Gezondheid
alle pijlers
abortus
donderdag 23 november 2006 om 23:18
Hoi
Weet niet of ik hier goed zit maar denk het wel.
Heb afgelopen februari een abortus laten plegen heb er geen spijt van soms wel en soms niet. Ik weet voor sommige is het een taboe lees hier ook nooit iets over. Weet dat er veel tegenstanders zijn van een abortus maar weet ook dat er genoeg mensen zijn die het ondergaan.
Daarom zoek ik ook mensen om er mee over te praten en hoe zij zich er nu onder voelen.
Soms voel ik me rot en soms denk ik van je hebt er goed aan gedaan was er emotioneel gewoon nog niet aan toe was te veel gebeurd en kon het kindje gewoon nog geen toekomst geven.
Daarom wil ik ook graag met meer mensen erover praten omdat eigenlijk niemand in mijn omgeving ervan af weet alleen mijn vriend natuurlijk, het was onzer beide beslissing voordat iemand daar over begint.
Hoop dat er nog meer mensen zijn die hierover hun ervaring met mij kunnen delen en erover kunnen praten weet dat er genoeg mensen zijn die er nog wel over nadenken of ze een goede beslissing hebben genomen of niet.
Hoor het wel hoop ik.
Groetjes
maandag 27 november 2006 om 13:34
ik heb afgelopen januari een abortus gehad. vorig jaar op eerste kerstdag kwamen mijn vriend en ik erachter dat ik zwanger was. condoom gescheurd, morning after pil gehaald maar helaas toch zwanger.
toen kwam ook de moeilijke beslissing van houden of niet houden, op dat moment gebruikte ik medicijnen die niet goed zijn voor een vruchtje en ikzelf was medisch gezien niet echt in de toestand om een zwangerschap te doorstaan. wij hebben na veel overwegen besloten voor een abortus. de ingreep zelf heeft me niet veel gedaan. de tijd erna ook niet. maar nu zit ik er wel mee. ik bedoel ik ben toch zwanger geweest dat is niet niks. ik weet dat het toch fout was gegaan, daar het vruchtje niet verder was gegroeid dan 3 weken en ik eigenlijk 6 weken zou zijn, maar toch, blijf ik met een raar gevoel zitten. ik was altijd tegen abortus en nu was ik dus wel degene die een abortus heeft laten doen. ik denk ook dat de begeleiding wat beter moet zijn, ik heb een gesprek gehad bij de stimezo, maar daar gesprek stelde echt niks voor, ze deden net of ik 14 was en gingen de pil uitleggen, jadaaaag ben al 8 jaar met mijn vriend, nooit iets gebeurd. dan hoef je me niet uit te leggen hoe de pil werkt hoor! het was gewoon een stom ongelukje. achteraf blijkt dat de morning after pil toch wel zijn werk had gedaan. maar dat het vruchtje al wel ingenesteld zat, maar niet meer groeide. ik heb er geen spijt van maar ik houd er wel een wrang gevoel aan over.
to; veel sterkte groeten
toen kwam ook de moeilijke beslissing van houden of niet houden, op dat moment gebruikte ik medicijnen die niet goed zijn voor een vruchtje en ikzelf was medisch gezien niet echt in de toestand om een zwangerschap te doorstaan. wij hebben na veel overwegen besloten voor een abortus. de ingreep zelf heeft me niet veel gedaan. de tijd erna ook niet. maar nu zit ik er wel mee. ik bedoel ik ben toch zwanger geweest dat is niet niks. ik weet dat het toch fout was gegaan, daar het vruchtje niet verder was gegroeid dan 3 weken en ik eigenlijk 6 weken zou zijn, maar toch, blijf ik met een raar gevoel zitten. ik was altijd tegen abortus en nu was ik dus wel degene die een abortus heeft laten doen. ik denk ook dat de begeleiding wat beter moet zijn, ik heb een gesprek gehad bij de stimezo, maar daar gesprek stelde echt niks voor, ze deden net of ik 14 was en gingen de pil uitleggen, jadaaaag ben al 8 jaar met mijn vriend, nooit iets gebeurd. dan hoef je me niet uit te leggen hoe de pil werkt hoor! het was gewoon een stom ongelukje. achteraf blijkt dat de morning after pil toch wel zijn werk had gedaan. maar dat het vruchtje al wel ingenesteld zat, maar niet meer groeide. ik heb er geen spijt van maar ik houd er wel een wrang gevoel aan over.
to; veel sterkte groeten
maandag 27 november 2006 om 14:28
Hoi,
Inderdaad een beladen onderwerp, voor mij persoonlijk ook. Ik las eerst je titel en durfde je topic niet te openen. Maar goed, het kan geen kwaad om eens met lotgenoten te praten.
Mijn abortus is nu 3 jaar geleden. Ik was nooit echt voorstander van abortus en het was voor mij ook een ver-van-mijn-bed-show. Todat, todat ik onverwacht zwanger bleek. Altijd had ik het idee dat als mij zoiets zou overkomen, ik het kindje zou houden. Alleen toen het dus zover was, wist ik dat ik mijn kindje alle liefde van de wereld zou kunnen geven en dat het hem/haar in materieel opzicht ook aan niks zou ontbreken. Maar stabiliteit zou ik hem/haar niet kunnen geven omdat ik geen partner meer had. En om mijn kindje op te voeden met wellicht steeds wisselende partners, dat wilde ik hem/haar niet aandoen.
Op zich denk ik dat ik de juiste keuze heb gemaakt en denk ik ook dat ik er geen spijt van heb. Eigenlijk weet ik dat wel zeker aangezien ik nu een prachtige zoon heb!!!! Die zou ik voor geen goud in de wereld meer willen missen.
Lange tijd heb ik standvastig mijn keuze verdedigd totdat iemand hier op het forum mij ooit eens vroeg of ik er echt helemaal vrede mee heb. En dat ben ik toch nog aan het uitzoeken. Misschien is het juist omdat ik nu een zoon heb, dat ik nu anders tegen een abortus aankijk. Ik weet het niet, maar zo af en toe heb ik net als jij, toch nog vragen en emoties. Die abortus zal altijd bij me blijven en moet een mooi plekje krijgen.
