Geld & Recht
alle pijlers
Huisvrouw worden
zaterdag 1 december 2018 om 19:07
Wij hebben de beslissing genomen dat ik thuis blijf voor de kinderen en huisvrouw zal worden. Deze beslissing hebben wij echter al een jaar eerder genomen. Ik ben dus al een jaar thuis, had ook geen vaste job toen. Ik ben 27, mijn vriend is 38 en heeft een goede job. Financieel is dit geen enkel probleem. Alleen zit ik echter met enkele twijfels/vragen die sinds kort de kop op steken.
- Stel nu, na een hele lange tijd, dat één van ons twee een punt zet achter onze relatie. Wij zijn dit niet van plan maar zeg nooit nooit. Wat blijft er dan nog over voor mij (de huisvrouw)? Aangezien ik niet heb gewerkt en dus geen pensioen zal hebben.
- Wij weten absoluut niks af van trouwen (gezien de situatie gaan we sowieso trouwen). Welke huwelijksregeling zou het beste zijn voor een huisvrouw? Ik vermoed trouwen met gemeenschappelijke goederen? Is er iets wat wij zeker moeten regelen wil ik niet na een scheiding/overlijden met niets achter blijven?
En merken de dames die al langere tijd huisvrouw zijn op dat ze een zwakkere positie hebben tov hun werkende partner? Bijv in discussie’s. Mijn ouders vinden dat niet werkende en wel werkende partners nooit 100% gelijkwaardig zullen zijn.
- Stel nu, na een hele lange tijd, dat één van ons twee een punt zet achter onze relatie. Wij zijn dit niet van plan maar zeg nooit nooit. Wat blijft er dan nog over voor mij (de huisvrouw)? Aangezien ik niet heb gewerkt en dus geen pensioen zal hebben.
- Wij weten absoluut niks af van trouwen (gezien de situatie gaan we sowieso trouwen). Welke huwelijksregeling zou het beste zijn voor een huisvrouw? Ik vermoed trouwen met gemeenschappelijke goederen? Is er iets wat wij zeker moeten regelen wil ik niet na een scheiding/overlijden met niets achter blijven?
En merken de dames die al langere tijd huisvrouw zijn op dat ze een zwakkere positie hebben tov hun werkende partner? Bijv in discussie’s. Mijn ouders vinden dat niet werkende en wel werkende partners nooit 100% gelijkwaardig zullen zijn.
dinsdag 4 december 2018 om 11:59
je leest meer dan dat er staat. er is geen sprake van boosheid of frustratie, als dat zo overkomt op jou zou je je eens kunnen vragen of je je aangevallen voelt en waarom danPindakaasjes schreef: ↑04-12-2018 11:58Okay, dan snap ik maar niks van jouw berichten.
In ieder geval vind ik ze wel getuigen van een bak frustratie en ergernis van heb ik jou daar..
Ik vroeg me gewoon af waar die boosheid vandaan komt.
dinsdag 4 december 2018 om 12:04
Ja,ja... je weet de boel leuk te verdraaien.
Discussies met jou zijn nogal eenzijdig en vooral defensief. Dat bewijzen je eerdere comments ook wel.
Maak je gewoon niet zo druk joh!
bestier je eigen leven, een ander doet dat voor zichzelf wel.
dinsdag 4 december 2018 om 12:05
En als je werk nou je passie is? Voor veel van mijn vrienden is dit namelijk zo. En ja, wij kunnen het urenlang over ons werk hebben, simpelweg omdat het leeft bij ons en we er gepassioneerd over zijn.kadanz schreef: ↑04-12-2018 11:08Iedereen vindt mijn baan 'interessant', maar zelden rolt daar een leuk diepgaand gesprek uit. Het gaat dan altijd over dezelfde clichés. Dat is toch niet zo leuk? Wat doe jij? Ik doe zus en zo. Oh leuk. Ja. Leuk. Doe je dan ook dit en dat? Ja maar meestal toch zus en zo. Is het waar dat hier en daar? Nee dat valt wel mee, het is meer links dan rechts. Oh echt? Ja. En jij? Bla. bla. bla.
Ik ga liever op zoek naar een gedeelde passie.
dinsdag 4 december 2018 om 12:06
betaald door het gezin zelf bedoel je. Als in: de man betaalt de vrouw
je gaat de maatschappij toch niet laten betalen voor de zorg voor jouw kinderen?
er is de aanrechtkorting en kinderopvangtoeslag dus dat lijkt me genoeg
dinsdag 4 december 2018 om 12:06
o het is een persoonlijke fittie zeg dat dan.Pindakaasjes schreef: ↑04-12-2018 12:04Ja,ja... je weet de boel leuk te verdraaien.
