Geld & Recht
alle pijlers
Wat heb JIJ gedaan voor het contact vader-kind
dinsdag 18 september 2018 om 06:48
Wat heb JIJ gedaan om het contact tussen vader en kinderen te herstellen en om contact met hem te houden? Wat heb JIJ gedaan om toch steeds met hem in contact te blijven?
Dit waren de vragen die mijn advocate me gisteren stelde ikv onze rechtszaak tegen mijn ex mbt exlusief ouderlijk gezag.
Korte samenvatting:
(ex ziet onze twee kinderen al jaren niet meer, ondanks dat hij hier nog steeds recht op heeft. Ik vraag nu exclusief ouderlijk gezag, ex verzet zich hiertegen)
Dit waren de vragen die mijn advocate me gisteren stelde ikv onze rechtszaak tegen mijn ex mbt exlusief ouderlijk gezag.
Korte samenvatting:
(ex ziet onze twee kinderen al jaren niet meer, ondanks dat hij hier nog steeds recht op heeft. Ik vraag nu exclusief ouderlijk gezag, ex verzet zich hiertegen)
hanaa wijzigde dit bericht op 02-03-2019 15:11
Reden: Privacy
Reden: Privacy
82.80% gewijzigd
dinsdag 20 november 2018 om 08:06
Pfff
Ik open net mijn e-mail en zie dat er gisterenavond om 21.30 nog een mail is gestuurd door mijn advocate: ze heeft zijn advocaat nog kunnen te pakken krijgen. Er zullen vandaag in de zitting enkel bindende conclusie termijnen worden vastgelegd, ik hoef niet te komen....of ik het ontvangen van deze mail wil bevestigen...
Daar gaan we weer, heel de poppenkast begint weer van 0.
Tegenpartij mag dus maandenlang haar voeten vegen met alle afspraken, mag dus maandenlang emails, telefoontjes negeren, mag meerdere keren last minute rechtszaken uitstellen om kulredenen etc om vervolgens ervoor te zorgen dat dit spel weer van voren af aan weer begint....
Ik open net mijn e-mail en zie dat er gisterenavond om 21.30 nog een mail is gestuurd door mijn advocate: ze heeft zijn advocaat nog kunnen te pakken krijgen. Er zullen vandaag in de zitting enkel bindende conclusie termijnen worden vastgelegd, ik hoef niet te komen....of ik het ontvangen van deze mail wil bevestigen...
Daar gaan we weer, heel de poppenkast begint weer van 0.
Tegenpartij mag dus maandenlang haar voeten vegen met alle afspraken, mag dus maandenlang emails, telefoontjes negeren, mag meerdere keren last minute rechtszaken uitstellen om kulredenen etc om vervolgens ervoor te zorgen dat dit spel weer van voren af aan weer begint....
dinsdag 20 november 2018 om 10:13
Je geduld wordt op de proef gesteld Hanaa. Probeer hier rustig onder te blijven. Geef je ex geen macht over jouw gevoelens en gemoedstoestand. Pak de controle over je emoties terug. Het maakt voor jou helemaal niet uit hoelang het gaat duren: uiteindelijk komt die zitting toch wel. Ontspan, laat alle boosheid en frustratie hierover los (ik snap dat dat moeilijk is, het gaat om je kinderen!). Maar het gaat prima met je kinderen zonder deze man in hun leven. Hij heeft geen interesse in de kinderen, dus hij heeft zijn gezag totaal niet nodig. De rechter kan waarschijnlijk niet anders dan dat beamen. Hou vol. 
dinsdag 20 november 2018 om 11:28
Wat een sukkel die vent. Rustig blijven ademhalen en goed van je kinderen houden, meer kan je niet doen.
Wie heeft het trouwens voor de rechtbank gebracht? Hij of jij? Als hij als 'aanvrager' meer rechten heeft om uit te stellen, kan jij hem dan niet 'aanklagen' om een zitting te forceren? (ik heb er niet veel verstand van, dat snap je al)
Wie heeft het trouwens voor de rechtbank gebracht? Hij of jij? Als hij als 'aanvrager' meer rechten heeft om uit te stellen, kan jij hem dan niet 'aanklagen' om een zitting te forceren? (ik heb er niet veel verstand van, dat snap je al)
woensdag 21 november 2018 om 11:27
Ik heb mijn advocate aan de lijn gehad. Voor 20/12 moeten ze hun tegenargumenten naar ons hebben gestuurd. Dit keer is het bepaald door de rechter.
