Gezondheid
alle pijlers
depressief worden van sporten
vrijdag 27 september 2019 om 14:43
Ik heb al eerder een topic geopend over vermoeidheid, dit is even een zijsprong. In de lente ging ik een revalidatietraject in vanwege een operatie. Mij leek het wel leuk, 3 keer in de week een uurtje sporten, maar ook spellen doen met de groep etc.
Vol goede moed begon ik, maar na 2 weken merkte ik dat ik al wat meer stress kreeg van het uberhaupt heen moeten. Eigenlijk wilde ik niet. Als ik eenmaal op het roeiapparaat of fiets zat, dan moest ik dat 20 min doen, niet te gek, maar ook niet te rustig. De laatste paar keren moest ik na 10 minuten echt mn tranen inhouden. Ik wilde niet meer, ik voelde me echt superellendig! En het was niks te zwaar, het deed geen pijn, maar ik werd echt heel erg down van. ik schrok daarvan en besprak dit met mijn fysio. Die snapte het ook niet zo goed. Toen heb ik het nog 2 dagen geprobeerd, maar beide dagen zat ik dus daadwerkelijk huilend op het apparaat. Ik snapte er helemaal niks van. Inmiddels raakte ik ook al van binnen in paniek als ik bedacht dat ik weer heen moest. Dat leek me echt niet de bedoeling, dus in overleg met de fysio en de medisch psycholoog gestopt.
Ik begrijp er helemaal niks van, ja ik hang tegen een depressie aan, maar dat sporten me echt zo diep ongelukkig maakt begrijp ik gewoon niet.
Ligt dat type sport me niet? Ok, maar waarom er dan zo'n depressief gevoel van krijgen? Heb ik het met andere sporten ook? Binnenkort ga ik weer eens de sport uitvoeren die ik al jaren deed maar momenteel wat minder doe, eens kijken hoe dat uit pakt.
Ik had met de medisch psycholoog overlegd om het nogmaals te proberen en komende periode te starten, maar ik raak nog meer in de stress als ik er alleen al aan denk... Ik kan gewoon wel janken bij het idee dat ik maandag heen moet, vanuit het diepste van mn tenen wil ik echt, echt niet. En ik heb ook geen vertrouwen dat ik 'er maar doorheen moet', want dat heb ik door de jaren heen geprobeerd en werkte ook niet.
Herkent iemand dit of heeft iemand tips of ideeën?
Vol goede moed begon ik, maar na 2 weken merkte ik dat ik al wat meer stress kreeg van het uberhaupt heen moeten. Eigenlijk wilde ik niet. Als ik eenmaal op het roeiapparaat of fiets zat, dan moest ik dat 20 min doen, niet te gek, maar ook niet te rustig. De laatste paar keren moest ik na 10 minuten echt mn tranen inhouden. Ik wilde niet meer, ik voelde me echt superellendig! En het was niks te zwaar, het deed geen pijn, maar ik werd echt heel erg down van. ik schrok daarvan en besprak dit met mijn fysio. Die snapte het ook niet zo goed. Toen heb ik het nog 2 dagen geprobeerd, maar beide dagen zat ik dus daadwerkelijk huilend op het apparaat. Ik snapte er helemaal niks van. Inmiddels raakte ik ook al van binnen in paniek als ik bedacht dat ik weer heen moest. Dat leek me echt niet de bedoeling, dus in overleg met de fysio en de medisch psycholoog gestopt.
Ik begrijp er helemaal niks van, ja ik hang tegen een depressie aan, maar dat sporten me echt zo diep ongelukkig maakt begrijp ik gewoon niet.
Ligt dat type sport me niet? Ok, maar waarom er dan zo'n depressief gevoel van krijgen? Heb ik het met andere sporten ook? Binnenkort ga ik weer eens de sport uitvoeren die ik al jaren deed maar momenteel wat minder doe, eens kijken hoe dat uit pakt.
Ik had met de medisch psycholoog overlegd om het nogmaals te proberen en komende periode te starten, maar ik raak nog meer in de stress als ik er alleen al aan denk... Ik kan gewoon wel janken bij het idee dat ik maandag heen moet, vanuit het diepste van mn tenen wil ik echt, echt niet. En ik heb ook geen vertrouwen dat ik 'er maar doorheen moet', want dat heb ik door de jaren heen geprobeerd en werkte ook niet.
