maandag 14 mei starten met Sonja Bakker wie nog meer?

Ik heb echt heel veel psychoses gehad, ben op dit moment stabiel maar als je wat weten wilt dan vertel ik het je graag.



Voor de rest wil ik je alvast meegeven dat ik begrijp hoe zwaar je het nu hebt, in eerste instantie is het altijd heel erg vervelend om zoiets te horen te krijgen, maar uiteindelijk went zoiets ook. Bij mij zijn ooit 2 persoonlijkheidsstoornissen vast gesteld waarvan 1 aanverwant aan Schizofrenie, maar omdat het heel goed gaat twijfel ik momenteel toch wel wat aan de diagnose.



Het komt er op neer dat ik best wel een hele zware tijd heb gehad en dat de tijd van de psychoses de ergste was, ik heb jarenlang in die hel geleeft en het duurde jaren voordat men door had wat eraan de hand was.



Toen ze eenmaal door hadden dat ik psychotisch was, kreeg ik medicijnen die in eerste instantie niet volledig de goeie waren, de tweede keer was het echter helemaal raak en was ik heel snel daarna van m´n klachten af en ging het in een stijgende lijn beter met mij.



Je moet ook goed beseffen dat als je midden in een psychose zit je daarna vaak niet veel meer kan herinneren, de kans is dus groot dat het momenteel veel erger voor jou is dan voor je zoon. Alleen het begin en einde zal nog te herinneren zijn voor je zoon.



Maar zodra de therapie en medicijnen gestart zijn gaat het meestal heel snel beter, dat is in het algemeen zo en ik hoop ook in jullie geval.

Oh ja ik vergeet nog:



Een goed forum over geestelijke ziektes kan je vinden op stichting pandora.

Hi Kim73,



Dank je voor je reactie, ik ben naar die site gegaan maar ik vind die site

meer voor de mensen die het zelf is overkomen en niet voor de moeders van ...

Er worden nl alleen maar vragen gesteld door mensen die zelf een psychose hebben of hebben gehad of schizofrenie hebben. Hoe dan ook toch bedankt voor je reactie.

Hoi Brunette,

Las je verhaal,en herken ook je onmacht,heb zelf 2 oudere kinderen met psychische aandoeningen.

Wens je dan ook veel sterkte,en hoop dat waarneer je vragen hebt,je ze gewoon stelt.

Hoi,Ik wilde zelf al een topic starten over dit onderwerp, maar wist niet of ik er goed aan deed ivm herkenbaarheid.Dit is mijn verhaal:Afgelopen 4 maanden heeft mijn broertje vastgezeten, dit was al de zoveelste keer en niemand bgerijpt hoe hij als zachtaardige jongen iederee keer zichzelf in de problemen bracht.Hij was vaak rusteloos ( vaak s'nachts weg) en in zichzelf gekeerd.Ondanks dat we onzettend boos op hem waren wilden we hem niet laten vallen tijdens zijn detentie ( hij is overigens 18 jaar).Een maand geleden bezocht mijn zusje hem en kwam met verontrustend nieuws: hij had een woedeaanval gehad en had al zijn kleding verscheurd.We dachten dat het kwam omdat hij zegt dat hij onschuldig vast zit en gefrustreerd is geraakt.We weten overigens ook niet of hij schuldig is.Twee weken terug belde hij me s'ochtend svroeg en ratelde aan een stuk door aan de telefoon.Hij riep dat het allemaal weer begon en dat iets bezit van hem nam.Hij kon niet slapen en werd constant geduwd als hij wilde bidden ( wij zijn moslims).Ondanks dat ik er nooit mee te maken heb gehad dacht ik direct aan een psychose.Hij denk dat hij bezeten is door geesten ( hoort stemmen, wordt geduwd, willen hem niet laten slapen etc.)Vervolgens zeiden we hem nog even door te zetten, hij kwam snel vrij en kon zijn leven zo goed en kwaad als dit kon weer oppakken.Dachten wij.Afgelopen week kwam hij thuis en het was dramatisch, hij sliep s'nachts niet en wilde constant naar de imam zodat die hem zou helpen om de geesten uit te drijven.Hem vertellen dat hij ook naar een dokter moet helpt niet.Dan wordt hij agressief en roept dat hij niet schizofreen is.Hij heeft er in de gevangenis heel veel over gelezen en zegt dat het bij hem heel anders is.Hij geloof hier rotsvast en en moet bijna janken van frustratie als we hem zeggen dat het idd geesten kunnen zijn, maar dat het hoogstwaarschijnlijk een psychose is.We weten nu niet hoe we hem naar een dokter kunnen krijgen want dat weigert hij pertinent.Ik besef mij dat het deel over geesten de meeste van jullie niet bekend zal voorkomen, dat heeft ook weer met onze achtergrond te maken.Maar ondanks dat ik ook geloof in die geesten, ben ik er vrijwel van overtuigd dat het bij mijn broertje een psychose betreft.Hoe zet je iemand ertoe om hulp te zoeken?Dit blijkt zo moeilijk te zijn en we zijn bang dat hij zichzelf kapot maakt op deze manier.We begrijpen ook nu beter waarom hij telkens in de situatie's terechtkwam waardoor hij vast kwam te zitten.Hij vertelde dat hij deze gevoelens al heel lang heeft.Maar nooit zo sterk als nu.Hij heeft het alleen nooit verteld en ging er op zijn manier mee om.Heel lang verhaal zie ik nu, maar ik moest het even kwijt.

