Gezondheid
alle pijlers
Kanker
dinsdag 15 mei 2007 om 22:22
Hallo allemaal,
Ik weet dat er verschillende topics zijn over kanker, maar die wil ik niet 'vervuilen' met mijn verhaal.
Sinds afgelopen weekend weet ik dat mijn schoonmoeder kanker heeft. Ze heeft 2 kwaadaardige knobbels; eentje in haar borst en eentje laag in haar hals (vlak boven haar sleutelbeen). Het schijnt niks met elkaar te maken te hebben, dat is gebleken uit de punctie. Vervolgens zijn er allerlei scans en foto's gemaakt, om erachter te komen waar het vandaan komt en/of waar het nog meer zit. Daar krijgen we vrijdag de uitslag van. Mijn vriend en ik zijn erg bang dat die knobbels uitzaaiingen zijn, maar wel vreemd dat ze niks met elkaar te maken lijken te hebben. Weet er verder geen details van.
We leven gespannen naar vrijdag toe, houden rekening met erg slecht nieuws.
Zou hier graag over praten met jullie...hopelijk lucht dat op
Ik weet dat er verschillende topics zijn over kanker, maar die wil ik niet 'vervuilen' met mijn verhaal.
Sinds afgelopen weekend weet ik dat mijn schoonmoeder kanker heeft. Ze heeft 2 kwaadaardige knobbels; eentje in haar borst en eentje laag in haar hals (vlak boven haar sleutelbeen). Het schijnt niks met elkaar te maken te hebben, dat is gebleken uit de punctie. Vervolgens zijn er allerlei scans en foto's gemaakt, om erachter te komen waar het vandaan komt en/of waar het nog meer zit. Daar krijgen we vrijdag de uitslag van. Mijn vriend en ik zijn erg bang dat die knobbels uitzaaiingen zijn, maar wel vreemd dat ze niks met elkaar te maken lijken te hebben. Weet er verder geen details van.
We leven gespannen naar vrijdag toe, houden rekening met erg slecht nieuws.
Zou hier graag over praten met jullie...hopelijk lucht dat op
vrijdag 25 mei 2007 om 19:19
Ik vind het niet te begrijpen dat je niet snapt dat wij twijfelen. Ze kan nu ook sterven. Dan zijn we er binnen een half uur. Anders binnen een paar uur (met vliegtuig). Als het gebeurt, gebeurt het toch. Ik kan toch niet continu in de buurt zijn? Zou ze niet eens willen! Bovendien, we hebben een telefoon. We bellen nu ook vaker dan dat we langsgaan, dus feitelijk verandert er weinig.
Bovendien heeft ze nu nog nergens last van. Niks. Ze is niet ziek, gaat zelf ook haar eigen weg. Leeft haar leven zoals hiervoor, alleen nu met de wetenschap dat ze ziek is. De kans dat zoiets binnen nu en twee weken gebeurt is heel klein.
Stel, ze houden haar ziekte onder controle voor 5 jaar...wat dan? Dan kan de situatie ook ineens verslechteren...
Zou ik niet meer voor mijn werk naar het buitenland kunnen, etc.
We kunnen hier zitten piekeren, of op vakantie. In een rustige omgeving.
De meeste mensen (vrienden, collega's) zeggen dat we moeten gaan. Maar goed, zij kennen ons en de situatie persoonlijk en weten ook dat mijn vriend er helemaal doorheen zit (ook omdat onlangs bij hem een schildklierziekte is geconstateerd)...misschien dat dat iets uitmaakt in een mening over deze kwestie.
Bovendien heeft ze nu nog nergens last van. Niks. Ze is niet ziek, gaat zelf ook haar eigen weg. Leeft haar leven zoals hiervoor, alleen nu met de wetenschap dat ze ziek is. De kans dat zoiets binnen nu en twee weken gebeurt is heel klein.
Stel, ze houden haar ziekte onder controle voor 5 jaar...wat dan? Dan kan de situatie ook ineens verslechteren...
Zou ik niet meer voor mijn werk naar het buitenland kunnen, etc.
We kunnen hier zitten piekeren, of op vakantie. In een rustige omgeving.
De meeste mensen (vrienden, collega's) zeggen dat we moeten gaan. Maar goed, zij kennen ons en de situatie persoonlijk en weten ook dat mijn vriend er helemaal doorheen zit (ook omdat onlangs bij hem een schildklierziekte is geconstateerd)...misschien dat dat iets uitmaakt in een mening over deze kwestie.
vrijdag 25 mei 2007 om 20:54
quote:
Ik vind het niet te begrijpen dat je niet snapt dat wij twijfelen. Ze kan nu ook sterven. Dan zijn we er binnen een half uur. Anders binnen een paar uur (met vliegtuig). Als het gebeurt, gebeurt het toch. Ik kan toch niet continu in de buurt zijn? Zou ze niet eens willen! Bovendien, we hebben een telefoon. We bellen nu ook vaker dan dat we langsgaan, dus feitelijk verandert er weinig.
