Geld & Recht
alle pijlers
Ik wil meer (financiële)zekerheid in relatie
zaterdag 7 december 2024 om 14:54
Situatie is als volgt; wonen inmiddels c.a. 6 jaar samen. Hij 2 kinderen (tussen 12 en 16 jr) die om het weekend komen en ik 1 uitwonend kind.
Toen wij gingen samenwonen kwam ik uit een huurhuis. En nam niks aan spaargeld mee (door omstandigheden alle spaargeld kwijt)
Vriend heeft ander huis gekocht en ik betaal een soort huur aan hem.
Ook nu gaat sparen niet hard. Mijn kind studeert nog, en die probeer ik wat te ondersteunen financieel (vader leeft niet meer) dus ook nu bouw ik weinig op voor mijzelf.
Ik heb altijd gezegd; ik kom met niks, dus als de relatie stuk loopt, ga ik ook met niks.
Maar dat begint een beetje te wringen.
Inkopen in zijn woning gaat niet, of zo'n minimaal bedrag dat het de moeite niet waard is van notariskosten e.d.
Partner is welwillend om mee te denken, maar we zien allebei de meest logische simpele oplossing niet. Trouwen op huwelijkse voorwaarden? Dekt dat de lading?
Ik hoef bij leven niks, maar wil als we straks 25 jaar verder zijn, en hij overlijdt, niet met lege handen staan.
Zijn er vergelijkbare situaties bij jullie bekend en hoe is dat dan geregeld?
Toen wij gingen samenwonen kwam ik uit een huurhuis. En nam niks aan spaargeld mee (door omstandigheden alle spaargeld kwijt)
Vriend heeft ander huis gekocht en ik betaal een soort huur aan hem.
Ook nu gaat sparen niet hard. Mijn kind studeert nog, en die probeer ik wat te ondersteunen financieel (vader leeft niet meer) dus ook nu bouw ik weinig op voor mijzelf.
Ik heb altijd gezegd; ik kom met niks, dus als de relatie stuk loopt, ga ik ook met niks.
Maar dat begint een beetje te wringen.
Inkopen in zijn woning gaat niet, of zo'n minimaal bedrag dat het de moeite niet waard is van notariskosten e.d.
Partner is welwillend om mee te denken, maar we zien allebei de meest logische simpele oplossing niet. Trouwen op huwelijkse voorwaarden? Dekt dat de lading?
Ik hoef bij leven niks, maar wil als we straks 25 jaar verder zijn, en hij overlijdt, niet met lege handen staan.
Zijn er vergelijkbare situaties bij jullie bekend en hoe is dat dan geregeld?
dinsdag 10 december 2024 om 20:32
Ja natuurlijk. De jaren 50 zijn allang voorbij. Maar Nederlandse vrouwen worden ook gefaciliteerd in dit gedrag met al die toeslagen Slecht voor de samenleving. En ook slecht voor de vrouwen zelf. Want hun pensioenen en oude dag voorzieningen zijn een stuk slechter dan die voor mannen. Daarbij opgeteld dat er veel gescheiden wordt en mannen ook kunnen overlijden, ben je toch gek dat je niet voor jezelf zorgt?Gebruna schreef: ↑10-12-2024 20:18Gelukkig dat er ook dit soort reacties zijn. Ik vind het wel een boeiend topic en begon mij al af te vragen of ik nou zo extreem zelfstandig, onafhankelijk, geëmancipeerd etc. ben dat ik er altijd van uitga dat je altijd zelf verantwoordelijk bent voor je inkomen, huisvesting e.d.
Kan je (tijdelijk) meeliften in een betere situatie: welkom, van genieten.
Maar altijd in het achterhoofd houden dat je op jezelf en je eigen middelen terug moet kunnen vallen.
In de situatie zoals TO zou ik dan ook denken: al 6 jaar mijn oude huur niet hoeven te betalen = minimaal 400 euro per maand sparen, dus 5.000 per jaar. En dan had ik nu al een buffer van minimaal 30.000 euro achter de hand gehad.
Heb je het niet nodig, dan komt dat geld echt wel een keer op. Maar 'beter méé verlegen dan óm verlegen'.
