Geld & Recht
alle pijlers
Geen rust door geldzorgen
dinsdag 7 oktober 2008 om 17:12
Dag allemaal,
Lastig om met dit topic te beginnen, maar ik weet het even niet anders. Ik plaats het in ieder geval om de goede richting in geholpen te worden, want ik weet drommels goed dat ikzelf verantwoordelijk ben voor de geldzorgen die ik heb. Ik vraag niet om medeleven o.i.d., maar eerder om advies en tips waar ik echt iets aan heb. Om zo tot een structureel gezonde administratie te komen, waarbij alle lasten en inkomsten op een rijtje zijn gezet en schulden langzaam maar zeker worden afgelost.
Ik ben een vrouw van 36, getrouwd, moeder van een dochter en onze zoon wordt rond kerst verwacht. Mijn man werkt, ik werk (sinds een kleine twee jaar voor mezelf, als corrector/tekstschrijver en het loopt heel aardig). We zijn een stel weldenkende mensen, althans, op veel gebieden denk ik dat dat echt zo is. Alleen: ik heb al járen, eigenlijk sinds ik me kan heugen, dus ook al in mijn jeugd, geen gevoel voor geld. Voor de verantwoordelijkheid mijn rekeningen op tijd te betalen. Voor de stommiteit om bij de bank een lening af te sluiten als student en die lening te verhogen na mijn studententijd. Altijd met het idee: dat afbetalen komt vanzelf goed met mijn werk.
Ik kan niet goed over geld praten, over financieën. Ga er niet volwassen mee om. Dat heb ik thuis nooit meegekregen, de aandacht ging naar veel problemen tussen mijn ouders (geen excuus, maar toch). Ik durf geen post/rekeningen open te maken. Terwijl ik wéét dat je dat gewoon wél moet doen. De rekeningen lossen echt niet op. Ik schaam me, voel dat ik tot het kleine percentage in Nederland hoor dat heel vaak haar rekeningen te laat betaalt. Ook mijn man heeft er een handje van (maar minder dan ik), dus dat werkt niet goed natuurlijk. We zouden met elkaar om de tafel moeten zitten, maar doen dat wat betreft de administratie te weinig. Door drukte, door wegduikerij, etc.
Het vreet aan me, en nogmaals: terecht + eigen schuld. Klopt. Maar ik wil zo graag van dat ongelooflijke onrustige gevoel af. Jullie mogen me aanvallen - zeker omdat we ouders zijn -, no problem, maar op zich heb ik daar niet al te veel aan. Ik vind het vanzelfsprekend onverantwoordelijk naar onze kinderen toe, die nu nog te klein zijn om er iets van te merken. Maar ik wil, nee, wij móeten, toch echt het goede voorbeeld gaan geven.
Het is zo maf. We hebben allebei een goed stel hersens, hbo/wo-opleiding gedaan. Ik kan overal over praten, maar over geld? No way. Ik word spastisch van binnen. Bang. Angstig. Niemand zal het aan ons merken. Niet doordat we overdadig en veel te lux zouden leven (no way!), maar omdat we het in principe netjes hebben. We wonen in een nieuwbouwhuis, het is niet armoedig o.i.d., zitten niet in een volksbuurt (niet dat daar iets mis mee is trouwens), het gaat eigenlijk heel goed.
Alleen het structureren van de administratie verloopt zo ongelooflijk slecht. En ik scheep mezelf met schulden op. Mijn man is al een poos erg druk met zijn werk. Drie jaar geleden verhuisden we met mijn toen doodzieke schoonvader naar een woonboerderij en daar is de ellende alleen maar erger geworden (erger, omdat ik dus al kampte met een onoverzichtelijke, onrustige administratie). Schoonvader stierf heel snel, waardoor mijn man en ik opdraaiden voor de hoge hypotheekkosten. We waren gehecht geraakt aan het huis, verkochten het dus niet gelijk, en praatten niet genoeg over de hoge kosten i.c.m. de hypotheeklasten die nog liepen over het vorige huis van mijn schoonvader dat te koop was gezet. We gooiden zo'n 1.400 euro per maand weg. Zijn dus veel geld verloren. We hadden tóen moeten beginnen met het goed doornemen van onze inkomsten en lasten. Maar door drukte (man werkte zes dagen tot helf uur 's avonds) en ik denk ook kop-in-het-zand-stekerij - is dat 'gewoon' niet goed gegaan.
Wat een warboel. Excuses!
Het komt er nu op neer dat we an sich genoeg inkomen hebben (we zijn inmiddels verhuisd en hebben momenteel een huurwoning voor onze rust), maar omdat we allebei zelfstandig ondernemer zijn, hebben we onregelmatige inkomsten. Ik had bij de bank een zakelijk krediet, maar dat ging razendsnel op aan het betalen van diverse (privé)rekeningen (geen gekkigheden, geen luxezaken). Je vult dus gaatje na gaatje, zonder dat je structureel aan het probleem zelf werkt.
