Gezondheid
alle pijlers
Borstkanker, wie wil meekletsen?
maandag 13 november 2017 om 22:40
Ja heb een lening afgesloten om de crematie te betalen, die is inmiddels helemaal afbetaald. Lening voor zorgkosten had ik niet, dat ging met een afbetalingsregeling die inmiddels ook helemaal is ingelost en heb zelfs wat spaargeld ( man en ik hebben winstuitkering gehad dus alles is betaald).
En een vierde besproken dat ook weer niet echt. Maar stel het zou gebeuren dan zou het niet erg zijn, zou het niet gebeuren dan zou het ook niet erg zijn. En qua chemo heb ik alleen te horen gekregen dat ik waarschijnlijk in de overgang zou komen maar mocht dat niet zo zijn dan liever niet binnen 6 maanden zwanger worden. De chemo die ik heb gekregen krijgen zelfs zwangeren ( hoe bizar ook).
En een vierde besproken dat ook weer niet echt. Maar stel het zou gebeuren dan zou het niet erg zijn, zou het niet gebeuren dan zou het ook niet erg zijn. En qua chemo heb ik alleen te horen gekregen dat ik waarschijnlijk in de overgang zou komen maar mocht dat niet zo zijn dan liever niet binnen 6 maanden zwanger worden. De chemo die ik heb gekregen krijgen zelfs zwangeren ( hoe bizar ook).
maandag 13 november 2017 om 22:44
maandag 13 november 2017 om 22:49
Goed te lezen dat jullie financieel wat beter zitten.
Er is zo veel gebeurd het afgelopen jaar, dat het mij (mij he, maar ik ben jou niet
) gewoon fijn zou lijken om eerst even rust te nemen en de stabiliteit terug te vinden. Even pas op de plaats maken als gezin voordat er weer een forse verandering komt. Ik denk dat je opmerking me daarom zo verbaasde.
Er is zo veel gebeurd het afgelopen jaar, dat het mij (mij he, maar ik ben jou niet
) gewoon fijn zou lijken om eerst even rust te nemen en de stabiliteit terug te vinden. Even pas op de plaats maken als gezin voordat er weer een forse verandering komt. Ik denk dat je opmerking me daarom zo verbaasde.
Het is beter om een kaars aan te steken dan de duisternis te vervloeken
dinsdag 14 november 2017 om 14:29
Pieps, dit is Redbull. Redbull, dit is Pieps...Schijnbaar kenden jullie elkaar nog niet.
Pieps, ik denk dat ik zelf heel erg voorzichtig zou zijn met anticonceptie als ik jou was. Je lijf heeft veel te verduren gehad en een eventuele zwangerschap is ook niet niks. Ik vind het wel erg fijn om te lezen dat je schijnbaar weer meer dan genoeg vertrouwen in de toekomst hebt. Mooi zo!
Ik heb net mn tweede kuur erop zitten en die ging stukken beter dan de eerste. Een zeurend hoofdpijntje bij het wakker worden, gammel gevoel, af en toe een enorm ranzige smaak in mn mond (serieus, je zou denken dat er minstens 2 lijken aan het ontbinden zijn achter een kies ofzo!) en vooral heel erg veel last van lucht in mn maag. Ik dacht aldoor dat ik toch misselijk geworden was, maar het is over zogauw ik een boer laat. En dat kan ik dus niet. Water met prik helpt soms, maar lang niet altijd genoeg. Best irritant, want ik word er passief van aangezien ik toch bang ben dat ik ga overgeven. En net de keren dat ik er wat vertrouwen in begon te krijgen, gaf ik out of the blue ineens over.
Ik vond de tweede kuur niet leuk, maar wel gewoon te doen. Heb nu stopweek, dus tot maandag ben ik maar parttime junk (moet mn andere pillen nog wel nl).
donderdag 16 november 2017 om 00:04
Heb niet gezegd dat ik nu een vierde wil, alleen als het gebeurd is het niet erg. Spaargeld hebben we niet nee, nooit gehad ook. En idd leven en laten leven maar ik snap jullie reacties ook wel hoor. En daarbij... misschien ben ik wel onvruchtbaar, misschien ook niet geen idee.