Herkent iemand dit of heeft iemand tips of ideeën?
'Happiness is only real when shared'.
vrijdag 27 september 2019 om 17:42
Solomio schreef: ↑27-09-2019 17:36Je weet hoe dat werkt, wetenschappelijk onderzoek?
Een groep depressieve mensen krijgt de standaard behandeling en een andere groep gaat sporten (al of niet i.c.m. de standaard behandeling).
In de sportgroep knappen meer mensen op dan in de niet-sportgroep.
Conclusie: sporten kan positief uitpakken bij een depressie.
Maar niet iedereen in die sportgroep knapte op, dus niet bij iedereen werkt sporten positief.
Precies. Voor veel mensen werkt het. Voor een aantal andere dus niet.
Snap ook niet waarom dat heel moeilijk is te begrijpen.
vrijdag 27 september 2019 om 18:16
Omdat de meeste mensen weinig kijk hebben op 'wetenschappelijke bevindingen' én omdat die vaak zeer versimpeld in de media komen: SPORTEN HELPT TEGEN DEPRESSIE.Lucifer2018 schreef: ↑27-09-2019 17:42Precies. Voor veel mensen werkt het. Voor een aantal andere dus niet.
Snap ook niet waarom dat heel moeilijk is te begrijpen.
Zo'n kop staat er dan boven zo'n artikel.
Sorry I hurt your feelings when I called you stupid. I thought you knew.
vrijdag 27 september 2019 om 18:17
Ik ben ook niet iemand die dolgelukkig wordt van sporten, maar als ik het relatief geinig/oké vind heb ik wel dat ik soms wat lekkerder in mijn vel zit, misschien omdat de vermoeidheid wat meer in balans is (niet alleen in hoofd maar ook fysiek). Ik doe iets waarvoor je met z'n tweeën moet zijn.
Uit jouw posts krijg ik de indruk dat er een sterk (gevoel van) 'moeten' bij zit en dat echt rustig aan ook niet echt een optie is. Misschien projecteer ik dan, hoor. Ik vind het best wel eens lastig om het low key te houden, vooral omdat mijn innerlijke criticus van mening is dat ik meer vooruitgang moet boeken of me harder moet inspannen. Mocht je weer eens wat gaan proberen zou je misschien een begeleider of sportmaatje kunnen vragen je daarin een beetje af te remmen of zo.
Uit jouw posts krijg ik de indruk dat er een sterk (gevoel van) 'moeten' bij zit en dat echt rustig aan ook niet echt een optie is. Misschien projecteer ik dan, hoor. Ik vind het best wel eens lastig om het low key te houden, vooral omdat mijn innerlijke criticus van mening is dat ik meer vooruitgang moet boeken of me harder moet inspannen. Mocht je weer eens wat gaan proberen zou je misschien een begeleider of sportmaatje kunnen vragen je daarin een beetje af te remmen of zo.
vrijdag 27 september 2019 om 19:25
Sporten kan fantastisch werken als je depri bent, maar ook absoluut het tegenovergestelde heb ik ervaren.
Luister naar jezelf. Je hebt een depressie, je bent niet gek. En ook als je gek bent, ben je nog niet meteen dom. Als je iedere keer met een alleen maar groter kut gevoel terug komt werkt het duidelijk niet.
Misschien moet er juist wel eerst wat spanning vanaf voor je weer van sporten kan genieten. Daarnaast zijn wandelen en het huishouden doen ook bewegen. Gun jezelf wat ruimte.
Luister naar jezelf. Je hebt een depressie, je bent niet gek. En ook als je gek bent, ben je nog niet meteen dom. Als je iedere keer met een alleen maar groter kut gevoel terug komt werkt het duidelijk niet.
Misschien moet er juist wel eerst wat spanning vanaf voor je weer van sporten kan genieten. Daarnaast zijn wandelen en het huishouden doen ook bewegen. Gun jezelf wat ruimte.
vrijdag 27 september 2019 om 19:38
Ik lees net iets interessants ook, dat buitensluiten hetzelfde voelt als fysieke pijn. Doordat ik al 17 jaar loop te stoeien met mijn lichaam, vertrouw ik niet meer op mn lichaam. Ook heb ik vaak onverklaarbare pijnen zoals hoofdpijn, spierpijn of buikpijn. Ik zet het idee eens op de kweek dat ik misschien fysieke pijn en buitensluiten door elkaar haal. Dus wanneer je gaat sporten is er altijd kans op ongemak of pijn, misschien dat het linkt aan buitensluiten?
