Geld & Recht
alle pijlers
Zou ik moeten erven?
dinsdag 16 februari 2021 om 21:12
Ik heb advies nodig over het volgende... lang verhaal...: ik ben opgegroeid bij mijn alleenstaande moeder. Zij was studente toen ze zwanger werd van een on/off-relatie met iemand die een vaste (open) relatie had. Ze heeft mij gehouden omdat ze dacht dat ze onvruchtbaar was en dat ik haar enige kans op een kind zou zijn (dit bleek later ook zo te zijn). Mijn vader heeft zodra hij wist van mijn komst alle contact verbroken (op aandringen van zijn vriendin). Ik ben dan ook niet door hem erkend.
Mijn moeder en ik hebben het heel fijn gehad samen en ik heb hem dus niet actief gemist. Toevallig zijn mijn moeder en ik toen ik vijf jaar was een keer iemand tegengekomen op vakantie die zijn beste vriend bleek te zijn. Die vriend wist niet van mijn bestaan, dus daaruit bleek dat ik een groot geheim was. Wel wist hij ons te vertellen dat mijn vader nog steeds met zijn vriendin samen was en dat ze inmiddels twee kinderen gekregen hadden. Toen ik achttien was heeft mijn moeder een ontmoeting afgedwongen voor mij (door te dreigen het anders aan mijn vaders broers en zussen te vertellen). Die ontmoeting was nogal vreemd, aangezien hij alleen maar kon praten over zijn geweldige kinderen en de toestand van de wereld. Ik had daarna geen behoefte meer aan contact.
Toen ik elf jaar later zelf mijn eerste kind kreeg werd ik opeens voor het eerst boos op mijn vader: hoe kun je je eigen vlees en bloed zo negeren? Zeker als je weet hoe het is om een ouder te zijn? Ik heb hem een geboortekaartje gestuurd en hij is langsgekomen met zijn vrouw. Zij bleek ontzettend angstig te zijn dat hij toch voor mijn moeder zou kiezen (hoe irrationeel na 29 jaar die vrouw en dat kind met succes genegeerd te hebben?) en hij kwam zelf nauwelijks aan het woord. Eigenlijk was ik vooral die vrouw aan het geruststellen. Weer een vreemde ontmoeting. Maar het raarste was nog wel dat ze mijn halfbroers nog niet van mijn bestaan op de hoogte hadden gesteld, terwijl hij elf jaar eerder beweerd had op het punt te staan dat te doen. Ik heb gezegd dat ik dan zelf contact zou leggen. Toen wilde hij het toch liever zelf vertellen. Aldus geschiedde en ik heb vervolgens mijn halfbroers meerdere keren ontmoet. Leuke mannen, prima contact, al was het natuurlijk voor hen wel een shock om opeens een oudere halfzus te hebben. De laatste ontmoeting met een van hen is nu 2,5 jaar geleden en toen zei mijn jongste halfbroer dat zijn moeder panisch is dat ik aanspraak zal maken op de erfenis en dat het daarom voor haar gemoed beter is als ik buiten beeld blijf. Mijn mond viel open want ik had serieus nog nooit stilgestaan bij een erfenis. Ik was eerlijk gezegd verbijsterd dat er zoiets basaals achter alle afwerende bewegingen leek te steken. Vervolgens heb ik geen contact meer opgenomen met mijn halfbroers omdat ik me vrij ongemakkelijk voelde bij deze feiten. Ik werd ongewild als een aasgier gezien.
Nu echter, weer wat later, denk ik opeens: waarom zou ik eigenlijk geen aanspraak maken op die erfenis? Mijn vader heeft nooit een cent aan mij uitgegeven en zich totaal aan alles onttrokken. Mijn moeder had het niet breed en had hulp van mijn oom nodig om mijn studie te kunnen bekostigen. Moreel vind ik dus eigenlijk niet dat ik bescheiden op de achtergrond zou moeten blijven, maar ergens voelt het fout dat er een toch een kleine aasgier in mij is wakker gemaakt door die opmerkingen van mijn halfbroer. Wat vinden jullie? Straks gewoon dat kindsdeel claimen of onzichtbaar blijven zoals ik dat tot nu toe zonder al te veel pijn altijd gedaan heb? Mijn vader is overigens niet steenrijk ofzo, wel welvarend (denk ik).