Hoi



Ja dit zal vreselijk zwaar zijn......ik leef met je mee !

Ik werk momenteel met mensen met psychosen en schizofrenie, dus misschien kan ik je ergens mee van dienst zijn ?



sterkte !

Hallo Morena,



Wat naar voor jou en je familie en natuurlijk je broertje. Mijn zoon heeft zich (gelukkig) niet in de nesten gewerkt op die manier. Het is idd heel moeilijk om

(laat ik ze even voor het gemak hun noemen) hun te laten inzien dat ze hulp nodig hebben. Ik heb daarbij het voordeel dat mijn zoon nog minderjarig is en het geluk gehad dat mijn roep om hulp bij diverse instanties serieus genomen is. Ik ben begonnen bij de huisarts (twee jaar geleden) misschien krijg je hem ook zo ver dat hij in ieder geval meegaat naar de dokter, als hij er zelf niet over wil of kan praten kan je hem voorstellen het woord voor hem te voeren. Maar zoals jij het beschrijft denk ik zeker ook dat hij een psychose heeft gehad of er nog in zit. Schizofreen ben je alleen als je meerdere psychoses hebt gehad of een langere tijd in een psychotische toestand verkeerd (ongeveer drie maanden kan korter maar ook langer zijn) En het hoeft zich niet altijd te uiten in het horen van stemmen/waanideeen, ook verward denken, geen beslissingen kunnen nemen, gebrek aan initiatief zijn symtonen. Ik weet niet of je op internet al sites hebt bezocht die je misschien verdere informatie kunnen verstrekken? Zo nee, je hebt o.a. Trimbos, Ypsilon (psychoseplein, schizofrenieplein). Of je typt psychose in bij Google. Trouwens als jullie op een gegeven moment echt bang zijn dat hij zichzelf wat aandoet kan je 112 bellen en de situatie uitleggen zij sturen een crisisdienst die bepaalt of hij al dan niet gedwongen opgenomen wordt. Liever vermijdt je natuurlijk dit soort dingen maar soms is de nood echt hoog en kan je niet anders, want jullie  kunnen hem zelf niet helpen dat is ook heel moeilijk om te accepteren. Ik wens je heel veel sterkte en als je hier nog iets kwijt wil dan lees ik je wel weer!!

Hallo levensgenietertje,



Dank je voor je reactie!! Ik wil eigenlijk gewoon weten hoe ik mezelf weer kan opladen, ben helemaal op, zeker na dit bericht van anderhalve week geleden.