Ooit schreef iemand anders hier op het forum over abortus, dat zij een regeltje had gelezen:"het geeft niets mama, ik kom op een later tijdstip bij je terug"... Iets in die trant. Dat vond en vind ik zooooooo mooi, en op mijn eigen situatie toch ook wel van toepassing. Misschien dat dat zinnetje mij heeft geholpen het een plekje te geven...
Mmm, misschien een warrig verhaal, maar het is natuurlijk een heel emotioneel onderwerp.
Sterkte met je verwerking!
Inderdaad een beladen onderwerp, voor mij persoonlijk ook. Ik las eerst je titel en durfde je topic niet te openen. Maar goed, het kan geen kwaad om eens met lotgenoten te praten.
Mijn abortus is nu 3 jaar geleden. Ik was nooit echt voorstander van abortus en het was voor mij ook een ver-van-mijn-bed-show. Todat, todat ik onverwacht zwanger bleek. Altijd had ik het idee dat als mij zoiets zou overkomen, ik het kindje zou houden. Alleen toen het dus zover was, wist ik dat ik mijn kindje alle liefde van de wereld zou kunnen geven en dat het hem/haar in materieel opzicht ook aan niks zou ontbreken. Maar stabiliteit zou ik hem/haar niet kunnen geven omdat ik geen partner meer had. En om mijn kindje op te voeden met wellicht steeds wisselende partners, dat wilde ik hem/haar niet aandoen.
Op zich denk ik dat ik de juiste keuze heb gemaakt en denk ik ook dat ik er geen spijt van heb. Eigenlijk weet ik dat wel zeker aangezien ik nu een prachtige zoon heb!!!! Die zou ik voor geen goud in de wereld meer willen missen.
Lange tijd heb ik standvastig mijn keuze verdedigd totdat iemand hier op het forum mij ooit eens vroeg of ik er echt helemaal vrede mee heb. En dat ben ik toch nog aan het uitzoeken. Misschien is het juist omdat ik nu een zoon heb, dat ik nu anders tegen een abortus aankijk. Ik weet het niet, maar zo af en toe heb ik net als jij, toch nog vragen en emoties. Die abortus zal altijd bij me blijven en moet een mooi plekje krijgen.
Ooit schreef iemand anders hier op het forum over abortus, dat zij een regeltje had gelezen:"het geeft niets mama, ik kom op een later tijdstip bij je terug"... Iets in die trant. Dat vond en vind ik zooooooo mooi, en op mijn eigen situatie toch ook wel van toepassing. Misschien dat dat zinnetje mij heeft geholpen het een plekje te geven...
Mmm, misschien een warrig verhaal, maar het is natuurlijk een heel emotioneel onderwerp.
Sterkte met je verwerking!
maandag 27 november 2006 om 14:30
Hallo iedereen bedankt voor de reactes ze zijn niet allemaal negatief en daar ben ik wel blij mee was er ergens wel bang voor omdat er nog zoveel mensen er negatief over zijn.
Zelf heb ik de abortus als zeer pijnlijk ervaren heb vanaf het begin tot het eind veel pijn van gehad .Sommige zullen nu wel denken niet zeuren je wou het zelf maar zo werkt het niet.
Heb er soms ook nog wel verdriet van soms heel erg veel maar dan denk ik ook weer van het is toch beter zo het kon niet.
Was 5 weken heen dus heb niet te lang gewacht dat wou ik zelf niet. Las gisteren nog een stukje van een meisje dat drie maanden heen was daar wou ik niet op wachten ga me er dan te veel aan hechten en dat moest niet dat wou ik niet.
Heel veel mensen die hier op tegen zijn snappen het niet en daarom praat ik er verder met niemand in de familie over alleen mijn vriend en ik weten het want ze snappen het toch niet. Maar kan zon klein wezentje toch niet ter wereld laten komen als ik er zelf nog niet aan toe ben emotioneel gezien? Heel veel zeggen dan van moet je maar niet zwanger raken nou ja het is gebeurd was wel aan de pil maar had antibiotica voor mijn verkoudheid en dan werkt de pil niet optimaal en toch hebben we een condoom gebruikt waarschijlijk is die niet helemaal super geweest zonder dat we het in de gaten hadden. Test hem nou wel tien keer voordat ik zon ding weer gebruik overkomt me echt geen tweede keer. Maar zeg nooit nooit hoop het in ieder geval niet meer. Zon abortus is echt geen pretje tenminste voor mij niet ik denk voor niemand.
Mijn lichaam is nog niet helemaal in orde kon nog wel een jaar duren zei de huisarts heb veel last van mijn hormonen en heb veel last van stemmingswisselingen maar dat moet weer overgaan. Denk dat iedereen dat wel heeft.
Groetjes
Zelf heb ik de abortus als zeer pijnlijk ervaren heb vanaf het begin tot het eind veel pijn van gehad .Sommige zullen nu wel denken niet zeuren je wou het zelf maar zo werkt het niet.
Heb er soms ook nog wel verdriet van soms heel erg veel maar dan denk ik ook weer van het is toch beter zo het kon niet.
Was 5 weken heen dus heb niet te lang gewacht dat wou ik zelf niet. Las gisteren nog een stukje van een meisje dat drie maanden heen was daar wou ik niet op wachten ga me er dan te veel aan hechten en dat moest niet dat wou ik niet.
Heel veel mensen die hier op tegen zijn snappen het niet en daarom praat ik er verder met niemand in de familie over alleen mijn vriend en ik weten het want ze snappen het toch niet. Maar kan zon klein wezentje toch niet ter wereld laten komen als ik er zelf nog niet aan toe ben emotioneel gezien? Heel veel zeggen dan van moet je maar niet zwanger raken nou ja het is gebeurd was wel aan de pil maar had antibiotica voor mijn verkoudheid en dan werkt de pil niet optimaal en toch hebben we een condoom gebruikt waarschijlijk is die niet helemaal super geweest zonder dat we het in de gaten hadden. Test hem nou wel tien keer voordat ik zon ding weer gebruik overkomt me echt geen tweede keer. Maar zeg nooit nooit hoop het in ieder geval niet meer. Zon abortus is echt geen pretje tenminste voor mij niet ik denk voor niemand.