Mijn moeder en ik hebben het heel fijn gehad samen en ik heb hem dus niet actief gemist. Toevallig zijn mijn moeder en ik toen ik vijf jaar was een keer iemand tegengekomen op vakantie die zijn beste vriend bleek te zijn. Die vriend wist niet van mijn bestaan, dus daaruit bleek dat ik een groot geheim was. Wel wist hij ons te vertellen dat mijn vader nog steeds met zijn vriendin samen was en dat ze inmiddels twee kinderen gekregen hadden. Toen ik achttien was heeft mijn moeder een ontmoeting afgedwongen voor mij (door te dreigen het anders aan mijn vaders broers en zussen te vertellen). Die ontmoeting was nogal vreemd, aangezien hij alleen maar kon praten over zijn geweldige kinderen en de toestand van de wereld. Ik had daarna geen behoefte meer aan contact.
Toen ik elf jaar later zelf mijn eerste kind kreeg werd ik opeens voor het eerst boos op mijn vader: hoe kun je je eigen vlees en bloed zo negeren? Zeker als je weet hoe het is om een ouder te zijn? Ik heb hem een geboortekaartje gestuurd en hij is langsgekomen met zijn vrouw. Zij bleek ontzettend angstig te zijn dat hij toch voor mijn moeder zou kiezen (hoe irrationeel na 29 jaar die vrouw en dat kind met succes genegeerd te hebben?) en hij kwam zelf nauwelijks aan het woord. Eigenlijk was ik vooral die vrouw aan het geruststellen. Weer een vreemde ontmoeting. Maar het raarste was nog wel dat ze mijn halfbroers nog niet van mijn bestaan op de hoogte hadden gesteld, terwijl hij elf jaar eerder beweerd had op het punt te staan dat te doen. Ik heb gezegd dat ik dan zelf contact zou leggen. Toen wilde hij het toch liever zelf vertellen. Aldus geschiedde en ik heb vervolgens mijn halfbroers meerdere keren ontmoet. Leuke mannen, prima contact, al was het natuurlijk voor hen wel een shock om opeens een oudere halfzus te hebben. De laatste ontmoeting met een van hen is nu 2,5 jaar geleden en toen zei mijn jongste halfbroer dat zijn moeder panisch is dat ik aanspraak zal maken op de erfenis en dat het daarom voor haar gemoed beter is als ik buiten beeld blijf. Mijn mond viel open want ik had serieus nog nooit stilgestaan bij een erfenis. Ik was eerlijk gezegd verbijsterd dat er zoiets basaals achter alle afwerende bewegingen leek te steken. Vervolgens heb ik geen contact meer opgenomen met mijn halfbroers omdat ik me vrij ongemakkelijk voelde bij deze feiten. Ik werd ongewild als een aasgier gezien.
Nu echter, weer wat later, denk ik opeens: waarom zou ik eigenlijk geen aanspraak maken op die erfenis? Mijn vader heeft nooit een cent aan mij uitgegeven en zich totaal aan alles onttrokken. Mijn moeder had het niet breed en had hulp van mijn oom nodig om mijn studie te kunnen bekostigen. Moreel vind ik dus eigenlijk niet dat ik bescheiden op de achtergrond zou moeten blijven, maar ergens voelt het fout dat er een toch een kleine aasgier in mij is wakker gemaakt door die opmerkingen van mijn halfbroer. Wat vinden jullie? Straks gewoon dat kindsdeel claimen of onzichtbaar blijven zoals ik dat tot nu toe zonder al te veel pijn altijd gedaan heb? Mijn vader is overigens niet steenrijk ofzo, wel welvarend (denk ik).
woensdag 17 februari 2021 om 08:13
'vader' heeft haar aan haar lot over gelaten en het enige wat ze wil is vergelding voor jaren van verwaarlozing.
Hij is de eikel, niet zij.
Dat je dit bij het in de steek gelaten kind neerlegt vind ik op zijn minst onjuist te noemen.
