
Huisvrouw worden
zaterdag 1 december 2018 om 19:07
Wij hebben de beslissing genomen dat ik thuis blijf voor de kinderen en huisvrouw zal worden. Deze beslissing hebben wij echter al een jaar eerder genomen. Ik ben dus al een jaar thuis, had ook geen vaste job toen. Ik ben 27, mijn vriend is 38 en heeft een goede job. Financieel is dit geen enkel probleem. Alleen zit ik echter met enkele twijfels/vragen die sinds kort de kop op steken.
- Stel nu, na een hele lange tijd, dat één van ons twee een punt zet achter onze relatie. Wij zijn dit niet van plan maar zeg nooit nooit. Wat blijft er dan nog over voor mij (de huisvrouw)? Aangezien ik niet heb gewerkt en dus geen pensioen zal hebben.
- Wij weten absoluut niks af van trouwen (gezien de situatie gaan we sowieso trouwen). Welke huwelijksregeling zou het beste zijn voor een huisvrouw? Ik vermoed trouwen met gemeenschappelijke goederen? Is er iets wat wij zeker moeten regelen wil ik niet na een scheiding/overlijden met niets achter blijven?
En merken de dames die al langere tijd huisvrouw zijn op dat ze een zwakkere positie hebben tov hun werkende partner? Bijv in discussie’s. Mijn ouders vinden dat niet werkende en wel werkende partners nooit 100% gelijkwaardig zullen zijn.
- Stel nu, na een hele lange tijd, dat één van ons twee een punt zet achter onze relatie. Wij zijn dit niet van plan maar zeg nooit nooit. Wat blijft er dan nog over voor mij (de huisvrouw)? Aangezien ik niet heb gewerkt en dus geen pensioen zal hebben.
- Wij weten absoluut niks af van trouwen (gezien de situatie gaan we sowieso trouwen). Welke huwelijksregeling zou het beste zijn voor een huisvrouw? Ik vermoed trouwen met gemeenschappelijke goederen? Is er iets wat wij zeker moeten regelen wil ik niet na een scheiding/overlijden met niets achter blijven?
En merken de dames die al langere tijd huisvrouw zijn op dat ze een zwakkere positie hebben tov hun werkende partner? Bijv in discussie’s. Mijn ouders vinden dat niet werkende en wel werkende partners nooit 100% gelijkwaardig zullen zijn.


dinsdag 4 december 2018 om 10:46
Treurig? Zeg je het zelfde over ouders (vaak moeders) die zichzelf vooral als 'ouder van' profileren, het alleen over de kinderen kunnen hebben, hier een nickname aannemen als 'mamavan...'?
Ik heb geen kinderen, mijn werk bepaalt een groot deel van mijn identiteit. Natuurlijk heb ik daarnaast nog andere interesses, ik volg het nieuws en heb nog tig andere zaken om over te praten, ben een prima chitchatter. Maar mijn werk bepaalt grotendeels wie ik ben.
In theorie zou ik mijn zaak kunnen verkopen, erop kunnen rekenen dat mijn ouders me binnen tien jaar een flinke erfenis achterlaten, en goedkoper kunnen gaan wonen. En dan zou ik dus niet meer hoeven te werken. Of nou ja, misschien nog vijf jaar, om de buffer nog iets groter te maken voor de zekerheid. Ik peins er echter niet over. Ik wil blijven werken, minimaal vier dagen per week. Ik zou niet weten wat ik thuis zou moeten doen, het hele jaar rond, 7 dagen per week.

dinsdag 4 december 2018 om 10:46
dat is te oppervlakkig gesteld

dinsdag 4 december 2018 om 10:47
Ja maar wie weet rij ik een Porsche en jij een Nissan Micra, over versnellingen gesproken. Wie weet heb ik meer te vertellen met mijn ene versnelling dan tien miepen die de hele dag op kantoor rondhangen en spreadsheets aflezen.
Kortom, dat hangt toch helemaal van de persoon af?

dinsdag 4 december 2018 om 10:47
inderdaadMarana-- schreef: ↑04-12-2018 10:46Treurig? Zeg je het zelfde over ouders (vaak moeders) die zichzelf vooral als 'ouder van' profileren, het alleen over de kinderen kunnen hebben, hier een nickname aannemen als 'mamavan...'?
Ik heb geen kinderen, mijn werk bepaalt een groot deel van mijn identiteit. Natuurlijk heb ik daarnaast nog andere interesses, ik volg het nieuws en heb nog tig andere zaken om over te praten, ben een prima chitchatter. Maar mijn werk bepaalt grotendeels wie ik ben.
In theorie zou ik mijn zaak kunnen verkopen, erop kunnen rekenen dat mijn ouders me binnen tien jaar een flinke erfenis achterlaten, en goedkoper kunnen gaan wonen. En dan zou ik dus niet meer hoeven te werken. Of nou ja, misschien nog vijf jaar, om de buffer nog iets groter te maken voor de zekerheid. Ik peins er echter niet over. Ik wil blijven werken, minimaal vier dagen per week. Ik zou niet weten wat ik thuis zou moeten doen, het hele jaar rond, 7 dagen per week.