Ze heeft begrepen van zijn advocaat dat ze met een voorstel gaan komen, waarschijnlijk over contact met de kids in ruil voor zijn akkoord aan mij om altijd vanuit elke luchthaven te kunnen reizen. Maar dan blijft het gezag wel gedeeld en alles bin het oude (nl ook een omgangsregeling van om de twee weken een weekend en de helft van de vakanties).
Mijn advocate leek het wel een redelijk voorstel. Dan zou de zitting die in februari 2019 zal zijn heel kort hoeven te zijn.
Ik heb dubbele gevoelens hierbij. Als ik akkoord zou gaan met zijn voorstel, dan behoudt hij dus het gezag over twee kinderen die hij niet mee op heeft gevoed, in feite niet eens kent.
Dan zit ik in de toekomst nog altijd vast aan hem mbt andere zaken waar toestemming van beide ouders voor nodig is.
Het feit dat hij niet het initiatief heeft getoond om zijn kids te mogen zien en dit dus enkel weer vraagt als een soort van reactie op mijn eisen, zegt voor mij meer dan genoeg. Dit patroon vertoont hij bij elke rechtszaak.
Daarnaast heeft de advocate voorgesteld dat mijn dochter van bijna 12 ook gehoord kan worden. Ik heb dit liever niet.
Beide kinderen weten op dit moment van niks. Mijn dochter bereidt zich al voor op de middelbare school. Een plotseling opduikende vader gaat haar wereldje door de war gooien. Ze gaf al eerder aan dat als ze ooit naar hem toe zou moeten, dat ze dan zou weglopen.
Zoals ik al eerder had gezegd, mijn zoon kreeg nachtmerries over hem.
Ik wil ze zoveel mogelijk afschermen van deze zaak. Ik vertrouw hem niet. Nooit enig initiatief getoond, hij kan besluiten om een paar x op te dagen om vervolgens weer te verdwijnen. Dan kan ik weer alle brokstukken opruimen.
Mijn advocate gaf aan dat er soms kan worden besloten dat contact niet gewenst is, maar meestal wordt dit wel toegestaan.
Ik ben geneigd niet op hun voorstel in te gaan (dan verandert er in feite niks, enkel dat ik via Schiphol mag reizen voortaan) en heel de zaak toch voor de rechter te laten komen.
Ze heeft begrepen van zijn advocaat dat ze met een voorstel gaan komen, waarschijnlijk over contact met de kids in ruil voor zijn akkoord aan mij om altijd vanuit elke luchthaven te kunnen reizen. Maar dan blijft het gezag wel gedeeld en alles bin het oude (nl ook een omgangsregeling van om de twee weken een weekend en de helft van de vakanties).
Mijn advocate leek het wel een redelijk voorstel. Dan zou de zitting die in februari 2019 zal zijn heel kort hoeven te zijn.
Ik heb dubbele gevoelens hierbij. Als ik akkoord zou gaan met zijn voorstel, dan behoudt hij dus het gezag over twee kinderen die hij niet mee op heeft gevoed, in feite niet eens kent.
Dan zit ik in de toekomst nog altijd vast aan hem mbt andere zaken waar toestemming van beide ouders voor nodig is.
Het feit dat hij niet het initiatief heeft getoond om zijn kids te mogen zien en dit dus enkel weer vraagt als een soort van reactie op mijn eisen, zegt voor mij meer dan genoeg. Dit patroon vertoont hij bij elke rechtszaak.
Daarnaast heeft de advocate voorgesteld dat mijn dochter van bijna 12 ook gehoord kan worden. Ik heb dit liever niet.
Beide kinderen weten op dit moment van niks. Mijn dochter bereidt zich al voor op de middelbare school. Een plotseling opduikende vader gaat haar wereldje door de war gooien. Ze gaf al eerder aan dat als ze ooit naar hem toe zou moeten, dat ze dan zou weglopen.
