Geld & Recht
alle pijlers
Vragen m.b.t. scheiden
donderdag 21 januari 2010 om 13:50
Ik ga binnenkort scheiden en weet eigenlijk niet zo goed waar te beginnen..
Even wat informatie:
We hebben samen een koophuis. Op zijn salaris berekend en na de scheiding wil ik het graag op zijn naam letten zetten.
Hij wil er dus in blijven wonen. Zelf ga ik naar een huurhuis.
We zijn in gemeenschap van goederen getrouwd.
Onderling komen we er wel uit wat betreft verdeling van inboedel en afspraken. Dat zegt hij tenminste, ik ga er even vanuit dat dat ook zo blijft.
We hebben dus geen aparte advocaat nodig.
In februari kan ik in mijn huurhuis en wil dan eigenlijk ook gelijk huurtoeslag. Kan ik dat gewoon aanvragen ook al zijn we nog niet officieel gescheiden?
Ik heb zoveel vragen..
Hoop dat jullie me kunnen helpen.
Belangrijkste vragen: Waar moet ik beginnen?
En hoe krijg ik z.s.m. de scheiding erdoor?
Even wat informatie:
We hebben samen een koophuis. Op zijn salaris berekend en na de scheiding wil ik het graag op zijn naam letten zetten.
Hij wil er dus in blijven wonen. Zelf ga ik naar een huurhuis.
We zijn in gemeenschap van goederen getrouwd.
Onderling komen we er wel uit wat betreft verdeling van inboedel en afspraken. Dat zegt hij tenminste, ik ga er even vanuit dat dat ook zo blijft.
We hebben dus geen aparte advocaat nodig.
In februari kan ik in mijn huurhuis en wil dan eigenlijk ook gelijk huurtoeslag. Kan ik dat gewoon aanvragen ook al zijn we nog niet officieel gescheiden?
Ik heb zoveel vragen..
Hoop dat jullie me kunnen helpen.
Belangrijkste vragen: Waar moet ik beginnen?
En hoe krijg ik z.s.m. de scheiding erdoor?
vrijdag 22 januari 2010 om 19:19
vrijdag 22 januari 2010 om 20:28
quote:lovely_angel schreef op 22 januari 2010 @ 18:25:
Wat een heftig verhaal Muis
Ik vraag me altijd af hoe je iemand zoiets aan kunt doen?
Iemand met wie je alles deelt, trouw hebt beloofd en met wie je een kind hebt...Dan kun je iemand toch niet zo'n pijn doen..
En dan ook nog je eigen kind erbij betrekken...
En je laat je toch niet opjutten door anderen. Er bestaat altijd nog zoiets als vrije wil.
Helaas heb ik iets soortgelijks zien gebeuren in mijn omgeving.
Vreselijk om te zien hoe mensen levens kapot kunnen maken..Mag ik vragen hoe lang je in deze situatie bent blijven zitten?
Ik vind het echt knap dat je de stap hebt gezet om weg te gaan.
Jouw situatie is vele malen erger dan mijn eigen situatie en ik vind het al hartstikke moeilijk om uit dit huwelijk te stappen.
(mooi onderschrift trouwens!)
Dat ik zonder geld zat duurde ongeveer een maand of 4. Toen was alle rek uit mijn lening, mijn spaargeld en mijn creditcardkrediet. Ik verdiende in die tijd maar 500 euro netto per maand, schoot dus niet op.
Advo vroeg toen een voorlopige voorziening aan, maar ja, eer dat op de rol staat, je uitspraak hebt.... Ongeveer een maand erbij, en toen hebben mijn vrienden een roulatiesysteem gemaakt waarbij zij de boodschappen afrekenden, mijn moeder betaalde de benzine voor de auto, moest toch naar werk en naar artsen voor Muizelientje.
Feitelijk is mijn ex de opstapper geweest, al gaf hij steeds, ondanks zijn acties, signalen dat hij terug wilde. Ik hield die deur open, maar hij wilde dan toch steeds niet, of liever gezegd, durfde niet - uit angst voor zijn familie. Na 2 maanden had ik een verhelderend gesprek met notabene onze vroegere buurvrouw, die toen iets van een maand of 6 daarvoor (toen we nog bij elkaar waren) verhuisd was. Dat opende mijn ogen. Toen gooide ik die deur dicht en ging ik scheiden. Ik zeg achteraf wel eens, mijn ex wilde het eigenlijk niet, maar was te slap om tegen zijn familie in te gaan. Ik maakte af wat hij begon.
Het was niet makkelijk, maar ik ben er zoveel beter uitgekomen.
Wat een heftig verhaal Muis
Ik vraag me altijd af hoe je iemand zoiets aan kunt doen?
Iemand met wie je alles deelt, trouw hebt beloofd en met wie je een kind hebt...Dan kun je iemand toch niet zo'n pijn doen..
En dan ook nog je eigen kind erbij betrekken...
En je laat je toch niet opjutten door anderen. Er bestaat altijd nog zoiets als vrije wil.
Helaas heb ik iets soortgelijks zien gebeuren in mijn omgeving.
Vreselijk om te zien hoe mensen levens kapot kunnen maken..Mag ik vragen hoe lang je in deze situatie bent blijven zitten?
Ik vind het echt knap dat je de stap hebt gezet om weg te gaan.
Jouw situatie is vele malen erger dan mijn eigen situatie en ik vind het al hartstikke moeilijk om uit dit huwelijk te stappen.
(mooi onderschrift trouwens!)
Dat ik zonder geld zat duurde ongeveer een maand of 4. Toen was alle rek uit mijn lening, mijn spaargeld en mijn creditcardkrediet. Ik verdiende in die tijd maar 500 euro netto per maand, schoot dus niet op.
Advo vroeg toen een voorlopige voorziening aan, maar ja, eer dat op de rol staat, je uitspraak hebt.... Ongeveer een maand erbij, en toen hebben mijn vrienden een roulatiesysteem gemaakt waarbij zij de boodschappen afrekenden, mijn moeder betaalde de benzine voor de auto, moest toch naar werk en naar artsen voor Muizelientje.
Feitelijk is mijn ex de opstapper geweest, al gaf hij steeds, ondanks zijn acties, signalen dat hij terug wilde. Ik hield die deur open, maar hij wilde dan toch steeds niet, of liever gezegd, durfde niet - uit angst voor zijn familie. Na 2 maanden had ik een verhelderend gesprek met notabene onze vroegere buurvrouw, die toen iets van een maand of 6 daarvoor (toen we nog bij elkaar waren) verhuisd was. Dat opende mijn ogen. Toen gooide ik die deur dicht en ging ik scheiden. Ik zeg achteraf wel eens, mijn ex wilde het eigenlijk niet, maar was te slap om tegen zijn familie in te gaan. Ik maakte af wat hij begon.
Het was niet makkelijk, maar ik ben er zoveel beter uitgekomen.
vrijdag 22 januari 2010 om 20:31
quote:Sgaapie schreef op 22 januari 2010 @ 19:07:
Loverly
What he can do you can do better but fair.
Stel in ieder geval je eigen bezit veilig. En bewaar kopien van alles bij iemand die je vertrouw. Ik ben op andere wijze door schade en schande wijs geworden.
