Gezondheid
alle pijlers
de ongemakken van de overgang
maandag 22 augustus 2016 om 13:44
Hallo allemaal,
Sinds een half jaar zo ongeveer ben ik begonnen met de pre menopauze zoals dat chique heet.
De menstruaties zijn veel heviger dan normaal en duren ook zeker 2 a 3 dagen langer.
Het verschijnsel pijn in alle ledematen alsof er overheen gewalst is heb ik ook.
De psychische kant vind ik veel erger.
Ben in een rollercoaster van emoties terecht gekomen waarin ik mezelf soms zo onredelijk vind reageren op situaties maar kan ze niet tegen gaan.
Ben een ontzettende twijfelaar geworden. Heb heel veel moeite met gezag gekregen en kan overal om huilen.
Mijn huisarts wil er voorlopig niets mee doen....het hoort bij je leeftijd en het wordt weer beter kreeg ik te horen.
Voel me sommige momenten ontzettend verdrietig en alleen en verlang dan ineens naar iemand naast me en andere momenten kan ik euforisch van de daken schreeuwen dat ik alles alleen kan en me daar prettig bij voel.
Zijn er misschien dames hier die er met mij over willen schrijven in een ongedwongen sfeer?
Het forum vrouw en overgang heb ik uiteraard bekeken maar dat is het niet voor mij.
Sinds een half jaar zo ongeveer ben ik begonnen met de pre menopauze zoals dat chique heet.
De menstruaties zijn veel heviger dan normaal en duren ook zeker 2 a 3 dagen langer.
Het verschijnsel pijn in alle ledematen alsof er overheen gewalst is heb ik ook.
De psychische kant vind ik veel erger.
Ben in een rollercoaster van emoties terecht gekomen waarin ik mezelf soms zo onredelijk vind reageren op situaties maar kan ze niet tegen gaan.
Ben een ontzettende twijfelaar geworden. Heb heel veel moeite met gezag gekregen en kan overal om huilen.
Mijn huisarts wil er voorlopig niets mee doen....het hoort bij je leeftijd en het wordt weer beter kreeg ik te horen.
Voel me sommige momenten ontzettend verdrietig en alleen en verlang dan ineens naar iemand naast me en andere momenten kan ik euforisch van de daken schreeuwen dat ik alles alleen kan en me daar prettig bij voel.
Zijn er misschien dames hier die er met mij over willen schrijven in een ongedwongen sfeer?
Het forum vrouw en overgang heb ik uiteraard bekeken maar dat is het niet voor mij.
vrijdag 25 mei 2018 om 21:27
Ik heb een hondenmatje gekocht en in mijn kussensloop gestopt. Zo’n matje als je hond er op gaat liggen wordt het matje koud. Het helpt met inslapen. Je hoeft niet bang te zijn dat je ‘s morgens bevroren bent, want het matje wordt weer warm als je er lang op ligt.redbulletje schreef: ↑25-05-2018 12:44Hebben jullie een speciaal dekbed dat koeler is?
Ik heb een gewone van dons, maar overweeg nu toch echt 'n speciaal zomerdekbed. Maar wat is koeler, bamboe of wol? Of zijn er nog andere betere opties?
Er bestaan ook hele dure alternatieven die je matras verkoelen, maar dat kan ik niet betalen. Kosten rond de 1000 euro. Matje kost 8 euro.
Ook is er een Frans bedrijf die een kussen hebben ontworpen die met water de juiste temperatuur regelt om de goed te laten slapen ook interessant kosten rond de 300 euro.
Ik probeer echt van alles, want ik slaap als bagger
Oh ik heb niet echt een antwoordt gegeven over het dekbed. Bij mij is alles wat ik op mijn lijf heb liggen in bed reden voor opvliegers. Of het nou een dekbed of een lakentje is...
vrijdag 25 mei 2018 om 22:24
Kleurfoutje schreef: ↑25-05-2018 21:27Ik heb een hondenmatje gekocht en in mijn kussensloop gestopt.
je wordt er in elk geval creatief van! Ik heb na het lezen van beschrijvingen over de diverse vulmaterialen van dekbedden een bamboe zomerdekbed besteld. Zal allicht koeler zijn dan het donzen dekbed wat ik heb. Onder alleen 'n laken vind ik weer te koud. Nu sla ik tig keer per nacht m'n dekbed open...en weer dicht. Maar goed dat ik alleen woon!
vrijdag 25 mei 2018 om 22:31
redbulletje schreef: ↑25-05-2018 12:44Hebben jullie een speciaal dekbed dat koeler is?
