Gezondheid
alle pijlers
maandag 14 mei starten met Sonja Bakker wie nog meer?
vrijdag 11 mei 2007 om 20:27
Ook zat om niet lekker in je vel te zitten? Wil je ook minstens 10 kilo afvallen? Op maandag 14 mei zijn wij begonnen met Sonja Bakker. Op dit forum wisselen we tips en trucs uit, maar bieden we elkaar bovenal steun op de moeilijke momenten S.v.p. wekelijks (op maandag) je gewicht en het aantal afgevallen kilo's, dan wel grammen doorgeven, in het ROOD. Zodat de tabelverwerker het lijstje makkelijk bij kan houden en er geen fulltime baan aan heeft. Nieuwelingen zijn van harte welkom! Veel succes!!! bewerkt door moderator,
vrijdag 18 augustus 2006 om 01:13
Hi Viooltje,
Dank je voor je steunende mailtjes. Dat programma heb ik gemist, ik las het een dag later pas. Het gaat even niet zo lekker met me, ben erg moe, uitgeput eigenlijk, leeg en verdrietig, om die reden hou ik het nu ook even kort. Met zoon gaat het ook even wat minder gisteren vertelde hij me dat hij eigenlijk niet verder wil leven en dat als er een pijnloze manier voor zou zijn om eruit te stappen dat hij dat dan al gedaan zou hebben, het trieste van dit alles is dat ik daar begrip voor zou kunnen opbrengen. Verder ben ik gisteren op een bijeenkomst geweest bij de kliniek voor de ouders van maar ik merk dat ik daar nog niet aan toe ben, kost me nog te veel tranen etc. Ik meld me hier weer als het weer wat beter met me gaat.
Liefs Brunette
Dank je voor je steunende mailtjes. Dat programma heb ik gemist, ik las het een dag later pas. Het gaat even niet zo lekker met me, ben erg moe, uitgeput eigenlijk, leeg en verdrietig, om die reden hou ik het nu ook even kort. Met zoon gaat het ook even wat minder gisteren vertelde hij me dat hij eigenlijk niet verder wil leven en dat als er een pijnloze manier voor zou zijn om eruit te stappen dat hij dat dan al gedaan zou hebben, het trieste van dit alles is dat ik daar begrip voor zou kunnen opbrengen. Verder ben ik gisteren op een bijeenkomst geweest bij de kliniek voor de ouders van maar ik merk dat ik daar nog niet aan toe ben, kost me nog te veel tranen etc. Ik meld me hier weer als het weer wat beter met me gaat.
Liefs Brunette
vrijdag 18 augustus 2006 om 10:40
zaterdag 19 augustus 2006 om 09:27
Lieve Brunette,
Heel erg veel sterkte gewenst. Ik weet precies wat jij nu voelt en bedoeld. Mijn zoon heeft het er ook pas over gehad. Heel begrijpelijk, maar des te meer erg verdrietig. Ik zit hier op een camping te typen, dus heb helaas niet veel internet tijd.
Heel veel liefs en knuffels voor jou!
Houd je taai.
Viooltje xxxx
zaterdag 19 augustus 2006 om 15:38
Hoi Brunette,
Misschien heb je ook wat aan deze sites:
www.psychoseplein.nl
www.ypsilon.nl
www.moeilijkemensen.nl (deze site heeft vooral algemene informatie over psychische stoornissen, medicijnen, etc.)
www.anoiksis.nl
www.schizofrenieplein.nl
Deze sites hebben volgens mij speciale fora voor ouders van schizofrene kinderen waar je vragen kunt stellen enzo. Sowieso op schizofrenieplein staan adressen en telefoonnummers van andere organisaties, stichtingen en hulplijnen. En heel veel informatie over bijv. de hulpverlening.
