Geld & Recht
alle pijlers
Samengesteld gezin. Hoe verdelen we de financien?
donderdag 30 oktober 2008 om 10:38
Mijn vriend en ik wonen sinds een aantal maanden samen onder een dak met mijn twee kinderen (16 en 13 jaar) uit mijn eerste huwelijk. Ik heb een parttime baan en zorg voor het huishouden. Het netto inkomen van mijn vriend is dubbel zoveel als dat van mij (2500 tegenover 1250). Wij zijn telkens op zoek naar een manier om de vaste laten/huishoudgeld op een eerlijke manier te verdelen maar komen hier niet uit! Op dit moment hanteren we de volgende regeling. Alle vaste lasten (incl. boodschappengeld) komt bij ons per maand uit op 2500 euro. We leggen daarvoor een evenredig deel in (1675/825). Met het bedrag dat overblijft mag ieder van ons doen wat hij/zij leuk vindt. Verder hebben wij de afspraak dat ik verantwoordelijk ben voor de uitgaven van mijn kinderen (zakgeld, kleedgeld, sporten, bijdrage GSM, schoolgeld enz enz). Dat betaal ik dus van het bedrag dat ik overhoud! Ik ontvang daarnaast ook alimentatie van mijn ex (250 euro voor 2 kinderen) en kinderbijslag!
Wat mij niet lekker zit is het volgende: Toen ik nog alleen met de kinderen woonde, had ik recht op verschillende toeslagen (kindertoeslag, zorgtoeslag, teruggave IB belasting ivm alleenstaande ouder kortingen). Nadat ik ben gaan samenwonen zijn deze toeslagen komen te vervallen. Hierdoor heb ik 300 euro per maand minder te besteden. De maandelijke lasten m.b.t. de kids gaan echter gewoon door. Ik wil daarvoor niet bij mijn vriend aankloppen. Hij heeft immers ook zijn eigen verplichtingen en betaald alimentatie aan zijn ex vrouw.
Mijn vraag is : Hoe doen andere samengestelde gezinnen dit? Is onze strikte verdeling goed en vooral eerlijk?
Wat mij niet lekker zit is het volgende: Toen ik nog alleen met de kinderen woonde, had ik recht op verschillende toeslagen (kindertoeslag, zorgtoeslag, teruggave IB belasting ivm alleenstaande ouder kortingen). Nadat ik ben gaan samenwonen zijn deze toeslagen komen te vervallen. Hierdoor heb ik 300 euro per maand minder te besteden. De maandelijke lasten m.b.t. de kids gaan echter gewoon door. Ik wil daarvoor niet bij mijn vriend aankloppen. Hij heeft immers ook zijn eigen verplichtingen en betaald alimentatie aan zijn ex vrouw.
Mijn vraag is : Hoe doen andere samengestelde gezinnen dit? Is onze strikte verdeling goed en vooral eerlijk?
zaterdag 1 november 2008 om 15:08
Klopt...... de belastingteruggave is een teruggave van iets dat je in feite hebt voorgeschoten.
Weten jullie wat gewoon eens leuk zou zijn? dat mijn vriend zou zeggen: "meid, je houd per maand nu zo weinig over, hier heb je 50 euro ... doe er maar iets leuks mee".
En dat hoeft niet eens elke maand!
Snappie?
Is dit wellicht een goede afsluiting van deze topic? Ik heb van te voren al deze reakties niet zien aankomen. Wel leuk!
Weten jullie wat gewoon eens leuk zou zijn? dat mijn vriend zou zeggen: "meid, je houd per maand nu zo weinig over, hier heb je 50 euro ... doe er maar iets leuks mee".
En dat hoeft niet eens elke maand!
Snappie?
Is dit wellicht een goede afsluiting van deze topic? Ik heb van te voren al deze reakties niet zien aankomen. Wel leuk!
zaterdag 1 november 2008 om 15:10
quote:fashionvictim schreef op 01 november 2008 @ 14:59:
[...]
Je weet helemaal niet waar je het over hebt, mens. Ik werk wél full time en het enige wat dat verandert is dat ik MEER terugkrijg van de belasting. Want nogmaals: het gaat niet om een subsidie, maar om een heffingskorting over de belasting die je zelf betaalt.
Als je een laag inkomen hebt, betaal je minder belasting, is de teruggave dus ook minder. Heb je een hoger inkomen, betaal je meer inkomstenbelasting, is de teruggave dus ook hoger.
Ik heb geen koophuis, maar je hoort mij toch ook niet zeiken over de hypotheekrenteaftrek die jij met je koophuis wél hebt? Dat is een stuk meer dan de alleenstaande ouderkorting die ik krijg, hoor.Maar dat is toch de keus die TO zelf bewust heeft gemaakt toen ze samen met vriend dat huis ging kopen. Ze had ook toen kunnen bedenken voor zichzelf dat ze meer belang hecht aan haar acrylnagels dan aan een ruim vrijstaand huis met veel comfort.
[...]
Je weet helemaal niet waar je het over hebt, mens. Ik werk wél full time en het enige wat dat verandert is dat ik MEER terugkrijg van de belasting. Want nogmaals: het gaat niet om een subsidie, maar om een heffingskorting over de belasting die je zelf betaalt.
Als je een laag inkomen hebt, betaal je minder belasting, is de teruggave dus ook minder. Heb je een hoger inkomen, betaal je meer inkomstenbelasting, is de teruggave dus ook hoger.
Ik heb geen koophuis, maar je hoort mij toch ook niet zeiken over de hypotheekrenteaftrek die jij met je koophuis wél hebt? Dat is een stuk meer dan de alleenstaande ouderkorting die ik krijg, hoor.Maar dat is toch de keus die TO zelf bewust heeft gemaakt toen ze samen met vriend dat huis ging kopen. Ze had ook toen kunnen bedenken voor zichzelf dat ze meer belang hecht aan haar acrylnagels dan aan een ruim vrijstaand huis met veel comfort.
zaterdag 1 november 2008 om 15:12
quote:elninjoo schreef op 01 november 2008 @ 12:16:
Maar waarom vind je 't dan zo moeilijk om te gaan werken voor je extraatje? Die extraatjes die je als alleenstaande moeder kreeg waren kadootjes van het belastinggeld van werkende mensen.
.