Mocht je het echt niet vertrouwen en als jullie niet samen belasting aangifte doen zou ik als ik jou was zijn aangiften opvragen bij de belastingdienst. Mijn ervaring is dat je daar heel snel wijs van wordt. (tipje in een hele andere kwestie van mijn boekhouder)
Goeie tip van Sgaapje. Al is het een kettinkje van 3 euro, voor jou kan hij van onschatbare waarde zijn, en als hij lullig wil doen....
En ook: als je naar de rechter gaat, moet hij zijn gegevens ophoesten waaronder de aangifte. En dat moet ruim op tijd zodat partijen de kans krijgen het te bestuderen.
Loverly
What he can do you can do better but fair.
Stel in ieder geval je eigen bezit veilig. En bewaar kopien van alles bij iemand die je vertrouw. Ik ben op andere wijze door schade en schande wijs geworden.
Mocht je het echt niet vertrouwen en als jullie niet samen belasting aangifte doen zou ik als ik jou was zijn aangiften opvragen bij de belastingdienst. Mijn ervaring is dat je daar heel snel wijs van wordt. (tipje in een hele andere kwestie van mijn boekhouder)
Goeie tip van Sgaapje. Al is het een kettinkje van 3 euro, voor jou kan hij van onschatbare waarde zijn, en als hij lullig wil doen....
En ook: als je naar de rechter gaat, moet hij zijn gegevens ophoesten waaronder de aangifte. En dat moet ruim op tijd zodat partijen de kans krijgen het te bestuderen.
zaterdag 23 januari 2010 om 10:50
Dat zou fijn zijn, Lovely Angel, als je dit gevoel kon uitschakelen. Maar dit gevoel is juist wat je ook hierdoorheen gaat helpen. Je zal alles meemaken, verdriet, woede, angst. En die gevoelens zetten je aan tot verandering. Verdriet vraagt om troost: emotionele steun heb je nodig om dit te verwerken. Woede vraagt om actie: actie heb je nodig om de scheiding door te zetten, sterk te blijven tegenover je ex en een nieuw leven op te bouwen. Angst vraagt om bescherming: je moet leren beter voor jezelf te zorgen en op jezelf te vertrouwen.
Je gaat een moeilijke tijd tegemoet, maar die gevoelens - hoe pijnlijk ook - gaan je daarbij helpen. Je zal merken dat je, zoals Muis zegt, er veel beter en sterker uitkomt. Door zo'n proces kom je bij de kern van wie je bent, en vaak is dat een heel leuke kennismaking
Omarm die gevoelens dus, maar hou ze weg bij je ex. Uit ze hier, bij je familie en vrienden, schrijf ze op, smijt met kussens, huil, jank en schreeuw als je alleen bent. Maar hou ze niet binnen.
Je gaat een moeilijke tijd tegemoet, maar die gevoelens - hoe pijnlijk ook - gaan je daarbij helpen. Je zal merken dat je, zoals Muis zegt, er veel beter en sterker uitkomt. Door zo'n proces kom je bij de kern van wie je bent, en vaak is dat een heel leuke kennismaking
Omarm die gevoelens dus, maar hou ze weg bij je ex. Uit ze hier, bij je familie en vrienden, schrijf ze op, smijt met kussens, huil, jank en schreeuw als je alleen bent. Maar hou ze niet binnen.
Ga in therapie!
zaterdag 23 januari 2010 om 11:00
Altijd een eigen advocaat nemen! Ik ben er 7 jaar geleden ook niet goed uitgekomen. Als ik terug kijk was onze gezamelijke advocaat op zijn hand....
En die afschiften van zijn spaarcenten, gelijk een kopie van maken! Jullie zijn in gemeenschap van goederen getrouwd, dus is zijn spaargeld, ook jou spaargeld!
Sterkte ermee meid! En probeer iemand mee te laten kijken naar alles, een goed vriend, broer of je vader, iemand die er echt voor jou is!
En die afschiften van zijn spaarcenten, gelijk een kopie van maken! Jullie zijn in gemeenschap van goederen getrouwd, dus is zijn spaargeld, ook jou spaargeld!
Sterkte ermee meid! En probeer iemand mee te laten kijken naar alles, een goed vriend, broer of je vader, iemand die er echt voor jou is!
zaterdag 23 januari 2010 om 11:04
Dubiootje heeft gelijk. Ik zal zo erg aan de grond, had ook problemen met mijn werk en een zakelijk geschil met mijn bedrijf. Nou, ik geloof dat ik het idee had dat ik alles dreigde kwijt te raken en dat ze vandaag of morgen zelfs nog langskwamen voor mijn kleren....
Maar ik ben er weer uitgeklommen en hoor sindsdien dat ik een leuker, liever, aardiger mens ben. Ook harder, maar dat is die angst. Maar in het algemeen, hoewel men mij uiteraard ook al aardig daarvoor vond, vindt men mij aardiger geworden. Ik zit ook beter in mijn vel. Ik zeg wel eens grappend, ik zit tig keer nu zo ruim in mijn vel als dat ik 20 was, maar ik zit er ook beter in.
Na de scheiding leerde ik iets kennen van mezelf dat er uiteraard altijd in zat, maar nu nadrukkelijk naar voren kwam: mijn kracht.
Maar ik ben er weer uitgeklommen en hoor sindsdien dat ik een leuker, liever, aardiger mens ben. Ook harder, maar dat is die angst. Maar in het algemeen, hoewel men mij uiteraard ook al aardig daarvoor vond, vindt men mij aardiger geworden. Ik zit ook beter in mijn vel. Ik zeg wel eens grappend, ik zit tig keer nu zo ruim in mijn vel als dat ik 20 was, maar ik zit er ook beter in.
Na de scheiding leerde ik iets kennen van mezelf dat er uiteraard altijd in zat, maar nu nadrukkelijk naar voren kwam: mijn kracht.
zaterdag 23 januari 2010 om 12:06
Wat is er weer veel geschreven in zo'n korte tijd
@ Sgaapie: Wat fijn dat het bij jezelf wel goed is gegaan!
Ik moet zeggen dat ik in mijn omgeving alleen maar nare verhalen hoor.
Oh zo had ik het nog niet bekeken wat betreft aangifte niet doen.
Hij laat al die papieren zó lang liggen.
@ Muis: Wat goed dat je ondanks alles toch door hebt gezet. Het lijkt me zo moeilijk om de uiteindelijke stap te nemen. Het is toch allemaal "vertrouwd", je weet wat je hebt en weet niet wat je krijgt. Ook al is de hele situatie niet goed voor je.
Zo ervaar ik het tenminste.
Wel erg prettig dat je vrienden en familie je zo goed hebben geholpen. Die steun is toch erg belangrijk.
Ik heb ook een eyeopener gehad. Al was die heel anders.
Ik brak mijn enkel, en moest geopereerd worden.
In het ziekenhuis heb ik heel even een chirurg gezien (niet mijn eigen) en dat was de aanzet om eens goed na te denken over mijn huwelijk.
Er was een bepaalde chemie tussen ons die ik nooit met man/ex heb gevoeld.
Ik vraag me nu af of ik ooit wel echt iets gevoeld heb voor hem wat je zou moeten voelen voor een partner.
In het ziekenhuis werden mijn ogen verder geopend.
verpleegers moesten van alles voor me doen, omdat hij er maar een beetje bij stond te kijken. Zelf zeiden ze er niks van, maar die blikken zeiden meer dan genoeg.
Daarna lag ik 2 maanden op de bank (ben trouwens nog steeds aan het herstellen), en heb ik goed na kunnen denken.