Mijn lichaam is nog niet helemaal in orde kon nog wel een jaar duren zei de huisarts heb veel last van mijn hormonen en heb veel last van stemmingswisselingen maar dat moet weer overgaan. Denk dat iedereen dat wel heeft.
Groetjes
maandag 27 november 2006 om 15:09
Hé meis,
Joh je hoeft je keuze toch niet voor ons te rechtvaardigen?? Ik begrijp je dilemma en ik begrijp je keuze. En niemand ondergaat toch een abortus voor de lol?? Hoewel ik in die kliniek ook andere verhalen heb gehoord van vrouwen die zonodig op vakantie moesten en daarom maar een abortus ondergingen....
Je hebt in mijn optiek een wel overwogen, maar wel de meest pijnlijke keuze ooit, gemaakt en dat moet je vewerken. Ik wens je daarmee heel veel sterkte!*;
Joh je hoeft je keuze toch niet voor ons te rechtvaardigen?? Ik begrijp je dilemma en ik begrijp je keuze. En niemand ondergaat toch een abortus voor de lol?? Hoewel ik in die kliniek ook andere verhalen heb gehoord van vrouwen die zonodig op vakantie moesten en daarom maar een abortus ondergingen....
Je hebt in mijn optiek een wel overwogen, maar wel de meest pijnlijke keuze ooit, gemaakt en dat moet je vewerken. Ik wens je daarmee heel veel sterkte!*;
maandag 27 november 2006 om 16:05
Ook ik heb een abortus gehad. Was een weloverwogen keuze, heb er nooit spijt van gehad. Maar heb wel heel lang het gevoel gehad dat ik iets intens slechts had gedaan.
Maar gelukkig ben ik daar inmiddels wel overheen. Bij mij kwam de 'klap' pas weken later na de abortus. Mijn zusje was toen net bevallen en ik ging wat voor de baby kopen. Op een gegeven moment stond ik met een paar babyslofjes in mijn handen, en vroeg me af of het een jongen of meisje had geweest. Ik ben jankend de babyafdeling afgerend.
Maar nog steeds heb ik geen spijt van mijn beslissing van toen.
Wat ik veel erger vind is dat ze pasgeboren babietjes in pleepotten dumpen, of laatst weer kindje van een week uit gewikkeld in papier in een kartonnen doos.
Had het voor die moeders niet beter geweest om een abortus te ondergaan? Inplaats van het kindje na de geboorte als een stuk vuil weg te gooien?
Maar gelukkig ben ik daar inmiddels wel overheen. Bij mij kwam de 'klap' pas weken later na de abortus. Mijn zusje was toen net bevallen en ik ging wat voor de baby kopen. Op een gegeven moment stond ik met een paar babyslofjes in mijn handen, en vroeg me af of het een jongen of meisje had geweest. Ik ben jankend de babyafdeling afgerend.
Maar nog steeds heb ik geen spijt van mijn beslissing van toen.
Wat ik veel erger vind is dat ze pasgeboren babietjes in pleepotten dumpen, of laatst weer kindje van een week uit gewikkeld in papier in een kartonnen doos.
Had het voor die moeders niet beter geweest om een abortus te ondergaan? Inplaats van het kindje na de geboorte als een stuk vuil weg te gooien?
maandag 27 november 2006 om 17:52
quote:Ooit schreef iemand anders hier op het forum over abortus, dat zij een regeltje had gelezen:"het geeft niets mama, ik kom op een later tijdstip bij je terug"... Iets in die trant. Dat vond en vind ik zooooooo mooi, en op mijn eigen situatie toch ook wel van toepassing. Misschien dat dat zinnetje mij heeft geholpen het een plekje te geven...
Allereerst wil ik iedereen hier die een abortus heeft gedaan heel veel sterkte wensen, het lijkt me afschuwelijk.
Ik wil hier ook verder niemand veroordelen, al ben ik tegen abortus. Maar wat hierboven staat daar kan ik niet zo goed tegen. Net of je de kans krijgt hetzelfde kindje nog een keer te krijgen, kom nou!
Allereerst wil ik iedereen hier die een abortus heeft gedaan heel veel sterkte wensen, het lijkt me afschuwelijk.
Ik wil hier ook verder niemand veroordelen, al ben ik tegen abortus. Maar wat hierboven staat daar kan ik niet zo goed tegen. Net of je de kans krijgt hetzelfde kindje nog een keer te krijgen, kom nou!
maandag 27 november 2006 om 18:04
quote:Hoi
Weet niet of ik hier goed zit maar denk het wel.
Heb afgelopen februari een abortus laten plegen heb er geen spijt van soms wel en soms niet. Ik weet voor sommige is het een taboe lees hier ook nooit iets over. Weet dat er veel tegenstanders zijn van een abortus maar weet ook dat er genoeg mensen zijn die het ondergaan.
Daarom zoek ik ook mensen om er mee over te praten en hoe zij zich er nu onder voelen.
Soms voel ik me rot en soms denk ik van je hebt er goed aan gedaan was er emotioneel gewoon nog niet aan toe was te veel gebeurd en kon het kindje gewoon nog geen toekomst geven.
Daarom wil ik ook graag met meer mensen erover praten omdat eigenlijk niemand in mijn omgeving ervan af weet alleen mijn vriend natuurlijk, het was onzer beide beslissing voordat iemand daar over begint.
Hoop dat er nog meer mensen zijn die hierover hun ervaring met mij kunnen delen en erover kunnen praten weet dat er genoeg mensen zijn die er nog wel over nadenken of ze een goede beslissing hebben genomen of niet.
Hoor het wel hoop ik.
Groetjes Hoi Romani,
Ook ik heb, nu 4 jaar geleden een abortus ondergaan. Net als jij een weloverwogen keuze waar ik geen spijt van heb, maar wel de moeilijkste die ik tot nu toe gemaakt heb.