Discussies met jou zijn nogal eenzijdig en vooral defensief. Dat bewijzen je eerdere comments ook wel.
Maak je gewoon niet zo druk joh!
bestier je eigen leven, een ander doet dat voor zichzelf wel.
dinsdag 4 december 2018 om 12:12
Inderdaad, eerste vraag is toch vaak wat je doet. Als ik een moeder dan hoor zeggen: Ik ben moeder, dan denk ik er altijd achteraan 'ja, hèhè dat weet ik wel, maar wat doé je verder?' Zeggen doe ik dat niet, want ik weet dat het een gevoelig onderwerp is en je er niks over mag zeggen.
Vaak slaat het gesprek wel dicht daarna. Het zijn vaak vrouwen die ook niet echt geïnteresseerd zijn in mijn werk, aangezien ze zover van de arbeidsmarkt staan, dat ze zich er weinig bij kunnen voorstellen.
dinsdag 4 december 2018 om 12:13
En voor veel mensen is dit gewoon niet het geval. Vijf-ploegenstelsel, nachtwerk, weekendwerk, getimede pauzes, scheldende bazen, pijn door je werk ... voor velen is dit het normale werkende leven.
dinsdag 4 december 2018 om 12:14
Kun jij ook op een normale manier communiceren?
Het is toch gek dat als ik op andermans kinderen pas en daarvoor betaald krijg ik ineens een baan heb. En er dus "bij hoor". Als ik datzelfde onbetaald bij mijn eigen kinderen doe ben ik ineens een huisvrouw die in een lage versnelling leeft en nergens over kan praten.
dinsdag 4 december 2018 om 12:16
Je kunt het ook omdraaien. Jij kunt blijkbaar alleen over je werk praten en niet over andere dingen en daarom slaat het gesprek dicht. En uren over je werk praten? Moet er niet aan denken. En ik wil ook niet uren naar verhalen van vrienden luisteren die zo vol van zichzelf zijn.Ikigai schreef: ↑04-12-2018 12:12Inderdaad, eerste vraag is toch vaak wat je doet. Als ik een moeder dan hoor zeggen: Ik ben moeder, dan denk ik er altijd achteraan 'ja, hèhè dat weet ik wel, maar wat doé je verder?' Zeggen doe ik dat niet, want ik weet dat het een gevoelig onderwerp is en je er niks over mag zeggen.
Vaak slaat het gesprek wel dicht daarna. Het zijn vaak vrouwen die ook niet echt geïnteresseerd zijn in mijn werk, aangezien ze zover van de arbeidsmarkt staan, dat ze zich er weinig bij kunnen voorstellen.
dinsdag 4 december 2018 om 12:20
Ikigai schreef: ↑04-12-2018 12:12Inderdaad, eerste vraag is toch vaak wat je doet. Als ik een moeder dan hoor zeggen: Ik ben moeder, dan denk ik er altijd achteraan 'ja, hèhè dat weet ik wel, maar wat doé je verder?' Zeggen doe ik dat niet, want ik weet dat het een gevoelig onderwerp is en je er niks over mag zeggen.
Vaak slaat het gesprek wel dicht daarna. Het zijn vaak vrouwen die ook niet echt geïnteresseerd zijn in mijn werk, aangezien ze zover van de arbeidsmarkt staan, dat ze zich er weinig bij kunnen voorstellen.
Maar hier geef ik jou ook geen ongelijk in.
Daarom schreef ik pagina's terug ook al, ''ik had nooit helemaal moeten stoppen''
Echt hoor, ik vond het een rijkdom om alle tijd voor mijn gezin te hebben.. maar ik had daarnaast nog best wel mijn baan kunnen behouden, al was het maar voor veel minder uren.
Je blijft toch in het proces, behoud je contacten, je blijft meegroeien en ontwikkelen i.p.v volledig op de rem te staan.
eenmaal weer aan het werk, moest ik echt weer from scratch beginnen.
De schepen achter me waren echt verbrand.