Volgens mij is dat een misvatting. Ik weet niet hoe het zit als je een uitkering krijgt en op welke toeslagen je dan recht hebt, maar als je parttime werkt gaat het toch echt anders hoor.
Ik lig in scheiding met mijn man. We hebben een aantal berekening gemaakt om te kijken hoe we financieel zouden uitkomen.
Als alleenstaande ouder heb ik recht op alleenstaande ouderkorting, eventueel aanvullende alleenstaande ouderkorting en nog wat heffingskortingen. Die kortingen zijn - het woord zegt het al - een korting op het bedrag dat je zelf aan belasting betaalt.
Als ik zoals nu het geval is 20 uur in de week werk, dan betaal ik niet zoveel belasting. Stel dat ik 3000 euro belasting betaal. Dan kan het totaal aan kortingen dat ik ontvang nooit boven die 3000 euro uitkomen die ik zelf aan de belastingdienst betaald heb via mijn loon.
Voor mij betekent dat bijvoorbeeld concreet dat ik op basis van mijn huidige inkomen maandelijks ongeveer 150-200 euro zou krijgen aan diverse kortingen. Maar dat ik als ik 32 uur ga werken (en dat ga ik binnenkort doen) ik 315 euro per maand terugkrijg naast de hypotheekrenteaftrek die ik ook niet terug kan krijgen als ik 20 uur werk. Gewoonweg omdat ik te weinig belasting betaal en dus niet meer terug kan krijgen dan ik betaal...
Maar waarom vind je 't dan zo moeilijk om te gaan werken voor je extraatje? Die extraatjes die je als alleenstaande moeder kreeg waren kadootjes van het belastinggeld van werkende mensen.
.
Volgens mij is dat een misvatting. Ik weet niet hoe het zit als je een uitkering krijgt en op welke toeslagen je dan recht hebt, maar als je parttime werkt gaat het toch echt anders hoor.
Ik lig in scheiding met mijn man. We hebben een aantal berekening gemaakt om te kijken hoe we financieel zouden uitkomen.
Als alleenstaande ouder heb ik recht op alleenstaande ouderkorting, eventueel aanvullende alleenstaande ouderkorting en nog wat heffingskortingen. Die kortingen zijn - het woord zegt het al - een korting op het bedrag dat je zelf aan belasting betaalt.
Als ik zoals nu het geval is 20 uur in de week werk, dan betaal ik niet zoveel belasting. Stel dat ik 3000 euro belasting betaal. Dan kan het totaal aan kortingen dat ik ontvang nooit boven die 3000 euro uitkomen die ik zelf aan de belastingdienst betaald heb via mijn loon.
Voor mij betekent dat bijvoorbeeld concreet dat ik op basis van mijn huidige inkomen maandelijks ongeveer 150-200 euro zou krijgen aan diverse kortingen. Maar dat ik als ik 32 uur ga werken (en dat ga ik binnenkort doen) ik 315 euro per maand terugkrijg naast de hypotheekrenteaftrek die ik ook niet terug kan krijgen als ik 20 uur werk. Gewoonweg omdat ik te weinig belasting betaal en dus niet meer terug kan krijgen dan ik betaal...
zaterdag 1 november 2008 om 15:22
quote:fashionvictim schreef op 01 november 2008 @ 14:29:
Het geeft allemaal wél, Vesude. Laat je niet aanpraten dat je op je knieën zou moeten vallen van dankbaarheid omdat je dankzij je vriend in een groot huis mag wonen, kom nou. Als jij net zo heppie in je huurhuis was, en toen ook een leuker dagelijks leven had waarin je niet alleen maar aan het sloven was en ook nog eens geld had voor leuke dingen, dan is er nu toch gewoon iets niet goed gegaan?
Dat is helemaal niet verwend, je mag toch verdorie zelf wel bepalen wat je belangrijk vindt in het leven?
Tijd voor een goed gesprek met vriend, lijkt me. Ik zal eerlijk zeggen: stond ik in jouw schoenen (ben ook alleenstaande moeder, of had ik dat al gezegd?) zou ik het zelfs nog zo hard kunnen spelen dat ik dat huis weer lekker zou willen verkopen om maar van dat gezeik dat ik blij mag zijn dat ik in zo'n huis mag wonen af te zijn.
Ik vind hier niets "samen" aan, en als het zo moet, dan ben ik dus ook liever gewoon helemaal niet samen.
(Geen wonder dat ik vrijgezel ben, hahaha).
Ik ben het hier woord voor woord mee eens. Ik snap op zich best dat mensen via een verdeelsleutel de vaste lasten verdelen. Mijn manier zou het niet zijn. Maar dat er in die verdeelsleutel geen vrij besteedbaar bedrag is meegenomen, vind ik echt heel scheef.
Vesude, ik zou er dus ook echt een punt van maken. Jullie hebben op basis van jullie huidige inkomens een verdeelsleutel. Als je meer gaat werken, dan zou ik erop staan, dat dat geld van jou is en van jou blijft, zodat jij ook geld hebt dat je aan jezelf kunt besteden. Me dunkt dat hij zonder die 115 die hij minder zou gaan betalen aan vaste lasten ook wel leuk kan leven...
Het geeft allemaal wél, Vesude. Laat je niet aanpraten dat je op je knieën zou moeten vallen van dankbaarheid omdat je dankzij je vriend in een groot huis mag wonen, kom nou. Als jij net zo heppie in je huurhuis was, en toen ook een leuker dagelijks leven had waarin je niet alleen maar aan het sloven was en ook nog eens geld had voor leuke dingen, dan is er nu toch gewoon iets niet goed gegaan?
Dat is helemaal niet verwend, je mag toch verdorie zelf wel bepalen wat je belangrijk vindt in het leven?
Tijd voor een goed gesprek met vriend, lijkt me. Ik zal eerlijk zeggen: stond ik in jouw schoenen (ben ook alleenstaande moeder, of had ik dat al gezegd?) zou ik het zelfs nog zo hard kunnen spelen dat ik dat huis weer lekker zou willen verkopen om maar van dat gezeik dat ik blij mag zijn dat ik in zo'n huis mag wonen af te zijn.
Ik vind hier niets "samen" aan, en als het zo moet, dan ben ik dus ook liever gewoon helemaal niet samen.
(Geen wonder dat ik vrijgezel ben, hahaha).
