Geld & Recht
alle pijlers
Zou ik moeten erven?
dinsdag 16 februari 2021 om 21:12
Ik heb advies nodig over het volgende... lang verhaal...: ik ben opgegroeid bij mijn alleenstaande moeder. Zij was studente toen ze zwanger werd van een on/off-relatie met iemand die een vaste (open) relatie had. Ze heeft mij gehouden omdat ze dacht dat ze onvruchtbaar was en dat ik haar enige kans op een kind zou zijn (dit bleek later ook zo te zijn). Mijn vader heeft zodra hij wist van mijn komst alle contact verbroken (op aandringen van zijn vriendin). Ik ben dan ook niet door hem erkend.
Mijn moeder en ik hebben het heel fijn gehad samen en ik heb hem dus niet actief gemist. Toevallig zijn mijn moeder en ik toen ik vijf jaar was een keer iemand tegengekomen op vakantie die zijn beste vriend bleek te zijn. Die vriend wist niet van mijn bestaan, dus daaruit bleek dat ik een groot geheim was. Wel wist hij ons te vertellen dat mijn vader nog steeds met zijn vriendin samen was en dat ze inmiddels twee kinderen gekregen hadden. Toen ik achttien was heeft mijn moeder een ontmoeting afgedwongen voor mij (door te dreigen het anders aan mijn vaders broers en zussen te vertellen). Die ontmoeting was nogal vreemd, aangezien hij alleen maar kon praten over zijn geweldige kinderen en de toestand van de wereld. Ik had daarna geen behoefte meer aan contact.
Toen ik elf jaar later zelf mijn eerste kind kreeg werd ik opeens voor het eerst boos op mijn vader: hoe kun je je eigen vlees en bloed zo negeren? Zeker als je weet hoe het is om een ouder te zijn? Ik heb hem een geboortekaartje gestuurd en hij is langsgekomen met zijn vrouw. Zij bleek ontzettend angstig te zijn dat hij toch voor mijn moeder zou kiezen (hoe irrationeel na 29 jaar die vrouw en dat kind met succes genegeerd te hebben?) en hij kwam zelf nauwelijks aan het woord. Eigenlijk was ik vooral die vrouw aan het geruststellen. Weer een vreemde ontmoeting. Maar het raarste was nog wel dat ze mijn halfbroers nog niet van mijn bestaan op de hoogte hadden gesteld, terwijl hij elf jaar eerder beweerd had op het punt te staan dat te doen. Ik heb gezegd dat ik dan zelf contact zou leggen. Toen wilde hij het toch liever zelf vertellen. Aldus geschiedde en ik heb vervolgens mijn halfbroers meerdere keren ontmoet. Leuke mannen, prima contact, al was het natuurlijk voor hen wel een shock om opeens een oudere halfzus te hebben. De laatste ontmoeting met een van hen is nu 2,5 jaar geleden en toen zei mijn jongste halfbroer dat zijn moeder panisch is dat ik aanspraak zal maken op de erfenis en dat het daarom voor haar gemoed beter is als ik buiten beeld blijf. Mijn mond viel open want ik had serieus nog nooit stilgestaan bij een erfenis. Ik was eerlijk gezegd verbijsterd dat er zoiets basaals achter alle afwerende bewegingen leek te steken. Vervolgens heb ik geen contact meer opgenomen met mijn halfbroers omdat ik me vrij ongemakkelijk voelde bij deze feiten. Ik werd ongewild als een aasgier gezien.
Nu echter, weer wat later, denk ik opeens: waarom zou ik eigenlijk geen aanspraak maken op die erfenis? Mijn vader heeft nooit een cent aan mij uitgegeven en zich totaal aan alles onttrokken. Mijn moeder had het niet breed en had hulp van mijn oom nodig om mijn studie te kunnen bekostigen. Moreel vind ik dus eigenlijk niet dat ik bescheiden op de achtergrond zou moeten blijven, maar ergens voelt het fout dat er een toch een kleine aasgier in mij is wakker gemaakt door die opmerkingen van mijn halfbroer. Wat vinden jullie? Straks gewoon dat kindsdeel claimen of onzichtbaar blijven zoals ik dat tot nu toe zonder al te veel pijn altijd gedaan heb? Mijn vader is overigens niet steenrijk ofzo, wel welvarend (denk ik).
