Geld & Recht
alle pijlers
Scheve verdeling financiën relatie man en vrouw
vrijdag 12 juli 2019 om 16:05
Hallo,
Er komen regelmatig topics voorbij waarbij er een zeer scheve verdeling is van de financiën of huishouden binnen een relatie. 10 van de 10 keer springt de man er het meest gunstig uit.
Voorbeelden:
De man betaalt weinig en spaart rustig voor de kosten koper van ZIJN toekomstige huis (zegt dat ook gewoon) . Of de man doet weinig in het huishouden, niet minder werken voor de kinderen. Want “hij ziet echt niet wat er gedaan moet worden”, “hij kan echt, echt niet minder gaan werken”. Hele discussies en topic verder en TO’s zijn blij als hun partner beloofd heeft om voortaan de vuilnisbak buiten te zetten of gaat “onderzoeken” hoe het nu zit met de financiën. En dan maar “hopen” dat hij wil bijdragen.
Een paar jaar gelden was hier een topic van een gezin met kinderen, waarbij vrouw toegaf dat er niets geregeld was. Ja, voor haar dan. Huis stond op zijn naam, geen testament of samenlevingscontract.
Kortom, waarom komen vrouwen zo slecht voor zichzelf op? Vrouwen zijn steeds hoger opgeleid, ook al jaren actief op de arbeidsmarkt. Of is het toch nog naweeën van de verdeling tussen hun ouders. Waarom zijn mannen wel in staat om zo goed voor zichzelf te zorgen?
Er komen regelmatig topics voorbij waarbij er een zeer scheve verdeling is van de financiën of huishouden binnen een relatie. 10 van de 10 keer springt de man er het meest gunstig uit.
Voorbeelden:
De man betaalt weinig en spaart rustig voor de kosten koper van ZIJN toekomstige huis (zegt dat ook gewoon) . Of de man doet weinig in het huishouden, niet minder werken voor de kinderen. Want “hij ziet echt niet wat er gedaan moet worden”, “hij kan echt, echt niet minder gaan werken”. Hele discussies en topic verder en TO’s zijn blij als hun partner beloofd heeft om voortaan de vuilnisbak buiten te zetten of gaat “onderzoeken” hoe het nu zit met de financiën. En dan maar “hopen” dat hij wil bijdragen.
Een paar jaar gelden was hier een topic van een gezin met kinderen, waarbij vrouw toegaf dat er niets geregeld was. Ja, voor haar dan. Huis stond op zijn naam, geen testament of samenlevingscontract.
Kortom, waarom komen vrouwen zo slecht voor zichzelf op? Vrouwen zijn steeds hoger opgeleid, ook al jaren actief op de arbeidsmarkt. Of is het toch nog naweeën van de verdeling tussen hun ouders. Waarom zijn mannen wel in staat om zo goed voor zichzelf te zorgen?
zaterdag 13 juli 2019 om 17:32
nieuw krediet!MinkeDeWit schreef: ↑13-07-2019 17:28Mijn vriend had in zijn vorige relatie een traditionele verdeling. Dat vonden ze goed geregeld. Hij zou nooit weinig willen werken, zij had een stomme baan, niet veel opleiding en bovengemiddelde huishoudskills. Na de scheiding was het voor alle partijen zuur. Hij betaalde een enorm bedrag alimentatie, zij moest weer gaan werken (nooit bijgeschoold dus een simpele administratieve baan). Ze hebben vziw nooit spijt gehad van hun keuze, zij heeft jaren voor het huishouden en kinderen kunnen zorgen, en hij kon ongestoord carrière maken. Nu de alimentatieverplichtingen voorbij zijn is het verschil in inkomen wel groot, maar gelukkig heeft ze weer een nieuwe man.
zaterdag 13 juli 2019 om 17:49
Mijn man werd ontslagen toen de eerste op komst was.
Zelden zó veel geluk bij een ongeluk gehad. Want hij was thuis toen ik na mijn verlof weer moest gaan werken.
Bij het volgende kind kwam het zo uit dat hij een langere pauze tussen twee banen kon nemen. Opnieuw hadden wij de gelegenheid om niet een deel van de zorg uit te besteden. En ja, dat had en heeft gevolgen voor zijn carrière. En gevolgen voor onze taakverdeling, op zijn band met zijn kinderen, op onze financiën.