Bovendien heeft ze nu nog nergens last van. Niks. Ze is niet ziek, gaat zelf ook haar eigen weg. Leeft haar leven zoals hiervoor, alleen nu met de wetenschap dat ze ziek is. De kans dat zoiets binnen nu en twee weken gebeurt is heel klein.
Stel, ze houden haar ziekte onder controle voor 5 jaar...wat dan? Dan kan de situatie ook ineens verslechteren...
Zou ik niet meer voor mijn werk naar het buitenland kunnen, etc.
We kunnen hier zitten piekeren, of op vakantie. In een rustige omgeving.
De meeste mensen (vrienden, collega's) zeggen dat we moeten gaan. Maar goed, zij kennen ons en de situatie persoonlijk en weten ook dat mijn vriend er helemaal doorheen zit (ook omdat onlangs bij hem een schildklierziekte is geconstateerd)...misschien dat dat iets uitmaakt in een mening over deze kwestie.
Nee dan snap ik het nog steeds niet eerlijk gezegd. Maar dat zal van mens tot mens verschillen...Ik snap best dat als er wat meer duidelijkheid is dat jullie dan graag even wat rust en afstand willen. Maar het is net koud een week bekend wat er aan de hand is, en dat is niet niks.
Als mijn dierbaren op vakantie zouden gaan als ik net te horen heb gekregen dat ik ongeneeselijk ziek ben, dan weet ik natuurlijk niet hoe ik precies zou reageren...Maar denk niet dat ik het zou kunnen waarderen. Maar dat is mijn gedachtegoed, en ben het in deze met je eens dat men daar heel verschillend over kan denken.
Misschien moet ik er dan even bij vertellen dat ik 13 januari j.l. mijn vader (56) heb verloren t.g.v. kanker. In een tijdsbestek van 6 weken was hij weg, van diagnose tot zijn overlijden. Zo snel kan het dus gaan, al kan ik absoluut geen zinnig woord zeggen over hoeveel tijd je schoonmoeder zal hebben. Wel is haar situatie zeer zorgelijk. Ik hoop natuurlijk voor jullie en voor haar dat ze nog een tijd in jullie midden mag zijn en dat de kwaliteit van haar leven in haar beleving voldoende is.
Misschien snap je mijn mening nu ook wat beter
Ik vind het niet te begrijpen dat je niet snapt dat wij twijfelen. Ze kan nu ook sterven. Dan zijn we er binnen een half uur. Anders binnen een paar uur (met vliegtuig). Als het gebeurt, gebeurt het toch. Ik kan toch niet continu in de buurt zijn? Zou ze niet eens willen! Bovendien, we hebben een telefoon. We bellen nu ook vaker dan dat we langsgaan, dus feitelijk verandert er weinig.
Bovendien heeft ze nu nog nergens last van. Niks. Ze is niet ziek, gaat zelf ook haar eigen weg. Leeft haar leven zoals hiervoor, alleen nu met de wetenschap dat ze ziek is. De kans dat zoiets binnen nu en twee weken gebeurt is heel klein.
Stel, ze houden haar ziekte onder controle voor 5 jaar...wat dan? Dan kan de situatie ook ineens verslechteren...
Zou ik niet meer voor mijn werk naar het buitenland kunnen, etc.
We kunnen hier zitten piekeren, of op vakantie. In een rustige omgeving.
De meeste mensen (vrienden, collega's) zeggen dat we moeten gaan. Maar goed, zij kennen ons en de situatie persoonlijk en weten ook dat mijn vriend er helemaal doorheen zit (ook omdat onlangs bij hem een schildklierziekte is geconstateerd)...misschien dat dat iets uitmaakt in een mening over deze kwestie.
Nee dan snap ik het nog steeds niet eerlijk gezegd. Maar dat zal van mens tot mens verschillen...Ik snap best dat als er wat meer duidelijkheid is dat jullie dan graag even wat rust en afstand willen. Maar het is net koud een week bekend wat er aan de hand is, en dat is niet niks.
Als mijn dierbaren op vakantie zouden gaan als ik net te horen heb gekregen dat ik ongeneeselijk ziek ben, dan weet ik natuurlijk niet hoe ik precies zou reageren...Maar denk niet dat ik het zou kunnen waarderen. Maar dat is mijn gedachtegoed, en ben het in deze met je eens dat men daar heel verschillend over kan denken.