Misschien heb je ook wat aan deze sites:
www.psychoseplein.nl
www.ypsilon.nl
www.moeilijkemensen.nl (deze site heeft vooral algemene informatie over psychische stoornissen, medicijnen, etc.)
www.anoiksis.nl
www.schizofrenieplein.nl
Deze sites hebben volgens mij speciale fora voor ouders van schizofrene kinderen waar je vragen kunt stellen enzo. Sowieso op schizofrenieplein staan adressen en telefoonnummers van andere organisaties, stichtingen en hulplijnen. En heel veel informatie over bijv. de hulpverlening.
zaterdag 19 augustus 2006 om 15:55
quote:Muts kwam namelijk niet eerder voor in de discussie, ik kan het natuurlijk fout hebben, maar het leek en, ik moet je eerlijk zeggen dat het mij niet uit maakt hoe je je noemt. Ik geloof namelijk zo wel dat je het zwaar hebt. Als ik het mis heb dan spijt me dat.Ik snap niet helemaal waar je op doelt.
Ik heb brunette haar verhaal gewoon gelezen en kon op dat moment niet meer geven dan een knuffel.
Het is de bedoeling dat ik nu wel ga reageren op de inhoud van haar bericht.
Ik heb brunette haar verhaal gewoon gelezen en kon op dat moment niet meer geven dan een knuffel.
Het is de bedoeling dat ik nu wel ga reageren op de inhoud van haar bericht.
zaterdag 19 augustus 2006 om 16:02
Lieve brunette..
Wat moet dit erg voor je zijn om je zoon zo te zien.
Mijn vader heeft ook een psychise-stoornis. Hij hoort ook stemmetjes en hij ziet ontelbare dingen die er niet zijn. Soms gaat het zo ver dat hij zijn familie dood wil steken. Hij heeft mijn broer ook een bedreigt.
Met hem heb ik geen contact meer, maar ik kan me dus wel een beetje voorstellen hoe jij je voelt.
Wees blij dat je zoon hulp krijgt, want dat is echt nodig!
Zoek veel afleiding in dingen die je leuk vind. Ga vooral door met leven en denk niet teveel aan de toekomst van je zoon.
Ik wens je ontzettend veel sterkte toe in deze moeilijke tijd.
schizofrenie is niet zomaar wat.
*;
Wat moet dit erg voor je zijn om je zoon zo te zien.
Mijn vader heeft ook een psychise-stoornis. Hij hoort ook stemmetjes en hij ziet ontelbare dingen die er niet zijn. Soms gaat het zo ver dat hij zijn familie dood wil steken. Hij heeft mijn broer ook een bedreigt.
Met hem heb ik geen contact meer, maar ik kan me dus wel een beetje voorstellen hoe jij je voelt.
Wees blij dat je zoon hulp krijgt, want dat is echt nodig!
Zoek veel afleiding in dingen die je leuk vind. Ga vooral door met leven en denk niet teveel aan de toekomst van je zoon.
Ik wens je ontzettend veel sterkte toe in deze moeilijke tijd.
schizofrenie is niet zomaar wat.
*;
maandag 21 augustus 2006 om 14:27
hoi Brunette 36,Ik lees erg veel op het Viva forum maar reageer enkel en alleen op dingen en verhalen die me na aan het hart gaan of erg herkenbaar zijn.Jouw verhaal is erg herkenbaar aangezien ik een schizofrene/psychotische broer heb en ondanks dat het erg moeilijk en zwaar is, het uiteindelijk ook goed kan komen idz dat mijn broer op dit moment al een paar jaar stabiel is en zelfstandig woont en een baan van 36 uur heeft!!! Mits hij consequent zijn medicijnen neemt!Het begon bij hem op zijn 18de en achteraf bekeken waarschijnlijk al veel vroeger maar in die tijd (hij is nu 34) werd er niet zo snel een diagnose gesteld en werd het afgedaan met een erg levendig , druk en fantasievol kind.....die maar op allerlei sporten ed moest zodat hij wat energie kwijt kon....Mede dankzij een stabiele gezinssituatie heeft hij het tot zijn 18 vrij stabiel en verborgen kunnen houden, pas toen hij op zijn 18 op kamers ging en tegelijkertijd met de vrijheid en het mislopen van de relatie met de vrouw van zijn dromen....is het op korte tijd allemaal naar boven gekomen en kreeg hij 1 van zijn vele