TO, dit gaat natuurlijk om meer dan geld en alleen jij kan bepalen of het het gevecht waard is. Ga inderdaad naar een notaris of jurist om in te schatten hoe groot/zwaar dat gevecht gaat worden.
woensdag 17 februari 2021 om 08:27
De vraag is of die vergelding er komt. Het feit dat er ooit vriendelijk contact was met die broers betekent niet dat zij haar ook direct juridisch als een erkende zus beschouwen. Ik weet om wat voor vermogen het gaat. Maar stel het gaat om 2 ton, de belasting dienst komt langs en het moet onder 4 - 5 mensen worden verdeeld dan gaat het misschien om hooguit 30.000 aan een goede advocaat ben je al snel paar honder euro per uur kwijt, rechter etc en je bent zo 10 - 15.000 verder wanneer de familie met de hakken in het zand gaat. Waar hebben we het dan uiteindelijk over?
Een paar duizend euro of een verlies. Is dat het je waar to, omdat je die mensen nog iets wil bewijzen na de dood van je vader die hier dan erg weinig van mee krijgt???
Hoe gezond is het zetten van deze stappen uiteindelijk voor jou?
Een paar duizend euro of een verlies. Is dat het je waar to, omdat je die mensen nog iets wil bewijzen na de dood van je vader die hier dan erg weinig van mee krijgt???
Hoe gezond is het zetten van deze stappen uiteindelijk voor jou?
viva-amber wijzigde dit bericht op 17-02-2021 08:28
0.50% gewijzigd
This user may use sarcasm and cynicism in a way you are not accustomed to. You might suffer severe mental damage.
woensdag 17 februari 2021 om 08:29
viva-amber schreef: ↑17-02-2021 07:50Blijkbaar hebben geen van die broers nog iets van zich laten weten.
Ik zou er helemaal geen tijd en energie meer insteken to. Volgens mij brengt het alleen maar ongeluk.
Waar lees je dat?
Ik heb geen wespentaille, ik heb een bijenrompje
woensdag 17 februari 2021 om 08:42
viva-amber schreef: ↑17-02-2021 08:27De vraag is of die vergelding er komt. Het feit dat er ooit vriendelijk contact was met die broers betekent niet dat zij haar ook direct juridisch als een erkende zus beschouwen. Ik weet om wat voor vermogen het gaat. Maar stel het gaat om 2 ton, de belasting dienst komt langs en het moet onder 4 - 5 mensen worden verdeeld dan gaat het misschien om hooguit 30.000 aan een goede advocaat ben je al snel paar honder euro per uur kwijt, rechter etc en je bent zo 10 - 15.000 verder wanneer de familie met de hakken in het zand gaat. Waar hebben we het dan uiteindelijk over?
Een paar duizend euro of een verlies. Is dat het je waar to, omdat je die mensen nog iets wil bewijzen na de dood van je vader die hier dan erg weinig van mee krijgt???
Hoe gezond is het zetten van deze stappen uiteindelijk voor jou?
Het lijkt mij dat het niet om het geld gaat naar on het principe. Voor jezelf, niet om hen iets te bewijzen. Dat kan een sterk gevoel zijn. Alleen TO kan bepalen of het dat haar waard is. Maar nogmaals, zo'n procedure hoeft helemaal niet lang of kostbaar te zijn dus zoveel hoeft het niette zijn want het haar waard is. Op basis van wat en hoe zouden ze met de hakken in het zand gaan?
Alsof die mensen zin hebben om de erfenis te verkwanselen aan het rekken van het onvermijdelijke, want onvermijdelijk is het dat TO die erkenning af kan dwingen en dat weet die familie ook wel. Ze hopen gewoon dat ze zich niet roert en dat ze haar kunnen blijven negeren.
woensdag 17 februari 2021 om 08:45
Ik vind het inderdaad ook vreemd om telkens te projecteren op TO dat het haar om geld gaat.
Die indruk heb ik namelijk niet. Het gaat er meer om dat zij en waar ze recht op heeft niet weer probleemloos genegeerd kunnen worden ten koste van haarzelf. En dat is wel waar helemaal niks doen in resulteert. Zo'n procedure kan voorkomen dat dat negeren van haar bestaan überhaupt nog mogelijk is, omdat haar deel dan ook meegenomen moet worden. Hoeveel er uiteindelijk in het vat zit en hoeveel dat oplevert is van ondergeschikt belang.
Van wat er momenteel in het vat zit en of dat überhaupt rendabel kan uitpakken op het moment van de erfenis heeft ze geen idee. Dus dat zij dit wil heeft met een principiële kwestie te maken.
