Gezondheid
alle pijlers
de ongemakken van de overgang
maandag 22 augustus 2016 om 13:44
Hallo allemaal,
Sinds een half jaar zo ongeveer ben ik begonnen met de pre menopauze zoals dat chique heet.
De menstruaties zijn veel heviger dan normaal en duren ook zeker 2 a 3 dagen langer.
Het verschijnsel pijn in alle ledematen alsof er overheen gewalst is heb ik ook.
De psychische kant vind ik veel erger.
Ben in een rollercoaster van emoties terecht gekomen waarin ik mezelf soms zo onredelijk vind reageren op situaties maar kan ze niet tegen gaan.
Ben een ontzettende twijfelaar geworden. Heb heel veel moeite met gezag gekregen en kan overal om huilen.
Mijn huisarts wil er voorlopig niets mee doen....het hoort bij je leeftijd en het wordt weer beter kreeg ik te horen.
Voel me sommige momenten ontzettend verdrietig en alleen en verlang dan ineens naar iemand naast me en andere momenten kan ik euforisch van de daken schreeuwen dat ik alles alleen kan en me daar prettig bij voel.
Zijn er misschien dames hier die er met mij over willen schrijven in een ongedwongen sfeer?
Het forum vrouw en overgang heb ik uiteraard bekeken maar dat is het niet voor mij.
Sinds een half jaar zo ongeveer ben ik begonnen met de pre menopauze zoals dat chique heet.
De menstruaties zijn veel heviger dan normaal en duren ook zeker 2 a 3 dagen langer.
Het verschijnsel pijn in alle ledematen alsof er overheen gewalst is heb ik ook.
De psychische kant vind ik veel erger.
Ben in een rollercoaster van emoties terecht gekomen waarin ik mezelf soms zo onredelijk vind reageren op situaties maar kan ze niet tegen gaan.
Ben een ontzettende twijfelaar geworden. Heb heel veel moeite met gezag gekregen en kan overal om huilen.
Mijn huisarts wil er voorlopig niets mee doen....het hoort bij je leeftijd en het wordt weer beter kreeg ik te horen.
Voel me sommige momenten ontzettend verdrietig en alleen en verlang dan ineens naar iemand naast me en andere momenten kan ik euforisch van de daken schreeuwen dat ik alles alleen kan en me daar prettig bij voel.
Zijn er misschien dames hier die er met mij over willen schrijven in een ongedwongen sfeer?
Het forum vrouw en overgang heb ik uiteraard bekeken maar dat is het niet voor mij.
vrijdag 21 december 2018 om 06:40
Ik verberg mijn klachten niet echt. Dat kan ook niet want ik heb soms behoorlijk last van mijn nek/schouderspieren dat ik mijn hoofd amper kan draaien. Dat valt wel op..Eerder was ik ook duizelig, maar dat is nu wel wat beter gelukkig. Dan zwalkte ik als een dronkaard. 
Als iemand vroeg hoe het komt zeg ik meestal dat het hormonaal is. Dan vragen ze vaak niet door en snappen ze het wel.
Als iemand vroeg hoe het komt zeg ik meestal dat het hormonaal is. Dan vragen ze vaak niet door en snappen ze het wel.
vrijdag 21 december 2018 om 09:23
Wat lijken me die opvliegers toch verschrikkelijk. Ik hoop dat ze me bespaard blijven, ik moet er niet aan denken dat ik bij een werkopdracht zou zitten en er dan een krijg. Ik herken wel wat iemand schrijft over een soort gevoel van wegvallen en een rare golf door je lijf. Dat heb ik in de afgelopen jaren weleens gehad. Duurde dan gelukkig maar heel kort. Ook weleens duizeligheid, heel af en toe maximaal een halve dag. Dat heeft bij mij denk ik niet met de overgang te maken, want ik herinner me de eerste keer dat ik dat had, toen was ik 35 en mijn oudste een baby, dat weet ik nog zo goed omdat ik toen door de duizeligheid niet naar een belangrijke vergadering van mijn toenmalige werk kon. Een collega kwam daarom bij mij thuis iets ophalen en ik weet nog dat ik met mijn baby in bed lag en hij even de slaapkamer binnen keek om gedag te zeggen.