Mijn moeder en ik hebben het heel fijn gehad samen en ik heb hem dus niet actief gemist. Toevallig zijn mijn moeder en ik toen ik vijf jaar was een keer iemand tegengekomen op vakantie die zijn beste vriend bleek te zijn. Die vriend wist niet van mijn bestaan, dus daaruit bleek dat ik een groot geheim was. Wel wist hij ons te vertellen dat mijn vader nog steeds met zijn vriendin samen was en dat ze inmiddels twee kinderen gekregen hadden. Toen ik achttien was heeft mijn moeder een ontmoeting afgedwongen voor mij (door te dreigen het anders aan mijn vaders broers en zussen te vertellen). Die ontmoeting was nogal vreemd, aangezien hij alleen maar kon praten over zijn geweldige kinderen en de toestand van de wereld. Ik had daarna geen behoefte meer aan contact.
Toen ik elf jaar later zelf mijn eerste kind kreeg werd ik opeens voor het eerst boos op mijn vader: hoe kun je je eigen vlees en bloed zo negeren? Zeker als je weet hoe het is om een ouder te zijn? Ik heb hem een geboortekaartje gestuurd en hij is langsgekomen met zijn vrouw. Zij bleek ontzettend angstig te zijn dat hij toch voor mijn moeder zou kiezen (hoe irrationeel na 29 jaar die vrouw en dat kind met succes genegeerd te hebben?) en hij kwam zelf nauwelijks aan het woord. Eigenlijk was ik vooral die vrouw aan het geruststellen. Weer een vreemde ontmoeting. Maar het raarste was nog wel dat ze mijn halfbroers nog niet van mijn bestaan op de hoogte hadden gesteld, terwijl hij elf jaar eerder beweerd had op het punt te staan dat te doen. Ik heb gezegd dat ik dan zelf contact zou leggen. Toen wilde hij het toch liever zelf vertellen. Aldus geschiedde en ik heb vervolgens mijn halfbroers meerdere keren ontmoet. Leuke mannen, prima contact, al was het natuurlijk voor hen wel een shock om opeens een oudere halfzus te hebben. De laatste ontmoeting met een van hen is nu 2,5 jaar geleden en toen zei mijn jongste halfbroer dat zijn moeder panisch is dat ik aanspraak zal maken op de erfenis en dat het daarom voor haar gemoed beter is als ik buiten beeld blijf. Mijn mond viel open want ik had serieus nog nooit stilgestaan bij een erfenis. Ik was eerlijk gezegd verbijsterd dat er zoiets basaals achter alle afwerende bewegingen leek te steken. Vervolgens heb ik geen contact meer opgenomen met mijn halfbroers omdat ik me vrij ongemakkelijk voelde bij deze feiten. Ik werd ongewild als een aasgier gezien.
Nu echter, weer wat later, denk ik opeens: waarom zou ik eigenlijk geen aanspraak maken op die erfenis? Mijn vader heeft nooit een cent aan mij uitgegeven en zich totaal aan alles onttrokken. Mijn moeder had het niet breed en had hulp van mijn oom nodig om mijn studie te kunnen bekostigen. Moreel vind ik dus eigenlijk niet dat ik bescheiden op de achtergrond zou moeten blijven, maar ergens voelt het fout dat er een toch een kleine aasgier in mij is wakker gemaakt door die opmerkingen van mijn halfbroer. Wat vinden jullie? Straks gewoon dat kindsdeel claimen of onzichtbaar blijven zoals ik dat tot nu toe zonder al te veel pijn altijd gedaan heb? Mijn vader is overigens niet steenrijk ofzo, wel welvarend (denk ik).
dinsdag 16 februari 2021 om 23:16
Ik lees eigenlijk een hele slechte vader die zijn oudste kind heel naar behandeld heeft en dat ook wel weet.
En een gekke of ernstig beschadigde partner van die vader. Met veel drama en een hoop angsten die man en zonen tegemoet komen.
En een gekke of ernstig beschadigde partner van die vader. Met veel drama en een hoop angsten die man en zonen tegemoet komen.