Dat lijkt mij een prima instelling waarin je jezelf ook niet zomaar verliest en waarmee je gewoon nuchter zo'n procedure in kan. Dus die vrees dat ze veel kosten maakt terwijl het uiteindelijk vrijwel niks oplevert deel ik niet, want ik denk dat ze prima kan bepalen hoeveel het principe van deze kwestie haar waard is.
En als ik de reacties hier zo lees hoeft dat procedureel helemaal niet zo ingewikkeld uit te pakken.
Die indruk heb ik namelijk niet. Het gaat er meer om dat zij en waar ze recht op heeft niet weer probleemloos genegeerd kunnen worden ten koste van haarzelf. En dat is wel waar helemaal niks doen in resulteert. Zo'n procedure kan voorkomen dat dat negeren van haar bestaan überhaupt nog mogelijk is, omdat haar deel dan ook meegenomen moet worden. Hoeveel er uiteindelijk in het vat zit en hoeveel dat oplevert is van ondergeschikt belang.
Van wat er momenteel in het vat zit en of dat überhaupt rendabel kan uitpakken op het moment van de erfenis heeft ze geen idee. Dus dat zij dit wil heeft met een principiële kwestie te maken.
Ik lees op zich niet dat TO nu wanhopig zoekt naar erkenning die ze waarschijnlijk niet meer gaat krijgen. Ze stelt zichzelf alleen de vraag waarom ze zich de erfenis eigenlijk ook nog zou laten ontglippen en ze overweegt dat netjes te regelen voordat er zich schrijnende omstandigheden voordoen in de vorm van overlijden.TijdvoorTaart schreef: ↑17-02-2021 08:13TO, dit gaat natuurlijk om meer dan geld en alleen jij kan bepalen of het het gevecht waard is. Ga inderdaad naar een notaris of jurist om in te schatten hoe groot/zwaar dat gevecht gaat worden.
Dat lijkt mij een prima instelling waarin je jezelf ook niet zomaar verliest en waarmee je gewoon nuchter zo'n procedure in kan. Dus die vrees dat ze veel kosten maakt terwijl het uiteindelijk vrijwel niks oplevert deel ik niet, want ik denk dat ze prima kan bepalen hoeveel het principe van deze kwestie haar waard is.
En als ik de reacties hier zo lees hoeft dat procedureel helemaal niet zo ingewikkeld uit te pakken.
woensdag 17 februari 2021 om 08:45
viva-amber schreef: ↑17-02-2021 07:22Ja het klinkt echt alsof ze het to gunnen,
(emotioneel niet ter zake doende verhaal weg geknipt)
Het wordt een fluitje van een cent...
Ze hoeven het haar niet te gunnen. De procedure wordt niet langer of korter als ze het haar wel of niet gunnen. Hoeveel juridische mogelijkheden denk jij dat ze hebben en kunnen betalen om zo'n procedure te rekken?
Dat valt wel mee.
Het is onvermijdelijk, Ze is kind, ze heeft rechten en dat woedt nu geformaliseerd. Net zoals je een snelheidsboete niet leuk vind maar onvermijdelijk is. Dat weten die mensen ook wel.
Ik vind dat er erg veel over moraal en karaktertrekken en motivaties van TO wordt geluld terwijl dat er niet toe doet. De situatie is zo klaar als een klontje en dat TO die formalisatie zou willen lijkt mij ook volstrekt logisch en ethisch en zegt niets maar dan ook niets over wraak of geldzucht.
anoniem_639dcde78f69d wijzigde dit bericht op 17-02-2021 08:49
24.04% gewijzigd
woensdag 17 februari 2021 om 08:46
Ik vraag me af of een erfenis na iemands dood, werkelijk genoegdoening geeft. Hij heeft het je niet gegeven immers, maar het is een afgedwongen iets. Ga je hier je werkelijk beter door voelen?
Ik zou het best wel apart vinden als je na zijn dood, als ze daar uberhaupt van hoort, ineens komt aanzetten en iets van de erfenis wilt.
Zou je niet gelukkiger worden als je vrede probeert te krijgen met je verleden, evt door middel van therapie en doorgaat met je leven?
Ik zou het best wel apart vinden als je na zijn dood, als ze daar uberhaupt van hoort, ineens komt aanzetten en iets van de erfenis wilt.
