Gezondheid
alle pijlers
maandag 14 mei starten met Sonja Bakker wie nog meer?
vrijdag 11 mei 2007 om 20:27
Ook zat om niet lekker in je vel te zitten? Wil je ook minstens 10 kilo afvallen? Op maandag 14 mei zijn wij begonnen met Sonja Bakker. Op dit forum wisselen we tips en trucs uit, maar bieden we elkaar bovenal steun op de moeilijke momenten S.v.p. wekelijks (op maandag) je gewicht en het aantal afgevallen kilo's, dan wel grammen doorgeven, in het ROOD. Zodat de tabelverwerker het lijstje makkelijk bij kan houden en er geen fulltime baan aan heeft. Nieuwelingen zijn van harte welkom! Veel succes!!! bewerkt door moderator,
vrijdag 1 september 2006 om 11:43
Beste allemaal,
Jullie verhalen zijn allemaal heel herkenbaar. Ook bij mijn broer, nu 26 jaar, is sinds kort schizefronie vastgesteld. helaas voorafgaand aan een lange lijdensweg van veel verdriet, agressie vanuit zijn kant, onbegrip van alle instanties en hulpverleners tot een paar maanden geleden. Mijn ouders waren zogenaamd overbezorgd etc.. Hij heeft zelfs een jaar op straat geleefd omdat het gewoon echt niet meer ging. Onbegrip van familie, vrienden, buren..
Zelf heb ik het jaren ook niet begrepen, ben er zelfs op mijn 16e voor uit huis gegaan omdat het niet meer ging.
lieve Robin82,
Ik vind jouw verhaal ook heel herkenbaar. Ben idd ook weleens een overbezorgde moeder genoemd die niet wist hoe ze met een puberende zoon moest omgaan. Daar zakt als oude zijn toch je broek van af?
Wat naar dat jouw broer zelfs een jar op straat heeft moeten leven zeg
Lijkt me echt vreselijk, je staat zo machteloos. En ook sneu voor jou dat je vanwege je broer op je 16e al het huis uit bent gegaan.
Nu de diagnose is gesteld, zorgt het in elk geval enigzins voor rust. Hij neemt zijn medicijnen en woont onder begeleiding na lange ziekenhuis opname. Van de kleine positieve dingen met hem kan ik nu al heel gelukkig worden, een gesprek met hem een keer lachen was 10 jaar geleden. Ik probeer nu echt het met de dag te bekijken, hoe moeilijk ook.
Ja het is idd heel moeilijk om de situatie per dag te bekjken vooral ook omdat het gewoon in je zit om verder te kijken te plannen. Ik heb gemerkt om te kunnen overleven zeg maar dat het gewoon noodzakerlijk is om met de dag te leven en heel belangrijk te genieten van elk goed moment wat je met elkaar hebt, dan trek je de momenten dat het weer minder gaat ook beter. Dus geniet dubbel van de kleine positieve dingen die je met hem deelt op dit moment kan ik je aanraden!!
Vind het erg moeilijk mijn ouders er veel verdriet van te zien hebben en vooral ook mijn broer, die ontzettend slim is maar zo lijdt onder deze ziekte.
Ook dit stukje vind ik erg herkenbaar. Je probeert het voor je kind zo goed mogelijk op te vangen maar af en toe kan je het wel uitschreeuwen van verdriet en pijn. Doe ik af en toe ook en begin eindelijk op het punt te komen dat ik daarna met toch een stukje opgelucht voel, dat had ik nl niet in het begin. Ik weet niet hoe het met jouw ouders zit mar ik raad hen en jou aan er met vrienden heel veel over te praten en dan met vrienden die niet denken ow daar heb je weer met hun ellende maar echt vrienden, het klinkt misschien cliche maar op den duur werkt het echt!! Voor je broer kan ik nog niet zoveel advies geven want mijn zoon heeft het ook (nog) niet geaccepteerd, sorry.
En het onbegrip van de buitenwereld, er wordt nog steeds door zoveel mensen niet begrepen dat het een ziekte is waar de persoon in kwestie niks aan kan doen.
Je moet denk ik maar zo denken het is de bekrompenheid van de mensen. Ik begrijp wat je bedoelt maar gelukkig heb ik daar op die manier nog niet zoveel mee te maken gehad. Als mensen die ik niet goed ken er het fijne van willen weten verwijs ik ze door naar de sites van Ypsilon of Trimbos. Het is en blijft gewoon een rot ziekte die (nog) niet te genezen is, sommige mensen denken nl nog steeds dat het en tijdelijke ziekte is, ach ja onwetenheid dan kan je vreemde reacties krijgen van mensen. Probeer het naast je neer te leggen.
Mijn Opa had ook de ziekte, en mijn neefje nu ook. Mijn vader en oom niet, net of het een generatie heeft overgeslagen?
Weet iemand hoe erfelijk het kan zijn????
Erfelijkheid is zeker een belangrijke fator. Dat heb ik gelezen op de Trimbos site misschien voor jou ook een site om een kijkje te nemen?
Vind het alleen al fijn om jullie verhalen te lezen, voel me niet meer zo onbegrepen.
Heel erg veel sterkte ermee!!!
Ik wens jou ook heel veel sterkte, en vergeet niet te genieten van de momenten die je hebt met je broer ren je ouders. Liefs van Brunette
Jullie verhalen zijn allemaal heel herkenbaar. Ook bij mijn broer, nu 26 jaar, is sinds kort schizefronie vastgesteld. helaas voorafgaand aan een lange lijdensweg van veel verdriet, agressie vanuit zijn kant, onbegrip van alle instanties en hulpverleners tot een paar maanden geleden. Mijn ouders waren zogenaamd overbezorgd etc.. Hij heeft zelfs een jaar op straat geleefd omdat het gewoon echt niet meer ging. Onbegrip van familie, vrienden, buren..
Zelf heb ik het jaren ook niet begrepen, ben er zelfs op mijn 16e voor uit huis gegaan omdat het niet meer ging.
lieve Robin82,
Ik vind jouw verhaal ook heel herkenbaar. Ben idd ook weleens een overbezorgde moeder genoemd die niet wist hoe ze met een puberende zoon moest omgaan. Daar zakt als oude zijn toch je broek van af?
Wat naar dat jouw broer zelfs een jar op straat heeft moeten leven zeg
Lijkt me echt vreselijk, je staat zo machteloos. En ook sneu voor jou dat je vanwege je broer op je 16e al het huis uit bent gegaan.
Nu de diagnose is gesteld, zorgt het in elk geval enigzins voor rust. Hij neemt zijn medicijnen en woont onder begeleiding na lange ziekenhuis opname. Van de kleine positieve dingen met hem kan ik nu al heel gelukkig worden, een gesprek met hem een keer lachen was 10 jaar geleden. Ik probeer nu echt het met de dag te bekijken, hoe moeilijk ook.
Ja het is idd heel moeilijk om de situatie per dag te bekjken vooral ook omdat het gewoon in je zit om verder te kijken te plannen. Ik heb gemerkt om te kunnen overleven zeg maar dat het gewoon noodzakerlijk is om met de dag te leven en heel belangrijk te genieten van elk goed moment wat je met elkaar hebt, dan trek je de momenten dat het weer minder gaat ook beter. Dus geniet dubbel van de kleine positieve dingen die je met hem deelt op dit moment kan ik je aanraden!!
Vind het erg moeilijk mijn ouders er veel verdriet van te zien hebben en vooral ook mijn broer, die ontzettend slim is maar zo lijdt onder deze ziekte.