Er zou mij veel aangelegen zijn om altijd het gevoel te kunnen hebben dat ik keuzes kan maken.
dinsdag 10 december 2024 om 20:51
Ik vind mezelf helemaal niet extreem geëmancipeerd, zelfstandig of onafhankelijk, eerlijk gezegd...Gebruna schreef: ↑10-12-2024 20:18Gelukkig dat er ook dit soort reacties zijn. Ik vind het wel een boeiend topic en begon mij al af te vragen of ik nou zo extreem zelfstandig, onafhankelijk, geëmancipeerd etc. ben dat ik er altijd van uitga dat je altijd zelf verantwoordelijk bent voor je inkomen, huisvesting e.d.
Kan je (tijdelijk) meeliften in een betere situatie: welkom, van genieten.
Maar altijd in het achterhoofd houden dat je op jezelf en je eigen middelen terug moet kunnen vallen.
In de situatie zoals TO zou ik dan ook denken: al 6 jaar mijn oude huur niet hoeven te betalen = minimaal 400 euro per maand sparen, dus 5.000 per jaar. En dan had ik nu al een buffer van minimaal 30.000 euro achter de hand gehad.
Heb je het niet nodig, dan komt dat geld echt wel een keer op. Maar 'beter méé verlegen dan óm verlegen'.
Er zou mij veel aangelegen zijn om altijd het gevoel te kunnen hebben dat ik keuzes kan maken.
Maar ik kan ten alle tijden wel mijn eigen broek ophouden en mijn kind alleen verzorgen (zou zomaar wel 3 hoog achter kunnen zijn hoor, maargoed: een dak, voldoende gezond te eten en een beetje vrijheid is voor mij genoeg: gewoon een veilig thuis)
Maar ik pas ook niet helemaal in het parttime baantje enzo.
Voor kind werkte ik meer dan fulltime, nu 28 en overweeg er 32 te gaan werken.
Partner en ik delen werktijd, kindtijd, inkomen 50/50 ( huwelijkse voorwaarden)
Lijkt mij in de tegenwoordige tijd heel erg normaal.
dinsdag 10 december 2024 om 21:11
@debuurvrouw. Dat is toch prima? Het gaat niet om de parttime baan maar m.i. meer om de drive om zelfstandig te kunnen leven als het moet en zelf de verantwoordelijkheid nemen in alle opzichten.
En bijvoorbeeld het besef dat je, als de omstandigheden wijzigen, je daaraan moet kunnen aanpassen. Zoals je zegt: dak, gezond eten, veilig (t)huis e.d. zijn dan belangrijker dan de waarde van de woning waar je op dat moment woont en of dat huur/koop is. En dat je kan schakelen als in bijvoorbeeld: eventueel meer uren gaan werken e.d.
Dat noem ik zelfstandig en zelfredzaam en realistisch.
Op dit oment heb je een partner en blijkbaar alles goed geregeld.
Maar je weet ook dat je te allen tijde zelf kan redden als dat nodig zou zijn - en ik hoor je ook niet de (financiële) verantwoording voor je "eventuele alleenstaande bestaan" bij je man neerleggen.; je gaat uit van je eigen kracht en mogelijkheden.
En bijvoorbeeld het besef dat je, als de omstandigheden wijzigen, je daaraan moet kunnen aanpassen. Zoals je zegt: dak, gezond eten, veilig (t)huis e.d. zijn dan belangrijker dan de waarde van de woning waar je op dat moment woont en of dat huur/koop is. En dat je kan schakelen als in bijvoorbeeld: eventueel meer uren gaan werken e.d.
Dat noem ik zelfstandig en zelfredzaam en realistisch.
Op dit oment heb je een partner en blijkbaar alles goed geregeld.
Maar je weet ook dat je te allen tijde zelf kan redden als dat nodig zou zijn - en ik hoor je ook niet de (financiële) verantwoording voor je "eventuele alleenstaande bestaan" bij je man neerleggen.; je gaat uit van je eigen kracht en mogelijkheden.
dinsdag 10 december 2024 om 21:14
Dit klopt toch niet? TO betaald nu evenveel 'huur' als voorheen.Gebruna schreef: ↑10-12-2024 20:18In de situatie zoals TO zou ik dan ook denken: al 6 jaar mijn oude huur niet hoeven te betalen = minimaal 400 euro per maand sparen, dus 5.000 per jaar. En dan had ik nu al een buffer van minimaal 30.000 euro achter de hand gehad.
Heb je het niet nodig, dan komt dat geld echt wel een keer op. Maar 'beter méé verlegen dan óm verlegen'.