Ik heb normaal gesproken een druk leven, werk en sport veel. Ik heb nooit echt tijd gehad om over mijn leven na te denken, misschien ook wel een vlucht.
Maar nu kon ik alles heel helder zien.
Man is trouwens een narcist, en ook al eens naar een psycholoog geweest. Zit nog een heel verhaal aan vast. Ga ik jullie niet mee lastig vallen
Maar goed, geen gezonde relatie in ieder geval.
En nu is het dus genoeg. Ik vind het zonde van de 8 jaar dat ik er energie in heb gestoken. Maar ik zie het maar positief. Nu weet ik in ieder geval wat ik NIET wil en als er al alarmbellen op de eerste date af gaan dat ik daar dan naar moet luisteren.
Oh en man/ex heeft ook vaak gedreigd met weg gaan/niks meer voor me te doen. Maar als ik dan op het punt stond om weg te gaan hield hij me elke keer weer tegen. Begon als een klein kind te huilen en te dreigen met zelfmoord..
Alles wat voor mij ook maar enigszins van waarde is, krijgt hij niet te pakken. Daar zorg ik wel voor.
@ Dubiootje: Mooi beschreven, en zo ervaar ik het ook.
Ik voel me nu al sterker worden. Het gaat nog een lange weg worden, maar het gaat goed komen.
Al jaren ben ik mezelf niet meer, en langzaamaan komt mijn eigen "ik" weer terug. Is een goed gevoel.
Ik merk inderdaad dat ik die gevoelens bij hem weg moet houden.
Het maakt dat hij op mijn gevoel gaat inspelen.
Hoewel ik ook daar weer sterker in aan het worden ben.
Ik laat het niet meer gebeuren.
@ Candy: Wat rot dat ook jij er niet goed uit bent gekomen
En een gezamelijke advocaat zou er toch voor jullie beiden moeten zijn? Zou je denken dan..
Ik bewaar alles wat ik maar kan krijgen en wat ik al heb.
Ik heb gelukkig een heel aantal mensen in de buurt die me hiermee ook willen helpen. Heel prettig om te weten dat ik mensen heb om op terug te vallen.
@ Muis: Mooi om te lezen trouwens dat je er zo sterk uit bent gekomen!
Ik denk dat, als je eenmaal jezelf weer bent, je dat ook uitstraalt. En dat dat allemaal positiviteit is!
Dat je wat harder bent geworden zie ik niet direct als negatief. Het is toch een bescherming voor jezelf.
Die angst die je beschrijft: heel herkenbaar! Ik ben ook bang om alles kwijt te raken. En dan valt het bij mij, vergeleken met jouw situatie, hartstikke mee. Maar het zal ook wel het onbekende zijn.
Het geeft me enorm veel moed om te lezen hoe je eruit bent gekomen!
@ Sgaapie: Wat fijn dat het bij jezelf wel goed is gegaan!
Ik moet zeggen dat ik in mijn omgeving alleen maar nare verhalen hoor.
Oh zo had ik het nog niet bekeken wat betreft aangifte niet doen.
Hij laat al die papieren zó lang liggen.
@ Muis: Wat goed dat je ondanks alles toch door hebt gezet. Het lijkt me zo moeilijk om de uiteindelijke stap te nemen. Het is toch allemaal "vertrouwd", je weet wat je hebt en weet niet wat je krijgt. Ook al is de hele situatie niet goed voor je.
Zo ervaar ik het tenminste.
Wel erg prettig dat je vrienden en familie je zo goed hebben geholpen. Die steun is toch erg belangrijk.
Ik heb ook een eyeopener gehad. Al was die heel anders.
Ik brak mijn enkel, en moest geopereerd worden.
In het ziekenhuis heb ik heel even een chirurg gezien (niet mijn eigen) en dat was de aanzet om eens goed na te denken over mijn huwelijk.
Er was een bepaalde chemie tussen ons die ik nooit met man/ex heb gevoeld.
Ik vraag me nu af of ik ooit wel echt iets gevoeld heb voor hem wat je zou moeten voelen voor een partner.
In het ziekenhuis werden mijn ogen verder geopend.
verpleegers moesten van alles voor me doen, omdat hij er maar een beetje bij stond te kijken. Zelf zeiden ze er niks van, maar die blikken zeiden meer dan genoeg.
Daarna lag ik 2 maanden op de bank (ben trouwens nog steeds aan het herstellen), en heb ik goed na kunnen denken.
Ik heb normaal gesproken een druk leven, werk en sport veel. Ik heb nooit echt tijd gehad om over mijn leven na te denken, misschien ook wel een vlucht.
Maar nu kon ik alles heel helder zien.
Man is trouwens een narcist, en ook al eens naar een psycholoog geweest. Zit nog een heel verhaal aan vast. Ga ik jullie niet mee lastig vallen
Maar goed, geen gezonde relatie in ieder geval.
En nu is het dus genoeg. Ik vind het zonde van de 8 jaar dat ik er energie in heb gestoken. Maar ik zie het maar positief. Nu weet ik in ieder geval wat ik NIET wil en als er al alarmbellen op de eerste date af gaan dat ik daar dan naar moet luisteren.
Oh en man/ex heeft ook vaak gedreigd met weg gaan/niks meer voor me te doen. Maar als ik dan op het punt stond om weg te gaan hield hij me elke keer weer tegen. Begon als een klein kind te huilen en te dreigen met zelfmoord..
Alles wat voor mij ook maar enigszins van waarde is, krijgt hij niet te pakken. Daar zorg ik wel voor.
@ Dubiootje: Mooi beschreven, en zo ervaar ik het ook.
Ik voel me nu al sterker worden. Het gaat nog een lange weg worden, maar het gaat goed komen.
Al jaren ben ik mezelf niet meer, en langzaamaan komt mijn eigen "ik" weer terug. Is een goed gevoel.
Ik merk inderdaad dat ik die gevoelens bij hem weg moet houden.
Het maakt dat hij op mijn gevoel gaat inspelen.
Hoewel ik ook daar weer sterker in aan het worden ben.
Ik laat het niet meer gebeuren.
@ Candy: Wat rot dat ook jij er niet goed uit bent gekomen
En een gezamelijke advocaat zou er toch voor jullie beiden moeten zijn? Zou je denken dan..
Ik bewaar alles wat ik maar kan krijgen en wat ik al heb.
Ik heb gelukkig een heel aantal mensen in de buurt die me hiermee ook willen helpen. Heel prettig om te weten dat ik mensen heb om op terug te vallen.
@ Muis: Mooi om te lezen trouwens dat je er zo sterk uit bent gekomen!
Ik denk dat, als je eenmaal jezelf weer bent, je dat ook uitstraalt. En dat dat allemaal positiviteit is!
Dat je wat harder bent geworden zie ik niet direct als negatief. Het is toch een bescherming voor jezelf.
Die angst die je beschrijft: heel herkenbaar! Ik ben ook bang om alles kwijt te raken. En dan valt het bij mij, vergeleken met jouw situatie, hartstikke mee. Maar het zal ook wel het onbekende zijn.
Het geeft me enorm veel moed om te lezen hoe je eruit bent gekomen!
zaterdag 23 januari 2010 om 12:28
Blij dat ik wat van mijn 'kracht' kan overbrengen.
