Geld & Recht
alle pijlers
Zou ik moeten erven?
dinsdag 16 februari 2021 om 21:12
Ik heb advies nodig over het volgende... lang verhaal...: ik ben opgegroeid bij mijn alleenstaande moeder. Zij was studente toen ze zwanger werd van een on/off-relatie met iemand die een vaste (open) relatie had. Ze heeft mij gehouden omdat ze dacht dat ze onvruchtbaar was en dat ik haar enige kans op een kind zou zijn (dit bleek later ook zo te zijn). Mijn vader heeft zodra hij wist van mijn komst alle contact verbroken (op aandringen van zijn vriendin). Ik ben dan ook niet door hem erkend.
Mijn moeder en ik hebben het heel fijn gehad samen en ik heb hem dus niet actief gemist. Toevallig zijn mijn moeder en ik toen ik vijf jaar was een keer iemand tegengekomen op vakantie die zijn beste vriend bleek te zijn. Die vriend wist niet van mijn bestaan, dus daaruit bleek dat ik een groot geheim was. Wel wist hij ons te vertellen dat mijn vader nog steeds met zijn vriendin samen was en dat ze inmiddels twee kinderen gekregen hadden. Toen ik achttien was heeft mijn moeder een ontmoeting afgedwongen voor mij (door te dreigen het anders aan mijn vaders broers en zussen te vertellen). Die ontmoeting was nogal vreemd, aangezien hij alleen maar kon praten over zijn geweldige kinderen en de toestand van de wereld. Ik had daarna geen behoefte meer aan contact.
Toen ik elf jaar later zelf mijn eerste kind kreeg werd ik opeens voor het eerst boos op mijn vader: hoe kun je je eigen vlees en bloed zo negeren? Zeker als je weet hoe het is om een ouder te zijn? Ik heb hem een geboortekaartje gestuurd en hij is langsgekomen met zijn vrouw. Zij bleek ontzettend angstig te zijn dat hij toch voor mijn moeder zou kiezen (hoe irrationeel na 29 jaar die vrouw en dat kind met succes genegeerd te hebben?) en hij kwam zelf nauwelijks aan het woord. Eigenlijk was ik vooral die vrouw aan het geruststellen. Weer een vreemde ontmoeting. Maar het raarste was nog wel dat ze mijn halfbroers nog niet van mijn bestaan op de hoogte hadden gesteld, terwijl hij elf jaar eerder beweerd had op het punt te staan dat te doen. Ik heb gezegd dat ik dan zelf contact zou leggen. Toen wilde hij het toch liever zelf vertellen. Aldus geschiedde en ik heb vervolgens mijn halfbroers meerdere keren ontmoet. Leuke mannen, prima contact, al was het natuurlijk voor hen wel een shock om opeens een oudere halfzus te hebben. De laatste ontmoeting met een van hen is nu 2,5 jaar geleden en toen zei mijn jongste halfbroer dat zijn moeder panisch is dat ik aanspraak zal maken op de erfenis en dat het daarom voor haar gemoed beter is als ik buiten beeld blijf. Mijn mond viel open want ik had serieus nog nooit stilgestaan bij een erfenis. Ik was eerlijk gezegd verbijsterd dat er zoiets basaals achter alle afwerende bewegingen leek te steken. Vervolgens heb ik geen contact meer opgenomen met mijn halfbroers omdat ik me vrij ongemakkelijk voelde bij deze feiten. Ik werd ongewild als een aasgier gezien.
Nu echter, weer wat later, denk ik opeens: waarom zou ik eigenlijk geen aanspraak maken op die erfenis? Mijn vader heeft nooit een cent aan mij uitgegeven en zich totaal aan alles onttrokken. Mijn moeder had het niet breed en had hulp van mijn oom nodig om mijn studie te kunnen bekostigen. Moreel vind ik dus eigenlijk niet dat ik bescheiden op de achtergrond zou moeten blijven, maar ergens voelt het fout dat er een toch een kleine aasgier in mij is wakker gemaakt door die opmerkingen van mijn halfbroer. Wat vinden jullie? Straks gewoon dat kindsdeel claimen of onzichtbaar blijven zoals ik dat tot nu toe zonder al te veel pijn altijd gedaan heb? Mijn vader is overigens niet steenrijk ofzo, wel welvarend (denk ik).