Misschien moet ik er dan even bij vertellen dat ik 13 januari j.l. mijn vader (56) heb verloren t.g.v. kanker. In een tijdsbestek van 6 weken was hij weg, van diagnose tot zijn overlijden. Zo snel kan het dus gaan, al kan ik absoluut geen zinnig woord zeggen over hoeveel tijd je schoonmoeder zal hebben. Wel is haar situatie zeer zorgelijk. Ik hoop natuurlijk voor jullie en voor haar dat ze nog een tijd in jullie midden mag zijn en dat de kwaliteit van haar leven in haar beleving voldoende is.
Misschien snap je mijn mening nu ook wat beter
vrijdag 25 mei 2007 om 21:07
Wat erg voor je Enigme :R
Ik begrijp je mening zeker heel goed, want die mening deel ik voor een deel met je. Ik ben ook heel bang dat er in die periode dingen gebeuren en dat we er niet zo kunnen zijn voor haar als wanneer we hier blijven. Als het mijn eigen moeder/vader betrof, zou ik echt no way op vakantie gaan. Maar het is de moeder van mijn vriend, en hij heeft deze keuze weloverwogen gemaakt. Hij laat het ook nog afhangen van een gesprek met zijn ouders, maar hij heeft er goed over nagedacht en bij alle mogelijke scenario's stilgestaan. Hij wilt gaan, en het is zíjn moeder. Ik vind niet dat het niet laten doorgaan van de vakantie van mij zou mogen afhangen. En tuurlijk wordt het geen heerlijke vakantie, we zullen echt niet volop zitten te genieten met dit in onze gedachten. Zijn moeder zal voornamelijk gespreksonderwerp zijn, en hetgene waar we constant aan denken.
Maar ik sta er ook niet helemaal achter, voel me er niet prettig bij.
:RIk begrijp je mening zeker heel goed, want die mening deel ik voor een deel met je. Ik ben ook heel bang dat er in die periode dingen gebeuren en dat we er niet zo kunnen zijn voor haar als wanneer we hier blijven. Als het mijn eigen moeder/vader betrof, zou ik echt no way op vakantie gaan. Maar het is de moeder van mijn vriend, en hij heeft deze keuze weloverwogen gemaakt. Hij laat het ook nog afhangen van een gesprek met zijn ouders, maar hij heeft er goed over nagedacht en bij alle mogelijke scenario's stilgestaan. Hij wilt gaan, en het is zíjn moeder. Ik vind niet dat het niet laten doorgaan van de vakantie van mij zou mogen afhangen. En tuurlijk wordt het geen heerlijke vakantie, we zullen echt niet volop zitten te genieten met dit in onze gedachten. Zijn moeder zal voornamelijk gespreksonderwerp zijn, en hetgene waar we constant aan denken.
Maar ik sta er ook niet helemaal achter, voel me er niet prettig bij.
vrijdag 25 mei 2007 om 21:10
Aan welk soort kanker is jouw vader overleden, Enigme?
Weetje, omdat mijn schoonmoeder nergens last van heeft, is het zo moeilijk te geloven dat het ineens zo snel kan gaan. De situatie is heel zorgwekkend inderdaad, en gezien het ziektebeeld zou je zeggen dat ze allang klachten had moeten hebben....maar nee.
Ik kan me gewoon niet voorstellen dat ze er straks niet meer is...
Weetje, omdat mijn schoonmoeder nergens last van heeft, is het zo moeilijk te geloven dat het ineens zo snel kan gaan. De situatie is heel zorgwekkend inderdaad, en gezien het ziektebeeld zou je zeggen dat ze allang klachten had moeten hebben....maar nee.
Ik kan me gewoon niet voorstellen dat ze er straks niet meer is...
vrijdag 25 mei 2007 om 21:12
Lalotte, je moet doen wat jouw gevoel ingeeft, zoveel mensen zoveel meningen en het gaat om jou en niet wat wij ervan vinden of hoe wij ons erover zouden voelen, lijkt me idd moeilijk als je nog niet veel over hoe en wat en hoelang weet, als jij kan vakantie houden onder deze omstandigheden en dat goed voelt , gewoon doen .
vrijdag 25 mei 2007 om 21:20
quote:
Aan welk soort kanker is jouw vader overleden, Enigme?
Weetje, omdat mijn schoonmoeder nergens last van heeft, is het zo moeilijk te geloven dat het ineens zo snel kan gaan. De situatie is heel zorgwekkend inderdaad, en gezien het ziektebeeld zou je zeggen dat ze allang klachten had moeten hebben....maar nee.
Ik kan me gewoon niet voorstellen dat ze er straks niet meer is...
Mijn vader is overleden aan alvleesklierkanker. Hij had een aantal dagen een wat vermindere eetlust...begon van de 1 op andere dag geel te zien en een week later kregen we de diagnose. Het was allemaal al uitgezaaid (lever, galwegen, buikholte) en dus kansloos. Daarvoor nooit klachten gehad en zelfs de eerste 2 weken na diagnose voelde hij zich niet echt ziek, alleen moe.
