Gezondheid
alle pijlers
Ervaringen hypochondrie
zaterdag 4 januari 2020 om 21:09
Hallo allemaal,
Wie is er hypochonder en wil zijn valkuilen en gevoelens hierover delen?
Bijv de kracht van het inbeelden en verergeren van pijntjes?
Ik kan zelf realiteit niet meer onderscheiden van inbeelden. Het is zoiets sterks..
Btw ik vraag geen medisch advies voordat ook dit topic verwijderd wordt!
Wie is er hypochonder en wil zijn valkuilen en gevoelens hierover delen?
Bijv de kracht van het inbeelden en verergeren van pijntjes?
Ik kan zelf realiteit niet meer onderscheiden van inbeelden. Het is zoiets sterks..
Btw ik vraag geen medisch advies voordat ook dit topic verwijderd wordt!
zaterdag 4 januari 2020 om 21:19
Ik ben benieuwd naar jouw ervaringen wat je er tot nu toe aan gedaan hebt Menneke.
Helaas heb ik er zelf jaren mee door gelopen. Bij stress speelt het nog steeds erg op. Ik kan op zo’n moment ook de werkelijkheid en wat ik me inbeeld niet meer uit elkaar houden. Sterker nog ik wordt dan echt ziek. Door stress krijg ik bijvoorbeeld lichte koorts (die soms weken aanhoud), diarree, hartkloppingen en andere vervelende klachten.
Bij mij ging het pas beter toen ik zelf echt begon te geloven dat ik het mij inbeeldde. Dat ging niet van de ene op de andere dag helaas. Maar toen ik eenmaal doorhad dat ik mijn klachten kon beïnvloeden door bijvoorbeeld voldoende slaap en rustig ademhalen begon ik er langzaamaan steeds meer in te geloven dat ik zelf de klachten veroorzaakte. Nog steeds is het niet helemaal weg en speelt het soms op maar het is nu zeker wel behapbaar.
Als ik mij erge zorgen maak kan ik overigens gewoon bij de huisarts terecht. Hij is erg begripvol en op het moment dat ik mij zorgen maak ook bereid tot allerlei onderzoeken. Gek genoeg is vaak het gevoel dat hij het serieus neemt al voldoende om het even aan te kijken. Hij maakt overigens ook altijd een vervolgafspraak voor een week later en blijft dit doen tot de klachten weer wegzijn.
Bij mij is de ziektevrees ontstaan na een traumatische medische ervaring.
Helaas heb ik er zelf jaren mee door gelopen. Bij stress speelt het nog steeds erg op. Ik kan op zo’n moment ook de werkelijkheid en wat ik me inbeeld niet meer uit elkaar houden. Sterker nog ik wordt dan echt ziek. Door stress krijg ik bijvoorbeeld lichte koorts (die soms weken aanhoud), diarree, hartkloppingen en andere vervelende klachten.
Bij mij ging het pas beter toen ik zelf echt begon te geloven dat ik het mij inbeeldde. Dat ging niet van de ene op de andere dag helaas. Maar toen ik eenmaal doorhad dat ik mijn klachten kon beïnvloeden door bijvoorbeeld voldoende slaap en rustig ademhalen begon ik er langzaamaan steeds meer in te geloven dat ik zelf de klachten veroorzaakte. Nog steeds is het niet helemaal weg en speelt het soms op maar het is nu zeker wel behapbaar.
Als ik mij erge zorgen maak kan ik overigens gewoon bij de huisarts terecht. Hij is erg begripvol en op het moment dat ik mij zorgen maak ook bereid tot allerlei onderzoeken. Gek genoeg is vaak het gevoel dat hij het serieus neemt al voldoende om het even aan te kijken. Hij maakt overigens ook altijd een vervolgafspraak voor een week later en blijft dit doen tot de klachten weer wegzijn.
Bij mij is de ziektevrees ontstaan na een traumatische medische ervaring.
zaterdag 4 januari 2020 om 21:26
Ik kan je wel zeggen dat ik met mijn gedachten ook al snel de verkeerde kant op ga. Een aantal voorbeelden:
Ik heb pijn in een vinger, een ontstoken pees of iets dergelijks. Daarna word ik ergens heel erg bang voor Reuma en ga ik dus onbewust ook pijn in alle andere vingers voelen.
Of een klein kliertje in mijn borst dat wat opgezet is. Vanaf het moment dat ik hem voel, word ik erg bang en vanaf dan voel ik daar ook wekenlang pijn, terwijl dat daarvoor niet zo was.