psychoses (meestal waren die vrij agressief, raar, als je weet dat hij vreselijk lief en zorgzaam is ) mijn ouders hebben lang gedacht dat het door drugsgebruik kwam om er toen hij de tweede keer zijn psychose kreeg achter te komen dat het niet door drugs kwam (hij deed al een hele tijd niks meer van drugs) . tijdens die psychose was hij zover heen dat hij dacht God te zijn en alle andere mensen duivels die moesten vernietigd worden! Hij heeft toen ook mijn vader aangevallen en die lieve man wist zich geen raad en heeft bijgevolg de buren erbij gehaald die vervolgens de ambulance belde en die mensen hebben hem een spuit gegeven met zwaar verdovend middel zodat ze hem veilig naar een inrichting konden brengen. Dit middel (waar ieder ander mens 24 plat van ligt) deed bij hem helemaal niks, zijn geest was sterker en hij heeft 2 dagen in een isloeerkamer gelegen.....ook toen testte zijn bloed negatief op drugs....lang verhaal maar toen begon de ellende, van inrichting naar inrichting, allerlei medicijnen (ook haldol wat nu verboden is in die kliniek), terugval, weer stabiel, weer psychose en uiteindelijk kreeg die seroquel en dat had geen bijwerkingen en helpen hem erg goed.....na jaren is hij mogen minderen met dosis medicijnen en neemt nu ongeveer de helft van vroeger en mede door het begrip en acceptatie van zijn ziekte heeft hij ingezien dat hij met medicijnen (net zoals bijv. diabetici patienten) een vrij normaal leven kan leiden....Hij is nu stabiel, gelukkig, woont in een gezellig huisje, heeft een redelijk goedbetaalde baan en moet eens in de maand op gesprek bij psychiater....Kortom het kan iets positiever uitpakken dan vantevoren gedacht, althans dat was bij ons zo...Maar ik wil je erg veel sterkte wensen want makkelijk is en zal het zeker niet zijnliefs
donderdag 24 augustus 2006 om 12:37
donderdag 24 augustus 2006 om 12:47
Hi gewoonikgewoon,
Wat een indrukwekkend verhaal zeg! Ook voor jullie en hem is dat een hele lijdensweg geweest. Ben blij voor je dat hij momenteel redelijk stabiel is,
en een goed leven heeft weten op te bouwen. De Haldol die verboden was bij je broer is dat lang geleden want ik weet ook dat het een tijdje van de markt af is geweest om daarna in een andere variant terug te komen met dezelfde naam dan. Mijn zoon slikt ook Seroquel sinds een week of vier, de inwerktijd is ong. vier tot zes weken dus het is nog even afwachten maar tot zover heeft hij weinig bijwerkingen. Het gaat momenteel iets beter met mij ondanks het crisisweekend wat we achter de rug hebben (daar vertel ik later over). Ik leef op dit moment echt even bij de dag en doe een dingen waar ik echt geen zin in heb of tegenop zie. Ook jou wens ik veel sterkte en hoop je hier nog eens te lezen als je je verhaal kwijt wil of steun nodig hebt.
Liefs Brunette
Wat een indrukwekkend verhaal zeg! Ook voor jullie en hem is dat een hele lijdensweg geweest. Ben blij voor je dat hij momenteel redelijk stabiel is,
en een goed leven heeft weten op te bouwen. De Haldol die verboden was bij je broer is dat lang geleden want ik weet ook dat het een tijdje van de markt af is geweest om daarna in een andere variant terug te komen met dezelfde naam dan. Mijn zoon slikt ook Seroquel sinds een week of vier, de inwerktijd is ong. vier tot zes weken dus het is nog even afwachten maar tot zover heeft hij weinig bijwerkingen. Het gaat momenteel iets beter met mij ondanks het crisisweekend wat we achter de rug hebben (daar vertel ik later over). Ik leef op dit moment echt even bij de dag en doe een dingen waar ik echt geen zin in heb of tegenop zie. Ook jou wens ik veel sterkte en hoop je hier nog eens te lezen als je je verhaal kwijt wil of steun nodig hebt.