Ik ben het inderdaad eens met Sto dat je moet doen wat goed voelt. Ik laat mijn eigen ervaring/mening wat teveel doorschemeren, niet terecht aangezien je dit soort situaties niet met elkaar kunt en vergelijken maar het is goedbedoeld..
Aan welk soort kanker is jouw vader overleden, Enigme?
Weetje, omdat mijn schoonmoeder nergens last van heeft, is het zo moeilijk te geloven dat het ineens zo snel kan gaan. De situatie is heel zorgwekkend inderdaad, en gezien het ziektebeeld zou je zeggen dat ze allang klachten had moeten hebben....maar nee.
Ik kan me gewoon niet voorstellen dat ze er straks niet meer is...
Mijn vader is overleden aan alvleesklierkanker. Hij had een aantal dagen een wat vermindere eetlust...begon van de 1 op andere dag geel te zien en een week later kregen we de diagnose. Het was allemaal al uitgezaaid (lever, galwegen, buikholte) en dus kansloos. Daarvoor nooit klachten gehad en zelfs de eerste 2 weken na diagnose voelde hij zich niet echt ziek, alleen moe.
Ik ben het inderdaad eens met Sto dat je moet doen wat goed voelt. Ik laat mijn eigen ervaring/mening wat teveel doorschemeren, niet terecht aangezien je dit soort situaties niet met elkaar kunt en vergelijken maar het is goedbedoeld..
vrijdag 25 mei 2007 om 23:50
Sto, je hebt gelijk, maar trek me toch wat aan van de meningen van anderen, omdat ik zelf de keuze niet kan maken.
Ik weet dat het goed bedoeld is, Enigme...en je mag je mening best geven, ook al denk ik er niet altijd hetzelfde over
Afschuwelijk van je vader...kan me ook voorstellen dat de emoties hoog opspelen als het over zo'n onderwerp gaat. Je zit ook nog midden in het rouwproces.
Hoe snel kan zoiets gaan zeg...meestal hoor je over de langdurig zieken, een proces dat zich járen trekt. En nu lees ik dan over de moeder van Fleurtje, en jouw vader...en dat maakt me toch wel bang dat de situatie ineens kan verslechteren.
Heb mijn schoonmoeder daarstraks gebeld en ze gaf impliciet aan dat ze toch wel bang is voor de effecten; ziek worden etc. Denk dat zij realistischer is dan mijn schoonvader, die lijkt in de ontkenningsfase te zitten. Hij had 't over de gezonde cellen die zich naar verloop van tijd weer gaan herstellen (na de chemo). Zover komt het denk ik nooit...
Ik weet dat het goed bedoeld is, Enigme...en je mag je mening best geven, ook al denk ik er niet altijd hetzelfde over
Afschuwelijk van je vader...kan me ook voorstellen dat de emoties hoog opspelen als het over zo'n onderwerp gaat. Je zit ook nog midden in het rouwproces.
Hoe snel kan zoiets gaan zeg...meestal hoor je over de langdurig zieken, een proces dat zich járen trekt. En nu lees ik dan over de moeder van Fleurtje, en jouw vader...en dat maakt me toch wel bang dat de situatie ineens kan verslechteren.
Heb mijn schoonmoeder daarstraks gebeld en ze gaf impliciet aan dat ze toch wel bang is voor de effecten; ziek worden etc. Denk dat zij realistischer is dan mijn schoonvader, die lijkt in de ontkenningsfase te zitten. Hij had 't over de gezonde cellen die zich naar verloop van tijd weer gaan herstellen (na de chemo). Zover komt het denk ik nooit...
zondag 27 mei 2007 om 16:13
Hoi Lolotte
Wat een naar bericht. Hoe was het bezoek bij je schoonmoeder? Gemiddeld leven mensen met hersenmetastasen van longkanker 4-6 maanden (maar dat is een gemiddelde dus er zijn ook mensen die een jaar of langer leven). Wordt ze ook op haar hoofd bestraald? Chemo verlengt inderdaad het leven en de kwaliteit van leven. Als ze niks doet overlijdt ze ws heel snel (1-2 maanden).