Nu is mijn man, dankzij het inkomen van mijn carrièrekansloze baan, minder gaan werken. Als we gaan scheiden valt hij terug en moet ik daar vast en zeker voor een deel voor opdraaien. Je zou kunnen zeggen dat we beide bijzonder dom en stom bezig zijn.
Ik zie het toch anders: wij ontwikkelen ons naar tevredenheid.
Hoewel we van plan zijn bij elkaar te blijven en dat er voorlopig ook zo uitziet, als één van ons weg zou vallen voor de ander redden we het ook wel.
Zelden zó veel geluk bij een ongeluk gehad. Want hij was thuis toen ik na mijn verlof weer moest gaan werken.
Bij het volgende kind kwam het zo uit dat hij een langere pauze tussen twee banen kon nemen. Opnieuw hadden wij de gelegenheid om niet een deel van de zorg uit te besteden. En ja, dat had en heeft gevolgen voor zijn carrière. En gevolgen voor onze taakverdeling, op zijn band met zijn kinderen, op onze financiën.
Nu is mijn man, dankzij het inkomen van mijn carrièrekansloze baan, minder gaan werken. Als we gaan scheiden valt hij terug en moet ik daar vast en zeker voor een deel voor opdraaien. Je zou kunnen zeggen dat we beide bijzonder dom en stom bezig zijn.
Ik zie het toch anders: wij ontwikkelen ons naar tevredenheid.
Hoewel we van plan zijn bij elkaar te blijven en dat er voorlopig ook zo uitziet, als één van ons weg zou vallen voor de ander redden we het ook wel.
Je hebt zo’n 26.000 dagen tussen níets en eeuwigheid, je kunt lachen, je kunt klagen, maar elke dag ben je voor eeuwig kwijt.
zaterdag 13 juli 2019 om 18:32
Jup..Zalmsnipper schreef: ↑13-07-2019 18:28Naar mijn mening moet iedereen lekker doen wat ie wil, maar 1. bewust en 2. zonder dat die keuzes een last voor de maatschappij worden.
Maar ja. Dat is Utopia.
zaterdag 13 juli 2019 om 19:22
Ik begrijp uberhaupt niet dat je als vrouw je hand tot in de eeuwigheid op wil houden bij je man.
Heb je dan zelf totaal geen behoefte aan ontwikkeling. Om je hersens te laten kraken, uitgedaagd te worden, ergens naartoe werken. Dat huishouden blijft altijd hetzelfde, eentonige, geestdodende, ondankbare werk. Kan me niet voorstellen dat dat voldoening geeft.
Heb je dan zelf totaal geen behoefte aan ontwikkeling. Om je hersens te laten kraken, uitgedaagd te worden, ergens naartoe werken. Dat huishouden blijft altijd hetzelfde, eentonige, geestdodende, ondankbare werk. Kan me niet voorstellen dat dat voldoening geeft.
zaterdag 13 juli 2019 om 19:25
En toch zijn die vrouwen er. We zijn niet allemaal hetzelfde.AnnabeldeDertiende schreef: ↑13-07-2019 19:22Ik begrijp uberhaupt niet dat je als vrouw je hand tot in de eeuwigheid op wil houden bij je man.
Heb je dan zelf totaal geen behoefte aan ontwikkeling. Om je hersens te laten kraken, uitgedaagd te worden, ergens naartoe werken. Dat huishouden blijft altijd hetzelfde, eentonige, geestdodende, ondankbare werk. Kan me niet voorstellen dat dat voldoening geeft.
zaterdag 13 juli 2019 om 20:12
Alsof iedereen die hersens heeft. Ik lees hier steeds over carriere maken. Er zijn ook mannen en vrouwen die nooit hogerop zullen komen, wat ook niet erg is. Wie haalt anders het vuilnis op, legt straten aan en zorgt ervoor dat de carrieredames op een schone plee zitten op hun werk.AnnabeldeDertiende schreef: ↑13-07-2019 19:22Ik begrijp uberhaupt niet dat je als vrouw je hand tot in de eeuwigheid op wil houden bij je man.