Mijn moeder en ik hebben het heel fijn gehad samen en ik heb hem dus niet actief gemist. Toevallig zijn mijn moeder en ik toen ik vijf jaar was een keer iemand tegengekomen op vakantie die zijn beste vriend bleek te zijn. Die vriend wist niet van mijn bestaan, dus daaruit bleek dat ik een groot geheim was. Wel wist hij ons te vertellen dat mijn vader nog steeds met zijn vriendin samen was en dat ze inmiddels twee kinderen gekregen hadden. Toen ik achttien was heeft mijn moeder een ontmoeting afgedwongen voor mij (door te dreigen het anders aan mijn vaders broers en zussen te vertellen). Die ontmoeting was nogal vreemd, aangezien hij alleen maar kon praten over zijn geweldige kinderen en de toestand van de wereld. Ik had daarna geen behoefte meer aan contact.
Toen ik elf jaar later zelf mijn eerste kind kreeg werd ik opeens voor het eerst boos op mijn vader: hoe kun je je eigen vlees en bloed zo negeren? Zeker als je weet hoe het is om een ouder te zijn? Ik heb hem een geboortekaartje gestuurd en hij is langsgekomen met zijn vrouw. Zij bleek ontzettend angstig te zijn dat hij toch voor mijn moeder zou kiezen (hoe irrationeel na 29 jaar die vrouw en dat kind met succes genegeerd te hebben?) en hij kwam zelf nauwelijks aan het woord. Eigenlijk was ik vooral die vrouw aan het geruststellen. Weer een vreemde ontmoeting. Maar het raarste was nog wel dat ze mijn halfbroers nog niet van mijn bestaan op de hoogte hadden gesteld, terwijl hij elf jaar eerder beweerd had op het punt te staan dat te doen. Ik heb gezegd dat ik dan zelf contact zou leggen. Toen wilde hij het toch liever zelf vertellen. Aldus geschiedde en ik heb vervolgens mijn halfbroers meerdere keren ontmoet. Leuke mannen, prima contact, al was het natuurlijk voor hen wel een shock om opeens een oudere halfzus te hebben. De laatste ontmoeting met een van hen is nu 2,5 jaar geleden en toen zei mijn jongste halfbroer dat zijn moeder panisch is dat ik aanspraak zal maken op de erfenis en dat het daarom voor haar gemoed beter is als ik buiten beeld blijf. Mijn mond viel open want ik had serieus nog nooit stilgestaan bij een erfenis. Ik was eerlijk gezegd verbijsterd dat er zoiets basaals achter alle afwerende bewegingen leek te steken. Vervolgens heb ik geen contact meer opgenomen met mijn halfbroers omdat ik me vrij ongemakkelijk voelde bij deze feiten. Ik werd ongewild als een aasgier gezien.
Nu echter, weer wat later, denk ik opeens: waarom zou ik eigenlijk geen aanspraak maken op die erfenis? Mijn vader heeft nooit een cent aan mij uitgegeven en zich totaal aan alles onttrokken. Mijn moeder had het niet breed en had hulp van mijn oom nodig om mijn studie te kunnen bekostigen. Moreel vind ik dus eigenlijk niet dat ik bescheiden op de achtergrond zou moeten blijven, maar ergens voelt het fout dat er een toch een kleine aasgier in mij is wakker gemaakt door die opmerkingen van mijn halfbroer. Wat vinden jullie? Straks gewoon dat kindsdeel claimen of onzichtbaar blijven zoals ik dat tot nu toe zonder al te veel pijn altijd gedaan heb? Mijn vader is overigens niet steenrijk ofzo, wel welvarend (denk ik).
woensdag 17 februari 2021 om 13:32
Als ik mag aanvullen: normaal is de stelregel wie eist, bewijst. Maar het kind heeft geen mogelijkheid om te bewijzen dat Jantje wel de vader is, terwijl Jantje op een hele simpele manier die de lichamelijke integriteit nauwelijks aantast, kan bewijzen dat hij de vader wel of niet is. Daarom is bij een vaderschapszaak de bewijslast omgedraaid.fashionvictim schreef: ↑17-02-2021 13:22Nee, dat kan niet. Als een kind (of de moeder voordat het kind 5 is) verzoekt om het vaderschap van Jantje vast te stellen, dan zal die procedure altijd eindigen met de uitspraak dat Jantje wel of niet de vader is. Dus als Jantje betwist dat hij dat is, dan legt de rechter een DNA test op om vast te stellen of Jantje de waarheid spreekt of toch de vader is.