Toen het net gebeurd was, had ik heel veel behoefte aan informatie en wilde ik weten hoe het voor andere vrouwen was. Ik heb toen ook een boekje besteld. Als je wil weten hoe het heet, zeg het maar, dan zoek ik dat voor je op.
Ik besprak het maar met heel weinig mensen, omdat ik het niet aan kon als iemand er zo moraalridderig op reageerde.
Op sommige dagen vind ik het extra moeilijk, de dag dat ik uitgerekend was, of de dag dat de abortus is gedaan.
En weet je wat het gekke was? Toen ik die abortus kreeg, en ik daar in de stoel lag, wist ik zeker dat ook voor mij de dag ooit kwam (alleen toen nog niet) dat ik mamma zou worden.
Veel sterkte met de verwerking, neem er de tijd voor en mocht je vragen hebben, dan hoor ik ze graag.
liefs
Weet niet of ik hier goed zit maar denk het wel.
Heb afgelopen februari een abortus laten plegen heb er geen spijt van soms wel en soms niet. Ik weet voor sommige is het een taboe lees hier ook nooit iets over. Weet dat er veel tegenstanders zijn van een abortus maar weet ook dat er genoeg mensen zijn die het ondergaan.
Daarom zoek ik ook mensen om er mee over te praten en hoe zij zich er nu onder voelen.
Soms voel ik me rot en soms denk ik van je hebt er goed aan gedaan was er emotioneel gewoon nog niet aan toe was te veel gebeurd en kon het kindje gewoon nog geen toekomst geven.
Daarom wil ik ook graag met meer mensen erover praten omdat eigenlijk niemand in mijn omgeving ervan af weet alleen mijn vriend natuurlijk, het was onzer beide beslissing voordat iemand daar over begint.
Hoop dat er nog meer mensen zijn die hierover hun ervaring met mij kunnen delen en erover kunnen praten weet dat er genoeg mensen zijn die er nog wel over nadenken of ze een goede beslissing hebben genomen of niet.
Hoor het wel hoop ik.
Groetjes Hoi Romani,
Ook ik heb, nu 4 jaar geleden een abortus ondergaan. Net als jij een weloverwogen keuze waar ik geen spijt van heb, maar wel de moeilijkste die ik tot nu toe gemaakt heb.
Toen het net gebeurd was, had ik heel veel behoefte aan informatie en wilde ik weten hoe het voor andere vrouwen was. Ik heb toen ook een boekje besteld. Als je wil weten hoe het heet, zeg het maar, dan zoek ik dat voor je op.
Ik besprak het maar met heel weinig mensen, omdat ik het niet aan kon als iemand er zo moraalridderig op reageerde.
Op sommige dagen vind ik het extra moeilijk, de dag dat ik uitgerekend was, of de dag dat de abortus is gedaan.
En weet je wat het gekke was? Toen ik die abortus kreeg, en ik daar in de stoel lag, wist ik zeker dat ook voor mij de dag ooit kwam (alleen toen nog niet) dat ik mamma zou worden.
Veel sterkte met de verwerking, neem er de tijd voor en mocht je vragen hebben, dan hoor ik ze graag.
liefs
maandag 27 november 2006 om 18:24
quote:
quote: sjamash reageerde
Ooit schreef iemand anders hier op het forum over abortus, dat zij een regeltje had gelezen:"het geeft niets mama, ik kom op een later tijdstip bij je terug"... Iets in die trant. Dat vond en vind ik zooooooo mooi, en op mijn eigen situatie toch ook wel van toepassing. Misschien dat dat zinnetje mij heeft geholpen het een plekje te geven...
Allereerst wil ik iedereen hier die een abortus heeft gedaan heel veel sterkte wensen, het lijkt me afschuwelijk.
Ik wil hier ook verder niemand veroordelen, al ben ik tegen abortus. Maar wat hierboven staat daar kan ik niet zo goed tegen. Net of je de kans krijgt hetzelfde kindje nog een keer te krijgen, kom nou!
Even pragmatisch - ik hoop dat ik daar niemand mee voor het hoofd stoot - er zijn volgens mij 2 mogelijkheden:
Mogelijkheid 1. De foetus heeft al een ziel. Een ziel is onsterfelijk, die kun je niet ''weg laten halen''.
Als je wel gelooft in reïncarnatie, lijkt het me niet ondenkbaar dat die ziel terugkomt in een andere foetus.
Als je niet gelooft in reïncarnatie, maar wel in de ziel, dan zou je die ziel kunnen tegenkomen in het hiernamaals.
Mogelijkheid 2. De foetus heeft geen ziel. Ofwel omdat de ziel niet bestaat, ofwel omdat die pas bij de geboorte in het lichaam komt. Dan lijkt het probleem van abortus mij
ook niet zo groot, want dan heb je het dus over een hoopje cellen wat buiten de
baarmoeder niet levensvatbaar is.
quote: sjamash reageerde
Ooit schreef iemand anders hier op het forum over abortus, dat zij een regeltje had gelezen:"het geeft niets mama, ik kom op een later tijdstip bij je terug"... Iets in die trant. Dat vond en vind ik zooooooo mooi, en op mijn eigen situatie toch ook wel van toepassing. Misschien dat dat zinnetje mij heeft geholpen het een plekje te geven...
Allereerst wil ik iedereen hier die een abortus heeft gedaan heel veel sterkte wensen, het lijkt me afschuwelijk.
Ik wil hier ook verder niemand veroordelen, al ben ik tegen abortus. Maar wat hierboven staat daar kan ik niet zo goed tegen. Net of je de kans krijgt hetzelfde kindje nog een keer te krijgen, kom nou!
Even pragmatisch - ik hoop dat ik daar niemand mee voor het hoofd stoot - er zijn volgens mij 2 mogelijkheden:
Mogelijkheid 1. De foetus heeft al een ziel. Een ziel is onsterfelijk, die kun je niet ''weg laten halen''.
Als je wel gelooft in reïncarnatie, lijkt het me niet ondenkbaar dat die ziel terugkomt in een andere foetus.