Je hebt zo’n 26.000 dagen tussen níets en eeuwigheid, je kunt lachen, je kunt klagen, maar elke dag ben je voor eeuwig kwijt.
dinsdag 16 februari 2021 om 23:17
dinsdag 16 februari 2021 om 23:17
De kans is wel dat je met zo'n actie je halfbroers voorgoed wegjaagt.Myra22 schreef: ↑16-02-2021 21:25Dat is de vraag hè? Daar twijfel ik dus over, maar het is de enige weg om erfgenaam te worden. Tenzij mijn vader opeens het besef krijgt dat hij misschien niet in leven maar wel in dood nog iets voor zijn dochter zou willen betekenen. Die kans acht ik kleiner dan 1%, dus dan zal ik er actief achteraan moeten inderdaad en dat vaderschap gerechtelijk vast moeten laten stellen. Ik weet het niet. Maar ik heb inderdaad niet eindeloos om er over na te denken, want dna van een lijk verkrijgen lijkt me een smakeloze actie.
De vrouw van je vader heeft er niet zoveel last van als jij zou erven, want ik neem aan dat zij gewoon vruchtgebruik houdt en pas na haar dood vervalt de erfenis aan haar zoons.
dinsdag 16 februari 2021 om 23:24
Wat heeft ze aan halfbroers die haar haar kindsdeel niet gunnen of een officiële erkenning door hun vader?redbulletje schreef: ↑16-02-2021 23:17De kans is wel dat je met zo'n actie je halfbroers voorgoed wegjaagt.
De vrouw van je vader heeft er niet zoveel last van als jij zou erven, want ik neem aan dat zij gewoon vruchtgebruik houdt en pas na haar dood vervalt de erfenis aan haar zoons.
dinsdag 16 februari 2021 om 23:28
Dat is niet tussen de regels doorlezen. Het staat letterlijk in de tekst en je vergeet dat het gaat om een open relatie. Het is niet dat die man vreemdging en de huidige partner daar nog steeds niet overheen is. Het is gewoon een gevolg van hun daden. Dat kan best een probleem zijn, maar door te ontkennen lost TO niet in het luchtledige op. Moet ze ook niet willen.
woensdag 17 februari 2021 om 00:52
Waarschijnlijk gaan ze dan met warme hand hun zoons geven wat ze kunnen missen zodat er uberhaupt niet veel meer overschiet. Als zij langstlevende is kan ze ook verkopen en kleiner gaan wonen en nog lekker genieten van het geld wat het huis heeft opgeleverd en met haar zoons delen.
woensdag 17 februari 2021 om 06:25
Ik snap dat het je bezighoudt TO, maar zou je echt zo’n langslepende (en misschien wel heel dure) procedure in willen gaan, terwijl je weet dat de tegenpartij er alles aan zal doen om het tegen te houden?
Zoiets kan wellicht járen duren, ik zou de stress er niet van willen hebben, heb liever rust en vrede met mezelf.
Zoiets kan wellicht járen duren, ik zou de stress er niet van willen hebben, heb liever rust en vrede met mezelf.
woensdag 17 februari 2021 om 06:58
Het is niet de nalatenschap van de halfbroers, het is de nalatenschap van de halfbroers én TO.
woensdag 17 februari 2021 om 06:59
woensdag 17 februari 2021 om 07:01
Het is de vraag wanneer de erfenis wordt verdeeld over zijn vrouw, meerdere kinderen en de belastingdienst, of er genoeg overblijft om uberhaupt de juridische kosten te dekken. Mensen rekenen zich vaak onterecht rijk.
This user may use sarcasm and cynicism in a way you are not accustomed to. You might suffer severe mental damage.
woensdag 17 februari 2021 om 07:12
Het is precies het verhaal van Delphine en prins Albert.
Ik zou er voor gaan. 200%.
- omdat geld je leven makkelijk maakt
- omdat je volledig moreel en juridisch in je recht staat
- omdat erkenning, een vader op je papieren, recht doet aan de werkelijkheid. Het plaatje compleet maakt.
- omdat al het stiekeme, jou geheim houden, wordt rechtgetrokken met een openbare erkenning.
- omdat het bij je vader en broers misschien een knop omzet dat jij een positie hebt in jullie familie en jullie leven, en echt niet meer weg gaat
- omdat je voor jezelf ruimte in gaat nemen, je positie inneemt. Hier ben ik. Dat kan voor jezelf empowerend werken.
En:
-omdat je helemaal niets te verliezen hebt.