Fijn dat de 2de kuur iets beter ging sugarbaby. Mijn man slaat altijd op zijn borst als een boer dwars zit, geen idee of het helpt hoor maar het zal je niet schaden in elk geval. En je hebt nu chemo pillen toch? Die had ik ook procarbazine, enorm grote krengen en kreeg ook zo’n vieze smaak in mijn mond dus ik spoelde mijn mond heel erg vaak met spoeling met veel menthol erin.
En mijn hond heeft keelkanker, hij heeft nog enkele weken te leven. Had ik hier volgens mij nog niet eens gezegd. Ging naar de dierenarts om een tand te laten trekken en toen bleek dat hij een tumor in zijn keel heeft. Dierenarts zei dat een keeltumor zeldzaam is maar wel zeer agressief. Vanwege zijn leeftijd kan er niets meer aan gedaan worden. Voelt heel erg gek, hij is 17,5 en heb hem als klein meisje van sinterklaas gehad. Lief en leed meegemaakt met hem samen en in 2017 kregen we beide kanker ( nouja hij had het al maar niet ernstig) en ik ben in remissie en hij gaat dood. Alsof hij zijn leven voor mij heeft gegeven ofzo en ik weet dat ik nu heel raar klink maar zo voelt het wel een beetje.
Fijn dat de 2de kuur iets beter ging sugarbaby. Mijn man slaat altijd op zijn borst als een boer dwars zit, geen idee of het helpt hoor maar het zal je niet schaden in elk geval. En je hebt nu chemo pillen toch? Die had ik ook procarbazine, enorm grote krengen en kreeg ook zo’n vieze smaak in mijn mond dus ik spoelde mijn mond heel erg vaak met spoeling met veel menthol erin.
En mijn hond heeft keelkanker, hij heeft nog enkele weken te leven. Had ik hier volgens mij nog niet eens gezegd. Ging naar de dierenarts om een tand te laten trekken en toen bleek dat hij een tumor in zijn keel heeft. Dierenarts zei dat een keeltumor zeldzaam is maar wel zeer agressief. Vanwege zijn leeftijd kan er niets meer aan gedaan worden. Voelt heel erg gek, hij is 17,5 en heb hem als klein meisje van sinterklaas gehad. Lief en leed meegemaakt met hem samen en in 2017 kregen we beide kanker ( nouja hij had het al maar niet ernstig) en ik ben in remissie en hij gaat dood. Alsof hij zijn leven voor mij heeft gegeven ofzo en ik weet dat ik nu heel raar klink maar zo voelt het wel een beetje.
vrijdag 17 november 2017 om 07:59
He Pieps, nou ook je hond nog 
Sugarbaby: veel cola drinken en goed oefenen dat je straks het alfabet kan boeren?
Ik merk hier dat alles nu echt langzaam maar zeker achteruit gaat. Niet heel concreet en duidelijk, maar ik slaap slechter, eet minder, slaap overdag meer, kan korter lopen en fietsen, ik loop overal om te janken en ik snauw heel wat af (sorry pieps, ik was niet heel tactisch). De gewone dingen lukken nog wel, maar verder is alles me eigenlijk te veel. En dat is confronterend. Ik ben bv bang dat man straks geen verjaardagscadeau krijgt, want ik weet niet wat en van de stress heb ik er al 4 jankbuien over gehad.
Herkenbaar voor iemand?
Sugarbaby: veel cola drinken en goed oefenen dat je straks het alfabet kan boeren?