Er zou mij veel aangelegen zijn om altijd het gevoel te kunnen hebben dat ik keuzes kan maken.
dinsdag 10 december 2024 om 21:20
Ik denk dat vrouwen stoppen met wegkomen met parttime werken en kleine salarisjes op het moment dat ze evenveel betaald krijgen als mannen, evenveel baan kansen en carrière mogelijkheden krijgen om hogerop te komen en door te groeien, zonder zich extra te moeten bewijzen omdat ze een vrouw zijn. Als ze niet afgerekend worden op het feit dat ze zwanger kunnen worden, kunnen gaan kolven. Even veel of weinig zouden zorgen of zich bekommeren om het huishouden als mannen, want de rolverdeling anno 2024 is helaas nog steeds scheef, zelfs bij 2 fulltime werkende partners. Als de kinderen uitgevlogen zijn, is de vrouw wederom aan de beurt om te gaan zorgen, dit keer om te gaan oppassen op de kleinkinderen en mantelzorgen voor ouders en schoonouders, want zorgen is een vrouwen taak. En vergeet haar eigen huishouden niet. Want zij kan dat wel doen naast haar lullige baantje van 3-4 dagen per week, hij werkt er immers 5.
En zo blijft het probleem keurig in stand.
(Maar dit hoor je allemaal niet te zeggen enkel te denken)
En zo blijft het probleem keurig in stand.
(Maar dit hoor je allemaal niet te zeggen enkel te denken)
dinsdag 10 december 2024 om 21:31
Wat bedoel je hier dan mee? 28 of 32 uur is toch gewoon parttime?debuurvrouw schreef: ↑10-12-2024 20:51
Maar ik pas ook niet helemaal in het parttime baantje enzo.
Voor kind werkte ik meer dan fulltime, nu 28 en overweeg er 32 te gaan werken.
Partner en ik delen werktijd, kindtijd, inkomen 50/50 ( huwelijkse voorwaarden)
Lijkt mij in de tegenwoordige tijd heel erg normaal.
dinsdag 10 december 2024 om 21:51
De meeste moeders in mijn omgeving werken maximaal 24 uur. Bij voorkeur minder.
Huishouden, kinderen, 3e shift en eventuele mantelzorg maakt hen minder belastbaar.
Die van mij kan gewoon de helft doen.die piemel belemmerd hem niet in het uittrekken van een steunkousen, verschonen van het bed of het schrobben van de wc.
debuurvrouw wijzigde dit bericht op 10-12-2024 21:56
Reden: Toevoeging
Reden: Toevoeging
35.92% gewijzigd
dinsdag 10 december 2024 om 21:54
Dat ligt er toch aan wat je samen afspreekt voor je kinderen krijgt?Lidl-Annie-Aardbei schreef: ↑10-12-2024 21:20Ik denk dat vrouwen stoppen met wegkomen met parttime werken en kleine salarisjes op het moment dat ze evenveel betaald krijgen als mannen, evenveel baan kansen en carrière mogelijkheden krijgen om hogerop te komen en door te groeien, zonder zich extra te moeten bewijzen omdat ze een vrouw zijn. Als ze niet afgerekend worden op het feit dat ze zwanger kunnen worden, kunnen gaan kolven. Even veel of weinig zouden zorgen of zich bekommeren om het huishouden als mannen, want de rolverdeling anno 2024 is helaas nog steeds scheef, zelfs bij 2 fulltime werkende partners. Als de kinderen uitgevlogen zijn, is de vrouw wederom aan de beurt om te gaan zorgen, dit keer om te gaan oppassen op de kleinkinderen en mantelzorgen voor ouders en schoonouders, want zorgen is een vrouwen taak. En vergeet haar eigen huishouden niet. Want zij kan dat wel doen naast haar lullige baantje van 3-4 dagen per week, hij werkt er immers 5.
En zo blijft het probleem keurig in stand.
(Maar dit hoor je allemaal niet te zeggen enkel te denken)
Net als to voor het samen wonen afspraken had moeten maken met haar partner over de toekomst.
Ziekte/gezondheid van jezelf/partner/kind kies je niet.