Zou je niet gelukkiger worden als je vrede probeert te krijgen met je verleden, evt door middel van therapie en doorgaat met je leven?
woensdag 17 februari 2021 om 08:46
Hoe lang "ken" je je verwekker al, en heeft je moeder altijd geweten waar hij woont?
Het kan best zijn dat je al "te laat" bent.
1:207 lid 3 B W
Boek 1. Personen- en familierecht
Titel 11. Afstamming
Afdeling 4. Gerechtelijke vaststelling van het ouderschapArtikel 2073.Het verzoek wordt door de moeder ingediend binnen vijf jaren na de geboorte van het kind of, in geval van onbekendheid met de identiteit van de vermoedelijke verwekker dan wel van onbekendheid met zijn verblijfplaats, binnen vijf jaren na de dag waarop de identiteit en de verblijfplaats aan de moeder bekend zijn geworden
Het kan best zijn dat je al "te laat" bent.
1:207 lid 3 B W
Boek 1. Personen- en familierecht
Titel 11. Afstamming
Afdeling 4. Gerechtelijke vaststelling van het ouderschapArtikel 2073.Het verzoek wordt door de moeder ingediend binnen vijf jaren na de geboorte van het kind of, in geval van onbekendheid met de identiteit van de vermoedelijke verwekker dan wel van onbekendheid met zijn verblijfplaats, binnen vijf jaren na de dag waarop de identiteit en de verblijfplaats aan de moeder bekend zijn geworden
Betty White: "Once you go blackberry... Hmmmmmhmmmm"
woensdag 17 februari 2021 om 08:49
Haar moeder gaat toch niet de erkenning afdwingen? iets met de klok horen luiden...wat heeft het voor zin om irrelevante wetteksten te posten?Snoesje666 schreef: ↑17-02-2021 08:46Hoe lang "ken" je je verwekker al, en heeft je moeder altijd geweten waar hij woont?
Het kan best zijn dat je al "te laat" bent.
1:207 lid 3 B W
Boek 1. Personen- en familierecht
Titel 11. Afstamming
Afdeling 4. Gerechtelijke vaststelling van het ouderschapArtikel 2073.Het verzoek wordt door de moeder ingediend binnen vijf jaren na de geboorte van het kind of, in geval van onbekendheid met de identiteit van de vermoedelijke verwekker dan wel van onbekendheid met zijn verblijfplaats, binnen vijf jaren na de dag waarop de identiteit en de verblijfplaats aan de moeder bekend zijn geworden
Verzoek door kind
Voor een kind geldt geen termijn voor het indienen van een verzoek tot het gerechtelijk vaststellen van vaderschap.
Een procedure tot het gerechtelijk vaststellen van vaderschap moet bij de rechtbank worden gevoerd. Hiervoor zult u een in familierecht gespecialiseerde advocaat moeten raadplegen.
This user may use sarcasm and cynicism in a way you are not accustomed to. You might suffer severe mental damage.
woensdag 17 februari 2021 om 08:50
Blijenvrij schreef: ↑17-02-2021 08:46Ik vraag me af of een erfenis na iemands dood, werkelijk genoegdoening geeft. Hij heeft het je niet gegeven immers, maar het is een afgedwongen iets. Ga je hier je werkelijk beter door voelen?
Ik zou het best wel apart vinden als je na zijn dood, als ze daar uberhaupt van hoort, ineens komt aanzetten en iets van de erfenis wilt.
Zou je niet gelukkiger worden als je vrede probeert te krijgen met je verleden, evt door middel van therapie en doorgaat met je leven?
Genoegdoening? Geluk? Vrede?
Ze kan gewoon op vrij eenvoudige wijze juridische erkenning van het vaderschap eisen. Jouw kinderen zijn ook erkend door hun vader neem ik aan?
woensdag 17 februari 2021 om 08:51
Als je een erkenning forceert heb je een erkenning op papier maar voor mij zou dat geen echte erkenning zijn. Dat maakt namelijk niet dat hij je vader wil zijn. Dus wat win je ermee? Geld en het feit dat je een stuk papier hebt dat zegt dat hij je vader is. Maar dat weet je zonder dat papier ook. Je dwingt hem. Ik zou het niet doen. Omdat ik een erkenning uit vrije wil zou willen en geen gedwongen want dat zou voor mij geen erkenning zijn
woensdag 17 februari 2021 om 08:51
Je kunt er als vader dus niet zomaar vanaf komen?viva-amber schreef: ↑17-02-2021 08:49Haar moeder gaat toch niet de erkenning afdwingen? iets met de klok horen luiden...wat heeft het voor zin om irrelevante wetteksten te posten?