Edit: Wat dus wel kan is dat na een DNA test blijkt dat Jantje inderdaad de vader niet is en dan eindigt de procedure wel zonder vader, maar niet zonder uitspraak, namelijk de vaststelling dat Jantje niet de vader van het kind is.
woensdag 17 februari 2021 om 13:32
Dit was wel een wat andere situatie omdat het A een koning betrof en B Delphine ook al een vader had. Volgens mij draaide dat proces ook niet zozeer om het vaststellen van het vaderschap, maar over de vraag of een koning verplicht kon worden een buitenechtelijk kind te moeten erkennen. Ik herinner me dat in het eerste proces het vooral ging over het feit dat het ongrondwettelijk was om een koning voor de rechter te slepen.Miss.Marissie schreef: ↑17-02-2021 13:22De procedure van zijn dochter tegen Albert van België is al eens genoemd, maar wat mij daarbij opviel, is dat het een heel lang en pijnlijk proces is geweest. Maar nadat er uiteindelijk een beslissing is gevallen, er een soort van familiair contact is ontstaan. In ieder geval met haar broer (de huidige koning). Geen enkele situatie is natuurlijk hetzelfde, maar misschien zorgt de juridische aanpak uiteindelijk wel voor toenadering, omdat er dan geen ontkennen meer aan is...
Dat is echt niet vergelijkbaar met hoe dat bij gewone stervelingen gaat.
Am Yisrael Chai!
woensdag 17 februari 2021 om 13:55
Kleine noot want mensen lijken vaak te denken dat je gewoon “nee dank je wel” kan zeggen als een erfenis niet wilt. Als erkent kind ben je van rechtswege (vanzelf) erfgenaam. Je kan wel onterft worden bij testament, maar dat is een ander verhaal.
Als je de erfenis wilt verwerpen gaat dat via een schriftelijke procedure bij de rechtbank. Niet moeilijk, maar je moet het wel doen. En het kost 132 euro.
https://www.rechtspraak.nl/Onderwerpen/ ... osten.aspx
woensdag 17 februari 2021 om 14:10
Mooi dat hierin het belang van het kind en de waarheid van de oorsprong van het kind dus altijd voorop staat.fashionvictim schreef: ↑17-02-2021 13:22Nee, dat kan niet. Als een kind (of de moeder voordat het kind 5 is) verzoekt om het vaderschap van Jantje vast te stellen, dan zal die procedure altijd eindigen met de uitspraak dat Jantje wel of niet de vader is. Dus als Jantje betwist dat hij dat is, dan legt de rechter een DNA test op om vast te stellen of Jantje de waarheid spreekt of toch de vader is.
Edit: Wat dus wel kan is dat na een DNA test blijkt dat Jantje inderdaad de vader niet is en dan eindigt de procedure wel zonder vader, maar niet zonder uitspraak, namelijk de vaststelling dat Jantje niet de vader van het kind is.
woensdag 17 februari 2021 om 15:21
Wat een fijne posts, FashionVictim! Heel helder.
Myra, ik zou je echt willen aanmoedigen gewoon die procedure te starten. Je komt dan voor jezelf op en dat is in mijn ogen een hartstikke goede zaak!
Trek je alsjeblieft niets aan van de negatieve reacties of de reacties waarin op je emotie wordt ingespeeld, 'of je het wel moet willen' en 'hoe vervelend het toch is voor je halfbroers'. Het is vervelend voor jóu dat je vader je niet erkent, dat zijn vrouw zulke nare dingen zegt en dat die relatie ingewikkeld is.
De wet voorziet in een aantal zaken en je juridische mogelijkheden daarin benutten is niet 'verkeerd'. Er zijn niet voor niets mogelijkheden! Zie het alsjeblieft gewoon zakelijk. Als kind sta jij volledig buiten het gesteggel en het gedoe tussen je moeder en je vader, jij hebt niets te maken met hun relatie.