Ik merk hier dat alles nu echt langzaam maar zeker achteruit gaat. Niet heel concreet en duidelijk, maar ik slaap slechter, eet minder, slaap overdag meer, kan korter lopen en fietsen, ik loop overal om te janken en ik snauw heel wat af (sorry pieps, ik was niet heel tactisch). De gewone dingen lukken nog wel, maar verder is alles me eigenlijk te veel. En dat is confronterend. Ik ben bv bang dat man straks geen verjaardagscadeau krijgt, want ik weet niet wat en van de stress heb ik er al 4 jankbuien over gehad.
Herkenbaar voor iemand?
Het is beter om een kaars aan te steken dan de duisternis te vervloeken
vrijdag 17 november 2017 om 09:17
Nou Anna, een huilbui op z'n tijd lijkt me zo'n gek idee niet. Er zijn zat mensen die van minder volledig in de stress zitten. En vergeet niet wat die nare vermoeidheid met je doet, logisch dat je je daardoor een minder stabiel persoon voelt! Ik hoop dat je niet te streng bent voor jezelf.
Vind je het fijn als we met je meedenken voor een kado voor je man? Is hij binnenkort jarig? Ik ken je man niet, maar misschien iets leuks voor jullie hele gezin? Tickets voor een (kinder) theatervoorstelling, een moeilijke puzzel om samen op vast te bijten in de kerstvakantie, een nieuw gezelschapsspel (ken je ticket to ride bijvoorbeeld?)
Vind je het fijn als we met je meedenken voor een kado voor je man? Is hij binnenkort jarig? Ik ken je man niet, maar misschien iets leuks voor jullie hele gezin? Tickets voor een (kinder) theatervoorstelling, een moeilijke puzzel om samen op vast te bijten in de kerstvakantie, een nieuw gezelschapsspel (ken je ticket to ride bijvoorbeeld?)
vrijdag 17 november 2017 om 11:41
Haha, rb, dat ik van jou tips zou krijgen voor de cadeaus voor mijn kinderen had ik nooit gedacht!
Lief van je balpen. De kast puilt al uit van de spellen (yep, inclusief 2 versies van ticket to ride) waar we al veel te weinig aan toekomen. Uitjes doen we als het uitkomt, wil liever niet te veel plannen voor als ik me die dag niet goed voel. Man heeft het gevoel dat we altijd weg zijn en hij nooit meer gewoon thuis is, dus weekendje weg valt ook af.
Ik heb nu deze maar besteld, wel een beetje flauw misschien, maar we hebben nog een klok nodig: [url][https://www.bol.com/nl/p/ouf-of-the-blu ... 83771//url]. Krijgt hij iig iets.
Lief van je balpen. De kast puilt al uit van de spellen (yep, inclusief 2 versies van ticket to ride) waar we al veel te weinig aan toekomen. Uitjes doen we als het uitkomt, wil liever niet te veel plannen voor als ik me die dag niet goed voel. Man heeft het gevoel dat we altijd weg zijn en hij nooit meer gewoon thuis is, dus weekendje weg valt ook af.
Ik heb nu deze maar besteld, wel een beetje flauw misschien, maar we hebben nog een klok nodig: [url][https://www.bol.com/nl/p/ouf-of-the-blu ... 83771//url]. Krijgt hij iig iets.
Het is beter om een kaars aan te steken dan de duisternis te vervloeken
zaterdag 18 november 2017 om 14:40
Pieps, na een amputatie en bestraalde ribben, vind ik op mn ribben slaan een niet al te goed idee geloof ik. Herkent iemand dat trouwens...dat je ribben na de bestraling gek aanvoelen? Ze doen nooit pijn, maar als er iets tegenaan komt is het op een gekke manier gevoelig.
Wat erg van je hondje trouwens.