Zoals ik al eerder had gezegd, mijn zoon kreeg nachtmerries over hem.
Ik wil ze zoveel mogelijk afschermen van deze zaak. Ik vertrouw hem niet. Nooit enig initiatief getoond, hij kan besluiten om een paar x op te dagen om vervolgens weer te verdwijnen. Dan kan ik weer alle brokstukken opruimen.
Mijn advocate gaf aan dat er soms kan worden besloten dat contact niet gewenst is, maar meestal wordt dit wel toegestaan.
Ik ben geneigd niet op hun voorstel in te gaan (dan verandert er in feite niks, enkel dat ik via Schiphol mag reizen voortaan) en heel de zaak toch voor de rechter te laten komen.
hanaa wijzigde dit bericht op 21-11-2018 12:00
0.23% gewijzigd
woensdag 21 november 2018 om 11:54
Dat zou idd kunnen, maar dan moeten ze apart gehoord worden door de rechter. Die volgende stap probeer ik te vermijden.
Ik ben altijd een grote voorstander geweest van vaders die een rol moeten spelen in het leven van hun kinderen. Dat is de reden dat ik er destijds zoveel moeite voor deed, tot bijna smeken aan toe. Wat had ik mijn kleine jongentje toch een vader gegund die hem aan de schoolpoort opwachtte om samen naar de voetbal te gaan of mijn dochtertje die lekker gek kan doen met haar vader, die haar zou leren fietsen etc. A
Dat jongetje is nu bijna 10 en dat meisje is nu bijna 12.
Ik zou liever willen wachten tot ze een jaar of 16 zijn. Dat ze zelf in staat zijn om contact met hem op te nemen op het moment dat zij er klaar voor zijn. Niet nu na jarenlange afwezigheid, op een moment dat ze zelf aangeven dit niet te willen.
Op welke manier kunnen ze dat mooi aangeven denk je? Misschien kan ik er iets mee doen.
woensdag 21 november 2018 om 11:56
Ja ik vind het een slap voorstel. Alles blijft hetzelfde dan kan jij via Schiphol op vakantie.
Ik neig dus idd ook naar het van tafel vegen van dit voorstel. Ik heb (denk ik) toch best een aantal sterke argumenten (oa zijn laatste brief naar mij toe waarin hij spreekt over: UW kinderen)
woensdag 21 november 2018 om 13:22
Nou, en je deed dit allemaal ook omdat je misschien richting je ouders zou willen verhuizen. Daar zegt hij niets over (in welk land de kinderen mogen wonen). Zijn al je opties weer beperkt door een man die zich nooit laat zien.
Ik snap dat je je dochter niet wil belasten. Maar zo te lezen zou dit misschien juist een kans voor haar zijn om aan de rechter te vertellen dat ze echt niet wil. Dan voelt ze zich misschien juist gehoord.
Ik snap dat je je dochter niet wil belasten. Maar zo te lezen zou dit misschien juist een kans voor haar zijn om aan de rechter te vertellen dat ze echt niet wil. Dan voelt ze zich misschien juist gehoord.
vrijdag 23 november 2018 om 17:59
Als ik probeer mee te denken, voor wat het waard is, lijkt het me handig om terug naar de basis te gaan. Wat is het beste in deze situatie voor de kinderen?
Alles wat je hebt geprobeerd, waar je in het verleden je best voor hebt gedaan, daarin heb je jezelf al als goede moeder en ex bewezen.
Al jouw emoties mogen en moeten er ook zijn, want dit is natuutlijk heel laag gedrag van je ex.
Maar waar het om gaat, waar hebben jouw kinderen behoefte aan? Dat kan nu ondertussen ook geen contact zijn. Ook al wil je ze zoveel mogelijk beschermen, misschien is het moment toch gekomen om ze in te lichten.
En dan mag je gewoon vertellen wat er aan de hand is en wat er speelt. Ongetwijfeld doe je niet aan stemmingmakerij, maar je hoeft ook niet koste wat het kost positief over hun vader te doen. (heb ik altijd gedaan en er nu spijt van, nu vader heel bijzonder doet)
Zo kom je er vast achter wat de juiste stap is.