Ik deed een opleiding aan de universiteit. Achteraf beet dat, realiseerde ik mij, omdat exlief zelf niet naar de universiteit kan. Ik ben heel simpel in die dingen, ik mag graag intellectueel sparren met mensen, maar ik heb een vriendin die de middelbare school niet heeft afgemaakt, de krant niet leest, het nieuws niet leuk vindt, en toch ken ik haar al 12 jaar en kan ik het heerlijk met mij vinden. Misschien juist wel omdat zij mij met beide benen op de grond kan zetten.
Maar ex schimpte op de opleiding, en de HBO (gerelateerd) die ik daarvoor had gedaan. Het waren de softe opleiidngen etc. Totdat buurvrouw mij erop wees dat hij wel van die kennis regelmatig gebruik had gemaakt voor zijn werk. En dat al die salarisstijgingen, bonussen etc daar dus ook aan te danken waren.
Het klinkt zo simpel, en toch was het de eye-opener.... En toen ging bij mij die deur dicht.
Ik deed een opleiding aan de universiteit. Achteraf beet dat, realiseerde ik mij, omdat exlief zelf niet naar de universiteit kan. Ik ben heel simpel in die dingen, ik mag graag intellectueel sparren met mensen, maar ik heb een vriendin die de middelbare school niet heeft afgemaakt, de krant niet leest, het nieuws niet leuk vindt, en toch ken ik haar al 12 jaar en kan ik het heerlijk met mij vinden. Misschien juist wel omdat zij mij met beide benen op de grond kan zetten.
Maar ex schimpte op de opleiding, en de HBO (gerelateerd) die ik daarvoor had gedaan. Het waren de softe opleiidngen etc. Totdat buurvrouw mij erop wees dat hij wel van die kennis regelmatig gebruik had gemaakt voor zijn werk. En dat al die salarisstijgingen, bonussen etc daar dus ook aan te danken waren.
Het klinkt zo simpel, en toch was het de eye-opener.... En toen ging bij mij die deur dicht.
zaterdag 23 januari 2010 om 12:33
Weet je, natuurlijk heb ik wel eens gedacht, toen ex opstapte: en wat nu? We hadden het bepaald niet slecht, en dat zou mogelijk veranderen. Misschien moest ik wel stoppen met studeren, omdat dat boven de 30 een godsvermogen kost. Maar ik hield vol, mijn studie vormde voor mij een uitlaatklep, waar ik - vanwege de omvang van de studie - mijn zorgen wel opzij moest zetten en mij daar op moest concentreren.
Wat je nu gaat krijgen is dat je niet meer in een situatie zit dat iemand scheve schaatsen rijdt met het geld. Streken uithaalt, het ergens parkeert zodat jij daar niet bij kan. Dat zal de rechter helemaal niet leuk vinden. En ook die aangifte niet. Hij krijgt straks een schrijven waarin opgesomd staat wat hij moet aanleveren: jaaropgaven van twee of drie jaar, belastingaangiften, bankafschriften van spaarrekeningen etc en als hij die niet overlegt, dan is de rechter niet mals met hem. Als hij een beetje goede advocaat heeft, zal die er nl. ook wel voor zorgen dat hij die rommel aanlevert. De reputatie van die advo staat er namelijk ook mee op het spel, die kan echt wel een standje krijgen dat hij zijn client had moeten overtuigen van het nut van die papierwinkel.
Wat je nu gaat krijgen is dat je niet meer in een situatie zit dat iemand scheve schaatsen rijdt met het geld. Streken uithaalt, het ergens parkeert zodat jij daar niet bij kan. Dat zal de rechter helemaal niet leuk vinden. En ook die aangifte niet. Hij krijgt straks een schrijven waarin opgesomd staat wat hij moet aanleveren: jaaropgaven van twee of drie jaar, belastingaangiften, bankafschriften van spaarrekeningen etc en als hij die niet overlegt, dan is de rechter niet mals met hem. Als hij een beetje goede advocaat heeft, zal die er nl. ook wel voor zorgen dat hij die rommel aanlevert. De reputatie van die advo staat er namelijk ook mee op het spel, die kan echt wel een standje krijgen dat hij zijn client had moeten overtuigen van het nut van die papierwinkel.
zaterdag 23 januari 2010 om 12:58
Dan wel zo'n houding aannemen en dan toch gebruik maken van jouw kennis..Dat is makkelijk.
Dit soort gedrag stoort me enorm.
Man en ik hebben dan wel hetzelfde niveau hbo/universitair.
Alleen vindt hij zichzelf meer dan hij zelf is. Hij kan zichzelf helemaal ophemelen.
Ik moet eerlijk zeggen, ik vind het heel belangrijk om op hetzelfde niveau met een partner te kunnen communiceren en opleiding hoort daar ook wel een beetje bij.
En tot nu toe viel ik ook steeds op mannen die een universitaire studie hadden afgerond. Gebeurde niet bewust.
Maar uiteraard kon ik daar nooit iets mee doen, want ik was samen met man. En ergens hield de interesse ook op, omdat ik wilde vechten voor man.
Daarentegen maakt het me in vriendschappen ook niet veel uit.
De kracht in anderen heeft me ook net dat laatste zetje gegeven.
Ik twijfelde of ik het wel alleen zou redden, hij vertelde me dat ik dat toch niet zou kunnen. Onzin natuurlijk. Maar op de één of andere manier lukte het hem wel om me dat te laten geloven.
Dat is nu voorbij. Die angst kan me nog wel eens overvallen, maar de totale paniek die ik eerst had is voorbij.
Dit soort gedrag stoort me enorm.
Man en ik hebben dan wel hetzelfde niveau hbo/universitair.
Alleen vindt hij zichzelf meer dan hij zelf is. Hij kan zichzelf helemaal ophemelen.
Ik moet eerlijk zeggen, ik vind het heel belangrijk om op hetzelfde niveau met een partner te kunnen communiceren en opleiding hoort daar ook wel een beetje bij.
En tot nu toe viel ik ook steeds op mannen die een universitaire studie hadden afgerond. Gebeurde niet bewust.
Maar uiteraard kon ik daar nooit iets mee doen, want ik was samen met man. En ergens hield de interesse ook op, omdat ik wilde vechten voor man.
Daarentegen maakt het me in vriendschappen ook niet veel uit.
De kracht in anderen heeft me ook net dat laatste zetje gegeven.
Ik twijfelde of ik het wel alleen zou redden, hij vertelde me dat ik dat toch niet zou kunnen. Onzin natuurlijk. Maar op de één of andere manier lukte het hem wel om me dat te laten geloven.
Dat is nu voorbij. Die angst kan me nog wel eens overvallen, maar de totale paniek die ik eerst had is voorbij.
zaterdag 23 januari 2010 om 13:10
Hier hebben we het dus ook goed. Hij verdient goed. ik zal straks weer opnieuw moeten beginnen.
Ook ik zal mijn studie nog af moeten maken. Ik heb 'm af moeten breken vanwege een burn-out die al deze ellende met zich mee heeft gebracht. Gelukkig heb ik dat nu weer achter de rug.
Fijn dat je een uitlaatklep vond d.m.v. je studie. Lijkt me heerlijk om je daar op te kunnen storten.
Ik ben blij dat ik straks weer de financien op orde heb. Niet iemand die er een puinhoop van maakt en stiekeme dingen doet.
Ik zal nóóit meer de financien aan iemand alleen over laten. Dat ga ik in de toekomst samen doen.
