15 januari 2010 om 07:43
Boven de 12 worden de keuzes van het kind inderdaad meegewogen. Verder zou ik de discussie met vader niet meer aangaan, maar alleen maar steeds zeggen dat hij met zijjn dochter moet praten. Het is goed mogelijk dat er juist niets veranderd omdat ex en zijn vrouw het van jou horen en dus denken "die zal wel lekker willen stoken". En praat er met je dochter over dat zij open moet zijn naar haar vader over wat er gebeurd.
vrijdag 15 januari 2010 om 08:10
quote:tikkel schreef op 14 januari 2010 @ 23:46:
@Muis, Nee, zij heeft het niet durven zeggen tegen hem. Ik heb het voorzichtig geprobeerd te zeggen, omdat ik niet wil "stoken" in hun huwelijk. Als ik met voorbeelden kom dan merk ik dat hij nauwelijks open staat voor de beleving van mijn dochter.
Ik weet dat zij een stem heeft en dat zij waarschijnlijk permanent bij mij zou "mogen" wonen, maar ik begrijp dus dat een gang naar de advocaat onvermijdelijk is?
Dat hangt van een aantal factoren af. Stel jouw dochter zou zeggen: ik blijf bij jou wonen en de vader maakt geen probleem daarvan én je hebt geen alimentatie nodig, dan kan zoiets 'geruisloos' ook al is er bij de scheiding anders bedongen.
Een vriendin van mij heeft een dochter die een omgangsregeling had van 1 x per 14 dagen. Maar die heeft daar op een gegeven moment, toen ze 16 was, voor bedankt. Die maakte zelf wel uit of ze naar haar vader ging en die zin was er niet veel. Mede ook ingegeven door het feit dat haar vader 100km verderop woonde, zij een zaterdagbaan had en hij nooit tijd voor haar had. Dat hebben ze zonder rechter geregeld. Vriendin kreeg wel 200 euro alimentatie, die pa vervolgens weigerde te betalen. Uiteindelijk was het bijna einde alimentatie en heeft vriendin voor de laatste maanden niet de energie gestoken in het achterhalen van de alimentatie.
@Muis, Nee, zij heeft het niet durven zeggen tegen hem. Ik heb het voorzichtig geprobeerd te zeggen, omdat ik niet wil "stoken" in hun huwelijk. Als ik met voorbeelden kom dan merk ik dat hij nauwelijks open staat voor de beleving van mijn dochter.
Ik weet dat zij een stem heeft en dat zij waarschijnlijk permanent bij mij zou "mogen" wonen, maar ik begrijp dus dat een gang naar de advocaat onvermijdelijk is?
Dat hangt van een aantal factoren af. Stel jouw dochter zou zeggen: ik blijf bij jou wonen en de vader maakt geen probleem daarvan én je hebt geen alimentatie nodig, dan kan zoiets 'geruisloos' ook al is er bij de scheiding anders bedongen.
Een vriendin van mij heeft een dochter die een omgangsregeling had van 1 x per 14 dagen. Maar die heeft daar op een gegeven moment, toen ze 16 was, voor bedankt. Die maakte zelf wel uit of ze naar haar vader ging en die zin was er niet veel. Mede ook ingegeven door het feit dat haar vader 100km verderop woonde, zij een zaterdagbaan had en hij nooit tijd voor haar had. Dat hebben ze zonder rechter geregeld. Vriendin kreeg wel 200 euro alimentatie, die pa vervolgens weigerde te betalen. Uiteindelijk was het bijna einde alimentatie en heeft vriendin voor de laatste maanden niet de energie gestoken in het achterhalen van de alimentatie.
vrijdag 15 januari 2010 om 09:21
@Elninjoo, Mijn ex en ik hebben bij alle keuzes die wij in het verleden hebben gemaakt zoveel mogelijk rekening gehouden met onze dochter,. Bv in buurt van school, vriendjes en elkaar blijven wonen. Natuurlijk is het "leuren" vervelend voor haar, maar dochter gaf aan dat zij evenveel bij haar vader wilde zijn. Mijn ex had dat overigens ook. Zeggen dat ze 1 vaste thuisbasis zou willen hebben is inderdaad een optie.
@Serafina, die gesprekken hebben al plaats gevonden in het verleden. Dochter klapt met gesprekken dicht kan heel introvert zijn. Daarnaast heeft zij er geen vertrouwen meer in dat het tot een oplossing leidt. Ze heeft het gevoel dat zij haar vader is kwijtgeraakt, dat "stiefmoeder" bepaald. Dat is ook de reden waarom ik op een gegeven moment gesprekken met hem ben aangegaan. Ook die geven geen verbetering.