Dat is wel het lastige natuurlijk, dat je niet precies weet of iets wel of niet met de overgang te maken heeft.
Ik heb deze week weer veel last van slecht slapen. De laatste vijf dagen word ik na krap vier uurtjes slaap wakker, hoezeer ik de slaap ook nodig heb. Belachelijk vind ik dat. Zal misschien ook meespelen dat het volle maan is, maar echt, volkomen ruk is het! Daardoor functioneer ik toch minder goed. Ik heb afgelopen woensdag mijn kookclub afgezegd, omdat ik voelde dat ik echt vroeg naar bed moest en geen alcohol drinken etc. Als ik naar de kookavond zou gaan, zou ik er op zijn vroegst om middernacht in liggen, waarschijnlijk het eerste uur niet in slaap vallen en dus weer een te korte nacht hebben (want de wekker gaat om tien voor zeven doordeweeks), terwijl ik dus al drie nachten veel te weinig slaapuren had gemaakt. Pfff, viel ik uiteindelijk toch pas na middernacht in slaap én om 4 uur alweer wakker! Met lekker veel om over te piekeren, want ik heb een sprong in het diepe gemaakt en een ruimte gehuurd om nieuwe bedrijfsplannen in te gaan realiseren. Dat brengt nogal wat met zich mee, wat ik meestal erg leuk en spannend vind en energie van krijg, maar wat me op mindere dagen ook opeens enorm aan kan vliegen. Gisteren bijvoorbeeld, in zak en as zat ik, zag mezelf al failliet gaan. Maar een fijn telefoongesprek met iemand van een organisatie waar ik een vraag aan had gesteld, turnde dat weer volledig om. Nu voelt het weer goed. Ik zou daar best wat stabieler in willen zijn. Maar over all, so far so good. Mijn moeder had het er laatst over dat zij, op de leeftijd die ik nu heb, ook ontzettend veel deed wat werk en nieuwe plannen betreft, het was de meest productieve periode in haar leven tot nu toe (ze is 74). Ik lijk in veel hormonale dingen wel op mijn moeder, dus hierin ook, hoop ik. Ze had weinig overgangsklachten. Wel heeft zij in de overgang veel migraine gehad, nog meer dan in de jaren daarvoor (toen had ze ook last van hormonale migraine). Dat is mij vooralsnog bespaard gebleven (ik zit me hier toch een partij af te kloppen!), ik hoop dat dat zo blijft.
Zo'n huisarts die 45 jaar 'wat jong' vindt voor overgangsklachten, moet snel bijgeschoold worden. En het taboe moet er zeker af. Ik vind het eigenlijk best meevallen daarmee, er wordt in mijn omgeving veel over gesproken (wellicht ook omdat al mijn vriendinnen, mijn zus en schoonzus etc er ook mee te kampen hebben, dat zijn toch de mensen waar ik het meest mee praat).
Ik wens jullie allemaal opvlieger-vrije feestdagen en goede nachtrusten toe!
Dat is wel het lastige natuurlijk, dat je niet precies weet of iets wel of niet met de overgang te maken heeft.