Als je niet gelooft in reïncarnatie, maar wel in de ziel, dan zou je die ziel kunnen tegenkomen in het hiernamaals.
Mogelijkheid 2. De foetus heeft geen ziel. Ofwel omdat de ziel niet bestaat, ofwel omdat die pas bij de geboorte in het lichaam komt. Dan lijkt het probleem van abortus mij
ook niet zo groot, want dan heb je het dus over een hoopje cellen wat buiten de
baarmoeder niet levensvatbaar is.
dinsdag 28 november 2006 om 09:18
Hallo Lieve mensen...
Ben een poosje niet geweest, maar er is ook heel veel gebeurd!! Ook ik heb dus 3 weken geleden een abortus gehad..Had een sexvriendje al een poosje en daar is het dus mee mis gegaan...Heel mn leven stond op zn kop..Wist ook gelijk dit kan ik niet houden, liefde had ik het kunnen geven, materialistisch gezien had het ook wel goed gekomen, maar ik zit psychisch nog zo in de knoei met mezelf dat ik dit nooit gekunt had...Was ongeveer 6 1/2 week zwanger en ik heb echt in een roes geleeft, iedereen was maar aan het zeggen je kan er niet voor zorgen, dit is de beste oplossing en eerlijk gezegt en dat weet niemand twijfelde ik zo erg...Zocht ik allemaal een oplossing, maar kon hem niet vinden....Ik heb er soms wel en soms geen spijt van!! Maar ik heb er wel heel veel verdriet van...Het is nog maar zo kort geleden...Ik zou graag met mensen erover willen praten, en ik hoop dat die er zijn...
Liefs Mas
Ben een poosje niet geweest, maar er is ook heel veel gebeurd!! Ook ik heb dus 3 weken geleden een abortus gehad..Had een sexvriendje al een poosje en daar is het dus mee mis gegaan...Heel mn leven stond op zn kop..Wist ook gelijk dit kan ik niet houden, liefde had ik het kunnen geven, materialistisch gezien had het ook wel goed gekomen, maar ik zit psychisch nog zo in de knoei met mezelf dat ik dit nooit gekunt had...Was ongeveer 6 1/2 week zwanger en ik heb echt in een roes geleeft, iedereen was maar aan het zeggen je kan er niet voor zorgen, dit is de beste oplossing en eerlijk gezegt en dat weet niemand twijfelde ik zo erg...Zocht ik allemaal een oplossing, maar kon hem niet vinden....Ik heb er soms wel en soms geen spijt van!! Maar ik heb er wel heel veel verdriet van...Het is nog maar zo kort geleden...Ik zou graag met mensen erover willen praten, en ik hoop dat die er zijn...
Liefs Mas
dinsdag 28 november 2006 om 10:02
quote:
quote: sjamash reageerde
Ooit schreef iemand anders hier op het forum over abortus, dat zij een regeltje had gelezen:"het geeft niets mama, ik kom op een later tijdstip bij je terug"... Iets in die trant. Dat vond en vind ik zooooooo mooi, en op mijn eigen situatie toch ook wel van toepassing. Misschien dat dat zinnetje mij heeft geholpen het een plekje te geven...
Allereerst wil ik iedereen hier die een abortus heeft gedaan heel veel sterkte wensen, het lijkt me afschuwelijk.
Ik wil hier ook verder niemand veroordelen, al ben ik tegen abortus. Maar wat hierboven staat daar kan ik niet zo goed tegen. Net of je de kans krijgt hetzelfde kindje nog een keer te krijgen, kom nou!
Misschien is het wel zo en ik kan me voorstellen dat je wanneer je anti-abortus bent, niet tegen dat zinnetje kunt. Mij heeft het echter wel geholpen en wellicht helpt het mensen die er nog zoveel verdriet van hebben. Want misschien denk jij als tegenstander dat een abortus een "1-2-3-tje" , en totaal kille beslissing is? Ik weet dat het mij enorm veel verdriet heeft gedaan en als ik de verhalen hier zo lees, bij elke vrouw die het heeft ondergaan......
quote: sjamash reageerde
Ooit schreef iemand anders hier op het forum over abortus, dat zij een regeltje had gelezen:"het geeft niets mama, ik kom op een later tijdstip bij je terug"... Iets in die trant. Dat vond en vind ik zooooooo mooi, en op mijn eigen situatie toch ook wel van toepassing. Misschien dat dat zinnetje mij heeft geholpen het een plekje te geven...
Allereerst wil ik iedereen hier die een abortus heeft gedaan heel veel sterkte wensen, het lijkt me afschuwelijk.
Ik wil hier ook verder niemand veroordelen, al ben ik tegen abortus. Maar wat hierboven staat daar kan ik niet zo goed tegen. Net of je de kans krijgt hetzelfde kindje nog een keer te krijgen, kom nou!
Misschien is het wel zo en ik kan me voorstellen dat je wanneer je anti-abortus bent, niet tegen dat zinnetje kunt. Mij heeft het echter wel geholpen en wellicht helpt het mensen die er nog zoveel verdriet van hebben. Want misschien denk jij als tegenstander dat een abortus een "1-2-3-tje" , en totaal kille beslissing is? Ik weet dat het mij enorm veel verdriet heeft gedaan en als ik de verhalen hier zo lees, bij elke vrouw die het heeft ondergaan......
dinsdag 28 november 2006 om 10:03
quote:
Hallo Lieve mensen...
Ben een poosje niet geweest, maar er is ook heel veel gebeurd!! Ook ik heb dus 3 weken geleden een abortus gehad..Had een sexvriendje al een poosje en daar is het dus mee mis gegaan...Heel mn leven stond op zn kop..Wist ook gelijk dit kan ik niet houden, liefde had ik het kunnen geven, materialistisch gezien had het ook wel goed gekomen, maar ik zit psychisch nog zo in de knoei met mezelf dat ik dit nooit gekunt had...Was ongeveer 6 1/2 week zwanger en ik heb echt in een roes geleeft, iedereen was maar aan het zeggen je kan er niet voor zorgen, dit is de beste oplossing en eerlijk gezegt en dat weet niemand twijfelde ik zo erg...Zocht ik allemaal een oplossing, maar kon hem niet vinden....Ik heb er soms wel en soms geen spijt van!! Maar ik heb er wel heel veel verdriet van...Het is nog maar zo kort geleden...Ik zou graag met mensen erover willen praten, en ik hoop dat die er zijn...