Wat een naar bericht. Hoe was het bezoek bij je schoonmoeder? Gemiddeld leven mensen met hersenmetastasen van longkanker 4-6 maanden (maar dat is een gemiddelde dus er zijn ook mensen die een jaar of langer leven). Wordt ze ook op haar hoofd bestraald? Chemo verlengt inderdaad het leven en de kwaliteit van leven. Als ze niks doet overlijdt ze ws heel snel (1-2 maanden).
zondag 27 mei 2007 om 20:27
Ik vind het een beetje link om hier met prognoses te strooien, zoals Nickas al zegt: iedereen is anders. Zelfs de site van borstkanker.net geeft geen prognoses meer. Het is van zoveel méér factoren afhankelijk dan alleen de metastases... En zelfs dan, zelfs dán hebben zelfs de artsen het nog weleens mis; laten patienten de medische wetenschap nog versteld staan.
x
x
zondag 27 mei 2007 om 22:15
Ja ,kijk maar naar mijn moeder ,die heeft al een verlenging van 15 jaar en word door haar arts altijd als voorbeeld genomen, ook vanwege haar eeuwige positiviteit.
Wat Fleur zegt , ben ik het mee eens, ik vond dat berichtje ook twijfelachtig, maar durfde dat eigenlijk niet te zeggen, maar het is absoluut waar dat geeneen geval vergelijkbaar is.
Ik ben veel aan het lezen over borstkanker op t moment, aangezien ik een twijfelachtige mammo en echo heb gehad, vlekjes, die nog heel klein zijn , dus ik ben nu onder controle,ze kunnen nog niet zien hoe of wat, ik las dat bij sommige borstkankers in een beginstadium zelfs al afgedaan kan worden met hormonen, zelfs ipv chemo.Die hormonen zetten dan je cycles stop waardoor er iets met je oestrogenen gebeurt wat de groei vd cellen stopzet .
Na een tijdje mag je weer zonder die hormonen en weer ongesteld worden, nou dat vond ik nog al wat!!
Wat Fleur zegt , ben ik het mee eens, ik vond dat berichtje ook twijfelachtig, maar durfde dat eigenlijk niet te zeggen, maar het is absoluut waar dat geeneen geval vergelijkbaar is.
Ik ben veel aan het lezen over borstkanker op t moment, aangezien ik een twijfelachtige mammo en echo heb gehad, vlekjes, die nog heel klein zijn , dus ik ben nu onder controle,ze kunnen nog niet zien hoe of wat, ik las dat bij sommige borstkankers in een beginstadium zelfs al afgedaan kan worden met hormonen, zelfs ipv chemo.Die hormonen zetten dan je cycles stop waardoor er iets met je oestrogenen gebeurt wat de groei vd cellen stopzet .
Na een tijdje mag je weer zonder die hormonen en weer ongesteld worden, nou dat vond ik nog al wat!!
zondag 27 mei 2007 om 22:33
Ik kan me voorstellen dat jullie met prognoses strooien op het forum twijfelachtig vinden maar ik ben zelf oncoloog dus ken de literatuur. Dat neemt niet we dat het gemiddelde overlevingen betreft...Zeker bij borstkanker zijn er patienten met uitzaaiingen die erg lang overleven maar bij uitgezaaide longkanker is dit zeeeeer zeldzaam.
maandag 28 mei 2007 om 10:49
Als ze zonder chemo nog maar 1-2 maanden zou hebben (volgens de gemiddelde overlevingen), en ze zijn er betrekkelijk laat achter gekomen dat ze uitzaaiingen in de hersenen heeft...laat zeggen: 1.5 maand na de gemiddelde diagnose...dan ze dus nog maar 2 weken hebben?
Ik snap niet hoe je 't over zo'n korte tijdsduur kunt hebben, want iedereen komt er toch op een ander moment achter dat ie zo'n ziekte heeft?
Ik snap niet hoe je 't over zo'n korte tijdsduur kunt hebben, want iedereen komt er toch op een ander moment achter dat ie zo'n ziekte heeft?
maandag 28 mei 2007 om 12:36
quote:
Sto, wat goed dat je onder controle bent. Hoe ben je bij de arts terecht gekomen, want ik neem aan dat die plekjes te klein zijn om te voelen?
Nee ik voel niks en ben best heel erg geschrokken, voor t zelfde geld is het natuurlijk niks kwalijks,daar ga ik nog vanuit, maar ik ben daar gekomen op aanraden van mijn moeders behandelend arts, die vond het wel een goed streven om mij eerder dan normaal te laten controleren, ik moet nu over 4 maandjes weer een echo en mammo, dan kunnen ze zien of het zich ontwikkelt heeft tot iets of niks, alsnog zit ik in tweestrijd of ik niet eerder een second opinion moet laten doen in bv een antonius leeuwenhoek, mijn huisarts zei dat ik me geen zorgen hoef te maken vanwege hetgeen ze hebben gezien, maar ja , niks negatiefs over huisartsen, maar het zijn tegenwoordig grietjes v 28 en vraag me af....snap je wat ik bedoel.
Die arts moet nog in een boekje zoeken hoeveel paracetamol mijn kind mag, ik bedoel maar!!