De halfbroers van Delphine sloten haar gewoon in de armen nadat ze erkenning afdwong. Als ik ineens een halfzus hebt die aanspraak maakt op een erfenis dan zou ik dat niet meer dan terecht vinden. Zo is de wet, niemand kan kwalijk nemen dat jij bestaat en doet waar je recht op hebt. Als je het niet doet krijg je echt niet om die reden een betere relatie met ze.
Ik zou er voor gaan. 200%.
- omdat geld je leven makkelijk maakt
- omdat je volledig moreel en juridisch in je recht staat
- omdat erkenning, een vader op je papieren, recht doet aan de werkelijkheid. Het plaatje compleet maakt.
- omdat al het stiekeme, jou geheim houden, wordt rechtgetrokken met een openbare erkenning.
- omdat het bij je vader en broers misschien een knop omzet dat jij een positie hebt in jullie familie en jullie leven, en echt niet meer weg gaat
- omdat je voor jezelf ruimte in gaat nemen, je positie inneemt. Hier ben ik. Dat kan voor jezelf empowerend werken.
En:
-omdat je helemaal niets te verliezen hebt.
De halfbroers van Delphine sloten haar gewoon in de armen nadat ze erkenning afdwong. Als ik ineens een halfzus hebt die aanspraak maakt op een erfenis dan zou ik dat niet meer dan terecht vinden. Zo is de wet, niemand kan kwalijk nemen dat jij bestaat en doet waar je recht op hebt. Als je het niet doet krijg je echt niet om die reden een betere relatie met ze.
anoniem_639dcde78f69d wijzigde dit bericht op 17-02-2021 07:16
0.80% gewijzigd
woensdag 17 februari 2021 om 07:15
Metallover schreef: ↑17-02-2021 06:25Ik snap dat het je bezighoudt TO, maar zou je echt zo’n langslepende (en misschien wel heel dure) procedure in willen gaan, terwijl je weet dat de tegenpartij er alles aan zal doen om het tegen te houden?
Zoiets kan wellicht járen duren, ik zou de stress er niet van willen hebben, heb liever rust en vrede met mezelf.
Wat een aannames. Als alle partijen meewerken dan is het zo gepiept en waarom zou het bakken met geld kosten? Er is geen reden om te veronderstellen dat ze dat ze niet mee willen werken, de situatie is klip en klaar, iedereen weet ervan en die mensen hebben ook geen pot met goud ook zo'n procedure te bevechten, het is prins Albert niet.
woensdag 17 februari 2021 om 07:21
Verbaast me hoeveel vrouwen in dit topic voor de lieve vrede of om 'lief te doen' (vooral niet hebberig of wraakzuchtig!), hun wettelijk recht en gevoel van erkenning laten liggen.
Geen man zou zo denken.
Pas aub op dat je niet door genderstereotype culturele verwachtingen een beetje de good girl wil gaan zitten spelen. Kom op zeg, je gevoel klopt gewoon en mag je voor gaan.
Geen man zou zo denken.
Pas aub op dat je niet door genderstereotype culturele verwachtingen een beetje de good girl wil gaan zitten spelen. Kom op zeg, je gevoel klopt gewoon en mag je voor gaan.
woensdag 17 februari 2021 om 07:22
Ja het klinkt echt alsof ze het to gunnen: 'ldus geschiedde en ik heb vervolgens mijn halfbroers meerdere keren ontmoet. Leuke mannen, prima contact, al was het natuurlijk voor hen wel een shock om opeens een oudere halfzus te hebben. De laatste ontmoeting met een van hen is nu 2,5 jaar geleden en toen zei mijn jongste halfbroer dat zijn moeder panisch is dat ik aanspraak zal maken op de erfenis en dat het daarom voor haar gemoed beter is als ik buiten beeld blijf. Mijn mond viel open want ik had serieus nog nooit stilgestaan bij een erfenis. Ik was eerlijk gezegd verbijsterd dat er zoiets basaals achter alle afwerende bewegingen leek te steken. Vervolgens heb ik geen contact meer opgenomen met mijn halfbroers omdat ik me vrij ongemakkelijk voelde bij deze feiten. Ik werd ongewild als een aasgier gezien.'Parella schreef: ↑17-02-2021 07:15Wat een aannames. Als alle partijen meewerken dan is het zo gepiept en waarom zou het bakken met geld kosten? Er is geen reden om te veronderstellen dat ze dat ze niet mee willen werken, de situatie is klip en klaar, iedereen weet ervan en die mensen hebben ook geen pot met goud ook zo'n procedure te bevechten, het is prins Albert niet.