Ik heb deze week weer veel last van slecht slapen. De laatste vijf dagen word ik na krap vier uurtjes slaap wakker, hoezeer ik de slaap ook nodig heb. Belachelijk vind ik dat. Zal misschien ook meespelen dat het volle maan is, maar echt, volkomen ruk is het! Daardoor functioneer ik toch minder goed. Ik heb afgelopen woensdag mijn kookclub afgezegd, omdat ik voelde dat ik echt vroeg naar bed moest en geen alcohol drinken etc. Als ik naar de kookavond zou gaan, zou ik er op zijn vroegst om middernacht in liggen, waarschijnlijk het eerste uur niet in slaap vallen en dus weer een te korte nacht hebben (want de wekker gaat om tien voor zeven doordeweeks), terwijl ik dus al drie nachten veel te weinig slaapuren had gemaakt. Pfff, viel ik uiteindelijk toch pas na middernacht in slaap én om 4 uur alweer wakker! Met lekker veel om over te piekeren, want ik heb een sprong in het diepe gemaakt en een ruimte gehuurd om nieuwe bedrijfsplannen in te gaan realiseren. Dat brengt nogal wat met zich mee, wat ik meestal erg leuk en spannend vind en energie van krijg, maar wat me op mindere dagen ook opeens enorm aan kan vliegen. Gisteren bijvoorbeeld, in zak en as zat ik, zag mezelf al failliet gaan. Maar een fijn telefoongesprek met iemand van een organisatie waar ik een vraag aan had gesteld, turnde dat weer volledig om. Nu voelt het weer goed. Ik zou daar best wat stabieler in willen zijn. Maar over all, so far so good. Mijn moeder had het er laatst over dat zij, op de leeftijd die ik nu heb, ook ontzettend veel deed wat werk en nieuwe plannen betreft, het was de meest productieve periode in haar leven tot nu toe (ze is 74). Ik lijk in veel hormonale dingen wel op mijn moeder, dus hierin ook, hoop ik. Ze had weinig overgangsklachten. Wel heeft zij in de overgang veel migraine gehad, nog meer dan in de jaren daarvoor (toen had ze ook last van hormonale migraine). Dat is mij vooralsnog bespaard gebleven (ik zit me hier toch een partij af te kloppen!), ik hoop dat dat zo blijft.
Zo'n huisarts die 45 jaar 'wat jong' vindt voor overgangsklachten, moet snel bijgeschoold worden. En het taboe moet er zeker af. Ik vind het eigenlijk best meevallen daarmee, er wordt in mijn omgeving veel over gesproken (wellicht ook omdat al mijn vriendinnen, mijn zus en schoonzus etc er ook mee te kampen hebben, dat zijn toch de mensen waar ik het meest mee praat).
Ik wens jullie allemaal opvlieger-vrije feestdagen en goede nachtrusten toe!
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
vrijdag 21 december 2018 om 11:19
De lichamelijke klachten verberg ik ook niet allemaal, wel zoveel mogelijk. Maar die worden nog wel begrepen, iedereen weet dat bijvoorbeeld opvliegers kunnen voorkomen op een bepaalde leeftijd. Maar juist de andere, minder bekende klachten en dan met name het warrige, die vind ik wel echt vervelend als ze merkbaar zijn. Ik wil mijn werk goed doen en ik functioneer voor mijn idee niet goed genoeg zo.RockOla schreef: ↑21-12-2018 06:40Ik verberg mijn klachten niet echt. Dat kan ook niet want ik heb soms behoorlijk last van mijn nek/schouderspieren dat ik mijn hoofd amper kan draaien. Dat valt wel op..Eerder was ik ook duizelig, maar dat is nu wel wat beter gelukkig. Dan zwalkte ik als een dronkaard.
Als iemand vroeg hoe het komt zeg ik meestal dat het hormonaal is. Dan vragen ze vaak niet door en snappen ze het wel.
woensdag 27 februari 2019 om 00:28
Dit topic maar eens even omhoog gehaald. Na veel wikken wegen en wegen ben ik met hormoontherapie begonnen. Mijn huisarts begreep het gelukkig volkomen, ik had een waslijst aan klachten en dat zijn vrouw ook in de overgang helpt waarschijnlijk ook mee 
.
Ik heb 6 jaar geleden niet hormonale borstkanker gehad en hoewel dat geen contra indicatie is is men er toch erg voorzichtig mee.
Gelukkig heb ik een dijk van een huisarts die dan rond gaat bellen en zich in gaat lezen, samen de afweging gemaakt dat mijn klachten niet opwegen tegen het risico.