Vorige week drong het nog niet zo goed tot me door, deze week ben ik echt kapot, moet heel veel huilen etc. Ik weet wel het leven houdt niet op met schizofrenie maar een normaal leven zal hij ook niet kunnen leiden, het is zo complex vind ik, ik probeer het te verwerken maar tegelijkertijd ben je met de toekomst bezig en laten we eerlijk zijn er is geen enkele werkgever die gaat zeggen, oke je ben niet 100 % inzetbaar, oke je moet misschien meerdere karen per jaar opgenomen worden, je kan geen stress aan geen probleem joh, maar ik neem je toch aan. Dus ik probeer mijn verdriet een plekje te geven terwijl ik me ook zorgen maak over de toekomst en onze harde maatschappij waar hij nog mee te maken zal krijgen. Ik weet het gewoon allemaal even niet meer, de ouderbegeleidster zegt je moet je verdriet toe laten maar mijn verdriet is zo heftig dat ik er een beetje bang van word. ik kan er op dit moment niet over praten met wie dan ook zonder dat de tranen me over m'n wangen lopen en normaal huil ik niet zo snel. Ik weet heus wel dat ik er over een tijdje weer tegen kan maar nu even niet meer !! 

Hoi Brunette, Morena en anderen,



Allereerst wil ik jullie heel veel sterkte wensen. Iemand in je directe omgeving psychotisch, dat is niet niks. Bij mij is het zo dat ikzelf een keer psychotisch geweest ben. Het kwam voort uit een manie, want ik heb een manisch-depressieve stoornis (die diagnose heb ik toen pas gekregen). Het is gelukkig al enkele jaren geleden en mbv medicijnen ben ik sindsdien stabiel.



@Morena: misschien helpt het toch om je broer mee te nemen naar de imam. Vaak zijn er ook imams verbonden aan psychiatrische instellingen (ik heb er zelf ook wel eens wat aan gehad, en ik ben niet moslim!). Ik kan me ook herinneren dat ik niet naar bv. familie wilde luisteren, maar wel naar een bep. psychiater. Misschien kan een iman zo'n rol vervullen. (wel handig om 'm vantevoren in te lichten) en ervoor zorgen dat je broer naar de dokter gaat.



@brunette: er is een website www.familievan.nl -> ik kwam er via de website van onze patientenvereniging (die is wel echt ook voor betrokkenen). Ik zag dat je er ook "email-coaching" kon krijgen. Geen idee of het wat is, maar misschien kun je er eens gaan kijken.

lieve brunette36



ja ik kan me voorstellen dat je je vreselijk veel zorgen over hem maakt, over zijn toekomst, "hoe moet dat nu" etc......

het is dan ook niet niets om deze diagnose te krijgen.



en ja het is waar; laat je verdriet komen en gaan zoals het komt. Laat het eruit, bepraat het zoveel mogelijk en schaam je niet voor je verdriet.



Probeer echter nog niet te wanhopen, er zijn mensen (owkee, ik moet toegeven, niet veel maar het kan !) die eruit komen en een redelijk 'normaal' leven kunnen leiden (wat is 'normaal' ?) Ik zie op mijn afdeling veel verschillende soorten mensen met schizofrenie.

Tegenwoordig kan redelijk veel met medicatie, maar dat is vaak even zoeken.

We hebben veel mensen die begeleid wonen en/of beschermd en die hebben op hun manier een redelijk leven. Waarschijnlijk alleen niet wat jij graag voor je zoon had gewild en dat is zwaar ja.........



Ik wil je heel veel sterkte wensen, voor je zoon maar ook voor jou !



liefs

levensgenietertje

lieve brunette36



ja ik kan me voorstellen dat je je vreselijk veel zorgen over hem maakt, over zijn toekomst, "hoe moet dat nu" etc......

het is dan ook niet niets om deze diagnose te krijgen.



Hallo Levensgenietertje,



Dank je voor je reactie. Vandaag een redelijk goede dag gehad dat wilde ik je even laten weten. Vanmiddag had ik zoiets van ja mijn zoon is schizofreen, nou en?? We gaan wel kijken hoe het verder verloopt. Klinkt nu als stoere praat maar zo voelde ik me vanmiddag. Nu voel ik me weer een beetje down, maar goed we gaan de goede kant op, stapje voor stapje.



en ja het is waar; laat je verdriet komen en gaan zoals het komt. Laat het eruit, bepraat het zoveel mogelijk en schaam je niet voor je verdriet.