Ook dit stukje vind ik erg herkenbaar. Je probeert het voor je kind zo goed mogelijk op te vangen maar af en toe kan je het wel uitschreeuwen van verdriet en pijn. Doe ik af en toe ook en begin eindelijk op het punt te komen dat ik daarna met toch een stukje opgelucht voel, dat had ik nl niet in het begin. Ik weet niet hoe het met jouw ouders zit mar ik raad hen en jou aan er met vrienden heel veel over te praten en dan met vrienden die niet denken ow daar heb je weer met hun ellende maar echt vrienden, het klinkt misschien cliche maar op den duur werkt het echt!! Voor je broer kan ik nog niet zoveel advies geven want mijn zoon heeft het ook (nog) niet geaccepteerd, sorry.
En het onbegrip van de buitenwereld, er wordt nog steeds door zoveel mensen niet begrepen dat het een ziekte is waar de persoon in kwestie niks aan kan doen.
Je moet denk ik maar zo denken het is de bekrompenheid van de mensen. Ik begrijp wat je bedoelt maar gelukkig heb ik daar op die manier nog niet zoveel mee te maken gehad. Als mensen die ik niet goed ken er het fijne van willen weten verwijs ik ze door naar de sites van Ypsilon of Trimbos. Het is en blijft gewoon een rot ziekte die (nog) niet te genezen is, sommige mensen denken nl nog steeds dat het en tijdelijke ziekte is, ach ja onwetenheid dan kan je vreemde reacties krijgen van mensen. Probeer het naast je neer te leggen.
Mijn Opa had ook de ziekte, en mijn neefje nu ook. Mijn vader en oom niet, net of het een generatie heeft overgeslagen?
Weet iemand hoe erfelijk het kan zijn????
Erfelijkheid is zeker een belangrijke fator. Dat heb ik gelezen op de Trimbos site misschien voor jou ook een site om een kijkje te nemen?
Vind het alleen al fijn om jullie verhalen te lezen, voel me niet meer zo onbegrepen.
Heel erg veel sterkte ermee!!!
Ik wens jou ook heel veel sterkte, en vergeet niet te genieten van de momenten die je hebt met je broer ren je ouders. Liefs van Brunette
vrijdag 1 september 2006 om 11:45
zondag 3 september 2006 om 10:43
Hoi Robin en hoi Brunette,
Brunette,ik had voor jou nog een berichtje geschreven op 30 augustus. Ik hoop dat jij het gelezen hebt?
Robin, niets te danken hoor, heel graag gedaan.
Sorry, dat ik jouw vragen niet meteen beantwoordde. Dat komt omdat ik een paar daagjes naar op vakantie was met mijn zoon. Hij had plotseling de energie om er tussen uit te gaan, wat ik toe juichte. Omdat hij nog niet weg geweest was in zijn vakantie en hij nog maar 3 daagjes vakantie had, heb ik de koe bij de horens gevat en zijn wij een paar daagjes naar de camping gegaan, waar wij een vaste standplaats hebben. Hij wilde lange tijd niet meer mee,omdat hij zich beroerd voelde. Maar ik heb zo,n ideed dat de nieuwe medicatie nu eindelijk goed aan gaat slaan,omdat hij ineens mee wilde naar de camping. Ook lijkt hij minder droefgeestig en zat zelfs te neurien in zich zelf. Dus, ik was hier heel erg blij om, want na zijn laatste psychose was hij erg uit geput en heel stil en somber geworden.
Hij gebruikt nu Leponex. Ze zeggen dat het een wondermiddel is voor schizofrene patienten. Maar,ik had hier nog niets van gemerkt. Maar nu, ben ik wat positiever over dit medicijn, omdat het nu eindelijk resultaat op levert.
Ik geloof niet meer dat mjn broers zelf hulp gaan zoeken? Eigenlijk zou de wet moeten veranderen, dat zulk soort mensen verplicht op genomen konden worden. Ik heb ook op het laatst geschreeuwd om hulp, maar ik werd weer mooi naar huis gestuurd met zoon en al. Het Ziekenhuis, waar hij op genomen zou worden die zelfde dag, kon hem niet tegen zijn zin op nemen. Dus kreeg ik zoon en koffer weer mee,omdat mijn zoon erg veel tegen gas gaf en zei dat hij niet op genomen wilde worden. De tweede keer werd hij een gevaar voor zich zelf en heb ik ontzettend hard aan de bel getroken, bij de nieuwe instantie waar hij toen in behandeling was en die hebben hem toen via de rechtelijke macht op laten nemen.
Mijn tante heeft inderdaad enorm veel pech gehad. Het is gewoon en grote inschattingsfout die ze toen gemaakt hadden. Maar goed dat zij hier nu voorgoed van af gestapt zijn. Ik ben erg blij dat er nu goede medicatie is, al zijn somige bijwerkingen wel erg vervelend. Ik merkte j.l. dat mijn zoon zijn pyamajasje erg nat was op zijn schouders. Hij zei dat dit van het kwijlen was. De psychiater had dit er ook bij vermeld , maar toch schrok ik er van. Ik vind het ook heel vervelend en genant voor mij zoon, mar kan hem hier helaas niet bij helpen.
Met mij gaat het op en neer. Ik ben erg moe, maar dat is niet verwonderlijk. Met mijn zoon gaat het dit moment best goed en hij lijkt momenteel niet psychotisch, dus dat is erg fijn.
Alleen hiervan word ik erg blij van binnen. Ik leef per dag en probeer dit gevoel nu vast te houden.
Wat hartstikke fijn, dat jouw broer nu op dat atelier zijn hobby kan uit voeren en er nu geen druk op hem staat. Mijn zoon kan trouwens ook prachtig tekenen. Jij lijkt mij trouwens een fantstische zus. Ik hoop dat jij en je broer nog lang plezier van elkaar mogen hebben. Voor de rest heel veel sterkte gewenst. Ook je ouders veel kracht en sterkte gewenst.
Brunette,hoe gaat het momenteel met jouw zoon? Ik hoop dat hij opnieuw zo,n goed weekend heeft. Hoe gaat het verder met jou?
Ik heb trouwens ook een topic op het libelleforum, bij gezondheid en welzijn over schizofrenie! Misschien hebben jullie interesse om daar ook eens te lezen?
Voor de rest nogmaals alle sterkte en kracht gewenst.
Liefs en knuffels van mij,viooltje
zondag 3 september 2006 om 15:52
maandag 4 september 2006 om 11:42
Hoi Brunette,
Ik ben echt heel blij voor jou, dat het nu wat beter met jouw zoon gaat. Ik denk zeer zeker, dat de Seroquel nu echt begint aan te slaan. Een pak van mijn hart voor je zoon en jou.
Beste Viooltje,
Elke keer als ik denk het gaat iets beter dan gebeurt er wel weer iets waardoor je denkt, Shit! Ik werd afgelopen donderdag gebeld met de mededeling dat mijn zoon had besloten om de Haldol die nog werd afgebouwd en de Seroquel die juist nog wordt opgebouwd niet meer te slikken, na lang praten hebben ze een soort van compromis kunnen sluiten met hem, ze stoppen met de Haldol maar de Seroquel blijft hij gewoon gebruiken.... rust zou je denken ... nee ben je gek haha ... komt hij afgelopen weekend naar huis met de mededeling nee mam dat klopt niet ik ga helemaal stoppen met de medicatie want ik vind dat ik niet functioneer met pillen ... Zn arts zou hebben gezegd dat ze hier verder over praten als zij terug is dat is dus volgende week maandag. Mijn zoon zegt dat ze hebben afgesproken dat hij dan gaat afbouwen?? Ik vind het vreemd dat ik niets gehoord heb erover het kan natuurlijk ook zo zijn dat zijn arts denkt dat z'n pet misschien anders staat volgende week maandag en dat ze dan pas een afspraak met me maakt, nou =ja ik ga vandaaf of morgen nog wel even informeren hoe het precies zit, het kan natuurlijk ook nog eens zijn belevening zijn en dat het anders in elkaar zit.