@Gizz, ik heb ook het gevoel dat ik tegen een muur praat. Ik heb hem eerder dit jaar aangegeven dat hij moet blijven praten met zijn dochter. Alleen dochter vindt het ook moeilijk om te praten omdat zij vindt dat haar vader zijn eigen "ik/identiteit/mening" is verloren. Afgelopen week heeft zij mij weer twee keer huilend gebeld met voorbeelden die waren voorgevallen. Vader is hier dan bij, maar zegt hier niets van. Zij voelt zich alleen staan. Zij durft het gesprek niet meer met hem aan. Zondagavond komt zij weer bij mij. Ik heb telefonisch aangegeven dat wij zondag rustig gaan praten om te kijken wat de mogelijkheden zijn en wat ze wil.
@muis, Ze zou inderdaad bij mij kunnen wonen. Ik heb een goede baan maar een tiener kost bergen met geld. Dat kan ik niet alleen opbrengen. (dagelijkse verzorging, paardrijden, met vriendinnen naar de film enz.) Daarnaast werk ik vier dagen per week en ga ik op de vijfde dag naar school. Begin volgend schooljaar start ik met afstuderen.
Omgang met haar vader is voor mij altijd heel belangrijk geweest en dat heeft mijn dochter gemaakt tot wie zij nu is, maar ik zit nu echt met deze situatie in mijn maag.
@Serafina, die gesprekken hebben al plaats gevonden in het verleden. Dochter klapt met gesprekken dicht kan heel introvert zijn. Daarnaast heeft zij er geen vertrouwen meer in dat het tot een oplossing leidt. Ze heeft het gevoel dat zij haar vader is kwijtgeraakt, dat "stiefmoeder" bepaald. Dat is ook de reden waarom ik op een gegeven moment gesprekken met hem ben aangegaan. Ook die geven geen verbetering.
@Gizz, ik heb ook het gevoel dat ik tegen een muur praat. Ik heb hem eerder dit jaar aangegeven dat hij moet blijven praten met zijn dochter. Alleen dochter vindt het ook moeilijk om te praten omdat zij vindt dat haar vader zijn eigen "ik/identiteit/mening" is verloren. Afgelopen week heeft zij mij weer twee keer huilend gebeld met voorbeelden die waren voorgevallen. Vader is hier dan bij, maar zegt hier niets van. Zij voelt zich alleen staan. Zij durft het gesprek niet meer met hem aan. Zondagavond komt zij weer bij mij. Ik heb telefonisch aangegeven dat wij zondag rustig gaan praten om te kijken wat de mogelijkheden zijn en wat ze wil.
@muis, Ze zou inderdaad bij mij kunnen wonen. Ik heb een goede baan maar een tiener kost bergen met geld. Dat kan ik niet alleen opbrengen. (dagelijkse verzorging, paardrijden, met vriendinnen naar de film enz.) Daarnaast werk ik vier dagen per week en ga ik op de vijfde dag naar school. Begin volgend schooljaar start ik met afstuderen.
Omgang met haar vader is voor mij altijd heel belangrijk geweest en dat heeft mijn dochter gemaakt tot wie zij nu is, maar ik zit nu echt met deze situatie in mijn maag.
vrijdag 15 januari 2010 om 10:06
"Die gesprekken hebben al plaats gevonden in het verleden. Dochter klapt met gesprekken dicht kan heel introvert zijn"
Ik kan me niet vinden in de gedachte om in dit stadium de omgangsregeling te gaan wijzigen. Je dochter zal toch echt moeten leren, indien nodig met hulp van een deskundige, om voor zichzelf op te komen en zo'n gesprek te voeren. Jij kunt dat op deze leeftijd niet meer voor haar blijven doen.
Ik zou haar dus twee opties geven: de omgangsregeling blijft zoals deze nu is en zij maakt er het beste van. Of zij gaat alsnog zelf het gesprek aan met haar vader en probeert een oplossing te vinden. Als dat laatste echt niet lukt, dan zou er nog een mogelijkheid zijn dat zij in aanwezigheid van een onafhankelijke derde (een psycholoog of mediator) met haar vader spreekt. Pas op het moment dat jouw dochter zelf er alles aan heeft gedaan zou ik meewerken aan wijziging van de omgangsregeling.
Ik kan me niet vinden in de gedachte om in dit stadium de omgangsregeling te gaan wijzigen. Je dochter zal toch echt moeten leren, indien nodig met hulp van een deskundige, om voor zichzelf op te komen en zo'n gesprek te voeren. Jij kunt dat op deze leeftijd niet meer voor haar blijven doen.
Ik zou haar dus twee opties geven: de omgangsregeling blijft zoals deze nu is en zij maakt er het beste van. Of zij gaat alsnog zelf het gesprek aan met haar vader en probeert een oplossing te vinden. Als dat laatste echt niet lukt, dan zou er nog een mogelijkheid zijn dat zij in aanwezigheid van een onafhankelijke derde (een psycholoog of mediator) met haar vader spreekt. Pas op het moment dat jouw dochter zelf er alles aan heeft gedaan zou ik meewerken aan wijziging van de omgangsregeling.
vrijdag 15 januari 2010 om 10:39
Wuiles, het valt mij altijd op dat je niet terugdeinst voor het geven van je mening en dat je scherp analyseert. Ook al is dat niet altijd fijn om te horen. Ik stel het in ieder geval op prijs. Het liefst zou ik zo snel mogelijk de omgangsregeling willen wijzigen omdat dit mijn hart breekt.