Het is prettig om te weten dat ik er niet alleen voor sta. Dat de rechter dit ook niet gaat bevallen.
Ik hoop dat hij hier niet mee weg gaat komen. Ben toch een beetje bang dat zijn advo het allemaal zo gaat regelen dat hij er alsnog mee weg komt.
Aan de andere kant, ik heb de bewijzen hier.
Ook ik zal mijn studie nog af moeten maken. Ik heb 'm af moeten breken vanwege een burn-out die al deze ellende met zich mee heeft gebracht. Gelukkig heb ik dat nu weer achter de rug.
Fijn dat je een uitlaatklep vond d.m.v. je studie. Lijkt me heerlijk om je daar op te kunnen storten.
Ik ben blij dat ik straks weer de financien op orde heb. Niet iemand die er een puinhoop van maakt en stiekeme dingen doet.
Ik zal nóóit meer de financien aan iemand alleen over laten. Dat ga ik in de toekomst samen doen.
Het is prettig om te weten dat ik er niet alleen voor sta. Dat de rechter dit ook niet gaat bevallen.
Ik hoop dat hij hier niet mee weg gaat komen. Ben toch een beetje bang dat zijn advo het allemaal zo gaat regelen dat hij er alsnog mee weg komt.
Aan de andere kant, ik heb de bewijzen hier.
zaterdag 23 januari 2010 om 15:24
Hang me er niet aan op want ik ben geen advocaat of jurist. Jullie hebben geen kinderen, en allebei een baan. Dat betekent dat de kans op wederzijdse alimenatie gering is. Wel zou jij nog kunnen opvoeren dat je bijv. - stel je werkt parrtime - nu niet fulltime gaat werken omdat je je studie wilt afmaken. Als jij kan aantonen dat je met die studie straks heel goed op de arbeidsmarkt kan staan, zal de rechter dat meenemen. Dan kan het zo zijn dat jouw ex jou zal moeten betalen, opdat je je studie kan afronden. Sowieso is partneralimentatie de duur van het huwelijk met een maximum van 12 jaar, maar aangezien 'meneer' ook werk heeft...
In mijn geval was er sprake van een kind, dat bovendien veel zorg behoefde. Ook ik zat met mijn universitaire studie. Mijn advo had aangegeven dat ik niet fulltime kon werken: vanwege kind en studie. Met de studie wilde ik mijn kansen gewoon groter en steviger houden: als docent. Een beroep waar veel vraag naar is, dat is dan wel mijn mazzel geweest.
Zijn advo had niet het lef om het kind te betwisten, dat durfde ze niet. Wel de studie. Ze eiste dat ik die in 2 jaar afrondde, wat me fullttime met alles in 1 keer halen nog niet ging lukken. Beetje lastig als je als deeltijdstudent net ergens tussen jaar 1 en 2 zwerft, dan moet je er minimaal nog 2,5 jaar....
Maar goed, rekenen was dan ook niet haar sterkste kant, en helaas lieten ex en zijn familie zich volledig op haar los met haar schamele bijdragen aan mij: de rechter besloot tot 5 keer zoveel toe te kennen.
Ze maakte ook echt stomme fouten: roepen dat het met zijn werkgever slecht ging, printjes van intranet etc en dan de salarisstroken met een riante bonus erop...tsja.
De rechter gaf mij overigens 'de tijd die nodig was' om mijn studie af te ronden. In de uitspraak werd de eis van 'binnen 2 jaar afronden' nadrukkelijk verworpen.
In mijn geval was er sprake van een kind, dat bovendien veel zorg behoefde. Ook ik zat met mijn universitaire studie. Mijn advo had aangegeven dat ik niet fulltime kon werken: vanwege kind en studie. Met de studie wilde ik mijn kansen gewoon groter en steviger houden: als docent. Een beroep waar veel vraag naar is, dat is dan wel mijn mazzel geweest.
Zijn advo had niet het lef om het kind te betwisten, dat durfde ze niet. Wel de studie. Ze eiste dat ik die in 2 jaar afrondde, wat me fullttime met alles in 1 keer halen nog niet ging lukken. Beetje lastig als je als deeltijdstudent net ergens tussen jaar 1 en 2 zwerft, dan moet je er minimaal nog 2,5 jaar....
Maar goed, rekenen was dan ook niet haar sterkste kant, en helaas lieten ex en zijn familie zich volledig op haar los met haar schamele bijdragen aan mij: de rechter besloot tot 5 keer zoveel toe te kennen.
Ze maakte ook echt stomme fouten: roepen dat het met zijn werkgever slecht ging, printjes van intranet etc en dan de salarisstroken met een riante bonus erop...tsja.
De rechter gaf mij overigens 'de tijd die nodig was' om mijn studie af te ronden. In de uitspraak werd de eis van 'binnen 2 jaar afronden' nadrukkelijk verworpen.
zaterdag 23 januari 2010 om 16:31
Wat goed dat het in jouw voordeel heeft uitgepakt! En ook hartstikke logisch!
Met een kind dat zorg behoeft en een studie lijkt het me logisch dat je recht hebt op een aardig bedrag. Al helemaal als hij ook nog eens goed verdient Hoe wil je van een parttime baan "goed" kunnen leven?
Ik vind het trouwens belachelijk om te lezen dat zijn advo eiste dat je je studie binnen 2 jaar zou afronden.
En die salarisstroken...Ze had toch beter moeten weten...
We werken nu allebei fulltime, en hij verdient een héél stuk meer dan mij. Ik ga er straks enorm op achteruit.
Ik ben fulltime gaan werken omdat we het net zouden redden..
Dat vond ik trouwens wel vreemd, gezien zijn inkomen. Maar ik besteedde er, hoe vreemd dat ook klinkt, geen aandacht aan.
Wil ik weer gaan studeren, dan zal er toch meer binnen moeten komen.
Met een kind dat zorg behoeft en een studie lijkt het me logisch dat je recht hebt op een aardig bedrag. Al helemaal als hij ook nog eens goed verdient Hoe wil je van een parttime baan "goed" kunnen leven?
Ik vind het trouwens belachelijk om te lezen dat zijn advo eiste dat je je studie binnen 2 jaar zou afronden.
En die salarisstroken...Ze had toch beter moeten weten...
We werken nu allebei fulltime, en hij verdient een héél stuk meer dan mij. Ik ga er straks enorm op achteruit.
Ik ben fulltime gaan werken omdat we het net zouden redden..
Dat vond ik trouwens wel vreemd, gezien zijn inkomen. Maar ik besteedde er, hoe vreemd dat ook klinkt, geen aandacht aan.
Wil ik weer gaan studeren, dan zal er toch meer binnen moeten komen.
zaterdag 23 januari 2010 om 17:19
quote:lovely_angel schreef op 23 januari 2010 @ 16:31:
Wat goed dat het in jouw voordeel heeft uitgepakt! En ook hartstikke logisch!
Met een kind dat zorg behoeft en een studie lijkt het me logisch dat je recht hebt op een aardig bedrag. Al helemaal als hij ook nog eens goed verdient Hoe wil je van een parttime baan "goed" kunnen leven?
Ik vind het trouwens belachelijk om te lezen dat zijn advo eiste dat je je studie binnen 2 jaar zou afronden.
En die salarisstroken...Ze had toch beter moeten weten...
We werken nu allebei fulltime, en hij verdient een héél stuk meer dan mij. Ik ga er straks enorm op achteruit.