Het wordt een fluitje van een cent...
This user may use sarcasm and cynicism in a way you are not accustomed to. You might suffer severe mental damage.
woensdag 17 februari 2021 om 07:36
Die aasgieropmerking tekent je stiefmoeder. Dat het bij haar opkomt en niet bij jou geeft aan wat voor mens ze is. Dat ze zich niet kan bedenken dat het jou om je vader als mens, maar alleen om je vader als geldschieter gaat - dat is haar tekortkoming.
Het goede nieuws; je hoeft nu nog niet te kiezen wat je wil met die erfenis. Zeker als hij je onterft, is het bij zijn overlijden pas aan de orde of je je legitieme portie opeist. En misschien komt dat pas als zij ook overleden is.
Maar die erkenning, daar kun je nu mee aan de gang. Juist nu, omdat je voor jezelf helder hebt dat het belangrijk voor je is. Los van hoe het vroeger tussen je vader en moeder zat, dit is de relatie tussen jou en je vader, waarvan je wil dat hij gezien wordt. Alles wat je tot nu toe ondernomen hebt is erop gericht dat je vader je als zijn dochter gaat zien. Dat lukt blijkbaar niet vanzelf, maar gelukkig leven we in een rechtsstaat waar de rechter er dan een uitspraak over kan doen. Na die uitspraak is er ongetwijfeld geen Disney-film achtige hereniging, en zul Je nog steeds voor jezelf vrede moeten vinden met zo’n onzichtbare vader, maar ik kan me goed voorstellen dat het helpt dat jouw achtergrond dan zwart op wit staat.
Het goede nieuws; je hoeft nu nog niet te kiezen wat je wil met die erfenis. Zeker als hij je onterft, is het bij zijn overlijden pas aan de orde of je je legitieme portie opeist. En misschien komt dat pas als zij ook overleden is.
Maar die erkenning, daar kun je nu mee aan de gang. Juist nu, omdat je voor jezelf helder hebt dat het belangrijk voor je is. Los van hoe het vroeger tussen je vader en moeder zat, dit is de relatie tussen jou en je vader, waarvan je wil dat hij gezien wordt. Alles wat je tot nu toe ondernomen hebt is erop gericht dat je vader je als zijn dochter gaat zien. Dat lukt blijkbaar niet vanzelf, maar gelukkig leven we in een rechtsstaat waar de rechter er dan een uitspraak over kan doen. Na die uitspraak is er ongetwijfeld geen Disney-film achtige hereniging, en zul Je nog steeds voor jezelf vrede moeten vinden met zo’n onzichtbare vader, maar ik kan me goed voorstellen dat het helpt dat jouw achtergrond dan zwart op wit staat.
woensdag 17 februari 2021 om 07:44
viva-amber schreef: ↑17-02-2021 07:38Het tekent ook die half broers dat zij hierom het contact verbreken.
Dat heeft TO zelf gedaan hoor.
De laatste ontmoeting met een van hen is nu 2,5 jaar geleden en toen zei mijn jongste halfbroer dat zijn moeder panisch is dat ik aanspraak zal maken op de erfenis en dat het daarom voor haar gemoed beter is als ik buiten beeld blijf.
Vervolgens heb ik geen contact meer opgenomen met mijn halfbroers omdat ik me vrij ongemakkelijk voelde bij deze feiten.
Ik heb geen wespentaille, ik heb een bijenrompje
woensdag 17 februari 2021 om 07:45
Het is je biologische recht, maar niet je juridische recht als je geen actie onderneemt en erkenning afdwingt.
In dat geval kan hij je ook nog onterven en dan heb je alleen recht op een kindsdeel.
Ik vind je geen aasgier als je het doet, wat een onzin zeg. Dat is dan het kleine beetje vader dat deze man voor je kan zijn. Na alles wat hij in je jeugd heeft nagelaten, kan hij je op zijn minst iets nalaten.
In dat geval kan hij je ook nog onterven en dan heb je alleen recht op een kindsdeel.
Ik vind je geen aasgier als je het doet, wat een onzin zeg. Dat is dan het kleine beetje vader dat deze man voor je kan zijn. Na alles wat hij in je jeugd heeft nagelaten, kan hij je op zijn minst iets nalaten.
woensdag 17 februari 2021 om 07:47
En dan moet je maar afwachten hoe veel dat is. Of het zelfs maar je juridische kosten zijn.