Wat leuk dat hij het dit weekend zo naar zijn zin had, echt heerlijk voor hem en jou. Ik vind Seroquel ook een fantastisch medicijn. Ook mijn zoon reageerde er erg goed op. Helaas moet hij nu van zijn psychiater Leponex gebruiken,omdat hij van de Risperdal en zyprexa veel bijwerkingen kreeg. Voor zijn opname gebruikte mij zoon seroquel, maar stopte er helaas iedere keer mee met alle gevolgen van dien!
Daarom kreeg hij na zijn opname Risperdal in gespoten. Eens in de 14 dagen krijgt hij een depo, dus een injectie Risperdal en iedere avond kreeg hij twe tabletten Zyprexa erbij. Maar, op het laatst kreeg hij een hele rare dikke beweegelijke tong en hij transpireerde over matig. Ook was hij erg angstig , waar hij met de de Seroquel geen last van had. Na lang touw trekken met de behandelend psychiater, is besloten hem Leponex te geven. Maar ik ben niet weg van dit medicijn omdat het gevaar voor de witte bloedcellen kan op leveren. Mijn zoon moet nu iedere week zijn bloed laten controleren in de kliniek en dat is erg belastend voor hem. Zijn aderen liggen ook nog eens heel diep en op zo,n manier gaat het prikken erg moeizaam. De Leponex noemt men een wondermedicijn, maar ik moet dit nog zien??? De kliniek krijgt licentie op deze medicatie en ik heb zo,n vermoeden dat de psych het daarom op wil dringen?
Wat naar dat je het niet voor elkaar kan krijgen dat je zoon gewoon weer teug kan gaan naar Seroquel. Het zou me idd niets verbazen vwb die psych, heeft hij het wel goed onderbouwd waarom hij niet wil dat je zoon Seroquel gaat gebruiken? Ik vind het wel vreemd dat ze niet naar jou of je zoon luisteren zoiets belangrijks als medicatie hoort in samenspraak te gaan, Viooltje kom op ik hoop dat je de energie kan vinden om er tegen in te gaan, want dit moet niet kunnen hoor!!
Mijn zoon ik hebben er tegen gevochten om de seroquel terug te krijgen, maar tot heden wordt daar geen gehoor aan gegeven. Mijn zoon en ik zijn nu een beetje het vertrouwen in de psychiater kwijt. Maar, wij zijn te moe en futloos om andere wegen te bewandelen. Mijn zoon is momenteel erg stil en terug getrokken. Hij heeft twee weken geleden nog een behoorlijke psychose gehad en dat heeeft hem erg veel energie gekost.
Lief dat jij het vroeg, hartelijk dank hier voor. Ik ben nogmaals voor jou heel blij dat het met jouw lieve zoon nu de goede kant op gaat.
Mijn zoon is ook zo,n lief en zachtaardig mens, dus gaat zijn lijdensweg mij erg aan het hart. Gelukkig heb ik aan mijn lieve man inderdaad een hele steun. Petje af voor jou, omdat jij er alleen voor staat.
Ik neem mijn petje ook voor jou af Viooltje!! Ook al heb je een partner het blijft gewoon heel moeilijk. En mede dankzij jou krabbel ik elke keer weer op want ik ben elke keer weer heel blij met jouw reacties dank je wel wil ik zeggen, DANK JE WEL!!
Wel ben ik heel blij voor jou dat jij zo,n schat van een moeder hebt.
Tot de volgende keer maar weer!
Houd je taai hoor en kop op!
Liefs en knuffels van mij,viooltje
Lieve Viooltje, jij ook heel veel sterkte en laat je niet door die psych op je kop zitten hoor, tot de volgende keer. Liefs en knuffel terg van mij.
maandag 4 september 2006 om 12:01
Hoi Robin en hoi Brunette,
Brunette,ik had voor jou nog een berichtje geschreven op 30 augustus. Ik hoop dat jij het gelezen hebt?
Hai Viooltje,
Ja ik heb je bericht gelezen en een reactie geplaatst, ik weet niet waarom maar er is weer iets fout gegaan terwijl ik het altijd op dezelfde manier doe.
Robin, niets te danken hoor, heel graag gedaan.
Sorry, dat ik jouw vragen niet meteen beantwoordde. Dat komt omdat ik een paar daagjes naar op vakantie was met mijn zoon. Hij had plotseling de energie om er tussen uit te gaan, wat ik toe juichte. Omdat hij nog niet weg geweest was in zijn vakantie en hij nog maar 3 daagjes vakantie had, heb ik de koe bij de horens gevat en zijn wij een paar daagjes naar de camping gegaan, waar wij een vaste standplaats hebben. Hij wilde lange tijd niet meer mee,omdat hij zich beroerd voelde. Maar ik heb zo,n ideed dat de nieuwe medicatie nu eindelijk goed aan gaat slaan,omdat hij ineens mee wilde naar de camping. Ook lijkt hij minder droefgeestig en zat zelfs te neurien in zich zelf. Dus, ik was hier heel erg blij om, want na zijn laatste psychose was hij erg uit geput en heel stil en somber geworden.
Hij gebruikt nu Leponex. Ze zeggen dat het een wondermiddel is voor schizofrene patienten. Maar,ik had hier nog niets van gemerkt. Maar nu, ben ik wat positiever over dit medicijn, omdat het nu eindelijk resultaat op levert.
Ik geloof niet meer dat mjn broers zelf hulp gaan zoeken? Eigenlijk zou de wet moeten veranderen, dat zulk soort mensen verplicht op genomen konden worden. Ik heb ook op het laatst geschreeuwd om hulp, maar ik werd weer mooi naar huis gestuurd met zoon en al. Het Ziekenhuis, waar hij op genomen zou worden die zelfde dag, kon hem niet tegen zijn zin op nemen. Dus kreeg ik zoon en koffer weer mee,omdat mijn zoon erg veel tegen gas gaf en zei dat hij niet op genomen wilde worden. De tweede keer werd hij een gevaar voor zich zelf en heb ik ontzettend hard aan de bel getroken, bij de nieuwe instantie waar hij toen in behandeling was en die hebben hem toen via de rechtelijke macht op laten nemen.
Mijn tante heeft inderdaad enorm veel pech gehad. Het is gewoon en grote inschattingsfout die ze toen gemaakt hadden. Maar goed dat zij hier nu voorgoed van af gestapt zijn. Ik ben erg blij dat er nu goede medicatie is, al zijn somige bijwerkingen wel erg vervelend. Ik merkte j.l. dat mijn zoon zijn pyamajasje erg nat was op zijn schouders. Hij zei dat dit van het kwijlen was. De psychiater had dit er ook bij vermeld , maar toch schrok ik er van. Ik vind het ook heel vervelend en genant voor mij zoon, mar kan hem hier helaas niet bij helpen.
Met mij gaat het op en neer. Ik ben erg moe, maar dat is niet verwonderlijk. Met mijn zoon gaat het dit moment best goed en hij lijkt momenteel niet psychotisch, dus dat is erg fijn.
Alleen hiervan word ik erg blij van binnen. Ik leef per dag en probeer dit gevoel nu vast te houden.