Anna, ik herken dat confronterende wel. Nu heb ik de laatste weken vooral last van de behandeling en niet de kanker (alle klachten die ik daardoor had zijn weg!), maar ik vind het maar wat confronterend om zoveel in bed te liggen of dat mn vriend bij het douchen erbij moet blijven zitten 'voor het geval dat'. Ik ben nogal een controlfreak en kan daar totaal niet mee om gaan. Kan me dus ook helemaal voorstellen dat je daar huilbuien uit frustratie door krijgt. Ik denk dat het mooiste cadeau dat je je man kan geven, rust voor jezelf is. Een cadeau is leuk, maar ik zou liever geen cadeau hebben en een partner die beter in dr vel zit doordat ze geen stress om dat cadeau heeft. Grote kans dat je dan ineens tijdens het chillen op de bank een geweldig idee krijgt (alhoewel ik de klok ook erg cool vind!). Mocht je nog wat erbij willen geven, dan zou ik gewoon de kinderen inschakelen en hen wat laten kiezen. Mocht man het cadeau helemaal niks vinden, kan je gewoon naar de mini-mannen wijzen; hun schuld!
Ik ga vanavond zowaar de deur uit.
: Ben de laatste maanden nauwelijks de deur uit geweest en al helemaal niet voor iets leuks. Heb een beetje een zwaar gevoel op mn longen, maar ik moet maandag weer met de pillen beginnen. Grote kans dat het vanaf dan alleen maar brakker gaat. Het moet dus maar nu. Op naar Amsterdam. 
Herkent iemand dat trouwens...dat je ribben na de bestraling gek aanvoelen? Ze doen nooit pijn, maar als er iets tegenaan komt is het op een gekke manier gevoelig. Wat erg van je hondje trouwens.
Anna, ik herken dat confronterende wel. Nu heb ik de laatste weken vooral last van de behandeling en niet de kanker (alle klachten die ik daardoor had zijn weg!), maar ik vind het maar wat confronterend om zoveel in bed te liggen of dat mn vriend bij het douchen erbij moet blijven zitten 'voor het geval dat'. Ik ben nogal een controlfreak en kan daar totaal niet mee om gaan. Kan me dus ook helemaal voorstellen dat je daar huilbuien uit frustratie door krijgt. Ik denk dat het mooiste cadeau dat je je man kan geven, rust voor jezelf is. Een cadeau is leuk, maar ik zou liever geen cadeau hebben en een partner die beter in dr vel zit doordat ze geen stress om dat cadeau heeft. Grote kans dat je dan ineens tijdens het chillen op de bank een geweldig idee krijgt (alhoewel ik de klok ook erg cool vind!). Mocht je nog wat erbij willen geven, dan zou ik gewoon de kinderen inschakelen en hen wat laten kiezen. Mocht man het cadeau helemaal niks vinden, kan je gewoon naar de mini-mannen wijzen; hun schuld!
Ik ga vanavond zowaar de deur uit.
: Ben de laatste maanden nauwelijks de deur uit geweest en al helemaal niet voor iets leuks. Heb een beetje een zwaar gevoel op mn longen, maar ik moet maandag weer met de pillen beginnen. Grote kans dat het vanaf dan alleen maar brakker gaat. Het moet dus maar nu. Op naar Amsterdam.
zaterdag 18 november 2017 om 14:47
En toch werkt dat in de praktijk niet zo. Mijn vriend heeft ook heel erg de neiging om mijn wens voor te laten gaan, maar deze hele situatie is voor hem ook onnoemelijk zwaar. Over zijn grenzen heen gaan is echt niet handig dan.redbulletje schreef: ↑18-11-2017 14:43Heel hard gezegd komt er voor man nog genoeg tijd dat hij gewoon thuis kan zijn, jouw wens zou voorop moeten staan.
zaterdag 18 november 2017 om 18:00
Precies, man zegt ook dat als ik graag wil we gewoon gaan, maar ik heb er uiteraard ook niks aan als hij straks instort.