Mijn vraag: herkent iemand dit en zo ja, ben je hier uitgekomen, en hoe? Of: is er iemand die weet hoe je met dit soort akeligheden omgaat? Waar je terecht kunt?
Jullie zullen terecht denken: goodness, bespreek het met je man! Dat ben je verplicht, en daarna direct ook naar je kind(eren) toe. Hebben jullie gelijk in. Maar blijkbaar zit het probleem heel diep bij mij, kan ik niet alles uit mijn strot krijgen. Schaam ik me. Voel ik me erg slecht hieronder. Ja, noem mij een lafaard.
Hoe dan ook: hoe kan ik naar een structureel gezonde administratie toewerken en mijn schulden aflossen? Het zou mij zoveel RUST geven! Ik zoek iemand bij wie ik alles kan neerleggen en die mij helpt een oplossing te zoeken. Bij wie ik geen gezichtsverlies hoef te lijden.
Alle hulp en advies is welkom.
Groetjes,
Geldzorgje
Lastig om met dit topic te beginnen, maar ik weet het even niet anders. Ik plaats het in ieder geval om de goede richting in geholpen te worden, want ik weet drommels goed dat ikzelf verantwoordelijk ben voor de geldzorgen die ik heb. Ik vraag niet om medeleven o.i.d., maar eerder om advies en tips waar ik echt iets aan heb. Om zo tot een structureel gezonde administratie te komen, waarbij alle lasten en inkomsten op een rijtje zijn gezet en schulden langzaam maar zeker worden afgelost.
Ik ben een vrouw van 36, getrouwd, moeder van een dochter en onze zoon wordt rond kerst verwacht. Mijn man werkt, ik werk (sinds een kleine twee jaar voor mezelf, als corrector/tekstschrijver en het loopt heel aardig). We zijn een stel weldenkende mensen, althans, op veel gebieden denk ik dat dat echt zo is. Alleen: ik heb al járen, eigenlijk sinds ik me kan heugen, dus ook al in mijn jeugd, geen gevoel voor geld. Voor de verantwoordelijkheid mijn rekeningen op tijd te betalen. Voor de stommiteit om bij de bank een lening af te sluiten als student en die lening te verhogen na mijn studententijd. Altijd met het idee: dat afbetalen komt vanzelf goed met mijn werk.
Ik kan niet goed over geld praten, over financieën. Ga er niet volwassen mee om. Dat heb ik thuis nooit meegekregen, de aandacht ging naar veel problemen tussen mijn ouders (geen excuus, maar toch). Ik durf geen post/rekeningen open te maken. Terwijl ik wéét dat je dat gewoon wél moet doen. De rekeningen lossen echt niet op. Ik schaam me, voel dat ik tot het kleine percentage in Nederland hoor dat heel vaak haar rekeningen te laat betaalt. Ook mijn man heeft er een handje van (maar minder dan ik), dus dat werkt niet goed natuurlijk. We zouden met elkaar om de tafel moeten zitten, maar doen dat wat betreft de administratie te weinig. Door drukte, door wegduikerij, etc.
Het vreet aan me, en nogmaals: terecht + eigen schuld. Klopt. Maar ik wil zo graag van dat ongelooflijke onrustige gevoel af. Jullie mogen me aanvallen - zeker omdat we ouders zijn -, no problem, maar op zich heb ik daar niet al te veel aan. Ik vind het vanzelfsprekend onverantwoordelijk naar onze kinderen toe, die nu nog te klein zijn om er iets van te merken. Maar ik wil, nee, wij móeten, toch echt het goede voorbeeld gaan geven.
Het is zo maf. We hebben allebei een goed stel hersens, hbo/wo-opleiding gedaan. Ik kan overal over praten, maar over geld? No way. Ik word spastisch van binnen. Bang. Angstig. Niemand zal het aan ons merken. Niet doordat we overdadig en veel te lux zouden leven (no way!), maar omdat we het in principe netjes hebben. We wonen in een nieuwbouwhuis, het is niet armoedig o.i.d., zitten niet in een volksbuurt (niet dat daar iets mis mee is trouwens), het gaat eigenlijk heel goed.
Alleen het structureren van de administratie verloopt zo ongelooflijk slecht. En ik scheep mezelf met schulden op. Mijn man is al een poos erg druk met zijn werk. Drie jaar geleden verhuisden we met mijn toen doodzieke schoonvader naar een woonboerderij en daar is de ellende alleen maar erger geworden (erger, omdat ik dus al kampte met een onoverzichtelijke, onrustige administratie). Schoonvader stierf heel snel, waardoor mijn man en ik opdraaiden voor de hoge hypotheekkosten. We waren gehecht geraakt aan het huis, verkochten het dus niet gelijk, en praatten niet genoeg over de hoge kosten i.c.m. de hypotheeklasten die nog liepen over het vorige huis van mijn schoonvader dat te koop was gezet. We gooiden zo'n 1.400 euro per maand weg. Zijn dus veel geld verloren. We hadden tóen moeten beginnen met het goed doornemen van onze inkomsten en lasten. Maar door drukte (man werkte zes dagen tot helf uur 's avonds) en ik denk ook kop-in-het-zand-stekerij - is dat 'gewoon' niet goed gegaan.