Gek hersenspinsel hoor maar mijn lijf is soms zo'n raadsel, dat ik me geen raad meer weet. En ik ga daar echt aan kapot, 0% vertrouwen in mijn lijf, helpt natuurlijk ook niet mee.
Gek hersenspinsel hoor maar mijn lijf is soms zo'n raadsel, dat ik me geen raad meer weet. En ik ga daar echt aan kapot, 0% vertrouwen in mijn lijf, helpt natuurlijk ook niet mee.
'Happiness is only real when shared'.
vrijdag 27 september 2019 om 20:20
Nee vroeger niet, toen vond ik gym het leukste op schoolbettiepage_2 schreef: ↑27-09-2019 20:14Misschien is dit weer anders, maar had je dit vroeger ook met gymles op school?
Ik had daar ook altijd helemaal niets mee, als ik er weer aan terug denk komen er ook haast depressieve gevoelens bij op (die ik toen daarbij had).
'Happiness is only real when shared'.
vrijdag 27 september 2019 om 20:23
Toen ik voor mijn kinderen op zoek was naar een school werd ik bij rondleidingen al beroerd van alleen al de geur van de gymzaal.bettiepage_2 schreef: ↑27-09-2019 20:14Misschien is dit weer anders, maar had je dit vroeger ook met gymles op school?
Ik had daar ook altijd helemaal niets mee, als ik er weer aan terug denk komen er ook haast depressieve gevoelens bij op (die ik toen daarbij had).
Brrrrrr.
Sorry I hurt your feelings when I called you stupid. I thought you knew.
vrijdag 27 september 2019 om 20:26
Ja ik dus niet, ben altijd wel sportief geweest.
'Happiness is only real when shared'.
vrijdag 27 september 2019 om 20:32
Dan kan het idd wel de moeite waard zijn om een andere sport te zoeken, of uit te zoeken waarom sporten nu zo lastig is.
Sorry I hurt your feelings when I called you stupid. I thought you knew.
vrijdag 27 september 2019 om 20:51
Uit eigen ervaring en die van naasten: Onderschat de impact van de operatie niet en met name die van narcose, op je psyche. Je lichaam heeft even alle energie nodig voor het herstel (en het zich ontdoen van het narcose middel) en daardoor kan het zijn dat je tijdelijk geen "uitdagingen' kunt incasseren, je kan wel een jaar je geestelijke flexibiliteit kwijt zijn.
vrijdag 27 september 2019 om 21:23
Ik vond de sporten die ik gedaan heb leuk. Maar ik ben niet snel. Mijn reactievermogen is trager. Niet zelden kreeg ik te horen: "Die bal/shuttle had je makkelijk kunnen pakken hoor." Het ligt er ook aan met en tegen wie ik moet spelen. Sommigen willen perse winnen en gaan dan hard roepen en pushen. Om die reden deed ik ook niet aan wedstrijden. Dan moet je presteren. Tuurlijk is winnen leuk, maar voor mij draait het meer om het plezier.
vrijdag 27 september 2019 om 21:49
Dit ook. Ik deal al 3+ jaar met ptss, angsten, depressieve gevoelens etc.petronella72 schreef: ↑27-09-2019 20:51Uit eigen ervaring en die van naasten: Onderschat de impact van de operatie niet en met name die van narcose, op je psyche. Je lichaam heeft even alle energie nodig voor het herstel (en het zich ontdoen van het narcose middel) en daardoor kan het zijn dat je tijdelijk geen "uitdagingen' kunt incasseren, je kan wel een jaar je geestelijke flexibiliteit kwijt zijn.
Maar ik ben begin dit jaar geopereerd aan iets relatiefs simpels. Dezelfde dag weer thuis. Maar Damn wat heb ik daar een optater gehad. Ik ben nu nog aan het opbouwen met fatsoenlijk uit de deur durven zijn enzo.
zaterdag 28 september 2019 om 11:41
Dat gevoel heb ik er dus ook bij.
TO, die onverklaarbare pijnen zouden ook stress/spanning kunnen zijn? Wel naar. Zeker als je eerder wel sportief was.