Dochter is een verstandige, open, spontane en eerlijke meid met een goed gevoel voor rechtvaardigheid. In het dagelijkse leven deinst zij niet terug voor het geven van haar mening en zeker op school weet zij deze te verkondigen. Zij laat zich niet snel onder sneeuwen. Maar....... daar waar het haar vader betreft heeft zij het min of meer opgegeven. Het dichtklappen gebeurd in de gesprekken met haar vader. Zij heeft het gevoel dat zij haar vader is verloren. Vader heeft stiefmoeder eerder betrokken bij de problematiek en in deze gesprekken heeft zij zich niet gesteund gevoeld door haar vader.
Natuurlijk spelen er meerdere partijen en zitten er meerdere kanten aan het verhaal. Een tiener blijft een tiener en soms zijn zij de meest egocentrische wezens op deze aarde. De kern van het probleem is dat zij erg veel moeite heeft met de rol die stiefmoeder heeft ingenomen. Zowel t.o.v. mijn dochter als t.o.v. mijn ex-man.
We zijn nu in een situatie beland dat stiefmoeder badinerende uitspraken doet over mijn dochter ( ook in haar bijzijn), sikkeneurig is als mijn dochter bij hen is, mijn dochter liever niet om zich heen heeft en haar naar haar kamer stuurt enz. enz. Deze gebeurtenissen in combinatie met het feit dat haar vader dan niet voor haar opkomt maakt haar erg boos en verdrietig.
Het dichtklappen is in dit geval een gevolg van het gevoel van alleen staan. Zij voelt zich machteloos. En ik ook ondertussen.
Tikkel
Dochter is een verstandige, open, spontane en eerlijke meid met een goed gevoel voor rechtvaardigheid. In het dagelijkse leven deinst zij niet terug voor het geven van haar mening en zeker op school weet zij deze te verkondigen. Zij laat zich niet snel onder sneeuwen. Maar....... daar waar het haar vader betreft heeft zij het min of meer opgegeven. Het dichtklappen gebeurd in de gesprekken met haar vader. Zij heeft het gevoel dat zij haar vader is verloren. Vader heeft stiefmoeder eerder betrokken bij de problematiek en in deze gesprekken heeft zij zich niet gesteund gevoeld door haar vader.
Natuurlijk spelen er meerdere partijen en zitten er meerdere kanten aan het verhaal. Een tiener blijft een tiener en soms zijn zij de meest egocentrische wezens op deze aarde. De kern van het probleem is dat zij erg veel moeite heeft met de rol die stiefmoeder heeft ingenomen. Zowel t.o.v. mijn dochter als t.o.v. mijn ex-man.
We zijn nu in een situatie beland dat stiefmoeder badinerende uitspraken doet over mijn dochter ( ook in haar bijzijn), sikkeneurig is als mijn dochter bij hen is, mijn dochter liever niet om zich heen heeft en haar naar haar kamer stuurt enz. enz. Deze gebeurtenissen in combinatie met het feit dat haar vader dan niet voor haar opkomt maakt haar erg boos en verdrietig.
Het dichtklappen is in dit geval een gevolg van het gevoel van alleen staan. Zij voelt zich machteloos. En ik ook ondertussen.
Tikkel
vrijdag 15 januari 2010 om 10:53
Wat is er op tegen om je dochter samen met een deskundige te laten nadenken over een oplossing die haar invloed geeft op de situatie in plaats van de bevestiging dat haar vader niet voor haar kiest? Jij bent uit de aard der zaak partij en in mijn ogen niet de eerst aangewezene om haar verder te helpen. Je dochter zal moeten leren, ook in moeilijke en emotionele situaties, dat praten de enige manier is om een constructieve oplossing te vinden. Ik denk dat je haar op de langere termijn een enorme dienst bewijst door haar te steunen in het ontwikkelen van haar vaardigheden. Het probleem overnemen en zelf een oplossing zoeken door de situatie voortaan zoveel mogelijk te vermijden lijkt mij niet passen bij haar leeftijd.
vrijdag 15 januari 2010 om 13:25
Wuiles, wat voor soort deskundige bedoel je dan, bv. MW. o.i.d. of bestaat er een instantie/bureau wat zich bezighoudt met dit soort problematiek ?
Dochter heeft vijf jaar geleden school maatschappelijk werk ontvangen en stond en staat hier nog steeds negatief tegenover. Mijn dochter kennende staat zij hier in dit geval niet open voor.
Zondagavond komt zij thuis. Ik hoop uit het gesprek duidelijk te krijgen wat zij nu zelf wil en houdt daarbij zeker jullie adviezen in mijn achterhoofd.