Ik heb dus de ervaring dat mijn gedachten mij onbewust gek kunnen maken in waar ik bang voor ben.
Ik heb pijn in een vinger, een ontstoken pees of iets dergelijks. Daarna word ik ergens heel erg bang voor Reuma en ga ik dus onbewust ook pijn in alle andere vingers voelen.
Of een klein kliertje in mijn borst dat wat opgezet is. Vanaf het moment dat ik hem voel, word ik erg bang en vanaf dan voel ik daar ook wekenlang pijn, terwijl dat daarvoor niet zo was.
Ik heb dus de ervaring dat mijn gedachten mij onbewust gek kunnen maken in waar ik bang voor ben.
zaterdag 4 januari 2020 om 21:37
Versterken in welke zin?nachtvlinder1977 schreef: ↑04-01-2020 21:35Ik heb hier zelf geen last van, maar wel een serieuze vraag? Gaan jullie elkaars hypochondrie niet juist versterken door er hier over te praten of helpt het als je weet dat anderen hier ook last van hebben?
zaterdag 4 januari 2020 om 21:40
Ik heb therapie gevolgd voor angstklachten maar was niet specifiek genoeg op hypochondrie.
Bij mezelf merk ik dat als ik geen keiharde verklaring heb voor mijn klachten ik ga googlen, bedenken en van het ergste scenario uitga. Ik zet de boel op slot , er kan geen moment verloren gaan om niet te praten over de klacht. Als het dan over is , neem ik mezelf voor om me. Iet meer zo te laten leiden.
Ik raak ook echt in een paniekaanval van af en aan dagen /weken.
Ik vind het omverteerbaar om iets te hebben wat niet direct een antwoord en omschrijving heeft.
Bijv vanaf oktober (borst / rug verdraaid) zit ik al in een donkere periode. Toen dacht ik hartklachten, later iets aan mn longen uiteindelijk overgewaait. December keelpijn en iets last van mn oren meerdere huisarts bezoeken en kno arts uiteindelijk alles ok de oorpijn verdween ook echt dag of 2 later. En nu weer wit bultje op mn tong sinds vrijdag en weer doe ik het mezelf aan om ergste te denken..
Ik heb het wel vaker gehad dat ik panikeer als ik bultje ofzo heb maar de laatste tijd is het scheer en inslag.
Ik ben er oprecht verdrietig van..
Bij mezelf merk ik dat als ik geen keiharde verklaring heb voor mijn klachten ik ga googlen, bedenken en van het ergste scenario uitga. Ik zet de boel op slot , er kan geen moment verloren gaan om niet te praten over de klacht. Als het dan over is , neem ik mezelf voor om me. Iet meer zo te laten leiden.
Ik raak ook echt in een paniekaanval van af en aan dagen /weken.
Ik vind het omverteerbaar om iets te hebben wat niet direct een antwoord en omschrijving heeft.
Bijv vanaf oktober (borst / rug verdraaid) zit ik al in een donkere periode. Toen dacht ik hartklachten, later iets aan mn longen uiteindelijk overgewaait. December keelpijn en iets last van mn oren meerdere huisarts bezoeken en kno arts uiteindelijk alles ok de oorpijn verdween ook echt dag of 2 later. En nu weer wit bultje op mn tong sinds vrijdag en weer doe ik het mezelf aan om ergste te denken..
Ik heb het wel vaker gehad dat ik panikeer als ik bultje ofzo heb maar de laatste tijd is het scheer en inslag.
Ik ben er oprecht verdrietig van..
zaterdag 4 januari 2020 om 21:41
Ik heb meer steun als iemand zegt; als ii denk aan oorpijn dan krijg ik oorpijn . Want als ik puur naar mezelf kijk versterk ik een beetje oorpijn naar een hoger onrealistisch niveau.nachtvlinder1977 schreef: ↑04-01-2020 21:35Ik heb hier zelf geen last van, maar wel een serieuze vraag? Gaan jullie elkaars hypochondrie niet juist versterken door er hier over te praten of helpt het als je weet dat anderen hier ook last van hebben?
zaterdag 4 januari 2020 om 21:43
Komen jouw klachten door stress? Of begint het wel bij een lichamelijk klacht om vervolgens te stressen en zo je klachten te versterken? ( zo gaat het bij mij)madamecannibale schreef: ↑04-01-2020 21:19Ik ben benieuwd naar jouw ervaringen wat je er tot nu toe aan gedaan hebt Menneke.