Wat hartstikke fijn, dat jouw broer nu op dat atelier zijn hobby kan uit voeren en er nu geen druk op hem staat. Mijn zoon kan trouwens ook prachtig tekenen. Jij lijkt mij trouwens een fantstische zus. Ik hoop dat jij en je broer nog lang plezier van elkaar mogen hebben. Voor de rest heel veel sterkte gewenst. Ook je ouders veel kracht en sterkte gewenst.
Brunette,hoe gaat het momenteel met jouw zoon? Ik hoop dat hij opnieuw zo,n goed weekend heeft. Hoe gaat het verder met jou?
Fijn Viooltje dat het op het moment goed gaat met je zoon, heerlijk gewoon, wat zul je genoten hebben van die dagen dat jullie samen er even tussenuit waren. En ik raad je zeker aan om even per dag te leven, die goede dagen tussendoor heb je gewoon nodig anders trek je het niet meer.
Ik hoop dat je zelf wat meer tot rust komt en je batterij op die manier weer op kan laden. Ik zal zeker eens gaan kijken op het Libelle forum. Met mijn zoon is het afgelopen weekend redelijk gegaan ondanks zijn mededeling dat hij wil gaan stoppen met z'n medicatie, pft ... Ik heb hem in ieder geval zo ver kunnen krijgen dat hij, tot z'n arts terug is, wat volgende week maandag is z'n Seroquel nog gewoon inneemt. A.s woensdag vieren we z'n verjaardag, m'n lieverd wordt 18 jr, hij heeft eeen extra dagje 'vrij' gekregen en hoeft pas de volgende dag terug met de lunch. Ze willen daar nl. ook iets voor z'n verjaardag doen, erg leuk!! Jij ook veel sterkte en kracht (je noemt het beestje precies bij z'n naam).
En ik hoop je hier weer te lezen, Knuffel van mij.
*;*;
Ik heb trouwens ook een topic op het libelleforum, bij gezondheid en welzijn over schizofrenie! Misschien hebben jullie interesse om daar ook eens te lezen?
Voor de rest nogmaals alle sterkte en kracht gewenst.
Liefs en knuffels van mij,viooltje
maandag 4 september 2006 om 13:54
Hoi lieve Brunette,
Hier even een korte reactie van mij, want ik heb nu niet veel tijd om een uit gebreide reactie te geven. Ik zit namelijk weer op de camping, want ik voel mij erg teneer geslagen. Mijn jongste zoon kwam gisteren op bezoek en is ook overspannen en krijgt nu seroxat. Dus, misschien begrijp jij een beetje hoe ik mij nu voel!?
Maar, ik schrok van jouw berichtje dat jouw zoon met zijn seroquel wil stoppen. Mijn zoon is keer op keer gestopt met zijn seroquel met alle gevolgen van dien. Daarom een goede raad van mij, stop de seroquel door zijn eten of drinken. Want de gevolgen zijn niet te over zien, als jouw zoon stopt met zijn medicatie. Hij komt dan meteen in een psychose en vooral als hij het niet afbouwt. Dus, daarvoor wilde ik jou even waarschuwen. Typisch iets voor schizofrene mensen om met hun medicatie te stoppen!
Nogmaals heel veel sterkte toe gewenst.
Liefs en knuffels van mij, viooltje
maandag 4 september 2006 om 14:20
Hoi lieve Brunette,
Hier even een korte reactie van mij, want ik heb nu niet veel tijd om een uit gebreide reactie te geven. Ik zit namelijk weer op de camping, want ik voel mij erg teneer geslagen. Mijn jongste zoon kwam gisteren op bezoek en is ook overspannen en krijgt nu seroxat. Dus, misschien begrijp jij een beetje hoe ik mij nu voel!?
Ik denk wel een beetje hoe jij je voelt, waarschijnlijk heb jij zoiets van mijn portie mogen ze aan Fikkie geven. Wat naar dat je andere zoon overspannen is, hoe komt dit? En wat bedoel je met ook overspannen? Mijn zoon wil de Seroquel vanaf volgende week gaan afbouwen omdat hij zich niet fijn voelt met de medicatie zegt hij. Tot nu toe heb ik juist op i net gelezen dat de patienten er mee stoppen omdat ze zich goed voelen ...
Maar, ik schrok van jouw berichtje dat jouw zoon met zijn seroquel wil stoppen. Mijn zoon is keer op keer gestopt met zijn seroquel met alle gevolgen van dien. Daarom een goede raad van mij, stop de seroquel door zijn eten of drinken. Want de gevolgen zijn niet te over zien, als jouw zoon stopt met zijn medicatie. Hij komt dan meteen in een psychose en vooral als hij het niet afbouwt. Dus, daarvoor wilde ik jou even waarschuwen. Typisch iets voor schizofrene mensen om met hun medicatie te stoppen!
Tja jouw idee van door z'n eten te doen, ik vind persoonlijk dat ik dat niet maken kan, ik wacht het nog maar even af tot z'arts terug is van vakantie en ga dan meteen een gesprek aanvragen, want ik wil dat mijn zoon duidelijk wordt gemaakt wat de consequenties kunnen zijn. Ik keur het ook absoluut af maar ja we kunnen hem moeilijk dwingen, dat is nou ook weer niet toegestaan.
Nogmaals heel veel sterkte toe gewenst.
Liefs en knuffels van mij, viooltje
Nou lieve Viooltje jij ook wer ongelooflijk veel sterkte, ik zou willen dat ik meer voor je kon doen dan wat lettertjes!
Liefs en knuf van mij
dinsdag 5 september 2006 om 10:12
Beste lezers,
Ik heb vandaag een enorme *** dag, ik denk omdat m'n zoon morgen 18 wordt. Normaal gesproken is dat een feestelijke dag, begrijp me niet verkeerd dat gaan we er morgen ook van maken, maar ik word ook herinnert aan de shit van de afgelopen tijd. Het o.a proberen van hem om er tussenuit te stappen, z'n wisselende stemmingen, etc. Het voelt gewoon heel dubbel. Morgen is de dag dat hij volwassen is volgens de wet, dan zou hij lessen mogen nemen voor z'n rijbewijs (met deze medicijnen is dat niet mogelijk), zou hij met het uitgaan alcohol mogen bestellen (geen goede combinatie met z'n medicatie), zou hij mogen stemmen (alsof dat hem ineresseert), maar hij vindt het wel oke om z'n medicatie te gaan afbouwen terwijl hij die nog maar zes weken gebruikt. Om wanhopig van te worden, hij heeft een totaal andere beleving van de werkelijkheid en ziet niet in dat hij ze juist nodig heeft om een enigzins rustig leven op te bouwen. Ik heb hem verteld dat als hij gaat afbouwen en stoppen met de medicatie dat de kans dan groot is dat we weer op 0 zitten of eronder, nou ik zal je vertellen dat was een verschrikkelijke tijd, waarom gaat het er bij hem niet in en denkt hij dat hij het prima gaat redden zonder. Ik moet er echt niet aan denken om weer terug te gaan naar die tijd, begin net m'n batterij weer een beetje op te laden ook omdat hij goed op z'n plek zit met deze opname, ik denk niet dat ik het ga trekken als hij stopt. Hij was vorige week een dag gestopt en zei dat hij weet energie had en zin had om dingen te doen, nou kan dit natuurlijk niet komen omdat hij een dag gestopt was met de medicatie maar goed volgens hem was dit dus echt wel zo. Ik hoop zo dat als volgende week z'n arts er weer is dat hij tot een ander inzicht komt want anders ben ik bang dat alles weer van voren af aan begint. ROT ZIEKTE!!!!