Heb je dan zelf totaal geen behoefte aan ontwikkeling. Om je hersens te laten kraken, uitgedaagd te worden, ergens naartoe werken. Dat huishouden blijft altijd hetzelfde, eentonige, geestdodende, ondankbare werk. Kan me niet voorstellen dat dat voldoening geeft.
zaterdag 13 juli 2019 om 23:20
Natuurlijk kun je wel op ieder niveau ontwikkelen, en ja, dat kan ook prima in de schoonmaak. De overheid promoot al jaren dat je je leven lang moet ontwikkelen, en daarbij richten ze zich nou niet bepaald op chirurgen en ceo's hoor. Integendeel.Subnautica schreef: ↑13-07-2019 20:12Alsof iedereen die hersens heeft. Ik lees hier steeds over carriere maken. Er zijn ook mannen en vrouwen die nooit hogerop zullen komen, wat ook niet erg is. Wie haalt anders het vuilnis op, legt straten aan en zorgt ervoor dat de carrieredames op een schone plee zitten op hun werk.
Daarbij is je ontwikkelen iets totaal anders dan hogerop komen. Dat kan namelijk ook in de breedte. Of naar beneden. Ik ontwikkel me nu bijvoorbeeld in een vakgebied dat ik niet ken, waar ik 1000 euro bruto minder per maand ga verdienen dan nu en ik moet er ook nog eens ontzettend veel moeite voor gaan doen.
Binnen de muren van je eigen huis is ontwikkelen aanzienlijk lastiger. En het is geen antwoord op de vraag waarom je je goed voelt bij het ophouden van je hand bij je eigen vent.
zaterdag 13 juli 2019 om 23:37
zeker kan dat, het contact met collega’s omgaan met een baas en tegenslagen in een bedrijf, dat zijn ontwikkelingen die je vormen als mens. thuisblijfmoeders die al 30 niet werken ontwikkelen zich door een gesprekje met de bakker en natuurlijk vader wanneer hij thuis is. daarom groeien die stellen ook vaak uit elkaar maar ja scheiden is te duurAnnabeldeDertiende schreef: ↑13-07-2019 23:20Natuurlijk kun je wel op ieder niveau ontwikkelen, en ja, dat kan ook prima in de schoonmaak. De overheid promoot al jaren dat je je leven lang moet ontwikkelen, en daarbij richten ze zich nou niet bepaald op chirurgen en ceo's hoor. Integendeel.
Daarbij is je ontwikkelen iets totaal anders dan hogerop komen. Dat kan namelijk ook in de breedte. Of naar beneden. Ik ontwikkel me nu bijvoorbeeld in een vakgebied dat ik niet ken, waar ik 1000 euro bruto minder per maand ga verdienen dan nu en ik moet er ook nog eens ontzettend veel moeite voor gaan doen.
Binnen de muren van je eigen huis is ontwikkelen aanzienlijk lastiger. En het is geen antwoord op de vraag waarom je je goed voelt bij het ophouden van je hand bij je eigen vent.
zondag 14 juli 2019 om 02:36
Als je werkt dan moet het huishouden net zo goed gedaan worden. Zo veel werk is dat niet hoor als je alles goed bij houdt en ik heb er ook helemaal geen hekel aan. Ik als huisvrouw ben klaar als het huis aan kant is en heb dan alle vrije tijd voor hobby's of om gewoon lekker te luieren in de zon met een boekje of om met vriendinnen ergens naar toe te gaan. Als je werkt gaan daar vele uren in zitten en als je dan eindelijk thuis komt kun je daar nog eens aan de slag. Als je niet werkt dan wil dat dus echt niet zeggen dat je de hele dag bezig bent met de huishouding. Juist niet want je hebt veel tijd om echte leuke dingen te doen die het leven zo mooi maken.AnnabeldeDertiende schreef: ↑13-07-2019 19:22Ik begrijp uberhaupt niet dat je als vrouw je hand tot in de eeuwigheid op wil houden bij je man.
Heb je dan zelf totaal geen behoefte aan ontwikkeling. Om je hersens te laten kraken, uitgedaagd te worden, ergens naartoe werken. Dat huishouden blijft altijd hetzelfde, eentonige, geestdodende, ondankbare werk. Kan me niet voorstellen dat dat voldoening geeft.