Ik ben het hier woord voor woord mee eens. Ik snap op zich best dat mensen via een verdeelsleutel de vaste lasten verdelen. Mijn manier zou het niet zijn. Maar dat er in die verdeelsleutel geen vrij besteedbaar bedrag is meegenomen, vind ik echt heel scheef.
Vesude, ik zou er dus ook echt een punt van maken. Jullie hebben op basis van jullie huidige inkomens een verdeelsleutel. Als je meer gaat werken, dan zou ik erop staan, dat dat geld van jou is en van jou blijft, zodat jij ook geld hebt dat je aan jezelf kunt besteden. Me dunkt dat hij zonder die 115 die hij minder zou gaan betalen aan vaste lasten ook wel leuk kan leven...
zaterdag 1 november 2008 om 15:28
quote:elninjoo schreef op 01 november 2008 @ 15:10:
[...]
Maar dat is toch de keus die TO zelf bewust heeft gemaakt toen ze samen met vriend dat huis ging kopen. Ze had ook toen kunnen bedenken voor zichzelf dat ze meer belang hecht aan haar acrylnagels dan aan een ruim vrijstaand huis met veel comfort.Of je neemt gewoon die opmerkingen over anderen laten opdraaien voor je extraatjes terug. Moeilijk he?
[...]
Maar dat is toch de keus die TO zelf bewust heeft gemaakt toen ze samen met vriend dat huis ging kopen. Ze had ook toen kunnen bedenken voor zichzelf dat ze meer belang hecht aan haar acrylnagels dan aan een ruim vrijstaand huis met veel comfort.Of je neemt gewoon die opmerkingen over anderen laten opdraaien voor je extraatjes terug. Moeilijk he?
Am Yisrael Chai!
zaterdag 1 november 2008 om 15:32
quote:Mevrouwdekees schreef op 01 november 2008 @ 14:55:
Weet je wat mij opvalt? dat de nadruk zo ligt op wat 'eerlijk' is dat er niet meer wordt gekeken naar wat leuk is. Een gezin, samengesteld of niet, moet toch voor alle deelnemers fijn zijn? En als een van de deelnemers niet gelukkig is moet er dan niet gekeken worden naar een manier om dat beter te maken? Omdat je van elkaar houdt? (en als je niet van elkaar houdt moet je nadenken of je wel een gezin bent/ zou moeten zijn)
Juist!
Ik zat in de auto nog ff na te denken over dit topic en als ik in vesude's schoenen zou staan zou het mij hier omgaan, dat ik niet zou willen dat mijn kinderen als kostenpost gezien worden, net als gas, water en licht. Het zijn kinderen en die hebben van alle inwonende volwassenen het gevoel nodig dat ze er voor ze zijn en dat ze belangrijk voor ze zijn. Dan kunnen ze zich geliefd en geborgen voelen. Dat gaat volgens mij heel moeilijk als je één van die volwassenen het er goed van ziet nemen, terwijl de rest het met beduidend minder moet doen. En dan gaat het dus nogmaals niet zo zeer om het geld zelf, maar om de positie die je dan blijkbaar inneemt in het "gezin" en op de prioriteitenlijst van een van je ouders/verzorgers. Het lijkt mij voor die kinderen best k*t.
't Is een beetje vaag, ik hoop dat jullie er koek van kunnen bakken. If not, dan hoor ik dat ongetwijfeld nog wel
Weet je wat mij opvalt? dat de nadruk zo ligt op wat 'eerlijk' is dat er niet meer wordt gekeken naar wat leuk is. Een gezin, samengesteld of niet, moet toch voor alle deelnemers fijn zijn? En als een van de deelnemers niet gelukkig is moet er dan niet gekeken worden naar een manier om dat beter te maken? Omdat je van elkaar houdt? (en als je niet van elkaar houdt moet je nadenken of je wel een gezin bent/ zou moeten zijn)
Juist!
Ik zat in de auto nog ff na te denken over dit topic en als ik in vesude's schoenen zou staan zou het mij hier omgaan, dat ik niet zou willen dat mijn kinderen als kostenpost gezien worden, net als gas, water en licht. Het zijn kinderen en die hebben van alle inwonende volwassenen het gevoel nodig dat ze er voor ze zijn en dat ze belangrijk voor ze zijn. Dan kunnen ze zich geliefd en geborgen voelen. Dat gaat volgens mij heel moeilijk als je één van die volwassenen het er goed van ziet nemen, terwijl de rest het met beduidend minder moet doen. En dan gaat het dus nogmaals niet zo zeer om het geld zelf, maar om de positie die je dan blijkbaar inneemt in het "gezin" en op de prioriteitenlijst van een van je ouders/verzorgers. Het lijkt mij voor die kinderen best k*t.
't Is een beetje vaag, ik hoop dat jullie er koek van kunnen bakken. If not, dan hoor ik dat ongetwijfeld nog wel
zaterdag 1 november 2008 om 15:41
quote:loomii schreef op 01 november 2008 @ 15:32:
[...]
Juist!
Ik zat in de auto nog ff na te denken over dit topic en als ik in vesude's schoenen zou staan zou het mij hier omgaan, dat ik niet zou willen dat mijn kinderen als kostenpost gezien worden, net als gas, water en licht. Het zijn kinderen en die hebben van alle inwonende volwassenen het gevoel nodig dat ze er voor ze zijn en dat ze belangrijk voor ze zijn. Dan kunnen ze zich geliefd en geborgen voelen. Dat gaat volgens mij heel moeilijk als je één van die volwassenen het er goed van ziet nemen, terwijl de rest het met beduidend minder moet doen. En dan gaat het dus nogmaals niet zo zeer om het geld zelf, maar om de positie die je dan blijkbaar inneemt in het "gezin" en op de prioriteitenlijst van een van je ouders/verzorgers. Het lijkt mij voor die kinderen best k*t.
't Is een beetje vaag, ik hoop dat jullie er koek van kunnen bakken. If not, dan hoor ik dat ongetwijfeld nog wel
beste Loomii, leuk dat je in de auto hieraan nog denkt! Er wordt op deze manier een hoop losgemaakt. Niet alleen mijn medestanders maar ook mijn tegenstanders zullen hiervan geleerd hebben (of niet... wie zal het zeggen).