Verdeling in werk/zorg/huishouden is hartstikke maakbaar.
dinsdag 10 december 2024 om 22:07
De rolverdeling in huis zie ook vaak terug. Echter in alle gevallen die ik ken, heeft de vrouw ook bewust gekozen om minder te werken, juist omdat ze die rol wilde opnemen. Echt niemand die ze tegenhoudt om fulltime te werken. Ken ook genoeg vrouwen die juist wel fulltime (of minimaal 4 dagen) werken en die komen echt niets tekort in salaris ten opzichte van mannelijke collega's.Lidl-Annie-Aardbei schreef: ↑10-12-2024 21:20Ik denk dat vrouwen stoppen met wegkomen met parttime werken en kleine salarisjes op het moment dat ze evenveel betaald krijgen als mannen, evenveel baan kansen en carrière mogelijkheden krijgen om hogerop te komen en door te groeien, zonder zich extra te moeten bewijzen omdat ze een vrouw zijn. Als ze niet afgerekend worden op het feit dat ze zwanger kunnen worden, kunnen gaan kolven. Even veel of weinig zouden zorgen of zich bekommeren om het huishouden als mannen, want de rolverdeling anno 2024 is helaas nog steeds scheef, zelfs bij 2 fulltime werkende partners. Als de kinderen uitgevlogen zijn, is de vrouw wederom aan de beurt om te gaan zorgen, dit keer om te gaan oppassen op de kleinkinderen en mantelzorgen voor ouders en schoonouders, want zorgen is een vrouwen taak. En vergeet haar eigen huishouden niet. Want zij kan dat wel doen naast haar lullige baantje van 3-4 dagen per week, hij werkt er immers 5.
En zo blijft het probleem keurig in stand.
(Maar dit hoor je allemaal niet te zeggen enkel te denken)
dinsdag 10 december 2024 om 22:14
In theorie ben ik het hartstikke met je eens hoor! Alleen weet ik, helaas ook uit eigen ervaring vanuit mijn vorige huwelijk, dat de praktijk soms anders is. Ik zie dat om mij heen ook veel. Je leest hier op het forum ook niets anders. Vrouwen die afspraken maken met hun partner over de verdeling, waar niets van terecht komt. Zelfde gebeurde bij mij. En ik ben alles behalve een softie. Maar als ik het niet deed, deed niemand het. Veel dingen zitten ingesleten in bepaalde rolpatronen die veel mannen (en ik zeg dus niet alle, want ik heb nu een fantastische vriend) zich lekker laten aanleunen. En intussen wel tetteren dat vrouwen maar meer moeten werken, meer moeten verdienen, volledig hun eigen broek moeten ophouden, geen alimentatie moeten eisen na een scheiding (ook als ze het grootste deel van de zorg van de kinderen op zich nemen na de scheiding). Want vrouwen mogen niet profiteren van mannen met hun parttime baantje. Waar die mannen in kwestie dus wel van profiteren op andere manieren. Zodat ze zelf gepamperd worden of hun ander zorg/werk uit handen genomen word. Ik vind dat tegenstrijdig.debuurvrouw schreef: ↑10-12-2024 21:54Dat ligt er toch aan wat je samen afspreekt voor je kinderen krijgt?
Net als to voor het samen wonen afspraken had moeten maken met haar partner over de toekomst.
Ziekte/gezondheid van jezelf/partner/kind kies je niet.
Verdeling in werk/zorg/huishouden is hartstikke maakbaar.
Zelfde geld voor vrouwen die wél carrière willen maken. Ze verdienen minder dan mannen, worden niet of nauwelijks aangenomen als ze zwanger zijn, hebben wel kolfrechten op papier maar vaak niet in de praktijk. Moeten zich 10x zo hard bewijzen omdat ze een vrouw zijn, zich verantwoorden en rotsvast plan presenteren als ze kinderen hebben en fulltime willen werken (wat doe je als je kind ziek is?). Die vraag word nou nooit aan vaders gesteld. En áls een kind ziek is, belt de kvd of bso altijd eerst de moeder, ook als beide ouders evenveel werken.
Maar dit is allemaal wel erg off-topic.
dinsdag 10 december 2024 om 22:19
TO heeft zelf nooit bedragen genoemd. Maar die hele discussie staat op de beginpagina's.
Heel kort: TO zegt dat zij voorheen huurde met huurtoeslag - en dat zij nu ongeveer evenveel betaalde als "een soort van huur" - teruggaan naar een sociale huurwoning zou betekenen dat zij ongeveer evenveel kwijt zou zijn....