Liefs Brunette
donderdag 24 augustus 2006 om 13:00
Hi Viooltje,
Jij ook weer bedankt voor je reactie. Moeilijk he als je zoon zegt dat hij niet meer wil leven? Ik begrijp je heel goed. Afgelopen week hebben we echt een crisisweekend achter de rug. Zaterdagmiddag kwam ik erachter dat hij vrijdagavond geprobeerd heeft z'n polsen door te snijden. Hij is er op een gegeven moment meegestopt omdat het zo'n pijn deed (gelukkig), we hebben een gesprek gehad en daar kwam wederom uit dat hij de toekomst niet ziet zitten (ik hoop dat die Seroquel vandaag of morgen echt begint aan te slaan!) Een uur daarna hoorde we dat een vriendenclubje van hem die vrijdagavond een zwaar ongeluk heeft gehad. Een jongen is terplekke overleden, en er liggen er nog 2 in kritieke toestand in het ziekenhuis, en een zwaargewond. Het is niet zo dat hij dit vrijdagavond al wist hoor dus dat was niet de aanleiding voor de zelfmoord poging. Ik voelde me er heel dubbel bij want mijn zoon was bewust bezig ertussen uit te stappen en de jongens die betrokken waren bij het ongeluk genoten juist van het leven. Gisteren is z'n (stiefopa) overleden (wat een rot woord eigenlijk), maar het is de vader van de vrouw van mijn zoon z'n vader als je het nog kan volgen haha, dus nu heb ik echt wel weer zoiets van het is weer even genoeg geweest. Het heeft natuurlijk ook allemaal weer z'n weerslag op je kind.
Ik heb ook nog een goed nieuwtje. Ik mocht van m'n moeder een vakantie uitzoeken, want ik moet echt even er tussenuit. Dus ik ga eind september naar Fuerteventura even een weekje bijtanken, mijn zoon zit dan nog in de kliniek en in het weekend neemt mijn moeder de zorgtaak over. Ik ben er ondanks het afgelopen weekend erg blij mee, eindelijk weer iets om naar uit te kijken!! Voor zover de situatie op dit moment.
Knuffel Brunette
Jij ook weer bedankt voor je reactie. Moeilijk he als je zoon zegt dat hij niet meer wil leven? Ik begrijp je heel goed. Afgelopen week hebben we echt een crisisweekend achter de rug. Zaterdagmiddag kwam ik erachter dat hij vrijdagavond geprobeerd heeft z'n polsen door te snijden. Hij is er op een gegeven moment meegestopt omdat het zo'n pijn deed (gelukkig), we hebben een gesprek gehad en daar kwam wederom uit dat hij de toekomst niet ziet zitten (ik hoop dat die Seroquel vandaag of morgen echt begint aan te slaan!) Een uur daarna hoorde we dat een vriendenclubje van hem die vrijdagavond een zwaar ongeluk heeft gehad. Een jongen is terplekke overleden, en er liggen er nog 2 in kritieke toestand in het ziekenhuis, en een zwaargewond. Het is niet zo dat hij dit vrijdagavond al wist hoor dus dat was niet de aanleiding voor de zelfmoord poging. Ik voelde me er heel dubbel bij want mijn zoon was bewust bezig ertussen uit te stappen en de jongens die betrokken waren bij het ongeluk genoten juist van het leven. Gisteren is z'n (stiefopa) overleden (wat een rot woord eigenlijk), maar het is de vader van de vrouw van mijn zoon z'n vader als je het nog kan volgen haha, dus nu heb ik echt wel weer zoiets van het is weer even genoeg geweest. Het heeft natuurlijk ook allemaal weer z'n weerslag op je kind.
Ik heb ook nog een goed nieuwtje. Ik mocht van m'n moeder een vakantie uitzoeken, want ik moet echt even er tussenuit. Dus ik ga eind september naar Fuerteventura even een weekje bijtanken, mijn zoon zit dan nog in de kliniek en in het weekend neemt mijn moeder de zorgtaak over. Ik ben er ondanks het afgelopen weekend erg blij mee, eindelijk weer iets om naar uit te kijken!! Voor zover de situatie op dit moment.