Dat de partner van je vader, je vader zelf en/of je halfbroers er 'iets van vinden' - dat zal allemaal wel, maar dat is eerlijk gezegd imo niet bepaald jouw probleem. Je bent er, je mág er ook zijn en daar moeten ze maar mee dealen. Klaar.
Myra, ik zou je echt willen aanmoedigen gewoon die procedure te starten. Je komt dan voor jezelf op en dat is in mijn ogen een hartstikke goede zaak!
Trek je alsjeblieft niets aan van de negatieve reacties of de reacties waarin op je emotie wordt ingespeeld, 'of je het wel moet willen' en 'hoe vervelend het toch is voor je halfbroers'. Het is vervelend voor jóu dat je vader je niet erkent, dat zijn vrouw zulke nare dingen zegt en dat die relatie ingewikkeld is.
De wet voorziet in een aantal zaken en je juridische mogelijkheden daarin benutten is niet 'verkeerd'. Er zijn niet voor niets mogelijkheden! Zie het alsjeblieft gewoon zakelijk. Als kind sta jij volledig buiten het gesteggel en het gedoe tussen je moeder en je vader, jij hebt niets te maken met hun relatie.
Dat de partner van je vader, je vader zelf en/of je halfbroers er 'iets van vinden' - dat zal allemaal wel, maar dat is eerlijk gezegd imo niet bepaald jouw probleem. Je bent er, je mág er ook zijn en daar moeten ze maar mee dealen. Klaar.
There is freedom waiting for you, on the breezes of the sky, and you ask: "What if I fall?" Oh but my darling, what if you fly? - Erin Hanson
woensdag 17 februari 2021 om 15:44
Nu heeft ze ook niks. Dus ja ik zou die erkenning opeisen. Hij is de biologische vader. Wat er daarna met de erfenis gebeurd is dan een 2eredbulletje schreef: ↑17-02-2021 00:52Waarschijnlijk gaan ze dan met warme hand hun zoons geven wat ze kunnen missen zodat er uberhaupt niet veel meer overschiet. Als zij langstlevende is kan ze ook verkopen en kleiner gaan wonen en nog lekker genieten van het geld wat het huis heeft opgeleverd en met haar zoons delen.
woensdag 17 februari 2021 om 15:48
Het kan ook heel veel kracht geven en een gevoel van er mogen zijn. Voor jezelf opkomen. Dat zijn mooie gevoelens. Van een beetje vechten wordt je niet gelijk ongelukkig.
Los van mogelijke negatieve of positieve energie zou het voor mij ook simpelweg voelen als iets wat moet. Het is geen traject van jaren of tienduizenden euro's dus laten we niet overdrijven. Ik zou willen rechtzetten wat 30 jaar geleden is nagelaten. Ik zou het zien als een 'ere-kwestie' voor mezelf en dat alleen al zou me juist energie geven.
anoniem_639dcde78f69d wijzigde dit bericht op 17-02-2021 15:52
27.09% gewijzigd
woensdag 17 februari 2021 om 15:48
Amenfashionvictim schreef: ↑17-02-2021 09:04Echt, wat zijn vrouwen toch meester in het aanvoeren van allerlei irrelevant emotioneel gelul. Een man zou nooit een zakelijke kwestie zo vertroebelen met emotioneel geneuzel.
Ze heeft recht op dat geld, de verwekker ontzegt haar al haar hele leven geld waar ze wettelijk recht op heeft, tijd om in ieder geval iets te herstellen en iets te vorderen van de geldelijke schuld die hij aan haar heeft.
Emotioneel hoeft ze niets te verwachten, dat krijgt ze op deze manier ook niet. Maar ze heeft zich natuurlijk niet EN emotioneel EN financieel te laten naaien. Op deze manier wordt ze in ieder geval alleen emotioneel genaaid.
woensdag 17 februari 2021 om 17:21
Het ging mij ook niet om de procedure an sich, die zal heel anders zijn dan bij ‘gewone stervelingen’. Maar meer om dat toen het één keer rond was, de acceptatie bij de familie ook kwam.fashionvictim schreef: ↑17-02-2021 13:32Dit was wel een wat andere situatie omdat het A een koning betrof en B Delphine ook al een vader had. Volgens mij draaide dat proces ook niet zozeer om het vaststellen van het vaderschap, maar over de vraag of een koning verplicht kon worden een buitenechtelijk kind te moeten erkennen. Ik herinner me dat in het eerste proces het vooral ging over het feit dat het ongrondwettelijk was om een koning voor de rechter te slepen.