Ik heb een gewone van dons, maar overweeg nu toch echt 'n speciaal zomerdekbed. Maar wat is koeler, bamboe of wol? Of zijn er nog andere betere opties?
Ik heb een zomer-dekbed van wol, met eronder (als eerste laag) een los laken, zodat ik met het dekbed over mijn middel en het laken tot in mijn nek kan slapen. werkt ook goed wanneer je na een zweetaanval het laken in de was kan doen, in plaats van de gehele dekbedhoes.
En bij een hittegolf leg ik een rubberen kruik in de diepvriezer en neem die mee in bed. Blijft koel tot in de ochtend. Heerlijk!
nounou
vrijdag 25 mei 2018 om 22:33
Geef eens een link naar zo'n matje ? Ik heb geen flauw idee wat je bedoeltKleurfoutje schreef: ↑25-05-2018 21:27Ik heb een hondenmatje gekocht en in mijn kussensloop gestopt. Zo’n matje als je hond er op gaat liggen wordt het matje koud. Het helpt met inslapen. Je hoeft niet bang te zijn dat je ‘s morgens bevroren bent, want het matje wordt weer warm als je er lang op ligt.
Er bestaan ook hele dure alternatieven die je matras verkoelen, maar dat kan ik niet betalen. Kosten rond de 1000 euro. Matje kost 8 euro.
Interessant !
nounou
zaterdag 26 mei 2018 om 01:50
Ja creatief zekerredbulletje schreef: ↑25-05-2018 22:24
Ik heb na het lezen van beschrijvingen over de diverse vulmaterialen van dekbedden een bamboe zomerdekbed besteld. Zal allicht koeler zijn dan het donzen dekbed wat ik heb. Onder alleen 'n laken vind ik weer te koud. Nu sla ik tig keer per nacht m'n dekbed open...en weer dicht. Maar goed dat ik alleen woon!
zaterdag 26 mei 2018 om 01:51
Hier ook somber, soms zwaar depressief.redbulletje schreef: ↑25-05-2018 22:26Ja, heel erg! Er hangt een grauwsluier over alles heen en ik moet ook af en toe zomaar huilen.
zaterdag 26 mei 2018 om 01:52
http://m.zooplus.nl/shop/honden/slaappl ... ten/284772zazamaenade schreef: ↑25-05-2018 22:33Geef eens een link naar zo'n matje ? Ik heb geen flauw idee wat je bedoelt
Interessant !
zaterdag 26 mei 2018 om 02:22
Ik las eerder dat je erg slecht slaapt, als ik me niet vergis ?
Ben je niet ook erg uitgeput ?
Ik vraag het omdat ik in mijn leven best het één en ander aan ervaring heb met somberheid en depressie, maar sinds ik beter slaap en uitgeruster ben voel ik me veel beter, ondanks de overgang.
Er raakt steeds meer bekend over de invloed van slaapgebrek op somberheid en depressie-klachten
https://www.nemokennislink.nl/publicati ... epressief/ (al wat ouder onderzoek)
https://www.dokter.nl/nieuws/slapen/sch ... aaptekort/
https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC4621258/
https://journals.lww.com/menopausejourn ... in.15.aspx (samenvatting van een onderzoek)
Oh, Kleurfoutje, bedankt voor de link naar het koelmatje !
Nu moet ik écht eens gaan slapen
Lachen, posten over slapeloosheid terwijl ik al heel lang op bed had moeten liggen 
nounou
zaterdag 26 mei 2018 om 10:06
zazamaenade dank je wel voor de links ik zal ze eens op mijn gemak lezen. Ja ik voel me ook uitgeput, heb ook een kort lontjezazamaenade schreef: ↑26-05-2018 02:22Ik las eerder dat je erg slecht slaapt, als ik me niet vergis ?
Ben je niet ook erg uitgeput ?
Ik vraag het omdat ik in mijn leven best het één en ander aan ervaring heb met somberheid en depressie, maar sinds ik beter slaap en uitgeruster ben voel ik me veel beter, ondanks de overgang.
Er raakt steeds meer bekend over de invloed van slaapgebrek op somberheid en depressie-klachten
https://www.nemokennislink.nl/publicati ... epressief/ (al wat ouder onderzoek)
https://www.dokter.nl/nieuws/slapen/sch ... aaptekort/
https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC4621258/
https://journals.lww.com/menopausejourn ... in.15.aspx (samenvatting van een onderzoek)
Oh, Kleurfoutje, bedankt voor de link naar het koelmatje !