Ik ben fulltime gaan werken omdat we het net zouden redden..
Dat vond ik trouwens wel vreemd, gezien zijn inkomen. Maar ik besteedde er, hoe vreemd dat ook klinkt, geen aandacht aan.
Wil ik weer gaan studeren, dan zal er toch meer binnen moeten komen.
Probeer vanuit het huis een goeie afkoopsom te krijgen. Dan kun je - naast de advocaat, helaas - het geld gebruiken om je huis in te richten en je studie te betalen. Als je nog erg lang moet en je de studie kan opvoeren als 'nuttig' dan kun je zelfs aangeven dat je daarvoor een stukje alimentatie wil. Maar dat kan een advocaat het beste voor je berekenen. Daarom, verzamel zoveel mogelijk, blijf nog even paaien totdat je de financiele zaken boven tafel hebt, en ga dan naar een eigen advocaat.
Overigens, ex had hier ook alles laten liggen. De dag voor de zitting voor de voorlopige voorziening faxte zijn advo een epistel van 36 kantjes naar zowel rechtbank als mijn advo waarin stond hoe zielig hij wel niet was, met 3500 euro netto in de maand kon hij nog geen 100 euro missen. Nee, dat begrijp ik...
Hebben ze trouwens bij rechtbanken een hekel aan, van die lange verhalen en dan zeker pal voor de zitting.
Stond in dat meneer een lening had en daarom geen alimentatie kon betalen. Hee, een lening? Die was toch eind jaar daarvoor afgelost? Het was de lening voor de auto zei zijn advocaat tegen de mijne, want die belde ik gelijk van: dit kan niet, hij heeft geen lening opgenomen, die was juist afgelost.
Ik heb het helemaal zitten construeren, het was 3 uur 's nachts dat ik ging pitten maar ik had het inderdaad goed, het hele bedrag was ingelost, tot op de cent.
Tijdens de VoVo vroeg mijn advo er naar en moest meneer bekennen dat hij de lening had opgenomen NADAT hij bij mij was weggegaan. En ook waarvoor: om de advocaat te betalen. Helaas voor hem: er is een arrest waarin staat dat een lening voor een advocaat geen reden is om verminderd alimentatie te betalen, het wordt dus niet meegenomen in de berekening van de draagkracht.
Wat ik je nog wel aanraad: zorg dat je rekeningen enzo nu gescheiden zijn, dat hij er niet meer bij kan. Ook niet kan controleren of er wat op staat.
Zo had hij mijn bedrijfsrekening onder girotel hangen, omdat hij daar ook de boekhouding van een vereniging op had. Officieel mag het niet, maar na een smeekbede bij een meneer van de Postbank is de hele girotel eruit getrokken: hij kon er niet meer bij, bij de vereniging en ook niet meer bij de mijne. Pest was namelijk dat hij toestemming moest geven om dat op te heffen - ja, duhuh - en ik natuurlijk niet wilde dat hij kon zien of daar nog geld op kon komen.
Wat goed dat het in jouw voordeel heeft uitgepakt! En ook hartstikke logisch!
Met een kind dat zorg behoeft en een studie lijkt het me logisch dat je recht hebt op een aardig bedrag. Al helemaal als hij ook nog eens goed verdient Hoe wil je van een parttime baan "goed" kunnen leven?
Ik vind het trouwens belachelijk om te lezen dat zijn advo eiste dat je je studie binnen 2 jaar zou afronden.
En die salarisstroken...Ze had toch beter moeten weten...
We werken nu allebei fulltime, en hij verdient een héél stuk meer dan mij. Ik ga er straks enorm op achteruit.
Ik ben fulltime gaan werken omdat we het net zouden redden..
Dat vond ik trouwens wel vreemd, gezien zijn inkomen. Maar ik besteedde er, hoe vreemd dat ook klinkt, geen aandacht aan.
Wil ik weer gaan studeren, dan zal er toch meer binnen moeten komen.
Probeer vanuit het huis een goeie afkoopsom te krijgen. Dan kun je - naast de advocaat, helaas - het geld gebruiken om je huis in te richten en je studie te betalen. Als je nog erg lang moet en je de studie kan opvoeren als 'nuttig' dan kun je zelfs aangeven dat je daarvoor een stukje alimentatie wil. Maar dat kan een advocaat het beste voor je berekenen. Daarom, verzamel zoveel mogelijk, blijf nog even paaien totdat je de financiele zaken boven tafel hebt, en ga dan naar een eigen advocaat.
Overigens, ex had hier ook alles laten liggen. De dag voor de zitting voor de voorlopige voorziening faxte zijn advo een epistel van 36 kantjes naar zowel rechtbank als mijn advo waarin stond hoe zielig hij wel niet was, met 3500 euro netto in de maand kon hij nog geen 100 euro missen. Nee, dat begrijp ik...
Hebben ze trouwens bij rechtbanken een hekel aan, van die lange verhalen en dan zeker pal voor de zitting.
Stond in dat meneer een lening had en daarom geen alimentatie kon betalen. Hee, een lening? Die was toch eind jaar daarvoor afgelost? Het was de lening voor de auto zei zijn advocaat tegen de mijne, want die belde ik gelijk van: dit kan niet, hij heeft geen lening opgenomen, die was juist afgelost.
Ik heb het helemaal zitten construeren, het was 3 uur 's nachts dat ik ging pitten maar ik had het inderdaad goed, het hele bedrag was ingelost, tot op de cent.
Tijdens de VoVo vroeg mijn advo er naar en moest meneer bekennen dat hij de lening had opgenomen NADAT hij bij mij was weggegaan. En ook waarvoor: om de advocaat te betalen. Helaas voor hem: er is een arrest waarin staat dat een lening voor een advocaat geen reden is om verminderd alimentatie te betalen, het wordt dus niet meegenomen in de berekening van de draagkracht.
Wat ik je nog wel aanraad: zorg dat je rekeningen enzo nu gescheiden zijn, dat hij er niet meer bij kan. Ook niet kan controleren of er wat op staat.
Zo had hij mijn bedrijfsrekening onder girotel hangen, omdat hij daar ook de boekhouding van een vereniging op had. Officieel mag het niet, maar na een smeekbede bij een meneer van de Postbank is de hele girotel eruit getrokken: hij kon er niet meer bij, bij de vereniging en ook niet meer bij de mijne. Pest was namelijk dat hij toestemming moest geven om dat op te heffen - ja, duhuh - en ik natuurlijk niet wilde dat hij kon zien of daar nog geld op kon komen.
zaterdag 23 januari 2010 om 20:35
Lovely, ik heb het voor je nagevraagd, maar helaas had niemand hier echt ervaring met advocaten in jouw regio. Je kunt voor namen en adressen wel terecht op de site van de orde van advocaten. Ik zou kiezen voor een advocaat welke is gespecialiseerd in familie recht. Vertrouw op je gevoel. bekijk wat sites van kantoren en kijk welke je het meest aanspreken.
zondag 24 januari 2010 om 09:15
@ Muis: Ik probeer er zoveel mogelijk uit te halen.
Ik heb gisteren geëist dat ik ook de helft kreeg van het bedrag op zijn rekening en alle bankafschriften van afgelopen jaar.
Hij ging moeilijk doen en bleef maar vragen waarom dan..
Nou, als ik toch één keer uitleg dat ik wil weten hoe het met de financiën zit en wat hij nog allemaal achter mijn rug om heeft gedaan begrijpt hij het toch wel? Zo moeilijk is mijn uitleg niet toch?