Ik ben bang dat je advocate teveel denkt aan standaard situaties waarin er niet al een jarenlange opbouw van rottigheid en verwaarlozing is.
Alles wat je hebt geprobeerd, waar je in het verleden je best voor hebt gedaan, daarin heb je jezelf al als goede moeder en ex bewezen.
Al jouw emoties mogen en moeten er ook zijn, want dit is natuutlijk heel laag gedrag van je ex.
Maar waar het om gaat, waar hebben jouw kinderen behoefte aan? Dat kan nu ondertussen ook geen contact zijn. Ook al wil je ze zoveel mogelijk beschermen, misschien is het moment toch gekomen om ze in te lichten.
En dan mag je gewoon vertellen wat er aan de hand is en wat er speelt. Ongetwijfeld doe je niet aan stemmingmakerij, maar je hoeft ook niet koste wat het kost positief over hun vader te doen. (heb ik altijd gedaan en er nu spijt van, nu vader heel bijzonder doet)
Zo kom je er vast achter wat de juiste stap is.
Ik ben bang dat je advocate teveel denkt aan standaard situaties waarin er niet al een jarenlange opbouw van rottigheid en verwaarlozing is.
vrijdag 23 november 2018 om 19:04
Je lijkt me best een verstandige vrouw maar ik vind wel dat je je kinderen gewoon netjes op de hoogte moet brengen van wat er speelt en dat als het nodig is, je oudste kind moet laten bevragen door de rechter. Die is oud genoeg om er zelf iets over te zeggen. Het is gewoon belangrijk dat dit objectief gebeurt, dus zonder beïnvloeding van de moeder of vader.
Je geeft aan dat je pas wilt ‘toestaan’ dat ze vanaf hun 16e contact met hem zullen hebben of zoeken als ze dat willen.
Maar daar kun jij niet voor hen beslissen. De oudste is namelijk 12. Ik proef eerder een beetje dat je hen het niet vertelt wat gaande is/hen erbuiten wil laten wegens de vrees dat het misschien toch tussen hen en hun vader goed gaat klikken nu ze al ouder zijn, en dus ook anders over hem zullen gaan denken. Zijn kant van het verhaal hebben ze bovendien tot nu toe nooit gehoord. Ik denk dus dat je dat stukje los moet laten, het zijn geen kleine kinderen meer. Ze zijn op een leeftijd gekomen dat de intensieve zorg voor hen eraf is en vader zal daarom op deze leeftijd meer voor ze open gaan staan en naar ze toe trekken, meer verantwoordelijkheid gaan voelen. Dat is onvermijdelijk. Je kunt het dus beter je kinderen gewoon eerlijk vertellen en hun gevoelens erover aan hen over laten.
Je geeft aan dat je pas wilt ‘toestaan’ dat ze vanaf hun 16e contact met hem zullen hebben of zoeken als ze dat willen.
Maar daar kun jij niet voor hen beslissen. De oudste is namelijk 12. Ik proef eerder een beetje dat je hen het niet vertelt wat gaande is/hen erbuiten wil laten wegens de vrees dat het misschien toch tussen hen en hun vader goed gaat klikken nu ze al ouder zijn, en dus ook anders over hem zullen gaan denken. Zijn kant van het verhaal hebben ze bovendien tot nu toe nooit gehoord. Ik denk dus dat je dat stukje los moet laten, het zijn geen kleine kinderen meer. Ze zijn op een leeftijd gekomen dat de intensieve zorg voor hen eraf is en vader zal daarom op deze leeftijd meer voor ze open gaan staan en naar ze toe trekken, meer verantwoordelijkheid gaan voelen. Dat is onvermijdelijk. Je kunt het dus beter je kinderen gewoon eerlijk vertellen en hun gevoelens erover aan hen over laten.
maandag 26 november 2018 om 12:55
Wat is dit voor bs verhaal lolhoezoos schreef: ↑23-11-2018 19:04Je lijkt me best een verstandige vrouw maar ik vind wel dat je je kinderen gewoon netjes op de hoogte moet brengen van wat er speelt en dat als het nodig is, je oudste kind moet laten bevragen door de rechter. Die is oud genoeg om er zelf iets over te zeggen. Het is gewoon belangrijk dat dit objectief gebeurt, dus zonder beïnvloeding van de moeder of vader.