Nu moet ik écht eens gaan slapen
. Ik moet zoveel, zit regelmatig op de rand van het bed te huilen dat ik het allemaal niet meer wil. Helaas gaat dat niet want er zitten twee oude mensen op me te wachten. Gelukkig komt er regelmatig een geluksmomentje uit onverwachte hoek. Dat houd me momenteel op de been.Hoe ben jij beter gaan slapen, want je hebt ook nog opvliegers ‘s nachts toch?
zaterdag 26 mei 2018 om 10:26
Kleurfoutje schreef: ↑26-05-2018 10:06zazamaenade dank je wel voor de links ik zal ze eens op mijn gemak lezen. Ja ik voel me ook uitgeput, heb ook een kort lontje
Hoe ben jij beter gaan slapen, want je hebt ook nog opvliegers ‘s nachts toch?
Het scheelt voor mij wel dat ik behoorlijk wat stress uit mijn leven heb weten te bannen (was ook wel nodig, ivm chronische/complexe PTSS) en daarnaast let ik (meestal) verschrikkelijk goed op wat ik eet en drink in de avond.
Juist de afgelopen week had ik uitzonderlijk veel nachtelijke (of eigenlijk vroeg-ochtendlijke, om uur of 6 in de ochtend) opvliegers, en behoorlijk zware.
Gisteren heb ik vanaf laat in de middag vrijwel niets gegeten, alleen wat fruit,en veel gedronken, kruidenthee en water en wat schetst mijn verbazing : helemaal niets aan opvliegers, alleen iets aan hartkloppingen/racend hart, vanochtend vroeg. Dat kan toeval zijn, natuurlijk.
Een koel voetenbadje met magnesiumzout laat op de avond lijkt mij ook te helpen om rustiger te slapen
Wat betreft stress vermijden : soms kan het moeilijk, of niet, zoals wat jij schetst (mantelzorg voor je ouders, toch ?) en kun je hooguit iets proberen te doen aan hoe je ermee omgaat, en dat is verrekte lastig.
De periode van zorg om mijn ouders, en mantelzorg, ligt gelukkig ver achter me (mijn ouders zijn lang geleden overleden, ook niet zo fijn, natuurlijk).
Dat hoor je wel vaker, dat dát de overgang juist zo zwaar maakt : zijn je kinderen, als je die hebt, nét de deur uit, begint de zorg om je ouders, terwijl je al amper puf hebt om je eigen leven overeind te houden. Sterkte
nounou
zaterdag 26 mei 2018 om 10:32
Kleurfoutje, is er niets aan thuiszorg, of mantelzorgondersteuning, voor jou dus, (bv via de WMO) die je kunt inschakelen ?
Wanneer jij door burn-out zou uitvallen worden de problemen, zowel voor jezelf als voor die oude mensen voor wie je zorgt alleen maar veel groter, toch ?
Misschien kan je huisarts helpen om wat ondersteuning voor je te regelen ?
Heb je hier iets aan : https://www.regelhulp.nl/ik-zorg-voor-i ... ersteuning
Je moet écht aan de bel trekken, hoor, als je het zo moeilijk hebt, en ook praktische hulp proberen te regelen.
ik weet hoe het voelt wanneer je maar blijft doorgaan, hollen, stressen en piekeren, je zit echt in een tunnel, of in een fuik van ellende
Wanneer jij door burn-out zou uitvallen worden de problemen, zowel voor jezelf als voor die oude mensen voor wie je zorgt alleen maar veel groter, toch ?
Misschien kan je huisarts helpen om wat ondersteuning voor je te regelen ?
Heb je hier iets aan : https://www.regelhulp.nl/ik-zorg-voor-i ... ersteuning
Je moet écht aan de bel trekken, hoor, als je het zo moeilijk hebt, en ook praktische hulp proberen te regelen.
ik weet hoe het voelt wanneer je maar blijft doorgaan, hollen, stressen en piekeren, je zit echt in een tunnel, of in een fuik van ellende
nounou
zaterdag 26 mei 2018 om 10:38
Dank jezazamaenade schreef: ↑26-05-2018 10:26Het scheelt voor mij wel dat ik behoorlijk wat stress uit mijn leven heb weten te bannen (was ook wel nodig, ivm chronische/complexe PTSS) en daarnaast let ik (meestal) verschrikkelijk goed op wat ik eet en drink in de avond.
Juist de afgelopen week had ik uitzonderlijk veel nachtelijke (of eigenlijk vroeg-ochtendlijke, om uur of 6 in de ochtend) opvliegers, en behoorlijk zware.