Wat een warboel. Excuses!
Het komt er nu op neer dat we an sich genoeg inkomen hebben (we zijn inmiddels verhuisd en hebben momenteel een huurwoning voor onze rust), maar omdat we allebei zelfstandig ondernemer zijn, hebben we onregelmatige inkomsten. Ik had bij de bank een zakelijk krediet, maar dat ging razendsnel op aan het betalen van diverse (privé)rekeningen (geen gekkigheden, geen luxezaken). Je vult dus gaatje na gaatje, zonder dat je structureel aan het probleem zelf werkt.
Mijn vraag: herkent iemand dit en zo ja, ben je hier uitgekomen, en hoe? Of: is er iemand die weet hoe je met dit soort akeligheden omgaat? Waar je terecht kunt?
Jullie zullen terecht denken: goodness, bespreek het met je man! Dat ben je verplicht, en daarna direct ook naar je kind(eren) toe. Hebben jullie gelijk in. Maar blijkbaar zit het probleem heel diep bij mij, kan ik niet alles uit mijn strot krijgen. Schaam ik me. Voel ik me erg slecht hieronder. Ja, noem mij een lafaard.
Hoe dan ook: hoe kan ik naar een structureel gezonde administratie toewerken en mijn schulden aflossen? Het zou mij zoveel RUST geven! Ik zoek iemand bij wie ik alles kan neerleggen en die mij helpt een oplossing te zoeken. Bij wie ik geen gezichtsverlies hoef te lijden.
Alle hulp en advies is welkom.
Groetjes,
Geldzorgje
maandag 9 februari 2009 om 14:01
Heel erg bedankt voor je superantwoord. Precies wat ik wilde weten en hoopte.
Het is idd niet superbelangrijk om nu te sparen, we moeten echt prioriteiten stellen.
Ik zal de bedrijven gaan bestuderen.
En we stappen over naar w.s. NHP met een eerste inleg, de oude verzekering wordt opgeheven en uitbetaald.
Geldzorgje, ik ben druk op je topic. Hoe is het met jou en de beeb?
Het is idd niet superbelangrijk om nu te sparen, we moeten echt prioriteiten stellen.
Ik zal de bedrijven gaan bestuderen.
En we stappen over naar w.s. NHP met een eerste inleg, de oude verzekering wordt opgeheven en uitbetaald.
Geldzorgje, ik ben druk op je topic. Hoe is het met jou en de beeb?
maandag 29 juni 2009 om 21:29
Wel Pink, eigenlijk had ik de hoop ook al opgegeven maar toen ik van de week de topic "Wanordelijke administratie en achterstallige betalingen" doorlas moest ik gelijk weer aan haar denken. Van daar dat ik toch nog mpaar eens probeerde of ze er niet was,
Ik denk toch dat het nog heel dikwijls een taboe is. En het duurt ook wel even voordat je er aan een lagere materiële levensstandaard went.
Ikzelf ben sinds eind 2007 erg op de kleintjes aan het letten en ik begin er nu wel goed resultaat mee te boeken. Vanmiddag hed ik zo' paar flip-flops in mijn handen en een mooi bloesje en ik heb ze toch maar terug gehangen want binnen twee dagen beginnen de solden hier.
Ik heb ondertussen toch heel wat meer disciplina en binge-shopping behoort hopelijk tot het verleden. Heb ook alle credit cards afgeschaft dat maakt wel wat uit in mijn geval. Ik mis het wel eens om een aankoop te doen via de PC maar wist je dat je bij de bank ook een kaart voor één dag kan krijgen ? Voordeel is dat een impulsaankoop vermeden wordt en dat je het geld moet hebben op je rekening. Efin het was niet de bedoeling maar ik dacht ik schrijf het toch maar even.
Je krijgt meer zelfvertrouwen als je je financiële situatie onder controle hebt. Dat wens ik iedereen toe !
Ik denk toch dat het nog heel dikwijls een taboe is. En het duurt ook wel even voordat je er aan een lagere materiële levensstandaard went.
Ikzelf ben sinds eind 2007 erg op de kleintjes aan het letten en ik begin er nu wel goed resultaat mee te boeken. Vanmiddag hed ik zo' paar flip-flops in mijn handen en een mooi bloesje en ik heb ze toch maar terug gehangen want binnen twee dagen beginnen de solden hier.
Ik heb ondertussen toch heel wat meer disciplina en binge-shopping behoort hopelijk tot het verleden. Heb ook alle credit cards afgeschaft dat maakt wel wat uit in mijn geval. Ik mis het wel eens om een aankoop te doen via de PC maar wist je dat je bij de bank ook een kaart voor één dag kan krijgen ? Voordeel is dat een impulsaankoop vermeden wordt en dat je het geld moet hebben op je rekening. Efin het was niet de bedoeling maar ik dacht ik schrijf het toch maar even.
Je krijgt meer zelfvertrouwen als je je financiële situatie onder controle hebt. Dat wens ik iedereen toe !