dinsdag 4 december 2018 om 10:48
nou nee. Ik ben al wat ouder en de vrouwen die thuisbleven voor de kinderen zijn allang afgehaakt uit de vriendengroep. Je levens lopen gewoon te ver uit elkaar. Prima hoor als dat je keuze is maar dit is gewoon wel de realiteitkadanz schreef: ↑04-12-2018 10:47Ja maar wie weet rij ik een Porsche en jij een Nissan Micra, over versnellingen gesproken. Wie weet heb ik meer te vertellen met mijn ene versnelling dan tien miepen die de hele dag op kantoor rondhangen en spreadsheets aflezen.
Kortom, dat hangt toch helemaal van de persoon af?

dinsdag 4 december 2018 om 10:49
Je moest eens weten hoeveel vrouwen alleen over de kinderen kunnen praten, en hoe saai dat is. Tijdens mijn huwelijk zat ik in een vriendengroep die zich op een avondje altijd snel splitste in mannen en vrouwen, ik heb vaak genoeg me aangesloten bij de mannen, die over allerlei interessante zaken zaten te bomen, omdat de andere vrouwen toen allemaal kleine kindjes hadden en het nergens anders over konden hebben met elkaar. Blegh.


dinsdag 4 december 2018 om 10:51
Misschien straal je dat uit? Het lukt me meestal aardig goed om het gesprek buiten het werk te houden. Volgens mij heb ik het zelfs nog nooit gevraagd aan een onbekende (hooguit als beleefde wedervraag). Ik ben eerder benieuwd naar opleiding, studie, afkomst, partner, kinderen, reizen, hobby, politieke voorkeur, het huwelijk en haar perikelen...ja en als het moet werk.

dinsdag 4 december 2018 om 10:52
Werkte die vrouwen?Marana-- schreef: ↑04-12-2018 10:49Je moest eens weten hoeveel vrouwen alleen over de kinderen kunnen praten, en hoe saai dat is. Tijdens mijn huwelijk zat ik in een vriendengroep die zich op een avondje altijd snel splitste in mannen en vrouwen, ik heb vaak genoeg me aangesloten bij de mannen, die over allerlei interessante zaken zaten te bomen, omdat de andere vrouwen toen allemaal kleine kindjes hadden en het nergens anders over konden hebben met elkaar. Blegh.

dinsdag 4 december 2018 om 10:52
Alleen maar over je kinderen praten is net zo goed oersaai. Dat had ik al eerder aangegeven en dat er gespreksonderwerpen zat zijn. Dat splitsen van mannen en vrouwen op een feestje herken ik gelukkig niet.Marana-- schreef: ↑04-12-2018 10:49Je moest eens weten hoeveel vrouwen alleen over de kinderen kunnen praten, en hoe saai dat is. Tijdens mijn huwelijk zat ik in een vriendengroep die zich op een avondje altijd snel splitste in mannen en vrouwen, ik heb vaak genoeg me aangesloten bij de mannen, die over allerlei interessante zaken zaten te bomen, omdat de andere vrouwen toen allemaal kleine kindjes hadden en het nergens anders over konden hebben met elkaar. Blegh.

dinsdag 4 december 2018 om 10:54
mijn werk en sociale leven zijn ook verwevenkadanz schreef: ↑04-12-2018 10:51Misschien straal je dat uit? Het lukt me meestal aardig goed om het gesprek buiten het werk te houden. Volgens mij heb ik het zelfs nog nooit gevraagd aan een onbekende (hooguit als beleefde wedervraag). Ik ben eerder benieuwd naar opleiding, studie, afkomst, partner, kinderen, reizen, hobby, politieke voorkeur, het huwelijk en haar perikelen...ja en als het moet werk.

dinsdag 4 december 2018 om 10:54
dat zeg ik nietwatdachtjehiervan schreef: ↑04-12-2018 10:51Net zo oppervlakkig als stellen dat een huisvrouw alleen maar over de kinderen kan praten.

dinsdag 4 december 2018 om 10:57
Waarom zou werk niet interessant kunnen zijn? Vrijwel iedereen die ik ken heeft een interessante baan waar van alles gebeurt, daar hoor ik graag over.kadanz schreef: ↑04-12-2018 10:51Misschien straal je dat uit? Het lukt me meestal aardig goed om het gesprek buiten het werk te houden. Volgens mij heb ik het zelfs nog nooit gevraagd aan een onbekende (hooguit als beleefde wedervraag). Ik ben eerder benieuwd naar opleiding, studie, afkomst, partner, kinderen, reizen, hobby, politieke voorkeur, het huwelijk en haar perikelen...ja en als het moet werk.
dinsdag 4 december 2018 om 11:01
S-meds, jij haalt aan dat mensen psychisch in de problemen komen wanneer hun werk wegvalt. Dat vind ik idd geestelijke armoede. Je hele identiteit ontlenen aan het werk dat je doet. Je geeft zelf aan dat dat jouw gespreksonderwerp nr 1 is.
Mijn schoonvader is al jaren met pensioen. Toch hoor ik nog steeds de uitgekauwde, al tig keer vertelde, verhaaltjes over het werk.
Ga leven denk ik dan.
Mijn schoonvader is al jaren met pensioen. Toch hoor ik nog steeds de uitgekauwde, al tig keer vertelde, verhaaltjes over het werk.
Ga leven denk ik dan.