Gisteren heb ik vanaf laat in de middag vrijwel niets gegeten, alleen wat fruit,en veel gedronken, kruidenthee en water en wat schetst mijn verbazing : helemaal niets aan opvliegers, alleen iets aan hartkloppingen/racend hart, vanochtend vroeg. Dat kan toeval zijn, natuurlijk.
Een koel voetenbadje met magnesiumzout laat op de avond lijkt mij ook te helpen om rustiger te slapen
Wat betreft stress vermijden : soms kan het moeilijk, of niet, zoals wat jij schetst (mantelzorg voor je ouders, toch ?) en kun je hooguit iets proberen te doen aan hoe je ermee omgaat, en dat is verrekte lastig.
De periode van zorg om mijn ouders, en mantelzorg, ligt gelukkig ver achter me (mijn ouders zijn lang geleden overleden, ook niet zo fijn, natuurlijk).
Dat hoor je wel vaker, dat dát de overgang juist zo zwaar maakt : zijn je kinderen, als je die hebt, nét de deur uit, begint de zorg om je ouders, terwijl je al amper puf hebt om je eigen leven overeind te houden. Sterkte
terug. Ja mantelzorg ouders. Goede tips ga ik ook eens proberen! Ik heb geen kinderen, vraag me af hoe ouderen het redden zonder de hulp van kinderen. Al zou ik zou ik niet willen om ze hiermee te belasten. Ik kan aangeven wat ik wil dat het niet meer gaat. Feit blijft dat mijn moeder toch haar hele lijstje to do gedaan wil hebben. Ik ben al een paar keer gewoon, huilend, opgestapt. Ik ga me klaar maken voor een nieuwe mantelzorg 
fijn weekend 
zaterdag 26 mei 2018 om 10:52
Kleurfoutje schreef: ↑26-05-2018 10:43Er is hulp met aan/en uitkleden en wassen voor mijn moeder en huishoudhulp, meer bemoeienis wil mijn moeder niet. Mijn vader ligt in een verzorgingshuis, maar dat loopt nog niet zo lekker helaas.
Dat klinkt ook bekend (van vriendinnen). Het is dan vooral héél goed op je grenzen letten. Dat je moeder niet meer bemoeienis wil, en het liefst wil dat jij alles voor haar doet is uiteindelijk háár probleem, niet het jouwe.
Dat klinkt spijkerhard, en mij lukte het destijds ook amper om het zo te benaderen, maar de allereerste zorg die je hebt is die voor jezelf. Als jij onderuit gaat kun je niets meer voor haar doen en moet het ook anders opgelost worden, ook al wil je moeder dat niet.
Het is zo lastig, want in mantelzorg steken alle oude patronen tussen ouders en kinderen (schuldgevoel, machtsmisbruik, oude verwijten enz) weer de kop op, en komen er ook nog een paar nieuwe bij (het verlangen om wraak te nemen voor een liefdeloze opvoeding, bijvoorbeeld).
Ik schets het expres nogal groot en ongepolijst, maar dat kan allemaal onder de oppervlakte en onuitgesproken spelen tussen jou en één van je ouders, of met allebei.
Ik heb zelf erg veel last gehad van deze mechanismes van onverwerkte jeugd-ellende in de zorg voor en om mijn ouders toen ze ziek werden.
En het schuldgevoel, het gevoel nooit genoeg te doen, afschuwelijk
Niet quoten graag, ik wil er later ivm herkenbaarheid iets van weghalen.
nounou
zaterdag 26 mei 2018 om 10:57
Dan kan de huidige generatie, die pas tegen de 40 aan kinderen begint, z'n lol op! Zit je nog in de kleine kinderen of met pubers als de overgang begint!zazamaenade schreef: ↑26-05-2018 10:26
Dat hoor je wel vaker, dat dát de overgang juist zo zwaar maakt : zijn je kinderen, als je die hebt, nét de deur uit, begint de zorg om je ouders, terwijl je al amper puf hebt om je eigen leven overeind te houden. Sterkte
zaterdag 26 mei 2018 om 11:21
redbulletje schreef: ↑26-05-2018 10:57Dan kan de huidige generatie, die pas tegen de 40 aan kinderen begint, z'n lol op! Zit je nog in de kleine kinderen of met pubers als de overgang begint!