Knuffel Brunette
vrijdag 25 augustus 2006 om 20:07
Hoi Brunette, wat een afschuwelijke dingen, hebben jij en je dappere zoon weer mee gemaakt,pffffffff. Erg rot voor jou en hem. Voor een schizofreen persoon is afscheid nemen van een dierbaar iemand een kwelling, dus vind ik zijn poging om zijn polsen door te snijden niet vreemd. Mijn zoon sloot zich twee dagen in zijn kamer op, toen zijn dierbare poesje dood ging en huilde aan een stuk door. Jammer dat de Seroquel nog iet goed aan geslagen is, want dan zou zijn reactie misschien wat inder heftig zijn. Bij mijn zoon werkte de Seroquel na een paar weken al, dat was aan alles te merken. Na de doo van zijn poesje wilde hij ze trouwens pas gebruiken, omdat hij merkte dat hij ze toch erg nodig had. Dus, ik hoop voor je zoon, dat de seroquel nu eindelijk aan gaat slaan, zo niet zou ik eens met zijn psychiater praten of hij geen andere antipsychotica moet gaan proberen. Kijk eens op de site van een webpsychiater die belangenloos advies geeft met zulk soort dingen. De naam van de site is:www.hulpgids.nl
Misschien heb jij of je zoon wat extra steun aan deze site. Je vindt er ook veel informatie over medicatie etc. Ook kan jezelf of je zoon vragen stellen aan de webpsychiater. Hij is erg kundig en erg humaan en werkt kosteloos,dus misschien hebben jullie daar ook wel wat aan.
Voor de rest vind ik het hartstikkoe leuk en geweldig goed voor jou, dat jij er eind september een weekje tussenuit kan. Nogmaals jij hebt een schat van een moeder!!!
Ik ga er ook soms even alleen er tussen uit, naar onze camping. Ik kan dan even bij tanken en mijn man zorgt dan even alleen voor mijn zoon.
Voor de rest wens ik jou en jouw zoon weer erg veel sterkte!!
Liefs en knuffels van mij, viooltje
dinsdag 29 augustus 2006 om 11:20
Lieve Viooltje,
Dank je voor je bruikbare tips! En elke keer je lieve reacties!
Dit weekend was vergeleken met vorig weekend weer een uiterste maar dan dan een van de positieve kant. Hij had dit weekend een goed humeur en is met z'n vrienden naar een Blues middag/avond geweest en de lieve schat zei dat hij het zo naar z'n zin had gehad dat hij er nog een tijdje op kon teren. Nou als hij zoiets zegt dan kan ik daar ook zo van genieten heerlijk gewoon. Zoals hij dus op dat avondje teert, zo teer ik op dit afgelopen weekend. Gelukkig zijn er ook nog van dit soort weekenden. Misschien dat de Seroquel eindelijk z'n werk begint te doen. Ik wilde je dit niet onthouden, ik bedoel dat het dus ook nog anders kan. Hoe is het met jouw zoon op dit moment? Mag ik vragen hoeveel hij per dag moet slikken van die Seroquel?
Fijn dat jij ook af en toe even tot jezelf kan komen, ben blij dat jij een lieve man hebt en dat jullie dit samen doen, je hoort ook wel eens dat het anders gaat en dat de partners het laten afweten. Ik ben ook zeker blij met mijn mams en dat laat ik haar ook regelmatig merken. Nou dit was het weer voor dit moment, knuf voor jou.
Liefs van Brunette
Dank je voor je bruikbare tips! En elke keer je lieve reacties!
Dit weekend was vergeleken met vorig weekend weer een uiterste maar dan dan een van de positieve kant. Hij had dit weekend een goed humeur en is met z'n vrienden naar een Blues middag/avond geweest en de lieve schat zei dat hij het zo naar z'n zin had gehad dat hij er nog een tijdje op kon teren. Nou als hij zoiets zegt dan kan ik daar ook zo van genieten heerlijk gewoon. Zoals hij dus op dat avondje teert, zo teer ik op dit afgelopen weekend. Gelukkig zijn er ook nog van dit soort weekenden. Misschien dat de Seroquel eindelijk z'n werk begint te doen. Ik wilde je dit niet onthouden, ik bedoel dat het dus ook nog anders kan. Hoe is het met jouw zoon op dit moment? Mag ik vragen hoeveel hij per dag moet slikken van die Seroquel?
Fijn dat jij ook af en toe even tot jezelf kan komen, ben blij dat jij een lieve man hebt en dat jullie dit samen doen, je hoort ook wel eens dat het anders gaat en dat de partners het laten afweten. Ik ben ook zeker blij met mijn mams en dat laat ik haar ook regelmatig merken. Nou dit was het weer voor dit moment, knuf voor jou.