En ik ben er zo blij mee! Alsof er een hele zware grijze deken van mijn hoofd is getrokken. En ik slaap weer. Geen haar op mijn hoofd die overweegt hier weer mee te stoppen.
.Ik heb 6 jaar geleden niet hormonale borstkanker gehad en hoewel dat geen contra indicatie is is men er toch erg voorzichtig mee.
Gelukkig heb ik een dijk van een huisarts die dan rond gaat bellen en zich in gaat lezen, samen de afweging gemaakt dat mijn klachten niet opwegen tegen het risico.
En ik ben er zo blij mee! Alsof er een hele zware grijze deken van mijn hoofd is getrokken. En ik slaap weer. Geen haar op mijn hoofd die overweegt hier weer mee te stoppen.
woensdag 27 februari 2019 om 20:14
woensdag 27 februari 2019 om 20:43
Christiana schreef: ↑27-02-2019 20:14The Wicked Witch, en weer goed kunnen slapen, dat betekend dus niet om de twee uur wakker, niet badend in het zweet, zonder hoofdpijn etc? Slaap al een paar jaar slecht en heb een hoofd vol watten.. bij menstruatie horen helaas ook twee migraine dagen..
Ik sliep heel erg slecht, heel licht en kwam nauwelijks meer in een diepe slaap. Maar ook (of daardoor) warrig en vergeetachtig, lusteloos en doodmoe dus. Gewrichtsklachten etc, eigenlijk de volledige waslijst aan klachten, alleen geen opvliegers
. Ik heb anderhalf jaar aangeklungeld en ik was nu op het punt dat ik het echt niet meer trok om me door de dagen heen te slepen.
donderdag 28 februari 2019 om 09:23
Wat een ellende blijft het. Het enige wat bij mij helpt is belachelijk gezond leven en heel veel bewegen (sport) en minimaal 8 uur slaap. Dan hebben we het wel over heel veel groente en fruit en geen snelle koolhydraten maar wel vlees/vis/eieren. Hiermee hou ik mijn gewicht redelijk op peil en 3 x per week sporten en veel wandelen. Het is een gedoe maar ik ben tussen mijn oren dan redelijk in balans, ik slaap goed en weinig pijntjes. Alleen dat alles vergeten blijft wel een ding.
vrijdag 1 maart 2019 om 15:35
Wat ik irritant vind is dat als je net gewend ben aan bepaalde pijntjes of ander gezeur dat die ineens verdwijnen maar je weer iets ander "vreemds" er voor terug krijgt. Daarnaast vind ik het gewoon oneerlijk dat je het gevoel hebt dat dit de mooie jaren moeten zijn maar je je er wel door heen moet sleuren. Ik kan niet meer horen dat het leven begint bij 50, het voelt alsof je rijp bent voor de sloop.
Ook vind ik het niet eerlijk dat ik allerlei fitte dingen moet doen en heel gezond moet eten om niet nog humeuriger en/of emotioneler te worden en ongelooflijk dik terwijl mijn man (net zo oud) dat niet hoeft. Ik heb gelukkig wel een geduldige en lieve man heb maar ik zou denk gillend weg gerend zijn.
Ook vind ik het niet eerlijk dat ik allerlei fitte dingen moet doen en heel gezond moet eten om niet nog humeuriger en/of emotioneler te worden en ongelooflijk dik terwijl mijn man (net zo oud) dat niet hoeft. Ik heb gelukkig wel een geduldige en lieve man heb maar ik zou denk gillend weg gerend zijn.
Ik voel me gewoon niet goed.
vrijdag 1 maart 2019 om 16:03
Ik rook en drink niet, de martini's die ik drink per jaar zijn op 1 hand te tellen
verder loop ik veel met onze 2 honden
eten we gezond en gevarieerd.
kan ik mijn gewicht redelijk op peil houden, lees te zwaar 4 kilo maar wel stabiel.
ben ik wel coeliakie patiënt en de schildklier werkt niet goed (slik er thyrax voor)
Maar ik ben nu al wel ruim 8 jaar in de overgang.. en het ergste is in mijn geval toch echt die opvliegers in combinatie met (het gevoel dan) een band om je hoofd te hebben.. echt vreselijk
Dacht ik jarenlang de truc te hebben gevonden.. zorgen dat ik geen warme voeten heb/krijg. wekt die truc nu niet meer.