Je geeft aan dat je pas wilt ‘toestaan’ dat ze vanaf hun 16e contact met hem zullen hebben of zoeken als ze dat willen.
Maar daar kun jij niet voor hen beslissen. De oudste is namelijk 12. Ik proef eerder een beetje dat je hen het niet vertelt wat gaande is/hen erbuiten wil laten wegens de vrees dat het misschien toch tussen hen en hun vader goed gaat klikken nu ze al ouder zijn, en dus ook anders over hem zullen gaan denken. Zijn kant van het verhaal hebben ze bovendien tot nu toe nooit gehoord. Ik denk dus dat je dat stukje los moet laten, het zijn geen kleine kinderen meer. Ze zijn op een leeftijd gekomen dat de intensieve zorg voor hen eraf is en vader zal daarom op deze leeftijd meer voor ze open gaan staan en naar ze toe trekken, meer verantwoordelijkheid gaan voelen. Dat is onvermijdelijk. Je kunt het dus beter je kinderen gewoon eerlijk vertellen en hun gevoelens erover aan hen over laten.
donderdag 29 november 2018 om 08:41
Hij heeft toch voldoende gelegenheid gehad om zijn kant te vertellen.hoezoos schreef: ↑23-11-2018 19:04...
De oudste is namelijk 12. Ik proef eerder een beetje dat je hen het niet vertelt wat gaande is/hen erbuiten wil laten wegens de vrees dat het misschien toch tussen hen en hun vader goed gaat klikken nu ze al ouder zijn, en dus ook anders over hem zullen gaan denken. Zijn kant van het verhaal hebben ze bovendien tot nu toe nooit gehoord.
...
“Intelligentie zonder vriendelijkheid is een zeer gevaarlijk wapen”. (Francoise Sagan)
"De moord die niet mocht worden opgelost". (Maaike Vaatstra)
"De moord die niet mocht worden opgelost". (Maaike Vaatstra)
donderdag 29 november 2018 om 08:43
Huh? Dus een vader gaat pas meer verantwoordelijkheid voelen als 'de intensieve zorg' niet meer nodig is? Lekker is dathoezoos schreef: ↑23-11-2018 19:04Je lijkt me best een verstandige vrouw maar ik vind wel dat je je kinderen gewoon netjes op de hoogte moet brengen van wat er speelt en dat als het nodig is, je oudste kind moet laten bevragen door de rechter. Die is oud genoeg om er zelf iets over te zeggen. Het is gewoon belangrijk dat dit objectief gebeurt, dus zonder beïnvloeding van de moeder of vader.
Je geeft aan dat je pas wilt ‘toestaan’ dat ze vanaf hun 16e contact met hem zullen hebben of zoeken als ze dat willen.
Maar daar kun jij niet voor hen beslissen. De oudste is namelijk 12. Ik proef eerder een beetje dat je hen het niet vertelt wat gaande is/hen erbuiten wil laten wegens de vrees dat het misschien toch tussen hen en hun vader goed gaat klikken nu ze al ouder zijn, en dus ook anders over hem zullen gaan denken. Zijn kant van het verhaal hebben ze bovendien tot nu toe nooit gehoord. Ik denk dus dat je dat stukje los moet laten, het zijn geen kleine kinderen meer. Ze zijn op een leeftijd gekomen dat de intensieve zorg voor hen eraf is en vader zal daarom op deze leeftijd meer voor ze open gaan staan en naar ze toe trekken, meer verantwoordelijkheid gaan voelen. Dat is onvermijdelijk. Je kunt het dus beter je kinderen gewoon eerlijk vertellen en hun gevoelens erover aan hen over laten.
donderdag 29 november 2018 om 10:43
Ik heb je post gelijk op de dag dat je hem hebt gepost gelezen. Ik vond het heel moeilijk om er op te reageren omdat ik het best kwetsend vond.hoezoos schreef: ↑23-11-2018 19:04Je lijkt me best een verstandige vrouw maar ik vind wel dat je je kinderen gewoon netjes op de hoogte moet brengen van wat er speelt en dat als het nodig is, je oudste kind moet laten bevragen door de rechter. Die is oud genoeg om er zelf iets over te zeggen. Het is gewoon belangrijk dat dit objectief gebeurt, dus zonder beïnvloeding van de moeder of vader.