Na heel boos te zijn geworden heb ik zowel de bankafschriften als het bedrag gekregen!
Bankafschriften nog niet nagekeken, doe ik na het weekend wel als hij op z'n werk is.
Ik heb vorige week gevraagd of ik eerder het appartement in kan en dan kan ik alvast iets van het bedrag uitgeven eraan.
Ik vind het vreselijk om zo naar tegen hem te doen. Zo wil ik helemaal niet doen. Ik herken mezelf niet meer. Voel me nu ook enorm schuldig.
Hoe had hij gedacht met die lening onder de alimentatie uit te komen? Mij lijkt het toch vrij logisch dat dat er verder niks mee te maken heeft..
Hij vroeg gisteren ook aan mij om dan ook mijn bankafschriften te ontvangen. Dat heb ik geweigerd. Was hij niet blij mee.
Nu valt er niet veel te zien, aangezien er niet veel saldo meer op staat. Maar hij heeft dan wel een overzicht van alles.
Gezamenlijke rekening hebben we niet. Voor nu misschien maar beter ook.
@ Gizz: Bedankt voor het navragen
Ik ga meteen op de site kijken en morgen maar eens een afspraak maken.
Ik heb gisteren geëist dat ik ook de helft kreeg van het bedrag op zijn rekening en alle bankafschriften van afgelopen jaar.
Hij ging moeilijk doen en bleef maar vragen waarom dan..
Nou, als ik toch één keer uitleg dat ik wil weten hoe het met de financiën zit en wat hij nog allemaal achter mijn rug om heeft gedaan begrijpt hij het toch wel? Zo moeilijk is mijn uitleg niet toch?
Na heel boos te zijn geworden heb ik zowel de bankafschriften als het bedrag gekregen!
Bankafschriften nog niet nagekeken, doe ik na het weekend wel als hij op z'n werk is.
Ik heb vorige week gevraagd of ik eerder het appartement in kan en dan kan ik alvast iets van het bedrag uitgeven eraan.
Ik vind het vreselijk om zo naar tegen hem te doen. Zo wil ik helemaal niet doen. Ik herken mezelf niet meer. Voel me nu ook enorm schuldig.
Hoe had hij gedacht met die lening onder de alimentatie uit te komen? Mij lijkt het toch vrij logisch dat dat er verder niks mee te maken heeft..
Hij vroeg gisteren ook aan mij om dan ook mijn bankafschriften te ontvangen. Dat heb ik geweigerd. Was hij niet blij mee.
Nu valt er niet veel te zien, aangezien er niet veel saldo meer op staat. Maar hij heeft dan wel een overzicht van alles.
Gezamenlijke rekening hebben we niet. Voor nu misschien maar beter ook.
@ Gizz: Bedankt voor het navragen
Ik ga meteen op de site kijken en morgen maar eens een afspraak maken.
zondag 24 januari 2010 om 11:53
quote:lovely_angel schreef op 24 januari 2010 @ 09:15:
Hoe had hij gedacht met die lening onder de alimentatie uit te komen? Mij lijkt het toch vrij logisch dat dat er verder niks mee te maken heeft..
Door 'kosten' op te voeren hopen mannen de draagkracht omlaag te brengen. Dus naast de vaste lasten voeren ze vaak van alles op om het resterende bedrag, wat dan meegenomen wordt in de draagkracht, zo laag mogelijk te houden. Stel iemand verdient 2000 euro en zijn vaste lasten (huur, gas, licht, verzekeringen etc) zijn 1000 euro, dan blijft er 1000 euro over voor de draagkrachtberekening. Wat mensen proberen is dan allerlei kostenposten erbij te bedenken zodat die 'vaste lasten' omhoog gaan. Mijn ex wilde het zo bont maken dat hij 400 euro opvoerde als kosten voor het kind. Het kind zou bij mij wonen, voor de goede orde. Dus vroeg de rechter om dit uit te leggen. Ex meende dat de scheiding zo zielig was voor het kind dat hij de weekenden (4 dagen per maand, dus 100 per dag) met haar naar pretparken wilde gaan.
Mijn advo zei daarop dat als meneer het zo erg vond, waarom hij dan niet in was gegaan op mijn verzoeningspogingen en bovendien dat daar Trema-normen voor zijn, namelijk 5 euro per dag per kind. Dus voor hem gingen zijn vaste lasten slechts met 20 euro per maand omhoog en niet 400.
En de lening ging niet mee. Die had WEL meegegaan als hij was ontstaan tijdens onze relatie. Maar niet erna.
Vroeger vroegen mannen (of liever gezegd, plichtigen) vaak een lager salaris aan, of gingen zelfs een lager betaalde baan zoeken ten tijde van de alimentatieberekening. Zodra die was gedaan, gingen ze weer naar een betere bana of kregen hun oude salaris weer terug. De truc werd uitgehaald om onder alimentatie uit te komen, of een lagere alimentatie. Sindsdien is het zo dat het vrijwillig kiezen voor een lagere baan of verwijtbare werkloosheid de man niet ontslaat van zijn alimentatieverplichting. Ze zetten hem rustig op 70% van het bijstandsniveau om aan zijn alimentatieverplichting te voldoen.
Overigens: ik zet hier wel man, maar het kan ook een alimentatieplichtige vrouw zijn waarvoor hetzelfde geldt.
Hoe had hij gedacht met die lening onder de alimentatie uit te komen? Mij lijkt het toch vrij logisch dat dat er verder niks mee te maken heeft..
Door 'kosten' op te voeren hopen mannen de draagkracht omlaag te brengen. Dus naast de vaste lasten voeren ze vaak van alles op om het resterende bedrag, wat dan meegenomen wordt in de draagkracht, zo laag mogelijk te houden. Stel iemand verdient 2000 euro en zijn vaste lasten (huur, gas, licht, verzekeringen etc) zijn 1000 euro, dan blijft er 1000 euro over voor de draagkrachtberekening. Wat mensen proberen is dan allerlei kostenposten erbij te bedenken zodat die 'vaste lasten' omhoog gaan. Mijn ex wilde het zo bont maken dat hij 400 euro opvoerde als kosten voor het kind. Het kind zou bij mij wonen, voor de goede orde. Dus vroeg de rechter om dit uit te leggen. Ex meende dat de scheiding zo zielig was voor het kind dat hij de weekenden (4 dagen per maand, dus 100 per dag) met haar naar pretparken wilde gaan.
Mijn advo zei daarop dat als meneer het zo erg vond, waarom hij dan niet in was gegaan op mijn verzoeningspogingen en bovendien dat daar Trema-normen voor zijn, namelijk 5 euro per dag per kind. Dus voor hem gingen zijn vaste lasten slechts met 20 euro per maand omhoog en niet 400.
En de lening ging niet mee. Die had WEL meegegaan als hij was ontstaan tijdens onze relatie. Maar niet erna.
Vroeger vroegen mannen (of liever gezegd, plichtigen) vaak een lager salaris aan, of gingen zelfs een lager betaalde baan zoeken ten tijde van de alimentatieberekening. Zodra die was gedaan, gingen ze weer naar een betere bana of kregen hun oude salaris weer terug. De truc werd uitgehaald om onder alimentatie uit te komen, of een lagere alimentatie. Sindsdien is het zo dat het vrijwillig kiezen voor een lagere baan of verwijtbare werkloosheid de man niet ontslaat van zijn alimentatieverplichting. Ze zetten hem rustig op 70% van het bijstandsniveau om aan zijn alimentatieverplichting te voldoen.