Liefs van Brunette
woensdag 30 augustus 2006 om 06:38
Hoi Brunette,
Ik ben echt heel blij voor jou, dat het nu wat beter met jouw zoon gaat. Ik denk zeer zeker, dat de Seroquel nu echt begint aan te slaan. Een pak van mijn hart voor je zoon en jou.
Wat leuk dat hij het dit weekend zo naar zijn zin had, echt heerlijk voor hem en jou. Ik vind Seroquel ook een fantastisch medicijn. Ook mijn zoon reageerde er erg goed op. Helaas moet hij nu van zijn psychiater Leponex gebruiken,omdat hij van de Risperdal en zyprexa veel bijwerkingen kreeg. Voor zijn opname gebruikte mij zoon seroquel, maar stopte er helaas iedere keer mee met alle gevolgen van dien!
Daarom kreeg hij na zijn opname Risperdal in gespoten. Eens in de 14 dagen krijgt hij een depo, dus een injectie Risperdal en iedere avond kreeg hij twe tabletten Zyprexa erbij. Maar, op het laatst kreeg hij een hele rare dikke beweegelijke tong en hij transpireerde over matig. Ook was hij erg angstig , waar hij met de de Seroquel geen last van had. Na lang touw trekken met de behandelend psychiater, is besloten hem Leponex te geven. Maar ik ben niet weg van dit medicijn omdat het gevaar voor de witte bloedcellen kan op leveren. Mijn zoon moet nu iedere week zijn bloed laten controleren in de kliniek en dat is erg belastend voor hem. Zijn aderen liggen ook nog eens heel diep en op zo,n manier gaat het prikken erg moeizaam. De Leponex noemt men een wondermedicijn, maar ik moet dit nog zien??? De kliniek krijgt licentie op deze medicatie en ik heb zo,n vermoeden dat de psych het daarom op wil dringen? Mijn zoon ik hebben er tegen gevochten om de seroquel terug te krijgen, maar tot heden wordt daar geen gehoor aan gegeven. Mijn zoon en ik zijn nu een beetje het vertrouwen in de psychiater kwijt. Maar, wij zijn te moe en futloos om andere wegen te bewandelen. Mijn zoon is momenteel erg stil en terug getrokken. Hij heeft twee weken geleden nog een behoorlijke psychose gehad en dat heeeft hem erg veel energie gekost.
Lief dat jij het vroeg, hartelijk dank hier voor. Ik ben nogmaals voor jou heel blij dat het met jouw lieve zoon nu de goede kant op gaat.
Mijn zoon is ook zo,n lief en zachtaardig mens, dus gaat zijn lijdensweg mij erg aan het hart. Gelukkig heb ik aan mijn lieve man inderdaad een hele steun. Petje af voor jou, omdat jij er alleen voor staat. Wel ben ik heel blij voor jou dat jij zo,n schat van een moeder hebt.
Tot de volgende keer maar weer!
Houd je taai hoor en kop op!
Liefs en knuffels van mij,viooltje
woensdag 30 augustus 2006 om 10:29
Beste allemaal,
Jullie verhalen zijn allemaal heel herkenbaar. Ook bij mijn broer, nu 26 jaar, is sinds kort schizefronie vastgesteld. helaas voorafgaand aan een lange lijdensweg van veel verdriet, agressie vanuit zijn kant, onbegrip van alle instanties en hulpverleners tot een paar maanden geleden. Mijn ouders waren zogenaamd overbezorgd etc.. Hij heeft zelfs een jaar op straat geleefd omdat het gewoon echt niet meer ging. Onbegrip van familie, vrienden, buren..
Zelf heb ik het jaren ook niet begrepen, ben er zelfs op mijn 16e voor uit huis gegaan omdat het niet meer ging.
Nu de diagnose is gesteld, zorgt het in elk geval enigzins voor rust. Hij neemt zijn medicijnen en woont onder begeleiding na lange ziekenhuis opname. Van de kleine positieve dingen met hem kan ik nu al heel gelukkig worden, een gesprek met hem een keer lachen was 10 jaar geleden. Ik probeer nu echt het met de dag te bekijken, hoe moeilijk ook. Vind het erg moeilijk mijn ouders er veel verdriet van te zien hebben en vooral ook mijn broer, die ontzettend slim is maar zo lijdt onder deze ziekte.