Die 400 is dus puur op grond van gissen tot stand gekomen: huur 760 min toeslag = TO was zelf plm. 400 kwijt aan huur (gok).
En daaruit volgt dan weer dat zij nu waarschijnlijk ook plm. 400 euro bijdraagt als "een soort van huur".
Maar goed,
dat is wel tevens het bedrag (400) wat ik heb genomen in het voorbeeld van wat TO in haar geval had kunnen sparen in de afgelopen 6 jaar.
Immers, als zij nu 400 bijdraagt is dat niet anders dan wanneer zij op zichzelf woont: dan moet zij voor/in haar eigen woning/huishouden ook GWL en boodschappen en verzekeringen e.d. betalen van plm. 400 en daarnaast dan nog die huur ad 400 euro.
In die theorie zou TO na 6 jaar samenwonen in principe dus al zo'n 30.000 euro gespaard kunnen hebben als buffer.
Overigens gaat het al lang niet meer om de situatie van de persoon van TO; maar meer om de case op zichzelf waarin TO als het ware fungeert als de 'stel dat hoofdpersoon'.
gebruna wijzigde dit bericht op 10-12-2024 22:25
2.56% gewijzigd
dinsdag 10 december 2024 om 22:25
Maar is het niet bijzonder dat TO nu al weet dat haar financiële situatie niet verandert in de komende 20 jaar? Haar zoon blijft niet eeuwig studeren. Ze laat haar toekomst volledig afhangen van haar partner. Note: Ik zou kijk wat je kunt met een overlijdensrisicoverzekering en een levensverzekering.
dinsdag 10 december 2024 om 22:28
Zo las ik dat niet. De woonlasten zijn voor mij gewoon alle lasten maar waarschijnlijk niet het onderhoud. En dat staat gelijk aan haar woonlasten als ze zou huren. Huur en andere lasten minus huurtoeslag.Gebruna schreef: ↑10-12-2024 22:19TO heeft zelf nooit bedragen genoemd. Maar die hele discussie staat op de beginpagina's.
Heel kort: TO zegt dat zij voorheen huurde met huurtoeslag - en dat zij nu ongeveer evenveel betaalde als "een soort van huur" - teruggaan naar een sociale huurwoning zou betekenen dat zij ongeveer evenveel kwijt zou zijn....
Die 400 is dus puur op grond van gissen tot stand gekomen: huur 760 min toeslag = TO was zelf plm. 400 kwijt aan huur (gok).
En daaruit volgt dan weer dat zij nu waarschijnlijk ook plm. 400 euro bijdraagt als "een soort van huur".
Maar goed,
dat is wel tevens het bedrag (400) wat ik heb genomen in het voorbeeld van wat TO in haar geval had kunnen sparen in de afgelopen 6 jaar.
Immers, als zij nu 400 bijdraagt is dat niet anders dan wanneer zij op zichzelf woont: dan moet zij voor/in haar eigen woning/huishouden ook GWL en boodschappen en verzekeringen e.d. betalen van plm. 400 en daarnaast dan nog die huur ad 400 euro.
In die theorie zou TO na 6 jaar samenwonen in principe dus al zo'n 30.000 euro gespaard kunnen hebben als buffer.
Overigens gaat het al lang niet meer om de situatie van de persoon van TO; maar meer om de case op zichzelf waarin TO als het ware fungeert als de 'stel dat hoofdpersoon'.
dinsdag 10 december 2024 om 22:32
Wat ik denk is dat TO een minimum of in elk geval weinig verdiend. En dus idd veel huurtoeslag kreeg. Wellicht woonde ze in een klein appartement. En dat zij nu samenwoont in een veel groter huis met hogere vaste lasten. Waarvan ze dus de helft betaald, plus uiteraard haar eigen kosten zoals zorgverzekering, mobiele telefoon en een beetje geld voor haar uitwonende studerende kind geloof ik? En daarnaast dus nog “een soort van huur” en die wellicht gelijk staat aan haar oude huur min huurtoeslag. Dat bedrag komt hoogstwaarschijnlijk niet eens in de buurt bij wat haar partner maandelijks kwijt is aan hypotheek, onderhoud enzovoort. Maar voor haar betekend dit dus dat ze er niks op vooruit is gegaan en dus al helemaal geen buffer kan opbouwen.
lidl-annie-aardbei wijzigde dit bericht op 10-12-2024 22:38
0.00% gewijzigd
dinsdag 10 december 2024 om 22:37
Kan. Andersom profiteert iemand die bij mij in trekt dus ook dan. Ik heb er geen problemen mee om alles zelf te betalen.