Overigens: ik zet hier wel man, maar het kan ook een alimentatieplichtige vrouw zijn waarvoor hetzelfde geldt.
zondag 24 januari 2010 om 14:57
@ Muis: Bedankt voor de tip! Ga er zometeen ook even naar kijken!
Als je maar even logisch nadenkt weet je dat het onzin is om er allerlei andere kostenposten bij te betrekken.
Bovendien...die lening heeft hij toch zelf opgenomen? Nota bene een lening die afgelost was en niet eens bedoeld was om een advocaat mee te betalen. Hij weet toch zelf ook wel dat een rechter daar niet intrapt?
En 100 euro per dag (aan pretparken)? Wat een onzin!
Van die truc heb ik wel vaker gehoord.
En dat begrijp ik ook niet: je hebt toch samen (een) kind/kinderen? Daar heb je bewust voor gekozen!
Je weet van tevoren dat het mis kan gaan in een relatie/huwelijk. Natuurlijk denk je daar in eerste instantie niet over na en hoop je het niet. Maar het kán, en dan weet je wat je rechten én plichten zijn.
Als je maar even logisch nadenkt weet je dat het onzin is om er allerlei andere kostenposten bij te betrekken.
Bovendien...die lening heeft hij toch zelf opgenomen? Nota bene een lening die afgelost was en niet eens bedoeld was om een advocaat mee te betalen. Hij weet toch zelf ook wel dat een rechter daar niet intrapt?
En 100 euro per dag (aan pretparken)? Wat een onzin!
Van die truc heb ik wel vaker gehoord.
En dat begrijp ik ook niet: je hebt toch samen (een) kind/kinderen? Daar heb je bewust voor gekozen!
Je weet van tevoren dat het mis kan gaan in een relatie/huwelijk. Natuurlijk denk je daar in eerste instantie niet over na en hoop je het niet. Maar het kán, en dan weet je wat je rechten én plichten zijn.
zondag 24 januari 2010 om 15:19
Een vriend van mij - die overigens mijn ex en soortgelijken die in een soort van midlife crisis de benen nemen absolute droeftoeters vindt waar niemand respect voor kan hebben - zei ooit zo mooi: Geld dat je niet voor jezelf mag houden, doet pijn.
Het is die pijn die maakt dat ze nog een stuiver opvoeren voor de lijst. Zijn advo ging namelijk nog mekkeren over het feit dat een premiebedrag niet klopte: jawel, het wat iets van 16,50 ipv 16,00 euro. Alsof die 50 cent een wereld van verschil uitmaken.....
Het is die pijn die maakt dat ze nog een stuiver opvoeren voor de lijst. Zijn advo ging namelijk nog mekkeren over het feit dat een premiebedrag niet klopte: jawel, het wat iets van 16,50 ipv 16,00 euro. Alsof die 50 cent een wereld van verschil uitmaken.....
zondag 24 januari 2010 om 15:22
Ex werd zo gehersenspoeld dat hij niet eens een fatsoenlijke omgang met zijn kind wilde. Ja, hij belde dan ineens weer of hij wat mocht gaan ondernemen. En ik zei de gek, die contact tussen vader en kind koste wat koste wilde stimuleren, zegde weer allerlei afspraken af. Totdat mijn vrienden en mijn advo een 'okselverfrissend' gesprekje met mij hielden, of ik helemaal bezopen was?! Meneer kon een omgangsregeling krijgen.
Die heb ik toen in elkaar geknutseld (doe ik nog steeds, lijkt wel raar dat hij dat niet doet, is ook zo maar dan kan ik bepalen) en toegezonden. Meneer was wel boos, hij liet zich geen omgang in de mik schuiven. Waarop ik voorstelde om het maar aan de rechter over te laten, weer een vo-vo. Dat grapje zou alleen al 2000 euro op de nota bijbregen dus ex koos waar voor zijn geld en legde zich er morrend bij neer....
Zo vergiftigd was deze man door zijn familie....
Die heb ik toen in elkaar geknutseld (doe ik nog steeds, lijkt wel raar dat hij dat niet doet, is ook zo maar dan kan ik bepalen) en toegezonden. Meneer was wel boos, hij liet zich geen omgang in de mik schuiven. Waarop ik voorstelde om het maar aan de rechter over te laten, weer een vo-vo. Dat grapje zou alleen al 2000 euro op de nota bijbregen dus ex koos waar voor zijn geld en legde zich er morrend bij neer....
Zo vergiftigd was deze man door zijn familie....
zondag 24 januari 2010 om 15:46
Om 50 cent moeilijk gaan doen? Ik heb dat gedoe over geld nooit zo begrepen. Het gaat toch om je kind...
Het kind is van hém en niet van z'n familie, hij is hopelijk toch wel volwassen genoeg om zich dat te realiseren?
Goed dat je op je strepen blijft staan.
En dat jij die regeling maakt, daar heb je alle reden toe als hij zich niet aan de afspraken houdt. Had ik precies hetzelfde gedaan!
En het is toch wel heel erg dat hij eerst voor de keuze 2000 euro of jouw plan gesteld moet worden voordat hij ermee akkoord gaat...
Het kind is van hém en niet van z'n familie, hij is hopelijk toch wel volwassen genoeg om zich dat te realiseren?
Goed dat je op je strepen blijft staan.
En dat jij die regeling maakt, daar heb je alle reden toe als hij zich niet aan de afspraken houdt. Had ik precies hetzelfde gedaan!
En het is toch wel heel erg dat hij eerst voor de keuze 2000 euro of jouw plan gesteld moet worden voordat hij ermee akkoord gaat...
maandag 25 januari 2010 om 10:24
Beste lovely-angel,
Wanneer jullie bereid zijn om in onderling overleg afspraken te maken, maar er zelf niet in slagen, kan dit door mediation. De mediator kan du samen helpen bij het vinden van oplossingen voor alle problemen die bij de echtscheiding voorkomen.
De uitkomst van de mediation zal worden vastgelegd in een vaststellingsovereenkomst. Een gezamelijke advocaat kan dit omzetten in een gemeenschappelijk verzoek tot echtscheiding. Wanneer de mediator advocaat is, kan deze het zelf doen. Wanneer de mediator geen advocaat is, zal voor het opstellen en indienen van het gemeenschappelijk verzoek de mediator een advocaat kunnen inschakelen.
Mocht je mediation overwegen dan kun je contact opnemen met het Juridisch Loket.
Wanneer jullie bereid zijn om in onderling overleg afspraken te maken, maar er zelf niet in slagen, kan dit door mediation. De mediator kan du samen helpen bij het vinden van oplossingen voor alle problemen die bij de echtscheiding voorkomen.
De uitkomst van de mediation zal worden vastgelegd in een vaststellingsovereenkomst. Een gezamelijke advocaat kan dit omzetten in een gemeenschappelijk verzoek tot echtscheiding. Wanneer de mediator advocaat is, kan deze het zelf doen. Wanneer de mediator geen advocaat is, zal voor het opstellen en indienen van het gemeenschappelijk verzoek de mediator een advocaat kunnen inschakelen.
Mocht je mediation overwegen dan kun je contact opnemen met het Juridisch Loket.