Dat is echt niet vergelijkbaar met hoe dat bij gewone stervelingen gaat.
woensdag 17 februari 2021 om 20:12
Ik zou die erkenning ook doen, om te laten erkennen dat je er bent. Je bent lang genoeg geheim gehouden.
Of er dan ooit een erfenis komt, ik zou mijn adem niet inhouden.
Maar erkennen dat er een verwantschap is, dat zou ik gerechtigheid vinden.
En die man een Jan dinges zonder ruggegraat en die partner van hem ook.
Of er dan ooit een erfenis komt, ik zou mijn adem niet inhouden.
Maar erkennen dat er een verwantschap is, dat zou ik gerechtigheid vinden.
En die man een Jan dinges zonder ruggegraat en die partner van hem ook.
woensdag 17 februari 2021 om 21:52
Het is mss al gezegd maar mss ook niet: mogelijk gaat hij na vaststelling vaderschap je onterven. Dan heb je nog wel recht op iets (helft van je kindsdeel als wettelijke verdeling van toepassing zou zijn), maar dan heb je ook kans dat ze je niet gaan informeren over je vaders overlijden. Omdat je als onterft kind geen erfgenaam meer bent hoeven ze dat ook niet te doen, dan kom je er mogelijk via via achter en dan heb je vanaf het moment van overlijden nog 5 jaar om zelf je erfenisdeel nog te vorderen. Doe je dat niet binnen 5 jaar dan heb je nergens meer recht op.
Maar goed als die vrouw nu al zo panisch is over dat je de erfenis komt halen, dan zijn ze mss nu ook al niet voornemens om je te vertellen over zijn overlijden. Sorry maar wat een kutwijf. Ipv dat je van meet af aan inziet dat jij als kind hier ook niks aan kan doen, alles in het werk stellen om jou te naaien zodat zij en haar eigen kinderen die toen nog niet bestonden, niks te kort komen.
Eens met Fashionvictim: laat je niet naaien want je wordt nu al zo genaaid. Dwing het ouderschap af, al is het alleen voor je eigen gemoedsrust. En krijg je dan nog een leuk zakcentje, alleen maar mooi. Kun je altijd nog vanaf zien als je niet meer wil, maar andersom kan niet: als ie dood is, dan heb je deze optie niet meer.
Maar goed als die vrouw nu al zo panisch is over dat je de erfenis komt halen, dan zijn ze mss nu ook al niet voornemens om je te vertellen over zijn overlijden. Sorry maar wat een kutwijf. Ipv dat je van meet af aan inziet dat jij als kind hier ook niks aan kan doen, alles in het werk stellen om jou te naaien zodat zij en haar eigen kinderen die toen nog niet bestonden, niks te kort komen.
Eens met Fashionvictim: laat je niet naaien want je wordt nu al zo genaaid. Dwing het ouderschap af, al is het alleen voor je eigen gemoedsrust. En krijg je dan nog een leuk zakcentje, alleen maar mooi. Kun je altijd nog vanaf zien als je niet meer wil, maar andersom kan niet: als ie dood is, dan heb je deze optie niet meer.
woensdag 17 februari 2021 om 22:54
Zij is ook een van die onschuldige mensen. De enige die hiervoor verantwoordelijk is, is haar vader. Hij heeft haar gemaakt terwijl hij kennelijk een vrouw had die daar niet mee om kon gaan en hij was zo laf om haar daarvoor op te laten draaien.
Zij is het eerste en grootste onschuldige slachtoffer.
Am Yisrael Chai!
woensdag 17 februari 2021 om 22:54
woensdag 17 februari 2021 om 23:12
donderdag 18 februari 2021 om 05:41
Dat die mensen over de zeik zijn maakt ze niet onschuldig. Er zijn echter heel veel andere manieren om met deze situatie om te gaan.
Ik zou ze niet als onschuldige mensen typeren. In een gunstig geval wel als sociaal onhandig.