En het onbegrip van de buitenwereld, er wordt nog steeds door zoveel mensen niet begrepen dat het een ziekte is waar de persoon in kwestie niks aan kan doen.
Mijn Opa had ook de ziekte, en mijn neefje nu ook. Mijn vader en oom niet, net of het een generatie heeft overgeslagen?
Weet iemand hoe erfelijk het kan zijn????
Vind het alleen al fijn om jullie verhalen te lezen, voel me niet meer zo onbegrepen.
Heel erg veel sterkte ermee!!!
Jullie verhalen zijn allemaal heel herkenbaar. Ook bij mijn broer, nu 26 jaar, is sinds kort schizefronie vastgesteld. helaas voorafgaand aan een lange lijdensweg van veel verdriet, agressie vanuit zijn kant, onbegrip van alle instanties en hulpverleners tot een paar maanden geleden. Mijn ouders waren zogenaamd overbezorgd etc.. Hij heeft zelfs een jaar op straat geleefd omdat het gewoon echt niet meer ging. Onbegrip van familie, vrienden, buren..
Zelf heb ik het jaren ook niet begrepen, ben er zelfs op mijn 16e voor uit huis gegaan omdat het niet meer ging.
Nu de diagnose is gesteld, zorgt het in elk geval enigzins voor rust. Hij neemt zijn medicijnen en woont onder begeleiding na lange ziekenhuis opname. Van de kleine positieve dingen met hem kan ik nu al heel gelukkig worden, een gesprek met hem een keer lachen was 10 jaar geleden. Ik probeer nu echt het met de dag te bekijken, hoe moeilijk ook. Vind het erg moeilijk mijn ouders er veel verdriet van te zien hebben en vooral ook mijn broer, die ontzettend slim is maar zo lijdt onder deze ziekte.
En het onbegrip van de buitenwereld, er wordt nog steeds door zoveel mensen niet begrepen dat het een ziekte is waar de persoon in kwestie niks aan kan doen.
Mijn Opa had ook de ziekte, en mijn neefje nu ook. Mijn vader en oom niet, net of het een generatie heeft overgeslagen?
Weet iemand hoe erfelijk het kan zijn????
Vind het alleen al fijn om jullie verhalen te lezen, voel me niet meer zo onbegrepen.
Heel erg veel sterkte ermee!!!
woensdag 30 augustus 2006 om 11:31
woensdag 30 augustus 2006 om 13:26
Beste Robin,
Zoals jij wellicht gelezen zal hebben, is bij mijn zoon op zijn 29 jaar schizofrenie gediagnosteerd. Er zijn ook veel fouten door hulpverleners en huisartsen gemaakt. Helaas wist ik toen nog niet dat deze geestes ziekte in mijn vaders familie voortkwam. Mijn tante was dus schizofreen en heeft een hersenoperatie ondergaan omdat er waarschijnlijk toen niet de goede medicatie was die tijd. Helaas heeft de operatie verkeerd uit gepakt en zij herkende bijna niemand meer, alleen sommige broers en zussen van haar. Zij heeft toen tot haar 87 ste jaar in een psychiatrische kliniek gezeten.
Dus, jouw vraag of het erfelijk is, kan ik met ja beantwoorden. Zij was een zus van mijn vader. Mijn vader was achteraf ook schizofreen, denk ik zo. Alleen is bij hem nooit de diagnose gesteld. Wel dacht hij vaak, dat hij af geluisterd werd door de radio en meer zulk soort dingen. Op latere leeftijd is het Riagg erbij geroepen en heeft hij seresta gekregen, wat natuurlijk niet af doende was. Ik vermoed dat twee broers van mij het ook hebben, mijn oudste broer zit veel in zich zelf te praten, maar zoekt helaas geen hulp. Mijn andere broer heeft even hulp gezocht, maar stopte er al gauw mee. Als ik er met hen over wil praten, steken zij hun kop in het zand.
Ik wens jou hartstikke veel sterkte met je broer. Jammer dat jij er ook zo onder geleden hebt, netals jouw ouders en jouw schizofrene broer zelf. Mijn jongste zoon heeft er helaas ook erg onder geleden.