zondag 14 juli 2019 om 02:56
Alles wat je in je leven mee maakt dat vormt je als mens en daar leer je ook vaak van. Dat heeft niks te maken met of je wel of niet werkt. Met alle respect hoor maar iemand die al tig jaar in de plantsoenendienst werkt of achter een kassa zit die zie ik zich niet meer ontwikkelen als een thuisblijfmoeder. Persoonlijk ben ik me juist meer gaan ontwikkelen sinds ik niet meer werk en heb ik meer contact met mensen om de simpele reden omdat je daar veel meer tijd voor hebt. Ik vind het een heel erg bekrompen gedachte dat je als thuisblijfmoeder beperkt ben met een gesprekje met de bakker of met vader. Ik moet er ook echt om lachen want als mijn man thuis kwam had ik veel meer gespreksstof dan hij die op kantoor geweest was.S-Meds schreef: ↑13-07-2019 23:37zeker kan dat, het contact met collega’s omgaan met een baas en tegenslagen in een bedrijf, dat zijn ontwikkelingen die je vormen als mens. thuisblijfmoeders die al 30 niet werken ontwikkelen zich door een gesprekje met de bakker en natuurlijk vader wanneer hij thuis is. daarom groeien die stellen ook vaak uit elkaar maar ja scheiden is te duur
zondag 14 juli 2019 om 08:11
Over welke leuke dingen heb je het? Je doet toch niet vijf dagen per week de hele dag leuke dingen van het geld dat je man voor jou moet verdienen? Ik zou me doodongelukkig voelen als ik de hele week aan het shoppen ben van andermans geld.Blondie456 schreef: ↑14-07-2019 02:36Als je werkt dan moet het huishouden net zo goed gedaan worden. Zo veel werk is dat niet hoor als je alles goed bij houdt en ik heb er ook helemaal geen hekel aan. Ik als huisvrouw ben klaar als het huis aan kant is en heb dan alle vrije tijd voor hobby's of om gewoon lekker te luieren in de zon met een boekje of om met vriendinnen ergens naar toe te gaan. Als je werkt gaan daar vele uren in zitten en als je dan eindelijk thuis komt kun je daar nog eens aan de slag. Als je niet werkt dan wil dat dus echt niet zeggen dat je de hele dag bezig bent met de huishouding. Juist niet want je hebt veel tijd om echte leuke dingen te doen die het leven zo mooi maken.
En als je allebei werkt, dan doe je dus samen het huishouden, in plaats van alleen. Is het nog veel sneller gepiept.
Door allebei te werken geef je elkaar dus ook de kans om allebei evenveel te genieten van de kinderen en evenveel vrije tijd te hebben om iets anders te ondernemen.
zondag 14 juli 2019 om 08:12
Ben ik blij dat ik nooit last heb gehad van die Cradle to Grave mantaliteit.
Ik wilde kinderen en die kwamen er. Wat heb ik van die tijd genoten...alle tijd hebben om te tuttelen met je baby.....is dat je eigen ontwikkeling stop zetten? Sereus?
"S morgens de tafel dekken en met zn allen ontbijten en dan gezamelijk naar school lopen. Tussen de middag samen eten en na school de vriendjes of vriendinnetjes.
Ik heb het nooit ervaren als zijnde mezelf als dom of als profiterend of een ontwikkelingsachterstand oplopend. Wat een onzin...wat een hokjesgeest.
Oke...we gingen maar 1x per jaar op vakantie..hadden maar 1 auto en een huurhuis. Zelden uiteten en de kinderen droegen geen merk kleding. Zaten wel allemaal op clubjes en doordat ik veel tijd had kon ik op die clubjes en op school mijn steentje bijdragen. Ook ten voordele van die kindertjes waarvan de ouders nooit ergens tijd voor hadden.
Ik heb nooit de behoefte gehad om carriere te maken.....
Toen de kinderen allemaal naar school gingen ben ik een eigen bedrijfje begonnen. Daarmee kon ik de huishoudpot wat extra spekken. Ik vond het vooral leuk om te doen, niet om mezelf zogenaamd te ontwikkelen want dat was ik al.
Nu mijn kinderen jong volwassen zijn en hun eigen huishouden/ gezin hebben kijk ik zeer tevreden terug op mijn leven met mijn kinderen als middelpunt . Inmiddels een bloeiend bedrijf samen met mijn man.
Ik heb geleerd dat het hebben van dierbaren omje heen het meest waardevolle is in het leven...
Ik wilde kinderen en die kwamen er. Wat heb ik van die tijd genoten...alle tijd hebben om te tuttelen met je baby.....is dat je eigen ontwikkeling stop zetten? Sereus?
"S morgens de tafel dekken en met zn allen ontbijten en dan gezamelijk naar school lopen. Tussen de middag samen eten en na school de vriendjes of vriendinnetjes.