Het is zeker niet zo dat ik me schaam voor m'n verdriet, het is alleen op sommige momenten zo heftig.



Probeer echter nog niet te wanhopen, er zijn mensen (owkee, ik moet toegeven, niet veel maar het kan !) die eruit komen en een redelijk 'normaal' leven kunnen leiden (wat is 'normaal' ?) Ik zie op mijn afdeling veel verschillende soorten mensen met schizofrenie.



Wie weet zit mijn zoon wel bij jou op de afdeling, . Nee ik wanhoop niet heb wel zoiets van ik ga er voor hem uithalen wat er uit te halen valt en het liefst nog een beetje meer, snap je? Alleen mijn zoon werkt niet mee, hij wil geen toekomst heeft ie me gezegd. Misschien als de medicijnen beginnen aan te slaan dat hij er anders over denkt (ik hoop het) 



Tegenwoordig kan redelijk veel met medicatie, maar dat is vaak even zoeken.

We hebben veel mensen die begeleid wonen en/of beschermd en die hebben op hun manier een redelijk leven. Waarschijnlijk alleen niet wat jij graag voor je zoon had gewild en dat is zwaar ja.........



Nou ja wat ik graag gewild zou hebben is wat elke moeder denk ik wil, dat hij een gezond en gelukkig leven zou hebben zonder al te veel zorgen. Kan je me misschien wat vertellen over dat begeleidend/beschermend wonen vertellen?



Ik wil je heel veel sterkte wensen, voor je zoon maar ook voor jou !



liefs

levensgenietertje



Nogmaals dank je voor je lieve mailtje



Liefs Brunette36

brunette36, hoe is het met je ?



enne....je zoon zit niet bij mij op de afdeling, we hebben geen 17 jarigen....(werk in den haag)

Hoi Brunette,



Ik heb ook een schizofrene zoon, dus ik begrijp als de beste wat jij en je zoon mee maken. Heel verdrietig voor jou en je zoon. Mijn zoon is 32 jaar en hij en ons gezin hebben jaren een lijdensweg gehad. Zijn diagnose is ongeveer 3 jaar geleden gesteld, terwijl hij op de leeftijd van jouw zoon al psychotisch was. Maar hij wilde toen zelf geen hulp zoeken en maatschapelijk werk die ik inschakelde, deden helemaal niets. Ook de huisarts deed niets en zo tobden wij jaren verder. Tot dat mijn zoon weer terug bij ons in huis kwam wonen, omdat hij het zelfstandig wonen niet aan kon. Omdat het hem ook niet lukte om te werken, zat hij in de bijstand. Ik ben de vrouwelijke ambtenare vandaag de dag nog heel dankbaar, dat zij mijn zoon die zelfde dag nog naar onze huisarts stuurde voor een verwijskaart voor het RIAGG. Zij zei lettterlijk het klopt niet, dat zo,n intellgente man als jij, niet werken kan. Wat ik niet gedaan kreeg, lukte haar dus wel. Diezelfde ochtend zaten ik en mijn  zoon, dus bij de huisarts en toen is het balletje gaan rollen en was zijn diagnose al gauw gesteld.



Welke medicatie gebruikt jouw zoon, als ik vragen mag?

Mijn zoon had heel veel bijwerkingen van Risperdal en heeft nu sinds korte tijd Leponex gekregen.



Heel sterkte gewenst met je zoon!



Groetjes,viooltje1

Hoi Morena,



Wat een triest verhaal van je broer. Ik heb erg met jullie te doen. Mijn schizofrene zoon kreeg ook veel te laat hulp, met alle gevolgen van dien! Als ik jou was, zou ik heel doordringend met de huisarts gaan praten. Ik hoop tenminste dat jullie een goede huisarts hebben? Ook hoop ik dat de imam wat voor jouw broer kan betekenen!?



Hartstikke veel sterkte gewenst voor jou, je familie en je zieke broer.



Groetjes, viooltje1

Lieve Brunette,

Ik wil je graag het advies geven om niet te ver vooruit te kijken, neem het per dag dan valt het veel beter te hanteren, en ga er niet vanuit dat je zoon een rotleven zal krijgen want dat hoeft niet per definitie.