En ik hou gelukkig ook erg van gewoon op de bank zitten
Waar ga je heen sugarbaby? Ik stel me nu voor bij amsterdam dat je naar zo'n ultrahippe club gaat. (Ik voel me altijd heel provinciaals als ik in Amsterdam ben. Gevolg van opgroeien in een 'stad' met 2000 inwoners denk ik)
En ik hou gelukkig ook erg van gewoon op de bank zitten
Waar ga je heen sugarbaby? Ik stel me nu voor bij amsterdam dat je naar zo'n ultrahippe club gaat. (Ik voel me altijd heel provinciaals als ik in Amsterdam ben. Gevolg van opgroeien in een 'stad' met 2000 inwoners denk ik)
Het is beter om een kaars aan te steken dan de duisternis te vervloeken
zaterdag 18 november 2017 om 18:14
Hippe club?AnnA_C schreef: ↑18-11-2017 18:00Precies, man zegt ook dat als ik graag wil we gewoon gaan, maar ik heb er uiteraard ook niks aan als hij straks instort.
En ik hou gelukkig ook erg van gewoon op de bank zitten
Waar ga je heen sugarbaby? Ik stel me nu voor bij amsterdam dat je naar zo'n ultrahippe club gaat. (Ik voel me altijd heel provinciaals als ik in Amsterdam ben. Gevolg van opgroeien in een 'stad' met 2000 inwoners denk ik)
Ik ga naar Fiddler on the roof (en hoop dat ik tot 22.45 wakket blijf).
dinsdag 21 november 2017 om 00:54
Há, je was in mijn stad, Sugarbaby! Was het leuk? En heb je het uitgehouden, met wakker blijven enzo? Lastig lijkt me, dat je meer last hebt van de behandeling dan van de ziekte. Kan me voorstellen dat dat erg frustrerend voelt.
Anna, ik wilde nog op jou reageren. Want ja, ik herken het, van mijn andere ziekte. Dat was bij mij ook een proces van maanden en de achteruitgang was niet altijd even duidelijk. Keerpunt bij ons was dat we een paar dagen weg waren en man schrok van hoe weinig ik eigenlijk nog kon. (Ironisch genoeg vond ik dat ik juist heel veel deed die vakantie, want de energie die ik normaal stak in mijn middagloopje naar school en terug en dat ik me dan tot het avondeten groot moest houden, die kon ik toen over de hele dag uitsmeren. Dus ik was juist heel blij dat ik 's morgens en 's middags ook wat rommeldingetjes kon doen in ons vakantiehuisje!) In ieder geval: mijn man zat er met zijn neus bovenop en realiseerde zich ineens dat ik gewoon te ziek was om die dagelijkse loopjes naar school voor mijn rekening te blijven nemen. Dat was voor ons allebei wel heel confronterend. Ook dat hij er toen pas achter kwam dat ik helemaal niet in staat was om mijn eigen ontbijt en lunch te maken en dat ik met dat soort simpele dingen al verschrikkelijk boven mijn macht aan het leven was.
In ons geval heeft hij er toen voor gezorgd dat ik niet meer 's middags naar school hoefde (de ochtenden deed ik sowieso al niet) en dat ik ook niet meer mijn eigen ontbijt en lunch hoefde te regelen. Waarbij bij mij de complicatie wel was dat ik een ingewikkeld dieet had en te misselijk was om überhaupt te eten, dus dat eten vond ik niet zo'n probleem allemaal, daar had ik toch geen trek in.
Maar dat ik door mijn uitgeklede programma weer energie over had om mijn tanden te poetsen, dat vond ik wel fijn.
Ik kan me goed voorstellen dat je het confronterend vindt, juist die kleine dingetjes. Het zijn allemaal stapjes terug en zeker als je voor je gevoel al "niks" deed, kan dat hard aankomen. In je eigen topic las ik al dat er regelmatig hulptroepen zijn die je kinderen onder hun hoede nemen 's middags. En dat je rond zes uur snauwerig wordt. (Heel herkenbaar! Dat is hoe het hier nu ook gaat, uurtje later bij mij. Om zeven uur is mijn energie op en word ik kortaf. In de periode waarin ik dacht dat ik dood zou gaan, was ik gewoon de hele dag kortaf. Volgens kind was ik de hele dag chagrijnig en navraag bij man leerde me dat ik geen kort lontje had, maar gewoon géén. ) Gelukkig ben je vóór zessen nog gezellig.