Ik heb vandaag een enorme *** dag, ik denk omdat m'n zoon morgen 18 wordt. Normaal gesproken is dat een feestelijke dag, begrijp me niet verkeerd dat gaan we er morgen ook van maken, maar ik word ook herinnert aan de shit van de afgelopen tijd. Het o.a proberen van hem om er tussenuit te stappen, z'n wisselende stemmingen, etc. Het voelt gewoon heel dubbel. Morgen is de dag dat hij volwassen is volgens de wet, dan zou hij lessen mogen nemen voor z'n rijbewijs (met deze medicijnen is dat niet mogelijk), zou hij met het uitgaan alcohol mogen bestellen (geen goede combinatie met z'n medicatie), zou hij mogen stemmen (alsof dat hem ineresseert), maar hij vindt het wel oke om z'n medicatie te gaan afbouwen terwijl hij die nog maar zes weken gebruikt. Om wanhopig van te worden, hij heeft een totaal andere beleving van de werkelijkheid en ziet niet in dat hij ze juist nodig heeft om een enigzins rustig leven op te bouwen. Ik heb hem verteld dat als hij gaat afbouwen en stoppen met de medicatie dat de kans dan groot is dat we weer op 0 zitten of eronder, nou ik zal je vertellen dat was een verschrikkelijke tijd, waarom gaat het er bij hem niet in en denkt hij dat hij het prima gaat redden zonder. Ik moet er echt niet aan denken om weer terug te gaan naar die tijd, begin net m'n batterij weer een beetje op te laden ook omdat hij goed op z'n plek zit met deze opname, ik denk niet dat ik het ga trekken als hij stopt. Hij was vorige week een dag gestopt en zei dat hij weet energie had en zin had om dingen te doen, nou kan dit natuurlijk niet komen omdat hij een dag gestopt was met de medicatie maar goed volgens hem was dit dus echt wel zo. Ik hoop zo dat als volgende week z'n arts er weer is dat hij tot een ander inzicht komt want anders ben ik bang dat alles weer van voren af aan begint. ROT ZIEKTE!!!!
dinsdag 5 september 2006 om 13:14
Lieve Brunette,
Bedankt voor je snelle reactie en lieve sterkte wensen. Ik zit nog steeds op de camping, dus moet het opnieuw kort houden. Ik gaf ook de medicatoe door het voedsel met mede weten van de psychiater. Dus, ik kan heel goed begrijpen, dat jij wil wachten wat jouw zoon zijn psychiater ervan zegt.
Voor de rest begrijp ik ontzettend jouw dubbele gevoelens i. v. m. morgen. Toch wil ik jou ondanks alles van Harte Proficiat wensen met de verjaardag van je lieve zoon.
Heel veel sterkte en ik hoop dat het toch een onvergetelijke verjaardag mag worden.
Liefs en knuffels van mij,viooltje
donderdag 7 september 2006 om 11:34
Lieve Brunette en Viooltje,
Helaas heeft mijn computer de laatste dagen kuren waardoor ik nu pas jullie verhalen lees. In elk geval bedankt voor jullie lieve woorden, doet me erg goed.
@Brunette, Alsnog gefeliciteerd met de verjaardag van je zoon. Hopelijk hebben jullie toch nog een mooie dag gehad. Wil hij nog steeds stoppen met zijn medicijnen? Ik hoop dat het inmiddels met jouw alweer ietsje beter gaat. Het gevoel zo machteloos te zijn is verschrikkelijk, ik hoop dat de arts hem op andere gedachten kan brengen. Heel veel sterkte ermee!
@ Viooltje, Fijn om te lezen dat je zoon is meegeweest naar de camping en nu niet meer psychotisch is. Vind dat zo moeilijk om mee om te gaan toen mijn broer zijn laatste psychose had. Was echt heel heftig en weet echt vaak niet hoe ik dan het beste kan reageren. Hebben jullie dat ook?
Heel naar dat je jongste zoon overspannen is, ik hoop voor hem en jullie allemaal trouwens dat of de medicijnen aanslaan of dat ie er op een andere manier mee om kan gaan. Praat hij veel over hoe hij zich volet of is het een "binnenvetter"?
Ik moet het kort houden want ben op mijn werk nu maar ik wens jullie heel veel sterkte en kracht.
Liefs Robin
Helaas heeft mijn computer de laatste dagen kuren waardoor ik nu pas jullie verhalen lees. In elk geval bedankt voor jullie lieve woorden, doet me erg goed.
@Brunette, Alsnog gefeliciteerd met de verjaardag van je zoon. Hopelijk hebben jullie toch nog een mooie dag gehad. Wil hij nog steeds stoppen met zijn medicijnen? Ik hoop dat het inmiddels met jouw alweer ietsje beter gaat. Het gevoel zo machteloos te zijn is verschrikkelijk, ik hoop dat de arts hem op andere gedachten kan brengen. Heel veel sterkte ermee!
@ Viooltje, Fijn om te lezen dat je zoon is meegeweest naar de camping en nu niet meer psychotisch is. Vind dat zo moeilijk om mee om te gaan toen mijn broer zijn laatste psychose had. Was echt heel heftig en weet echt vaak niet hoe ik dan het beste kan reageren. Hebben jullie dat ook?
Heel naar dat je jongste zoon overspannen is, ik hoop voor hem en jullie allemaal trouwens dat of de medicijnen aanslaan of dat ie er op een andere manier mee om kan gaan. Praat hij veel over hoe hij zich volet of is het een "binnenvetter"?
Ik moet het kort houden want ben op mijn werk nu maar ik wens jullie heel veel sterkte en kracht.
Liefs Robin
vrijdag 8 september 2006 om 09:51
Lieve Robin,
Dank je voor je reactie. Het gaat met mij alweer iets beter, ik heb zoiets van de arts van mijn zoon is er as. maandag dus dan ga ik bellen voor een afspraak. Maar even afwachten, ja helaas wil mijn zoon nog steeds stoppen met z'n medicatie. Ik heb wel een gesprekje gehad met een SPVer en die zei dat ze het hem gaan afraden we zien het volgende week wel hoe of wat, ik hou je op de hoogte. Verder hebben we het erg gezellig gehad op z'n verjaardag en zei hij de volgende ochtend hetzelfde tegen me en dat hij blij was dat we het gevierd hadden!! Nou dat deed mij natuurlijk enorm goed dat hij er zo van genoten heeft. Hoe is het ondertussen met je broer? Schildert hij regelmatig? Ik hoop voor jou en je familie dat hij snel in een beetje stabielere periode komt. Op de Libelle site kan je op dat forum komen door op de site te klikken op Tineke, Wieke forum te klikken, dan aan de linkerkant op gezondheid en welzijn, dan ook aan de linkerkant zoek en dan het woord schizofrenie in te tikken dan zie je verschillende data's over postings van Viooltje. Succes en veel sterkte en als je vragen hebt dan lees ik je wel weer.
Liefs Brunette
Dank je voor je reactie. Het gaat met mij alweer iets beter, ik heb zoiets van de arts van mijn zoon is er as. maandag dus dan ga ik bellen voor een afspraak. Maar even afwachten, ja helaas wil mijn zoon nog steeds stoppen met z'n medicatie. Ik heb wel een gesprekje gehad met een SPVer en die zei dat ze het hem gaan afraden we zien het volgende week wel hoe of wat, ik hou je op de hoogte. Verder hebben we het erg gezellig gehad op z'n verjaardag en zei hij de volgende ochtend hetzelfde tegen me en dat hij blij was dat we het gevierd hadden!! Nou dat deed mij natuurlijk enorm goed dat hij er zo van genoten heeft. Hoe is het ondertussen met je broer? Schildert hij regelmatig? Ik hoop voor jou en je familie dat hij snel in een beetje stabielere periode komt. Op de Libelle site kan je op dat forum komen door op de site te klikken op Tineke, Wieke forum te klikken, dan aan de linkerkant op gezondheid en welzijn, dan ook aan de linkerkant zoek en dan het woord schizofrenie in te tikken dan zie je verschillende data's over postings van Viooltje. Succes en veel sterkte en als je vragen hebt dan lees ik je wel weer.