Jij hebt het heel goed verwoord: Het gaan niet zozeer om "eerlijk". Net zoals veel zaken in het leven gaat hier ook hier om "gevoel". Het zal inderdaad niet echt eerlijk zijn als mijn vriend mij iedere maand 100 euries zou toestoppen. Hij heeft dan 100 euro minder te besteden! Het zou echter wel heel lief en ontzettend leuk zijn. En weet je .... ik zou mn hele gezin lekker mee uit eten nemen. dat is nl. ook iets dat ik nu dus niet meer kan doen ... iemand spontaan verrassen! Of dat een paar maanden sparen en een wii game computer kopen om met zn allen te kunnen spelen".
Ik heb moraal genoeg om dat geld niet bij een spa neer te gaan leggen.
Ohh ja ... zojuist viel de rekening op de mat voor een uitwisseling naar Londen, van mijn oudste kind. Kosten? 215 euro. Die ga ik betalen van de kerstgratificatie van mijn werkgever.....
(hij betaald 50 euro bij en het zakgeld om daar te besteden)
Nogmaals... niet erg .... maar toch!
[...]
Juist!
Ik zat in de auto nog ff na te denken over dit topic en als ik in vesude's schoenen zou staan zou het mij hier omgaan, dat ik niet zou willen dat mijn kinderen als kostenpost gezien worden, net als gas, water en licht. Het zijn kinderen en die hebben van alle inwonende volwassenen het gevoel nodig dat ze er voor ze zijn en dat ze belangrijk voor ze zijn. Dan kunnen ze zich geliefd en geborgen voelen. Dat gaat volgens mij heel moeilijk als je één van die volwassenen het er goed van ziet nemen, terwijl de rest het met beduidend minder moet doen. En dan gaat het dus nogmaals niet zo zeer om het geld zelf, maar om de positie die je dan blijkbaar inneemt in het "gezin" en op de prioriteitenlijst van een van je ouders/verzorgers. Het lijkt mij voor die kinderen best k*t.
't Is een beetje vaag, ik hoop dat jullie er koek van kunnen bakken. If not, dan hoor ik dat ongetwijfeld nog wel
beste Loomii, leuk dat je in de auto hieraan nog denkt! Er wordt op deze manier een hoop losgemaakt. Niet alleen mijn medestanders maar ook mijn tegenstanders zullen hiervan geleerd hebben (of niet... wie zal het zeggen).
Jij hebt het heel goed verwoord: Het gaan niet zozeer om "eerlijk". Net zoals veel zaken in het leven gaat hier ook hier om "gevoel". Het zal inderdaad niet echt eerlijk zijn als mijn vriend mij iedere maand 100 euries zou toestoppen. Hij heeft dan 100 euro minder te besteden! Het zou echter wel heel lief en ontzettend leuk zijn. En weet je .... ik zou mn hele gezin lekker mee uit eten nemen. dat is nl. ook iets dat ik nu dus niet meer kan doen ... iemand spontaan verrassen! Of dat een paar maanden sparen en een wii game computer kopen om met zn allen te kunnen spelen".
Ik heb moraal genoeg om dat geld niet bij een spa neer te gaan leggen.
Ohh ja ... zojuist viel de rekening op de mat voor een uitwisseling naar Londen, van mijn oudste kind. Kosten? 215 euro. Die ga ik betalen van de kerstgratificatie van mijn werkgever.....
(hij betaald 50 euro bij en het zakgeld om daar te besteden)
Nogmaals... niet erg .... maar toch!
zaterdag 1 november 2008 om 15:52
quote:Vesude schreef op 01 november 2008 @ 15:41:
[...]
beste Loomii, leuk dat je in de auto hieraan nog denkt! Er wordt op deze manier een hoop losgemaakt. Niet alleen mijn medestanders maar ook mijn tegenstanders zullen hiervan geleerd hebben (of niet... wie zal het zeggen).
Jij hebt het heel goed verwoord: Het gaan niet zozeer om "eerlijk". Net zoals veel zaken in het leven gaat hier ook hier om "gevoel". Het zal inderdaad niet echt eerlijk zijn als mijn vriend mij iedere maand 100 euries zou toestoppen. Hij heeft dan 100 euro minder te besteden! Het zou echter wel heel lief en ontzettend leuk zijn. En weet je .... ik zou mn hele gezin lekker mee uit eten nemen. dat is nl. ook iets dat ik nu dus niet meer kan doen ... iemand spontaan verrassen! Of dat een paar maanden sparen en een wii game computer kopen om met zn allen te kunnen spelen".
Ik heb moraal genoeg om dat geld niet bij een spa neer te gaan leggen.
Ohh ja ... zojuist viel de rekening op de mat voor een uitwisseling naar Londen, van mijn oudste kind. Kosten? 215 euro. Die ga ik betalen van de kerstgratificatie van mijn werkgever.....
(hij betaald 50 euro bij en het zakgeld om daar te besteden)
Nogmaals... niet erg .... maar toch!En wat betaalt de vader van de kinderen hier aan bij?
[...]
beste Loomii, leuk dat je in de auto hieraan nog denkt! Er wordt op deze manier een hoop losgemaakt. Niet alleen mijn medestanders maar ook mijn tegenstanders zullen hiervan geleerd hebben (of niet... wie zal het zeggen).
Jij hebt het heel goed verwoord: Het gaan niet zozeer om "eerlijk". Net zoals veel zaken in het leven gaat hier ook hier om "gevoel". Het zal inderdaad niet echt eerlijk zijn als mijn vriend mij iedere maand 100 euries zou toestoppen. Hij heeft dan 100 euro minder te besteden! Het zou echter wel heel lief en ontzettend leuk zijn. En weet je .... ik zou mn hele gezin lekker mee uit eten nemen. dat is nl. ook iets dat ik nu dus niet meer kan doen ... iemand spontaan verrassen! Of dat een paar maanden sparen en een wii game computer kopen om met zn allen te kunnen spelen".
Ik heb moraal genoeg om dat geld niet bij een spa neer te gaan leggen.
Ohh ja ... zojuist viel de rekening op de mat voor een uitwisseling naar Londen, van mijn oudste kind. Kosten? 215 euro. Die ga ik betalen van de kerstgratificatie van mijn werkgever.....