Als ik je een tip mag geven: probeer toch iets breder hulptroepen in te schakelen. Bijvoorbeeld voor het eten koken of de dingen in het huishouden die net zo goed door een ander gedaan kunnen worden.
Oh en dat weg willen: ook herkenbaar. Ik wilde zó graag herinneringen maken! Op de bank zitten, dacht ik steeds, die fase kwam nog wel. En dat klopte ook. Vanaf een paar maanden voor het keerpunt zat ik alleen maar op de bank. En de periode daarvoor wilde ik gewoon in de weekenden leuke dingen doen. We zijn zelfs nog gaan schaatsen, die winter.
Ik kan me de wens van je man goed voorstellen, maar ik kan me ook voorstellen dat het voor jou juist fijn is om wel de deur uit te gaan. En dat lijkt me ook een legitieme wens, om dat zo veel mogelijk te doen nu het nog kan.
Ik vond je berichtje niet leuk om te lezen trouwens. Voor mezelf niet, om de herinneringen aan een periode die ik ronduit afschuwelijk vond, maar ook voor jou niet. Het is zó confronterend, die stapjes terug. Zeker als je weet dat het nooit meer vooruit gaat, dat het alleen maar verder terug kan lopen. Ik wist dat niet zeker, maar ik had wel het vermoeden dat ik een heleboel dingen definitief in aan het leveren was (en voor een deel is dat ook zo helaas), maar ik had tenminste nog hoop op reservetijd (en die heb ik gelukkig ook gekregen). Maar bij jou kan het maar één kant op. En dat is gewoon ontzettend klote. En dat vond ik zelfs confronterend, om te lezen. Want ik vind je er gewoon veel te leuk voor.
Anna, ik wilde nog op jou reageren. Want ja, ik herken het, van mijn andere ziekte. Dat was bij mij ook een proces van maanden en de achteruitgang was niet altijd even duidelijk. Keerpunt bij ons was dat we een paar dagen weg waren en man schrok van hoe weinig ik eigenlijk nog kon. (Ironisch genoeg vond ik dat ik juist heel veel deed die vakantie, want de energie die ik normaal stak in mijn middagloopje naar school en terug en dat ik me dan tot het avondeten groot moest houden, die kon ik toen over de hele dag uitsmeren. Dus ik was juist heel blij dat ik 's morgens en 's middags ook wat rommeldingetjes kon doen in ons vakantiehuisje!) In ieder geval: mijn man zat er met zijn neus bovenop en realiseerde zich ineens dat ik gewoon te ziek was om die dagelijkse loopjes naar school voor mijn rekening te blijven nemen. Dat was voor ons allebei wel heel confronterend. Ook dat hij er toen pas achter kwam dat ik helemaal niet in staat was om mijn eigen ontbijt en lunch te maken en dat ik met dat soort simpele dingen al verschrikkelijk boven mijn macht aan het leven was.
In ons geval heeft hij er toen voor gezorgd dat ik niet meer 's middags naar school hoefde (de ochtenden deed ik sowieso al niet) en dat ik ook niet meer mijn eigen ontbijt en lunch hoefde te regelen. Waarbij bij mij de complicatie wel was dat ik een ingewikkeld dieet had en te misselijk was om überhaupt te eten, dus dat eten vond ik niet zo'n probleem allemaal, daar had ik toch geen trek in.
Maar dat ik door mijn uitgeklede programma weer energie over had om mijn tanden te poetsen, dat vond ik wel fijn. Ik kan me goed voorstellen dat je het confronterend vindt, juist die kleine dingetjes. Het zijn allemaal stapjes terug en zeker als je voor je gevoel al "niks" deed, kan dat hard aankomen. In je eigen topic las ik al dat er regelmatig hulptroepen zijn die je kinderen onder hun hoede nemen 's middags. En dat je rond zes uur snauwerig wordt. (Heel herkenbaar! Dat is hoe het hier nu ook gaat, uurtje later bij mij. Om zeven uur is mijn energie op en word ik kortaf. In de periode waarin ik dacht dat ik dood zou gaan, was ik gewoon de hele dag kortaf. Volgens kind was ik de hele dag chagrijnig en navraag bij man leerde me dat ik geen kort lontje had, maar gewoon géén.