Je geeft aan dat je pas wilt ‘toestaan’ dat ze vanaf hun 16e contact met hem zullen hebben of zoeken als ze dat willen.
Maar daar kun jij niet voor hen beslissen. De oudste is namelijk 12. Ik proef eerder een beetje dat je hen het niet vertelt wat gaande is/hen erbuiten wil laten wegens de vrees dat het misschien toch tussen hen en hun vader goed gaat klikken nu ze al ouder zijn, en dus ook anders over hem zullen gaan denken. Zijn kant van het verhaal hebben ze bovendien tot nu toe nooit gehoord. Ik denk dus dat je dat stukje los moet laten, het zijn geen kleine kinderen meer. Ze zijn op een leeftijd gekomen dat de intensieve zorg voor hen eraf is en vader zal daarom op deze leeftijd meer voor ze open gaan staan en naar ze toe trekken, meer verantwoordelijkheid gaan voelen. Dat is onvermijdelijk. Je kunt het dus beter je kinderen gewoon eerlijk vertellen en hun gevoelens erover aan hen over laten.
Ik heb namelijk in de beginjaren niets anders gehoopt dan een goed contact tussen de vader en de kinderen. Na zoveel jaar trekken aan een dood paard werd ik moe en heb daarna nooit meer contact met hen opge betreffende het contact tussen hem en de kinderen. Mijn advocate gaf 4 jaar geleden aan dat hij vrij is om de kinderen op te zoeken en dat de bal bij hem ligt (ze heeft dit aan hem gecommuniceerd). Dus eerst 4 jaar lang pogingen van mij kant, zonder resultaat, vervolgens hem nog eens 4 jaar de kans gegeven om zelf initiatief te nemen. Resultaat 0,0.
Ook nu zal een voorstel tot contact niet op zijn initiatief zijn, het is slechts een reactie op mijn verzoek om volledig gezag aan te vragen.
Ik denk dat ik mijn kinderen op deze leeftijd in bescherming moet nemen. Zij vragen niet om contact, sterker nog ze willen geen contact met hem. Ik wil ze niks opdringen om vervolgens weer te moeten uitleggen waarom hij weer verdwenen is.
Op 16 jaar acht ik ze wel rijp genoeg om hier nog eens over na te denken, om zelf te kunnen inschatten of enig contact met hem van meerwaarde is of niet.
Ik had zijn voorstel tot contact anders gezien als hij zelf naar de rechter was gestapt en zelf het initiatief had genomen hierin.
donderdag 29 november 2018 om 11:42
Ik zou je kinderen juist wel door de rechter laten horen. Rechters nemen de mening van het kind zelf zeer serieus en als je dochter zelf niet wil dat haar vader contact heeft of gezag heeft en dat tegen de rechter zegt heb je al zo goed als gewonnen. Dus juist wel doen, ik snap ook niet zo goed waarom je het niet zou willen.
Am Yisrael Chai!
donderdag 29 november 2018 om 15:41
Wat ik zelf (te) sterk heb, is dat ik ze tegen alle narigheid in de wereld wil beschermen. En schuldgevoel, ik heb ooit deze persoon als vader uitgekozen. Maar hou wel in de gaten dat je niet overal verantwoordelijk voor bent. En alle narigheid in de wereld bij ze weghouden, dat gaat echt niet lukken. Als vader hebben ze misschien een ***, dat mogen ze dan best een keer uitspreken. Ze weten echt wel dat jij het anders zou willen voor ze. Ze hebben in ieder geval een moeder die alles voor ze doet.
Niet ideaal en perfect ( mijn valkuil) maar echt wel second best.
Dit bij ze weghouden, lijkt me voor wat betreft fashionvictim zegt, niet handig. Laat ze ook juist op zo'n plaats als bij een rechter eens uitspreken dat ze hem niet hoeven zien, juist omdat hij het al 8 jaar laat afweten. Als jij teveel voor ze praat, kan het jou verweten worden, laat ze zichzelf maar eens uitspreken.