(hij betaald 50 euro bij en het zakgeld om daar te besteden)
Nogmaals... niet erg .... maar toch!En wat betaalt de vader van de kinderen hier aan bij?
zaterdag 1 november 2008 om 16:05
Je ex betaalt voor de kids omgerekend 28,22 per week per kind. Als het tenminste klopt wat je zegt over die 250.
Dat is heel wat minder dan je nieuwe vriend.
En als je zo graag je gezin een keer wil trakteren, nou dat kan prima van die 135 euro per maand die je meer gaat verdienen als je meer werkt.
Mmmmm .....1250 per maand voor 24 uur is 1980 voor 38 uur, met ADV. Plus de 184,50 kinderbijslag en de 250 van je ex is je inkomen bij een werkweek van 38 uur is een maandinkomen van 2413,- per maand.
Ik zie nog steeds een oplossing hier. Dan betaal je ieder de helft aan vaste lasten, is 1250 pp dus houd je 1163,- over om jezelf en kids in de kleertjes te steken, de kapper, een etentje enzovoorts, én minder tijd om je geld op te maken of om te tobben over oneerlijke verdelingen.
Rest je nog je vriend en kids over te halen door wat meer in het huishouden te doen, en zie daar je "probleem" is opgelost.
Je moet er echter wèl wat voor over hebben....
Dat is heel wat minder dan je nieuwe vriend.
En als je zo graag je gezin een keer wil trakteren, nou dat kan prima van die 135 euro per maand die je meer gaat verdienen als je meer werkt.
Mmmmm .....1250 per maand voor 24 uur is 1980 voor 38 uur, met ADV. Plus de 184,50 kinderbijslag en de 250 van je ex is je inkomen bij een werkweek van 38 uur is een maandinkomen van 2413,- per maand.
Ik zie nog steeds een oplossing hier. Dan betaal je ieder de helft aan vaste lasten, is 1250 pp dus houd je 1163,- over om jezelf en kids in de kleertjes te steken, de kapper, een etentje enzovoorts, én minder tijd om je geld op te maken of om te tobben over oneerlijke verdelingen.
Rest je nog je vriend en kids over te halen door wat meer in het huishouden te doen, en zie daar je "probleem" is opgelost.
Je moet er echter wèl wat voor over hebben....
zaterdag 1 november 2008 om 16:13
quote:loomii schreef op 01 november 2008 @ 15:32:
[...]
Juist!
Ik zat in de auto nog ff na te denken over dit topic en als ik in vesude's schoenen zou staan zou het mij hier omgaan, dat ik niet zou willen dat mijn kinderen als kostenpost gezien worden, net als gas, water en licht. Het zijn kinderen en die hebben van alle inwonende volwassenen het gevoel nodig dat ze er voor ze zijn en dat ze belangrijk voor ze zijn. Dan kunnen ze zich geliefd en geborgen voelen. Dat gaat volgens mij heel moeilijk als je één van die volwassenen het er goed van ziet nemen, terwijl de rest het met beduidend minder moet doen. En dan gaat het dus nogmaals niet zo zeer om het geld zelf, maar om de positie die je dan blijkbaar inneemt in het "gezin" en op de prioriteitenlijst van een van je ouders/verzorgers. Het lijkt mij voor die kinderen best k*t.
't Is een beetje vaag, ik hoop dat jullie er koek van kunnen bakken. If not, dan hoor ik dat ongetwijfeld nog wel Maar die kinderen zijn helemaal de verantwoording van zowel de vader als de moeder. Eventuele nieuwe partners daarvan hoeven daar niet mee belast te worden. Zowel vader als moeder hebben bewust die kinderen gekozen, dus moeten ze daar ook beiden de kosten van dragen en als TO vindt dat haar ex te weinig bijdraagt moet ze bij hem klagen en niet bij haar nieuwe partner (die al 'n groot deel van het onderhoud mee betaalt)
[...]
Juist!
Ik zat in de auto nog ff na te denken over dit topic en als ik in vesude's schoenen zou staan zou het mij hier omgaan, dat ik niet zou willen dat mijn kinderen als kostenpost gezien worden, net als gas, water en licht. Het zijn kinderen en die hebben van alle inwonende volwassenen het gevoel nodig dat ze er voor ze zijn en dat ze belangrijk voor ze zijn. Dan kunnen ze zich geliefd en geborgen voelen. Dat gaat volgens mij heel moeilijk als je één van die volwassenen het er goed van ziet nemen, terwijl de rest het met beduidend minder moet doen. En dan gaat het dus nogmaals niet zo zeer om het geld zelf, maar om de positie die je dan blijkbaar inneemt in het "gezin" en op de prioriteitenlijst van een van je ouders/verzorgers. Het lijkt mij voor die kinderen best k*t.
't Is een beetje vaag, ik hoop dat jullie er koek van kunnen bakken. If not, dan hoor ik dat ongetwijfeld nog wel Maar die kinderen zijn helemaal de verantwoording van zowel de vader als de moeder. Eventuele nieuwe partners daarvan hoeven daar niet mee belast te worden. Zowel vader als moeder hebben bewust die kinderen gekozen, dus moeten ze daar ook beiden de kosten van dragen en als TO vindt dat haar ex te weinig bijdraagt moet ze bij hem klagen en niet bij haar nieuwe partner (die al 'n groot deel van het onderhoud mee betaalt)
zaterdag 1 november 2008 om 16:20
Je vriend heeft door de inbreng van zijn overwaarde de maandelijkse lasten al een heel stuk omlaag gebracht. Daarnaast ben jij niet duurder uit doordat je bent gaan samenwonen, maar doordat jullie in zo'n duur huis zijn gaan samenwonen. Ik neem aan dat jullie hier samen voor gekozen hebben. Als je niet was gaan samenwonen had je dit huis waarschijnlijk niet eens kunnen bekostigen in je eentje, dus je bent er alleen maar op vooruit gegaan. En om nu te zeggen dat dat grote luxe huis voor jou niet had gehoeven is ook een beetje flauw, daar had je dan eerder aan moeten denken (namelijk: voordat jullie besloten het te kopen).
Verder vind ik het niet meer dan terecht dat als jij meer gaat werken je ook meer gaat bijdragen aan de vaste lasten. Jullie hebben het nu verdeeld op basis van inkomsten, dat blijft dan zo. Als jullie allebei evenveel zouden verdienen betalen jullie allebei de helft, dat lijkt me niet meer dan logisch.