dinsdag 4 december 2018 om 11:04
Tja, dat is dan jouw omgeving. De mensen met wie jij je omringt.
Ik zit in een sociale omgeving van 35-50 jaar, grootstedelijk, allemaal hoogopgeleid en werkend (ook de vrouwen) en het gaat zelden of nooit over werk. Zoals ik zei, ik ken sommigen al 20 jaar en weet globaal branche en functie maar geen idee wat ze doen. Alleen als iemand ermee zit of wisselt van baan dan wordt er even over gepraat. Maar dan nog gaat het meer over wat dat dan voor je betekent, dan over de inhoud van het werk.
En dat gaat net zo met nieuwe mensen die ik tegenkom. Misschien filter je zelf al snel op mensen die meer of minder bij je passen.

dinsdag 4 december 2018 om 11:05
De meesten wel. Parttime, in zorg of onderwijs. Twee niet.

dinsdag 4 december 2018 om 11:06
ja ik snap nu wel dat je er allerlei oordelen over hebt. maar het is gewoon een gegeven. En verder lees je slecht, het is niet mijn nr. 1 gespreksonderwerp maar het nr. 1 gespreksonderwerp in de kringen waarin ik verkeerBenbits schreef: ↑04-12-2018 11:01S-meds, jij haalt aan dat mensen psychisch in de problemen komen wanneer hun werk wegvalt. Dat vind ik idd geestelijke armoede. Je hele identiteit ontlenen aan het werk dat je doet. Je geeft zelf aan dat dat jouw gespreksonderwerp nr 1 is.
Mijn schoonvader is al jaren met pensioen. Toch hoor ik nog steeds de uitgekauwde, al tig keer vertelde, verhaaltjes over het werk.
Ga leven denk ik dan.

dinsdag 4 december 2018 om 11:08
Jouw kringen dus. Geen gegeven in het algemeen.

dinsdag 4 december 2018 om 11:08
Iedereen vindt mijn baan 'interessant', maar zelden rolt daar een leuk diepgaand gesprek uit. Het gaat dan altijd over dezelfde clichés. Dat is toch niet zo leuk? Wat doe jij? Ik doe zus en zo. Oh leuk. Ja. Leuk. Doe je dan ook dit en dat? Ja maar meestal toch zus en zo. Is het waar dat hier en daar? Nee dat valt wel mee, het is meer links dan rechts. Oh echt? Ja. En jij? Bla. bla. bla.
Ik ga liever op zoek naar een gedeelde passie.

dinsdag 4 december 2018 om 11:09
Misschien een idee om leukere mensen om je heen te zoeken die wel meer te vertellen hebben dan alleen over werk. Ik vind het ook heel belangrijk dat er veel gelachen wordt.
dinsdag 4 december 2018 om 11:10
Werken geeft structuur (en voor een deel zingeving). Het is niet heel raar dat mensen psychisch in de knel komen als die structuur wegvalt, dat heeft echt niks te maken met geestelijke armoede.Benbits schreef: ↑04-12-2018 11:01S-meds, jij haalt aan dat mensen psychisch in de problemen komen wanneer hun werk wegvalt. Dat vind ik idd geestelijke armoede. Je hele identiteit ontlenen aan het werk dat je doet. Je geeft zelf aan dat dat jouw gespreksonderwerp nr 1 is.
Mijn schoonvader is al jaren met pensioen. Toch hoor ik nog steeds de uitgekauwde, al tig keer vertelde, verhaaltjes over het werk.
Ga leven denk ik dan.

dinsdag 4 december 2018 om 11:10
Eerder zei je dat je vooral over werk praat. En hoezo is dat een gegeven? Link?


dinsdag 4 december 2018 om 11:17
Maar wie betaalt dat koffieschenken dan?-Darkside- schreef: ↑04-12-2018 08:40Ik werk in de zorg en heel veel werk hier wordt ondertussen bijna helemaal uitbesteed aan vrijwilligers.
Fijn natuurlijk dat er mensen zijn die gratis koffie willen schenken aan ouderen of activiteiten met gehandicapten willen doen, maar veel van die banen kunnen juist heel goed -betaald- door mensen met afstand tot de arbeidsmarkt worden gedaan.