Liefs Mas Oh meissie! Dikke *; voor je! Blijf er over praten want je verdriet moet slijten en een plekje krijgen!! Ik hoop wel dat het echt je eigen beslissing is geweest en dat je je niet onder druk hebt laten zetten!
Hallo Lieve mensen...
Ben een poosje niet geweest, maar er is ook heel veel gebeurd!! Ook ik heb dus 3 weken geleden een abortus gehad..Had een sexvriendje al een poosje en daar is het dus mee mis gegaan...Heel mn leven stond op zn kop..Wist ook gelijk dit kan ik niet houden, liefde had ik het kunnen geven, materialistisch gezien had het ook wel goed gekomen, maar ik zit psychisch nog zo in de knoei met mezelf dat ik dit nooit gekunt had...Was ongeveer 6 1/2 week zwanger en ik heb echt in een roes geleeft, iedereen was maar aan het zeggen je kan er niet voor zorgen, dit is de beste oplossing en eerlijk gezegt en dat weet niemand twijfelde ik zo erg...Zocht ik allemaal een oplossing, maar kon hem niet vinden....Ik heb er soms wel en soms geen spijt van!! Maar ik heb er wel heel veel verdriet van...Het is nog maar zo kort geleden...Ik zou graag met mensen erover willen praten, en ik hoop dat die er zijn...
Liefs Mas Oh meissie! Dikke *; voor je! Blijf er over praten want je verdriet moet slijten en een plekje krijgen!! Ik hoop wel dat het echt je eigen beslissing is geweest en dat je je niet onder druk hebt laten zetten!
dinsdag 28 november 2006 om 10:14
Het is ook echt wel mijn eigen beslissing geweest, maar ik merk dat ik het er zo zwaar mee heb en niemand er lastig mee wil vallen en er dus ook niet over praat!! terwijl ik dat zonodig heb!! Ik ben er zo verdrietig om... Mn tranen zitten zo hoog, maar willen er niet uit en ik weet gewoon niet meer wat ik moet doen, mensen die het niet mee hebben gemaakt, kunnen je verdriet ook niet begrijpen....Daarom vind ik het zo moeilijk om er met anderen over te praten!!
Liefs
Liefs
dinsdag 28 november 2006 om 10:26
quote:
Het is ook echt wel mijn eigen beslissing geweest, maar ik merk dat ik het er zo zwaar mee heb en niemand er lastig mee wil vallen en er dus ook niet over praat!! terwijl ik dat zonodig heb!! Ik ben er zo verdrietig om... Mn tranen zitten zo hoog, maar willen er niet uit en ik weet gewoon niet meer wat ik moet doen, mensen die het niet mee hebben gemaakt, kunnen je verdriet ook niet begrijpen....Daarom vind ik het zo moeilijk om er met anderen over te praten!!
Liefs Wel doen meis, ook met mensen die het niet hebben meegemaakt! Jij gaat hier straks aan onderdoor! De meeste steun heb ik gekregen van een vriendin die single was en haar leven altijd goed op orde! Het gaat er toch om de persoon zelf en niet of ze het nu wel of niet hebben meegemaakt? Daarnaast is het wel handig om met lotgenoten te praten. Je zult nl. merken dat je je keuze nog heel vaak zal moeten uitleggen en moeten verdedigen....Daarentegen zou ik het alleen niet aan de grote klok hangen, juist ivm reacties die niet zo begripvol zijn.....
Het is ook echt wel mijn eigen beslissing geweest, maar ik merk dat ik het er zo zwaar mee heb en niemand er lastig mee wil vallen en er dus ook niet over praat!! terwijl ik dat zonodig heb!! Ik ben er zo verdrietig om... Mn tranen zitten zo hoog, maar willen er niet uit en ik weet gewoon niet meer wat ik moet doen, mensen die het niet mee hebben gemaakt, kunnen je verdriet ook niet begrijpen....Daarom vind ik het zo moeilijk om er met anderen over te praten!!
Liefs Wel doen meis, ook met mensen die het niet hebben meegemaakt! Jij gaat hier straks aan onderdoor! De meeste steun heb ik gekregen van een vriendin die single was en haar leven altijd goed op orde! Het gaat er toch om de persoon zelf en niet of ze het nu wel of niet hebben meegemaakt? Daarnaast is het wel handig om met lotgenoten te praten. Je zult nl. merken dat je je keuze nog heel vaak zal moeten uitleggen en moeten verdedigen....Daarentegen zou ik het alleen niet aan de grote klok hangen, juist ivm reacties die niet zo begripvol zijn.....
dinsdag 28 november 2006 om 10:33
Er zijn ook niet zoveel mensen die het weten...Vind het alleen zo erg, ik heb het dus ook tegen de vader verteld en die zegt ja je kan wel zeggen dat het van mij is, maar misschien is dat wel niet zo of misschien heb je het wel verzonnen..Ik heb het hem dus verteld toen ik de abortus al had gehad, omdat ik niet wilde dat hij het zou weten, maar mn geweten ging knagen en heb het hem dus enkele dagen later wel verteld..Hij stond volledig achter mijn keuze, maar dat wist ik al...Maar ik had voor mezelf zoiets van ik gooi zijn leven ook helemaal overhoop en nu komt hij met van die rare verzinsels aan, die me gewoon heel veel verdriet doen...Ik sta op het punt om in te storten, heb alles zo in een roes beleeft en begin nu pas te beseffen wat er gebeurd is en ik kan er gewoon met niemand over praten, ik heb het wel geprobeerd, maar het is net of ze denken pfff daar komt ze weer aan met dr gezeik, zo van ja het is gebeurd maak er geen drama van en ga door met je leven...Ik voel dat niet, ik voel heel veel verdriet van binnen, want ik ben stapelgek op kinderen en heb dit ook nooit gewilt...Terwijl ik dit aan het typen ben, zitten de tranen me ook zo hoog...Ik wel met lotgenoten praten, maar ik weet niet hoe!!
dinsdag 28 november 2006 om 10:42
Dumpen die vent! je wist/weet al wat voor je vlees je met hem in de kuip hebt, hij is "slechts" je sex partner (geweest), en voor hem is overduidelijk dat er bij hem geen emoties naar jou zijn. Aan hem heb je niks wanneer het op het verwerken van je verdriet aankomt.