Verder vind ik het niet meer dan terecht dat als jij meer gaat werken je ook meer gaat bijdragen aan de vaste lasten. Jullie hebben het nu verdeeld op basis van inkomsten, dat blijft dan zo. Als jullie allebei evenveel zouden verdienen betalen jullie allebei de helft, dat lijkt me niet meer dan logisch.
zaterdag 1 november 2008 om 16:22
quote:Vesude schreef op 01 november 2008 @ 12:09:
Ik zou net zo gelukkig zijn in een leuk appartementje, die 1/4 van de huurprijs kost dan wij nu aan hypotheek kwijt zijn. Toen ik nog alleen met de kids woonde had ik echt veel meer armslag. Een schoolnota van 150 euro? Kon ik van mn huishoudrekening betalen! Nu moet ik mn spaarcentjes aanspreken terwijl vriendlief (en ik hou echt van hem !!!!) een oude motorfiets opknapt, 1x in de week met zn vriend uitgebreid naar de sauna gaat (best duur...
En met deze eerste zin sla je nu precies de spijker op zijn kop:
je bent naar een woning verhuisd die 4x zo duur is als je vorige woning, en daarom heb je minder te besteden aan je schoonheidsspecialiste, nieuwe trui enz.
Dit staat helemaal los van wat je vriend overhoudt en of je kinderen hebt.
Ik heb geen kinderen en woon niet samen maar zou in precies dezelfde situatie kunnen komen als ik samen ga wonen:
Mijn vriend verdient meer dan ik, heeft flink wat spaargeld (ik weet niet eens hoeveel en hoef ik ook niet te weten) en heeft een duurder huis.
Ik verdien minder, heb een goedkoper huis en geen spaargeld.
Als wij samen gaan wonen en een dure boerderij kopen die meer dan 2x zo duur is als mijn huidige appartementje houd ik minder geld over om voor mezelf uit te geven dan nu. Voor hem zal het verschil in vaste lasten niet zo groot zijn, of misschien gaat ie zelfs wel minder betalen dan dat ie nu betaalt, omdat we dan samen die hypotheek betalen. Met zijn inkomen zou ie dan veel meer overhouden dan ik. Toch zou ik dat volstrekt normaal en eerlijk vinden. En ik zou dan zelfs zijn voor fifty-fifty in de vaste lasten, in plaats van bijdrage naar inkomen. Ik kies er namelijk zelf voor om parttime te werken en zou best meer kunnen verdienen maar doe het niet. Ik kies er dan toch ook zelf voor om samen te gaan wonen? En ik kies dan ook zelf voor die dure boerderij.
Wat jij hierboven beschrijft had je naar mijn idee eerder moeten bedenken. Accepteer dan nu ook dat het is zoals het is. Of anders maar eens in gesprek met je vriend of jullie die dure boerderij niet moeten gaan verruilen voor een goedkoper huisje.
Ik zou net zo gelukkig zijn in een leuk appartementje, die 1/4 van de huurprijs kost dan wij nu aan hypotheek kwijt zijn. Toen ik nog alleen met de kids woonde had ik echt veel meer armslag. Een schoolnota van 150 euro? Kon ik van mn huishoudrekening betalen! Nu moet ik mn spaarcentjes aanspreken terwijl vriendlief (en ik hou echt van hem !!!!) een oude motorfiets opknapt, 1x in de week met zn vriend uitgebreid naar de sauna gaat (best duur...
En met deze eerste zin sla je nu precies de spijker op zijn kop:
je bent naar een woning verhuisd die 4x zo duur is als je vorige woning, en daarom heb je minder te besteden aan je schoonheidsspecialiste, nieuwe trui enz.
Dit staat helemaal los van wat je vriend overhoudt en of je kinderen hebt.
Ik heb geen kinderen en woon niet samen maar zou in precies dezelfde situatie kunnen komen als ik samen ga wonen:
Mijn vriend verdient meer dan ik, heeft flink wat spaargeld (ik weet niet eens hoeveel en hoef ik ook niet te weten) en heeft een duurder huis.
Ik verdien minder, heb een goedkoper huis en geen spaargeld.
Als wij samen gaan wonen en een dure boerderij kopen die meer dan 2x zo duur is als mijn huidige appartementje houd ik minder geld over om voor mezelf uit te geven dan nu. Voor hem zal het verschil in vaste lasten niet zo groot zijn, of misschien gaat ie zelfs wel minder betalen dan dat ie nu betaalt, omdat we dan samen die hypotheek betalen. Met zijn inkomen zou ie dan veel meer overhouden dan ik. Toch zou ik dat volstrekt normaal en eerlijk vinden. En ik zou dan zelfs zijn voor fifty-fifty in de vaste lasten, in plaats van bijdrage naar inkomen. Ik kies er namelijk zelf voor om parttime te werken en zou best meer kunnen verdienen maar doe het niet. Ik kies er dan toch ook zelf voor om samen te gaan wonen? En ik kies dan ook zelf voor die dure boerderij.
Wat jij hierboven beschrijft had je naar mijn idee eerder moeten bedenken. Accepteer dan nu ook dat het is zoals het is. Of anders maar eens in gesprek met je vriend of jullie die dure boerderij niet moeten gaan verruilen voor een goedkoper huisje.
zaterdag 1 november 2008 om 17:05
De enige oplossing hier, lijkt mij, is om het dure huis te verkope
en weer te gaan huren Vesude. Julie inkomens en uitgaven
(Jij en je kinderen/ hij zichzelf) liggen té ver uit elkaar om hier uit te komen. Als jij meer wilt gaan werken om extra inkomen te hebben, en je vermeld de reden daarbij, en hij ziet dat dan alleen als een lastenverlichting voor zichzelf dan denkt ie ook niet echt mee. Je mag wel voor gratis huishoudster blijven spelen? Denk dat ie niet t type is om zelf ook zn handjes te laten wapperen in t huishouden (maar dat kan ik mis hebben) .