Ik ken zoveel mensen die schizofreen zijn of iets dergelijks hebben en die een gelukkig leven hebben, ik ben toch ook niet ongelukkig? Het heeft alleen tijd nodig en hij zal aan zichzelf moeten wennen zoals hij na de psychoses word, maar het leven word er uiteindelijk niet per definitie slechter van.

Hi Viooltje,



Dank je voor je reactie. Wat een toestand is dat voor jullie geweest zeg.

Ik ben blij dat het bij ons dus maar relatief kort geduurd heeft eer dat de diagnose is gesteld. Is hij nu gewoon bij jullie thuis of volgt hij een dagprogramma voor mensen met schizofrenie? Mijn zoon is ook slim hij zat in HAVO 4 toen hij het niet meer trok. Mijn zoon gebruikt sinds anderhalve week Seroquel. Hij zit nog in de opbouw fase maar hij gebruikt nu 400 mg per dag, daarnaast Haldol en zonodig Seresta. Seroquel is zoals ze dat noemen een a-typisch medicijn het bestaat geloof ik nog maar sinds '89 het heeft niet zoveel bijwerkingen als de klassieke medicijnen. Hij reageert er vooralsnog goed op maar ja zoals jij dat ook wel weet het heeft wel een aantal weken nodig voordat het aanslaat. Even afwachten maar. Hij is dit weekend thuis en nu op pad met mijn moeder om iets leuks te kopen voor als hij in de kliniek zit. Morgenavond rond een uur af acht moet hij daar weer zijn. Voor de rest nog geen plannen met hem gemaakt voor de rest van het weekend hangt een beetje van z'n stemming af, Viooltje een fijn weekend en ik lees je graag nog eens. Groetjes van Brunette 36

Hai Kim73.



Jij ook bedankt voor je reactie. Ik probeer de dingen zeker per dag te bekijken maar als ouder zijnde zie je gewoon onlosmakend de rest die er aan vast zit. Zoals de ouderbegeleidster al zei dat is logisch dat komt vanzelf wel. Ik ga er zeker niet per definitie vanuit dat mij kind een rotleven zal krijgen maar er is me wel verteld dat hij bv nooit een 'normaal' leven zal hebben, een 40 urige werkweek, en daarnaast een sociaal leven etc, het zal wikken en afwegen worden wat wel en wat niet zo ja hoeveel uur dit hoeveel uur dat etc, net zoals op zichzelf wonen dit wordt afgeraden in plaats daarvan beschermend of begeleidend wonen. En laten we eerlijk zijn dat zijn gewoon niet de dingen die voor je eigen kind graag ziet gebeuren, het is even slikken. Maar zoals ik ook al eerder heb gezegd ik ga er voor hem (als hij het oke vindt) alles uithalen wat er uit te halen valt en het liefst nog een beetje meer.



Groetjes van Brunette 36

Ik ga er zeker niet per definitie vanuit dat mij kind een rotleven zal krijgen maar er is me wel verteld dat hij bv nooit een 'normaal' leven zal hebben, een 40 urige werkweek,



Nee, dat klopt wel, 40 uur per week is een beetje erg veel, maar heel veel mensen kunnen toch zo´n 20 uur per week ´iets´ doen, (dat zou werken kunnen zijn maar bijvoorbeeld ook verder leren) op dit moment is er niks over te zeggen en ik vind het een beetje vreemd dat je nu al bang gemaakt bent voor allerlei dingen die misschien niet gaan gebeuren.



en daarnaast een sociaal leven etc,



Daar is ook niks van te zeggen, dat is echt voor ieder persoon anders. Maar ook hierbij zijn er genoeg mensen die wel een sociaal leven hebben, hoewel ik begrepen heb dat veel mensen met Schizofrenie zelf kiezen voor een terug getrokken en geisoleerd leven.



het zal wikken en afwegen worden wat wel en wat niet zo ja hoeveel uur dit hoeveel uur dat etc,



Dat is uiteindelijk iets wat men ook leert, en in de praktijk is dit nog het minste moeilijk.



net zoals op zichzelf wonen dit wordt afgeraden in plaats daarvan beschermend of begeleidend wonen.