Zit er best wel mee, maar kan nu ook niet zoveel, met dat arm van me ,ik wacht wel totdat ik wat meer mobiel ben, mijn man moet nu al zoveel, komt elke dag vroeger thuis om te koken, als ie dan ook nog die ritjes erbij krijgt, word n beetje veel.Vind ik.
Sto, wat goed dat je onder controle bent. Hoe ben je bij de arts terecht gekomen, want ik neem aan dat die plekjes te klein zijn om te voelen?
Nee ik voel niks en ben best heel erg geschrokken, voor t zelfde geld is het natuurlijk niks kwalijks,daar ga ik nog vanuit, maar ik ben daar gekomen op aanraden van mijn moeders behandelend arts, die vond het wel een goed streven om mij eerder dan normaal te laten controleren, ik moet nu over 4 maandjes weer een echo en mammo, dan kunnen ze zien of het zich ontwikkelt heeft tot iets of niks, alsnog zit ik in tweestrijd of ik niet eerder een second opinion moet laten doen in bv een antonius leeuwenhoek, mijn huisarts zei dat ik me geen zorgen hoef te maken vanwege hetgeen ze hebben gezien, maar ja , niks negatiefs over huisartsen, maar het zijn tegenwoordig grietjes v 28 en vraag me af....snap je wat ik bedoel.
Die arts moet nog in een boekje zoeken hoeveel paracetamol mijn kind mag, ik bedoel maar!!
Zit er best wel mee, maar kan nu ook niet zoveel, met dat arm van me ,ik wacht wel totdat ik wat meer mobiel ben, mijn man moet nu al zoveel, komt elke dag vroeger thuis om te koken, als ie dan ook nog die ritjes erbij krijgt, word n beetje veel.Vind ik.
maandag 28 mei 2007 om 12:40
quote:
Als ze zonder chemo nog maar 1-2 maanden zou hebben (volgens de gemiddelde overlevingen), en ze zijn er betrekkelijk laat achter gekomen dat ze uitzaaiingen in de hersenen heeft...laat zeggen: 1.5 maand na de gemiddelde diagnose...dan ze dus nog maar 2 weken hebben?
Ik snap niet hoe je 't over zo'n korte tijdsduur kunt hebben, want iedereen komt er toch op een ander moment achter dat ie zo'n ziekte heeft?
lalotte, ik zou het lekker bij de info houden die je van jullie eigen arts krijgen.
Als je die krijgt.
Je krijgt zo veel te veel impulsen die miss. geen raakvakken hebben en daar word je toch horendol van lijkt mij.
Als ze zonder chemo nog maar 1-2 maanden zou hebben (volgens de gemiddelde overlevingen), en ze zijn er betrekkelijk laat achter gekomen dat ze uitzaaiingen in de hersenen heeft...laat zeggen: 1.5 maand na de gemiddelde diagnose...dan ze dus nog maar 2 weken hebben?
Ik snap niet hoe je 't over zo'n korte tijdsduur kunt hebben, want iedereen komt er toch op een ander moment achter dat ie zo'n ziekte heeft?
lalotte, ik zou het lekker bij de info houden die je van jullie eigen arts krijgen.
Als je die krijgt.
Je krijgt zo veel te veel impulsen die miss. geen raakvakken hebben en daar word je toch horendol van lijkt mij.
maandag 28 mei 2007 om 14:33
@Sto
Volgens mij zijn wij ongeveer even oud;-))
Ik had ook ineens een 'foute' mammo en bijbehorende echo.
Bij mij wordt jaarlijks een mammo gemaakt ivm erfelijkheid.
Meteen doorgestuurd naar de mammopoli en met de chirurg besproken om 3 maanden te wachten om te kijken of het weg ging of zou gaan groeien.
Door mijn leeftijd kon het namelijk ook een hormonen verhaal zijn en met 3 maanden loop je nog niet veel risico, maar is het voor de behandelende artsen wel veel duidelijker.
Ik ben dus na 3 maanden geopereerd. Gelukkig goedaardig maar wel vaker op controle nu.
Als je meer details wilt, kan je mij mailen.
Adres staat in profiel.
Volgens mij zijn wij ongeveer even oud;-))
Ik had ook ineens een 'foute' mammo en bijbehorende echo.
Bij mij wordt jaarlijks een mammo gemaakt ivm erfelijkheid.
Meteen doorgestuurd naar de mammopoli en met de chirurg besproken om 3 maanden te wachten om te kijken of het weg ging of zou gaan groeien.
Door mijn leeftijd kon het namelijk ook een hormonen verhaal zijn en met 3 maanden loop je nog niet veel risico, maar is het voor de behandelende artsen wel veel duidelijker.
Ik ben dus na 3 maanden geopereerd. Gelukkig goedaardig maar wel vaker op controle nu.
Als je meer details wilt, kan je mij mailen.