Daar sta je dan met een mooi diploma die echt als 'over de datum' wordt beschouwd. En al je werkervaring.. ach ja, dat is zo lang geleden!
dinsdag 4 december 2018 om 12:41
Waarom zou praten over je werk gelijk staan aan 'vol zijn van jezelf'? We hebben het er samen over, omdat het een gedeelde passie is (gruwelwoord). Als iemand niet geïnteresseerd is, ga ik uiteraard geen uren tegen iemand je aanpratenBenbits schreef: ↑04-12-2018 12:16Je kunt het ook omdraaien. Jij kunt blijkbaar alleen over je werk praten en niet over andere dingen en daarom slaat het gesprek dicht. En uren over je werk praten? Moet er niet aan denken. En ik wil ook niet uren naar verhalen van vrienden luisteren die zo vol van zichzelf zijn.
En dat ik uren kan praten over mijn werk, betekent niet dat ik alléén maar daar over praat. Het ligt een beetje aan gedeelde interesses. Met de ene praat ik vooral over een bepaalde sport die we beiden beoefenen, met een ander over mijn liefdesleven, met weer een ander veel over de kinderen en met weer een ander veel over onze hobby, of gaan we echt de diepte in en delen we onze persoonlijke issues.
Met mijn beste vrienden/vriendinnen kan ik over al deze onderwerpen goed praten.
dinsdag 4 december 2018 om 12:54
Natuurlijk kun je met je collega's gepassioneerd over je werk praten, zeker als je werk ook je passie is. Logisch, daar hebben we het toch niet over? Het gaat over praatjes op recepties, met vreemden, de buren...
dinsdag 4 december 2018 om 13:00
Mijn vrienden zijn niet mijn collega's. Bij vreemden merk ik juist op dat hoe rijker iemands leven is, des te interessanter het gesprek. Iemand die elke dag thuis zit met kleine kinderen, spreekt me minder aan, dan iemand die kinderen heeft, maar daarnaast ook nog een eigen identiteit en leven heeft, ambities en dromen en daar ook vol voor gaat.
Werk jij zelf helemaal niet, of alleen een beperkt aantal uren om 'te overleven'?
dinsdag 4 december 2018 om 13:06
Dan zou ik dubbel betaald krijgen: voor het huishouden dat ik óók doe (naast mijn baan). En mijn man ook, want ook hij doet het huishouden (naast zijn baan). Om nog maar te zwijgen van het geld dat ik dan zou moeten krijgen voor de 4 dagen dat we geen gebruik maken van opvang.
Dus ik zeg: doen!
dinsdag 4 december 2018 om 13:07
Full time, maar zoals gezegd, als mijn partner genoeg zou verdienen dan zou ik direct minderen. Niet omdat ik mijn werk niet leuk vind, ik vind het fantastisch, elke dag weer. Maar er is meer in het leven dan werk. Kinderen bijvoorbeeld.Ikigai schreef: ↑04-12-2018 13:00Mijn vrienden zijn niet mijn collega's. Bij vreemden merk ik juist op dat hoe rijker iemands leven is, des te interessanter het gesprek. Iemand die elke dag thuis zit met kleine kinderen, spreekt me minder aan, dan iemand die kinderen heeft, maar daarnaast ook nog een eigen identiteit en leven heeft, ambities en dromen en daar ook vol voor gaat.
Werk jij zelf helemaal niet, of alleen een beperkt aantal uren om 'te overleven'?
Dus stel dat mijn partner haar droombaan vindt en bovendien zoveel verdient dat ik minder kan gaan werken, of een tijdje zelfs helemaal thuis kan blijven bij de kids. Ben ik dan ineens niet meer interessant? Heb ik dan niks meer te melden ondanks mijn diverse dienstjaren? Mijn studies? Man achtergrond? Mijn sport?
dinsdag 4 december 2018 om 13:11
Wat gek toch dat het allemaal zo zwart/wit bekeken wordt. Als je werkt heb je een eigen identiteit en leven, ambities en dromen waar je vol voor gaat.
En oh ja, dan ben je een volwaardige gesprekspartner.
Iemand die niet werkt zit thuis. Reikt het armzalige voorstellingsvermogen niet verder?
wat gek toch dat er vrijwel geen huisvrouwen/thuisblijfmoeders/luiethuisblijfwijven reageren, behalve dan de paar geijkte.
Snap ik niets van, en dat in nog wel zo'n boeiende discussie.
En oh ja, dan ben je een volwaardige gesprekspartner.
Iemand die niet werkt zit thuis. Reikt het armzalige voorstellingsvermogen niet verder?
wat gek toch dat er vrijwel geen huisvrouwen/thuisblijfmoeders/luiethuisblijfwijven reageren, behalve dan de paar geijkte.