Ik vind echt dat die doktoren te ver op dingen zijn vooruit gelopen, ooit (ik vertel je dit omdat het je misschien helpt begrijpen dat het niet zo zwart wit is) was er een behandelend team die gezegd heeft dat ik nooit meer beter kon worden, dat ik niet te behandelen was en dat ik maar het beste direct in een inrichting kon gaan wonen. Als iemand zoiets tegen je zegt en zeker een specialist dan slaat dat al je hoop dood, dat begrijp ik maar al te goed. Ik kan soms nog steeds bang zijn voor dingen door die uitspraak en die angst is een tendens die je veel ziet in psychiatrie. Ik heb zelf al vaak ervaren (en vaak gehoord) dat doktoren dingen gewoon te negatief inzagen en dat de werkelijkheid gewoon anders was. 



Zoals ik al zei: probeer niet te ver vooruit te kijken, en als je dat toch wilt doen, besef dan dat je op dit moment op het ergste punt zit en dat het er in de toekomst alleen maar beter van zal worden.



En laten we eerlijk zijn dat zijn gewoon niet de dingen die voor je eigen kind graag ziet gebeuren, het is even slikken. Maar zoals ik ook al eerder heb gezegd ik ga er voor hem (als hij het oke vindt) alles uithalen wat er uit te halen valt en het liefst nog een beetje meer.





Ik vind je helemaal top, je bent zo te horen net zo lief als mijn moeder. 

*;

Hoi Brunette, Leuk dat jij meteen reageerde op mijn posting. Mijn zoon gebruikte voorheen ook Seroquel en reageerde daar ook heel goed op. Na zijn opname via de rechtelijke macht, kreeg hij een depo Risperdal en Zyprexa erbij. Mijn zoon kwam net als jouw zoon de weekenden thuis. Wat fijn dat je moeder nu even met  hem shoppen is. Die steun van jouw moeder zal jij hard nodig hebben. Mijn moeder leeft helaas niet meer, maar gelukkig heb ik steun van mijn man.



Mijn zoon woont thuis, omdat hij niet begeleid wilde gaan wonen. Ik wil net als jij het beste voor mijn kind, dus na 3 keer een beloofde beschermde woning iemand voor te zien gaan, terwijl ze beloofd hadden dat mijn zoon op nummer 1 stond. Dan verlies je wel een beetje het vertrouwen. Mijn zoon zou er ook dood ongelukkig zijn geworden, vooral omdat hij al 7 jaar zelfstandig had gewoond. Ook zei hij dat hij zelfmoord zou plegen, toen hij uit eindelijk voor de vierde keer een beschermde woning kreeg aan geboden met 3 schizofrene mensen erin. Mijn man en ik hebben toen het besluit genomen, hem thuis te laten wonen. Hij is nu op zijn manier gelukkig. Ik wil net als jij het beste voor mijn kind en ik zou er onder door gaan, als hij echt een einde aan zijn leven zou maken.



In mijn vaders familie zit schizofrenie en een zoon van mijn vaders broer, had dus acheraf ook schizofrenie en heeft zich na langdurige opname,s voor de trein gegooid. Een zus van mijn vader was ook schizofreen en zij heeft een hersenoperatie ondergaan en daarna is heeft zij haar hele leven als een kas plantje in een kliniek gezeten. Dus, bij mij zit de angst er goed in, vandaar dat mijn en ik dit besluit hebben genomen. Mijn man zei ook nog, jij zou er constans naar toe gemoeten hebben en op den duur zou het zeker weten mis zijn gegaan. Mijn zoon werd in de vijfde klas van het VWO al psychotisch. Jamer genoeg wisten wij toen nog niet, dat er schizofrenie in mijn vaders familie zat. Mijn oudste zus heeft na mijn tante,s over lijden de diagnose aan gevraagd en die heeft zij mij gegeven, toen mijn zoon ook deze diagnose kreeg. Ik ben overings ook lid van Ypsilon.



Nogmaals alle sterkte gewenst!!