Sowieso kun je hier je verdriet al kwijt, maar misschien heeft het FIOM ook een forum of kun je met een medewerkster daar praten.
Daarnaast, je hoeft toch geen kinderhater te zijn om een abortus te ondergaan? Ik heb nu zelf ook een zoontje, en ik vind het heerlijk. Heb ook altijd kinderen gewild!
Ik herken je verdriet heel erg goed. Op de dag voor mijn abortus liep ik in de V&D en kwam ik een vrouw tegen met een pasgeboren babietje....toen ben ik zowat ingestort. Een paar dagen na de abortus kwam een vriend over uit de VS met zijn zoontje van net een jaar. Toen zij wegwaren voelde mijn baarmoeder zo leeg........zo'n pijn, zo'n verdriet en op dat moment zo'n spijt!!!! Probeer je voor te houden dat je dit verdriet nog lang zult voelen en dat je ook verdrietig mag zijn! Het is niet niks wat er is gebeurd! Wat ik ook heb gedaan is het schrijven van een brief aan het kindje. Misschien ook iets voor jou?
Sowieso kun je hier je verdriet al kwijt, maar misschien heeft het FIOM ook een forum of kun je met een medewerkster daar praten.
Daarnaast, je hoeft toch geen kinderhater te zijn om een abortus te ondergaan? Ik heb nu zelf ook een zoontje, en ik vind het heerlijk. Heb ook altijd kinderen gewild!
Ik herken je verdriet heel erg goed. Op de dag voor mijn abortus liep ik in de V&D en kwam ik een vrouw tegen met een pasgeboren babietje....toen ben ik zowat ingestort. Een paar dagen na de abortus kwam een vriend over uit de VS met zijn zoontje van net een jaar. Toen zij wegwaren voelde mijn baarmoeder zo leeg........zo'n pijn, zo'n verdriet en op dat moment zo'n spijt!!!! Probeer je voor te houden dat je dit verdriet nog lang zult voelen en dat je ook verdrietig mag zijn! Het is niet niks wat er is gebeurd! Wat ik ook heb gedaan is het schrijven van een brief aan het kindje. Misschien ook iets voor jou?
dinsdag 28 november 2006 om 10:51
Hoelang was jij zwanger, als ik dat vragen mag! Ik wil ook niks meer met hem te maken hebben! Had er graag met hem over gepraat, maar als hij me van zoiets gaat beschuldigen dat doet me heel veel verdriet!! Wat moet je dan schrijven? Dat vind ik zo moeilijk.. Ik had dat van het weekend nog, we zaten ergens wat te drinken en toen kwamen er ook 2 vriendinnen van mij binnen, ene is al uitgerekent en de andere in februari en dan zie ik groen en geel van jaloezie en doet me dat ook ecth veel pijn..Maar dat kan ik niet laten merken, want hun weten het niet en dat wil ik graag zo houden....
dinsdag 28 november 2006 om 11:45
Hoi Mas,
Het is bij jou nog maar zo kort geleden, zo vers. Dan is het geen wonder dat je er zo van ondersteboven bent. Neem je tijd om het te verwerken en het een plekje te geven. Dat duurde bij mij ook langer dan ik had gedacht van te voren. Ik dacht van te voren, als het voorbij is, is het voorbij en kan ik gewoon verder. Nou, daar heb ik me behoorlijk in vergist. Het viel me zwaar, heel zwaar en het duurde echt wel even voordat ik het een plekje had gegeven.
Voor mij werkte het ook om dingetjes op te schrijven. Ik heb me wat gedichtjes en verhaaltjes gemaakt (alhoewel ik helemaal niet kan schrijven) maar dat hielp me wel.
veel sterkte!
Het is bij jou nog maar zo kort geleden, zo vers. Dan is het geen wonder dat je er zo van ondersteboven bent. Neem je tijd om het te verwerken en het een plekje te geven. Dat duurde bij mij ook langer dan ik had gedacht van te voren. Ik dacht van te voren, als het voorbij is, is het voorbij en kan ik gewoon verder. Nou, daar heb ik me behoorlijk in vergist. Het viel me zwaar, heel zwaar en het duurde echt wel even voordat ik het een plekje had gegeven.
Voor mij werkte het ook om dingetjes op te schrijven. Ik heb me wat gedichtjes en verhaaltjes gemaakt (alhoewel ik helemaal niet kan schrijven) maar dat hielp me wel.
veel sterkte!
dinsdag 28 november 2006 om 12:39
dinsdag 28 november 2006 om 13:36
1 dag voor de abortus moest ik bij de huisarts alvast een antibiotica kuur gaan halen. kom ik daar in de wachtkamer, zit er een meisje van tja 15 of 16 met een babytje van een paar dagen oud. ik was er helemaal kapot van, zij zat daar voor controle en ik voor een kuurtje om die van mij weg te laten halen. begon bijna ik de wachtkamer te janken, als zij het kan dan ik toch ook? en van die vragen begin je je te stellen. het blijft moeilijk. ook nog wel eens als mijn petekindje (2 jaar nu) op schoot zit en lief naar me lacht dan denk ik wel eens is het goed geweest. maar toch blijf ik er dan bij dat het de beste beslissing voor ons was. maar aan de andere kant heb ik weer het gedoe van over een jaar of 2 willen we kinderen( als het medisch gezien kan) en dan is het wel welkom terwijl ik dan 2 jaar geleden een kindje heb laten weghalen. snappen jullie wat ik bedoel? voel me dan wel schuldig.