Niet ideaal en perfect ( mijn valkuil) maar echt wel second best.
Dit bij ze weghouden, lijkt me voor wat betreft fashionvictim zegt, niet handig. Laat ze ook juist op zo'n plaats als bij een rechter eens uitspreken dat ze hem niet hoeven zien, juist omdat hij het al 8 jaar laat afweten. Als jij teveel voor ze praat, kan het jou verweten worden, laat ze zichzelf maar eens uitspreken.
vrijdag 30 november 2018 om 09:43
Ja dat begrijp ik allemaal en geloof ook zeker dat je alle moeite hebt gedaan. Waarschijnlijk niet alleen maar voor je kinderen maar ook omdat je hem de moeite waard vond. Zij zijn op de wereld gezet door twee mensen, twee ouders. Je hebt je best gedaan en op jouw manier.Hanaa schreef: ↑29-11-2018 10:43Ik heb je post gelijk op de dag dat je hem hebt gepost gelezen. Ik vond het heel moeilijk om er op te reageren omdat ik het best kwetsend vond.
Ik heb namelijk in de beginjaren niets anders gehoopt dan een goed contact tussen de vader en de kinderen. Na zoveel jaar trekken aan een dood paard werd ik moe en heb daarna nooit meer contact met hen opge betreffende het contact tussen hem en de kinderen. Mijn advocate gaf 4 jaar geleden aan dat hij vrij is om de kinderen op te zoeken en dat de bal bij hem ligt (ze heeft dit aan hem gecommuniceerd). Dus eerst 4 jaar lang pogingen van mij kant, zonder resultaat, vervolgens hem nog eens 4 jaar de kans gegeven om zelf initiatief te nemen. Resultaat 0,0.
Ook nu zal een voorstel tot contact niet op zijn initiatief zijn, het is slechts een reactie op mijn verzoek om volledig gezag aan te vragen.
Ik denk dat ik mijn kinderen op deze leeftijd in bescherming moet nemen. Zij vragen niet om contact, sterker nog ze willen geen contact met hem. Ik wil ze niks opdringen om vervolgens weer te moeten uitleggen waarom hij weer verdwenen is.
Op 16 jaar acht ik ze wel rijp genoeg om hier nog eens over na te denken, om zelf te kunnen inschatten of enig contact met hem van meerwaarde is of niet.
Ik had zijn voorstel tot contact anders gezien als hij zelf naar de rechter was gestapt en zelf het initiatief had genomen hierin.
De kinderen zijn alleen nu niet zo klein meer en kunnen zonder jouw beïnvloeding zelf bevraagd worden door de rechter en uitspreken hoe ze zich wel of niet over hun vader voelen. Het is wat het is, de situatie is niet anders dan dit. En ze hebben bovendien ook nog 3 halfzusjes en/of broertjes.. (weten ze dat wel?)
Je wil toch niet dat ze jou later dingen gaan kwalijk nemen of dat jij erop wordt aangekeken dat je dingen niet hebt verteld of voor hen bij een rechter hebt gesproken terwijl ze al redelijk op leeftijd waren.
vrijdag 30 november 2018 om 14:15
beetje omgekeerde wereld dithoezoos schreef: ↑30-11-2018 09:43Ja dat begrijp ik allemaal en geloof ook zeker dat je alle moeite hebt gedaan. Waarschijnlijk niet alleen maar voor je kinderen maar ook omdat je hem de moeite waard vond. Zij zijn op de wereld gezet door twee mensen, twee ouders. Je hebt je best gedaan en op jouw manier.
De kinderen zijn alleen nu niet zo klein meer en kunnen zonder jouw beïnvloeding zelf bevraagd worden door de rechter en uitspreken hoe ze zich wel of niet over hun vader voelen. Het is wat het is, de situatie is niet anders dan dit. En ze hebben bovendien ook nog 3 halfzusjes en/of broertjes.. (weten ze dat wel?)
Je wil toch niet dat ze jou later dingen gaan kwalijk nemen of dat jij erop wordt aangekeken dat je dingen niet hebt verteld of voor hen bij een rechter hebt gesproken terwijl ze al redelijk op leeftijd waren.