Verzoek door kind
Voor een kind geldt geen termijn voor het indienen van een verzoek tot het gerechtelijk vaststellen van vaderschap.
Een procedure tot het gerechtelijk vaststellen van vaderschap moet bij de rechtbank worden gevoerd. Hiervoor zult u een in familierecht gespecialiseerde advocaat moeten raadplegen.
woensdag 17 februari 2021 om 08:53
Wanneer TO niets doet dan gebeurt er ook niets, maar een erkenning gaat wat mij betreft over veel meer dan een erfenis.
This user may use sarcasm and cynicism in a way you are not accustomed to. You might suffer severe mental damage.
woensdag 17 februari 2021 om 08:57
Hij is er al zomaar vanaf gekomen. Alles wat nu nog gebeurt is papier.
woensdag 17 februari 2021 om 09:00
Een kind kan het hele leven vaststelling van het vaderschap vragen, bovenstaande geldt alleen voor de moeder.Snoesje666 schreef: ↑17-02-2021 08:46Hoe lang "ken" je je verwekker al, en heeft je moeder altijd geweten waar hij woont?
Het kan best zijn dat je al "te laat" bent.
1:207 lid 3 B W
Boek 1. Personen- en familierecht
Titel 11. Afstamming
Afdeling 4. Gerechtelijke vaststelling van het ouderschapArtikel 2073.Het verzoek wordt door de moeder ingediend binnen vijf jaren na de geboorte van het kind of, in geval van onbekendheid met de identiteit van de vermoedelijke verwekker dan wel van onbekendheid met zijn verblijfplaats, binnen vijf jaren na de dag waarop de identiteit en de verblijfplaats aan de moeder bekend zijn geworden
Am Yisrael Chai!
woensdag 17 februari 2021 om 09:00
Nee.
Am Yisrael Chai!
woensdag 17 februari 2021 om 09:04
Echt, wat zijn vrouwen toch meester in het aanvoeren van allerlei irrelevant emotioneel gelul. Een man zou nooit een zakelijke kwestie zo vertroebelen met emotioneel geneuzel.
Ze heeft recht op dat geld, de verwekker ontzegt haar al haar hele leven geld waar ze wettelijk recht op heeft, tijd om in ieder geval iets te herstellen en iets te vorderen van de geldelijke schuld die hij aan haar heeft.
Emotioneel hoeft ze niets te verwachten, dat krijgt ze op deze manier ook niet. Maar ze heeft zich natuurlijk niet EN emotioneel EN financieel te laten naaien. Op deze manier wordt ze in ieder geval alleen emotioneel genaaid.
Ze heeft recht op dat geld, de verwekker ontzegt haar al haar hele leven geld waar ze wettelijk recht op heeft, tijd om in ieder geval iets te herstellen en iets te vorderen van de geldelijke schuld die hij aan haar heeft.
Emotioneel hoeft ze niets te verwachten, dat krijgt ze op deze manier ook niet. Maar ze heeft zich natuurlijk niet EN emotioneel EN financieel te laten naaien. Op deze manier wordt ze in ieder geval alleen emotioneel genaaid.
Am Yisrael Chai!
woensdag 17 februari 2021 om 09:07
Waar haal je vandaan dat TO verwacht af te kunnen dwingen dat hij haar vader wil zijn? Ik lees alleen nog een stukje hoop dat hij haar heel misschien uit zichzelf een stukje erfenis gunt, maar juist omdat TO van zichzelf weet dat dat een irreële verwachting van haar is overweegt ze zelf in actie te komen.lisbeth schreef: ↑17-02-2021 08:51Als je een erkenning forceert heb je een erkenning op papier maar voor mij zou dat geen echte erkenning zijn. Dat maakt namelijk niet dat hij je vader wil zijn. Dus wat win je ermee? Geld en het feit dat je een stuk papier hebt dat zegt dat hij je vader is. Maar dat weet je zonder dat papier ook. Je dwingt hem. Ik zou het niet doen. Omdat ik een erkenning uit vrije wil zou willen en geen gedwongen want dat zou voor mij geen erkenning zijn
Ik zie het trouwens ook juist als vrede met je verleden hebben als je je niet als weerloos slachtoffer gedraagt van andermans keuzes, maar zonder rancune opkomt voor je rechten. Ik snap ook niet waarom TO telkens in een soort passieve slachtofferrol wordt geduwd omdat ze daar gelukkiger van zou worden? Dat vind ik zo'n vreemde projectie.
woensdag 17 februari 2021 om 09:11
In de OP staat duidelijk dat TO het contact heeft verbroken hoor.