Brunette, mijn zoon gebruikte 400 mg seroquel. Hij moest eigenlijk 700 gram gebruiken, maar weigerde dat die tijd. Sorry, dat was ik nog vergeten te schrijven.
Knuffels,viooltje
donderdag 31 augustus 2006 om 14:05
Hoi Viooltje,
Bedankt voor jouw lieve reactie. Wat ontzettend vervelend dat het bij jouw tante zo is misgegaan. Hopelijk willen / kunnen je broers wel in de toekomst hulp ervoor krijgen. Hoe gaat het nu met jezelf en je zoon? ik las dat hij nog niet zo lang geleden nog een psychose heeft gehad. En met zijn medicijnen? Ik kan me helemaal voorstellen dat je op een gegeven moment de energie even niet meer hebt om te vechten. Ik hoop dat er wel snel gehoor aan wordt gegeven en dat jullie het vertrouwen in de psychiater beetje bij beetje terug krijgen.
Wat betreft de erfelijkheid was ik er ergens ook wel al bang voor.
We hebben trouwens vandaag heel positief nieuws ontvangen betreft mijn broer, hij kan heel goed schilderen en tekenenen en is toegelaten tot een atelier waar hij dit kan doen. Het is een hele strenge selectie waar de personen die er schilderen / tekenen wel een psychische achtergond moeten hebben. Ben zo blij voor hem dat hij eindelijk een dagbesteding heeft wat hij heel graag doet en zo goed in is. Hij heeft het zo verdiend na zoveel ook heel eenzame jaren. En het fijne is dat als hij het een dag niet op kan brengen om te gaan hij wel nog welkom is. Wat bijvoorbeeld met werk niet zo is. Ik wilde dit positieve nieuws ook even met jullie delen, naast de ellende en het verdriet.
Brunette,
Wat fijn voor je om te lezen dat je zoon het naar zijn zin heeft gehad tijdens de Blues middag/avond. Hopelijk krijgen jullie meer van dit soort momenten! Ik las in jouw eerdere stukje dat je aangesloten bent bij ypsilon. Mijn moeder heeft het daar ook al vaker over gehad? Zijn hier bijeenkomsten voor?
Sterkte allemaal..
Liefs Robin
Bedankt voor jouw lieve reactie. Wat ontzettend vervelend dat het bij jouw tante zo is misgegaan. Hopelijk willen / kunnen je broers wel in de toekomst hulp ervoor krijgen. Hoe gaat het nu met jezelf en je zoon? ik las dat hij nog niet zo lang geleden nog een psychose heeft gehad. En met zijn medicijnen? Ik kan me helemaal voorstellen dat je op een gegeven moment de energie even niet meer hebt om te vechten. Ik hoop dat er wel snel gehoor aan wordt gegeven en dat jullie het vertrouwen in de psychiater beetje bij beetje terug krijgen.
Wat betreft de erfelijkheid was ik er ergens ook wel al bang voor.
We hebben trouwens vandaag heel positief nieuws ontvangen betreft mijn broer, hij kan heel goed schilderen en tekenenen en is toegelaten tot een atelier waar hij dit kan doen. Het is een hele strenge selectie waar de personen die er schilderen / tekenen wel een psychische achtergond moeten hebben. Ben zo blij voor hem dat hij eindelijk een dagbesteding heeft wat hij heel graag doet en zo goed in is. Hij heeft het zo verdiend na zoveel ook heel eenzame jaren. En het fijne is dat als hij het een dag niet op kan brengen om te gaan hij wel nog welkom is. Wat bijvoorbeeld met werk niet zo is. Ik wilde dit positieve nieuws ook even met jullie delen, naast de ellende en het verdriet.
Brunette,
Wat fijn voor je om te lezen dat je zoon het naar zijn zin heeft gehad tijdens de Blues middag/avond. Hopelijk krijgen jullie meer van dit soort momenten! Ik las in jouw eerdere stukje dat je aangesloten bent bij ypsilon. Mijn moeder heeft het daar ook al vaker over gehad? Zijn hier bijeenkomsten voor?
Sterkte allemaal..
Liefs Robin