) Gelukkig ben je vóór zessen nog gezellig.Als ik je een tip mag geven: probeer toch iets breder hulptroepen in te schakelen. Bijvoorbeeld voor het eten koken of de dingen in het huishouden die net zo goed door een ander gedaan kunnen worden.
Oh en dat weg willen: ook herkenbaar. Ik wilde zó graag herinneringen maken! Op de bank zitten, dacht ik steeds, die fase kwam nog wel. En dat klopte ook. Vanaf een paar maanden voor het keerpunt zat ik alleen maar op de bank. En de periode daarvoor wilde ik gewoon in de weekenden leuke dingen doen. We zijn zelfs nog gaan schaatsen, die winter.
Ik kan me de wens van je man goed voorstellen, maar ik kan me ook voorstellen dat het voor jou juist fijn is om wel de deur uit te gaan. En dat lijkt me ook een legitieme wens, om dat zo veel mogelijk te doen nu het nog kan.
Ik vond je berichtje niet leuk om te lezen trouwens. Voor mezelf niet, om de herinneringen aan een periode die ik ronduit afschuwelijk vond, maar ook voor jou niet. Het is zó confronterend, die stapjes terug. Zeker als je weet dat het nooit meer vooruit gaat, dat het alleen maar verder terug kan lopen. Ik wist dat niet zeker, maar ik had wel het vermoeden dat ik een heleboel dingen definitief in aan het leveren was (en voor een deel is dat ook zo helaas), maar ik had tenminste nog hoop op reservetijd (en die heb ik gelukkig ook gekregen). Maar bij jou kan het maar één kant op. En dat is gewoon ontzettend klote. En dat vond ik zelfs confronterend, om te lezen. Want ik vind je er gewoon veel te leuk voor.
Dat de diva's even hun device erbij melden is het devies.
dinsdag 21 november 2017 om 00:58
Zo, ik heb een roman geschreven.
En dan heb ik nog niet eens verteld dat ik me vorige week lamgeschrokken ben, omdat ik een infectie bleek te hebben met een bacterie die na kweek ongevoelig bleek voor praktisch alle antibiotica. Gelukkig lijkt de infectie wel op z'n retour intussen, maar dat wist ik pas na twee dagen "zie je wel, en nu ga ik straks gewoon dood aan iets verschrikkelijk banaals"-stress. En ik voelde me al zo beroerd, door de infectie en de pillen. Stom gedoe. 
En dan heb ik nog niet eens verteld dat ik me vorige week lamgeschrokken ben, omdat ik een infectie bleek te hebben met een bacterie die na kweek ongevoelig bleek voor praktisch alle antibiotica. Gelukkig lijkt de infectie wel op z'n retour intussen, maar dat wist ik pas na twee dagen "zie je wel, en nu ga ik straks gewoon dood aan iets verschrikkelijk banaals"-stress.
En ik voelde me al zo beroerd, door de infectie en de pillen. Stom gedoe.
Dat de diva's even hun device erbij melden is het devies.
dinsdag 21 november 2017 om 01:05
dinsdag 21 november 2017 om 01:08
En nu heb ik ook nog zin in paaseitjes!
Maar balen van die infectie! Ik denk het ook wel eens van "zal je zien dat ik straks gewoon dood ga doordat ik onder de tram kom".
Welke pillen zijn dat waar je zo beroerd van bent? Moet je die nog lang/altijd?
Maar balen van die infectie! Ik denk het ook wel eens van "zal je zien dat ik straks gewoon dood ga doordat ik onder de tram kom".
Welke pillen zijn dat waar je zo beroerd van bent? Moet je die nog lang/altijd?