Ik heb het nooit ervaren als zijnde mezelf als dom of als profiterend of een ontwikkelingsachterstand oplopend. Wat een onzin...wat een hokjesgeest.
Oke...we gingen maar 1x per jaar op vakantie..hadden maar 1 auto en een huurhuis. Zelden uiteten en de kinderen droegen geen merk kleding. Zaten wel allemaal op clubjes en doordat ik veel tijd had kon ik op die clubjes en op school mijn steentje bijdragen. Ook ten voordele van die kindertjes waarvan de ouders nooit ergens tijd voor hadden.
Ik heb nooit de behoefte gehad om carriere te maken.....
Toen de kinderen allemaal naar school gingen ben ik een eigen bedrijfje begonnen. Daarmee kon ik de huishoudpot wat extra spekken. Ik vond het vooral leuk om te doen, niet om mezelf zogenaamd te ontwikkelen want dat was ik al.
Nu mijn kinderen jong volwassen zijn en hun eigen huishouden/ gezin hebben kijk ik zeer tevreden terug op mijn leven met mijn kinderen als middelpunt . Inmiddels een bloeiend bedrijf samen met mijn man.
Ik heb geleerd dat het hebben van dierbaren omje heen het meest waardevolle is in het leven...
zondag 14 juli 2019 om 08:16
kataravrouw schreef: ↑14-07-2019 08:12Nu mijn kinderen jong volwassen zijn en hun eigen huishouden/ gezin hebben kijk ik zeer tevreden terug op mijn leven met mijn kinderen als middelpunt . Inmiddels een bloeiend bedrijf samen met mijn man.
Ik heb geleerd dat het hebben van dierbaren omje heen het meest waardevolle is in het leven...
Geldt dat niet voor je man?
zondag 14 juli 2019 om 08:19
Met alle respect? Je hebt dus helemaal geen respect voor caissières of de groenvoorziening.Blondie456 schreef: ↑14-07-2019 02:56Alles wat je in je leven mee maakt dat vormt je als mens en daar leer je ook vaak van. Dat heeft niks te maken met of je wel of niet werkt. Met alle respect hoor maar iemand die al tig jaar in de plantsoenendienst werkt of achter een kassa zit die zie ik zich niet meer ontwikkelen als een thuisblijfmoeder. Persoonlijk ben ik me juist meer gaan ontwikkelen sinds ik niet meer werk en heb ik meer contact met mensen om de simpele reden omdat je daar veel meer tijd voor hebt. Ik vind het een heel erg bekrompen gedachte dat je als thuisblijfmoeder beperkt ben met een gesprekje met de bakker of met vader. Ik moet er ook echt om lachen want als mijn man thuis kwam had ik veel meer gespreksstof dan hij die op kantoor geweest was.
Los van ontwikkeling is het verschil met thuisblijven is dat zij niet hun hand ophouden bij hun partner. Ook doen zij werk dat gedaan moet worden en betalen ook zij belasting en bouwen zij pensioen op. En ze belanden niet in de bijstand na een scheiding.
zondag 14 juli 2019 om 08:31
Jazeker.....waarom zou dat niet voor hem gelden? Leg eens uit?
zondag 14 juli 2019 om 08:33
Over hokjesgeest en onzin gesproken. ‘De ouders van kinderen die nooit ergens tijd voor hadden’. Je hebt het dus ook over je eigen vent he, voor de goede orde.kataravrouw schreef: ↑14-07-2019 08:12Ben ik blij dat ik nooit last heb gehad van die Cradle to Grave mantaliteit.
Ik wilde kinderen en die kwamen er. Wat heb ik van die tijd genoten...alle tijd hebben om te tuttelen met je baby.....is dat je eigen ontwikkeling stop zetten? Sereus?
"S morgens de tafel dekken en met zn allen ontbijten en dan gezamelijk naar school lopen. Tussen de middag samen eten en na school de vriendjes of vriendinnetjes.
Ik heb het nooit ervaren als zijnde mezelf als dom of als profiterend of een ontwikkelingsachterstand oplopend. Wat een onzin...wat een hokjesgeest.
Oke...we gingen maar 1x per jaar op vakantie..hadden maar 1 auto en een huurhuis. Zelden uiteten en de kinderen droegen geen merk kleding. Zaten wel allemaal op clubjes en doordat ik veel tijd had kon ik op die clubjes en op school mijn steentje bijdragen. Ook ten voordele van die kindertjes waarvan de ouders nooit ergens tijd voor hadden.