Snap ik niets van, en dat in nog wel zo'n boeiende discussie.
dinsdag 4 december 2018 om 13:15
Ik vind een tijdje thuis zijn met de kinderen (bijvoorbeeld als je net een kind hebt gehad, of twee/ drie kinderen onder de vier) helemaal niet gek, maar dit topic gaat over vrouwen die de rest van hun leven 'huisvrouw' willen zijn. Dat is wel iets anders.kadanz schreef: ↑04-12-2018 13:07Full time, maar zoals gezegd, als mijn partner genoeg zou verdienen dan zou ik direct minderen. Niet omdat ik mijn werk niet leuk vind, ik vind het fantastisch, elke dag weer. Maar er is meer in het leven dan werk. Kinderen bijvoorbeeld.
Dus stel dat mijn partner haar droombaan vindt en bovendien zoveel verdient dat ik minder kan gaan werken, of een tijdje zelfs helemaal thuis kan blijven bij de kids. Ben ik dan ineens niet meer interessant? Heb ik dan niks meer te melden ondanks mijn diverse dienstjaren? Mijn studies? Man achtergrond? Mijn sport?
dinsdag 4 december 2018 om 13:18
Ik vraag me af of het (ten onrechte) eerder respect afdwingt als het zichtbaar is wat je doet.
Van heel veel banen heb ik geen flauw idee wat iemand doet, omdat het zich voornamelijk afspeelt op kantoor achter een bureau. Een accountant spreekt niet tot mijn verbeelding.
Van een thuisblijfmoeder heb ik ook geen idee wat ze allemaal doet, het is grotendeels onzichtbaar.
Van een juf/meester, vuilnisman, verplegend personeel is het duidelijk, concreet.
Een thuisblijfmoeder die alle dagen een gezonde maaltijd voorschotelt, met kerst een uitgebreid driegangendiner in elkaar flanst, volkomen normaal, dagelijkse gang van zaken.
Is koken een betaald beroep, dan duiken daar ineens de mannen op, zo ken ik bijvoorbeeld maar heel weinig vrouwelijke koks. En is het van niets bijzonders opeens een respectabel beroep.
Van heel veel banen heb ik geen flauw idee wat iemand doet, omdat het zich voornamelijk afspeelt op kantoor achter een bureau. Een accountant spreekt niet tot mijn verbeelding.
Van een thuisblijfmoeder heb ik ook geen idee wat ze allemaal doet, het is grotendeels onzichtbaar.
Van een juf/meester, vuilnisman, verplegend personeel is het duidelijk, concreet.
Een thuisblijfmoeder die alle dagen een gezonde maaltijd voorschotelt, met kerst een uitgebreid driegangendiner in elkaar flanst, volkomen normaal, dagelijkse gang van zaken.
Is koken een betaald beroep, dan duiken daar ineens de mannen op, zo ken ik bijvoorbeeld maar heel weinig vrouwelijke koks. En is het van niets bijzonders opeens een respectabel beroep.
dinsdag 4 december 2018 om 13:22
Voor je eigen gezinnetje gehaktballen draaien, is toch echt iets anders dan dertig verschillende gerechten koken voor 150 man in een restaurant, avond aan avond.Janiva schreef: ↑04-12-2018 13:18Ik vraag me af of het (ten onrechte) eerder respect afdwingt als het zichtbaar is wat je doet.
Van heel veel banen heb ik geen flauw idee wat iemand doet, omdat het zich voornamelijk afspeelt op kantoor achter een bureau. Een accountant spreekt niet tot mijn verbeelding.
Van een thuisblijfmoeder heb ik ook geen idee wat ze allemaal doet, het is grotendeels onzichtbaar.
Van een juf/meester, vuilnisman, verplegend personeel is het duidelijk, concreet.
Een thuisblijfmoeder die alle dagen een gezonde maaltijd voorschotelt, met kerst een uitgebreid driegangendiner in elkaar flanst, volkomen normaal, dagelijkse gang van zaken.
Is koken een betaald beroep, dan duiken daar ineens de mannen op, zo ken ik bijvoorbeeld maar heel weinig vrouwelijke koks. En is het van niets bijzonders opeens een respectabel beroep.
dinsdag 4 december 2018 om 13:34
Ik heb het idee dat mannen beter hebben geleerd om te delegeren: de chefkok die meerdere koks in dienst heeft en kelners die de klanten te woord staan. Zodat hijj zich kan focussen op het bereiden van de (ingewikkelde) gerechten.