Ze hebben me al 2x van de straat opgepikt en in het zieken huis gebracht... en ja 2x had ik ook hoofdpijn die dag..
De hele rits aan onderzoeken gehad om te kijken of het epilepsie was/is, nee dus gewoon last van je hormonen.
En het ergste is dat ik in die periodes extra hormonen kreeg vanwege hoofdpijn.
inmiddels heb ik dus een hele reeks vesten, in alle kleuren en veel shirts met korte mouwen... dat ik maar van alles aan en uit kan doen..
Veel dingen vergeten komt mij ook bekend voor, net als slecht slapen...
Maar ja mijn moeder had er ook al veel last van, dus ik dacht slim te zijn destijds, heel lang de pil doorgeslikt.
Wat ik nu het ergste vind is dat ik echt in paniek kan raken als ik een opvlieger heb en ik niet snel genoeg mijn jas en of vest uit krijg.
De opvliegers voel ik wel een soort van aankomen.. ik krijg het eerst heel erg koud en dan 10 min later heel heet. Uiteraard om het daarna weer heel koud te hebben.
kortom waardeloos.. ik wil er van af maar HOE?????
verder loop ik veel met onze 2 honden
eten we gezond en gevarieerd.
kan ik mijn gewicht redelijk op peil houden, lees te zwaar 4 kilo maar wel stabiel.
ben ik wel coeliakie patiënt en de schildklier werkt niet goed (slik er thyrax voor)
Maar ik ben nu al wel ruim 8 jaar in de overgang.. en het ergste is in mijn geval toch echt die opvliegers in combinatie met (het gevoel dan) een band om je hoofd te hebben.. echt vreselijk
Dacht ik jarenlang de truc te hebben gevonden.. zorgen dat ik geen warme voeten heb/krijg. wekt die truc nu niet meer.
Ze hebben me al 2x van de straat opgepikt en in het zieken huis gebracht... en ja 2x had ik ook hoofdpijn die dag..
De hele rits aan onderzoeken gehad om te kijken of het epilepsie was/is, nee dus gewoon last van je hormonen.
En het ergste is dat ik in die periodes extra hormonen kreeg vanwege hoofdpijn.inmiddels heb ik dus een hele reeks vesten, in alle kleuren en veel shirts met korte mouwen... dat ik maar van alles aan en uit kan doen..
Veel dingen vergeten komt mij ook bekend voor, net als slecht slapen...
Maar ja mijn moeder had er ook al veel last van, dus ik dacht slim te zijn destijds, heel lang de pil doorgeslikt.
Wat ik nu het ergste vind is dat ik echt in paniek kan raken als ik een opvlieger heb en ik niet snel genoeg mijn jas en of vest uit krijg.
De opvliegers voel ik wel een soort van aankomen.. ik krijg het eerst heel erg koud en dan 10 min later heel heet. Uiteraard om het daarna weer heel koud te hebben.
kortom waardeloos.. ik wil er van af maar HOE?????
vrijdag 1 maart 2019 om 16:20
Mijn opvliegers zijn vrijwel verdwenen sinds ik Agnus castus ben gaan gebruiken.
's Nachts heb ik ze helemaal niet meer, overdag een enkele, meestal na bijvoorbeeld een enkel glas wijn of teveel snoepen, als ik dat voor een keer niet kan laten.
Ik zit nu ruim anderhalf jaar na mijn laatste menstruatie, en had de hoop dat het vanzelf minder zou gaan worden, maar toen ik een paar weken stopte met de monnikspeper kwamen de opvliegers gewoon weer terug. Voor mij werkt het dus, en ik ben daar zo blij mee.