Het gaat er vooral om dat allebei de partijen tevreden zijn en dat is TO dus niet.
dinsdag 10 december 2024 om 23:17
Ach kom op, je kan niet klagen dat je niet serieus genomen wordt als vrouw terwijl je vasthoudt aan je parttime baantje. De loonkloof bestaat bij de gratie van de luiheid van vrouwen. De vrouwen die wel fulltime werken en carrière maken die hebben niet te maken met minder inkomen dan mannen.Lidl-Annie-Aardbei schreef: ↑10-12-2024 21:20Ik denk dat vrouwen stoppen met wegkomen met parttime werken en kleine salarisjes op het moment dat ze evenveel betaald krijgen als mannen, evenveel baan kansen en carrière mogelijkheden krijgen om hogerop te komen en door te groeien, zonder zich extra te moeten bewijzen omdat ze een vrouw zijn. Als ze niet afgerekend worden op het feit dat ze zwanger kunnen worden, kunnen gaan kolven. Even veel of weinig zouden zorgen of zich bekommeren om het huishouden als mannen, want de rolverdeling anno 2024 is helaas nog steeds scheef, zelfs bij 2 fulltime werkende partners. Als de kinderen uitgevlogen zijn, is de vrouw wederom aan de beurt om te gaan zorgen, dit keer om te gaan oppassen op de kleinkinderen en mantelzorgen voor ouders en schoonouders, want zorgen is een vrouwen taak. En vergeet haar eigen huishouden niet. Want zij kan dat wel doen naast haar lullige baantje van 3-4 dagen per week, hij werkt er immers 5.
En zo blijft het probleem keurig in stand.
(Maar dit hoor je allemaal niet te zeggen enkel te denken)
dinsdag 10 december 2024 om 23:37
Ik lees precies hetzelfde gedrag wat ik bij andere topics ook lees. Ik ga niks doen, aanpassen en veranderen, want hullie. Als hullie nou eerst a, b en c doen, dan wil ik er misschien wel over nadenken.Lidl-Annie-Aardbei schreef: ↑10-12-2024 21:20Ik denk dat vrouwen stoppen met wegkomen met parttime werken en kleine salarisjes op het moment dat ze evenveel betaald krijgen als mannen, evenveel baan kansen en carrière mogelijkheden krijgen om hogerop te komen en door te groeien, zonder zich extra te moeten bewijzen omdat ze een vrouw zijn. Als ze niet afgerekend worden op het feit dat ze zwanger kunnen worden, kunnen gaan kolven. Even veel of weinig zouden zorgen of zich bekommeren om het huishouden als mannen, want de rolverdeling anno 2024 is helaas nog steeds scheef, zelfs bij 2 fulltime werkende partners. Als de kinderen uitgevlogen zijn, is de vrouw wederom aan de beurt om te gaan zorgen, dit keer om te gaan oppassen op de kleinkinderen en mantelzorgen voor ouders en schoonouders, want zorgen is een vrouwen taak. En vergeet haar eigen huishouden niet. Want zij kan dat wel doen naast haar lullige baantje van 3-4 dagen per week, hij werkt er immers 5.
En zo blijft het probleem keurig in stand.
(Maar dit hoor je allemaal niet te zeggen enkel te denken)
Niemand staat je in de weg om die baan te nemen (ik verdien btw net zoveel als mijn mannelijke collega in dit salaris huis). En niemand staat je in de weg om een geëmancipeerde man te zoeken. Niemand staat je in de weg om naar je voorhoofd te wijzen en te zeggen dat je niet van gisteren bent en dús niet meer gaat zorgen.
Als het in mijn bubbel mogelijk is, waarom dan niet in de jouwe?
dinsdag 10 december 2024 om 23:44
Altijd bijzonder die minder belastbare vrouwen die onder het mom van huishouden en kinderen het juk van het vrouw zijn dragen. Je bent er zelf bij welke eisen je stelt aan een partner.debuurvrouw schreef: ↑10-12-2024 21:51De meeste moeders in mijn omgeving werken maximaal 24 uur. Bij voorkeur minder.
Huishouden, kinderen, 3e shift en eventuele mantelzorg maakt hen minder belastbaar.