Ik heb nooit de behoefte gehad om carriere te maken.....
Toen de kinderen allemaal naar school gingen ben ik een eigen bedrijfje begonnen. Daarmee kon ik de huishoudpot wat extra spekken. Ik vond het vooral leuk om te doen, niet om mezelf zogenaamd te ontwikkelen want dat was ik al.
Nu mijn kinderen jong volwassen zijn en hun eigen huishouden/ gezin hebben kijk ik zeer tevreden terug op mijn leven met mijn kinderen als middelpunt . Inmiddels een bloeiend bedrijf samen met mijn man.
Ik heb geleerd dat het hebben van dierbaren omje heen het meest waardevolle is in het leven...
Ik werk. En dek ook al 13 jaar lang elke dag de ontbijttafel en breng de kinderen naar school. Wat denk je, dat kinderen van werkende moeders geen ontbijt krijgen en niet op clubjes zitten?
En ik was ook leesmoeder en luizenpluizer etcetera. Het grote verschil is, dat mijn man dat ook allemaal heeft kunnen doen.
En om even verder op te scheppen, daarnaast kunnen we ook drie keer per jaar op vakantie, wonen we in een koophuis, hebben we twee auto’s voor de deur, dragen de kinderen merkkleding en gaan we vaak uit eten
. Wat een ontzettend denigrerende post naar werkende moeders, terwijl je zelf je vent voor je laat werken.
zondag 14 juli 2019 om 08:38
kataravrouw schreef: ↑14-07-2019 08:31Jazeker.....waarom zou dat niet voor hem gelden? Leg eens uit?
Omdat jullie de afspraak hebben gemaakt dat jij thuis bleef en hij werkte (ik neem aan dat jullie niet van de bijstand leefden), had hij dus veel minder de gelegenheid om "zijn dierbaren om zich heen te hebben". Ik vraag me dus af of dat voor hem net zo belangrijk was. Jullie hadden ook de keuze kunnen maken om het wat beter te verdelen zodat ook de tijd met de dierbaren wat beter verdeeld zou zijn.
zondag 14 juli 2019 om 08:56
Jouw tekst onderbouwt helemaal mijn stelling dat thuisblijfmoeders een stuk ontwikkeling missen.Blondie456 schreef: ↑14-07-2019 02:56Alles wat je in je leven mee maakt dat vormt je als mens en daar leer je ook vaak van. Dat heeft niks te maken met of je wel of niet werkt. Met alle respect hoor maar iemand die al tig jaar in de plantsoenendienst werkt of achter een kassa zit die zie ik zich niet meer ontwikkelen als een thuisblijfmoeder. Persoonlijk ben ik me juist meer gaan ontwikkelen sinds ik niet meer werk en heb ik meer contact met mensen om de simpele reden omdat je daar veel meer tijd voor hebt. Ik vind het een heel erg bekrompen gedachte dat je als thuisblijfmoeder beperkt ben met een gesprekje met de bakker of met vader. Ik moet er ook echt om lachen want als mijn man thuis kwam had ik veel meer gespreksstof dan hij die op kantoor geweest was.
zondag 14 juli 2019 om 08:56
Oh, nou werkte je ineens wel? Bedoel je nou dat moeders wel mogen werken, maar alleen thuis? Of mogen ze wel werken maar geen carrière maken?kataravrouw schreef: ↑14-07-2019 08:45Waar beweer ik dat ik mijn vent voor mij laat werken? Ik heb altijd gewerkt..ook toen de kinderen klein waren.....heb alleen nooit een carriere nagestreeft....en daar gaat het hier toch om.
Ik heb geen vent nodig hoor die mij onderhoudt.
Als je zelf altijd hebt gewerkt, dan weet je als geen ander dat werken en voor de kinderen zorgen prima samengaan en begrijp ik niets van je hele post.
zondag 14 juli 2019 om 08:58
zij betalen de zorgtoeslag voor thuisblijfmoedersAnnabeldeDertiende schreef: ↑14-07-2019 08:19Met alle respect? Je hebt dus helemaal geen respect voor caissières of de groenvoorziening.
Los van ontwikkeling is het verschil met thuisblijven is dat zij niet hun hand ophouden bij hun partner. Ook doen zij werk dat gedaan moet worden en betalen ook zij belasting en bouwen zij pensioen op. En ze belanden niet in de bijstand na een scheiding.