Adres staat in profiel.
maandag 28 mei 2007 om 18:02
@jacqi,
nou ik wacht maar even af idd , laat ik hoer nog n keer een mammo en echo maken, maar als er wat moet gebeuren dan niet in het ziekenhuis hier ,dan ga ik voor AvL.
Het is zo klein dat ze nog niks zinnigs kunnen zeggen, maar ik moet terugkomen vanwege de geschiedenis van mijn moeder.
Bedankt voor je aanbod om te mailen, zal ik zeker doen mocht ik ergens tegenaan lopen, kun je me mooi wat wijzer maken.
@Fleur
Heb ook goede dingen gehoord over AvL, schijnen daar de echo;s per satelliet te overleggen met aantal andere ziekenhuizen her en der tot aan de states toe , om zo van alle kanten suggesties en raad te krijgen.
Nou ik hoop dat het niks is, maar fijn om het in je achterhoofd te hebben is het niet.
nou ik wacht maar even af idd , laat ik hoer nog n keer een mammo en echo maken, maar als er wat moet gebeuren dan niet in het ziekenhuis hier ,dan ga ik voor AvL.
Het is zo klein dat ze nog niks zinnigs kunnen zeggen, maar ik moet terugkomen vanwege de geschiedenis van mijn moeder.
Bedankt voor je aanbod om te mailen, zal ik zeker doen mocht ik ergens tegenaan lopen, kun je me mooi wat wijzer maken.
@Fleur
Heb ook goede dingen gehoord over AvL, schijnen daar de echo;s per satelliet te overleggen met aantal andere ziekenhuizen her en der tot aan de states toe , om zo van alle kanten suggesties en raad te krijgen.
Nou ik hoop dat het niks is, maar fijn om het in je achterhoofd te hebben is het niet.
dinsdag 29 mei 2007 om 09:15
Sto, ik hoop echt voor je dat 't zich niet ontwikkelt tot iets...:R
Toch wel vervelend lijkt me, dat afwachten...
We zijn gister bij mijn schoonouders geweest. Mijn vriend wilde van tevoren op vakantie gaan, mits zijn moeder het er niet overtuigend genoeg mee eens zou zijn, of zou zeggen dat ze liever wilde dat we hier blijven. Ik voelde me er sowieso niet prettig bij om te gaan, maar wilde het aan hem overlaten, het is immers zíjn moeder.
Zijn moeder heeft niet gezegd: 'jongens, ga maar op vakantie', alleen: 'jullie kunnen toch niks voor me betekenen, zeker niet als ik me beroerd voel'.
Dit was mijn vriend (en mijn) inziens niet overtuigend genoeg, waardoor we nu onze vakantie gaan annuleren.
Ik heb hulp aangeboden in de huishouding e.d., maar ze ontwijken dat min of meer en hebben 't over thuishulp. Ik vind dit eigenlijk best vervelend, ik zou niet willen dat ze van buitenaf hulp moeten inschakelen, terwijl ik (en mijn vriend) het ook kan doen...alleen omdat ze zich bezwaard voelen. Ik bedoel, zo kunnen wij helemaal niks betekenen en dat voelt absoluut niet goed moet ik zeggen. Dit is wel het laatste wat we kunnen doen...
Toch wel vervelend lijkt me, dat afwachten...
We zijn gister bij mijn schoonouders geweest. Mijn vriend wilde van tevoren op vakantie gaan, mits zijn moeder het er niet overtuigend genoeg mee eens zou zijn, of zou zeggen dat ze liever wilde dat we hier blijven. Ik voelde me er sowieso niet prettig bij om te gaan, maar wilde het aan hem overlaten, het is immers zíjn moeder.
Zijn moeder heeft niet gezegd: 'jongens, ga maar op vakantie', alleen: 'jullie kunnen toch niks voor me betekenen, zeker niet als ik me beroerd voel'.
Dit was mijn vriend (en mijn) inziens niet overtuigend genoeg, waardoor we nu onze vakantie gaan annuleren.
Ik heb hulp aangeboden in de huishouding e.d., maar ze ontwijken dat min of meer en hebben 't over thuishulp. Ik vind dit eigenlijk best vervelend, ik zou niet willen dat ze van buitenaf hulp moeten inschakelen, terwijl ik (en mijn vriend) het ook kan doen...alleen omdat ze zich bezwaard voelen. Ik bedoel, zo kunnen wij helemaal niks betekenen en dat voelt absoluut niet goed moet ik zeggen. Dit is wel het laatste wat we kunnen doen...