Jij leeft in dit grote huis ver boven je stand, en ookal had je de boel beter van te voren uit moeten rekenen, denk ik dat je nu niet gelukkig bent en je relatie ten dode is opgeschreven. Je kunt niet meedoen in zijn uitgavenpatroon, dus kun je beter naar een huurhuis teruggaan en wat extra werken voor wat meer armslag. Zou een kleiner huis bespreekbaar zijn,
als je dit voorlegt aan je vriend? (denk t niet eigenlijk).
en weer te gaan huren Vesude. Julie inkomens en uitgaven
(Jij en je kinderen/ hij zichzelf) liggen té ver uit elkaar om hier uit te komen. Als jij meer wilt gaan werken om extra inkomen te hebben, en je vermeld de reden daarbij, en hij ziet dat dan alleen als een lastenverlichting voor zichzelf dan denkt ie ook niet echt mee. Je mag wel voor gratis huishoudster blijven spelen? Denk dat ie niet t type is om zelf ook zn handjes te laten wapperen in t huishouden (maar dat kan ik mis hebben) .
Jij leeft in dit grote huis ver boven je stand, en ookal had je de boel beter van te voren uit moeten rekenen, denk ik dat je nu niet gelukkig bent en je relatie ten dode is opgeschreven. Je kunt niet meedoen in zijn uitgavenpatroon, dus kun je beter naar een huurhuis teruggaan en wat extra werken voor wat meer armslag. Zou een kleiner huis bespreekbaar zijn,
als je dit voorlegt aan je vriend? (denk t niet eigenlijk).
zaterdag 1 november 2008 om 17:10
Wij gooien hier alle inkomens op 1 hoop en wat er na de boodschappen en alle rekeningen overblijft verdelen we (of niet dan blijft het gewoon staan, gebeurd ook vaak).
Vroeger verdiende ik veel meer dan mijn man maar nu niet meer, verdient hij het drievoudige maar alles gaat nog steeds op 1 hoop hoor.
Kan het ook wel begrijpen als je vriend daar niks voor voelt, maar aan de andere kant is hij degene die zo graag in een groot huis woont.
Opper het eens!
Vroeger verdiende ik veel meer dan mijn man maar nu niet meer, verdient hij het drievoudige maar alles gaat nog steeds op 1 hoop hoor.
Kan het ook wel begrijpen als je vriend daar niks voor voelt, maar aan de andere kant is hij degene die zo graag in een groot huis woont.
Opper het eens!
zaterdag 1 november 2008 om 18:06
quote:elninjoo schreef op 01 november 2008 @ 16:13:
Maar die kinderen zijn helemaal de verantwoording van zowel de vader als de moeder. Eventuele nieuwe partners daarvan hoeven daar niet mee belast te worden.Daar ben ik het dus niet mee eens. Als je als gezin wilt leven, moet je je ook als gezin gedragen. Anders kun je m.i. beter blijven LATten oid, dat is volgens mij dan beter voor de kinderen.
Maar die kinderen zijn helemaal de verantwoording van zowel de vader als de moeder. Eventuele nieuwe partners daarvan hoeven daar niet mee belast te worden.Daar ben ik het dus niet mee eens. Als je als gezin wilt leven, moet je je ook als gezin gedragen. Anders kun je m.i. beter blijven LATten oid, dat is volgens mij dan beter voor de kinderen.
zaterdag 1 november 2008 om 18:25
quote:loomii schreef op 01 november 2008 @ 18:06:
Als je als gezin wilt leven, moet je je ook als gezin gedragen. Ik ben het in zoverre met je eens, dat je niet moet miepen over kosten die voor de kinderen gemaakt worden, die horen gewoon uit het gezinsbudget voldaan te worden. Ik vind alleen wel dat de vader van die kinderen ook wel wat meer kan bijdragen als blijkt dat de alimentatie die hij betaalt niet toereikend is en dat dat niet allemaal door de vriend van moeder opgehoest hoeft te worden. Die kinderen zijn tenslotte een gedeelde verantwoordelijkheid van beide ouders, zij hebben ooit samen voor kinderen gekozen (neem ik aan) dus zijn ze er tot hun kinderen 18 zijn ook gezamenlijk verantwoordelijk voor.
Als je als gezin wilt leven, moet je je ook als gezin gedragen. Ik ben het in zoverre met je eens, dat je niet moet miepen over kosten die voor de kinderen gemaakt worden, die horen gewoon uit het gezinsbudget voldaan te worden. Ik vind alleen wel dat de vader van die kinderen ook wel wat meer kan bijdragen als blijkt dat de alimentatie die hij betaalt niet toereikend is en dat dat niet allemaal door de vriend van moeder opgehoest hoeft te worden. Die kinderen zijn tenslotte een gedeelde verantwoordelijkheid van beide ouders, zij hebben ooit samen voor kinderen gekozen (neem ik aan) dus zijn ze er tot hun kinderen 18 zijn ook gezamenlijk verantwoordelijk voor.
zaterdag 1 november 2008 om 19:01
quote:Capibara schreef op 01 november 2008 @ 18:25:
[...]
Ik ben het in zoverre met je eens, dat je niet moet miepen over kosten die voor de kinderen gemaakt worden, die horen gewoon uit het gezinsbudget voldaan te worden. Ik vind alleen wel dat de vader van die kinderen ook wel wat meer kan bijdragen als blijkt dat de alimentatie die hij betaalt niet toereikend is en dat dat niet allemaal door de vriend van moeder opgehoest hoeft te worden. Die kinderen zijn tenslotte een gedeelde verantwoordelijkheid van beide ouders, zij hebben ooit samen voor kinderen gekozen (neem ik aan) dus zijn ze er tot hun kinderen 18 zijn ook gezamenlijk verantwoordelijk voor.Biologische vader leeft op bijstandsniveau. Hij betaald een minimale bijdrage en "zeurt" daarover elke maand.
[...]
Ik ben het in zoverre met je eens, dat je niet moet miepen over kosten die voor de kinderen gemaakt worden, die horen gewoon uit het gezinsbudget voldaan te worden. Ik vind alleen wel dat de vader van die kinderen ook wel wat meer kan bijdragen als blijkt dat de alimentatie die hij betaalt niet toereikend is en dat dat niet allemaal door de vriend van moeder opgehoest hoeft te worden. Die kinderen zijn tenslotte een gedeelde verantwoordelijkheid van beide ouders, zij hebben ooit samen voor kinderen gekozen (neem ik aan) dus zijn ze er tot hun kinderen 18 zijn ook gezamenlijk verantwoordelijk voor.Biologische vader leeft op bijstandsniveau. Hij betaald een minimale bijdrage en "zeurt" daarover elke maand.
zaterdag 1 november 2008 om 19:05
zaterdag 1 november 2008 om 19:15
quote:sunrise4u schreef op 01 november 2008 @ 19:05:
Kan me voorstellen dat ie daarover zeurt, hij zal t ook niet breed hebben, en als je bij hem aanklopt omdat je niet genoeg overhoudt voor de kinderen terwijl je in een kast van een huis woont waar jij een groot deel van je inkomen aan kwijt bent...