Vervolgens heb ik geen contact meer opgenomen met mijn halfbroers omdat ik me vrij ongemakkelijk voelde bij deze feiten.
Ik heb geen wespentaille, ik heb een bijenrompje
woensdag 17 februari 2021 om 09:12
In de OP staat duidelijk dat TO geen contact meer met ze heeft opgenomen hoor. Lees je eigen citaat nog maar eens.
woensdag 17 februari 2021 om 09:16
Ik snap trouwens niet waarom je niet de kaas van het brood laten eten geen winst is. Al houd ik er maar 1 stuiver waar ik recht op had aan over, dan zie ik dat alsnog als winst, omdat mijn recht heeft meegewogen en mijn recht en mijn bestaan er toe doen.
En dat staat volledig los van dat ik daarmee niks van de erkenning van mijn vader mee win. Dat ik die niet zal krijgen vind ik geen reden om zonder slag of stoot min of meer weg te geven waar ik recht op heb.
Voor mijn gevoel staat TO er ook zo in als ik haar posts lees. Die ziet geen reden om niet voor haar recht op te komen zonder dat dat samenhangt met allerlei hang naar emotionele erkenning.
En dat staat volledig los van dat ik daarmee niks van de erkenning van mijn vader mee win. Dat ik die niet zal krijgen vind ik geen reden om zonder slag of stoot min of meer weg te geven waar ik recht op heb.
Voor mijn gevoel staat TO er ook zo in als ik haar posts lees. Die ziet geen reden om niet voor haar recht op te komen zonder dat dat samenhangt met allerlei hang naar emotionele erkenning.
woensdag 17 februari 2021 om 09:26
Vooropgesteld, deze man is een lul. TO, ik ben zelf zo'n kind als jij. Mijn moeder raakte zwanger, de verwekker wilde geen kind en wilde dat mijn moeder abortus liet doen. Dit wilde mijn moeder niet, en ze heeft er dus voor gekozen om alles alleen te doen. Dat lukt haar al 50 jaar heel goed. De man die mij verwekt heeft weet dus dat ik er ben, maar heeft nooit naar mijn moeder en mij omgekeken. Ik weet niets van hem. Mocht hij dood zijn of leven, ik weet het niet. Ik heb bij leven nooit wat van hem gehad, en hoef ook niets van hem als hij dood is. Af en toe vraag ik me wel af of hij me ook in de gaten heeft gehouden of zo. Ik vind het bizar eigenlijk dat een man dit kan doen. Ik snap best dat je nadenkt over je eventuele erfenis, maar dit zal moeilijk worden aangezien je niet erkent bent, wel snap ik dat het voor je als een soort genoegdoening kan voelen.
woensdag 17 februari 2021 om 09:34
Hoe kom je er nou bij dat een dergelijke procedure 10 tot 15 duizend kost? Het is geen eindeloos juridisch steekspel he. Er valt echt niks te rekken.viva-amber schreef: ↑17-02-2021 08:27De vraag is of die vergelding er komt. Het feit dat er ooit vriendelijk contact was met die broers betekent niet dat zij haar ook direct juridisch als een erkende zus beschouwen. Ik weet om wat voor vermogen het gaat. Maar stel het gaat om 2 ton, de belasting dienst komt langs en het moet onder 4 - 5 mensen worden verdeeld dan gaat het misschien om hooguit 30.000 aan een goede advocaat ben je al snel paar honder euro per uur kwijt, rechter etc en je bent zo 10 - 15.000 verder wanneer de familie met de hakken in het zand gaat. Waar hebben we het dan uiteindelijk over?
Een paar duizend euro of een verlies. Is dat het je waar to, omdat je die mensen nog iets wil bewijzen na de dood van je vader die hier dan erg weinig van mee krijgt???
Hoe gezond is het zetten van deze stappen uiteindelijk voor jou?