Die van mij kan gewoon de helft doen.die piemel belemmerd hem niet in het uittrekken van een steunkousen, verschonen van het bed of het schrobben van de wc.
Ik zie nog steeds meiden van begin 20 moederen en redderen, want dat kan die arme jongen niet en ze vinden het wel aandoenlijk en hebben het gevoel zich hiermee onmisbaar te maken. Wat op dat moment meestal nog niet zo'n grote wissel trekt, want behapbaar huis en nog geen kinderen. Maar dat blijft dan niet zo, want die kindjes komen wel en die meiden staan dan betoeterd te kijken waarom die kerel geen poot uitsteekt. Lieve schat, door je gedrag heb je zelf de voorselectie gemaakt van wat jij ok gedrag vindt. Toen voelde je je belangrijk en nodig. En tien jaar later uitgehold en ongezien.
Daar zouden vrouwen nu gewoon eens mee moeten stoppen. Het is niet schattig. Trek je echt een ander soort man mee aan. Zo'n man die jouw opvattingen over mannen vs. vrouwen alleen maar sterkt.
nomennesci0 wijzigde dit bericht op 10-12-2024 23:45
0.07% gewijzigd
dinsdag 10 december 2024 om 23:45
Luiheid van vrouwen? Oké. Dus vrouwen die parttime werken, voor kleine kinderen zorgen, het hele huishouden in hun eentje doen, opdraaien voor de derde shift, terwijl hun man carrière maakt en na z’n werk op de bank ploft, terwijl zij nog rondrent, is lui? Bijzonder.
Dat vond mijn ex man ook, ik werkte ooit 28-30 uur per week in avond, nacht en weekeind diensten, toen we 2 piep kleine kinderen hadden. Overdag doordeweeks zorgde ik in m’n eentje voor de kinderen en deed het hele huishouden, als hij op zijn werk was, hij werkte 36 uur per week. ‘s avonds hoefde hij alleen nog maar de kinderen in bed te schuiven, de weekeinden bracht hij met de kinderen door bij zijn ouders. En als ik thuis kwam, ging hij stappen, want hij dat had hij wel verdiend na een week hard werken. Ik niet, met m’n waardeloze baantje.
Ik ben niet voor niets gescheiden, ik wilde dus ook stoppen met zorgen voor alles en iedereen behalve mezelf.
Overigens werk ik nu wel fulltime, maar in een hele andere sector dan mijn vriend en ik verdien ook veel minder. Op zo’n manier kun je natuurlijk ook een groot inkomensverschil hebben. Is het dan wel toegestaan om een bepaalde financiële afhankelijkheid te hebben of moet je dan maar 80 uur gaan werken als vrouw?
Dat vond mijn ex man ook, ik werkte ooit 28-30 uur per week in avond, nacht en weekeind diensten, toen we 2 piep kleine kinderen hadden. Overdag doordeweeks zorgde ik in m’n eentje voor de kinderen en deed het hele huishouden, als hij op zijn werk was, hij werkte 36 uur per week. ‘s avonds hoefde hij alleen nog maar de kinderen in bed te schuiven, de weekeinden bracht hij met de kinderen door bij zijn ouders. En als ik thuis kwam, ging hij stappen, want hij dat had hij wel verdiend na een week hard werken. Ik niet, met m’n waardeloze baantje.
Ik ben niet voor niets gescheiden, ik wilde dus ook stoppen met zorgen voor alles en iedereen behalve mezelf.
Overigens werk ik nu wel fulltime, maar in een hele andere sector dan mijn vriend en ik verdien ook veel minder. Op zo’n manier kun je natuurlijk ook een groot inkomensverschil hebben. Is het dan wel toegestaan om een bepaalde financiële afhankelijkheid te hebben of moet je dan maar 80 uur gaan werken als vrouw?