Het is zoals het is. Ik kan niet eens "vader" typen want dat is zo zijn rol niet voor to, die man heeft alleen voor zichzelf gekozen.
Hij wist van haar bestaan en heeft haar vooral ontkend. Zijn partner was alleen maar bang voor het voortbestaan van haar leven zoals het was. Gebaseerd op een geheim.
Ik vind het vooral een mrs Bucket vibe hebben. Weinig onschuld, weinig warmte, veel toedekken.
Ik zou ze niet als onschuldige mensen typeren. In een gunstig geval wel als sociaal onhandig.
Het is zoals het is. Ik kan niet eens "vader" typen want dat is zo zijn rol niet voor to, die man heeft alleen voor zichzelf gekozen.
Hij wist van haar bestaan en heeft haar vooral ontkend. Zijn partner was alleen maar bang voor het voortbestaan van haar leven zoals het was. Gebaseerd op een geheim.
Ik vind het vooral een mrs Bucket vibe hebben. Weinig onschuld, weinig warmte, veel toedekken.
donderdag 18 februari 2021 om 09:08
Probleem ligt bij die 3 mensen en niet bij TO, waarom zou TO dat op zichzelf betrekken? Zij gaan over de zeik van iets onzinnigs, dat moeten ze toch echt zelf oplossen. TO is net zo'n echt kind als de halfbroers en heeft net zoveel rechten. Dus TO mag er lekker van genieten als ze dat wil en hoeft zich niet schuldig te voelen omdat de anderen zó graag méér geld hadden gehad.
Sowieso vind ik het al ubertriest dat die familie nu al jankt om een erfenis. Dat geld IS niet eens van hen, maar van de vader. Als pa meer uitgeeft blijft er ook niks over voor ze. Of mag dat ook niet van hen, mag pa niks meer doen van zijn eigen geld zodat er lekker veel overblijft? Of mag dat wel en is het eigenlijk gewoon puur misgunnen van TO? Pfff..
Jouw verhaal kun je trouwens net zo goed omdraaien, dat ZIJ totaal niet van het geld zouden moeten willen genieten, terwijl een onschuldig kind van vader, TO, helemaal niks krijgt. En dat terwijl ze bij leven ook al zo weinig (niks) heeft gehad.
Het ligt aan de eigen instelling van die 3 mensen.
TO, ik ben erg blij dat dit topic je heeft gesterkt in wat je zelf al voelde. Ga er voor!!
donderdag 18 februari 2021 om 09:30
Ten eerste als je niet zo selectief zou lezen gaat het niet om het geld
Ten tweede is zij de onschuldige
Ten derde ze maakt gebruik van haar wettelijk recht
Ten vierde al zou het puur en alleen om het geld gaan, ze heeft recht op haar kindsdeel na erkenning.
Hou gewoon eens op met die emotionele onzin argumenten te gebruiken
donderdag 18 februari 2021 om 09:35
Heb jij broers en zussen?
Als zij de hele erfenis verdelen en jij krijgt er niks van, zeg je er ook niks van omdat je dan onschuldige mensen over de zeik hebt geholpen?
donderdag 18 februari 2021 om 09:39
Die man is slappe hap en hij laat zich continu leiden door dat loeder van een vrouw. Eerst al bij de geboorte, toen bij de ontmoetingen toen ze jong was en nu weer richting de andere kinderen. Ze is maar bang dat ze hem kwijtraakt of dat ze zijn geld kwijtraakt en daar moet iedereen voor worden opgestookt.
Dus ik zou zeggen: laat die erkenning zo snel mogelijk gebeuren, dan is dat probleem verholpen en kunnen mensen vrijelijk wel of niet relaties aangaan.
En natuurlijk kan die man haar onterven en heeft ze alleen recht op haar legitieme portie. Maar hij kan ook het licht zien en tegen zijn vrouw zeggen dat hij dat doet en intussen iets anders regelen.
Dus ik zou zeggen: laat die erkenning zo snel mogelijk gebeuren, dan is dat probleem verholpen en kunnen mensen vrijelijk wel of niet relaties aangaan.
En natuurlijk kan die man haar onterven en heeft ze alleen recht op haar legitieme portie. Maar hij kan ook het licht zien en tegen zijn vrouw zeggen dat hij dat doet en intussen iets anders regelen.