Mocht het zoeken van hulp tot de mogelijkheden behoren dan zal ik zeker mijn verantwoordelijkheid nemen om haar hiervan het nut te laten inzien. De kans is aanwezig dat als ik het hier met haar over heb, dat zij zich nog meer in de kou voelt staan. ( omdat zij haar gedrag aan zou moeten passen)
Voorlopig geeft mij dochter aan dat zij de situatie daar niet meer trekt en bij mij wil wonen. Als moeder zou ik haar het liefste direct weg willen halen. Rationeel bezien.......... weet ik het nog niet.
Dochter heeft vijf jaar geleden school maatschappelijk werk ontvangen en stond en staat hier nog steeds negatief tegenover. Mijn dochter kennende staat zij hier in dit geval niet open voor.
Zondagavond komt zij thuis. Ik hoop uit het gesprek duidelijk te krijgen wat zij nu zelf wil en houdt daarbij zeker jullie adviezen in mijn achterhoofd.
Mocht het zoeken van hulp tot de mogelijkheden behoren dan zal ik zeker mijn verantwoordelijkheid nemen om haar hiervan het nut te laten inzien. De kans is aanwezig dat als ik het hier met haar over heb, dat zij zich nog meer in de kou voelt staan. ( omdat zij haar gedrag aan zou moeten passen)
Voorlopig geeft mij dochter aan dat zij de situatie daar niet meer trekt en bij mij wil wonen. Als moeder zou ik haar het liefste direct weg willen halen. Rationeel bezien.......... weet ik het nog niet.
vrijdag 15 januari 2010 om 14:17
quote:tikkel schreef op 15 januari 2010 @ 13:56:
@ Serafina, ja, als dochter, vader en stiefmoeder hier voor open staan. En dat weet ik nu nog niet. Ik besef dat mijn rol hierin een erg moeilijke is !!!!
Hoezeer jij je als haar moeder ook emotioneel betrokken voelt hierbij, dit is primair het probleem van je dochter en haar vader. Zij moeten dit samen oplossen en jij hoeft haar weigerachtige houding om dit met haar vader te bespreken, niet te faciliteren.
Er zijn (vrijgevestigde) pedagogen die gespecialiseerd zijn in pubers en echtscheidingsproblematiek. Misschien kun je daar eens je licht opsteken? Ondertussen kun je je dochter uitleggen dat je dit heel vervelend voor haar vindt maar dat zij nu zo oud is dat jij dit niet voor haar kunt en wilt oplossen door haar vader te melden dat de omgangsregeling eenzijdig wordt gewijzigd. Daarnaast kun je haar vertellen dat je verwacht dat zij heel serieus aan de slag gaat om, eventueel gesteund door een deskundige, een oplossing te vinden. De band tussen kinderen en ouders is belangrijk genoeg om daar tijd en energie in te steken.
Als het omgekeerde het geval zou zijn, als jouw dochter regelmatig over jou zou klagen bij haar vader, zou jij toch ook willen dat er gesprekken komen en dat jullie samen naar een oplossing kunnen zoeken?
Hier thuis hebben we overigens afgesproken dat klagen over een ouder alleen kan in het huis van die ouder. Wij staan niet open voor geklaag over hun moeder en stimuleren hen de problemen daar op te lossen waar ze zijn ontstaan. Dat geeft voor alle partijen rust.
@ Serafina, ja, als dochter, vader en stiefmoeder hier voor open staan. En dat weet ik nu nog niet. Ik besef dat mijn rol hierin een erg moeilijke is !!!!
Hoezeer jij je als haar moeder ook emotioneel betrokken voelt hierbij, dit is primair het probleem van je dochter en haar vader. Zij moeten dit samen oplossen en jij hoeft haar weigerachtige houding om dit met haar vader te bespreken, niet te faciliteren.
Er zijn (vrijgevestigde) pedagogen die gespecialiseerd zijn in pubers en echtscheidingsproblematiek. Misschien kun je daar eens je licht opsteken? Ondertussen kun je je dochter uitleggen dat je dit heel vervelend voor haar vindt maar dat zij nu zo oud is dat jij dit niet voor haar kunt en wilt oplossen door haar vader te melden dat de omgangsregeling eenzijdig wordt gewijzigd. Daarnaast kun je haar vertellen dat je verwacht dat zij heel serieus aan de slag gaat om, eventueel gesteund door een deskundige, een oplossing te vinden. De band tussen kinderen en ouders is belangrijk genoeg om daar tijd en energie in te steken.
Als het omgekeerde het geval zou zijn, als jouw dochter regelmatig over jou zou klagen bij haar vader, zou jij toch ook willen dat er gesprekken komen en dat jullie samen naar een oplossing kunnen zoeken?
Hier thuis hebben we overigens afgesproken dat klagen over een ouder alleen kan in het huis van die ouder. Wij staan niet open voor geklaag over hun moeder en stimuleren hen de problemen daar op te lossen waar ze zijn ontstaan. Dat geeft voor alle partijen rust.
vrijdag 15 januari 2010 om 16:54
Het lijkt me tijd worden om eens flink op te gaan treden tegen die twee onvolwassen types die jouw dochter beschadigen.
Stiefmoeder doet niet eens meer moeite om te verbergen dat ze jou dochter het kwade wenst en vader staat daar als een lamlul bij.