Liefs Brunette
vrijdag 8 september 2006 om 09:55
Lieve Viooltje,
Hoe is het met je? Domme vraag, het zal wel niet zo best met je gaan denk ik. Ik zou iets voor je willen kunnen doen. Ik hoop wel dat je iemand hebt bij wie je je hart kan luchten want dat heb je denk ik op dit moment echt wel nodig, als er toch iets is dat ik voor je kan doen wel laten weten, oke?
Ondertussen wens ik je heel veel sterkte en kracht om dit te kunnen dragen.
Heel veel liefs van mij.
Hoe is het met je? Domme vraag, het zal wel niet zo best met je gaan denk ik. Ik zou iets voor je willen kunnen doen. Ik hoop wel dat je iemand hebt bij wie je je hart kan luchten want dat heb je denk ik op dit moment echt wel nodig, als er toch iets is dat ik voor je kan doen wel laten weten, oke?
Ondertussen wens ik je heel veel sterkte en kracht om dit te kunnen dragen.
Heel veel liefs van mij.
vrijdag 8 september 2006 om 12:01
Hoi liev Robin en hoi lieve Brunette,
Hartelijk bedankt voor jullie ontzettend lieve belangstelling. Helaas heb ik mijn site bij de Libelle over schizofrenie moeten verwijderen, omdat mijn jongste zoon mijn privacy geschonden heeft en een negatief berichtje had gepost op mijn topc. Hij wist mijn nickname en wist dat ik op het libelle forum een eigen topic had,en las waarschijnlijk mijn topic over schizofrenie daar?Ik was enorm geshockeerd en mijn man ook, dus heb ik de topic verwijderd. Wat hij las viel voor hem ook niet mee, maar ik was te naief en dacht er niet aan dat hij weleens mee kon lezen. Dus, jullie begrijpen nu misschien wel hoe ik mij een beetje voel!? Hij is inderdaad een binnenvetter Robin. Als hij ook ondekt dat ik hier schrijf, moet ik ook hier mijn account verwijderen. Het plezier van het forummen gaat er voor mij af op zo,n manier. Hij heeft tegen mijn man gezegd, dat hij het negatieve berichtje had verwijderd, maar dat is waarschijnlijk mis lukt, want ik las het toch.
Sorry, dat ik verder even niet reageer op jullie. Ik zit te diep in de put momenteel, dus ik heb nog heel weinig energie over. Gelukkig steunt mijn man mij enorm en zelfs mijn schizofrene zoon is heel lief voor mij. Hoewel ik hem zoveel mogelijk hier buiten heb gehouden. Voelt hij met zijn zachte gevoelige aard mij haar fijn aan.
Lieve Brunette, jij zal het wel gelezen hebben, aan jouw reactie te zien. Ik dank jou enorm voor je lieve aanbod. Jij hebt voor de rest zelf al je handjes vol en niemand kan mij eigenlijk helpen dit moment. Wel vind ik de ontzettend lieve steunende reactie,s van hier en ook van veel libelle forummers al enorm lief.
Voor de rest wens ik jullie allemaal ontzettend veel sterkte toe.
Veel liefs van een verdrietige en aan geslagen moeder.
Viooltje xxx
zaterdag 9 september 2006 om 10:14
Lieve Viooltje,
jeetje, wat een toestand zeg. Ik weet niet hoe oud je jongste zoon is maar ik vind dit wel een beetje respectloos naar jou toe. Ik heb er niet veel gelezen alleen een paar postings van jou, maar ik had zoiets van ik lees je hier op deze site wel. Ik zou het ook echt niet prettig vinden als ik erachter zou komen dat mijn zoon op deze site mee zou lezen, het zijn toch af en toe je diepste gevoelens die je hier neer zet. Hoe dan ook ik wil je toch zeggen dat ik aan je denk en met je mee leef. Ik begrijp dat je even geen zin hebt om inhoudelijk op dingen in te gaan ik ken dat maar al te goed. Laat je af en toe even weten hoe het met je is? Nogmaals wens ik je veel sterkte toe lieve
Viooltje.
Knuffels van mij
jeetje, wat een toestand zeg. Ik weet niet hoe oud je jongste zoon is maar ik vind dit wel een beetje respectloos naar jou toe. Ik heb er niet veel gelezen alleen een paar postings van jou, maar ik had zoiets van ik lees je hier op deze site wel. Ik zou het ook echt niet prettig vinden als ik erachter zou komen dat mijn zoon op deze site mee zou lezen, het zijn toch af en toe je diepste gevoelens die je hier neer zet. Hoe dan ook ik wil je toch zeggen dat ik aan je denk en met je mee leef. Ik begrijp dat je even geen zin hebt om inhoudelijk op dingen in te gaan ik ken dat maar al te goed. Laat je af en toe even weten hoe het met je is? Nogmaals wens ik je veel sterkte toe lieve
Viooltje.
Knuffels van mij
donderdag 14 september 2006 om 13:14
Even een update van mij,
Het gaat momenteel slecht, ik heb een longontsteking en m'n zoon is gisteren naar huis gestuurd met een waarschuwing. Hij mag pas maandag terug komen. Wat is het geval hij heeft daar samen met een medepatient zitten blowen. Ze willen dat hij thuis gaat nadenken over wat ze nog voor hem kunnen doen. Ondertussen kan ik het hier thuis opvangen terwijl ik zelf ook niet lekker ben. Ik hou het hier even bij, voordat hij mee gaat zitten lezen.
Tot snel
Het gaat momenteel slecht, ik heb een longontsteking en m'n zoon is gisteren naar huis gestuurd met een waarschuwing. Hij mag pas maandag terug komen. Wat is het geval hij heeft daar samen met een medepatient zitten blowen. Ze willen dat hij thuis gaat nadenken over wat ze nog voor hem kunnen doen. Ondertussen kan ik het hier thuis opvangen terwijl ik zelf ook niet lekker ben. Ik hou het hier even bij, voordat hij mee gaat zitten lezen.
Tot snel
donderdag 14 september 2006 om 14:56
Hoi lieve Brunette,
Ik lees nu net jouw trieste berichtje. Meid, wat een ellende opnieuw voor jou. Longontsteking en je zoon naar huis gestuurd. Blowen is uit den boze,omdat ze dan zomaar weer in een psychose terecht kunnen komen. Het is gek gezegd, maar ik heb mijn zoon het liefs thuis, want dan kan hij niet in verleiding komen ook. In zo,n instellinging worden ze soms ook beinvloed door anderen. Maar in jouw geval met jouw zwakke gezondheid nu, kan jij hem ook moeilijk thuis hebben, zucht. Wat is het toch moeilijk met schizofrene mensen.Kan je moeder hem niet even opvangen? Ik vind het trouwens wel raar van die instelling, dat ze er jou nu mee op zadelen? Kan jij geen advies aan jouw huisarts vragen?
Ik ben nog steeds erg uit mijn evenwicht. Voor de rest durf ik nog weinig te schrijven over mijn prive situatie.
Nogmaals erg veel sterkte en beterschap gewenst lieve Brunette.
Veel liefs en knuffels van mij, viooltje
maandag 18 september 2006 om 12:42
BOOS BOOS EN NOG EENS BOOS!!!!!!!!!!!