Ik heb geen wespentaille, ik heb een bijenrompje
woensdag 17 februari 2021 om 07:50
woensdag 17 februari 2021 om 07:52
Ja, zeker, het is een hele simpele procedure omdat alle partijen feitelijk in gedrag al erkend hebben dat TO de dochter van deze man is. Dus er hoeft niet eens een DNA-test aan te pas te komen en kan echt met 1 zitting of 1 briefwisseling gepiept zijn.
Opeisen van een legitieme portie is ook al een hele simpele (papieren) procedure.
Am Yisrael Chai!
woensdag 17 februari 2021 om 07:55
En voor wat betreft het schenken met warme hand: wat veel mensen niet weten is dat een legitieme portie niet alleen bestaat uit een deel van de erfenis (de helft van wat je normale kindsdeel zou zijn) maar ook uit een percentage van de schenkingen en giften die de erflater voor zijn dood heeft gedaan.
Am Yisrael Chai!
woensdag 17 februari 2021 om 08:03
Als ze het geld uitgeven aan de halfbroers met warme hand of je proberen te onterven, tja, jammer dan. Daar zou ik het niet voor laten. Ten eerste is dat nog niet gezegd. En als ze het wel doen dan moeten ze helemaal specifiek een actie gaan ondernemen. (wat weer veel over hun zegt) Nu hoeven ze lekker lui niks te doen. Ik zou het ze gunnen dat ze hierover na moeten denken en dan zal blijken welke keuze ze maken (en hoe ze zijn). En ach, als er weinig geld over blijft is er niks verloren ten opzichte van nu.
Jij bestaat en dat is voor hun ongemakkelijk omdat zij het zelf ongemakkelijk maken. Ze mogen gewoon geconfronteerd worden met jouw bestaan, je hoeft je echt niet in een hoekje te verstoppen omdat dat voor hen zo makkelijk is.
Jij bestaat en dat is voor hun ongemakkelijk omdat zij het zelf ongemakkelijk maken. Ze mogen gewoon geconfronteerd worden met jouw bestaan, je hoeft je echt niet in een hoekje te verstoppen omdat dat voor hen zo makkelijk is.
menta wijzigde dit bericht op 17-02-2021 08:12
1.69% gewijzigd
woensdag 17 februari 2021 om 08:09
Ja je hebt gelijk, ook voor zijn vrouw inderdaad.
Maar het punt blijft verder gelijk, TO zit niet te wroeten. Zij hebben er niet meer recht op omdat zij het geluk hebben gehad dat vader en man wél betrokken was bij hun leven.
woensdag 17 februari 2021 om 08:12
Ik lees eigenlijk geen enkele reden om het niet te doen. Waarom zou je je bij voorbaat al de kaas van het brood laten eten door helemaal niets te doen?
Ik vind het juist onvolwassen en een teken van je eigen boontjes niet doppen als je je te bezwaard voelt om voor jezelf op te komen, omdat iemand anders zijn verantwoordelijkheid niet nam.
Niet tussen je vingers door willen laten glippen waar je recht op hebt zie ik niet als wraakzuchtig, maar als jezelf de moeite waard vinden en weigeren weerloos kind van de rekening te worden. Bovendien vraag ik me af op wie het wraak is om jouw deel van de erfenis op te eisen? Vind het eerder wraakzuchtig om iemand te manipuleren en aasgier te noemen om te zorgen dat ze dat niet doet.
Ik hoop dat je ervoor gaat TO, want je hebt niks te verliezen.
Ik vind het juist onvolwassen en een teken van je eigen boontjes niet doppen als je je te bezwaard voelt om voor jezelf op te komen, omdat iemand anders zijn verantwoordelijkheid niet nam.
Niet tussen je vingers door willen laten glippen waar je recht op hebt zie ik niet als wraakzuchtig, maar als jezelf de moeite waard vinden en weigeren weerloos kind van de rekening te worden. Bovendien vraag ik me af op wie het wraak is om jouw deel van de erfenis op te eisen? Vind het eerder wraakzuchtig om iemand te manipuleren en aasgier te noemen om te zorgen dat ze dat niet doet.
Ik hoop dat je ervoor gaat TO, want je hebt niks te verliezen.