Heel ongezond voor je kind!
Haal haar daar weg, zo snel mogelijk.
Vraag niet van haar dit op te lossen ,dat kan ze niet.
Vraag haar om zich in te zetten voor oplossingen voor de praktische problemen die komen als ze volledig bij jou woont.
Hopelijk beseft meneer dan WEL wat hij kwijt dreigt te raken en corrigeert hij zijn vrouw.
Vanaf dat punt kun je verder zien.
Stiefmoeder doet niet eens meer moeite om te verbergen dat ze jou dochter het kwade wenst en vader staat daar als een lamlul bij.
Heel ongezond voor je kind!
Haal haar daar weg, zo snel mogelijk.
Vraag niet van haar dit op te lossen ,dat kan ze niet.
Vraag haar om zich in te zetten voor oplossingen voor de praktische problemen die komen als ze volledig bij jou woont.
Hopelijk beseft meneer dan WEL wat hij kwijt dreigt te raken en corrigeert hij zijn vrouw.
Vanaf dat punt kun je verder zien.
vrijdag 15 januari 2010 om 17:13
Ik ben bang dat er van de kant van de vader en stiefmoeder een heel ander verhaal komt. Pubers zijn er behoorlijke sterren in om de wereld alleen vanuit hun eigen perspectief te bekijken en als je dan via je puber een verhaal hoort, klopt dit soms niet met hoe de andere partijen de situatie bekijken.
Stiefmoeder zijn is ook niet makkelijk, je doet het niet vaak goed. Mischien is een gesprek met vader stiefmoeder en moeder ( evt met stiefpapa als die er is) mogelijk?
Ik heb zelf pubers die ook de helft van de tijd bij hun vader wonen en wij proberen niet in te gaan op geklaag over hun andere huis. Soms luister ik wel omdat ze natuurlijk moeten leren om iets te vertellen maar ik geef nooit mijn mening in zo'n gesprek.
Als je echt samen met je dochter wilt dat ze bij jou komt wonen zou ik niet op geld gaan wachten en gewoon starten met deze regel. Je hebt dan recht op andere kinderbijslag en belastingkortingen dus wie weet scheelt het niet eens zo veel. Ik vind, als ik heel eerlijk ben, de kosten nu nog best meevallen. Misschien dat papa ook wel de rust inziet van het wonen bij één ouder en gezellig op bezoek komen bij de ander. Hij kan dan bijvoorbeeld kleding betalen.
Ik wens jullie veel sterkte in deze lastige situatie
Stiefmoeder zijn is ook niet makkelijk, je doet het niet vaak goed. Mischien is een gesprek met vader stiefmoeder en moeder ( evt met stiefpapa als die er is) mogelijk?
Ik heb zelf pubers die ook de helft van de tijd bij hun vader wonen en wij proberen niet in te gaan op geklaag over hun andere huis. Soms luister ik wel omdat ze natuurlijk moeten leren om iets te vertellen maar ik geef nooit mijn mening in zo'n gesprek.
Als je echt samen met je dochter wilt dat ze bij jou komt wonen zou ik niet op geld gaan wachten en gewoon starten met deze regel. Je hebt dan recht op andere kinderbijslag en belastingkortingen dus wie weet scheelt het niet eens zo veel. Ik vind, als ik heel eerlijk ben, de kosten nu nog best meevallen. Misschien dat papa ook wel de rust inziet van het wonen bij één ouder en gezellig op bezoek komen bij de ander. Hij kan dan bijvoorbeeld kleding betalen.
Ik wens jullie veel sterkte in deze lastige situatie
vrijdag 15 januari 2010 om 17:14
Het is niet zo dat een kind boven 12 jaar zelf mag bepalen waar hij of zij woont. Bij een procedure mogen ze hun mening geven aan de rechter, maar dat is niet per se doorslaggevend.
Als dit een procedure wordt omdat pa het niet eens is met een wijziging in onderling overleg dan zal de rechtbank ook beginnen over de communicatie, met andere woorden, dat dit meisje oud genoeg is om zelf een gesprek met haar vader aan te gaan over haar wensen. Niet omdat de rechtbank te lui is om te beslissen, maar omdat een door de mensen zelf genomen beslissing/aangedragen oplossing meer draagvlak heeft.
Kan ze niet als ze in een gesprek face to face dichtklapt een brief aan haar vader schrijven?
Als dit een procedure wordt omdat pa het niet eens is met een wijziging in onderling overleg dan zal de rechtbank ook beginnen over de communicatie, met andere woorden, dat dit meisje oud genoeg is om zelf een gesprek met haar vader aan te gaan over haar wensen. Niet omdat de rechtbank te lui is om te beslissen, maar omdat een door de mensen zelf genomen beslissing/aangedragen oplossing meer draagvlak heeft.
Kan ze niet als ze in een gesprek face to face dichtklapt een brief aan haar vader schrijven?
zaterdag 16 januari 2010 om 11:40
Ik heb nog niet volledig bij kunnen lezen, maar zal dat straks even doen.