Ook een fijn weekend gewenst,



Liefs,viooltje

Brunette,Ik was nog vergeten te schrijven, dat mijn zoon nu 2 en een halve dag op een zorgcamping werkt. Hij heeft ook twee dagen dag therapie gevolgd, maar nu is dat niet meer nodig. Hij heeft het erg naar zijn zin op die zorgcamping en werkt daar met lotgenoten.



Nogmaals veel sterkte gewenst,



Groetjes,viooltje

Hai Viooltje,



Dank je voor je uitgebreide en lieve reactie. Fijn dat je zoon ergens werkt en dat hij op zijn manier toch gelukkig is. Ook voor jullie want het lijkt mij ook niet echt gezond als je zoon de hele tijd maar thuis is. Wij staan nog een het begintraject. 2e opname, sinds kort de diagnose, deze opname gaat 6-8 weken duren is mij verteld. Hij gaat nu z'n 4e week in. Daarna volgt een dagbehandeling van 6-8 weken en daarna een behandeling van ong. 9 maanden (niet in intern). Ik heb nog geen idee wat mijn zoon daarna kan/wil gaan doen dat is nog afwachten. Daar maak ik me niet meer druk om we zien het wel. Mij is gisteren door de ouderbegeleidster ook verteld dat ik een WAJONG uitkering voor mijn zoon aan moet vragen (heb net gebeld voor een aanmeldformulier) heb je daar nog tips voor? Of heeft je zoon die uitkering niet? Bij mijn zoon komt het aan vaderskant voor, mijn ex, z'n vader hoort al meerdere jaren stemmen, mijn zoon trouwens niet. Z'n tante heeft net een opname achter de rug van 6 maanden en de zus aan oma's kant heeft ook een psychische stoornis. Dan is er nog een achterneef die ook psychotisch was. Een arts heeft mij verteld dat het ook door traumatische ervaringen in de jeugd kan komen zoals een scheiding of een operatie. En ik ben zeker blij met de steun van mijn moeder, ze gaat elke dinsdagavond bij hem op bezoek en volgende week hebben we een ouderbijeenkomst bij de kliniek waar mijn zoon opgenomen is. Toen ze hoorde wat de diagnose was zei ze lieverd als je het goed vindt dan pakken we dit samen op, bijeenkomsten etc, of als ik steun/hulp nodig heb dan kan ik haar bellen. Heel prettig want ik heb dus geen partner en z'n vader laat het afweten mede omdat hij zelf ziek is en het niet aankan. Ik ben blij dat jij je partner hebt. Want ik denk dat als je er alleen voor staat met zoiets als dit pft .. dat het wel erg zwaar is/wordt.

Lieve Vioolte jij ook heel veel sterkte en bedankt voor je mailtjes,

Knuf Brunette36 (ben trouwens geen 36 maar 38;))

hoi brunette38



ik had het een paar dagen geleden al gevraagd, maar doe het nog een keer; hoe gaat het met jou ?



sterkte

levensgenietertje

Hoi Levensgenietertje,



Sorry heb denk ik over je eerdere vraag heen gelezen. Lief dat je het vraagt!!Het gaat op het moment redelijk met mij. Neem de dag zoals hij komt. Ik denk dat ik al een goed stuk op weg ben met het te accepteren van de situatie zoals het is. Volgende week heb ik een bijeenkomt voor de ouders van .. Ben best wel benieuwd hoe dat zal zijn zo'n bijeenkomst, wie weet steek ik er nog wat van op door het horen van de ervaringen van de andere ouders. En hoe is het met jou Levensgenietertje?



Liefs van Brunette

Hoi lieve Brunette,



Bedankt voor jouw steunende reactie!