lidl-annie-aardbei wijzigde dit bericht op 10-12-2024 23:51
4.66% gewijzigd
dinsdag 10 december 2024 om 23:45
Is niemand, ook to zelf niet ingegaan o.het feit dat de vader van kind overleden is? Onduidelijk of to weduwe is of dat het om een ex partner ging. Iig kan ik mij voorstellen dat to een pittige tijd achter de rug heeft en mogelijk ervaring heeft met dat dingen niet goed geregeld waren . Wrs heeft zij alleen de financiële verantwoording gedragen voor haar kind. Mogelijk speelt dat een rol in haar beleving dat is toch zwaarder dan met zijn tweeën verantwoordelijk zijn ( al dan niet in een relatie met elkaar)
woensdag 11 december 2024 om 00:46
Poespas schreef: ↑10-12-2024 23:45Is niemand, ook to zelf niet ingegaan o.het feit dat de vader van kind overleden is? Onduidelijk of to weduwe is of dat het om een ex partner ging. Iig kan ik mij voorstellen dat to een pittige tijd achter de rug heeft en mogelijk ervaring heeft met dat dingen niet goed geregeld waren . Wrs heeft zij alleen de financiële verantwoording gedragen voor haar kind. Mogelijk speelt dat een rol in haar beleving dat is toch zwaarder dan met zijn tweeën verantwoordelijk zijn ( al dan niet in een relatie met elkaar)
TO heeft daar zelf verder niets over gezegd, Alleen dat de vader van haar kind overleden is. Maar dat zegt niet zoveel want dat kan zoveel betekenen: dat TO tot aan zijn overlijden (zo'n 7 jaar geleden?, of 20 jaar geleden?) getrouwd is geweest met de vader van haar kind (en nu mogelijk weduwepensioen ontvangt of een lijfrente uitgekeerd heeft gekregen etc.).
Maar het kan ook zijn dat TO nooit met de vader van haar kind samen heeft gewoond, maar bijv. wel ooit samen woonde met een andere man, Of dat zij altijd alleen met haar kind heeft gewoond. Dat weten we allemaal niet.
Ook niet of het kind van TO in het begin óók in het huis van haar vriend erbij in is getrokken en of zij de zorg voor haar kind wel/niet met deze vriend kon delen.
Er is alleen bekend dat TO al 6 jaar samen woont en dat haar kind nu uitwonend is; haar vriend heeft twee nog jongere kinderen die daar om het weekend zijn.
Wat de leeftijd van het uitwonende kind van TO is, weten we ook niet. Maar het kan dus inderdaad zijn dat zij van moment .... tot minimaal 6 jaar geleden (toen zij bij deze vriend introk) alleen met haar kind woonde.
Een pittige tijd achter de rug hebben, ja, dat kan. Maar daar zal TO dan inmiddels overheen zijn?
En ervaring met eventueel "niet goed geregeld in het verleden", dan zou je zeggen dat je pas in een volgend avontuur stapt nadát je alles deze keer allemaal eerst goed hebt geregeld.
TO deed er zelf luchtig over, zo van: ik ben ingestapt met niks en ik hoef ook niks.
Haar punt was, volgens mij, dat zij nu stelt over een jaar of 20 niet met lege handen te willen staan als vriend bijv. eerder zou overlijden. Maar daar kan TO voor sparen. Alleen lukt haar dat niet. Ook niet nu zij zelf niet meer een eigen huurwoning plus alle overige kosten van een eigen huishouden hoeft te betalen.
De vraag / het topic van TO: ik wil meer financiële zekerheid in mijn relatie.
Ik vraag mij alleen af wat het doel is van het achterhalen van wat precies de situatie/omstandigheden van TO is/was?
Het al/niet zwaar hebben gehad in het verleden heeft toch geen relatie met wat -in het algemeen- redelijk en eerlijk is m.b.t. het verdelen van de kosten als je gaat samenwonen?
woensdag 11 december 2024 om 03:38
Nee natuurlijk niet, de man moet gewoon zijn deel doen.Lidl-Annie-Aardbei schreef: ↑10-12-2024 23:45Is het dan wel toegestaan om een bepaalde financiële afhankelijkheid te hebben of moet je dan maar 80 uur gaan werken als vrouw?
woensdag 11 december 2024 om 09:44
Als je rond kan komen met parttime werken, dan ben je een geluksvogel. Anders moet je gewoon fulltime gaan werken zoals de rest van Nederland. Meer smaken zijn er niet.
woensdag 11 december 2024 om 09:47
Ik zou aan TO willen vragen (als ze nog terugkomt?), waarom destijds gaan samenwonen? Met alle onzekerheden van een samengesteld gezin, jij met geen eigen vermogen maar wel een eigen huis. Was latten geen optie?
Vanaf eind juli worden er weer egeltjes geboren, zorg voor een schuilplekje in je tuin, en een klein en laag bakje water. Nooit melk. Dank je wel.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