Helaas heb ik er zelf jaren mee door gelopen. Bij stress speelt het nog steeds erg op. Ik kan op zo’n moment ook de werkelijkheid en wat ik me inbeeld niet meer uit elkaar houden. Sterker nog ik wordt dan echt ziek. Door stress krijg ik bijvoorbeeld lichte koorts (die soms weken aanhoud), diarree, hartkloppingen en andere vervelende klachten.
Bij mij ging het pas beter toen ik zelf echt begon te geloven dat ik het mij inbeeldde. Dat ging niet van de ene op de andere dag helaas. Maar toen ik eenmaal doorhad dat ik mijn klachten kon beïnvloeden door bijvoorbeeld voldoende slaap en rustig ademhalen begon ik er langzaamaan steeds meer in te geloven dat ik zelf de klachten veroorzaakte. Nog steeds is het niet helemaal weg en speelt het soms op maar het is nu zeker wel behapbaar.
Als ik mij erge zorgen maak kan ik overigens gewoon bij de huisarts terecht. Hij is erg begripvol en op het moment dat ik mij zorgen maak ook bereid tot allerlei onderzoeken. Gek genoeg is vaak het gevoel dat hij het serieus neemt al voldoende om het even aan te kijken. Hij maakt overigens ook altijd een vervolgafspraak voor een week later en blijft dit doen tot de klachten weer wegzijn.
Bij mij is de ziektevrees ontstaan na een traumatische medische ervaring.
zaterdag 4 januari 2020 om 21:46
Herkenbaar een soort mentale versterker. Ik heb dus bijv last van mn keel om vervolgens te gaan inbeelden of erg vee denken aan alle andere klachten die bijv bij iets heel ergs horen. Als je ook echt gaat focussen op een pijntje.. soort somatische pijnen ken je dat?Saivash schreef: ↑04-01-2020 21:26Ik kan je wel zeggen dat ik met mijn gedachten ook al snel de verkeerde kant op ga. Een aantal voorbeelden:
Ik heb pijn in een vinger, een ontstoken pees of iets dergelijks. Daarna word ik ergens heel erg bang voor Reuma en ga ik dus onbewust ook pijn in alle andere vingers voelen.
Of een klein kliertje in mijn borst dat wat opgezet is. Vanaf het moment dat ik hem voel, word ik erg bang en vanaf dan voel ik daar ook wekenlang pijn, terwijl dat daarvoor niet zo was.
Ik heb dus de ervaring dat mijn gedachten mij onbewust gek kunnen maken in waar ik bang voor ben.
zaterdag 4 januari 2020 om 21:47
Bij mij is zo’n wittig bultje op mijn tong altijd een puistje. Gaat ook altijd weer weg bij mij. Dat zegt natuurlijk weinig over jouw bultje, maar misschien maakt het je iets minder angstig. Voor nu, want echt gerustgesteld raak je helaas nooit.Menneke1978 schreef: ↑04-01-2020 21:40Ik heb therapie gevolgd voor angstklachten maar was niet specifiek genoeg op hypochondrie.
Bij mezelf merk ik dat als ik geen keiharde verklaring heb voor mijn klachten ik ga googlen, bedenken en van het ergste scenario uitga. Ik zet de boel op slot , er kan geen moment verloren gaan om niet te praten over de klacht. Als het dan over is , neem ik mezelf voor om me. Iet meer zo te laten leiden.
Ik raak ook echt in een paniekaanval van af en aan dagen /weken.
Ik vind het omverteerbaar om iets te hebben wat niet direct een antwoord en omschrijving heeft.
Bijv vanaf oktober (borst / rug verdraaid) zit ik al in een donkere periode. Toen dacht ik hartklachten, later iets aan mn longen uiteindelijk overgewaait. December keelpijn en iets last van mn oren meerdere huisarts bezoeken en kno arts uiteindelijk alles ok de oorpijn verdween ook echt dag of 2 later. En nu weer wit bultje op mn tong sinds vrijdag en weer doe ik het mezelf aan om ergste te denken..
Ik heb het wel vaker gehad dat ik panikeer als ik bultje ofzo heb maar de laatste tijd is het scheer en inslag.
Ik ben er oprecht verdrietig van..