Vanmorgen is besloten dat ze mijn zoon naar de dagbehandeling laten gaan, want zeggen ze ze zijn qua klinische opname met hem klaar. Terwijl ik denk daaar is ie echt nog niet aan toe, ja vinden zij hij heeft een paar weken goed meegedraaid. Dus als zoon lief z'n dagprogramma per dag heeft afgerond mag ie naar huis om de volgende dag weer terug te komen dan kan je het als ouder thuis weer opvangen. Nou echt lekker hoor. O ja en z'n behandelend arts zeg er nog even bij ja ik persoonlijk vind het ook moeilijk om hem naar de dagbehandeling te laten gaan als het aan mij alleen had gelegen dan had ik hier niet voor gekozen, maar ik moet me ook aan de regels houden, FUCK wat heb ik daaraan. Ik zei dus dan moet ik dus thuis maar weer toe gaan kijken tot het weer eens uit de hand loopt en dan kan ik het weer opvangen (of niet) ja zegt ze het klinkt hard maar daar komt het in de praktijk op neer. BOOS BOOS EN NOG EENS BOOS!!!!!!!!
Vanmorgen is besloten dat ze mijn zoon naar de dagbehandeling laten gaan, want zeggen ze ze zijn qua klinische opname met hem klaar. Terwijl ik denk daaar is ie echt nog niet aan toe, ja vinden zij hij heeft een paar weken goed meegedraaid. Dus als zoon lief z'n dagprogramma per dag heeft afgerond mag ie naar huis om de volgende dag weer terug te komen dan kan je het als ouder thuis weer opvangen. Nou echt lekker hoor. O ja en z'n behandelend arts zeg er nog even bij ja ik persoonlijk vind het ook moeilijk om hem naar de dagbehandeling te laten gaan als het aan mij alleen had gelegen dan had ik hier niet voor gekozen, maar ik moet me ook aan de regels houden, FUCK wat heb ik daaraan. Ik zei dus dan moet ik dus thuis maar weer toe gaan kijken tot het weer eens uit de hand loopt en dan kan ik het weer opvangen (of niet) ja zegt ze het klinkt hard maar daar komt het in de praktijk op neer. BOOS BOOS EN NOG EENS BOOS!!!!!!!!
dinsdag 19 september 2006 om 22:39
Hoi lieve Brunette, verdorie wat een tegenslag voor jou. Vooral omdat je zoon er nog niet aan toe is. Kan jij Ypsilon niet even bellen en om raad vragen? Ik stond ook met de eerste opname van mijn zoon voor niets met zijn koffer en al ingepakt en werd linea recta terug gestuurd door het ziekenhuis, omdat mijn zoon niet op genomen wilde worden en flink tegengas gaf. Toen kreeg ik hem weer mee terug, met alle gevolgen en ellende van dien! Meis, ik leef ontzettend met jou mee. Logisch dat jij mijn berichtje niet kan beantwoorden. Geeft helemaal niets hoor. Het gaat nu even alleen om jou en jouw zorgen om jouw zoon. Waren die wetten maar anders, zodat jij hem zo weer op kon laten nemen. Stomme wetten, wie die verzonnen heeft? Er zou een hoop ellende en ongelukken voor komen kunnen worden, als ze die wet maar veranderden!!!
Hoe gaat het nu met jouw longontsteking? Ik hoop in ieder geval, dat jouw vakantie wel door mag gaan!
Ik hoop spoedig van jou te lezen!
Veel liefs en super dikke knuffels voor jou, viooltje xxxx
woensdag 20 september 2006 om 11:22
Lieve Viooltje,
Even een update van de situatie hier.
Nadat ik zo ongeveer allles uit de kast getrokken heb maandagmiddag, incl. een gesprek eisen met de hoogste baas en een eventueel telefoontje van mijn huisarts, hebben ze toch maar besloten mijn zoon nog een paar weken in de klinische opname te houden en naar dedagbehandeling te laten gaan als ik terug ben van vakantie. Gisterenmiddag had ik een gesprek met de ouderbegeleidster en dat is een ontzettend lief mens, ze gaf me helemaal gelijk dat ik er van alles heb bijgehaald, ze zei ook dat ze het jammer vond dat ze niet wist dat ze maandag een gesprek hadden over het naar huis sturen van mijn zoon want zei ze dat had je al deze stress niet gehad, zei vond het ook niet kunnen. Want zegt ze je bent overspannen en je moet idd eerst eens even op vakantie en tijd voor jezelf hebben je opladen voor het moment dat je zoon weer in de dagbehandeling gaat. Niet dat die vakantie zaligmakend is ofzo maar wel hard nodig. Dus ben blij dat ik het nu even enigzins los kan laten en me weer op de vakantie kan richten ook kreeg ik van haar de tip de kliniek zoveel mogelijk op te laten lossen met mijn zoon en dat ik het zelf even niet moet doen dat ik even rust moet nemen. Ergens ben ik blij dat ze dat heeft gezegd want nu sta ik mezelf het ook toe om dat te doen normaal gesproken ga je maar door en door etc. Maar goed volgende week woensdagnacht vertrek ik, kan bijna niet meer wachten, haha. Lieve Viooltje thanks voor je meelevende reactie, hoe is het op dit moment bij jullie, met jou en je zoon kom je er alweer een beetje bovenop of wat? Hoe is het met je overspannen zoon? Spreek je snel weer hoop ik?
Liefs van mij
Even een update van de situatie hier.
Nadat ik zo ongeveer allles uit de kast getrokken heb maandagmiddag, incl. een gesprek eisen met de hoogste baas en een eventueel telefoontje van mijn huisarts, hebben ze toch maar besloten mijn zoon nog een paar weken in de klinische opname te houden en naar dedagbehandeling te laten gaan als ik terug ben van vakantie. Gisterenmiddag had ik een gesprek met de ouderbegeleidster en dat is een ontzettend lief mens, ze gaf me helemaal gelijk dat ik er van alles heb bijgehaald, ze zei ook dat ze het jammer vond dat ze niet wist dat ze maandag een gesprek hadden over het naar huis sturen van mijn zoon want zei ze dat had je al deze stress niet gehad, zei vond het ook niet kunnen. Want zegt ze je bent overspannen en je moet idd eerst eens even op vakantie en tijd voor jezelf hebben je opladen voor het moment dat je zoon weer in de dagbehandeling gaat. Niet dat die vakantie zaligmakend is ofzo maar wel hard nodig. Dus ben blij dat ik het nu even enigzins los kan laten en me weer op de vakantie kan richten ook kreeg ik van haar de tip de kliniek zoveel mogelijk op te laten lossen met mijn zoon en dat ik het zelf even niet moet doen dat ik even rust moet nemen. Ergens ben ik blij dat ze dat heeft gezegd want nu sta ik mezelf het ook toe om dat te doen normaal gesproken ga je maar door en door etc. Maar goed volgende week woensdagnacht vertrek ik, kan bijna niet meer wachten, haha. Lieve Viooltje thanks voor je meelevende reactie, hoe is het op dit moment bij jullie, met jou en je zoon kom je er alweer een beetje bovenop of wat? Hoe is het met je overspannen zoon? Spreek je snel weer hoop ik?
Liefs van mij
woensdag 20 september 2006 om 11:24
Lieve Viooltje en Brunette,
Wat vervelend om te lezen dat het allemaal niet zo goed gaat als gehoopt. En wat jullie en omgeving inmiddels wel verdienen.
Enige wat ik kan zeggen is aan de bel blijven trekken, aangeven dat het niet gaat voor hem en de omgeving niet.
Mijn broer staat nu nog steeds onder rechterlijke macht, zodat ze mocht het weer nodig zijn hem weer gedwongen kunnen laten opnemen.