Vanmorgen is wederom de bom gebarsten en deze keer ernstig !!
Ik werd vanmorgen wakker gebeld door mijn dochter die weer aan het huilen was met de vraag of ze naar mij mocht komen.
Op dat moment verbleef mijn dochter nog bij haar vader met een vriendin van haar. ( vriendin was blijven slapen)
Reden voor de ruzie was de hygiëne. ( een broek aantrekken die al lang de was in had gemoeten) Dochter heeft de keuze gemaakt om met vader te gaan praten en heeft aangegeven dat ze het al weken niet meer naar haar zin heeft bij haar vader. De werkelijke reden durfde ze niet te zeggen, omdat stiefmoeder op dat moment thuis was en ze enigszins bang voor haar is. Wat ik net van haar begrijp is dat ze het ook niet durfde te zeggen omdat de schuld dan toch weer alleen bij haar zou komen te liggen.
Dochter is huilend naar boven gelopen en heeft mij gebeld op verzoek van vader of ze naar mij kon. Ik heb kort haar verhaal aangehoord en wilde vader spreken om ook zijn kant van het verhaal te horen.
Hij was overstuur en vertelde boos dat ze ruzie hadden gehad over haar hygiëne. Terwijl ik aan het luisteren was begon hij te gillen en te schreeuwen. Ik heb de verbinding verbroken omdat ik zijn gedrag niet normaal vond. Wel heb ik er direct een sms achteraan gestuurd dat ik graag met hem wilde praten, maar niet als hij aan het gillen en schreeuwen was ( met twee kinderen in zijn aanwezigheid)
Op dat moment heeft hij een gat in de deur geslagen en heeft de woning verlaten. Dochter is er achteraan gerend en is hem kwijtgeraakt. Dochter is terug gerend naar de woning waar vriendin de hal stond te wachten. Beiden zijn vervolgens naar mij toe gerend. Inmiddels zij ze nu anderhalf uur hier en zij ze weer een beetje rustig.
Dochter is bang dat vader zichzelf iets heeft aangedaan en al haar schoolspullen, verzorgingsspullen enz. liggen nog daar.
Op dit moment is de rust even het belangrijkste.
Over de rol van stiefmoeder in het geheel weet ik ook niet wat ik moet denken. Wat ik van beide kinderen hoor is dat zij is uitgescholden voor K.tkind en dat ze beiden op moesten rotten. Letterlijk zijn ze door haar het huis uitgezet.
Pfffff, ik ben nu even helemaal gaar
Vanmorgen is wederom de bom gebarsten en deze keer ernstig !!
Ik werd vanmorgen wakker gebeld door mijn dochter die weer aan het huilen was met de vraag of ze naar mij mocht komen.
Op dat moment verbleef mijn dochter nog bij haar vader met een vriendin van haar. ( vriendin was blijven slapen)
Reden voor de ruzie was de hygiëne. ( een broek aantrekken die al lang de was in had gemoeten) Dochter heeft de keuze gemaakt om met vader te gaan praten en heeft aangegeven dat ze het al weken niet meer naar haar zin heeft bij haar vader. De werkelijke reden durfde ze niet te zeggen, omdat stiefmoeder op dat moment thuis was en ze enigszins bang voor haar is. Wat ik net van haar begrijp is dat ze het ook niet durfde te zeggen omdat de schuld dan toch weer alleen bij haar zou komen te liggen.
Dochter is huilend naar boven gelopen en heeft mij gebeld op verzoek van vader of ze naar mij kon. Ik heb kort haar verhaal aangehoord en wilde vader spreken om ook zijn kant van het verhaal te horen.
Hij was overstuur en vertelde boos dat ze ruzie hadden gehad over haar hygiëne. Terwijl ik aan het luisteren was begon hij te gillen en te schreeuwen. Ik heb de verbinding verbroken omdat ik zijn gedrag niet normaal vond. Wel heb ik er direct een sms achteraan gestuurd dat ik graag met hem wilde praten, maar niet als hij aan het gillen en schreeuwen was ( met twee kinderen in zijn aanwezigheid)
Op dat moment heeft hij een gat in de deur geslagen en heeft de woning verlaten. Dochter is er achteraan gerend en is hem kwijtgeraakt. Dochter is terug gerend naar de woning waar vriendin de hal stond te wachten. Beiden zijn vervolgens naar mij toe gerend. Inmiddels zij ze nu anderhalf uur hier en zij ze weer een beetje rustig.
Dochter is bang dat vader zichzelf iets heeft aangedaan en al haar schoolspullen, verzorgingsspullen enz. liggen nog daar.
Op dit moment is de rust even het belangrijkste.
Over de rol van stiefmoeder in het geheel weet ik ook niet wat ik moet denken. Wat ik van beide kinderen hoor is dat zij is uitgescholden voor K.tkind en dat ze beiden op moesten rotten. Letterlijk zijn ze door haar het huis uitgezet.