Mijn moeder zat destijds al met dat probleem, zij was laat moeder geworden, en ik was een puberella-from-hell
(nou, achteraf ben ik er niet meer zo trots op, wat een verschrikking moet het voor haar geweest zijn
)Inderdaad, die moeders die nu zo fijn laat aan kinderen beginnen hebben denk ik geen idee. Ik kan me een topic herinneren, vrij recent, van een vrouw van een eindje in de 40 die onverwacht zwanger was. Los van alle verwikkelingen omdat er meer kans is op genetische schade bij het kind, is het ook wel wijs om 15 jaar vooruit te kijken. De overgang en de puberteit tegelijk in één gezin kán meevallen, maar als het tegenvalt
nounou
zaterdag 26 mei 2018 om 11:32
Gelukkig weinig last van opvliegers. Ik heb ze alleen 's nachts. Het dekbed heen en weer gooien herken ik dus wel. Het slecht inslapen is vooral wanneer ik gestrest ben. Door de opvliegers 's nachts is het doorslapen meer een probleem en ik ben dan ook doodmoe. Als ik jullie zo lees, is daarmee de somberheid ook goed te verklaren. En volgens de linkjes is de afname van oestrogeen ook een oorzaak van depressie.
Daar tel ik dan de doelloosheid bij op, nu de kinderen de deur uit zijn. Pfff. Wilde dat er een simpel pilletje voor bestond, maar ben gisteren weer gestart met sporten. Geen energie voor, maar het schijnt te helpen tegen de somberte, dus ik sleep me er doorheen en hoop snel wat resultaat ervan te zien. Wat een ellende als de dagen zo zwart zijn. Rothormonen!
Daar tel ik dan de doelloosheid bij op, nu de kinderen de deur uit zijn. Pfff. Wilde dat er een simpel pilletje voor bestond, maar ben gisteren weer gestart met sporten. Geen energie voor, maar het schijnt te helpen tegen de somberte, dus ik sleep me er doorheen en hoop snel wat resultaat ervan te zien. Wat een ellende als de dagen zo zwart zijn. Rothormonen!
zaterdag 26 mei 2018 om 11:41
Ja, ik heb het ontvangen ! (nog niet gelezen)Kleurfoutje schreef: ↑26-05-2018 11:30zazamaenade, ik weet niet of je privé berichten kan ontvangen, ik heb je wat gestuurd nav je laatste bericht naar mij.
nounou
zaterdag 26 mei 2018 om 11:48
Sta je hier überhaupt bij stil, als je eraan denkt om zwanger te willen worden? Dat is dan nog zo ver en niet te overzien. Hoogstens misschien als je zelf de ervaring hebt of iemand in jouw omgeving. En dan nog. Ik was zelf 'keurig' eind twintig toen ik zwanger werd. Maar ik ben nu 46 en zit in het voorstadium van de overgang. En ok... de puberfase is al even in gezet, maar de jongvolwassene-fase is net zo pittig eigenlijk. Ouders redden het gelukkig nog wel samen, maar zijn wel mid-70.zazamaenade schreef: ↑26-05-2018 11:21Inderdaad, die moeders die nu zo fijn laat aan kinderen beginnen hebben denk ik geen idee.
zaterdag 26 mei 2018 om 12:02
vivinnetje schreef: ↑26-05-2018 11:48Sta je hier überhaupt bij stil, als je eraan denkt om zwanger te willen worden? Dat is dan nog zo ver en niet te overzien. Hoogstens misschien als je zelf de ervaring hebt of iemand in jouw omgeving. En dan nog. Ik was zelf 'keurig' eind twintig toen ik zwanger werd. Maar ik ben nu 46 en zit in het voorstadium van de overgang. En ok... de puberfase is al even in gezet, maar de jongvolwassene-fase is net zo pittig eigenlijk. Ouders redden het gelukkig nog wel samen, maar zijn wel mid-70.
Daar heb je gelijk aan, natuurlijk. Bij het topic wat ik noemde ging het erom dat die vrouw onverwacht/niet gepland en dus vrij laat zwanger was geworden, en twijfelde over abortus, en mede-forummers vroeg om mee te denken. Wel een uitzonderlijk 'geval' dus.
Zo te lezen zijn jullie in jullie familie niet heel laat, toch, eind 20/begin 30 ?
Begin 40 is denk ik toch wel anders, ook al blijft het persoonlijk. De ene 60-er is nog vrij vitaal, de andere kampt met chronische aandoeningen (diabetes, reuma etc).
Mijn moeder is ernstig ziek geworden midden in haar overgangstijd, de overgang is voor sommige vrouwen ook een tijd dat ze bv kanker blijken te hebben, of hartfalen.
Wat fijn dat je beide ouders nog leven en het goed redden samen !
nounou
zaterdag 26 mei 2018 om 12:10
Top! Doe maar rustig aan, dan weet ik dat ik meer kan schrijven
Ben nu even niet meer in de gelegenheid om te schrijven. Tot later, sterkte met dit warme weer