Wat heerlijk dat jij zo, n geweldige steun aan je moeder hebt. Dat zal jij heel hard nodig hebben, want jij en je zoon hebben nog een lange weg te gaan. Die opname in die speciale schizofrenie kliniek, lijkt mij erg goed voor je zoon. Hier heb je jammer genoeg niet zo, n soort kliniek in de buurt. Mijn zoon heeft in een Mulitifuncioneel centrum gezeten, waar van allerlei psychiatrische ziekten behandeld worden. Hij heeft er ruim 3 maanden gezeten en is er erg van op geknapt. Ze hielden hem langer vast als nodig was om hem op zo,n manier meteen in de beschermde woonvorm te dwingen. In Januari zou er een woning vrij koen, maar er ging weer eens een ander voor. Mijn zoon had zo,n vreselijke heimwee en kwijnde weg in de psychiarische kliniek, waar hij maar weinig bezoek kreeg. Ik heb toen hard aan de bel getrokken of hij weer thuis mocht komen wonen, want hij at zelfs niet meer. Een allerte psychiatrisch verpleegkundige viel het gelukkig ook op en mijn oude buurjongen die daar als psychiater werkt, heeft hem god zij dank groen licht gegeven. Dus mocht hij die zelfde dag nog mee naar huis.

Heel fijn dat het bij jouw zoon maar 6 weken duurt die opname.



Mijn zoon had geen Wajonguitkering, maar kreeg van de sociale dienst wel een formulier ervoor op gestuurd. Ik heb dat formulier gedeeltelijk in laten vullen door de maatschappelijk werkster van de psychiatrische kliniek. Misschien ook een idee voor jou, omdat er nogal veel vragen in staan. Een gedeelte heb ik zelf wel in gevuld. Het was veel uit zoekerij,omdat mijn zoon wel veel verschillende werk gevers korte tijd had. Zelfs een Melkertbaan, wat ook mis lukte. Die wergever stuurde hem toen al naar het RIAGG, omdat hij niet tegen geluid en drukte kon. Helaas raadpleegde hij toen alleen een maatschappelijk werker, die hij maar twee maal bezocht. Het is trouwens nog niet zeker of mijn zoon die Wajonguitkering krijgt? Mijn zoon en mijn man zijn ongeveer 3 maanden geleden samen naar het UVW geweest, maar mijn zoon heeft nog niets venomen? Het is voor jou en jouw zoon erg fijn, dat hij het nu al voor zijn achtiende jaar heeft aan gevraagd. Scheelt allemaal met die bureaucratie, die al veel teveel tijd in beslag neemt. Je kan ook voor je zoon een Persoons Gebonden Budget aan vragen, zodat jij en je zoon wat extra huishoudelijke of andere ondersteuning er bij kunnen krijgen, zodra hij weer thuis komt. Kijk maar eens op:www.pgb.nl ,dan kan jij zelf eens lezen, wat dit allemaal in houd. Vraag het ook aan de ouderbegeleider en vraag het vroeg tijdig aan, want ook dat duurt erg lang, voordat het rond is. Mijn zoon heeft ook een PGB en ik ben er erg blij mee.



Dus bij je ex man zit de schizofrenie ook heel duidelijk in de familie. Wat knap van jou, dat jij niets van je ex man verlangt en zelf ziet, dat hij het niet aan kan. Als hij stemmen hoort, zal hij ook wel Schizofreen zijn?

Nogmaals ik ben erg blij voor jou, dat jij zo,n steun van je lieve moeder hebt. Ook heel fijn dat zij volgende week naar die ouderondersteunende avond mee gaat. Helaas hebben ze zoiets niet bij de kiliniek van mijn zoon. Wel heb ik steun van de Ypsilonavonden ondervonden. Maar, tegerlijkertijd nam ik de ellende van andere ouders mee naar huis en sliep daarna erg slecht. Dus, nu heb ik even afstand genomen. Ik ben niet zo piep meer als jij en ben 59 jaar, dus ik ben niet zo heel flexibel meer. Wat een heerlijke leeftijd, 38 jaar, hihi. Doe tussendoor wel leuke dingen voor jezelf, want dit is zo belangrijk!!!



Sorry, voor de type foutjes af en toe. Ik heb soms te weinig tijd om mijn berichtje door te lezen. Dus, nogmaals neem mij niet kwalijk!



Houd je verder taai en kop op!



Veel liefs,viooltje

Hoi Brunette,



Hoe gaat het met jou en met je zoon? Ik wilde bij deze even doorgeven, dat er vanmiddag op tv  rtl4 om 14.10 uur bij dr Phil een programma over schizofrenie komt.



Nogmals veel sterkte gewenst!



Liefs,viooltje