Pfffff, ik ben nu even helemaal gaar
zaterdag 16 januari 2010 om 12:30
Lijken vader en dochter op elkaar, want ze vertonen hetzelfde gedrag.... Allebei lopen ze weg voor de situatie!
Ik ben het met Wuiles eens, ze zal de werkelijke reden tegen haar vader moeten zeggen desnoods mbv een deskundige.
Hoe rot dat ook is, want anders blijft de situatie zoals die nu is iedere keer gebeuren en dat is voor alle partijen niet leuk....
Ik ben het met Wuiles eens, ze zal de werkelijke reden tegen haar vader moeten zeggen desnoods mbv een deskundige.
Hoe rot dat ook is, want anders blijft de situatie zoals die nu is iedere keer gebeuren en dat is voor alle partijen niet leuk....
zaterdag 16 januari 2010 om 13:28
Natuurlijk allemaal heel vervelend, maar heb jijzelf nooit ruzie met je dochter?
Ik snap dat het moeilijk is, het is je kindje,maar dat is ook haar thuis en met pubers zijn er gewoon vaak problemen en ruzie thuis.
Stel anders een maandje rust voor en probeer het dan opnieuw?
En heeft zij ook de sluetel van allebei de huizen?
Want bellen of je naar huis mag komen komt een beetje zielig over...
Ik snap dat het moeilijk is, het is je kindje,maar dat is ook haar thuis en met pubers zijn er gewoon vaak problemen en ruzie thuis.
Stel anders een maandje rust voor en probeer het dan opnieuw?
En heeft zij ook de sluetel van allebei de huizen?
Want bellen of je naar huis mag komen komt een beetje zielig over...
zaterdag 16 januari 2010 om 15:20
@ Wuiles: Het is inderdaad hun probleem alleen zo voelt het niet, omdat het mijn kind betreft. Ik besef wel dat ik vader/stiefmoeder en dochter de mogelijkheid moet bieden om dit probleem nog op te lossen. Of ze hier voor openstaan ( met de huidige ontwikkelingen) weet ik op dit moment niet. De band met vader is inderdaad belangrijk. Om die reden heb ik altijd gestreefd naar co-ouderschap.
Wynette: Vader zal zijn vrouw niet "corrigeren". Ik heb in het verleden genoeg voorbeelden aangehaald en ik merk dat hij het eenzijdig ziet ( of dat dat echt zo is weet ik niet, maar dat is wat hij uit naar mij)
Mela: Er zitten ook twee kanten aan het verhaal. Naast het karakter van mijn dochter wat ik eerder omschreef is ze ontzettend lui en laks. Stiefmoeder heeft zelf geen kinderen en heeft duidelijke regels wat zij accepteert en niet accepteert. En als dochter hier zich niet aan houdt ontstaan er conflicten. De kwestie waar het hier om gaat is: Hoe ga je hier mee om !!
Voorlopig kan ik wel zonder het geld, maar als er structureel iets veranderd wil ik wel weten wat mijn rechten en plichten zijn.
@ Sweety, helaas hebben wij die benadering ook al geprobeerd in het verleden. Het heeft geen concrete verandering teweeg gebracht.
@Elianne69: Nee het klopt, het is inderdaad een overeenkomst die niet bekrachtigd is door de rechtbank. Deze regeling zijn wij toentertijd in goed overleg overeengekomen.
Dank je wel voor je aanvulling.
Koekkie:
Ja, vader en dochter lijken inderdaad erg op elkaar. Alleen deze eigenschap ben ik niet zo blij mee. Ik ga nu proberen in tussenstappen te denken in plaats van de zevenmijlslaarzen. Eerst maar kijken of dochter/vader/stiefmoeder openstaan voor mediation/bemiddeling om structureel met dit probleem aan de slag te gaan.
@ Troeta: Band tussen dochter en mij is erg hecht. Nee, eigenlijk hebben we nooit ruzie. Natuurlijk erger ik mij soms dood aan haar en haar arrogante tienergedrag maar als ik hier iets van zeg dan luistert ze wel.
Met alle ontwikkelingen lijkt het mij het beste om nu maar even een periode van rust in te lassen en dochter een tijdje bij mij te laten blijven. Vader heeft nog niets van zich laten horen na de ruzie van vanmorgen. Ik neem nu ook even geen contact op. Laat alle kampen eerst maar eens rustig worden. Zodra ik hem spreek zal ik voorstellen om in alle rust het gesprek aan te gaan. Ik zal dan wel horen hoe hij en stiefmoeder er dan in staan. De kans is heel groot dat vader/stiefmoeder zelf besluiten de stekker uit de huidige omgangsregeling te trekken. Ik hoop dat zij structurele energie willen steken in de band met dochter. Mocht dat niets worden dan zie ik maar 1 oplossing.
Bedankt voor jullie reacties zover.
Ik houd jullie op de hoogte.