En ik snap dat het je verdriet doet...
zaterdag 4 januari 2020 om 21:48
Een goede vraag. Ik merk zeker dat topics een grote invloed kunnen hebben. Ook ik had recent mijn rug/borstkas verdraaid. Ik las daarna een topictitel hier van een vrouw wiens vriend longkanker had. Dat soort dingen triggert bij mij enorm als ik al gestrest ben en bepaalde klachten ervaar. Gelukkig weet ik dat van mijzelf en ga ik dat soort topics uit de weg, als ik de klachten namelijk lees kan ik er donder op zeggen dat ik die vervolgens ook krijg. Ik Google ook niet meer op klachten. En dat geeft heel veel rust.nachtvlinder1977 schreef: ↑04-01-2020 21:35Ik heb hier zelf geen last van, maar wel een serieuze vraag? Gaan jullie elkaars hypochondrie niet juist versterken door er hier over te praten of helpt het als je weet dat anderen hier ook last van hebben?
Verder vind ik het juist wel fijn om tips te lezen van anderen met dezelfde klachten. Maar ik praat er sowieso vrij gemakkelijk over.
zaterdag 4 januari 2020 om 21:50
Ik kan mezelf zo gek maken als ik iets voel......
Bij een steek in m’n borst, hoofdpijn, buikpijn enz, ik haal me altijd het ergste in m’n hoofd. Omdat ik dan in paniek raak wordt het gevoel wat ik in mijn lijf heb ook alleen maar versterkt. Als ik dan afleiding heb door wat anders bv werk of bezig zijn met de kinderen noem maar op heb ik nergens last van. En als ik er dan ook maar aan denk van oh ik heb al even niets meer gevoeld dan komen de steken, hoofdpijn enz ook meteen weer terug.
Ik weet het, het gaat nergens over. Ik word dan ook knettergek van mezelf...
Bij een steek in m’n borst, hoofdpijn, buikpijn enz, ik haal me altijd het ergste in m’n hoofd. Omdat ik dan in paniek raak wordt het gevoel wat ik in mijn lijf heb ook alleen maar versterkt. Als ik dan afleiding heb door wat anders bv werk of bezig zijn met de kinderen noem maar op heb ik nergens last van. En als ik er dan ook maar aan denk van oh ik heb al even niets meer gevoeld dan komen de steken, hoofdpijn enz ook meteen weer terug.
Ik weet het, het gaat nergens over. Ik word dan ook knettergek van mezelf...
zaterdag 4 januari 2020 om 21:51
Ja zeker. Dat somatiseren, precies wat ik beschreef.Menneke1978 schreef: ↑04-01-2020 21:46Herkenbaar een soort mentale versterker. Ik heb dus bijv last van mn keel om vervolgens te gaan inbeelden of erg vee denken aan alle andere klachten die bijv bij iets heel ergs horen. Als je ook echt gaat focussen op een pijntje.. soort somatische pijnen ken je dat?
Het is wel heel goed om je er bewust van te blijven dat je het aan het doen bent, op het moment dat het gebeurt...
zaterdag 4 januari 2020 om 21:51
Het begint met een lichamelijke klacht. Maar de lichamelijke klacht is een oorzaak van de stress. Het is echt een visuele cirkel. Door stress krijg ik bijvoorbeeld een versnelde hartslag, en door mij daar op te focussen wordt het erger en houd ik het in stand.Menneke1978 schreef: ↑04-01-2020 21:43Komen jouw klachten door stress? Of begint het wel bij een lichamelijk klacht om vervolgens te stressen en zo je klachten te versterken? ( zo gaat het bij mij)
zaterdag 4 januari 2020 om 21:54
Google is ook echt mijn vijand geworden wat dat betreft.
Als ik dat bultje als voorbeeld neem zeggen mensen in mn omgeving oo joh een aft . Nou dat oo joh kan ik niet ik wil het altijd uitgezocht hebben .
In dit geval omdat het niet een standaard bultje is maar een wittig bultje op puntje van mn tong.
Gekke is dat ik ook niet teveel negatieve verhalen kan horen want ik betrek het op mezelf.
Ik ga maandag met de HA bellen voor bultje maar ook hoe verder met de angstklachten ik wil veranderen. Mn kinderen worden ook ouder en zien ook dingen bij papa..
Als ik dat bultje als voorbeeld neem zeggen mensen in mn omgeving oo joh een aft . Nou dat oo joh kan ik niet ik wil het altijd uitgezocht hebben .
In dit geval omdat het niet een standaard bultje is maar een wittig bultje op puntje van mn tong.
Gekke is dat ik ook niet teveel negatieve verhalen kan horen want ik betrek het op mezelf.