dinsdag 29 mei 2007 om 10:08
Lalotte, je annuleert je vakantie, je bied hulp aan, je hebt al heel veel aangetoond dat je positief bereid bent te helpen, soms vinden mensen dat moeilijk te accepteren, voelen ze zich bezwaard, die generatie willen hun kinderen niet belasten, ach die mensen zijn jong ,laat ze lekker,denken ze dan, terwijl het voor jou een invulling is van je bezorgdheid die je graag kwijtwil, maar zover denken ze niet Lalotte.Ik vind jou een heel mooi mens en ik denk dat jouw schoonouders er net zo over denken, die hebben echter moeite om te "nemen"
*;
*;
dinsdag 29 mei 2007 om 10:16
Beste LaLotte,
Ik heb even je topic doorgelezen. Zelf heb ik zowel mijn moeder als schoonvader verloren aan kanker. Op vakantie gaan vond ik wel belangrijk, gewoon even weg uti de stress en de spanning, even een weekje met z'n tweeën. Het net als dat je eerder al schreef, een dierbare kan ook plotseling overlijden als je weg bent. Wel hebben we altijd even overlegd met de behandelend arts. Zowel mijn moeder als schoonvader vonden het juist belangrijk dat wij weggingen, zij zouden zich er schuldig hebben gevoeld als wij voor hun thuisbleven. Nu ken ik je schoonmoeder niet dus weet ook niet hoe zij dat ervaart. Ik zal dus juist wel gaan, maar dat blijft persoonlijk. Uiteraard moet je wel zorgen dat je bereikbaar bent.
Tja, verder qua hulp, laat alsjeblieft die thuiszorg komen. Nu komen ze in eerste instantie om het huishouden te doen, maar ze kennen ook de weg binnen de thuiszorg en kunnen extra hulp inschakelen wanneer nodig, ook als je schoonouders nog een beetje tegenstribbelen. Dus laat komen, jij kunt je energie wel beter gebruiken. Zolang ze niet erg ziek is en zelf nog veel kan hoef je niet zoveel, het komt wel als ze zieker is. Waarschijnlijk kun je je daar nog geen voorstelling van maken, maar geloof met het komt als je er midden inzit. Er valt dan nog genoeg te doen en te regelen.
Tja, kan een van jullie niet mee als ze naar de dokter gaat. Misschien is het mogelijk om, nadat de arts e.e.a. met je ouders hebben besproken nog even alleen te praten met de arts. Dit verschilt per ziekenhuis en per arts.
Ik heb even je topic doorgelezen. Zelf heb ik zowel mijn moeder als schoonvader verloren aan kanker. Op vakantie gaan vond ik wel belangrijk, gewoon even weg uti de stress en de spanning, even een weekje met z'n tweeën. Het net als dat je eerder al schreef, een dierbare kan ook plotseling overlijden als je weg bent. Wel hebben we altijd even overlegd met de behandelend arts. Zowel mijn moeder als schoonvader vonden het juist belangrijk dat wij weggingen, zij zouden zich er schuldig hebben gevoeld als wij voor hun thuisbleven. Nu ken ik je schoonmoeder niet dus weet ook niet hoe zij dat ervaart. Ik zal dus juist wel gaan, maar dat blijft persoonlijk. Uiteraard moet je wel zorgen dat je bereikbaar bent.
Tja, verder qua hulp, laat alsjeblieft die thuiszorg komen. Nu komen ze in eerste instantie om het huishouden te doen, maar ze kennen ook de weg binnen de thuiszorg en kunnen extra hulp inschakelen wanneer nodig, ook als je schoonouders nog een beetje tegenstribbelen. Dus laat komen, jij kunt je energie wel beter gebruiken. Zolang ze niet erg ziek is en zelf nog veel kan hoef je niet zoveel, het komt wel als ze zieker is. Waarschijnlijk kun je je daar nog geen voorstelling van maken, maar geloof met het komt als je er midden inzit. Er valt dan nog genoeg te doen en te regelen.
Tja, kan een van jullie niet mee als ze naar de dokter gaat. Misschien is het mogelijk om, nadat de arts e.e.a. met je ouders hebben besproken nog even alleen te praten met de arts. Dit verschilt per ziekenhuis en per arts.
dinsdag 29 mei 2007 om 10:34
Bedankt voor jullie lieve reacties, Sto en April05.
Je stelt me echt gerust, April. Goed om ook eens de andere kant te horen.
Ik ga mijn vriend wel voorstellen om morgen mee naar de arts te gaan. Ten eerste zodat wij de informatie ook krijgen. Misschien kan hij nog even alleen met de arts praten, alleen denk ik niet dat zijn vader dit zal toestaan.
We zullen zien.
Je stelt me echt gerust, April. Goed om ook eens de andere kant te horen.
Ik ga mijn vriend wel voorstellen om morgen mee naar de arts te gaan. Ten eerste zodat wij de informatie ook krijgen. Misschien kan hij nog even alleen met de arts praten, alleen denk ik niet dat zijn vader dit zal toestaan.
We zullen zien.