dinsdag 28 november 2006 om 13:58
Jaadje ik ben 26...Weet je dat is zo moeilijk, ik wil zo graag praten, maar ik weet niet waarover.. Net ook dan breekt mn hart...Een vriend van mij, die me erg na aan het hart ligt is vader geworden van een dochter vandaag en een vriendin van me moeder geworden van een zoon gisteren...Ik ben echt heel blij voor ze, maar wat doet dat toch zeer zeg...IK wil ook niet weten wanneer ik uitgerekent zou zijn en al dat soort dingen...of ja misschien toch wel...Vind het gewoon zo erg dat ik het niet kon, en ik had de vader helemaal niet nodig, want het had genoeg liefde gekregen, van iedereen...Soms denk ik kon ik het maar terugdraaien, ja en dat is nou die spijt die er bij sommigen later komt...Ik heb op de dag een hele mooie ring gekocht en daar de datum in laten zetten en dat doet me goed!!
dinsdag 28 november 2006 om 14:07
quote:1 dag voor de abortus moest ik bij de huisarts alvast een antibiotica kuur gaan halen. kom ik daar in de wachtkamer, zit er een meisje van tja 15 of 16 met een babytje van een paar dagen oud. ik was er helemaal kapot van, zij zat daar voor controle en ik voor een kuurtje om die van mij weg te laten halen. begon bijna ik de wachtkamer te janken, als zij het kan dan ik toch ook? en van die vragen begin je je te stellen. het blijft moeilijk. ook nog wel eens als mijn petekindje (2 jaar nu) op schoot zit en lief naar me lacht dan denk ik wel eens is het goed geweest. maar toch blijf ik er dan bij dat het de beste beslissing voor ons was. maar aan de andere kant heb ik weer het gedoe van over een jaar of 2 willen we kinderen( als het medisch gezien kan) en dan is het wel welkom terwijl ik dan 2 jaar geleden een kindje heb laten weghalen. snappen jullie wat ik bedoel? voel me dan wel schuldig.Ik snap precies wat je bedoeld, maar toch.... jij en je partner weten dat het de goede keus is geweest en ooit komt de dag dat jullie er wel klaar voor zijn. Je zal er dan misschien nog wel bewuster voor kiezen dan ooit.
dinsdag 28 november 2006 om 14:11
quote:Jaadje ik ben 26...Weet je dat is zo moeilijk, ik wil zo graag praten, maar ik weet niet waarover.. Net ook dan breekt mn hart...Een vriend van mij, die me erg na aan het hart ligt is vader geworden van een dochter vandaag en een vriendin van me moeder geworden van een zoon gisteren...Ik ben echt heel blij voor ze, maar wat doet dat toch zeer zeg...IK wil ook niet weten wanneer ik uitgerekent zou zijn en al dat soort dingen...of ja misschien toch wel...Vind het gewoon zo erg dat ik het niet kon, en ik had de vader helemaal niet nodig, want het had genoeg liefde gekregen, van iedereen...Soms denk ik kon ik het maar terugdraaien, ja en dat is nou die spijt die er bij sommigen later komt...Ik heb op de dag een hele mooie ring gekocht en daar de datum in laten zetten en dat doet me goed!!Ik herken zo goed wat je zegt, dat je wel wil praten, maar dat je niet goed weet hoe of wat en waarover. Ik wist ook niet goed wat ik moest zeggen alleen dat het zo speelde in mijn hoofd. Mijn toenmalige vriend kon daar niet zoveel mee, die had zoiets van, meid het is nu voorbij dus komop, schouders eronder en doorgaan. Ik had heel erg behoefte aan op een bepaalde manier mijn emoties toe te laten en te ervaren. Gek genoeg ben ik toen wel eens naar de kerk gegaan om een kaarsje op te steken, terwijl ik helemaal niet gelovig ben. Maar als ik daar zat, helemaal alleen in zo'n ruimte, kwam ik wel toe aan mezelf.
Ik heb ook een kettinkje, beetje hetzelfde als jouw ring. Dat is wel fijn he, geef je het toch een beetje gestalte of zo.
Ik heb ook een kettinkje, beetje hetzelfde als jouw ring. Dat is wel fijn he, geef je het toch een beetje gestalte of zo.
dinsdag 28 november 2006 om 14:19
Ik heb dus thuis boven mijn openhaard, een foto van mn opa en oma staan met een kaarsje erbij, ik heb van mijn moeder een klein handje gehad met een parel erin, met de betekenis je bent een parel in Gods hand!! En elke avond brand ik een kaarsje..Ik ga ook naar iemand en die heeft hele erge spirituele gave... En die vertelde me ook dat het een jongetje was geworden, omdat zij die zielen kan horen en voelen zodra ze dingen doorgeven..Ik had zoiets van ja dat kan je nu wel zeggen, maar dat geloof ik niet, totdat ze dus een naam doorkreeg, een naam die ik voor mijn toekomstige kindje had verzonnen, ooit toen ik weleens met een vriendin daarover aan het praten was, toen zei zwanger was, toen heb ik altijd gezegt als ik een jongetje krijg noem ik hem zo, met de doopnaam erbij...En die vrouw kijkt me aan en zegt die naam gewoon, terwijl ik het haar nooit verteld heb, ze had dat nooit kunnen weten...Vind dat heel erg bijzonder....En vind het ook erg fijn dat ze me dit verteld heeft....Je moet er natuurlijk wel ingeloven...En ik doe dat wel.... Maar hoe oud ben jij? En hoelang was jij zwanger dan?
dinsdag 28 november 2006 om 17:38
Hallo zie dat er al veel reacties bij zijn gekomen en dat ik er niet alleen voor sta. Heb vandaag weer zon terugslag wil niet echt denk te veel na en dat moet niet maar ja wat doe je er aan zullen wel meer mensen hebben. Komt ook vanwege het feit dat ik zoveel last van mijn hormonen heb en van mijn buik tijdens de menstruatie, want dan weet je waardoor het komt en ga je weer nadenken. Maar zal wel weer goed komen.
Even sterkte voor mas omdat het zo erg kort geleden is.
groetjes
Even sterkte voor mas omdat het zo erg kort geleden is.
groetjes