Hij was ( en is nog steeds met momenten) een gevaar voor zichzelf en omgeving, uieindelijk is hierdoor die rechterlijke macht afgegeven.
Brunette, ik hoop echt voor je dat ze wel snel inzien dat opname nu het beste is voor hem. En voor jouw, dat je dan ook weer wat rust krijgt en nieuwe energie kan opdoen die zo nodig is.
Heb je nog veel last van de longontsteking??
Hoe is het nu met jouw Viooltje? Ik hoop dat je snel weer wat meer energie
Jullie lijken me trouwens allebei echt super moeders!
Zelf heb ik ook alweer een tijdje niet geschreven, had ook even een dip. Het is in 2 weken tijd heel erg achteruit gegaan met mijn broer. Hij blowt ook weer heel veel en we vermoeden zelfs dat ie met andere drugs bezig is. Gaat echt slecht met hem, is heel erg agressief weer, verwaarloosd zichzelf etc..
We hebben dit nu wel heel duidelijk met hem zelf besproken en met zijn psychiater en begeleider. Hopelijk komt er weer snel vooruitgang...
Helaas was het ook te mooi om waar te zijn om te denken dat we een positievere tijd tegemoet zouden gaan.
Heel erg veel sterkte wil ik jullie wensen en hopelijk vinden jullie genoeg kracht om het vol te houden.
Veel liefs Robin
Wat vervelend om te lezen dat het allemaal niet zo goed gaat als gehoopt. En wat jullie en omgeving inmiddels wel verdienen.
Enige wat ik kan zeggen is aan de bel blijven trekken, aangeven dat het niet gaat voor hem en de omgeving niet.
Mijn broer staat nu nog steeds onder rechterlijke macht, zodat ze mocht het weer nodig zijn hem weer gedwongen kunnen laten opnemen.
Hij was ( en is nog steeds met momenten) een gevaar voor zichzelf en omgeving, uieindelijk is hierdoor die rechterlijke macht afgegeven.
Brunette, ik hoop echt voor je dat ze wel snel inzien dat opname nu het beste is voor hem. En voor jouw, dat je dan ook weer wat rust krijgt en nieuwe energie kan opdoen die zo nodig is.
Heb je nog veel last van de longontsteking??
Hoe is het nu met jouw Viooltje? Ik hoop dat je snel weer wat meer energie
Jullie lijken me trouwens allebei echt super moeders!
Zelf heb ik ook alweer een tijdje niet geschreven, had ook even een dip. Het is in 2 weken tijd heel erg achteruit gegaan met mijn broer. Hij blowt ook weer heel veel en we vermoeden zelfs dat ie met andere drugs bezig is. Gaat echt slecht met hem, is heel erg agressief weer, verwaarloosd zichzelf etc..
We hebben dit nu wel heel duidelijk met hem zelf besproken en met zijn psychiater en begeleider. Hopelijk komt er weer snel vooruitgang...
Helaas was het ook te mooi om waar te zijn om te denken dat we een positievere tijd tegemoet zouden gaan.
Heel erg veel sterkte wil ik jullie wensen en hopelijk vinden jullie genoeg kracht om het vol te houden.
Veel liefs Robin
donderdag 21 september 2006 om 12:28
Lieve Viooltje en Brunette,
Wat vervelend om te lezen dat het allemaal niet zo goed gaat als gehoopt. En wat jullie en omgeving inmiddels wel verdienen.
Enige wat ik kan zeggen is aan de bel blijven trekken, aangeven dat het niet gaat voor hem en de omgeving niet.
Mijn broer staat nu nog steeds onder rechterlijke macht, zodat ze mocht het weer nodig zijn hem weer gedwongen kunnen laten opnemen.
Hij was ( en is nog steeds met momenten) een gevaar voor zichzelf en omgeving, uieindelijk is hierdoor die rechterlijke macht afgegeven.
Brunette, ik hoop echt voor je dat ze wel snel inzien dat opname nu het beste is voor hem. En voor jouw, dat je dan ook weer wat rust krijgt en nieuwe energie kan opdoen die zo nodig is.
Heb je nog veel last van de longontsteking??
Hoi Robin,
Ik vroeg me al af hoe het met jou en je familie ging. Ik had ook helaas al het vermoeden dat het niet zo lekker liep. Dank je voor je reactie. Ik heb ook aan de bel getrokken met als resultaat dat hij er nog een paar weken blijft zodat ik m'n batterij op kan laden. Hoewel ik al meerdere malen had aangegeven dat ik het nog niet zou trekken als hij naar huis zou komen. Voorlopig zit hij daar nog en gaat hij naar de dagbehandeling als ik terug ben. Zie er wel al reuze tegenop maar het is niet anders. Met m'n longonsteking is het beter, dinsdag heb ik m'n laatste antibioticapil genomen en tot m'n vakantie doe ik het even rustig aan, dank je voor je interesse. Ik hoop dat er binnen niet al te lange tijd een oplossing komt voor je broer want dit is geen leven he van de ene dip in de andere belanden. Heel veel sterkte en kracht.
Veel liefs van mij
Wat vervelend om te lezen dat het allemaal niet zo goed gaat als gehoopt. En wat jullie en omgeving inmiddels wel verdienen.
Enige wat ik kan zeggen is aan de bel blijven trekken, aangeven dat het niet gaat voor hem en de omgeving niet.
Mijn broer staat nu nog steeds onder rechterlijke macht, zodat ze mocht het weer nodig zijn hem weer gedwongen kunnen laten opnemen.
Hij was ( en is nog steeds met momenten) een gevaar voor zichzelf en omgeving, uieindelijk is hierdoor die rechterlijke macht afgegeven.
Brunette, ik hoop echt voor je dat ze wel snel inzien dat opname nu het beste is voor hem. En voor jouw, dat je dan ook weer wat rust krijgt en nieuwe energie kan opdoen die zo nodig is.
Heb je nog veel last van de longontsteking??
Hoi Robin,
Ik vroeg me al af hoe het met jou en je familie ging. Ik had ook helaas al het vermoeden dat het niet zo lekker liep. Dank je voor je reactie. Ik heb ook aan de bel getrokken met als resultaat dat hij er nog een paar weken blijft zodat ik m'n batterij op kan laden. Hoewel ik al meerdere malen had aangegeven dat ik het nog niet zou trekken als hij naar huis zou komen. Voorlopig zit hij daar nog en gaat hij naar de dagbehandeling als ik terug ben. Zie er wel al reuze tegenop maar het is niet anders. Met m'n longonsteking is het beter, dinsdag heb ik m'n laatste antibioticapil genomen en tot m'n vakantie doe ik het even rustig aan, dank je voor je interesse. Ik hoop dat er binnen niet al te lange tijd een oplossing komt voor je broer want dit is geen leven he van de ene dip in de andere belanden. Heel veel sterkte en kracht.
Veel liefs van mij
dinsdag 26 september 2006 om 12:15
Lieve Viooltje,
Ik vroeg me af hoe het met je gaat?
Viooltje hoe is het met jou en je twee zonen? Kom je er nog een beetje uit?
Heel veel sterkte en liefs van mij?
Lieve Robin,
Hoe is het nou met je broer? Is hij alweer opgenomen of is hij nog thuis? Hoe is het met jou zelf op dit moment?
Liefs van Brunette
Ik vroeg me af hoe het met je gaat?
Viooltje hoe is het met jou en je twee zonen? Kom je er nog een beetje uit?
Heel veel sterkte en liefs van mij?
Lieve Robin,
Hoe is het nou met je broer? Is hij alweer opgenomen of is hij nog thuis? Hoe is het met jou zelf op dit moment?
Liefs van Brunette