Ik ga maandag met de HA bellen voor bultje maar ook hoe verder met de angstklachten ik wil veranderen. Mn kinderen worden ook ouder en zien ook dingen bij papa..
zaterdag 4 januari 2020 om 21:59
Een oefening, denk je in dat er wat met je dikke teen is. Hij is dik, klopt en doet pijn. Denk je dit een minuut in.
Dan gaat hij ook pijn doen.
Als je een grote angst of zorg hebt, doe je die oefening. Je krijgt dan pijn in je dikke teen. Wat minder medische erg is als andere aandoeningen.
Ook leer je van deze oefening dat. Je ergens op focussen, je automatisch ook last krijgt. Want als je daarna naar je kleinste teen gaat en je indenkt dat deze pijn doet, klopt, warm en dik is en scheef zit dan krijg je daar last van.
Probeer het vanavond in bed maar eens.
Dan gaat hij ook pijn doen.
Als je een grote angst of zorg hebt, doe je die oefening. Je krijgt dan pijn in je dikke teen. Wat minder medische erg is als andere aandoeningen.
Ook leer je van deze oefening dat. Je ergens op focussen, je automatisch ook last krijgt. Want als je daarna naar je kleinste teen gaat en je indenkt dat deze pijn doet, klopt, warm en dik is en scheef zit dan krijg je daar last van.
Probeer het vanavond in bed maar eens.
zaterdag 4 januari 2020 om 22:01
Dit is zo herkenbaar. En inderdaad afleiding helpt. Daarnaast heb ik ook een trucje geleerd om in plaats van het ergste eerst van het minst erge uit te gaan. Dat lukt niet altijd maar ik probeer het wel altijd en vaak helpt het wel.marjon1980 schreef: ↑04-01-2020 21:50Ik kan mezelf zo gek maken als ik iets voel......
Bij een steek in m’n borst, hoofdpijn, buikpijn enz, ik haal me altijd het ergste in m’n hoofd. Omdat ik dan in paniek raak wordt het gevoel wat ik in mijn lijf heb ook alleen maar versterkt. Als ik dan afleiding heb door wat anders bv werk of bezig zijn met de kinderen noem maar op heb ik nergens last van. En als ik er dan ook maar aan denk van oh ik heb al even niets meer gevoeld dan komen de steken, hoofdpijn enz ook meteen weer terug.
Ik weet het, het gaat nergens over. Ik word dan ook knettergek van mezelf...
zaterdag 4 januari 2020 om 22:03
Ik vind hem goed, ik ga het zo gelijk doen!Gele_Suikerspin schreef: ↑04-01-2020 21:59Een oefening, denk je in dat er wat met je dikke teen is. Hij is dik, klopt en doet pijn. Denk je dit een minuut in.
Dan gaat hij ook pijn doen.
Als je een grote angst of zorg hebt, doe je die oefening. Je krijgt dan pijn in je dikke teen. Wat minder medische erg is als andere aandoeningen.
Ook leer je van deze oefening dat. Je ergens op focussen, je automatisch ook last krijgt. Want als je daarna naar je kleinste teen gaat en je indenkt dat deze pijn doet, klopt, warm en dik is en scheef zit dan krijg je daar last van.
Probeer het vanavond in bed maar eens.
zaterdag 4 januari 2020 om 22:10
Met keelpijn wacht ik dan wel. Maar ik heb weer mijn eigen dingen waarvoor ik het liefst morgen alweer bij de HA langs ga. Betekent overigens niet dat ik dat ook doe. Ik heb hier afspraken over met mezelf.Menneke1978 schreef: ↑04-01-2020 22:05Hoelang wachten jullie bijv als er voor keelpijn 2 weken staat dan even langs de huisarts.. ik zit er met 3 dagen al bijwijze
zaterdag 4 januari 2020 om 22:29
Hetzelfde hier. Keelpijn is voor mij geen reden om te gaan. Als ik mij zorgen maak over iets anders heb ik zelf eerst een aantal trucjes die ik kan doen om mijzelf gerust te stellen. Lukt dat niet of heb ik het gevoel dat het wel een “echte” lichamelijke kwaal is dan ga ik naar de huisarts. Dat is gemiddeld 1 a 2 keer per jaar.