Het is beter om een kaars aan te steken dan de duisternis te vervloeken
dinsdag 21 november 2017 om 01:12
dinsdag 21 november 2017 om 10:55
Beeldig, het was heel leuk! Bijna was het niet doorgegaan, aangezien vriendlief doodleuk een trambaan op reed tegen het verkeer in. Provinciaaltje he, dan krijg je dat. Hij natuurlijk, ik niet. Ik ben verdomde wereldwijs. Wakker blijven ging prima. Ik heb alleen een enorme (naar wat nu blijkt) exceemaanval en ik kreeg zoveel jeuk in de warmte van het theater. Wou de mensen om me heen niet het idee geven dat ik luizen oid had dus heb heel hard mn best gedaan om niet te krabben.
Ik heb er nog over gedacht om je een berichtje te sturen om te zien of je tijd/zin/puf had om ergens een kopje thee te drinken. Maar dat was toen ik nog grootste plannen had om te gaan winkelen en een dagje door de stad te zwerven in mn uppie. Vriendlief vond het een veel beter idee om me een half uur voor de show voor de deur af te zetten en me na afloop weer op te halen. Geloof dat ie wel een punt had.
Ik vind het juist heel fijn om alleen van de behandeling last te hebben. Juist om wat jullie ook schrijven: dit rot voelen voelt niet als achteruitgang, want een dag nadat ik met de pillen stop voel ik me stukken beter.
Anna, ik vind het zo rot om te lezen dat je het moeilijk hebt. Vind de suggestie van Beeldig om nog bredere hulptroepen in te zetten een niet leuke, maar wel een goede. Ik zou het heel jammer vinden om in de tijd dat het nu nog “goed” gaat, energie te verspillen aan dingen die eigenlijk van ondergeschikt belang zijn. Een ovenschotel op tafel toveren kan (bijna) iedereen, fijne tijd met je mannen doorbrengen niet.
Gelukkig is je infectie op zn retour Beeldig. Gelukkig heb je maar twee dagen stress ervan gehad. Vind het maar eng gedoe hoor, die infecties die niet op antibiotica reageren. Wel fijn om te weten dat je lichaam wel nog gewoon in staat is om kungfupanda op de infectie te gaan!
Wakker blijven ging prima. Ik heb alleen een enorme (naar wat nu blijkt) exceemaanval en ik kreeg zoveel jeuk in de warmte van het theater. Wou de mensen om me heen niet het idee geven dat ik luizen oid had dus heb heel hard mn best gedaan om niet te krabben. Ik heb er nog over gedacht om je een berichtje te sturen om te zien of je tijd/zin/puf had om ergens een kopje thee te drinken. Maar dat was toen ik nog grootste plannen had om te gaan winkelen en een dagje door de stad te zwerven in mn uppie. Vriendlief vond het een veel beter idee om me een half uur voor de show voor de deur af te zetten en me na afloop weer op te halen. Geloof dat ie wel een punt had.
Ik vind het juist heel fijn om alleen van de behandeling last te hebben. Juist om wat jullie ook schrijven: dit rot voelen voelt niet als achteruitgang, want een dag nadat ik met de pillen stop voel ik me stukken beter.
Anna, ik vind het zo rot om te lezen dat je het moeilijk hebt. Vind de suggestie van Beeldig om nog bredere hulptroepen in te zetten een niet leuke, maar wel een goede. Ik zou het heel jammer vinden om in de tijd dat het nu nog “goed” gaat, energie te verspillen aan dingen die eigenlijk van ondergeschikt belang zijn. Een ovenschotel op tafel toveren kan (bijna) iedereen, fijne tijd met je mannen doorbrengen niet.
Gelukkig is je infectie op zn retour Beeldig. Gelukkig heb je maar twee dagen stress ervan gehad. Vind het maar eng gedoe hoor, die infecties die niet op antibiotica reageren. Wel fijn om te weten dat je lichaam wel nog gewoon in staat is om kungfupanda op de infectie te gaan!