Tja, kan hem geen ongelijk geven.
Ik klop nooit bij hem aan. Voor helemaal niks. Zijn kinderen kosten vele malen meer en hij is door de rechtbank veroordeeld voor veel meer alimentatie. Ik hou het bij die 250 euro. Het minimale bedrag. Dit bedrag wordt verder nooit geindexeerd.
Het kan me niks schelen wie je wel of geen gelijk geeft. Ik ben de enige die weet hoe de vork in de steel zit.
Kan me voorstellen dat ie daarover zeurt, hij zal t ook niet breed hebben, en als je bij hem aanklopt omdat je niet genoeg overhoudt voor de kinderen terwijl je in een kast van een huis woont waar jij een groot deel van je inkomen aan kwijt bent...
Tja, kan hem geen ongelijk geven.
Ik klop nooit bij hem aan. Voor helemaal niks. Zijn kinderen kosten vele malen meer en hij is door de rechtbank veroordeeld voor veel meer alimentatie. Ik hou het bij die 250 euro. Het minimale bedrag. Dit bedrag wordt verder nooit geindexeerd.
Het kan me niks schelen wie je wel of geen gelijk geeft. Ik ben de enige die weet hoe de vork in de steel zit.
zaterdag 1 november 2008 om 19:18
quote:sunrise4u schreef op 01 november 2008 @ 19:05:
Kan me voorstellen dat ie daarover zeurt, hij zal t ook niet breed hebben, en als je bij hem aanklopt omdat je niet genoeg overhoudt voor de kinderen terwijl je in een kast van een huis woont waar jij een groot deel van je inkomen aan kwijt bent...
Tja, kan hem geen ongelijk geven.Goh, wat oordelen we weer snel. Heb jij alle achtergrondinfo dan? Wie zegt dat dit niet weer gewoon zo'n vader is die expres zijn inkomen zo laag houdt zodat er niets te halen valt? Hij hoort voor zijn kinderen te zorgen en daar heeft het feit in wat voor huis zijn expartner woont, helemaal niets mee te maken.
Kan me voorstellen dat ie daarover zeurt, hij zal t ook niet breed hebben, en als je bij hem aanklopt omdat je niet genoeg overhoudt voor de kinderen terwijl je in een kast van een huis woont waar jij een groot deel van je inkomen aan kwijt bent...
Tja, kan hem geen ongelijk geven.Goh, wat oordelen we weer snel. Heb jij alle achtergrondinfo dan? Wie zegt dat dit niet weer gewoon zo'n vader is die expres zijn inkomen zo laag houdt zodat er niets te halen valt? Hij hoort voor zijn kinderen te zorgen en daar heeft het feit in wat voor huis zijn expartner woont, helemaal niets mee te maken.
zaterdag 1 november 2008 om 19:26
quote:Vesude schreef op 01 november 2008 @ 19:01:
[...]
Biologische vader leeft op bijstandsniveau. Hij betaald een minimale bijdrage en "zeurt" daarover elke maand.Oh bijstand? Dan zit ie dus hele dagen thuis uit z'n neus te vreten? Dan kan hij de zorg voor jullie kids wel op zich nemen zodat jij fulltime kunt werken. Als ie niet financieel bij kan en wil dragen dan moet ie dat maar op 'n andere manier doen.
[...]
Biologische vader leeft op bijstandsniveau. Hij betaald een minimale bijdrage en "zeurt" daarover elke maand.Oh bijstand? Dan zit ie dus hele dagen thuis uit z'n neus te vreten? Dan kan hij de zorg voor jullie kids wel op zich nemen zodat jij fulltime kunt werken. Als ie niet financieel bij kan en wil dragen dan moet ie dat maar op 'n andere manier doen.
zaterdag 1 november 2008 om 19:33
zaterdag 1 november 2008 om 19:35
quote:Capibara schreef op 01 november 2008 @ 18:25:
Ik ben het in zoverre met je eens, dat je niet moet miepen over kosten die voor de kinderen gemaakt worden, die horen gewoon uit het gezinsbudget voldaan te worden. Ik vind alleen wel dat de vader van die kinderen ook wel wat meer kan bijdragen als blijkt dat de alimentatie die hij betaalt niet toereikend is en dat dat niet allemaal door de vriend van moeder opgehoest hoeft te worden.
Als dat haalbaar is is dat natuurlijk de meest ideale gang van zaken. En als dat niet haalbaar is zeg ik niet dat vriend m.i. verplicht is dat over te nemen. Ik zeg alleen dat ik vind dat wanneer je samen gaat leven als gezin, daar m.i. geen enorme verschillen in bestedingsruimte bij horen. Dat gaat volgens mij niet goed. In die situatie zou ik niet willen zitten en zou ik liever LATten.
En mijn eerste post begon dan ook met dat ik aangaf het jammer te vinden dat ze het daar niet duidelijker over gehad hadden vóór ze gingen samenwonen.
Ik ben het in zoverre met je eens, dat je niet moet miepen over kosten die voor de kinderen gemaakt worden, die horen gewoon uit het gezinsbudget voldaan te worden. Ik vind alleen wel dat de vader van die kinderen ook wel wat meer kan bijdragen als blijkt dat de alimentatie die hij betaalt niet toereikend is en dat dat niet allemaal door de vriend van moeder opgehoest hoeft te worden.
Als dat haalbaar is is dat natuurlijk de meest ideale gang van zaken. En als dat niet haalbaar is zeg ik niet dat vriend m.i. verplicht is dat over te nemen. Ik zeg alleen dat ik vind dat wanneer je samen gaat leven als gezin, daar m.i. geen enorme verschillen in bestedingsruimte bij horen. Dat gaat volgens mij niet goed. In die situatie zou ik niet willen zitten en zou ik liever LATten.
En mijn eerste post begon dan ook met dat ik aangaf het jammer te vinden dat ze het daar niet duidelijker over gehad hadden vóór ze gingen samenwonen.