zaterdag 4 januari 2020 om 22:32
Bijzonder om te lezen dat ik niet de enige ben hierin. Ik heb het eigenlijk al zolang als ik me kan bedenken. Vroeger was er nog wel mee te leven maar het wordt nu steeds erger. Dat komt voornamelijk door afgelopen jaar. Ik werd vorig jaar januari 30 en ben toen opgeroepen voor het bevolkingsonderzoek naar baarmoederhalskanker. Ik had pap 4 cin 3 (voorstadium van baarmoederhalskanker) zonder ook maar enige symptomen of iets gehad te hebben. De angst is sindsdien veel groter geworden. Ik voelde knobbels in mijn borst en dacht al dat ik kanker had maar gelukkig bleken dit cysten. Elk bultje dat ik zie of voel ben ik ook al super bang dat het iets is. Ook heb ik last van hartkloppingen/overslagen waardoor ik weer bang ben dat mijn hart stopt ofzo. Ik zou zo graag met iemand willen praten want merendeel van de dag denk ik wel eraan. Helaas zie ik het echt niet zitten om met mijn huidige huisarts te praten en kon ik helaas niet overstappen met een huisarts waar ik een goede klik mee had omdat ze weg gaat. Ik ben momenteel ook 6 weken zwanger van de 3de dus stress is super slecht voor de baby natuurlijk. Ik lees dus graag mee over ervaringen en hoe jullie dit proberen op te lossen.
anoniem_648cd0d673d02 wijzigde dit bericht op 04-01-2020 22:35
4.69% gewijzigd
zaterdag 4 januari 2020 om 22:33
Menneke1978 schreef: ↑04-01-2020 22:05Hoelang wachten jullie bijv als er voor keelpijn 2 weken staat dan even langs de huisarts.. ik zit er met 3 dagen al bijwijze
Ik kom dus eigenlijk nooit bij de huisarts. Alleen voor vervangen spiraaltje en voor uitstrijkje bevolkingsonderzoek. Ik ben veel te bang om slecht bericht te krijgen van de huisarts.
zaterdag 4 januari 2020 om 23:02
Ik was vergeten dat ik er vroeger last van had tot ik dit las. Het was een tijd van stress en zware depressies maar ook een soort "slecht geïnformeerd zijn".
Ieder mens heeft elke dag wel ergens last van, pijn, jeuk, uitslag, rare bultjes enz. en soms alles bij elkaar, soms duurt het even maar sommige dingen zeuren weken door en dan is het ineens voorbij/over.
Ik wist dit gewoon niet, het verschil tussen mij en anderen was dat zij niet in zichzelf zaten en hun lichaam ook gebruikten als het perfecte mobiele middel dat best belast mag worden, waarin pijn ook kan betekenen dat je fysiek juist goed bezig bent en jeuk/bultjes of uitslag gezien worden als het zelfregulerende vermogen van je lichaam, kortom, het werkt goed en dat kan alleen een gezond lichaam.
We hebben allemaal fysieke mankementen maar dat is niet het grootste dreigement van ons bestaan, onze fantasie kan veel te veel op hol slaan en ineens heb je een angst te pakken. Wat nog wel eens helpt is een mantra, wat moet je voelen en wat ga je nu doen, dat herhaal je tot je je mantra ook daadwerkelijk uitvoert. Een mantra is een beetje jezelf herprogrammeren, als je iets vaak genoeg zegt en doet en het resultaat wordt steeds positiever dan wordt het een gewoonte. Het is een eeuwenoud gebruik om je denkpatronen te verleggen.
Ieder mens heeft elke dag wel ergens last van, pijn, jeuk, uitslag, rare bultjes enz. en soms alles bij elkaar, soms duurt het even maar sommige dingen zeuren weken door en dan is het ineens voorbij/over.
Ik wist dit gewoon niet, het verschil tussen mij en anderen was dat zij niet in zichzelf zaten en hun lichaam ook gebruikten als het perfecte mobiele middel dat best belast mag worden, waarin pijn ook kan betekenen dat je fysiek juist goed bezig bent en jeuk/bultjes of uitslag gezien worden als het zelfregulerende vermogen van je lichaam, kortom, het werkt goed en dat kan alleen een gezond lichaam.
We hebben allemaal fysieke mankementen maar dat is niet het grootste dreigement van ons bestaan, onze fantasie kan veel te veel op hol slaan en ineens heb je een angst te pakken. Wat nog wel eens helpt is een mantra, wat moet je voelen en wat ga je nu doen, dat herhaal je tot je je mantra ook daadwerkelijk uitvoert. Een mantra is een beetje jezelf herprogrammeren, als je iets vaak genoeg zegt en doet en het resultaat wordt steeds positiever dan wordt het een gewoonte. Het is een eeuwenoud gebruik om je denkpatronen te verleggen.