Dat er regelmatig niets uit mijn handen komt herken ik maar al te goed, helaas heb ik daar nog geen middeltje voor gevonden
's Nachts heb ik ze helemaal niet meer, overdag een enkele, meestal na bijvoorbeeld een enkel glas wijn of teveel snoepen, als ik dat voor een keer niet kan laten.
Ik zit nu ruim anderhalf jaar na mijn laatste menstruatie, en had de hoop dat het vanzelf minder zou gaan worden, maar toen ik een paar weken stopte met de monnikspeper kwamen de opvliegers gewoon weer terug. Voor mij werkt het dus, en ik ben daar zo blij mee.
Dat er regelmatig niets uit mijn handen komt herken ik maar al te goed, helaas heb ik daar nog geen middeltje voor gevonden
nounou
vrijdag 1 maart 2019 om 16:21
redbulletje schreef: ↑01-03-2019 16:11Door 't slikken van Tibolinia (hormonen op doktersrecept) zijn mijn opvliegers wel flink geminimaliseerd.
Heb het even gegoogled, dat zou ook nog weleens een optie kunnen zijn voor me ipv de oestrogenen die ik nu slik. Tnx!
vrijdag 1 maart 2019 om 16:26
Maar dat is dan toch juist niet hormonale borstkanker?
Ik heb wél hormonale borstkanker gehad, maar in overleg met gyn en onco heb ik toch hormonale medicijnen omdat ik anders echt in 'n soort psychose terecht kom.
vrijdag 1 maart 2019 om 16:28
Ik doe het ook zonder hormonen ivm erg veel borstkanker in de familie, aan beide kanten. Waarschijnlijk niet het gen, het is nooit getest (in alle gevallen borstkanker na het 45e levensjaar).
nounou
vrijdag 1 maart 2019 om 16:30
redbulletje schreef: ↑01-03-2019 16:26Maar dat is dan toch juist niet hormonale borstkanker?
Ik heb wél hormonale borstkanker gehad, maar in overleg met gyn en onco heb ik toch hormonale medicijnen omdat ik anders echt in 'n soort psychose terecht kom.
Ik niet hormonale, maar ook hier het risico afgewogen tegen de klachten die ik nu heb.
zondag 3 maart 2019 om 20:47
Ik vond dit een interessante inkijk in de hormonale veranderingen tijdens het ouder worden van zowel mannen als vrouwen:
https://www.arte.tv/en/videos/073878-00 ... qhu1KTKfKM
https://www.arte.tv/en/videos/073878-00 ... qhu1KTKfKM
woensdag 6 maart 2019 om 07:21
Sinds de hormoonschommelingen ben ik een schijterd geworden. Dat vind ik het ergste van die hele kutovergangsfase.. Morgen moet ik een mammografie omdat ik wat bobbelig klierweefsel voel in mijn ene borst. Soms een beetje pijnlijk als de kat er op staat of zo, verder niet echt. De huisarts voelde het ook wel maar maakt zich geen zorgen. Uit voorzorg moet ik toch een mammografie, dat doen ze eigenlijk al vrij snel zei ze. En nu ben ik al weer helemaal hyper. Ik haal me het ergste in mijn hoofd.
Die hypochondie heb ik nooit gehad, pas sinds ik stopte met de pil begon dat. En je hoort ook veel enge verhalen natuurlijk. Bah. Ik ben niet bang voor het onderzoek overigens, maar voor de onzekerheid en wachten op de uitslag. Ik moet mijn best doen om te eten, heb totaal geen eetlust van de spanning. Ik wilde maar dat het weer achter de rug was.
Die hypochondie heb ik nooit gehad, pas sinds ik stopte met de pil begon dat. En je hoort ook veel enge verhalen natuurlijk. Bah. Ik ben niet bang voor het onderzoek overigens, maar voor de onzekerheid en wachten op de uitslag. Ik moet mijn best doen om te eten, heb totaal geen eetlust van de spanning. Ik wilde maar dat het weer achter de rug was.