Wynette: Vader zal zijn vrouw niet "corrigeren". Ik heb in het verleden genoeg voorbeelden aangehaald en ik merk dat hij het eenzijdig ziet ( of dat dat echt zo is weet ik niet, maar dat is wat hij uit naar mij)
Mela: Er zitten ook twee kanten aan het verhaal. Naast het karakter van mijn dochter wat ik eerder omschreef is ze ontzettend lui en laks. Stiefmoeder heeft zelf geen kinderen en heeft duidelijke regels wat zij accepteert en niet accepteert. En als dochter hier zich niet aan houdt ontstaan er conflicten. De kwestie waar het hier om gaat is: Hoe ga je hier mee om !!
Voorlopig kan ik wel zonder het geld, maar als er structureel iets veranderd wil ik wel weten wat mijn rechten en plichten zijn.
@ Sweety, helaas hebben wij die benadering ook al geprobeerd in het verleden. Het heeft geen concrete verandering teweeg gebracht.
@Elianne69: Nee het klopt, het is inderdaad een overeenkomst die niet bekrachtigd is door de rechtbank. Deze regeling zijn wij toentertijd in goed overleg overeengekomen.
Dank je wel voor je aanvulling.
Koekkie:
Ja, vader en dochter lijken inderdaad erg op elkaar. Alleen deze eigenschap ben ik niet zo blij mee. Ik ga nu proberen in tussenstappen te denken in plaats van de zevenmijlslaarzen. Eerst maar kijken of dochter/vader/stiefmoeder openstaan voor mediation/bemiddeling om structureel met dit probleem aan de slag te gaan. @ Troeta: Band tussen dochter en mij is erg hecht. Nee, eigenlijk hebben we nooit ruzie. Natuurlijk erger ik mij soms dood aan haar en haar arrogante tienergedrag maar als ik hier iets van zeg dan luistert ze wel.
Met alle ontwikkelingen lijkt het mij het beste om nu maar even een periode van rust in te lassen en dochter een tijdje bij mij te laten blijven. Vader heeft nog niets van zich laten horen na de ruzie van vanmorgen. Ik neem nu ook even geen contact op. Laat alle kampen eerst maar eens rustig worden. Zodra ik hem spreek zal ik voorstellen om in alle rust het gesprek aan te gaan. Ik zal dan wel horen hoe hij en stiefmoeder er dan in staan. De kans is heel groot dat vader/stiefmoeder zelf besluiten de stekker uit de huidige omgangsregeling te trekken. Ik hoop dat zij structurele energie willen steken in de band met dochter. Mocht dat niets worden dan zie ik maar 1 oplossing.
Bedankt voor jullie reacties zover.
Ik houd jullie op de hoogte.
zaterdag 16 januari 2010 om 19:17
Heftig, Tikkel! Laat je dochter maar even tot rust komen, dat is nu het belangrijkste.
Wel herken ik het moeilik kunnen spreken over gevoelens. Muizelientje heeft dat ook, deels vanwege autisme. Maar ook, haar vader is indertijd opgestapt en daar is ze erg van geschrokken; ze durft daarom niet tegen hem in te gaan, uit angst dat hij weer wegloopt. De nodige peuten verder schiet dat nog steeds niet op. Het is heel moeilijk om bij Muizelientje eruit te krijgen wat er schort. Er naar vragen helpt niet, je moet wachten totdat ze er per stom toeval zelf over begint.
Op dit moment is het gewoon dat Muizelientje zich het meest bij mij thuisvoelt (ook weer vanwege oa. de autisme) en omdat de huiselijke situatie nu bij ex even niet ideaal is, al komt daar wel binnenkort verandering in. Het maakt haar nu gewoon even onrustig, wat bij een autist dubbel telt.
En verder is het natuurlijk toch altijd die loyaliteitskwestie die kinderen hebben naar gescheiden ouders.
Laatste vraag, hoe is het vriendinnetje eronder? Die staat hier helemaal buiten, maar zat midden in het 'oologsgeweld', zal ik maar zeggen. Hoe is het met haar?
Wel herken ik het moeilik kunnen spreken over gevoelens. Muizelientje heeft dat ook, deels vanwege autisme. Maar ook, haar vader is indertijd opgestapt en daar is ze erg van geschrokken; ze durft daarom niet tegen hem in te gaan, uit angst dat hij weer wegloopt. De nodige peuten verder schiet dat nog steeds niet op. Het is heel moeilijk om bij Muizelientje eruit te krijgen wat er schort. Er naar vragen helpt niet, je moet wachten totdat ze er per stom toeval zelf over begint.
Op dit moment is het gewoon dat Muizelientje zich het meest bij mij thuisvoelt (ook weer vanwege oa. de autisme) en omdat de huiselijke situatie nu bij ex even niet ideaal is, al komt daar wel binnenkort verandering in. Het maakt haar nu gewoon even onrustig, wat bij een autist dubbel telt.
En verder is het natuurlijk toch altijd die loyaliteitskwestie die kinderen hebben naar gescheiden ouders.
Laatste vraag, hoe is het vriendinnetje eronder? Die staat hier helemaal buiten, maar zat midden in het 'oologsgeweld', zal ik maar zeggen. Hoe is het met haar?
